Till we feel our bones.

Vermoeid wreef Aviana in haar ogen. ze was echt moe van de reis. Het was dan ook een lange reis geweest. Het was het wel waard. In stilte staarde ze uit het raam naar buiten. het was hier zo anders, het was hier ook veel kouder. Iets dat ze niet gewoon was aangezien Razen een hele warme planeet was, al zal ze er wel aan gaan wennen. en zich wel aanpassen. Al zal dat niet echt zo moeilijk zijn, of dat hoopte ze toch. Maar gelukkig leerde ze snel.. Daarnaast kan ze altijd om hulp vragen bij haar oudere broer. Die was met haar mee naar Starshine gekomen. Je zou het misschien niet meteen zeggen en ze zal het zeker ook niet toegeven, maar ze was best aanhankelijk van hem. Erg vind ze dat niet. Avi had veel te danken aan hem. Ze zou hoogstwaarschijnlijk niet de persoon zijnd ie ze nu is, zonder haar broer. Geeuwend wreef ze voor een tweede keer in haar ogen terwijl ze verder over haar verleden dacht. Abrupt werd Aviana uit haar donkere gedachten getrokken door een zeearend die op haar schouder lande." Dankje Dion" de vogel wist altijd wanneer Aviana afleiding nodig had, en dat was de jonge zeer dankbaar voor. Omdat hij wakker was, wist Aviana dat het tijd was om hem buiten te laten zodat hij kon gaan jagen. Ze deed dan maar het raam open " Neem je tijd maar, ik heb nog een of andere bijles,... al zal ik dat niet echt nodig hebben"

Voor zover ze het heeft gehoord over die bijles gaat het over gevechtsport. Iets dat ze al kan. Ze zag daardoor het nut er dan ook niet echt in om er naar toe te gaan. Jammer genoeg had ze voor het moment niet veel keuze. Op haar eerste dag gaat ze niet spijbelen, dat zal later wel komen. Het raam hield ze open voor als Dion gedaan was met jagen. Ondertussen doet ze een topje en een trainingsbroek aan. Achter dat ze zich eens goed had uitgetrokken ging ze op weg naar de gymzaal. Met een blik op haar horloge zag ze dat ze nog goed op tijd was. Voorzichtig ging ze de zaal in maar zag nog nergens de leerkracht " Ugh, geweldig. Als die leerkracht niet op tijd kom ga ik gewoon weer weg naar men kamer. Ik heb wel betere dingen te doen. "Zoals slapen. Maakte ze haar zin in haar gedachten af.

(Master Ivan)

Ivan mocht vandaag zijn eerste bijles geven zo bleek het want iemand nieuw had het nodig voor te kunnen bijbenen met de rest. Een koude wind blies door zijn haar terwijl hij het raam had openstaan. Nog een paar minuten eventes genieten van het ijskoude weer voor hij les moest gaan geven. Even gaf hij zichzelf de toestemming om zijn ogen te sluiten voor hij het raam dicht deed en zijn sporttas nam om dan naar het gymlokaal te gaan. Met een glimlach, die je eigenlijk haast niet zag, liep hij naar het lokaal. Eigenlijk was hij best wel in een goede bui.

Eenmaal hij bij de gymzaal was aangekomen, opende hij de grote deuren en zag hij dat de persoon in kwestie er al was. Een kleine grijns vormde zich op zijn lippen terwijl hij met grote passen naar haar toestapte. “Hallo, ik neem aan dat jij de leerlinge bent die had gevraagd om een bijles? Ik ben Master Ivan en zal je vandaag wat helpen bijbenen sinds je nieuw bent op deze school. Welkom trouwens,” zei hij met een vriendelijke toon in zijn stem die aangaf dat hij in een ernstig goede bui was, wat alleen maar positief kon zijn, toch. “Dus, waar had je exact graag bijles over gehad? Of gaan we alles in één keer overlopen? Er zijn immers vier lessen gepasseerd,” legde hij uit terwijl hij de matten al rustig begon te leggen. “Binnen een vijftal minuten beginnen we, je kan je eventueel al kort opwarmen door stretchoefeningen en een paar toertjes te lopen om je spieren los te maken,” stelde hij voor terwijl hij verder deed met de matten te leggen.

Terwijl ze geduldig zat te wachten op de gymleerkracht keek Avia op haar gemakjes rond. Niet dat er veel te zien was, maar ze had niks beters te doen voor het moment. Haar handen stak ze in haar broekzakken. Het was eigenlijk volkomen zinloos om hier te zijn. Aviana was zeer goed in sport en zou alles met gemak bij kunnen houden, dus die verdomde bijles had ze niet nodig. Toch was ze hier. En de enige reden was omdat Aviana haar broer het had gezegd. Al snel hoorde ze voetstappen dichterbij komen. Al deed ze geen moeite om te kijken wie het was. Het zou waarschijnlijk toch de gymleerkracht zijn.

"Hallo, ik neem aan dat jij de leerlinge bent die had gevraag om een bijles? Ik ben Master Ivan en zal je vandaag wat helpen bijbenen sinds je nieuw bent op deze school. Welkom trouwens.” Vanaf het moment dat hij tegen haar sprak draaide Aviana om, om de leerkracht te bekijken. Ze was dan ook eerlijk verrast om te zien dat hij nog knap was ook. Eigenlijk had ze verwacht dat het een oude man ging zijn. Of toch een ongezonde die dacht dat die sportief was. Deze man voor haar, was helemaal tegenover gestelde van haar eerdere gedachten. Iets dat ze volkomen niet erg vond.

“Om eerlijk te zijn, heeft mijn broer me ingeschreven” sprak ze geamuseerd.” Ik ben Aviana, maar noem me maar gewoon Avi” De jonge dame luistert ook veel sneller naar haar afkorting. “Dus, waar had je exact graag bijles over gehad? Of gaan we alles in een keer overlopen? Er zijn immers vier lessen gepasseerd.” Aviana durfde te wedden dat haar broer haar hiervoor had aangemeld om haar wat te pesten. Als de leerkracht niet zo knap zou zijn geweest zou ze hier nu met zware tegenzin gebleven zijn. Nu kon ze nog eens van het goeie uitzicht genieten “Ik denk dat het beter is dat ik alles overloop.” Sprak ze met haar serene stem. Haar speels glimlachje hield ze verborgen. Laat hem maar denken dat ze nog niks kan. Ze zal hem straks eens doen schrikken.

“Binnen een vijftal minuten beginnen we, je kan je eventueel al kort opwarmen door stretchoefeningen en een paar toertjes te lopen om je spieren los te maken” hoorde ze hem voorstellen. Hierop knikte ze, deed haar haren in een hoge paardenstaart en begon met haar stretch oefeningen die ze altijd al heeft moeten doen, van jongs af aan. Daardoor was ze ook nog eens zeer lenig gebouwd. Vanaf dat ze al haar oefeningen had gedaan begon ze aan haar toeren in de zaal te lopen zonder geklaag of gezucht.

Toen Ivan arriveerde in de gymzaal, stond de persoon die hij verwachtte er al. Verrassend hoe sommige leerlingen toch graag op tijd kwamen, ze waren zeldzaam geworden tegenwoordig. Een glimlach sierde zijn lippen terwijl hij er best goedgeluimd uitzag, dat straalde hij ook gewoon uit. Eerder had hij wat stilletjes genoeten van de ijskoude wind aan zijn raamkozijn. Een kleine grijns sierde zijn lippen toen hij de leerlinge naderde. Hij had prima geslapen dankzij zijn middel dat weer eventjes serieus werkte en hij had hier tenminste soms wat rust.

“Hallo, ik neem aan dat jij de leerlinge bent die had gevraagd om een bijles? Ik ben Master Ivan en zal je vandaag wat helpen bijbenen sinds je nieuw bent op deze school. Welkom trouwens,” zei hij met een vriendelijke toon in zijn stem die aangaf dat hij in een ernstig goede bui was, wat alleen maar positief kon zijn, want wie wilde hem nu niet in een goede bui? Met zijn gespierde armen nam hij de matten voor de les en begon die te leggen, terwijl hij haar de vraag stelde welke les ze wilde volgen. “Ik denk dat het beter is dat ik alles overloop.” Sprak ze en haar stem klonk als snoep voor zijn oren, zijn ogen knipperden meerdere malen voor hij verder ging. “Binnen een vijftal minuten beginnen we, je kan je eventueel al kort opwarmen door stretchoefeningen en een paar toertjes te lopen om je spieren los te maken” stelde hij voor en dit deed ze ook, zo kon Ivan dus de matten verder leggen en eenmaal hij klaar was, maakte ook hij zijn spieren los door middel van wat stretchoefeningen.

Hij groette de mat met een buiging toen hij er net opstapte en hij keek naar Aviana, haar elegante bewegingen terwijl ze liep lieten hem haast uitbundig grijnzen, al wist hij dat het niet gepast was, dus hield hij het op een simpele glimlach. “Als je klaar bent, mag je naar hier komen, gaan we een potje sparren, om te zien wat je al kan,” zei hij terwijl hij zichzelf klaarzette en eenmaal ze voor hem stond, gaf hij een stoot naar voor.

De stretch oefeningen waren gemakkelijk. Ze had die al zo vaak gedaan, dat ze er zelf niet meer eens voor moet nadenken. Omdat het al automatisch kwam. Het werd trouwens nog eens tijd dat ze wat sport ging doen. het was al enkele dagen geleden dat ze niet meer had opgewarmd. Ze had het te druk gehad daarvoor. Achter dat ze haar stretchingen had gedaan begon ze aan het lopen. Het was op haar gemakjes. Het is geen wedstrijd of om iets te bewijzen. Gewoon een simpele opwarming. Ze voelde al hoe haar eigen lichaam en spieren los begonnen te komen. Tijdens het lopen sloot ze even kort haar ogen. Het zou deugt gedaan hebben als ze buiten had mogen lopen. Maar misschien was het nog te koud er voor. Ach het is beter dan niks. In stilte bleef ze verder lopen. Af en toe keek ze naar wat de docent aan het doen was.

Ze kon echt niet wachten om hem te doen verbazen. Ze durft te wedden dat hij in het begin nog gemakkelijk zou doen voor haar. maar vanaf dat hij merkt dat ze geen beginneling was haar waarschijnlijk zou testen, of tot het uiterste zou drijven. “Als je klaar bent, mag je naar hier komen, gaan we een potje sparren, om te zien wat je al kan,” Met moeite kon ze haar grijns onderdrukken. Waardoor ze met een lief glimlachje naar de mat ging en voor hem stond. Vanaf dat ze op de mat stond voelde ze haar spieren al meteen op spannen. Gelukkig maar ook, want ze was er nog maar juist op of hij gaf al een stoot. Met de ene arm kaatste ze zijne van haar lichaam weg en stoot met haar andere hand in vuistvorm richting zijn maag. Avia zette wel niet al haar kracht er in. Ze moest die sparen om het te kunnen volhouden.

Ivan hield elke beweging van Aviana in het oog toen hij de laatste matten legde, een glimlach verscheen op zijn gelaat toen hij zag hoe soepel haar stretchoefeningen verliepen, ook haar loopoefeningen verliepen soepel, niet te traag, niet te snel, exact hoe het moest. Prima, met haar zou hij vast niet al te veel moeite hebben sinds ze precies redelijk veel aan sport deed, dat zag je zo aan de manier hoe ze nu aan het handelen was. Af en toe kruiste zijn blik de hare en probeerde hij dit te verbergen door te doen alsof hij keek naar de ballen die aan de muur hingen door middel van een zak.

“Als je klaar bent, mag je naar hier komen, gaan we een potje sparren, om te zien wat je al kan,” zei hij met een lichte glimlach toen hij de mat groette en erop ging staan met zijn blote voeten. Toen ze er eenmaal opstond viel hij al meteen aan, een simpele zachte stoot richting haar maag, die ze zonder enige problemen wegkaatste, toen zij dan vervolgends een vuiststoot gaf, nam hij deze vast vlak voor dat ze impact kon hebben op hem en klemde hij haar hand op haar rug, terwijl hij vervolgens de klem aanzette, zodat ze de pijn zou voelen. Uiteindelijk legde hij zijn arm over haar nek en deed alsof hij haar wurgde. “Hoe ga je hierop reageren?” zei hij met een geamuseerde lach, eens zien of ze hier een oplossing voor wist.

(volgende post door Aviana mag gegodmod worden met mijn toestemming)

Kort rolde Aviana haar schouders even om die nog losser te maken dan eerst. De stretch oefeningen hadden haar schouders al los gemaakt maar nog niet genoeg. De reis van haar thuis planeet naar hier, had haar lichaam wat stijfjes gemaakt. de opwarming dat ze hier heeft gebruik heeft het nog niet allemaal doen verdwijnen. Al is iets beter dan niets. Zo dacht zij er tenminste over. Nadat de leerkracht had gezegd dat ze op de matten mocht gaan luisterde ze meteen. Wat sparren zou haar goed doen. Het was ook een tijd geleden dat ze nog tegenover iemand had gestaan. Het zou haar reflexen waarschijnlijk wel weer verbeteren. Voor een tweede keer rolde ze even met haar schouders toen ze voor hem stond. Een onschuldige glimlach op haar lippen. Hij schoot meteen in actie en richtte met zijn vuist naar haar toe.

Die ze natuurlijk met gemak kon wegduwen. Na haar verdediging schoot ze meteen terug met haar eigen vuisten. In het begin had ze gedacht dat ze hem zou hebben. Hij deed haar verbazen door haar vuist te grijpen vlak voor zijn gezicht en die dan op haar rug te gaan draaien. Meteen om de pijn te verminderen draaide ze haar lichaam met zijn beweging mee. Ze gromde zachtjes toen hij haar de pijn duidelijk liet voelen. Maar meer dan een zacht gegrom kreeg hij niet. Ze was niet zwak. Kort keek ze hem zijdelings aan toen hij zijn arm rond haar keel deed. “Hoe ga je hierop reageren?” Kort kneep ze haar ogen tot spleetjes. Hij moet niet denken dat ze nu gaat panikeren. " you sure want to know?" Vroeg ze liefjes.

Aviana had het nog maar juist gezegd of ze sloeg met haar vrije arm haar elleboog zo hard als ze maar kon recht op zijn blaas, om dan vervolgens gebruik te maken van zijn slappe greep. Haar been ging tussen zijn benen achter eentje haken. Haar volle gewicht duwde ze hard tegen hem zodat hij over haar been zou struikelen en ze beide op de grond belanden. Zij ging meteen weer recht en drukte zachtjes haar voet tegen zijn 'juwelen' "een beweging en ik plet je lievelingsplek" sprak ze liefjes. Ze zou het nog doen ook.

PROFILE MAGICIAN

» When frustration eats right through your bones....you'll need to strike back!
» Sticks and stones may break my bones - but Yvaine can do it better ;-;
» So alone, 'till I made a sound~
» Walk 'till the sun rises.
» (MC) Break me 'till I fall apart // Sareth

Till we feel our bones.

Till we feel our bones.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen