Het was al een leuk begin, ploeterend door de sneeuw terwijl hij half in gedachten verzonken was, nadenkend over wat de les dark magic ging inhouden vandaag. Hij had iets gelezen over Dark matter maar echt de moeite genomen om het subject door te nemen had hij niet. Zijn zwarte wollen muts trok hij beter over zijn oren om dan bij de donkere bossen aan te komen. Om werkelijk eerlijk te zijn met zichzelf kon hij zeggen dat hij wel hield van de sinisterheid die het donkere bos uitstraalde. Drie jaar geleden had hij hier ook werkelijk elke dag gezeten, trainende met zijn messen, maar nu had hij zijn mesen ingeruild voor een drainpipe, ja een drainpipe. Geen idee waarom maar hij hield van het ding en het deed exact wat van hem gevraagd werd, dus hij bleef het als wapen gebruiken. Toen Damian een aantal honderden meters dieper was gewandeld in het bos, zag hij de leerkracht staan. Master Iro werd hij genoemd en natuurlijk hadden de roddels al duidelijk gemaakt dat hij een typische leerkracht was die graag brulde tegen leerlingen als het mis ging. Maar dat ging hem niet klein krijgen, no way. Eens zien hoe de man capabel was om een leerling te behandelen die zich dus voor geen meter had willen voorbereiden.

Damian stelde zich al bij al nog formeel voor, dus daar had de man een hele mooie eer gekregen van Damiannetje hier die normaal zelfs nog geneens de moeite nam zichzelf voor te stellen, laat staan naar de les te komen. Maar nu wilde hij toch wel zijn ‘reputatie’ omhoog werken, ook al had hij geen barst voorbereiding gedaan voor deze les. 'Een goede dag Mister Hoshina. Ik ben Master Iro, maar dat wist u waarschijnlijk al. Aller eerst wil ik weten of u Shadow trip kunt.' De kille afstandelijke toon klonk als muziek in zijn oren, dit toonde voor Damian al aan dat de man inderdaad was zoals de roddels hem hadden verteld. 'Als u zo vriendelijk wilt zijn te beginnen?' vroeg Iro op strenge toon en Damian pruilde lichtelijk. “Sorry Master, ik ben hier nog maar net en ik weet niet wat Shadow trip is,” misschien ging deze methode hem ook wel razend maken, misschien, misschien ook niet. Het was maar een beetje afwegen bij deze man van wat hij moest doen. Zijn blauwe kijkers gingen Iro’s kant op en werden opeens op puppyoogstand gezet waardoor het hele schattige gezicht van Damian nog meer effect ging hebben.

Ah, de man viel zo in zijn trap, het was amusant om te zien. Natuurlijk kende hij de Shadow trip, het was een algemene spreuk die hij vaak genoeg had moeten gebruiken op Shadra waardoor ontsnappen net iets te makkelijk werd, dus waarom zou hij de spreuk niet kennen? Het was een simpele basis spreuk voor iedere rasechte Shadraan. Maar dan nog had hij de moeite niet genomen in de boeken te neuzen voor de extra theorie over Dark matter. Natuurlijk deed hij zichzelf voor als de liefheid zelve en Iro leek zich dood te ergeren aan zijn speciale puppyoogjes die hij speciaal had opgezet voor de man, wat jammer nou. Hij loog over het feit dat hij niet wist wat Shadow trip was, benieuwd of de man hem de nodige uitleg zou verschaffen of helemaal niet. Kennelijk niet: 'Hm, heeft u last van uw ogen Mister Hoshina Het lijkt wel of uw ogen niet goed functioneren.' Het schaduwbeest leek krassend te lachen en Damian schonk het ding alleen maar een onschuldige glimlach en een paar keer geknipper van zijn ogen. “Jammer dat u de uitleg niet geeft voor een nieuwe leerling Master. Echt betreurenswaardig,” Hij schenkte de leerkracht een charmante glimlach voor hij de techniek uitvoerde die eerder van hem werd gevraagd. Damian wandelde de schaduwen in en verdween om dan achter Master Iro weer tevoorschijn te komen . “Is dit wat u van me verwachtte dat ik kon Master?” God wat had hij hier een lol in. De glimlach stond nog steeds op zijn onschuldige gelaatsuitdrukking die diende als zijn façade.

//Damian is een bietsh xD

Hehe, dit was te leuk. De man scheen niet van zijn stuk te brengen zijn, maar Damian wist gewoon dat de man op barsten stond. Hij kon haast giechelen van puur plezier op dit specifieke moment. Memorabel was het gewoon. Natuurlijk wist hij wat Shadow trip was, het was één van de basistechnieken van dark magic dus het was aardig normaal dat hij het kon. Natuurlijk kon Damian het absoluut niet laten om een snerende maar toch ook o zo zoete opmerking te maken over hoe bedroevend hij het vond dat Iro geen uitleg leek te willen geven, om dan toch de techniek flawless uit te voeren alsof het de simpelste taak van de wereld was. 'Ik geef alleen serieuze leerlingen uitleg, Mister Hoshina. U bent hier niet om te leren, maar eerder om herrie te schoppen hoe onschuldig uw masker ook mag lijken.' De man keek hem kil aan, maar Damian bleef met die onschuldige glimlach naar hem kijken. Natuurlijk was dit hem helemaal aan het plezieren, want Master Iro leek zo hard zijn best te doen niet uit zijn kram te schieten. 'U kunt na blijven. Mister Hoshina. Ik tolereer geen leugens nog leerlingen die denken lollig te zijn in mijn lessen!'
“Oh mijn oprechte excuses Master, ik dacht dat ik wel een uitleg van u ging krijgen omdat ik nieuw was en dus onervaren ben,” natuurlijk ging hij door met de act, want dit was dolle pret en hij verveelde zich voor geen seconde.  'Ik wens dat u nu eerlijk en open bent, eer ik verder met deze les ga. Mister Hoshina. Wat zijn de bijwekingen van het gebruik van Dark Matter?'
Damian schudde zijn hoofd en beet zachtjes op zijn lip om dan Iro met zijn blauwe kijkers aan te kijken. “Ik heb geen idee Master.” Deze keer wist hij het ook niet want als hij het wist, was hij niet naar deze les gekomen, dan had hij niet eens de moeite gedaan om vandaag uit zijn nest te komen.

Onschuldig blijven, ook al leek de man het voor geen meter te geloven. Dat was het gehele leuke aan deze bijles. De man werd norser en norser met de seconde en Damian zou er niet verbaasd van zijn als Master Iro’s gezicht op een gegeven moment onmogelijk nog een andere uitdrukking kon hebben. Zijn blauwe ogen gingen naar die van Master Iro en liet weten dat hij het niet wist, want hij had niet de moeite genomen zijn boek door te nemen. Waarom had hij die moeite niet genomen? Omdat hij geen zin had. 'Zoals verwacht. Voor de volgende lessen zult u echt uw neus in de boeken moeten steken Mister Hoshina.' Ugh, hij kreeg de pest aan het feit dat hij hem behandelde als een of ander object, maar nog steeds bleef Damian onschuldig glimlachend naar de man kijken ook al wilde hij met zijn handen de man wurgen, maar dat was dus niet iets wat hij niet ging doen, hij wilde nog educatie en wilde niet van school vliegen. 'Voor de gebruiker zijn er geen bijwerkingen. Heeft u dan ooit van zwarte materie gehoord?' Damian knikte en liet zijn vingers als een tic heen en weer bewegen. “Dark matter heeft wel een paar vormen als ik me niet vergis. Een muur, een dierenvorm gekoppeld aan die van je ziel of je eigen dierenvorm, niet geheel zeker en een bol,” sprak hij met een charmante glimlach deze keer terwijl hij de man aan keek, ook al was hij niet geheel zeker of de informatie klopte. Hij had het eens vaag opgevangen van een van de leerlingen die luidop aan het lezen was in het lesboek tijdens de pauze hier.

Hmn dark matter was opzich wel een interessant iets, iets waar hij veel mee kon. Hij had de leerstof al deels opgevangen door een leerling die luidop had zitten lezen in zijn handboek, dus het was mooi meegenomen op deze bijles. Hij legde uit welke drie vormen van dark matter er waren sinds er hem werd gevraagd wat hij er van wist, dus dat viel al hartstikke mee. Zijn blauwe 'onschuldige' ogen keken naar de roodharige man terwijl er nog steeds een glimlach op zijn gezicht geplakt stond die hij met plezier zo hield, ook al wilde hij werkelijk gewoon in woede uitbarsten en naar de fles vodka grijpen die hij op zijn kamer had staan. Maar hij moest bijleren, dus dit was een noodzakelijke bijles die hij moest volgen. Natuurlijk had de blondharige jongen door dat Master Iro ondertussen vast alle razernij door zijn bloed liet stromen, alleen leek zijn gezicht geen emotie te verraden. Ach wat interesseerde het hem ook? Misschien kikte hij gewoonweg op de woede en nijd van anderen en wilde hij zien hoe ver hij deze man kon krijgen. 'Bijna correct. Die lichte twijfel tussen welke dierlijke vorm Dark matter aan kan nemen licht aan wie hem oproept en welk die aan de gebruiker is gekoppeld, maar dat was niet wat ik u vroeg Mister Hoshina,' sprak Iro en Damian knikte om dan met zijn hemelsblauwe ogen te knipperen. 'Kunt u me dan vertellen waar Zwarte materie mee samen hangt. Het speelt wat dat betreft een grote rol in alles wat in het leven bied. Zelfs voor Nova.' Damian sloot zijn ogen even en je kon de denkrimpels op zijn gehavende gezicht zien terwijl hij de herinnering voor zich haalde van de jongen met zijn lesboek."De zwaartekracht Master," sprak hij met een afwezige toon terwijl zijn glimlach vervaagde en hij zijn ogen weer opende, deze keer was zijn façade gewoon compleet weg en stond daar een blondharige jongen met een koude maar serieuze expressie. Damian had geen zin meer in spelletjes en keek de man nu gewoonweg afwachtend aan. Het enige wat hij niet wist was hoe het uit te voeren, maar dat zou hij zo wel te weten komen.

Hij had hier geen zin meer in, het had toch geen nut en de leerkracht had geen zin om zijn kwade kant te tonen. Daar ging zijn leuk vermaak dus, dan maar de serieuze expressie opzetten en de les laten voortmaken want hij wilde zijn vodka gaan vergezellen. Damian had even nagedacht over het antwoord en dit gegeven, het had even geduurd maar dan toch kwam het correcte antwoord over zijn lippen. 'Juist. Nu zoek je via je magische energie naar de duisterste en zwaarste schaduwen om je heen en trek die naar je toe tot je een balletje op de palm van je hand hebt ter grote van een walnoot. Zo dus!' Het viel de blondharige jongen op dat de man al bruter was in het uitleggen van de leerstof, dat bracht een geamuseerde grijns op zijn lippen. Hij had toch alleszins iets van reactie opgewekt, het was beter dan niets. Iro stak de palm van zijn rechterhand de lucht in om dan rookachtige slierten naar zich toe te trekken. Ze waren eerst nog zwart, maar dan gloedden ze rood op om dan in de man zijn hand te blijven tollen en te vormen tot wat een dark matter bal moest voorstellen. Deze vuurde de man af richting een boom, die afbrak en een deuk kreeg. Rest in pieces boom. Damian wilde zijn hoed hiervoor afzetten, maar dan kwam hem tot het besef dat hij geen hoed op had en liet het hier gewoon maar bij. De man richtte zich naar Damian en het enige wat Damian deed, was als een rasechte Shadraan onverschillig naar de man kijken, wachtend op het startsignaal. 'Nu bent u aan de beurt, maar als u klaar bent probeer die rots naast de gevelde boom te raken. Ik zeg je Dark matter vergt veel energie voor een nieuweling om die af te vuren.' Hij knikte gewoon, niet dat je hem echt een nieuweling kon noemen maar swat, hij gunde de man zijn pleziertje. Damian stak zijn palm uit en sloot zijn ogen om zijn concentratie optimaal te maken. De schaduwen kwamen net zoals bij Iro als slierten naar zijn palm, toen Damian voelde dat hij de smaak te pakken had, opende hij zijn ogen en voelde hoe zweet van zijn voorhoofd afdruppelde. Zijn blauwe ogen gingen naar de donkerpaarse substantie die nu boven zijn palm zweefde ter grootte van een walnoot. Maar toen hij deze afvuurde, schoot hij door de kracht naar achteren op de grond en vloog de steen, die zijn doelwit was geweest, toch een mooie halve meter naar achteren, alleen was er geen deuk te zien. Zwaar piepend hijgend greep Damian naar zijn puffer en inhaleerde hij met een diepe gefrustreerde frons om dan recht te staan om zijn broek schoon te kloppen. Zijn blauwe ogen gingen naar Iro, misschien wist de man wat er mis was gegaan.

De controle ging goed, de schaduwen kwamen als slierten naar hem toe en vormden zich tot een mooi balletje in zijn hand met de grootte van een walnoot. Maar zodra de blondharige jongen deze bal richting de steen slingerde, vloog hij zelf een halve meter achteruit op de grond knallend met een luide plof. Damian kreunde toen hij recht ging zitten en keek dat de steen wel weg was geschoven, maar er was geen deuk in te zien. Damian stond recht met een piepende ademhaling en nam zijn puffer om zijn longen weer compleet open te zetten. Zijn blik ging naar de leerkracht, om uitleg vragende van wat er exact was mis gegaan en deze uitleg kreeg hij ook, brave leerkracht. Misschien was de man toch niet zo slecht als Damian had gezegd. 'U zetten kracht op het verkeerde moment. U moet aanvoelen wanneer u de Dark matter kunt af vuren. De draai van je persoonlijke golf die door je lichaam stroomt u moet uw magische energie aanvoelen en als die van u af gaat dan is het de tijd om de bal af te vuren anders gebeurd u steeds hetzelfde.' Damian knikte met een gefrustreerde expressie om dan zijn hoofd te schudden. Hoofd leeg, geen frustraties, pure concentratie. 'Probeer het eens opnieuw en niet te gehaast dit keer alstublieft.' Damian sloot zijn ogen, stak zijn hand weer uit, de palm naar boven gericht om dan weer die schaduwen te verzamelen, dit verliep, net zoals de vorige keer, foutloos. Deze keer liet hij de donkerpaarse substantie ronddraaien in zijn palm terwijl hij zijn blauwe ogen opende, afwachten tot wanneer hij aanvoelde dat het goed zat. Maar hoe ging hij dit nu aanvoelen? Dat was zijn vraag tot de bal plots leek te veranderen van kleur, een lichtere tint paars en dat was de queue om het af te vuren. Damian vuurde de dark matter bol af naar de steen, deze keer wel rechtovereind blijvende en de steen explodeerde in kleiner grind en verspreidde zich in een 2 meter radius rond de plek waar de steen net had gelegen. Damians blauwe ogen keken er naar, expressieloos om dan zich te richtten naar de leerkracht, zonder woorden. Hij wist dat hij het goed had gedaan.

Wachten was blijkbaar het grote woord bij deze spreuk en als er iets was waar Damian niet van hield, dan was het wachten. Eurgh hij had er geen zin in en had geen flauw benul van hoe het zou aanvoelen, maar toen de bol een lichtere tint paars werd, was het voor hem duidelijk dat het dat was waarop hij had gewacht. Het opladen was klaar en meteen vuurde de blondharige jongen de dark matter bol naar de steen, wat zijn doelwit was. De steen ontplofte gewoon in miljoenen stukjes grind die zich vrolijk verspreidden in een tweetal meter radius rondom de plek van explosie. Damian wist dat hij het goed had gedaan, ook al verraadde zijn expressie de euforie niet die hij voelde toen de steen gewoon uit elkaar was gespat net als een bal waar te veel druk op was gezet tijdens het oppompen. Zijn blik gleed naar de leerkracht die quasi meteen verder ging in zijn uitleg. Goed, hij haatte het om te wachten. 'Goed gedaan. Wanneer u gaat oefenen zult u merken dat elk oppervlak anders zal reageren. mocht je dit in het toernooi gaan gebruiken zal je tegenstander verzwaard worden tot deze zich niet langer meer kan bewegen. Ligt aan hoe vaak u de Dark matter moet gebruiken. Wel raad ik u aan hier goed op te oefenen anders zult u snel zonder magische energie zitten. Of beperk het aantal schoten. Nu gaan we verder. Roep opnieuw de dark matter aan en visualiseer het dat de bal zich vormt tot een.dier. Niet meer niet minder. Geen specifiek dier nog. Uw Aura zal voor de vorm zorgen. Bij een ieder zal die anders uit pakken.'

Bedenkelijk keek hij kort naar de leerkracht, de informatie tot zich laten inzinkend voor hij knikte en zijn ogen sloot, de techniek heruitvoerende. Schaduwen begonnen zich te verzamelen in zijn hand maar alleen deze keer begon de bal van vorm te veranderen. Een alligatorfiguur was wat eerder nog een dark matter bol was geweest, een mini purperen alligatortje dat zweefde boven zijn handpalm, gemaakt van schaduwen. Damian opende zijn ogen en keek er naar, zonder zijn concentratie te verliezen. Ook al kon hij niet ontkennen dat er een twinkeling in zijn ogen was verschenen. Alligators waren immers afstammelingen van draken en mocht het nu net zijn dat draken zijn favoriete dieren waren.

Toen de dark matter ball zich had gevormd tot een alligator, begon hij te fanboyen. Draken en draakachtige reptielen waren zijn favoriete dieren van alle dieren die er bestonden op Kovomaka en hij begon zelfs te glunderen bij de gedachte aan draken alleen al. Hoe graag hij er eentje wilde ontmoeten en hoe graag hij deze wilde aaien. De blondharige jongen liet het purperen alligatortje zweven in zijn hand en ronddraaien, hij was zeker blij met deze vorm en dat was ook gewoon te zien aan zijn normaal zo serieuze gezicht dat gewoon nu straalde. 'Dat ging al gelijk goed. Ook deze vorm van Dark matter kun je tijden een gevecht gebruiken. Maar dan raad ik je aan wel genoeg geoefend te.hebben..' zei Iro en Damian knikte langzaam. “Dus als je deze afvuurt zeg maar, wordt hij dan groter en zo of blijft hij van deze grootte?” vroeg Damian aan Master Iro terwijl zijn blauwe ogen zich op de man richtte en zelfs hem een glimlach schonk, een echte glimlach. “Is er nog iets wat ik zou moeten leren of is deze bijles afgerond?” dat was zijn laatste vraag voor hij de alligator darkmatter naar de boom stuurde waar Iro eerder zijn dark matter op had afgevuurd, die daar mooi zijn afdruk in zette en de boom verder weg blies. Het was zonde de magie gewoon te laten verdwijnen. Damian had vol twinkeling in zijn ogen toegekeken hoe de magie zijn impact had gemaakt, helemaal tevreden. Misschien was Iro toch niet zo’n slechte leerkracht.

De alligatorvorm vond hij gewoon ronduit geweldig. Meer woorden had hij er niet voor nodig, de glimlach die zich had verspreidt op zijn lichaam zei ronduit genoeg. Damian vroeg zich alleen nu nog af of de les voorbij was of dat er nog iets was dat hij moest leren. Het was een vraag naar de leerkracht toe terwijl hij de dark matter bol afvuurde naar de boom die Iro eerder had laten omvallen. Een tweede deuk vormde zich, weliswaar kleiner dan die van de leerkracht, maar ook schoof het de boom verder weg. 'Rustig aan. Heb je haast?' op de vraag van Iro schudde Damian zachtjes zijn hoofd, hij was gewoon uitgeput, dat was werkelijk alles. Na deze bijles zou hij sowieso, bij het vallen op de matras van zijn bed, meteen weg zijn naar dromenland, dat voelde hij gewoon. 'De reden waarom ik jullie zo klein met Dark Matter laat beginnen is dat het veel energie uit je magische ernegie trekt. Maar als je er genoeg mee oefend kun je de Dark matter bol tot de grote van een voetbal maken, je dierlijke Dark matter op de levens echte grote maken of een fractie groter. Maar over doe jezelf niet. Dat is alles voor vandaag.'
Damian knikte bij de laatste uitleg die de man hem gaf en hij stak zijn zakken nonchalant in zijn broekzakken terwijl zijn blauwe ogen zich richtten naar de man. 'Maar zo te merken ben je heel te vreden met je dierlijke Dark Matter heb ik wel door.'
“Zeker, het is een reptiel, afstammende van de draken,” zijn ogen begonnen te twinkelen nog maar bij de gedachte aan de majestueuze dieren die hun prachtige vleugels spreidden en brulden. Hij stopte de gedachte weg en keek naar de man, onzeker of hij nu mocht vertrekken of niet. Hij sloeg zijn hand voor zijn mond en gaapte er achter om dan een keertje te snuffelen en zijn blik weer te richten naar Master Iro.