Een dun sliertje rook kringelde omhoog uit de sigaret die tussen Sareth haar bleke vingers hing. De witharige dame was duidelijk niet gekleed op het steeds koeler wordende weer. Het briesje dat er stond, gleed vol enthousiasme langs haar ontblote benen en was koud genoeg om de haartjes op haar armen rechtop te doen staan. De mantel die ze over haar schouders had geslagen, was gemaakt van een dunne stof die duidelijk voor niks anders diende dan het sierlijk rond haar lichaam wapperen. Ze bracht de sigaret naar haar mond en stak hem tussen haar lippen, die door de kou nog roder afstaken tegen haar gezicht dan normaal. De rook prikkelde een weg naar haar longen en even sloot ze haar ogen. De wind speelde niet alleen spelletjes met haar mantel en rokje, maar ook met haar haren. Om de zoveel tijd sloegen de witte lokken haar in het gezicht en veegde Sareth ze op haar beurt weer naar achteren. Terwijl Sareth de rook uit haar mond liet ontsnappen, veegde ze de haren uit haar ogen. Het was weer zo'n dag waarop ze veel moest doen, maar bijzonder weinig deed. Om te beginnen was ze naar geen van haar lessen gegaan. In plaats daarvan was ze naar Oak's Field gegaan, om ook hier amper iets te doen. Het grootste deel van haar dag had bestaan uit precies datgene waar ze nu mee bezig was: roken. Roken en een beetje door de steegjes van Oak's Field slenteren. Hier en daar was ze een winkel ingedoken en ze had even in een of andere kroeg gezeten, maar voor de tijd die ze in Oak's Field had doorgebracht, kon je niet zeggen dat ze veel had ondernomen. Nu stond ze stil in een van die steegjes waar ze al de hele dag doorheen dwaalde, te balen van het feit dat ze zich nooit eens fatsoenlijk kon kleden. Om de kou te verdrijven bracht ze de sigaret nogmaals naar haar lippen. Precies op het moment dat ze de rook weer uitademde, viel haar blik op een jongen die zich in hetzelfde steegje begaf als waar Sareth stond. De jongen was, zeker voor Sareth, die haar lengte altijd moest hebben van hoge hakken, erg lang en, tot Sareth haar genoegen, breed van postuur. Vanuit haar ooghoek hield ze de jongen in de de gaten. In de eerste instantie was ze ervan uit gegaan dat hij langs haar zou lopen, maar in plaats daarvan kwam hij recht op haar af. Felblauwe ogen keken op haar neer vanboven de zwarte kraag van zijn jas. Verbazing was duidelijk op Sareth haar gezicht te lezen toen de jongen haar aansprak, maar al gauw veranderde deze blik in amuse. Zijn stem had maar zacht geklonken, bijna onzeker. Hij klonk absoluut niet zoals Sareth had verwacht bij deze grote, aangename verschijning. Een glimlach vormde rond haar lippen. 'Hallo?' sprak ze op een afwachtende toon terug. Terwijl ze zijn blik vast hield, nam ze nog een trekje van haar sigaret. De rook verliet haar mond in een wolkje terwijl ze sprak. 'What's the matter, cutie?' Haar stem klonk enigszins geamuseerd. Ze was genoeg geïnteresseerd in wat de jongen te vertellen had, dat ze de kou voor nu was vergeten.

Zack had de laatste dagen zichzelf afgevraagd waarom iedereen hem meed als de pest, nog harder dan dat ze dat al eerder deden. Het baarde hem zorgen, want dit was alles behalve het normale gedrag van de leerlingen hier op ssa. Had het te maken met zijn andere persoonlijkheid? Zodra dat dat nog maar in zijn hoofd ter sprake kwam, hoorde hij het gelach van Doffy in zijn hoofd galmen, het gelach van een psycho.
Hij was zo in gedachten verzonken geweest bij die gedachten en dat gelach in zijn achterhoofd dat hij niet echt had gekeken waar hij naartoe aan het lopen, niet dat hij echt een destination had waar hij heen moest, nee, hij wandelde gewoon rond omdat hij er zin in had. Maar pas toen hij een meisje zag van ongeveer zijn leeftijd, keek hij op uit zijn gedachten. Behoedzaam bekeek hij haar, wit haar, wit lang haar en een slank postuur. Zijn ijsblauwe lichtgevende ogen keken haar voorzichtig aan, bang voor weer zo'n verschrikte expressie, maar die bleef uit. Blijkbaar had Doffy haar nog niets aangedaan, gelukkig. Alleen leek ze verbaasd voor een korte moment, waarom wist hij niet. Maar die blik veranderde al snel in een geamuseerde glimlach, zijn stem had onzeker geklonken maar dat leek ze helemaal niet erg te vinden. "Hallo?" Sprak ze en Zack ging naast haar zitten, hij had nood aan wat gezelschap, want hij werd langzaamaan gek met alleen Doffy als gezelschap en zo'n geweldige persoon was hij niet, hij lachte Zack alleen maar vierkant uit bij alles wat hij deed. "What's the matter cutie?" Sprak ze en hij leek een beetje verbaasd op, zo was hij nog nooit genoemd. De enige woorden die hij over zich had gehoord waren over hoe er uit zag als iemand die nooit sliep, hij was eng, etc. Maar nog nooit was hij een cutie genoemd nee. "Wat issues met mezelf en leerlingen," hij besloot het simpel te houden, zolang zij niet wist van zijn probleem en ze er niet werd aan blootgesteld was er geen probleem, toch?

//mobielpost, hopelijk kan je er wat mee ^^

Hoe langer Sareth in zijn gezelschap verkeerde, hoe meer het duidelijk werd dat de jongen niet alleen onzeker klonk, maar hij misschien ook daadwerkelijk niet zo lekker in zijn vel zat. Begreep haar niet verkeerd, het kon haar in alle eerlijkheid niet heel veel schelen wat er aan de hand was met de jongen. Het was niet alsof de gevoelens van anderen enige interesse bij haar wekte. De reden dat ze hem had in de eerste plaats had gevraagd wat er was, was om het gesprek op gang te hebben en misschien zelfs lichtelijk als grapje. Toen de jongen ook daadwerkelijk eerlijk antwoord gaf, was Sareth even met stomheid geslagen. Ze maakte het niet vaak mee dat iemand haar vraag oprecht beantwoordde. Dat iemand haar vraag beantwoorde met een de intentie ook te vertellen wat er aan de hand was, in plaats van het weg te wuiven en te vragen naar haar. Half vragend keek ze de jongen aan. Ze slikte en probeerde met een antwoord te komen. Haar blik gleed over de jongen, bekeek hem van boven naar beneden, en van beneden weer naar boven. Toen ze hem weer aan keek, glimlachte ze. Ze wist niet wat het was, maar ze voelde zich maar half op haar gemak. Aan de ene kant voelde ze zich lichtelijk ongemakkelijk, maar aan de andere kant wekte de jongen wel een interesse bij haar. Niet een interesse naar zijn persoonlijke problemen, maar een interesse naar iets anders. Niet dat deze ongemakkelijkheid ook maar iets uitmaakte. Sareth was erger gewend en wist de meeste situaties stukken minder ongemakkelijk te maken. Ze nam nog een trek van haar sigaret en terwijl ze de rook uitblies, sprak ze eindelijk. 'Ach,' begon ze eerst. De jongen leek niet een heftige drang te voelen om ook daadwerkelijk in detail te treden en Sareth had daar maar weinig moeite mee. Ze was weer even stil en toen ze zich besefte hoe vreemd dit over moest komen, sprak ze verder. 'Ik ben Sareth,' zei ze met haar glimlach. Ze had weinig anders te vertellen. Ze nam nog een trekje en pakte vervolgens haar pakje sigaretten uit haar tas. 'Wil je ook een peuk?' vroeg ze, om nog iets te zeggen te hebben. Ze wist niet wat het was, maar het voelde bijna alsof de jongen haar nerveus maakte. Haar ogen vernauwden terwijl ze hierover nadacht en ze nam nog een trekje.

De onzekerheid was duidelijk aanwezig geweest in zijn stem, hij was bang dat ook zij zo vreemd naar hem zou kijken, zou wegrennen en hem helemaal in het duister zou laten. Was het slecht van hem om ook aan haar te twijfelen? Misschien was het erg grof van hem, maar wat wilde je anders? Hij had geen enkel idee van wat er aan de hand was, want Doffy vond het overduidelijk leuk om herinneringen weg te stoppen van hem. Het gelach van hem galmde door zijn hoofd maar hij deed zijn best om het te negeren, random neervallen grommend in publiek was niet zijn ding, zeker niet als mensen niet eens wisten wat er aan de hand was met hem. Zack wilde nog niet in het gesticht belanden. Ondertussen was hij naast haar gaan zitten, alles en iedereen was beter gezelschap dan Doffy, letterlijk. Met stomheid was hij geslagen toen het meisje hem aansprak als cutie, niet begrijpend waarom ze hem nu zo noemde, want alle dingen die dichtbij complimenten kwamen in zijn ogen, waren dingen zoals: Creep, Insomniac, etc. Complimenten waren niet echt dingen die Zack kreeg van mensen, maar dat was hij al gewend, zo gewend dat het hem eerlijk gezegd nog weinig deed. "Wat issues met mezelf en leerlingen," hij besloot het simpel te houden, zolang zij niet wist van zijn probleem en ze er niet werd aan blootgesteld was er geen probleem, toch?
Problemen was iets wat hij nu vooral wilde vermijden, zeker met mensen die hem daadwerkelijk nog niet kenden, zoals hier duidelijk het geval was. Maar zodra ze vroeg of hij een peuk wilde, kromp hij in elkaar, voor maar een luttele seconde, want Zack had zijn verdediging naar beneden gelaten en zo Doffy vrij spel gegeven. Gele ogen gingen naar het meisje, duidelijk nog serieus kijkend voor maar een luttele seconde om dan zijn meest verleidelijkste blik op te zetten, haar naam sprak ze uit en hij grijnsde zachtjes "Zack" waren zijn korte woorden geweest. Hij schudde haast meteen zijn hoofd toen ze vroeg of hij ook een peuk wilde, want hij rookte immers niet. "Nee, is prima zo, ik wil wel iets anders, om me op te beuren~"

Ze voelde een omslag in de jongen zijn gedrag. Juist, voelde. Ze wist niet of ze hem ook kon zien, maar voelen deed ze inderdaad. Haar nervositeit waar ze zo verbaasd over was geweest, was als sneeuw voor de zon verdwenen op het moment dat de jongen de sigaret had afgewezen. De onzekerheid waarmee hij eerder had gesproken en de voorzichtigheid waarmee hij haar had benaderd waren nergens meer te bekennen. In plaats daarvan klonk zijn stem uitdagend, verleidelijk. Rond Sareth haar lippen vormde een net zo verleidelijke, tevreden glimlach op het moment dat ze de woorden hoorde. In de eerste instantie had ze geen idee gehad waar ze mee te maken had, waarom de jongen naar haar toe was gekomen. Ze had zich geen raad geweten met het meterslange hete brok (OOC: zal ik mezelf ooit nog serieus kunnen nemen?), maar de omslag in zijn houding had ervoor gezorgd dat ook Sareth weer zonder moeite in haar oude rol was terug gegleden. Niet dat ze de jongen met rust gelaten zou hebben als hij de omslag niet had gemaakt -Sareth hield van een uitdaging en die was daar zeker te vinden, maar het liefst baadde ze zich in de aandacht van anderen. Haar best doen was leuk, maar dit was vele malen leuker. Ze richtte haar ogen op en keek in de gele (huh, waren ze niet blauw?) exemplaren van de jongen die naast haar was komen zitten. "Anything for you, sweetie," sprak ze met haar honingzoete stem. Haar mondkoeken krulden weer terug in de tevreden glimlach en ze stopte het pakje terug in haar tas. Haar sigaret stak ze nog een laatste keer tussen haar lippen, om hem vervolgens richting een put te werpen. Ze draaide zich weer naar de jongen die Zack bleek te heten en boog iets naar hem toe, zodat ze op zachtere toon kon praten. "So tell me, what do you have in mind?" vroeg ze hem, op een toon die meer dan duidelijk maakte dat ze wist wat hij in gedachte had. Of dat ze in ieder geval zelf wel wist wat ze de jongen te bieden had.

Het was altijd fijn als Zack hem vrij spel gaf, hem gewoon liet doen wat hij wilde. Het gevoel van vrijheid vond Doffy het meest geweldigste gevoel dat hij kon ervaren hier, dus hij nam er vrede mee om alleen maar Zacks leven overhoop te halen. Want wat was het nut hem niet te torturen, hem te kwellen en hem gebroken te zien? Het was geweldig om in zijn achterhoofd toe te kijken hoe hij nog wanhopig een poging waagde om zijn leven enigszins nog te redden, daarom lachte hij, het was een komisch zich om de jongen te zien falen. Oh, hij ging dit zo laten zien aan hem, dat was de hele bedoeling geweest van deze tweede meid die hij ging ‘scoren’, maar deze meid leek al veel vlotter te zijn dan die sul van een Ravenna. Bah, ze was alles behalve een leuke meid, dus wat was er beter dan er meteen korte metten mee te maken zodat ze Zack niet eens meer serieus kon aankijken zonder dat er beelden voor haar ogen zouden verschijnen? Helemaal niets was geweldiger dan een heel leven van iemand compleet naar de grond te werken. Een grijns verscheen op zijn lippen bij die woorden en uit automatisme liet hij zijn tong langs zijn lippen glijden. Zijn grijns werd alleen maar groter toen Sareth vroeg wat hij in gedachten had en dit vond hij helemaal te gek, want haar houding liet duidelijk dat ze wel interesse had in een rondje plezier. Ze was dan ook immers gekleed ervoor, serieus, ze had amper wat aan. Zijn gele ogen keken vol lust naar het lichaam dat zich gewoon presenteerde speciaal voor hem op een gedresseerd schoteltje, er miste alleen nog een appel in haar mond. Maar mocht ze dat willen, kon hij haar die appel altijd wel presenteren. Nogmaals likte hij zijn lippen en liet hij zijn getintte vingers over haar kaak glijden. “Ik denk dat we beiden wel weten wat ik hiermee bedoel schat~” sprak hij op een sensueel zachte toon, fluisterend tegen haar oor, om dan zijn tanden zacht en speels in haar oorlel te zetten. Dit ging leuk worden.

//Sorry, prutpostje

De glimlach rond haar lippen was spottend, speels. Ze had geen idee of het zo was dat de jongen uit haar hand at, of dat zij uit de zijne at maar met elk van die opties had ze vrede. Ze voelde zijn ogen over haar lichaam glijden en stak haar borst dat kleine beetje meer vooruit om duidelijk te maken dat dit zo was. Sareth genoot van de aandacht, van zijn brandende blik. Ze genoot van de spanning. Geen spanning omdat ze benieuwd was naar wat er ging komen, geen spanning omdat wat er gaande was zo onbekend was. Nee, de spanning was er omdat ze precies wist wat er komen ging, omdat ze een nieuw slachtoffer zou hebben op wie ze zich zou kunnen uitleven. Een nieuw persoon die ze zou kunnen tonen wat ze in huis had. Haar ogen waren gefixeerd op de jongen zijn lippen en de tong die hier nu voor de tweede maal overheen schoot. Zijn vinger op haar kaak deed haar adem stokken in haar keel. Sareth sloot haar ogen, toverde haar glimlach weer op haar lippen. Ze voelde zijn adem tegen haar oor toen hij sprak en huiverde. Hoewel ze zich afvroeg hoe het kon dat de onzeker overkomende jongen van eerst zo'n grote ommekeer had kunnen maken dat hij nu zijn tanden in haar oorlel zette, overstemden de spanning en het genot deze vraag te veel om er lang bij stil te staan. Op het moment dat de jongen beet, liet ze zowel van schrik als van genot een zachte, korte kreun ontsnappen. Ze beet op haar onderlip en trok haar gezicht een stukje bij de jongen vandaan zodat ze hem aan kon kijken. Een uitdagende blik in haar ogen, het spel was begonnen. De jongen had zijn vrijkaart. In een soepele beweging draaide ze zichzelf van haar zittende houding naar een houding waarbij ze een been aan elke kant van de jongen had en steunde op haar knieën. Als ze zich zou laten zakken, zou ze bij de jongen op zijn schoot zitten, maar deze stap maakte ze nog niet. In plaats daarvan bleef ze op haar knieën zitten zodat haar hoofd een klein stukje boven die van de jongen uit kwam. Haar hand plaatste ze in zijn nek en zijn hoofd trok ze een klein stukje naar achteren zodat ze hem in zijn ogen aan kon kijken wanneer ze op hem neer keek. "Time to cheer you up, pretty boy," fluisterde ze de jongen toe. Met de hand die nog altijd in zijn nek lag, trok ze zijn gezicht naar zich toe. Haar lippen bracht ze naar de zijne, maar in plaats van ze op elkaar te drukken, liet ze het puntje van haar tong langzaam over die van hem glijden. Haar mondhoeken krulden geamuseerd omhoog en voorzichtig ademde ze uit via haar mond. Toen drukte ze haar lippen op die van hem, snel, maar niet gehaast. Voordat er goed en wel gekust kon worden, sloot ze haar tanden speels om zijn onderlip.

De glimlach die rond haar lippen lag deed hem nog speelser worden dan dat hij zich werkelijk voelde. Doffy vond geweldig dat ze zo makkelijk naar hem toehapte en niet zo was als de vorige die hij met plezier een pleziertje had gegund met het goddelijke lichaam waar hij nu in huisde. Hij genoot van de aandacht die ze hem gaf, die hij verdiende, werkelijk. Zijn brandende verlangens waren in zijn ogen te vinden terwijl hij zijn ogen over het tere lichaam van het meisje liet gaan. Haar borst had ze naar voren gestoken en vol amusement likte hij zijn lippen bij het prachtige zicht dat ze gewoon als een schoteltje voor hem legde. Zijn vingers had hij over de kaak van het meisje gelegd en haar daar geaaid, kwestie om haar voor te bereiden wat er komen zou. Ze legde zich open en bloot voor hem, als een meisje dat smeekte voor die soort van aandacht, een meisje van plezier. Maar alleen zou ze niet betaald worden vanavond, tenzij je zijn goddelijkheid als betaling zag natuurlijk, dan werd ze rijkelijk beloond. “Ik denk dat we beiden wel weten wat ik hiermee bedoel schat~” sprak hij op een sensueel zachte toon, fluisterend tegen haar oor, om dan zijn tanden zacht en speels in haar oorlel te zetten. Zijn actie liet haar kreunen en hij spinde meteen van genot bij het horen van dat geluid dat hem natuurlijk uiterst plezierde dat ze dat deed, dat betekende dat ze volledig ja zei op zijn acties. Dus dat betekende ook dat hij vrij spel had. Ze trok terug en een uitdagende blik verscheen in haar ogen, zijn gele ogen keken net zo uitdagend/sensueel terug. Ze verzette zich van haar zittende houding naar een houding waarbij ze een been aan elke kant van de jongen had en steunde op haar knieën. Haar hand plaatste ze in zijn nek en zijn hoofd trok ze een klein stukje naar achteren, dit gunde hij haar nog net, maar de dominante alpha male was hij hier toch wel. Doffy luisterde nog naar de laatste woorden voor hij bijna werd gezoend, haar tong ging over zijn lippen waarop hij alleen maar kon grijnzen als reactie, hij vond het werkelijk heerlijk. Dan kwam de korte zoen, gevolgd door tanden gedrukt in zijn onderlip, waarop hijzelf een kleine kreun liet ontsnappen en haar met zijn sterke armen tegen hem duwde en zijn tong die over haar bovenlip ging als een uitdagertje. Zijn handen lagen op haar onderrug, maar lang zouden die er niet meer liggen als het aan Doffy lag. Zijn lip trok hij uit de grip van het meisje haar tanden en hij zoende haar ruw maar toch passievol, om te tonen dat hij wel degelijk wist wat hij deed en ook om aan te tonen dat hij hier de dominante role zou zijn.

Mocht Sareth betaald willen worden voor de handelingen die ze (op toch wel regelmatige basis) verrichtte, dan voldeed de desbetreffende goddelijkheid inderdaad perfect. Naar eigen zeggen was goddelijkheid ook precies wat haar verdiensten waard waren en dat het haar hier op deze koude dag zo vriendelijk werd aangereikt, was alleen maar terecht. Het was iets aan het geluid van een kreunende man dat ervoor zorgde dat Sareth praktisch week werd vanbinnen. Het feit dat iemand genoeg genoot van haar, haar lichaam, haar doen, dat hij zijn eigen lichaam niet meer genoeg kon bedwingen. Dat zij dat met een simpele handeling kon klaarspelen. Sareth voelde de jongeman zijn spieren aanspannen en voelde hoe haar lichaam dichter tegen dat van hem werd gedrukt. Een zacht piepje ontsnapte aan haar keel toen ze zijn tong over haar bovenlip voelde strelen. Voordat ze instinctief op de jongen in kon gaan door hem te zoenen, nam hij het voortouw. Hij trok zijn lip tussen haar tanden vandaan en zoende haar, bijna hardhandig en dus precies zoals Sareth het het liefste had. Hoewel ze het heerlijk vond wanneer iemand zich overgaf aan haar kunnen, aan haar kunsten, vond ze het waarschijnlijk nog duizend keer fijner wanneer iemand haar dwong haarzelf over te geven. Wanneer iemand dacht het recht te hebben haar te nemen, haar te krijgen, in plaats van dat de winst gelijk verdeeld zou zijn. Maar ervaring leerde haar dat het spel een stuk leuker was wanneer ze enigszins strijd zou leveren. Strijd om te dominantie, verder niet. Nee, het punt waarop zij strijd had moeten leveren tegen iets anders, namelijk tegen wat er nu gaande was, was allang gepasseerd. Ze had zich volledig aan de jongen overgegeven, waarschijnlijk nog voordat hij er zelf erg in had gehad. Haar gehele lichaam tintelde in afwachting op zijn volgende aanraking en Sareth was zich ongetwijfeld bewust van zijn handen op haar onderrug. Hoewel de jongen groot en gespierd was en zijn grip absoluut sterk en stevig, voelde Sareth zich allesbehalve veilig in de jongen zijn armen en dat was waarschijnlijk precies wat haar plezier zoveel groter maakte. Het was de spanning, de - wat was het, macht? - die de jongen over haar leek te hebben waar ze zo op kickte. Vol overgave zoende ze de jongen terug. Haar strijd tegen de jongen zijn dominantie was zwak - dit was bewust, want Sareth wilde het moment en de dominantie voor geen goud verpesten - maar werd geleverd. Hoewel ze deed waar de jongen min of meer om vroeg, vertoonde haar houding geen schrijntje submissie. Ze hing nog altijd boven de jongen, in een dominantere positie. Met een glimlach rond haar lippen, liet ze haar armen op zijn schouders zakken. Haar handen lagen nog altijd in zijn nek, maar zo was het voor haar comfortabeler om de jongen in deze houding te zoenen. Eindelijk liet ze haar lichaam naar beneden, op de jongen zijn schoot zakken. Haar rug had ze gebogen, met haar billen naar achteren en haar borst naar voren. Terwijl ze zich liet zakken, drukte ze haar borst tegen de jongen zijn borstkas aan. In een rijdende beweging plaatste zichzelf op zijn schoot. Haar ene hand liet ze in zijn nek liggen, maar met de wijsvinger van haar andere hand gleed ze langzaam en lichtjes over zijn nek. Zachtjes gleed haar vinger op richting zijn oor en vervolgens over zijn kaaklijn naar zijn kin, waar ze haar spierwitte duim op zijn gebruinde kin legde. Haar wijsvinger met de perfect gevijlde lange nagel, plaatste ze onder zijn kin in zijn hals, waardoor ze de licht behaarde kin nu tussen duim en wijsvinger hield. Heel even trok ze zich terug uit de zoen, maar niet genoeg voor hun lippen om echt het contact te verliezen. Nogmaals beet ze op zijn lip, deze keer trok ze hem een stukje naar achteren voordat ze hem weer losliet. Een uitdagend gebaar, waarmee ze de jongen wilde duidelijk maken dat ze zich niet zomaar gewonnen zou geven. Zich overgeven, ja, maar in haar ogen waren je overgeven en je gewonnen geven twee verschillende dingen. Je gewonnen geven zou betekenen dat je in de eerste plaats geen strijd leverde. De winst zou in zijn geheel naar de tegenspeler gaan. Om je over te geven moest je eerst strijd geleverd hebben en veroveringen zouden gemaakt zijn tijdens die strijd. En hoewel Sareth absoluut niet verlangde naar de dominante rol in dit geheel, was ze bekend genoeg met het spel om te weten dat de meeste winst voor haar te behalen zou zijn wanneer ze toch zou meedoen in de strijd voor die dominantie. Het uitlokken en uitdagen van deze jongen zou ongetwijfeld in haar voordeel werken. Immers, onze dame met de witte lokken had geen enkel probleem met ruig. Ze zoende hem nogmaals en bewoog haar onderlichaam nogmaals, langzaam, over Zack zijn schoot. Haar uitdagende glimlach verscheen weer en ze huiverde bij het gevoel dat de beweging teweeg bracht.

OOC: Omg mijn gedachtes zijn niet helder meer ik heb daar echt vier keer het woord kin achter elkaar gebruikt maar CARE HE

Het was aardig fris, maar niet koud genoeg voor het meisje dat op zijn schoot zat. Ze had amper wat aan, maar het was een lust voor zijn ogen, dat zeker. Hij liet een lichte kreun over zijn lippen rollen toen ze speels haar tanden in zijn onderlip had gezet, zijn sterke armen reageerden ook op haar actie door haar dichter naar zich toe te trekken. Hij neemde de piep die ze uitstootte waar, wat hem deed grijnzen van puur plezier. Ze leek het zeker leuk te vinden en hierdoor liet hij zijn tong over haar bovenlip glijden, uitdagend voor haar om het nog een stuk verder te brengen dan dit. Zijn handen lagen op haar onderrug, maar lang zouden die er niet meer liggen als het aan Doffy lag. Zijn lip trok hij uit de grip van het meisje haar tanden en hij zoende haar ruw maar toch passievol, om te tonen dat hij wel degelijk wist wat hij deed en ook om aan te tonen dat hij hier de dominante role zou zijn. Hij zou haar laten zien wat hij kon, werkelijk. De strijd om dominantie was gestreden, hierdoor was duidelijk te zien dat Doffy had gewonnen en dus het heft haast compleet in eigen handen nam terwijl ze elkaar passievol en ruig aan het zoenen waren. Het was hem niet opgevallen dat ze was gaan zitten, hij had zijn handen over haar heupen laten gaan en was langzaamaan haar aan het uitkleden, niet dat ze er zelf voor kon kiezen, als ze niet wou had ze pech. Maar toen hij verder wilde gaan, merkte hij de beweging op die ze maakte, het heen en weer bewegen op zijn schoot, wat hem haast gek maakte. Doffy sloot zijn ogen terwijl hij schokkerig adem haalde en de aanrakingen liet doordringen in zijn geheugen, ze had zijn kin vast, zijn gele ogen sprongen open terwijl hij naar Sareth keek die uitdagend naar hem keek, de kus was half onderbroken, haar tanden sloten zich weer om zijn onderlip en weer stootte hij onbewust een kleine kreun uit. Hij trok zijn lip uit haar grip en liet zijn lippen naar haar nek gaan, waar hij eerst een paar keer zijn tong over het zachte oppervlak liet gaan, waarna hij zijn tanden in het zachte vlees zette, net niet hard genoeg voor een wonde te veroorzaken, exact ruig genoeg. Dit deed hij over de hele oppervlak, van haar  nek tot haar schouder. Hierna bevrijdde hij haar van haar eerste kledingstuk (kies maar welk XD) en ging hij weer verder met haar te teasen door in haar nek te bijten.

//Gawd ik ben hier slecht in, maar heb het lang genoeg uitgesteld xD

Sareth haar ogen vernauwden bij zijn tong die ze over haar huid voelde glijden. Op het moment dat ze zijn tanden voelde, hard, kreunde ze opnieuw, op haar beurt ook harder dan eerder. Haar vingers gleden van zijn kin weer naar zijn nek, zijn shirt in. Haar nagels liet ze als antwoord op de herhalende beten in haar hals en schouder in zijn rug zakken terwijl ze opnieuw een kreun uitte. Zijn volgende handeling, haar ontdoen van haar mantel, was waarschijnlijk het teken waar ze op had zitten wachten. Op het moment dat ze merkte dat zijn vingers haar mantel losknoopten, krulden haar mondhoeken weer op naar haar goedkeurende glimlach. Haar tong gleed over haar lippen en een zucht ontsnapte haar lippen toen de mantel op de grond viel. De koele wind die de hele dag had gestaan en die ze eerder als vervelend had ervaren, streelde haar lichaam en zorgde voor kippenvel op iedere centimeter van haar huid. Het dunne, doorzichtige stuk stof dat de wind - en de jongen - nog scheidde van haar huid, trok ze in een simpele beweging over haar hoofd. Ze grijnsde uitdagend, gooide het shirt op haar mantel en drukt haar lippen in de jongen zijn nek terwijl haar vingers via zijn borst naar beneden gleden. Zoals hij had gedaan - maar onbewust een stuk zachter - nam ook zij zijn huid tussen haar tanden. Hier en daar beet ze hem, op andere plekken plaatste ze een korte zuigzoen. Met duim en wijsvinger opende ze behendig de knoop van zijn broek en vervolgens de rits. De gedachte dat het misschien zelfs voor haar te ver ging om haar favoriete hobby midden in Oaks Field ergens in een zijstraatje te beoefenen, schoot even door haar hoofd. Kans om te handelen naar deze mogelijke twijfel gaf ze zichzelf niet. Het leven was te kort en te kut om stil te staan bij dingen, om je te schamen voor waar je van hield, of om je zorgen te maken over of je misschien ziek kon worden. Nu, op dit moment, wilde ze niet veel meer dan deze jongen. Nee, wacht, ze wilde helemaal niks meer dan deze jongen. Hij was genoeg, meer dan genoeg en misschien wel te veel en Sareth ging volledig op in het moment. Aangezien de witharige dame een rokje droeg, was het niet nodig om dit kledingstuk ook uit te doen. Ze verplaatste haar lippen weer naar de zijne en haar roodgelakte nagels gleden over zijn kruis. Opnieuw beet ze op zijn onderlip. Toen ze deze weer uit haar tanden liet ontsnappen, fluisterde ze tegen zijn mond, "Well, bring it baby." Haar vingers schoven zijn boxershort naar beneden voor zover dit mogelijk was in de positie waarin de twee zaten en Sareth deed haar ding zoals alleen Sareth dit kon, terwijl haar zachte lippen over zijn ruwe huid gleden.