Hij begon zich beter en beter te voelen. Hele nachten kon Iro eindelijk na zo lang weer goed door slapen en daar was hij heel blij mee. Aurora had echt een wonder verricht al was het een ritueel geweest die zijn groot ouders nooit of te nimmer hadden kunnen uitvoeren. Maar goed, zijn boosheid richting hen was ook minder geworden. Maar dat was nu niet het gene waar hij zich zorgen om moest gaan maken. Iro pakte twee van de terug gevonden stenen die hij nodig had bij deze volle Maans nacht nodig had. De maan was bloed rood en dat kwam zelden voor. Wel jammer, want dit was een van de sterkste volle manen in zijn cyclus. Daarna stapte hij een schaduw in zijn vertrekken in en ging direct door naar de Arena. Het was niet alleen een afgesloten plek, maar ook nog een goed oord voor wat ze vannacht daar gingen doen. De bloed stenen konden in de bloed maan op geladen worden en voor een krachtige boost zorgen in de spreuken, maar vannacht ging iro zijn leerlingen iets anders leren. Dat was ook best moeilijk en daar hadden ze hun Soul beast bij nodig. Eenmaal uit de schaduwen van de Arena stapte iro de ring in en liep richting het midden. Nu was het afwachten tot de twee van zijn tot nu toe beste leerlingen op zouden komen dagen. Vandaag zou hij Akuma niet welkom willen heten in de Arena en dus zou ze plaatst moeten nemen op de tribune, maar mocht het verkeerd gaan dan was ze van harte welkom om bij te sturen. Daar stond iro dan en wachten geduldig. Reaper was mee gereisd en vloog heel even de ring rond voor ze voetstappen hoorde en de vogel direct naar zijn meester toe vloog en op Iro's schouder landen. Hun ogen waren op de ingang gericht, maar een vriendelijke glimlach kon iro niet onder drukken.

(Volgorde niet aan de orde.) XD

Het dikke leesboek van het fantasy genre, klapte hij dicht met een boekenlegger ertussen. Uit, dat had hij het nog niet maar ver was hij wel. De kaars blies hij uit en de kamer was donker met een licht rode gloed, dat van de maan afkomstig was. Als het even kon, had hij doorgelezen deze avond maar dat ging nu even niet doordat hij zo meteen les had. Met een tevreden geluid maakte Theneras zijn benen los uit kleermakerszit en ging van zijn bed af. Hij had er zin in, zoals hij dat altijd had met lessen. Al was deze les anders dan dat hij gewend van het vak duistere magie. Hij was voor een keer niet één op één met Iro en deze les was 's avonds. Deze les zou hij samen met een Aiden hebben en hij voeg zich af of dat het dezelfde zou zijn als die hij ontmoet had in het donkere bos, enkele dagen geleden. Kort rekte de knul zich uit en zijn rug kraakte zachtjes terwijl hij dit deed. Hij streek zijn, nu licht gekreukelde, witte shirt glad en pakte zijn jasje van de kapstok. Het was geen dikke jas, hij was meer dun. Het was dan ook nog zomer. En hoewel de nachten niet heel erg koud waren, nam Theneras liever het zeker voor het onzekere. Hij kende zichzelf en wist van zichzelf dat hij een koukleum was. Terwijl hij daarna zijn schoenen aantrok keek hij even rond zijn kamertje. Had hij meer nodig dan enkel zichzelf en Revas. Het schaduw wezen in kwestie was op het moment nergens te bekennen. Kort fronste hij, nadenkend om da de bovenste lade van zijn eikenhouten nachtkastje open te trekken. Zijn hand hing twijfelend boven de inhoud ervan. Daar had hij zijn zakje met de energiekoekjes liggen en ergens wist hij wel dat Iro ze mee zou hebben, maar toch pakte hij er drie deed deze in een kleiner tasje en stopte het in de binnenzak van zijn jas. Meenemen kon geen kwaad. Als laatste pakte hij zijn, nu lichte, schooltas en gooide hem over zijn schouder. Er zat niet heel veel in wat van pas kon komen, maar het was een les dus hij vond dat het hoorde en je wist maar nooit. Zijn hoed liet hij hangen, de zon scheen niet want het was avond dus hij had hem niet echt nodig en het was ook niet echt heel erg koud, zoals in de winter. Met een tevreden zucht liep hij zijn kamer uit en deed de deur op slot. Kort dacht hij even na. Hij zou gaan kunnen lopen naar de arena? Maar eerlijk gezegd was shadow trip gebruiken makkelijker én sneller. Dus daar koos hij voor. De jonge, blond harige Shadraan was daardoor binnen een mum van tijd in de buurt van de arena. Voor de ingang, duidelijker gezegd. Van naast zich hoorde hij een geluid en hij keek om. Revas was hem ge-vergezeld als afgesproken. Met rustige passen liep hij de arena in. Aiden was er nog niet en hij richtte zijn licht blauwe ogen op de docent. Teder glimlachte hij naar de man en het zien van Iro gaf hem een vrolijke energieboost en het maakte dat zijn maag wederom even heerlijk voelde. ‘Evening~’ groette hij de oudere man vrolijk en hij knikte kort in een begroeting naar Reaper. Revas nam plaats bij een steen, zich niet bemoeiend met de rest. Sikkeneurig als altijd. Theneras nam een paar stappen richting de docent toe. ‘Je ziet er nog beter uit dan normaal. Minder vermoeit. Goed uitgerust?’ Sprak hij warm, het einde vragend. Hierna nam hij een paar stappen om de afstand weer te vergroten. Het was iets waar hij nog meer aan moest denken vandaag, tijdens deze les. De jongen ademde even die in en liet zo goed als hij kon het mentale masker over zijn ogen glijden. Hij was nog altijd blij dat Iro hem dat had geleerd. Het masker was nog altijd niet perfect, soms als hij hevig emotioneel werd of zwaar vermoeid, wilde er nog wel flarden door heen komen. Verschillende malen voor de spiegel oefenen, hadden hem dat geleerd. Maar het was goed genoeg. Een medeleerling zou het niet kunnen waarnemen, dacht hij zo. Toch kon het geen kwaad om het even na te vragen. Het kon nu nog, ze waren nog alleen voor nu. ‘Zijn mijn ogen… veilig, Ir.. Master Iro?’ vroeg hij hem op zachte toon. Zo was hij er zeker van dat, mocht Aiden er al zijn maar nog niet in zicht, dat er niet een kans was dat hij de vraag gehoord had. Kort plukte hij aan een los zittend draadje van zijn jas, trok het los toen het hem irriteerde. Nog iets waar hij nu goed over moest nadenken, het zeggen van Master voor Iro zijn naam. Niet dat het zeggen van Master nu zo moeilijk was, in tegendeel zelfs. Het was enkel een knopje wat de jongen, voor nu, even om moest zetten. Nou, bij dezen. Toen Theneras Aiden zag, en het was inderdaad dezelfde jongen die hij ook in het bos had gezien, knikte hij hem toe in begroeting en maakte een half wuif gebaar.

Het bed lag erg lekker, en Saphira voelde erg zacht aan. Aiden werd langzaam wakker van de geuren van het ontbijt wat Akuma aan het klaarmaken was. Damn die demon kon goed koken. Aiden trok Saphira nog wat dichter bij zich en gaf haar een knuffel en kus voordat hij opstond. Vandaag zou een lange dag zijn voor Aiden aangezien hij eerst ook nog een les light magic en een muziekles zou hebben. Aiden had veel moeite met licht magie maar Miss Aurora had hem al twee spreuken weten aan te leren, een aanvallende en een defensieve echter moest Aiden zich nog enorm concentreren op deze spreuken. Aiden hoopte vandaag dat hij de spreuken beter onder de knie zou krijgen zodat hij ze ook in een chaotische situatie kon inzetten. Aiden begon de tafel alvast te dekken en kort daarna was Saphira ook het bed uit gekomen. Akuma plaatste het ontbijt op tafel en gedraagde zich wel als een moeder. Ze was natuurlijk ook Aiden zijn adoptie moeder. "Dankje Akuma, ik zal het nodig hebben vandaag. Ben benieuwd wat Iro gepland heeft dat hij zo laat nog les geeft." zei Aiden waarna hij aan het ontbijt begon. Akuma had het weer heerlijk gemaakt en Aiden genoot er dan ook van. Saphira vond het ook lekker zo te zien. Sinds Aiden met Saphira samen sliep had hij nooit meer een slechte nacht rust gehad. Dus hij zag er ook stukken uitgeruster uit. Na het ontbijt namen Aiden en Akuma afscheid van Saphira en liepen ze naar het licht magie lokaal. Akuma was in haar bracer vorm gegaan zodat ze ongedetecteerd mee kon. Aiden wist het niet zeker of Master Iro wist dat de bracer
In de les had Aiden veel moeite om het goed te doen, en een aantal keer werd  hij ook goed kwaad door Aurora haar positiviteit. Damn die vrouw wist niet hoe ze moest stoppen, toch na veel hulp lukte het Aiden om steeds makkelijker de magie te gebruiken. Aan het eind van de les wou Aurora even met hem sparren om te kijken of hij de magie ook in een serieuze situatie kon gebruiken. Dat was nog lastig, maar het lukte Aiden wel. Na de les licht magie had Aiden met Saphira afgesproken om te lunchen. De licht magie les had 4 uur geduurd, Miss Aurora had veel tijd in gepland om Aiden verder te helpen. Dat kon Aiden op prijs stellen.
Na de lunch ging Aiden naar het muziek lokaal. Miss Eres was waarschijnlijk nog aan het lunchen, Aiden was tenslotte ook een kwartier te vroeg maar aangezien de deur open stond was Aiden naar binnen gegaan. Aiden had zijn gitaar aan geluids apparatuur gehangen en was met wat magische begeleiding van de magische drum en bas begonnen te soleren. Kort daarna kwam Miss Eres binnen. Die was niet blij dat Aiden al naar binnen was gegaan. Gelukkig had ze hem geen straf gegeven aangezien Aiden wel altijd voorzichtig en respectvol omging met de instrumenten en apparatuur.
Toen de muziek les voorbij was ging had Aiden met Eli afgesproken om samen in Oak's field te gaan dineren. Dat was ook erg gezellig geweest. Die Eli was wel een rare gozer, maar niet onaardig. Voornamelijk socially clueless. Het diner was ook goed bevallen. Akuma had was even terug gegaan naar het kasteel in de wereld der demonen en was daar gaan eten.
Na het avond eten was Aiden samen met Chronos wat aan het oefenen geweest met wat magie toen Chronos plotseling veranderde in een grote sabeltand tijger. "Uhm Aiden.. Ik denk dat ik weet hoe ik in mijn normale vorm moet komen nu..." zei Chronos droog. Aiden lachte aangezien ze hier al sinds de Soulbeast les voor aan het oefenen waren geweest en telkens lukte het niet. Chronos zijn droge stem maakte het ook erg grappig. Aiden besloot om met Chronos te oefenen om hem te berijden. Dit ging vrijwel meteen goed, de stekels op chronos zijn rug waren wel wat vervelend, maar toen Akuma zich weer bij het stel voegde maakte ze snel een magische zadel wat ervoor zorgde dat Aiden makkelijk op Chronos kon zitten zonder last. Chronos kon beslissen of hij in zijn transformatie wel of niet het zadel wou hebben. Dit had Akuma hem ook snel aangeleerd.
Toen Aiden even op zijn klok keek zag hij dat het al bijna tijd was voor de les van Master Iro. Aiden was al wel vaker precies op tijd aangekomen, maar echt prettig vond hij het niet. Ook was er geen schaduw in de buurt waar hij doorheen kon. Akuma stelde voor om via hell-gates te gaan, Aiden dacht hier even overna maar zei toen: "Dan moeten we buiten het zicht blijven aangezien ik niet de enige leerling ben deze les.". Akuma knikte waarna ze een groot hel portaal opende.
Toen de drie in een van de gangen van de Arena weer uitstapte werd Akuma haar hel gate groter dan gepland. Aiden vloekte hard op aangezien de nare gevoelens die een demonen portaal mee bracht nu in een grote radius te voelen waren. Aiden hoopte dat Iro en de andere leerling die er zou zijn het niet voelde, maar hij vreesde het ergste. Toen ze uit het portaal stapte zag Aiden dat Akuma haar broer, prins Ryu ook in de gangen stond. Dus vandaar dat het portaal zo groot was. "Ben je wel helemaal gek geworden Ryu! Straks worden we nog door andere opgemerkt, dat Iro weet dat ik met jullie in contact sta, betekend nog niet dat iedereen dat zomaar hoeft te weten!" beet Aiden Ryu toe. Ryu reageerde er niet op en zei: "Aiden graag zou ik deze les ook bij wonen. Ik zal net als Akuma veranderen in een accessoire.". Kort daarna veranderde Akuma in een bracer voor Aiden zijn linker arm, en Ryu in een bracer voor Aiden zijn rechter arm. "Okay dan..." zei Aiden waarna hij ook zijn zwaarden op zijn rug in de sheath deed. Hij was nu klaar voor zelfs een gevaarlijk gevecht. Aiden hoopte dat het niet nodig was maar het voelde goed om alle mogelijkheden open te houden.
Rustig liep Aiden de gang van de Arena uit, Chronos liep in zijn dierlijke vorm mee en Aiden zag Iro al staan. Naast Iro stond nog iemand, wacht was dat nou die jongen van laatst? Theneras heete die toch? Aiden zag dat Theneras hem begroette en Aiden zwaaide terug. Toen Aiden bij Iro en Theneras aan kwam maakte hij zijn gebruikelijke beleefde buiging naar Iro en zei hij: "It's a beautiful evening you choose Master Iro. Greetings Theneras, how are you?". Hij voelde even de hoeveelheid energie die hij uitstraalde samen met Akuma en Ryu, die twee lieten veel van hun energie gelukkig de demonen wereld in stralen in plaats van de omgeving waar Aiden stond. Dat zou er voor zorgen dat Aiden gewoon een behoorlijk sterke magiër leek, in plaats van een magiër die twee royal demons bij zich had. Aiden zuchtte opgelucht, Ryu en Akuma dachten vaak aan hoe ze dit soort dingen deden. Echter wist Aiden nog niet of Iro en Theneras de nare radiatie van het demonen portaal hadden gevoelt.

Chronos animal form:

Akuma bracer:

Ryu bracer:

Theneras was de eerste die aan kwam gelopen en iro stak zijn hand even op ter begroeting. Hij was er uit en dat moest hij de jongeman nog laten blijken, maar met een twee op een les zou het hem niet worden. Misschien straks na de les even alleen pakken?! De woorden van zijn leerling liet hem zacht maar gemeend glimlachen. 'Bedankt Theneras, jij ook een goede avond. Ik slaap tegenwoordig zeker beter.' stemde Iro toe om het eens toe te geven en hij keek toe hoe de jongeman naast zich zijn masker op zetten. 'Maak je daar maar geen zorgen over. Het ziet er goed uit. Hoe gaat het tussen jouw en Revas?' vroeg Iro op het einde maar nog voor hij antwoord kreeg voelde hij iets wat hij zo lang geleden nog had gevoeld! Dit moest betekenen dat Aiden dichtbij was. Zijn ogen waren op de gang gericht waar zo lang geleden Theneras nog door heen was gelopen. Met een vernauwde blik wachten iro rustig af. Het zou toch niet dat er nu al weer demonen Aiden iets zouden willen aandoen? Als dit wel zo was dan zou Theneras er onbedoeld bij komen. Ooit zouden ze het misschien toch wel weten, maar voorlopig moest het geheim blijven wat Aiden was en welke rol hij speelde. Maar al snel zag Iro dat Aiden aan kwam gelopen en zijn vernauwde ogen werden weer normaal. De kleine buiging nam Iro over en hij maakte een iets nog kleinere buiging. You also have a good evening Aiden. But you do not need you'er bracers now.
Put them safe away.' zei Iro in het Shadraans. Ze waren nu toch onder elkaar dus was het voor geen moeilijk om zichzelf in hun eigen moeder taal verstaanbaar te maken. Ergens had Iro Akuma tijdens de les van de Soul beast ook gevoeld gehad, maar hij had haar toen niet gezien en Iro was best verbaasd geweest om haar toen te zien verschijnen uit het niets. 'This evening in specially chosen for the spell that I am going to learn you both, and the reason there is behind it.' legde hij uit nadat beide heren klaar waren met begroetingen uit wisselen. Zijn hand verdween in een van zijn zakken en Iro haalde er twee bloed rode stenen uit. Hij wachten even tot Aiden klaar was en reikte hen daarna ieder een van de rode stenen uit. 'Ik heb er twee te pakken weten te krijgen dus wees er voorzichtig mee. Dit zijn bloed stenen. Deze namen hebben ze meer mede door hun rode kleur, maar ze worden ook vaak gebruikt om spreuken te versterken of en ik hoop voor jullie twee dat ik er nooit achter kom voor bloed rituelen gebruikt worden!' de uitleg over de stenen werd met een streng en scherp woord gesloten. Iro kon erg streng zijn dat wist Theneras wel, want zij hadden het over zombie's gehad en daar was Iro net zo min over te spreken als over bloed rituelen. 'Wie van jullie kan me de benaming van deze volle maan verschaffen?' vroeg hij nu minder streng en scherp. Hij kon het met beide jongens goed vinden dus was er geen echte geldige reden om streng te blijven nog afstandelijk en kil te doen. Rustig bleef iro staan wachten tot een van de jongens zijn hand op zou steken.

Theneras maakte een tevreden geluidje bij het horen van Iro zijn antwoord over dat hij beter sliep. 'Mooi zo.'Sprak de jongeman hem glimlachend toe. Het stelde hem ook al een stuk meer gerust bij het horen dat zijn masker er goed uit zag. Hier knikte hij tevreden op en hij had net Iro zijn vraag willen beantwoordden toen zijn blik verlegde naar de ingangen van de arena. 'Revas and i are doing good. Better with each passing day.' antwoordde Theneras hem zachtjes, terwijl hij Aiden begroette met een half knikje en een klein wuif van zijn hand. Aiden groetten hem en Iro terug. 'I'm fine Aiden. Thanks for asking.' antwoordde hij hem stilletjes maar vriendelijk. Hierna hoorde hij Iro tegen Aiden zeggen dat hij de bracers wel af mocht doen. Ah ja.. Daarover had hij nog een vraag voor de andere jongen. 'Dat vraag ik me trouwens nog af Aiden.. Is Akuma wel.. comfortabel in haar bracer vorm?' Vroeg hij hem op een stille, zachte toon waarna zijn blauwe ogen naar de andere, tweede bracer schoten. Had deze jongen nu twee van die.. draken? Of was de tweede een echte bracer? Mh, hij wist het niet zeker. De energie voelde vreemd aan en hij kon het niet peilen. Hij wachtte tot Aiden klaar was met die bracers. Hierna richtte hij zijn aandacht op Iro, die was begonnen met spreken. Theneras keek toe hoe de man in kwestie twee rode stenen uit diens zak haalde. Voorzichtig pakte de blonde jongen er eentje van aan en bekeek het aandachtig eer zijn ogen weer naar de roodharige docent gingen, om te luisteren naar zijn volgende woorden. De laatste van zijn woorden waren streng, scherp. Een waarschuwing. Theneras schudde zijn hoofd. 'Nee, maar natuurlijk niet.' antwoordde hij eerlijk. 'Het idee alleen al staat mij niet aan.' verduidelijkte hij. In zijn leven had hij wel genoeg dood, verderf en bloed gezien. En om dat dan te gebruiken om magie te versterken? Echt niet. Dieren zou hij sowieso nooit iets aan kunnen doen, en mensen om zeep helpen deed hij gelukkig niet meer. Bij Iro zijn vraag keek Theneras even omhoog naar de rood gekleurde maan en stak zijn hand op. 'Dat heet een bloed maan.' Antwoordde hij 'Te danken aan onder andere haar rode kleur.' lichtte hij toe. 'En ik denk dat, als ik je woorden over die stenen zo moet inschatten dat de twee op sommige punten overeenkomen? En misschien elkaar versterken of dat ze beide worden gebruikt in die verschrikkelijke bloed rituelen?' Eigenlijk had de jongen nog wel meer wat hij had willen antwoorden, vragen of opperen maar hij kende zichzelf en vond het wel zo eerlijk om de andere jongen ook een kans te geven en dus richtte hij zich op Aiden en grijnsde naar hem. 'Wat denk jij?' vroeg hij hem, om hem een kans te geven om te antwoorden.

Theneras gaf aan dat het goed met hem is en waarop Aiden knikte en zei: "Good to hear.". Aiden glimlachte naar Master Iro toen deze ook een kleine buiging maakte. Dat was de eerste keer dat Iro dat deed. het voelde goed, vertrouwt wellicht. Toen Iro aangaf dat Aiden zijn bracers vandaag niet nodig had leek Aiden even stil te vallen. In de realiteit had hij een mentaal gesprek met de twee wezens, Iro zou dit beeld wel herkennen maar misschien was het nieuw voor Theneras? Je kon aan Aiden zien dat die steeds geïrriteerder werd. Vervolgens keek Aiden even in de ronde en zag hij dat ze op de tribunes zouden kunnen zitten. Al zouden ze hun draakvorm dan wel kleiner moeten maken, anders zou het niet passen. Of ze moesten in hun menselijke vorm plaats nemen, maar dan zou Theneras waarschijnlijk te veel te weten komen. Aiden keek even naar Iro, draaide zich toen om zat Theneras en Iro zijn ogen niet konden zien, knipperde toen een keer, en op het moment dat hij zijn ogen weer open deed waren het zijn demon ogen. "従う!" zei Aiden waarna Akuma en Ryu met tegenzin veranderde in kleinere versies van hun draken vorm en op de tribune gingen zitten. Toen Aiden zich omdraaide kon je nog net zijn ogen zien van demonisch naar normaal zien gaan. Theneras vroeg of Akuma comfortabel was in haar bracer vorm. Aiden lachte en knikte waarna hij zei: "Ja hoor, het is tenslotte alleen maar haar fysieke vorm die veranderd, het voelt voor haar net zoals het voor ons voelt om in onze dierlijke vorm te veranderen. Leuke vraag trouwens.". Vervolgens vertelde Iro dat hij de avond speciaal gekozen had voor de spreuk die hij Theneras en Aiden vandaag aan ging leren. Ook zei hij dat daar een reden voor was. Vervolgens pakte Iro twee bloed stenen uit zijn zakken. Aiden grinnikte even en keek naar zijn eigen bloodstone ring. De bloedsteen in zijn ring was deze avond ook roder en gaf wat energie af. De ring was gemaakt van maansteen dat tijdens de crimson moon was lost gekomen van de maan, samen met het bloed van Aiden en Ryu. De ring zorgde ervoor dat Aiden Ryu altijd zou kunnen bereiken. Iro gaf aan dat Theneras en Aiden voorzichtig moesten zijn met de bloedstenen aangezien hij er niet nog meer had. Aiden keek even naar de docent, als hij meer bloedstenen wou zou hij het eens moeten vragen, bij Ryak in het kasteel lagen er enorm veel, aangezien ze gebruikt werden voor veel verschillende dingen daar. Iro legde verder uit waar de stenen hun naam van kregen. Ook gaf hij aan dat er de stenen gebruikt werden om spreuken te versterken. Verder vertelde hij dat hij er niet achter zou komen dat de stenen voor bloed rituelen gebruikt zouden worden. Aiden grinnikte opnieuw, tja het was al te laat om de demonische bloed rituelen ongedaan te maken, al had Aiden het gevoel dat Iro de destructieve rituelen bedoelde. Vervolgens vroeg hij aan Theneras en Aiden om de naam van de volle maan te verschaffen. Theneras en Aiden begonnen tegelijk met de vraag te beantwoorden, maar na een paar letters stopte Aiden met het antwoord en liet hij Theneras antwoorden. Zijn antwoord was behoorlijk volledig zolang je ze vanuit de normale wereld bekeek. Toen Theneras naar Aiden grijnsde en vroeg wat Aiden dacht schudde Aiden lachend zijn hoofd. "Dat was een behoorlijk volledige uitleg, echter zou ik willen toevoegen dat de huidige maan een super maan is als je de grootte ziet, dus dan zou het een super bloed maan zijn, of zoals ik hem liever noem een super crimson moon. De werking van de stenen word versterkt door de huidige maan. Bloedrituelen vereisen een bepaalde opstelling van de stenen. Ook moet de bloed maan op een bepaalde positie staan tijdens zulke rituelen, de opstelling en positie veranderd per ritueel. Zelf zou ik niet graag zeggen dat alle bloed rituelen slecht zijn, aangezien er een paar zijn die niet schadelijk of gevaarlijk zijn mits goed uitgevoerd kunnen deze zelfs positieve uitwerkingen hebben. De rituelen zijn voornamelijk taboe omdat er bloed bij gebruikt word. Master Iro, ook zou ik graag uw uitleg over de stenen aanvullen. Bloedstenen, althans zoals ik ze ken, zijn maanstenen die van de maan los zijn gekomen tijdens de bloedmaan." vertelde Aiden waarna hij terug grijnsde naar Theneras. Aiden had niet alleen veel gelezen, maar hij had veel van de demonen geleerd. Taboe onderwerpen waren er daar niet. Aiden keek even naar Iro en zei toen: "U weet vast zelf hoe ik aan de informatie kom.".

Ryu draak:

Theneras en Revas ging dus elke dag beter. Dat was goed om te horen dat zouden ze straks nodig hebben. Beide heren wisselde hun begroeting uit en luisterde nadat Aiden zijn bracers af had gedaan. Akuma herkende iro meteen, maar het duurde even voor hij de prins weer herkende. Hij had hem maar even vluchtig gezien gehad. Maar naar beide maakte iro een lichte knik in plaatst van een buiging. Dat ging nu ook moeilijk met Theneras erbij. Daarna legde Iro een beetje uit waarom hij deze nacht uit gekozen had en vroeg hen wat ze zoal van de naam van de maan wisten en welke dingen daarbij kwamen kijken. Theneras formuleerde een deel en het andere vulde Aiden aan. Hoewel hij de jongeman gelijk moest geven. 'Klopt niet alle bloed rituelen zijn slecht, maar de meeste wel. Ook klopt het wat je zei over de oorsprong van deze stenen, Aiden. Vanavond zullen we er eentje uitvoeren meer om de steen eigen te maken en om er wat speciaals mee te doen. Een bloed steen is niet alleen krachtiger tijdens de bloed maan, maar je zult de steen ook in het licht van de bloed maan kunnen opladen. Al wat het opladen nodig heeft is een druppel van jullie eigen bloed die je op de steen druppelt en er dan Red moon donate for your daughter a little bit of your energy to night.' Dan houd je de steen in je hand op leg je haar op de vensterbank. Zolang de steen maar in het licht van de rode maan ligt. Het is een simpele, maar je kunt de rode steen wel gebruiken. Al zit eer een gebruikers limit op voor je de steen weer moet opladen. Je kunt je bloed steen dus maar 6 keer gebruiken, maar dat ligt ook aan hoe veel energie je gebruikt tijdens een spreuk of hoe krachtig de spreuk zijn zal. Dus wees er zuinig mee. De bloed maan komt niet veel voor en een super bloed maan al helemaal weinig.' vertelde iro en hij had zelf ook een bloed steen die in zijn ketting verwerkt zat. Het was wat kleiner dan die van beide heren, maar een bloed steen sloeg maar voor zes keer gebruik op. Hoe groot of klein de steen ook mocht zijn. Iro wachten even voor beide heren de opdracht uit vingen voeren. 'Een druppel is genoeg.' zei hij nog even voor de zekerheid.

Aiden was een aparte knul. Nu ook weer. De jongen leek haast stil te vallen, als een machine die vast liep. Het was unnerving. Wat er dan ook aan de hand was, de zwartharige jongen leek met elke seconde geagiteerde te worden. Theneras volgde voor kort Aiden zijn blik, fronste kort bij het horen van weer zo een vreemd woord, en zag dat de bracers inderdaad dus draken waren geweest. Eentje was Akuma. De andere, die kende hij nog niet. Bij het zien van Aiden zijn ogen, versmalde de blonde Shadraan zijn ogen even. Vragend, onderzoekend. Maar hij schudde hierna zijn hoofd lichtjes. Het was vast een speling van het rode maanlicht geweest. Het aanzicht van de bracers, die dus de draken waren die op het moment in een aparte kleine vorm op de tribune zaten, liet Theneras Aiden iets vragen over de bracers en de vorm, of het wel comfortabel was en al dat. Het antwoord liet hem even knipperen en hij knikte hierna. 'Aha. Makes sense.' antwoordde hij erop terug. Veel ervaring met het veranderen in zijn dierenvorm had hij nog niet, maar hij snapte wat Aiden bedoelde. 'And there's more where that came from.' grinnikte hij. Hij bedoelde er niets mee, het was meer een klein grapje. Aiden was een aardige jongen en het ijs brokkelde zo gezegd langzaam van de blonde knul af. Aiden was dan af en toe wat vreemd en apart, maar aardig. Hierna richtte hij zich weer op Iro, die de les was begonnen. Kort dacht hij even na, waarna hij antwoordde. Na zijn antwoord gegeven te hebben, vroeg hij aan Aiden of hij nog iets toe te voegen had? Het antwoord van hem liet Theneras knikken terwijl hij luisterde, waarna hij op het laatste toch kort zijn beide wenkbrauwen ietjses optrok. Huh. De maan was inderdaad groter, daar had de jongen gelijk in. Over zijn mening van de bloedrituelen, zei Theneras niets. Hijzelf stond er niet achter, gewoon door het feit dat het alsnog flink mis kon gaan. Ook al waren sommige niet "slecht." De meeste waren dat wel, waren geboren uit slechte intenties. Het was een magiesoort die door vele verafschuwd werd en soms zelfs omgebogen tot de magie van de meest kwaadaardige magiërs. Zo had Theneras het meegemaakt, in ieder geval. Toen de zwartharige knul nog wat vertelde over de stenen, en daarbij nog wat toevoegde aan Iro's uitleg, fronste Theneras kort. Hij vroeg zich af waar de jongen de informatie vandaan had. Uit boeken? Of misschien wel via die draak van hem. Hij sprak zich ook hier niet over uit, en richtte zich in plaats daarvan op de roodharige docent. Wederom luisterde de blonde knul aandachtig. ‘Jep. Één druppel. Got it.’ Vertelde hij, glimlachend. ‘Versterken de bloestenen enkel duister magie? Of werken ze voor alle magie soorten?’ Vroeg hij Iro terwijl hij door zijn knieën zakte en in zijn schooltas rommelde, zoekend naar iets waar hij een klein wondje mee kon maken op zijn vinger. Zijn dolken had hij niet meer, die lagen verstopt op Shadra. Helemaal onderin zijn tas zat wel een klein opvouwbaar zakmesje. Meegesmokkeld naar binnen toen hij een keer vanuit Oak’s field kwam. Deze pakte hij er dan ook uit. Dat ging iets makkelijker dan met de schaar die hij had. En een speld of naald, die had hij hier niet. Die lagen op zijn kamer voor de nodige reparaties die zijn kleren soms nodig hadden. Het kleine mesje klikte hij open waarna hij het puntje in zijn huid zette. De pijn voelde hij haast niet. Hij was wel wat gewend. Kort drukte hij even op zijn vinger, om ervoor te zorgen dat er een mooie druppel kwam. Hierna liet hij deze op de steen vallen. De woorden: ‘Red moon donate for your daughter a little bit of your energy to night’ herhaalde hij zachtjes. Hierna hield hij de steen braafjes in zijn hand en liet het licht van de maan er op schijnen. ‘Moet ik mijn hand sluiten? Of niet? Is dit goed zo?’ Vroeg Theneras als laatste

Toen Theneras zei dat hij nog wel meer leuke vragen had glimlachte Aiden even. Hij vond het erg leuk om vragen te beantwoorden, ook leek Theneras wel te vertrouwen te zijn. "Then you'll have to ask them sometime." reageerde Aiden. Vervolgens was Iro met de les begonnen Theneras had eerst antwoord gegeven en Aiden vulde het antwoord en Iro zijn uitleg aan. Daarna vertelde Iro de volgende opdracht. Ze moesten dus een druppel van hun bloed op de stenen laten vallen. Vervolgens gaf Iro nogmaals aan dat een druppel genoeg was.
Aiden keek even naar de steen, haalde vervolgens een van zijn zwaarden en stukje uit zijn scabbard en sneed zijn duim er aan. Vervolgens liet Aiden het zwaard terug glijden in de scabbard. Hij had het sneetje niet echt gevoeld aangezien zijn zwaarden altijd erg scherp waren. Wel zou het sneetje mogelijk irritant worden later, aangezien kleine sneetjes vaak vervelender waren dan grote. Toen Aiden een druppel bloed op de steen wou laten vallen viel het hem op dat zijn bloed een rood paarse kleur had. Dat zal vast wel door het licht komen dacht Aiden. Echter kwam dit door het titanen bloed waarmee hij was vergiftigt. Toen hij de druppel bloed op de bloodstone liet vallen begon deze een diep rood/paarse gloed te krijgen. Rustig zei Aiden vervolgens: "Red moon donate for your daughter a little bit of your energy to night". Wat Aiden niet doorhad was dat nadat hij deze spreuk had gesproken zijn ogen waren veranderd in zijn demonische ogen. Aiden hield de steen in het maanlicht. Hij keek even naar Theneras toen deze vroeg of ze de hand met de steen erin moesten sluiten. Rustig wachtte hij op een antwoord van zijn docent.

Demon oog:

Het gesprek van zijn leerlingen ging snel over toen Iro met de les begon. Beide leerlingen deden netjes wat Iro hen opgedragen had, maar toen Aiden zijn druppel bloed op de steen had laten vallen Zag Iro de ogen van Aiden veranderde. Hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Natuurlijk het titanen bloed!!! Iro voelde Dusk in de buurt aanwezig, maar reageerde even niet op hem. De demon gaf echter niet een waarschuwing of zo. De vraag van Theneras liet Iro zich weer op zijn les concentreren. 'De bloed steen kan elke vorm van magie versterken. Echter zal het de duistere magie en de vuur magie net iets meer versterken dan de rest.' zei Iro en probeerde Theneras naar hem te laten kijken. Hij mocht Aiden absoluut niet aan kijken.  'Je hoeft de bloed steen nu eigenlijk niet meer vast te houden. Leg ze maar even op de tribune dan gaan we even verder.' zei iro en hij wachten even tot beide heren klaar zouden zijn.

Hij knikte op de woorden van Aiden. 'Maybe i will.' sprak hij vriendelijk. Het volgende deel van de les ging hem vrij goed af. De druppel bloed op de steen laten vallen was ook geen probleem en echt zeer deed het ook niet. Daar dankte hij zijn hoge pijngrens voor. Hij vroeg aan Iro hoe het zat met de magie en het versterken ervan. Theneras glimlachte kort en knikte. 'Ah, oké. Dank u wel voor het antwoord, Meneer.' Het naar hem kijken ging automatisch, zeker bij het luisteren naar een antwoord. Maar toch was er iets anders wat zijn aandacht trok. Vanuit zijn ooghoek was er een vreemde gloed te zien en kort maar met een frons keek hij snel richting Aiden, want daar leek het vandaan te komen. Kon ook bijna niet anders. Mh.. hij had even gedacht dat er iets was met Aiden zijn ogen maar... Nee. Het was vast een speling van het licht geweest. Snel keek hij hierna weer terug naar Iro toen hij begon te spreken en luisterde naar wat de man te zeggen had. Met een geluid dat hij het daar wel mee eens was, met het verder gaan met de les, liep Theneras naar de tribune en legde daar de steen veilig neer. Voor eventjes keken zijn blonde ogen naar de twee aparte draken op de tribune. Hij verwonderde zich nog steeds over die twee dieren, net zoals hij zich over Aiden verwonderde. De jongen had zo nu en dan wat aparte trekjes. Niet dat hij die zelf ook niet had of dat er iets mis mee was. Het trok gewoon zijn aandacht. Met zijn handen in zijn zakken liep hij terug naar zijn mentor en keek hem verwachtingsvol aan. 'Wat had u nu in gedachten om ons te leren, Master?' vroeg hij hem, met een vrolijke grijns.

// laat en kinda flut imo >.< ;-;"

Nadat beide geen nogwat worden had gewisseld gaf hij hen beide en bloed en een begin met de les. Bij Theneras ging alles goed, maar bij Aiden niet en Iro vermoeden al wat het probleem was. Beide draken van de jongen merkte durf ook op een kwamen hoewel subtiel meteen in actie. Ze springen na dat Theneras zijn steen op een van de banken had gelegd meteen op de jonge paladijn af en probeerde zo duidelijk te maken dat ze beter konden gaan nog voor de andere leerling wat door ging krijgen. Iro liet hen begaan en knikte zo nog onopvallend mogelijk. 'Ga jij maar naar bed Aiden je ziet er niet al te best uit, de volgende spreuk vergt veel concentratie en zoals jij er nu uit ziet lijkt het me beter dat je nu even niet verder gaat. ' zei Iro een hij wuifde de jongen weg. Zijn beide begeleiders namen Aiden mee en Iro draaide zich richting Theneras en zuchten even voor hij zich weer gepakte. Na deze kleine onderbreking gaan we verder. Eerst wil ik dat jij je op Revas concentreren. Alles het je gemakkelijker lijkt door je Soulbeast aan te raken dan mag dat natuurlijk. Revas moet hetzelfde met jouw doen. Voel elke vezel van elkaar, verkeren ze een probeer je erin thuis te voelen. Jullie mentale band zal hierdoor sterker worden, maar het is ook een kleine voor bereiding op de spreuk die jullie straks leren. ' vertelde Iro en hij wachten even af.


(ik kon niet langer met wachten en moest deze post even plaatsen. XD )

Er was werkelijk iets met zijn medeleerling. Maar wat dat was, tja, daar kon hij zijn vinger niet opleggen. Wat het ook zijn mocht, daar zou hij ook niet achter komen. De twee draken sprongen in actie, iets waardoor de blonde knul kort fronste. Iro sprak de zwartharige knul toe, dat hij mocht gaan. Theneras bekeek hierop Aiden even. Hijzelf ondermijnde Iro's gezag niet, maar snapte niet bepaald wat er mis zou moeten zijn met de ander. Niet dat het hem wat aanging, en niet dat het hem uitmaakte. Als de docent het verstandiger vond als Aiden vertrok, dan was dat zo. Theneras keek toe hoe ze vertrokken. De blonde achttienjarige richtte zijn licht blauwe weer op de roodharige dark magic docent en hij luisterde naar diens woorden. Knikkend richtte hij zich op Revas die, bij het horen van zijn naam, opgestaan was en zijn aandacht had gericht op de twee. 'Ik neem aan dat jij dat heb gehoord, Revas?' Het soulbeast bromde een bevestiging. Echt enthousiast was de zwarte schaduw wolf er niet over, maar het tegenwerken zou hij vast niet doen. Hopelijk. Theneras liep wat dichter naar het zielenbeest toe. Hij wist nog niet of hij hem zou moeten aanraken voor een sterkere, makkelijkere, connectie. Eerst zou hij het zo gaan proberen. Rustig ademde de jongen in en uit, op de zelfde manier zoals hij vele malen eerder had gedaan, als hij contact legde met het wezen. En toch was dit anders. Dit ging dieper dan een mentale connectie. Ieder spoortje, iedere vezel moest hij gaan voelen. Een kleine frons van concentratie ontstond tussen zijn wenkbrauwen, terwijl hij zijn aandacht had gevestigd op het zielenbeest. Dit vergde meer energie dan dat hij gewoon was. Theneras slikte een enkele keer en negeerde het doffe gedreun ter hoogte van zijn rechter slaap. Met zijn volle aandacht en concentratie nog op de zwarte wolf, stapte hij dichter naar Revas toe en legde zijn hand ter hoogte van zijn schouders. De korte zwarte vacht voelde zoals altijd, zacht maar koud. Nog altijd richtte hij zich om die connectie te krijgen, om alles te voelen. Alle vezels waaruit het wezen bestond. Hoewel het nog altijd wel lastig was, ging het steeds een stukje beter. Het vergde gewoon even iets meer tijd dan normaal. Hoe lang er van tijd verstreken was, dat wist hij niet. Maar een tijdje later had hij de connectie, waarvan hij dacht dat Iro die bedoelde. Hij voelde de ‘vezels’ meer dan dat hij ze zag. Zwarte draden, was af en toe het enige wat er in zijn mind the zien was. Eenmaal hij tevreden was met hun diepere connectie, opende hij zijn ogen weer, verwijderde zijn hand van Revas’ vacht en richtte zich hierna weer op Iro. ‘Ik denk dat de connectie gelukt is.’ Zei hij tegen hem, met een lichte twijfel. ‘Het was lastiger dan gewoonlijk maar ik voelde iets.. zag soms iets. Geen idee of het ook echt goed gelukt is.. Zo niet dan proberen we het wel nog een keer?’ ging hij verder, half grinnikend. Revas zelf hield zich gewoon stil, kop ietsjes scheef terwijl het wezen mee luisterde. Hij gaf geen indicatie over wat hij vond, of het was gelukt ja of te nee. Ergens kon Theneras er wel om lachen, want Revas kon een sarcastisch en niet meewerkend wezen zijn. Vaak gewoon voor zijn eigen vermaak of omdat hij er geen zin in had. Dus na een kleine grijns in Revas zijn richting gegeven te hebben, richtte hij zich wederom weer op de docent. ‘En als je tevreden bent, wat is het volgende deel en of die spreuk waar je het over had?’ Vroeg hij hem als laatste.

Theneras knikte na zijn woorden en ook Revas kwam in actie door erbij te komen. Iro liet ze rustig hun connectie verdiepen tot zijn leerling vond dat het goed was en vroeg naar de rest van de spreuk. Iro glimlachte zacht. Hij was er alleen niet trots op met wat hij nu ging tonen. Het was niet zo dat Aurora de duisternis in hem had weg gekregen, maar wel zo samen met Reaper de controle had weg genomen. Dusk was er nog altijd, maar nu was had hij zijn dierlijkenvorm over genomen. Al kon hij rond lopen zonder dat hij daar Iro's toestemming voor nodig had. Toch bleef hun band bestaan. Normaal zou hij gewoon in een wolf veranderd zijn zonder dat het er onsmakelijk eruit zag. 'Ik zal het eerst voor doen. Let goed op.' zei Iro voor hij zich op Reaper concentreerde. Schaduwen begonnen zich als lange dunne draden zich over zijn lichaam te verspreiden en begonnen de vorm van een wolf aan te nemen. Rode markeringen begonnen zich over zijn voorpoten te verspreiden als een soort armbanden. De volgende rode markeringen waren die van een pompoen-achtige uitkerving. die zich over zijn borst en hals verschenen. Ze waren allen rood net als de kleur van zijn wolven ogen die even opgloeide. Daarna nam Reaper plaatst op de rug van Iro's nieuwe wolven vorm die nu tot Theneras zijn borsthoogte met zijn schoft reikte waardoor Iro's dierlijke vorm nu groter was dan dat Theneras hem eerder had gezien toen Iro nog een dood gewone zwarte wolf was, wel is waar groter dan het origineel, maar niet zo groot als de demonen wolf die Iro nu bezat. Een lichte donker rode gloed verspreiden zich over het tweetal heen en Iro's demonen wolf bezat nu twee vleugels die hem ook dragen zouden kunnen. In tegenstelling tot Iro's eerdere dierlijke vorm kon hij nu in zijn fusie vorm dankzij Reaper, maar ook door de demonen wolf Dusk openlijk via zijn gedachten gang spreken. 'Dit heet een fusie spreuk. Daarvoor moet jij je connectie met Revas in de juiste balans houden. Anders kost het veel energie om deze uit te voeren. Wel lukt de fusie spreuk enkel in je dierlijkenvorm.' zei Iro via zijn gedachten naar Theneras en Revas toe, hopend dat ze hem zouden horen, maar hoewel zijn band met Dusk nog niet zo lang was ontstaan kon Iro toch redelijk met hem over weg.

Goed opletten, ja dat kon hij wel en dat deed hij dan ook braafjes. Zijn lichtblauwe ogen bekeken Iro, zagen hoe de zwarte draden over zijn lichaam verspreidden en het bedekte en zich zo langzaam aan in een wolf veranderde. Hierna verschenen er rode markeringen en zelfs zijn ogen gloeiden rood op. De rode markeringen en de grootte, was anders dan wat Theneras eerder had gezien. Met een kleine frons keek hij Iro vol interesse en nieuwsgierigheid aan. Want dit was anders en ook was hij benieuwd waarom de docent in zijn dierlijke vorm veranderd was. 'Dit is anders dan de laatste keer dat ik je dierlijke vorm zag.' stelde Theneras vast, en kort keek hij ook Reaper eventjes aan waarna hij zich weer richtte op de leraar. Hij ging ervan uit dat hij hem gewoon kon verstaan. 'Is dit je tweede vorm? Of...' Zijn frons verdiepte eventjes terwijl hij nadacht. 'Of heb jij je dierlijke vorm aangepast met Magie? Of iets?' vroeg hij nog altijd vol met curiositeit in zijn stem. Hij had eerlijk geen idee of dat laatste wel mogelijk was, de jonge Shadraan opperde en speculeerde maar wat hardop.

Kort schrok Theneras even op, toen Iro's stem door zijn hoofd galmde. Oh. 'Ah.' Was het eerste wat hij uitbracht, een beetje stilletjes. 'Echt goede controle over mijn dierlijke vorm, heb ik eerlijk gezegd nog niet. Heb soms dat ik maar deels verander...' voegde hij eraan toe terwijl hij zijn schouders ophaalde. 'Maar ik wil het zeker wel proberen hoor.' vermeldde hij daarna, met een blijk van wil. 'Maar of het me in één keer lukt om te veranderen, of dat ik een tijdje nodig heb, of dat het misschien zelfs niet lukt dat zullen we wel merken.' murmelde hij daarna, half grinnikend en lichtjes nerveus. Een paar keer ademde de knul in en uit en richtte zich op zijn magie. Op het voelen ervan. Wederom voelde hij hetzelfde als dat hij gevoeld had, in de les van Miss Roxanne. Maar ook deze keer kriebelde zijn hoofd het ergste en ook nu weer, had hij twee witte hond achtige oren en nog lichter haar dan normaal. Ook zijn ogen leken iets feller blauw maar verder dan dit kwam hij niet nu. Hij schudde kort met zijn hoofd en hij veranderde teug naar vanouds en zuchtte even. 'Dat dus... En als het me dan beter, verder lukt, houd ik het niet lang genoeg vast of verlies ik de verdere controle ofzo.' Gaf hij wat beschaamt toe. 'Het gaat me lukken, ooit. Hopelijk vanavond. Het is denk ik een kwestie van door oefenen?' gaf hij erna toe, half vragend op het einde. Voor even zuchtte hij diep. 'Enige wat me echt goed afgaat, is de theorie van de lessen, sommige aspecten van verzorging van fabeldieren en Dark Magic. Laatste meestal nog het beste.' Met wat binnensmonds gemopper liet hij zijn frustratie voor het grootste deel gaan. 'Heb jij nog tips of iets?' Vroeg hij daarna aan de docent met een hoopvolle toon.

Theneras vroeg tijdens Iro's verandering dat Iro nu een andere vorm had dan normaal in zijn dierlijke vorm. Reaper had enkel even met een scheve kop naar Theneras gekeken voor hij samen smolt met zijn meester waardoor de grote kraaien vleugels in grote toe namen en Iro twee machtige vleugels bezat die hij tegen zijn lichaam aan drukte. Ze waren nu groter dan toen Iro nog zijn eerdere wolven vorm had gehad voor hij een band met Dusk sloot. Pas na zijn uit leg over dat Iro nu gefuseerd was met Reaper had Iro de tijd om te spreken over de vraag van zijn leerling. 'Klopt dat mijn dierlijke vorm verandert is, maar dat leg ik je wel na de les uit.' galmde zijn vervormde stem weer door Theneras zijn gedachten. Het was mooi dat het toch gelukt was. De uitleg van Theneras over dat hij zijn dierlijke vorm nog niet goed kon controleren was zo erg nog niet. Dan moest de jongen enkel meer trainen om zijn best te doen en zich beter concentreren om het te willen. Theneras probeerde in zijn dierlijke vorm te komen en kreeg enkel twee prachtige witte oren en wat lichter haar. Het had een leuk effect en iro voelde al dat Dusk er van schaterde in de schaduwen. Daardoor was een lichte grinnik te horen, maar Iro schudden zijn grote wolven kop. 'Zo erg is dat niet. Je kunt niet overal de beste in zijn. Zelfs ik heb mijn beperkingen. Maar je het is misschien handig om je voor te doen als een dier? Je lijkt honden oren te hebben en wat doet een hond of wolf?' stelde iro voor en hij stapte dichterbij Theneras en deed al 1 ding voor wat een hond of wolf deed bij sociaal contact en likte Theneras zachtjes over zijn wang. De veel grotere tong die Iro nu had zou vast meer beslaan dan de wang van Theneras alleen, maar het was iets wat een ander dier ook zou doen in dit geval. Al zouden schaduw wezens niet zo sociaal naar elkaar zijn natuurlijk. Misschien demonen ook wel niet, maar dat deel moest iro nog bestuderen. Zo veel demonen kwam hij ook weer niet tegen en Dusk was niet echt een prater. Zoals Reaper in het begin ook niet was geweest.

XD

Theneras keek vol verwondering toe hoe Reaper als het ware samen smolt met zijn nu wolfachtige meester. Een gevleugelde wolf met rode markeringen, dat was ook niet iets wat je elke dag zag. De fusie zag er machtig uit. Op de vraag die Theneras stelde, antwoordde de leraar dat hij het hem zou uitleggen na de les. Hierop knikte de blonde jonge, want het was een logisch antwoord. Ze waren nu immers bezig met een les, dus over dat onderwerp althans, zette de jongen zijn curiositeit even weg. Een zacht gegrinnik klonk, toen de blonde knul probeerde te veranderen in zijn dierenvorm, iets wat niet helemaal lukte. Met licht versmalde ogen keek Theneras kort rond. Maar de bron van het geluid kon hij niet vinden. Na zelf nog wat van zijn eigen mening gedeeld te hebben met de leraar voor hem, luisterde hij wederom naar diens woorden. Dat hij niet overal goed in hoefde en kon zijn, dat wist hij ook wel. Maar toch, dat het niet lukte was dan wel een kleine dunk in zijn ogen. De theorie had hij door namelijk, het was de uitvoering die tegen sputterde. De andere woorden lieten Theneras zijn schouders ophalen. Hoe een dier nadoen zou helpen, of het zou helpen, betwijfelde hij maar hij zou Iro’s advies niet verder in twijfel trekken. Hij voelde zich nu gewoon een tikkeltje onzeker, als hij eerlijk was. Hij werd half uit zijn gedachten gehaald toen hij merkte dat Iro dichterbij gelopen kwam, en met een kleine frons keek hij de man nu wolf aan. De frons die hij op zijn voorhoofd had staan, vervormde al snel in een vrolijkere uitdrukking waarna de jongeman zachtjes giechelde. Met de mouw van zijn jas veegde hij zijn wang en kin droog. Met een geamuseerd glimlachje keek hij de docent aan. ‘Ik zou je met liefde willen terug likken, maar niet nu je zo bent.’ Grinnikte hij, wijzend naar Iro’s vorm van nu. ‘Want je verhaart en alles.’ Sprak hij nog altijd geamuseerd verder terwijl hij een hand door Iro zijn vacht haalde. ‘En over een dier nadoen?’ sprak hij zachtjes verder, hoofd een tikkeltje schuin. ‘Ik kan goed bevelen opvolgen?’ Ging hij speels grijnzend verder. ‘En wat de rest betreft.. mh. Ik zou kunnen blaffen? Maar ik denk dat het niet zo goed zal klinken. Zelfde met huilen of grommen. Eens even verder denken.. Dan kan ik je altijd nog bijten? Zachtjes, natuurlijk. Or not. Depends. Maar wederom het probleem van al die haren van je.’ Een zacht lachje, gepaard met die nog altijd speelse grijns, kon hij nu niet onderdrukken. Kort schraapte hij zijn keel, en richtte zich weer op wat hij eerder had geprobeerd. Met een diepe in en uitademing richtte hij zich weer op zijn magie. ‘Let’s try this again’ murmelde hij zachtjes. Weer werd zijn haar een tint lichter, en kwamen de oortjes weer tevoorschijn. Met nog wat extra concentratie vervormden zijn nagels in die van een hond of wolf. Kort en zachtjes maakte hij een tevreden geluid. ‘Progress’ fluisterde hij op een voldane toon, meer tegen zichzelf dan tegen Iro. Eventjes dacht hij dat er meer verandering kwamen, maar jammer genoeg lukte het hem niet om meer te krijgen en dus liet hij de magie weer los. ‘Dit gaat een lange nacht en lange les worden als dit zo door gaat..’ sprak hij tegen de docent, half grijzend als een boer met kiespijn want ergens voelde hij zich er schuldig over. Tuurlijk, het was nooit saai om een les van en met de dark magic docent te hebben maar toch. ‘Ik zal het zo meteen nogmaals proberen. En wie weet, heb ik het snel weer door en onder de knie. Heb dit maar een keer eerder geprobeerd, en dit was in de daarvoor bestemde les van Miss Roxanne’ Gaf hij hierna toe met een kleine nadenkende en licht gefrustreerde fronst tussen zijn wenkbrauwen.

Theneras keek hem met een frons aan toen Iro zijn leerling over zijn wang had gelikt en Na zijn uitleg over hoe Theneras zich kon in leven in zijn dierlijke kant, maar zei dat hij het best zou willen, maar dat Iro te veel haar nu had om die dingen te doen, Een wolfachtige grijns verscheen op zijn wolven gelaat en een vrolijke lach was via hun tijdelijke mentale connectie te horen.'Daar kun je gelijk in hebben. Laten we iets anders proberen. Maar je moet er wel mee trainen natuurlijk. En Miss Roxanne zal vast meer hier over weten.' zei iro en hij veranderde weer terug in zijn menselijke gedaante waardoor Reaper eerst weer van hem af kwam en de reuze raaf even op vloog om op de eerste banken van de tribune te landen. De draadachtige schaduwen verdwenen net zo als dat ze gekomen waren en Iro grinnikte nog even na. 'Je zult het wel leren, maar het zal wat tijd kosten. Vooral nu jij je dierlijke vorm nog niet onder controle hebt zoals je zelf al zei.' zei hij en klopte Theneras even zachtjes op zijn schouder. 'Maar goed. Je spreuken zijn in de bloed maan ook sterker aangezien dit een van de sterkste van alle manen is. Toch zit er een prijs kaartje aan. Als jij je spreuken niet onder controle hebt zal het meer energie dan anders van je vragen. Dus laten we voor nu heel even pauzeren en bij komen.' zei Iro en hij haalde al uit zijn binnen zak het vertrouwde zakje met kruiden koekjes waar Iro een paar uit haalde en die richting Theneras uit stak.

Via hun mentale connectie hoorde hij hoe Iro lachte. En hij dacht een soort van grijns te zien, maar het was lastig om het in te schatten nu dat de leraar in zijn dierenvorm was. Theneras luisterde naar Iro's woorden en knikte. 'Of course. Oefening baart kunst. En iets anders? Mh-hm. Okay, wat had je in gedachten?' sprak de blonde Shadraan, zodra de leraar terug was veranderd in zijn menselijke ik. Een kleine glimlach vormde rondom zijn lippen bij de man zijn volgende woorden en het schouderklopje. Daar had Iro gelijk in en Theneras was het er dan ook helemaal mee eens. 'Ja, precies. En geduld is een schone zaak.' grapte hij half om daarna al knikkend weer naar Iro te luisteren. 'Dat klinkt wel logisch ja. Zeker nu ik het al meerdere keren geprobeerd heb zonder echt succes.... Ah well, zoals je eerder zei. Ooit zal het me vast en zeker wel gaan lukken.' vertelde hij waarna hij het wel bekende koekje aannam met een 'Thanks.' Hij nam een hapje van het koekje voor hij weer sprak. 'Je had het niet hoeven geven, had zelf ook mee voor de zekerheid maar het krijgen is altijd goed.' Even liet hij het zakje zien wat hij had meegenomen, voor hij deze weer veilig opborg in zijn tas. 'Zullen we er even bij gaan zitten?' stelde hij voor, terwijl hij naar de tribune wees om er daarna alvast naar toe te lopen en er gewoon maar te gaan zitten. Eenmaal daar at hij de restanten van het koekje op en keek hij naar die bloedmaan.

Theneras was het met hem eens, maar dat was ook gewoon waar wat Iro had gezegd. Al hadden hij en Miss Roxanne misschien een andere kijk op dingen of ze hadden zo hun verschillen. Dat was zo vreemd niet. Maar verder ging Iro er ook niet over na denken. Hij en die vrouw lagen elkaar gewoon niet. Dat was al vanaf dag 1 zo en dit was nu eigenlijk niet te danken aan het feit dat ze beide tegen polen van de magie waren. Maar meer door wat zijn schaduw wezen had gedaan. Eigenlijk was het ook een beetje zijn schuld aangezien Iro wel er van hield soms andere te laten schrikken of ze te plagen, maar Reaper ging hier nog veel verder in en bracht soms daadwerkelijk schade aan. Al was het nog maar zo klein, toch had het een tijdelijke ijstijd tussen hem en Roxanne gezorgd. Plus dat Iro's haat jegens vrouwen hier ook niet eens de schuld van was geweest, maar daar had hij toen der tijd ook niet echt de tijd voor gehad. Misschien werd het eens tijd om te vragen of hij dat boek nog mocht lenen van haar, ze had tijd genoeg gehad om dat op te zoeken wat ze nodig had. Zelf had Iro nog lopen zoeken, maar niets gevonden. Maar ook de bibliothecaresse kon hem niet verder helpen voor zo ver de vrouw dat al wilde. Ze voelde zich niet op haar gemak bij hem. Toen Iro een koekje richting Theneras uit hield en de jongeman sprak dat hij zelf ook wat mee genomen had werd de docent uit zijn gedachten getrokken. 'Ah ja natuurlijk.' grinnikte Iro en hij schudden even zijn hoofd toen Theneras hem zijn zakje voor hield. Die koekjes hadden ze samen nog gebakken gehad in zijn keuken. Een speelse vriendelijke glimlach verspreiden zich rond zijn lippen en hij knikte op de uitnodiging van zijn leerling. 'Tuurlijk. Waarom er geen gebruik van maken als ze er toch al staan.' grapte Iro en hij ging naast zijn leerling zitten en at ook een van zijn eigen energie koekjes. Voor hij het zakje weer terug stak. 'Wel, je vroeg eerder hoe het kwam dat ik nu een andere look voor mijn dierlijke vorm heb. Dat is eigenlijk heel simpel.' zei hij en keek Theneras even rustig aan voor hij zich op een van de schaduwen richting. 'Dat komt omdat ik een contract ben aan gegaan met een demon. Dusk zou je zo vriendelijk willen zijn en je jezelf te tonen?' vroeg Iro nog naar een onzichtbare aanwezigheid. Dusk's rode op lichtende ogen en de rode markeringen waren het eerste te zien voor de grote demonen wolf uit de schaduwen stapte en met rustige passen dichterbij kwam. 'Nou ja, eigenlijk was Dusk al verbonden met hem, maar op een slordige manier dankzij een oud echtpaar. Dankzij een vertrouweling hebben we dat contract verbroken en heb ik een nieuwe met Dusk gesloten. Hij heeft mijn dierlijke vorm over genomen dat is meer de reden waarom mijn dierlijke vorm er anders uit ziet.' vertelde Iro en hij keek van Dusk weer naar zijn leerling. Hij was eigenlijk wel benieuwd naar hoe Theneras hier op zou reageren. De demon ging zitten en gaf verder geen aanstalten om contact met de leerling te maken nog met iemand anders en bleef in alle rust daar zitten wel met zijn rode ogen op de jonge man gericht.

Een kleine grijns kwam rondom zijn lippen en hij knikte toen Iro meeging in zijn voorstel over de tribune. 'My thoughts exactly' Antwoordde hij om dan naar de tribune te gaan en er alvast te gaan zitten. Voor even waren ze beide stil, totdat de stem van de dark magic docent de stilte doorbrak. Bij die woorden keek de blonde jongen de man naast hem nieuwsgierig en vragend tegelijk aan, terwijl hij verder stil bleef en luisterde. Om daarna wat ongelovig te sputteren. 'You did whát?!' siste hij naar de man naast hem. Het klonk haast kwaad maar de bron van de woorden was er een van bezorgdheid. Dat was een emotie die als een tsunami over hem heen was gekomen. 'Why would you do that?' Sprak hij erna terwijl hij zijn ogen liet gaan naar het geen wat net verschenen was. De wolf, het wezen, de demon, had rode markeringen. Aandachtig luisterde hij naar de woorden van de roodharige man om dan de woorden te analyseren. 'Oud echtpaar?' vroeg hij zachtjes. 'Waren dat toevallig je grootouders?' Vervolgde hij zijn vraag terwijl hij zijn ogen op Iro gericht hield. 'Hetgeen... hem.. wat jouw hele.. zijn overnam..' sprak hij langzaam en nadenkend, even niet wetend hoe het te zeggen. 'Het zwart wit wezen.' lichte hij toe, doelend op de safe words die ze afgesproken hadden. 'Dus die.. is weg? En was dat ook een demon?' vuurde hij de volgende vraag op de docent af. 'Zo ja.. Wat erg fijn zou zijn voor zowel jou als de mensen om je heen, waarom kon je deze-' Hij wees even naar de Demon die Dusk werd genoemd door de man tegenover hem. 'Demon ook niet bij je weghouden? Als die toch al gekoppeld was aan dat andere?' Zelf wist hij ook wel dat Iro een volwassen man was, en waarschijnlijk precies wist wat hij deed en dat er geen reden zou moeten zijn om zo te reageren. Maar het gebeurde gewoon. Hij kon de ongerustheid niet uit zijn woorden en stem houden. Hij wist maar al te goed dat niet alle demonen slecht waren, Revas was een soort van demon.. kinda.., maar toch. Het was iets wat hem een rilling over zijn lijf gaf. Terwijl hijzelf ook verbonden was met Revas. Maar dit was anders. Even ademde Theneras trillerig uit en kauwde hij op zijn lip. Enige tijd was hij stil om zelf ook weer even rustiger te worden. 'Sorry.' mompelde hij zachtjes. 'Ik weet ook wel dat jij weet wat je doet.. enzo.. En dat ik misschien wat umh.. overdreven reageerde?' Fluisterde hij hem toe terwijl hij zijn ogen op zijn eigen handen gericht had. 'Hoop ik tenminste.' Grijnsde hij lichtjes, half plagend en met een kleine hint van zorgelijkheid. ‘Is dat.. Dusk.. en alles, ook de reden dat je vannacht zo goed heb geslapen? Want dat is.. wel goed dan.’ Sprak hij ietsjes later weer om daarna stil te blijven.

De reactie van Theneras had Iro eigenlijk wel verwacht, want er waren niet veel mensen die zich in lieten met Demonen. Mensen liepen nog eerder de kans door een demon bezeten te worden dan dat ze zich vrijwillig zouden verbinden met die wezens. Hoewel er ook wel minder gevaarlijke demonen bij zaten. Nou ja?! Elke demon was op zich gevaarlijk. Maar Iro wist wat hij deed en liet zijn leerling uit razen in zijn woorden en had dezelfde speelse glimlach op zijn lippen als waarmee hij gesproken had. 'Ja dat oude echtpaar.' zei Iro en hij voelde dat Dusk wat ging zeggen dus hielt hij verder zijn mond en keek toe. 'Wat is daar mis mee? Je bent toch zeker zijn moeder niet!' Het kwam er fel uit, maar op Dusk zijn ogen na was zijn houding kalm en sereen. De rode ogen van de demon gloeide even op, maar hij had geen goed keuring van Iro gekregen dus behield hij verder zijn koelte. 'Om eerlijk te zijn was het Dusk die me de hele tijd over probeerde te nemen. Dus eigenlijk heb ik hem nog steeds en geen andere. Enkel is onze relatie nu beter geregeld. Hij mag nog steeds mensen doden op voorwaarde dat hij niet langer mijn lichamelijke controle over probeert te nemen. zei Iro en hij keek weer van de wolf naar Theneras die inmiddels zachtjes fluisterend mompelde. De vraag of Dusk de reden was dat Iro goed geslapen had wekte een grinnik bij de docent op. 'Nee en ja. Doordat Dusk niet langer meer in mijn lichaam huist heb ik beter geslapen. Maar ik heb zo mijn redenen waarom ik hem terug genomen heb in zekere zin, maar die geef ik liever niet prijs. Dat is tussen Dusk en mij.' vertelde Iro en hij zag dat de demon weer weg wilde gaan. Iro knikte en de demonen wolf stond weer op voor hij vertrok liep hij nog een paar passen dichterbij waardoor zijn neus bijna tegen die van Theneras aan kwam. 'Hm, JE hebt een sterke ziel, maar je lijkt zwakker er uit te zien.' zei Dusk nog voor hij zich om draaide en weg liep. Hij had hier verder niets te doen en ging in de schaduwen jagen. Iro keek de wolf even bedenkelijk na, maar schonk er geen echte aandacht aan. Zijn blik ging weer naar zijn leerling en wachten af op wat de jongen zou reageren en Revas natuurlijk.

XD

Het antwoord van Iro kwam als verwacht, maar het was ergens wel geruststellend om het definitieve antwoord te horen en te weten. Kort knikte de jongen, als teken dat hij het begreep. Al snel werd zijn aandacht gegrepen door Dusk. De jongen klemde zijn kaken op elkaar en snoof kort. 'No, i'm not.' Sprak de jongen de wolf zo kalm mogelijk toe. 'Betekent niet dat ik niet alsnog bezorgd kan of mag zijn!' Bromde hij het dier toe. Als het mogelijk was geweest, hadden zijn nekharen overeind gestaan. Als een borstel, zoals een hondachtige dat deed. Natuurlijk was dat niet mogelijk, maar zo voelde hij zich wel. Met nog een uit ademhaling richtte hij zich weer op Iro, die begonnen was met praten. Hij luisterde naar diens woorden in stilte, maar richtte zijn blik toch kort op Dusk. ‘Ah..’ kwam er nogal koeltjes uit. ‘Niet dat ik denk dat je niet weet wat je doet… maar wees voorzichtig?’ murmelde hij de roodharige man toe, om daarna een behoedzame blik naar de demon te richten. Na wat gemurmel van zijn eigen kant, had de jongen daarna gevraagd of het hele dusk akkefietje, ervoor gezorgd had dat de docent in kwestie beter geslapen had. Het antwoord liet de jongen wederom eventjes knikken. ‘Nou… Zolang jij je er goed bij voelt en een goede nachtrust houdt en.. alles, is er niets aan de hand toch?’ Klonk het zachtjes grinnikend, al had het bijna.. haast iets.. ongeamuseerds. Kort slikte de jongen waarna hij een random kiezeltje weg trapte met de punt van zijn schoen. Het steentje rolde iets door, en kwam tot halt in een klein kuiltje. Toen de jongen opkeek, merkte hij dat Dusk naar hem toe stapte. Ze waren onderhand zowat neus aan neus. Revas keek naar de andere demon met gespitste oren, mocht die iets doen dan zou de wolf wel in actie springen. De woorden die de Demon vervolgens sprak, lieten Theneras fronsen. Juist ja…. ‘Umh….’ Stamelde de jongen richting de weglopende wolf. ‘Right..’ Wat moest hij daar nou mee? ‘Thanks, i guess?’ murmelde hij verward richting de leegte waar het wezen eerder geweest was. Verward keek hij naar Iro en hij wees en wuifde naar de plek waar dusk was verdwenen, in een trant om de leraar non verbaal te vragen waar dat nu weer overging, wat hij er nou mee moest en wat de reden van die woorden was. Ja. Verwarring was het juiste woord. En ergens was hij ook wel beledigd.

Het antwoord van Theneras op Dusk zijn woorden waren best grappig te noemen. Iro moest daarom dus ook even grinniken, maar hij begreep Theneras wel. Hij mocht best bezorgd zijn, maar hij en de demon hadden goede afspraken gemaakt, dus hoefde de jonge leerling zich geen zorgen te maken. Verder sloeg Iro het gesprek tussen die twee garde. Dusk had op de eerste reactie van Theneras enkel even met een van zijn oren gewapperd. Met een houding van "So what!"  De volgende woorden van zijn leerling gingen naar hemzelf. Iro knikte rustig. 'Tuurlijk, maar ik begrijp je ongerustheid Theneras.' zei Iro geruststellend, maar toen de docent zag wat Dusk deed keek hij de demon even strak bedenkelijk aan. Hm, wat was hij van plan? Maar toen Dusk iets zei en zich daarna weer terug trok krabde hij zich even achter zijn oor en daarna werd zijn aandacht weer door Theneras getrokken. 'Tja demonen, Er is nog niet zo veel over ze bekent. Maar als ze eenmaal een contract met iemand hebben kunnen ze die niet met iemand anders aangaan, tenminste de zwakkere soorten niet. De sterker de demon des te meer contracten ze aan kunnen. Maar ik moest Dusk wel gelijk geven. Je bent sterker dan je denkt. Dat zal hij bedoelen. Je moet er alleen de moed voor hebben het ook te vinden.' zei Iro en hij probeerde Dusk woorden een beetje gangbaarder te maken voor Theneras. Maar dat was ook de reden waarom de leerlingen naar school gingen. Zo raakte ze vertrouwd met hun  magie zodat ze er niet bang voor hoefde te worden of er juist misbruik van gingen maken. Natuurlijk kon er altijd nog iemand het slechte pad op gaan, maar dan deden ze dit met hun volle geweten!

Hij luisterde naar de woorden van de leraar en zuchtte zachtjes voordat hij knikte. Hij kon er niets aan doen dat hij bezorgd was. Hij vond het ook een hele natuurlijke reactie dat hij bezorgd was. Hierna luisterde hij naar Dusk en keek vol verwarring naar zijn leraar toen de demon klaar was met praten. De uitleg van de docent bracht wat verheldering. ‘Ooh.’ Sprak hij dan ook terwijl hij een paar keer knikte. ‘Nou.. bedankt dan..’ sprak hij met een kleine glimlach. ‘En ik doe mijn best om het te vinden, Iro.’ Sprak hij daarna, zachtjes grijnzend. Hij viel even stil, waarna hij een waterflesje pakte en er een paar slokken van nam. ‘Jij ook wat water?’ Vroeg hij de roodharige docent terwijl hij het waterflesje naar hem uit hield met een kleine glimlach op zijn gezicht. ‘En wilde je verder met de les? Of had je nog iets.. of nog meer, waar je het over wilde hebben?’ Vroeg hij zijn docent daarna stilletjes.
 
// kort en flutjes.