Met een zucht rekte Theneras zich uit, sloeg de dekens van hem af en stapte uit zijn bed. Hij pakte zijn kleding en liep met stille passen liep hij naar de douches. Buiten was het nog lekker donker en bijna niemand was wakker,  op een paar leerlingen na, Theneras zelf niet meegeteld.
Hij deed zijn nachtkleding uit en stapte onder de douche. Het warme water liet zijn spieren ontspannen. Hij had die nacht niet bijzonder goed geslapen,  zijn gedachten bleven maar malen en afdwalen en toen hij eindelijk in slaap was gekomen werd hij geteisterd door nachtmerries. Langzaam aan draaide hij het water uit en stapte de douche uit. Snel droogde hij zich af en kleedde zich aan. Een dikke spijkerbroek,  zwart T-shirt,  rode trui. Zijn schooluniform hing nog in zijn kamer en, eerlijk gezegd, had hij niet zo een zin om daarin de kou in te gaan. Met nog licht vochtige haren liep hij terug naar zijn kamer en hij pakte het zakje met Revas zijn tand uit de binnenzak van zijn schoolgewaad. Hij deed het in de binnenzak van zijn jas die hij aan zou doen. Als schoenen had hij zwarte sneakers.
Zijn blik gleed even naar Revas, die op het moment op het voeten eind van zijn bed lag. 'Kom je mee? Of blijf je hier. Ik ga naar het bos en je kan en mag daar in de schaduwen rennen.' zei hij tegen zijn soul beast. Bij het vooruitzicht van het bos sprong hij van het bed en liep hij alvast naar de deur. "nou,  schiet op dan!" klonk zijn soul beast ongeduldig. Theneras grijnsde even en gristte zijn hoed en een sjaal van de kapstok.
Eenmaal buiten zag hij hoe donker het echt nog was. De winter was echt aangebroken en daardoor was het langer donker. Beter. Het enige jammere was de kou,  hier was hij dan iets minder fan van. Het gras en de blaadjes kraakte een beetje onder zijn voeten,  het had klaarblijkelijk gevroren. Zijn adem was ook zichtbaar en kwam in wolkjes te voorschijn.
Het bos zelf was nog donkerder dan eerst leek wel,  en weer beklom het gevoel hem dat hij werd bekeken maar hij drukte het weg. Revas spurtte weg, helemaal in zijn element en Theneras ving iets over jagen. Dit maakte een zachte grinnik bij hem los.
Rustig liep hij door naar de open plek en hij wierp een blik op het papiertje. Dit was nu wel de belangrijkste bijles voor Theneras. Hij moest leren zijn masker op te zetten. Het was anders dan een muur,  deze duurde bij hem vaak een paar uur tot een dag om goed te krijgen maar daardoor sloot hij al zijn emoties op. Voelde dan bijna helemaal niets meer. Het was een gevoel wat hij haatte,  het gevoelloze gevoel. Dat was noodzakelijk geweest maar nu had hij het liever niet, behalve als hij het idee had dat het moest natuurlijk.
Dat masker,was een ander verhaal. Hij moest hem in een luttele seconde kunnen opgooien,  en het zou zijn gevoelens niet opsluiten. Hij zou alles nog voelen,  kon het alleen niet laten merken,  niet laten zien. Zijn ogen,  die er juist heel goed in waren om zijn echte emoties te laten zien,  moesten als staal zijn. Koud, kil. Alles behalve het raam wat ze nu waren.  
Met een zachte zucht leunde hij tegen een boom en deed zijn ogen even dicht. Hoed in de rechterhand,  sjaal losjes om zijn nek, de zon die waterig op hem scheen,  zo wachtte hij op zijn leraar.

Heerlijk had hij liggen slapen. Het was alleen verder maar een droom. Want toen hij wakker werd bemerkte Iro dat hij helemaal alleen in bed lag. de warmte uit zijn droom werd vervangen door kou. De winter had zijn intreden gedaan en voor het duister was het heerlijk, van de kou had Iro normaal geen last van, maar momenteel wel. Hij miste echt een heerlijk warm lichaam naast zich om lekker tegen aan te kruipen en de des betreffende persoon lief te hebben. Enkel wist Iro niet of het wederzijds was, maar hij durfde het ook niet te vragen. Iro was uit bed gegleden en naar de badkamer toe gelopen. Hij was nog steed een beetje geschrokken dat hij zo te keer was gegaan. Het was nu wel een week geleden, maar toch bleef het hem bij en meet hij Ronodan voor ze veel als het kon. Misschien niet goed voor een vriendachapsband, maar het gekke was juist wanneer hij aan de wind LM dacht dat hij zijn masker niet meer vast kon houden en er lichtjes een blos op zijn wangen was te zien. Iro betrapte zich er pas op wanneer zijn mondhoeken naar boven krulde. Na zich gewassen en gedroogt te hebben kleden hij zich aan. Reaper ging vandaag niet mee. Hijwilde gaan jagen. Iro had in gestemt en stapte door de deur naar buiten. Bij de eerste de beste schaduw verdween Iro en reisde naar buiten. Zijn kleding was iets dikker dan anders, maar veel zou het niet zijn. Via de schaduwen gleed Iro richting het bos waar hij Theneras net heen zag lopen. Er kwam een ondeugende gedachten in hem op. Zodra ze tussen de bomen waren duwde Iro met de Dark matter muur alle onuitgenodigde personen weg uit het bos. Hij zorgde er wel voor dat zijn leerling niets door had. Hij ging tegen een boom aan staan waar lekker veel schaduw was. Toen hij eenmaal stil stond kwam Iro tevoorschijn achter zijn leerling en sloot zijn armen om diens middel waarbij hij gelijk een kusje op de wang van Theneras drukte. 'Een goede morgen. Lekker geslapen?' vroeg hij en liet Theneras weer los om vervolgend naast hem te gaan staan.

Een windvlaag liet Theneras zijn haren even licht bewegen in de koude wind. Het voordeel van het bos was dat het, het grootste deel van de kou en de wind wel tegenhield. Twee armen sloegen zich om zijn middel en een kus werd op zijn wang gedrukt. Theneras zijn adem stokte even en zijn hartslag nam gestaag toe. Op het moment dat hij zich wilde omdraaien naar zijn "belager", begon die net te spreken 'Een goede morgen. Lekker geslapen?' klonk de stem vragend voordat de armen zijn middel weer loslieten. Een geknepen geluid ontsnapte Theneras zijn keel. Deze man... werd zo zijn dood. Eventjes keek hij Iro boos aan, maar de blos op zijn wangen verraadde dat hij niet echt heel erg boos was. Lichtelijk geschrokken en ietwat verlegen, maar niet boos. Hij zuchtte zacht en glimlachte eventjes. 'Goedemorgen. Geef me de volgende keer een waarschuwing wil je? Ik had je bijna een mep verkocht.' Zei hij met een lichte grijns. Stiekem vond hij het dan ook wel leuk, al zou hij het nooit hardop toegeven. 'En om je vraag te beantwoorden. Eerlijk gezegd niet, had beter gekund.' zei hij zacht en schouderophalend. 'En jij? Heb je lekker geslapen?' kaatste hij de vraag terug. Zijn ogen liet hij even over de roodharige man glijden waardoor zijn maag en hart een sprongetje leken te maken. Hij slikte eventjes om dat gevoel te onderdrukken, niet dat het hielp. Zijn gedachten dwaalde daardoor even af naar het idee wat hij zou moeten doen als zijn crush, zijn gevoel, sterker werd en zou overslaan naar échte verliefdheid. Het zou verschrikkelijk zijn, ongemakkelijk en moeilijk. Wederom slikte hij en hij bande die gedachtegang van zijn brein. Daar wilde hij nu niet aan denken. Dat kwam later. 'Dus..' begon hij en even schraapte hij zijn keel 'Dat masker. Hoe werkt het precies?' ging hij verder nadat hij zijn ogen weer op Iro gericht had.

Hij had de reactie van zijn leerling wel gevoelt, maar een plagende glimlach verscheen daar alleen maar door. Theneras begroeten hem en vroeg of Iro hem.de volgende keer een waarschuwing wilde geven want hij had zijn docent bijna een mep verkocht. 'Die had ik dan verdient. Maar er zijn meerdere dingen in het leven waar men niet op voorbereid zal zijn.' zei hij en rechten zijn rug wat. Toen Theneras zei dat hij niet goed geslapen had dacht Iro aan Roselle zijn nichtje sliep ook niet al te best, maar daar had hij wel iets voor. Kruiden thee. 'Als je het straks goed doet zal ik je een beloning geven die je slaap problemen vast ten goede zal komen.' zei Iro en toen de vraag terug gekaatst werd schoot Ronodan weer door zijn hoofd. Oh god niet nu! Zijn wangen begonnen te gloeien, maar Iro draaide zich om in de hoop dat Theneras het niet gezien had. 'Ik heb lekker geslapen, maar laten we beginnen.' zei Iro en probeerde zich op de les te richten. Maar de sensaties die hij een week eerder had toen Iro en de kleine planeet gered was door Ronodan. Die warmte, zijn geur en... Nee even schudden Iro zijn hoofd. Hij moest helder blijven! Met veel moeite stopte hij zijn verlieftheid diep weg. De vraag over hoe het masker werkte werd gestelt. 'Tja daar zijn we hier voor. Het is niet dat je niets meer moet of mag voelen, maar het gaat erom dat andere niet zien wat jij voelt of waar je aandenkt.' begon Iro en hij stapte dichterbij. 'Jij hebt daar nu nog last van, maar dat ga je ook vast snel leren.' vervolgde Iro en hij tikte Theneras even tegen zijn kin. Het was niet hard maar eerder zacht en plagend. 'Je zet zo gezegd je pokerface op. Niemand die dan kan zien wat er echt in die prachtige ogen van je afspeelt.' zei hij met een knipoog. Iro ging het Theneras heel moeilijk maken dit keer! 'Goed. Kijk voor he uit en denk aan iets waar je verder geen enkele emotie voor nodig denkt te hebben.' gaf Iro als opdracht en wachten even op wat zijn leerling ging doen.

Nadat Theneras licht geschrokken was van Iro zijn actie en hem gemeld had dat hij hem wel een mep had kunnen verkopen, antwoordde zijn docent dat hij die dan verdiend had. Hij knikte licht na dat antwoord en gaf een eerlijk antwoord op Iro zijn vraag. Nee Hij had niet zo goed geslapen.. 'Als je het straks goed doet zal ik je een beloning geven die je slaap problemen vast ten goede zal komen.' klonk de stem van zijn dark magic docent. Theneras zijn overactieve jonge brein bleef op een paar woorden hangen en hij voelde dat hij hevig begon te blozen. Hij wist...  Bijna zeker dat Iro dat niet had bedoeld,  maar ja, zijn brein gaf gemengde signalen. Hij had deze man,  vol overtuiging, gezoend. In zijn vertrekken. Theneras kaatste de "lekker geslapen" vraag terug en Iro keek weg voor hij antwoordde dat ja hij had lekker geslapen, maar laten we met de les beginnen. Knikkend,en licht schrapen met zijn keel, had Theneras gevraagd hoe dat masker precies werkte en Iro vertelde wat hijzelf al wist,  dat het zijn gevoelens zou afsluiten voor de buitenwereld. Iro stapte dichterbij. 'Jij hebt daar nu nog last van, maar dat ga je ook vast snel leren.' klonk het daarna. Hij doelde erop dat Theneras zijn eigen emoties nog vrij goed zichtbaar waren en hij knikte , want dat wist hij ook. Iro gaf hem een lichte en plagende tik op zijn kin voor hij verder ging met de uitleg. Nu vertelde hij dat hij een soort pokerface zou moeten gaan opzetten,  zodat niemand zou zien wat er in die (prachtige) ogen zou afspelen. Nog Heviger blozend knikte Hij weer en zijn hart bonkte hevig. Onbewust bevochtigde hij zijn lippen en slikte even.

De opdracht die volgde klonk simpel,  kijk voor je uit en denk ergens aan waar je geen emoties bij hebt Makkelijker gezegd dan gedaan.

Als hij voor zich uit staarde keek hij recht in Iro zijn ogen en anders zag hij die man wel op de een of andere manier. Hij zuchtte even diep en richtte zijn blik op een boom in de verte. Het kijken was het makkelijkste deel. Nu kwam het moeilijkere deel. Iets vinden waar hij geen emoties bij had. Alles op en rond de school,  plus Revas, was een no go. Overal zat wel een emotie aan vast. Vele hadden te maken met de rood harige man die nu bij hem was. Goed,  het werd dus iets anders. Zijn tijd bij de suasama was ook geen opties, dat waren de nare emoties (in tegenstelling tot de goede en leuke van hier) wat werd het Dan? Het moest wel iets van Shadra zijn, zijn ander half jarige leven als daklozen. Of wacht...De planeet zelf was een optie. Hij had geen echt gevoel bij de duistere planeet zélf. Perfect. Een mondhoek ging licht omhoog in tevredenheid en hij knikte als teken dat het hem gelukt was. En nu? vroeg hij met geknepen stem. Hij was bang dat, als hij te veel op de oh zo sexy rood harige dark magic docent genaamd Iro zou letten, hij zich niet kon inhouden, deels de controle zou verliezen en hem zoenen alsof zijn leven ervan af hing . Zijn brein maakte nog een paar... Leuke suggesties die hij in het verste en donkerste hoekje van zijn hoofd wegstopte. Hij focusde zich zo goed mogelijk op zijn opdracht. Boom, shadra geen emoties.

Het duurde even voor Theneras door had hoe het moest. Eerst keek zijn leerling hem aan en toen vervolgens op een boom. Iro zag hoe hik knikte en een speelse plagende grijns verscheen op zijn lippen. 'Goed hoe dat vast. Je kunt je vast nog wel herinneren hoe lekker wij gezoend hadden toch?' zei Iro en hij kwam dichterbij Theneras staan. 'We zouden dat kunnen herhalen, maar eerst wil ik je de les laten volgen zoals hij nu gaat.' vervolgde hij, maar bleef Theneras met die speelse en plagende blik aankijken. Zijn wijsvinger gleed langs de kaaklijn van Theneras en terwijl hij dat deed gleden zijn ogen naar diens ogen. Dit was een zware test zeker als het om de gevoelens van iemand ging. Iro kon erg ontdeugend zijn als hij het toe liet tenminste.

Nadat Theneras had aangegeven dat hij het doorhad. Vervolgens begon Iro te zeggen dat hij dat vast moest houden, en hij knikte, om vervolgens een lichte blos op zijn kaken te krijgen. Hij hoorde en voelde meer dat Iro dichtbij kwam, dan dat hij het zag, hij kon zijn warmte voelen. Hij hield zijn ogen nog altijd strak op die boom. Dat lukte aardig,  tot Iro dichtbij nog kwam staan(of leek dat maar zo) en wederom sprak. Zijn ogen werden van die boom gescheurd en hij zag Iro speels en plagende grijnzen. Dit was zijn, hun spelletje blijkbaar. Even fronste hij lichtjes, dit was namelijk al moeilijk genoeg zonder enige provocatie. Een vinger gleed over zijn kaaklijn en Iro maakte oogcontact en had nog altijd die plagende en speelse grijns. Theneras ademde even licht trillende lucht uit zijn neus en hij beet even onbewust op zijn lip. Zijn maag voelde raar, grappig en vooral prettig als hij aan die dag, aan Iro en aan al die kussen dacht. Hij slikte even en zijn ene been trilde bij de inspanning die het hem koste om zichzelf niet op de roodharige man te lanceren. Wederom scheurde hij zijn ogen weg en landde ze weer op die boom, probeerde aan alleen Shadra te denken( maar dat was nu nog lastiger) en ook knikte Hij,eindelijk, als antwoord op Iro zijn vraag en voorstel want Ja, hij zou dat graag willen herhalen en Ja, ze moesten Verder met deze...  Les. Hij had graag vocaal antwoord willen geven maar vertrouwde zijn eigen stem niet helemaal. Dan maar niet vocaal, Iro zou hem wel snappen.

Voor heel even verscheen de blos waar, maar dat was voor hij sprak. Iro zag dat Theneras heel erg zijn best deed om het masker vast te blijven.houden. Heel even keek zijn leerling hem aan, maar bleef zijn masker vast houden al leek er heel even een.verandering in zijn ogen te komen, maar dat kon gemakkelijk gezien worden als heb ik dat gezien of verbeelde ik het me. Iro zag aan de houding van. Theneras dat hij zich in hield. Dat deed hem deugt om te zien dat zijn leerling beide wilde. Hij grijnsde even en ging toen verder. 'Mooi, heel mooi.' zei Iro en ging achter hem staan. Zo dicht zelfs dat Iro lichamelijke contact maakte en zijn armen om het lichaam van Theneras vouwde. 'Je doet het goed, maar ga je het ook volhouden tot het einde van de les?' zei hij met zwoele stem toon. Iro bleef het gezicht van de jongen en de gaten houden en hij plaatste zijn handen naar de torso van de jongen. Alles, maar wel netjes om hem uit zijn doen en laten te krijgen.

Toen Theneras had geknikt zag hij Iro grijnzen. 'Mooi, heel mooi.' zei Iro en Theneras zag dat hij achter hem ging staan. Iro stond zo dicht achter hem dat hij voelde dat ze lichamelijk contact hadden en de warmte van zijn lichaam straalde uit. Twee armen sloegen zich om zijn torso. Iro zijn zwoele stem klonk in zijn oren 'Je doet het goed, maar ga je het ook volhouden tot het einde van de les?' Theneras zijn adem stokte even in zijn keel. Einde van de les? Misschien maar waarschijnlijk niet. Een klein geluidje ontsnapte zijn keel en zijn masker viel. Hij slikte een paar keer, schudde even snel zijn hoofd (nee Iro, dit is al moeilijk genoeg zonder jou en als je zó praat ga ik dat niet volhouden) en concentreerde zich weer op die boom en dacht aan Shadra. Het was verdomde moeilijk om zijn masker weer op te krijgen. De warmte was een afleiding, haalde hem steeds weer terug naar het nu. Hij deed zijn ogen dicht, ging op in Iro zijn warmte, concentreerde zich op zijn ademhaling. Rustig in en uit en hij richtte zijn gedachten weer op Shadra, probeerde zo emotieloos mogelijk over te komen en deed zijn ogen weer open. Hij hoopte dat het gelukt was en dat het masker weer op was want van binnen kolkte er verschillende emoties. Hij probeerde zijn brein en hoofd en ogen zo leeg en emotieloos te houden. Of het gelukt was en er ook zo uitzag? Hij had werkelijk geen idee.

Theneras verloor zijn consentratie wat hem een licht lachje ontlokte. 'Betrapt,maar.je doet het verder wel goed. Probeer je hoofd leeg te maken en je dan opnieuw te consentren. Je ogen verraden je nog steeds.' zei Iro en hij liet Theneras even los zodat hij de kans had om zijn makser weer op te zetten. Het was in het begin altijd even lastig om iets onder de knie te krijgen, maar Iro wist dat Theneras het wel kon.

Een klein lachje van Iro vertelde hem dat het hem waarschijnlijk niet gelukt was om zijn masker op te krijgen. Net toen hij het wilde vragen werd zijn vermoeden bevestigd doordat zijn mentor sprak.. 'Betrapt,maar.je doet het verder wel goed. Probeer je hoofd leeg te maken en je dan opnieuw te consentren. Je ogen verraden je nog steeds.' Hij voelde hoe Iro hem daarna los liet, en meteen voelde hij zich koud en onbewust rilde hij lichtjes. Theneras slikte even voor hij knikte en sprak 'Oh. Ik was al niet zeker of het me gelukt was.' zei hij grijnzend terwijl hij even een blik over zijn schouder wierp. Hij richtte zich daarna weer op die boom. "Denk aan Shadra, geen emoties en denk vooral niet aan die sexy (fake) ginger achter je" Sprak hij zichzelf mentaal toe. Het duurde even voordat het lukte en het lukte ook niet in één keer. Een paar keer had hij zijn masker, maar die viel na een aantal seconden steeds af doordat zijn gedachten afdwaalde. Na zo een paar keer gefaald te hebben, lukte het hem uiteindelijk. Zijn masker was weer op zijn plaats.

Iro grinnikte bij de woorden van Theneras. 'Je leert het wel, maar voor alles geldt oefening baart kunst.' zei hij terwijl zijn blik niet van de jongen af ging. Theneras deed zijn best al duurde het dit keer langer. Iro genoot er van hoe hij zich probeerde te vermannen en zijn gedachten niet af te laten lijden. Toen hij weer zo ver was stapte Iro weer dicht tegen hem aan. 'Je bent er beter in dan de jongelui die ik op Shadra heb les gegeven. Die hadden er meer moeite mee. Maar jij bent sterker dan je denkt Theneras.' zei Iro en streek weer met nu meer dan 1 vinger langs de kaak van Theneras. Hij kende de zwakke plek van zijn leerling en dreef.hem tot zijn grens en hopelijk erover zodat hij zichzelf nog sterker maakte. 'Ik heb dadelijk een speciaal vraagje voor je. Alleen weet ik niet of jij het handelen kan?' vroeg hij weer op zwoele toon en liet zijn hand even op de keel van Theneras rusten. Gewoon losjes, maar net aanwezig genoeg om hem mogelijk af te lijden...

Na zijn woorden hoorde hij Iro licht grinniken voor hij sprak Day hij het wel zou leren en oefening baart kunst. Theneras knikte en gooide zijn masker weeer op al duurde het een tijdje. Toen hij zeker wist dat hij hem op had knikte Hij. Hij voelde dat Iro weer dichterbij was gekomen en hij genoot even van de warmte. 'Je bent er beter in dan de jongelui die ik op Shadra heb les gegeven. Die hadden er meer moeite mee. Maar jij bent sterker dan je denkt Theneras.' hoorde hij Iro daarna zeggen. Theneras deed een mondhoek omhoog bij het compliment. Zijn adem stokte weer even toen hij Iro zijn vingers over zijn kaak voelde gaan. 'Ik heb dadelijk een speciaal vraagje voor je. Alleen weet ik niet of jij het handelen kan?' klonk het weer op die zwoele toon en Iro zijn vingers werden op zijn keel gelegd. Theneras ademde even in en uit voor hij slikte, hij wist dat Iro dat nu kon voelen. speciaal vraagje? herhaalde Theneras, en hij vroeg zich af wat dat zou zijn. Hij leunde iets tegen Iro aan, al deed hij dit onbewust. Ik kan het wel handelen Iro. zijn stem trilde licht maar zijn masker bleef nog op,  voor nu.

Theneras zijn masker maakte grote sprongen vooruit. Hoewel Iro hem zo zwoel.toe.sprak deed de jongen zijn mondhoeken omlaag als teken dat hij het begreep. Prima, maar de stem van hem trilde nog toen hij sprak. Iro voelde hoe zijn leerling tegen hem aan leunde en hij genoot van het close contact. Dit voelde fijn en die speciale vraag was nog al simpel. 'Je zei eerder nog dat je mij bijna een mep had verkocht. Ik geef je de kans om dat straks te doen als je wil, maar of je mij raken kunt is nog maar de vraag?' zei Iro en gaf Theneras een licht kusje op zijn wang ter beloning dat hij het tot nu toe goed deed. Het slikken had hij ook gevoeld, maar er niet op gereageert. Iro liet Tgeneras los en stapte bij hem vandaan. Hier hield hij van andere plagen tot op zekere hoogte. Hij stapte om zijn leerling heen en ging vol in zijn blikveld staan met een ontdeugende blik in zijn ogen. Dit ging nog leuk worden.

Theneras vroeg wat Iro bedoelde met speciale vraag en dat hij het wel zou kunnen handelen. 'Je zei eerder nog dat je mij bijna een mep had verkocht. Ik geef je de kans om dat straks te doen als je wil, maar of je mij raken kunt is nog maar de vraag?' hoorde hij Iro zeggen waarna hij een kus op zijn wang zette en hem los liet. Theneras keek hem vragend aan toen Iro eenmaal voor hem stond. Ja, maar dat was omdat je me liet schrikken. grinnikte hij. waarom zou ik je nu nog willen Meppen? ging hij verder. behalve als je wilt dat ik je mep natuurlijk? grijnsde hij naar hem.
Zijn ogen flitsen even snel naar Iro zijn lippen, Hij wilde hem echt graag zoenen zeker na al dat zwoele gepraat van hem, maar hij liet zijn ogen weer omhoog naar Iro zijn ogen glijden. Hij hield zich in.

Die vragende blik maar de woorden van Theneras lieten hem zijn masker weer even over zijn gezicht glijden gevolgt door een brutale ondeugende blik. 'Misschien omdat ik stout ben. De meeste leerlingen zouden hun docent graag eens een mep verkopen. Jij hebt de kans en schijnt het niet te willen? Toch wel een beetje jammer.' Iro speelde op de gevoelens van zijn leerling in. Er was nog een geheim die hij met niemand deelde. Iro kickte op pijn. Daarom vocht en zocht hij ook sterkere tegenstanders uit. Iro draaide zich half om maar zijn ogen bleven op de jongen gericht. 'Ik geef je een eerlijke kans. Jij mag kiezen met of zonder magie?' stelde Iro voor met een uitdagende grijns op zijn lippen. Zijn blik was nog steeds uitdagend en brutaal tegelijk. Alsof hij zijn gezicht in twee helfden had gespleten, maar als men zijn masker goed op kon zetten zonder fouten was dit geen enkele moeite. 'Kom maar op, laten we deze les naar een hoger level toe zetten. Trainen met je masker is beter in de praktijk dan alleen zo te staan.'

Theneras zag de blik van Iro ondeugend en uitdagend werd.'Misschien omdat ik stout ben. De meeste leerlingen zouden hun docent graag eens een mep verkopen. Jij hebt de kans en schijnt het niet te willen? Toch wel een beetje jammer.' Theneras grijnsde naar hem. Mmh, stout was zijn docent zeker. Hij zag dat Iro zich half omdraaide, ogen nog op hem gericht. 'Ik geef je een eerlijke kans. Jij mag kiezen met of zonder magie?' vroeg Iro, uitdagende grijns en ondeugende blik. Even grinnikte Theneras. ' dus je wilt dat ik je mep? Dan met magie, dan kan ik mijn zweep gebruik... Onder andere.' hij grijnsde even breed naar zijn mentor. 'Kom maar op, laten we deze les naar een hoger level toe zetten. Trainen met je masker is beter in de praktijk dan alleen zo te staan.' zei Iro hierna. Theneras had zijn masker weer helemaal in plaats en hij knikte. ' Oke. Ja daar ben ik het mee eens en ik ben altijd vrij goed in de praktijk, al zeg ik het zelf.' zei hij grinnikend. De ondeugende en uitdagende energie van Iro was.... Aanstekelijk. Hij creërde vanuit de schaduwen alvast een zweep en zwiepte er een keer mee. Hij glimlachte breed naar Iro. Game on.

-

XD

Theneras leek zijn aanstekelijke energie eindelijk over te nemen, maar hij wachten geduldig. Niemand had zomaar de kans gehad en zijn leerling koos ervoor om de magie te gebruiken. Hij zag hoe Theneras zijn actie maakte en Iro bleef droogjes staan en wachten af. De schaduw zweep kwam met elke seconde dichter en dichterbij. Zijn houding bleef zoals hij was en de zweep ging dwars door Iro heen. Even schimmerde het beeld voor het verdween. 'Ik zei toch dat je me raken moest?' zei Iro, maar zijn stem klonk van overal. Hij had zijn magie al gebruikt gehad voor Theneras zijn keuze gemaakt had. Hij grijnsde in de schaduwen. 'Kom me maar halen, Theneras.' klonk het vanuit de schaduwen.

XD

Bijna verbaasd keek Theneras toe hoe zijn zweep dwars door Iro heen ging.'Ik zei toch dat je me raken moest?' klonk het vanuit alle kanten. Hij keek om zich heen,  maar kon Iro niet zien. Dit deed hem denken aan de eerste les, die van Shadow trip. Toen had hij ook clones gebruikt.'Kom me maar halen, Theneras.' klonk het weer. Even grinnikte hij "Dus je wilt het zo spelen?' zei hij lachend.Theneras dook een schaduw in en zocht naar Iro zijn energie. Het was lastig, en Theneras twijfelde even of het de echte Iro was maar waagde het er toch op. Hij raasde door de schaduwen en langs de bomen. Voor even vergat hij dat deze les voor dat masker was en bijna was het afgeglipt. Hij spotte Iro zijn rode haar, of een Iro iniedergeval, en Theneras stopte voor hem en zwiepte met zijn zweep naar hem, al was het niet heel hard. Hij wilde Iro niet te veel pijn doen. Nu hoopte hij dat dit de echte Iro was. Hij voelde verder geen andere energie maar was toch niet helemaal zeker.

Theneras volgde hem en Iro grinnikte zachtjes. Hij wachten even tot zijn leerling in de buurt was en hij zijn aanval uiten. Het was een zwakke, maar toch uit gevoerde aanval. Hij ving hem op met zijn arm. 'IS dat alles? Ik dacht dat je sterker was?' zei Iro en hij grijnsde voor de docent zijn hand om de schaduw zweep heen sloot en hem overnam. De blauwe gloed verdween tot halve wegen. Hij wilde Theneras uitdagen en niet meteen buiten werking zetten. 'Ik ben niet van porselein nog van suiker, dus geef mij je best en alleen je best!' zei Iro nu weer op een iets strengere toon, maar je kon duidelijk horen dat hij het niet zo meende, maar wel dat Theneras zijn best moest doen. Iro maakte van de schaduwen zijn eigen zweep en zwiepte die naar zijn leerling toe terwijl hij de andere los had gelaten.

Theneras grijnsde bij Iro zijn uitspraak, hij wilde zijn best? Dat zou hij krijgen ook. Zijn docent had zijn eigen zweep gemaakt en die van Theneras los gelaten. Met een zwiep hoorde hij hem aankomen en de zweep raakte hem op zijn hand. Hij siste even maar het deed niet heel veel pijn. Hij haalde zijn zweep naar achter en met een luide, harde zwiep sloeg hij hem naar Iro en met een knal hoorde hij hem neerkomen. 'was dat beter?' vroeg hij en hij stapte iets naar voren. Hij had heel erg de neiging om Iro tegen een boom te duwen en een kus te geven, maar die neiging drukte weg. Hij zwiepte zijn zweep weer door de lucht en liet hem vlak langs Iro zwiepen. Nog een stap dichterbij. Hij slikte even. 'Wat wil je wat ik nu doe? ' vroeg hij met een grijns. Zijn toon was warm en lonkend. Bijna sensueel. Zelf had hij het niet door, maar Iro zijn energie was erg aanstekelijk en Theneras had het opgepikt en deels overgenomen.

Eindelijk kwam hij in actie. Tenminste op een goede manier. De klap kwam tegen zijn schouder en Iro grijnsde nog breder. De jongen kwam dichterbij en Iro deed hetzelfde. Zijn vraag stelde hem een beetje teleur. 'We zijn nog niet klaar. Een kleine klap is nog niets vergeleken bij de trainingen die ik vaker heb gehad, dus we zijn hier nog wel even bezig. Geen vragen meer stellen dus, maar Actie!' riep hij het laatste woord en zwiepte zijn zweep richting de enkels van Theneras. Als hij snel was kon hij die nog ontwijken anders zou Iro hem straks zo onderuit kunnen trekken. Hij maakte een schadow bal en vuurde die ook op zijn leerling af. Hij wilde dat Theneras klaar zou zijn voor de echte wereld en zo kon hij zijn vermoeden over de jongen alleen maar bij feilen. 'Laat maar eens zien uit wel hout jij gesneden bent!' het klonk speels, maar zijn ogen waren alles behalve dat. Die daagde zijn leerling alleen maar uit.

De zweep van Iro ontweek hij met een been, maar de andere werd geraakt en Theneras verloor zijn evenwicht en hij lande op de grond, een schaduw bal werd op hem afgevuurd en hij rolde uit de weg voor hij overeind krabbelde. Bij de volgende woorden grijnsde Theneras even licht en wederom zwiepte hij met zijn zweep, en hard ook. Iro wilde dus echte actie? Zou hij hem geven ook. Met een klap raakte hij zijn leraar waarna hij zijn zweep weer zwiepte, deze keer richtte hij op Iro zijn knieën. Hij vormde een bal, gooide deze naar hem toe en gebruikte de kleine afleiding om via Shadow trip achter Iro te geraken. Het was een techniek die hij veel op Shadra gebruikt had. Leid je vijand af en kom achter hem.Zo veel magie snel achtereen gebruiken was nieuw, anders en vermoeiend maar wel leuk. Zijn ademhaling was gejaagd en de kou van de winter was vergeten.

Hij vuurde weer een bal op Iro af, richtte deze op zijn schouder liep nog dichterbij en pakte een van Iro zijn armen vast. Als hij snel was kon hij die op zijn rug draaien...

Theneras kwam weer in actie. De zweep raakte hem opnieuw, maar de schaduw bal ving hij op en voelde aan de energie hoe zijn leerling zich verplaatste. Een rij dikke wortels van de bomen schoten uit de grond omhoog en blokeerde ze de aanval van Theneras. [b']'Je moet vroerger opstaan wil je mij kunnen afleiden.'[/b] zei Iro en haalde twee vingers zaadjes uit een van zijn borstzakjes en gooide die op de grond. Doornige ranken ontsproten en groeide in een rap tempo richting Theneras. Ze zouden hem vast zetten als de leerling zich niet verdedigen kon. Maar Iro had er vertrouwen in dat Theneras het wel aankon.

Een aantal wortels schoten uit de grond en hadden zijn aanval geblokkeerd. Hij hoorde Iro zeggen dat hij eerder op moest staan, wilde hij hem verassen waarna hij wat op de grond gooiden en doornige ranken in snel tempo op hem af kwamen. Hij sloeg ernaar met zijn zweep en hij miste op dat moment even zijn dolken. Met nog een laatste zwiep van zijn zweep dook hij weg voor de ranken. Hij slaagde even een zucht van opluchting, hij had niet graag vastgezeten achter die doornen. Weer sloeg hij zijn zweep door de lucht, nu weer richting Iro. Hij zette al zijn wil erachter, al zijn kracht om die zweep hard neer te laten komen...