Dit was een van die dagen waar je het liefst lekker in je bed bleef liggen terwijl buiten de regen of ander slecht weer langs je raam stroomde en duidelijk liet weten dat het geen goed idee was om een stap buiten je kamer te zetten of ergens anders waar je niet warm tegen je verwarming aan kon liggen. Nu was het geen slecht weer, misschien een beetje grijzig, maar koud was het wel. Oliver had zich verschanst in zijn bed, half slapend en half wakker wordend was hij aan het bij komen van allerlei pillen die hij afgelopen nacht had lopen slikken waar hij nu al weer de naam van vergeten was. Het was warm en veilig onder zijn dekens en Oliver had besloten dat onder geen beding hij uit zijn bed zou komen. Dit was een stay-at-home-day-dag-ding en als ook maar iemand hem stoorde dan zou die het bezuren. Ergens in zijn kamer klonk vaag en zacht muziek van een Ipod die hij per ongeluk nog niet had uitgezet. Maar het maakte hem niet uit. Het was best gezellig met die muziek op de achtergrond. De jongen wreef in zijn ogen en wilde weer op zijn zij gaan liggen om nog iets van slaap te krijgen, al begonnen de pillen uit te werken en was slapen dus bijna geen optie meer, toen zijn telefoon een heel irritant deuntje begon te spelen. Hij herkende het als een beltoon maar begreep niet waarom hij dat liedje ooit had gekozen. Met een grom draaide de jongen zich weer om om zijn telefoon te grijpen en de groene hoorn aan te klikken. 'Mhm?' Klonk het chagrijnig van zijn kant en Oliver luisterde naar de boodschap. Iemand had duidelijk zin om zijn dag te verpesten en hem uit bed te trekken. Maar voor deze keer kon Oliver zich vinden met het gezegde 'de klant is koning' dus met een kreun sloeg hij de dekens af, merkte dat het koud was en stond op. Ergens had hij zin om de persoon die hem had opgebeld te tartten en er extra langzaam over te doen, maar dat betekende ook dat het langer zou duren voordat hij weer in bed kon kruipen. Met zijn hoofd nog vol slaap schoot hij in zijn kleding die hij gisteren aan had, gooide wat water in zijn gezicht, pakte de benodigdheden en ging zijn merry way.
De reis verliep goed en wel, zo ver het een reis was, en de frisse lucht zorgde er in ieder geval voor dat hij een stuk wakkerder was dan toen hij uit bed stapte. Betekende alsnog niet dat hij helemaal wakker was, maar hij ging er op vooruit. Onderweg rekte hij zich nog even uit en bedacht zich dat hij nog niets had gegeten en zijn maag aardig rommelde. Ah, in de bokkenburcht kon hij vast wel iets te eten krijgen. Daarbij hoefde hij alleen een pakketje af te leveren, dat mens, wie het ook zijn mocht, kon niet verwachten dat hij lekker over koetjes en kalfjes ging praten. Slecht voor buisness. De jongen zuchtte en sloeg het straatje naar de bokkenburcht in. Binnen in het café was het gezellig druk. Niet te veel aandacht, niet te stil, gewoon perfect. Eens kijken, wat had ze ook al weer gezegd? In het donkerste hoekje? De bokkenburcht was nu eenmaal niet al te licht maar naar even rond gekeken te hebben vond Oliver de plek en slofte hij er naar toe. Daar zat een meisje, te drinken van vodka. Zo, mensen begonnen steeds vroeger. Maar daar moest Oliver zijn mond over houden, hij had zijn eigen problemen. Hij schoof een stoel aan en plofte er op neer, zijn handen in zijn zakken. 'Geef me een goede reden waarom het niet zoals normaal kan.' Bromde hij, de chagrijnigheid duidelijk in zijn stem te horen. Nukkig keek hij haar aan, in de hoop dat er een zinnig antwoord uit zou komen en hij er meteen van af was. Er waren meer dingen te doen. Zoals in bed liggen. En proberen te slapen. En pillen nemen.