Misschien als hij zijn hoofd hard genoeg tegen de tafel zou slaan zou de docent geloven dat hij een hersenschudding had en mocht hij misschien naar de ziekenzaal. Uitgerekend vandaag moest hij nablijven omdat hij een paar miezerige minuutjes te laat was. Oké, hij had de halve les gemist omdat hij zich had verslapen, maar dat was niet opzettelijk geweest. Oké, misschien had hij er beter over na kunnen denken voordat hij die avond ervoor zoveel had gedronken. Maar het was een feest en dan ga je niet stom doen omdat je nou toevallig de volgende dag weer les hebt. Dat de docent dat niet begreep was niet Hunters probleem. Waarschijnlijk kon die man zich zijn jeugd niet eens herinneren. Dinosaurus. Maar nablijven vandaag was niet iets wat hij in de planning had gezet. Met een zucht keek Hunter voor de zoveelste keer naar de klok die aan de muur hing. Hij was vreselijk laat. Catalina stond ongetwijfeld al op hem te wachten op het platform en hij was er niet om haar op te halen. De seconden kropen verder en Hunter werd steeds ongeduldiger. Uiteindelijk hield hij het niet meer en sprong op. De docent achter het bureau keek hem waarschuwend aan maar Hunter rende het lokaal al uit. 'Zet maar een notitie op m'n rapport,' riep hij nog over zijn schouder. Hij kon echt niet langer meer wachten.

Op het lancering platform nam Hunter pas de tijd om weer adem te halen en om zich heen te kijken. Hij had Catalina al snel gevonden. Ze viel dan ook wel vreselijk op met dat schrikachtige gedrag van haar. Een brede grijns verscheen op Hunters gezicht toen hij ook Drake ontdekte tussen de menigte. Hij stond met Catalina te praten. Hij liep op de twee af en omhelsde zijn zus. 'Lina, sorry voor het lange wachten. Nablijven,' grijnsde hij een beetje schaapachtig en verontschuldigend. Hij draaide zich om naar Drake. 'Hee, Drakey-boy. Mag ik je voorstellen aan Catalina, mijn zus. Al geloof ik dat jullie al bezig waren met een dergelijke ontmoeting,' grinnikte hij tegen zijn vriend.

De jongen had zijn hand op de schouder van het onbekende meisje neergelegd. Drake glimlachte toen ze zich omdraaide, maar wat kwam ze bang over. Drake snapte niet helemaal waarom ze zo ontzettend nerveus was. Natuurlijk was deze plek wat chaotisch, maar verder viel het wel mee. Drake had deze plek vaker wel eens drukker gezien en dan was het helemaal hectiek hier. Ze keek hem aan terwijl ze op haar lip beet, verlegen. Ze was net een klein konijntje dat net in een nieuw hok was gezet. Zo lief, zacht en nog erg onschuldig. Daar deed Drake haar tenminste aan denken. Ze was echter wel iemand die Drake kon mogen omdat ze geen hysterisch kind was dat begon te schreeuwen omdat ze de weg niet kon vinden, of iemand die zich arrogant ging gedragen dat ze het toch wel wist. 'Dank je,' hoorde Drake de fluweelzachte stem toen hij haar de tas gaf. Drake glimlachte met een knikje. 'Ik...ik denk dat ik ga,' Hij keek half verbaasd en liet daarom zijn hand liggen op haar schouder. ''Waarom? je bent er net.'' maar voordat hij het antwoord kon ontvangen zag hij zijn beste vriend komen aanhupsen. Zo te zien kende Hunter deze meid al, wat Drake leuk vond en hem nu liet grijnzen. Ach, meneer had weer moeten nablijven, waarom verbaasde het hem niet? Drake verbaasde zich eerder dat hij er niet bij had gezeten. 'Hee, Drakey-boy. Mag ik je voorstellen aan Catalina, mijn zus. Al geloof ik dat jullie al bezig waren met een dergelijke ontmoeting,' Drake schoot half in de lach en wreef over zijn neus, ''Hey Huntybunty. Je zus? Wat leuk, ik wist dat je een zus had maar je hebt me nooit verteld dat ze hier naartoe kwam en dat ze werkelijk een schoonheid van een dame is.'' zei de jongen met een vriendelijk open gezicht. Hij had nooit verwacht dat Hunter zijn famillie hier naartoe zou komen, toch vond hij het erg leuk dat het zo was. Nu had Hunter hier ook wat famillie en dat was altijd leuk. Het leek bij hem iedergeval leuk dan bij Drake zelf.Aangezien zijn familie hier aan drug addict halfbroer en een stenen gooiend neefje was. Drake wendde hij zich weer tot Catalina. ''Welkom op Starshine Academy Catalina. Zoals je net van Hunter hoorde ben ik Drake, een van de gekken die zich een vriend van hem kan noemen. Leuk je te ontmoeten.''

Hij had zijn zus al snel tussen de mensen ontdekt. Ze was als een gekleurde vis in een grijze oceaan. Ook Drake had hij snel ontdekt. Sowieso omdat hij naast Catalina stond. Maar ook hij was niet het meest onopvallende karakter dat in de school rondliep. Met een paar snelle passen was Hunter bij de twee. Zodra hij zeker wist dat Catalina hem opgemerkt had omhelsde hij zijn zus. 'Alsof ik je zou laten staan,' glimlachte hij zacht tegen haar toen hij haar weer los liet. Het was fijn om haar te zien. Hunter maakte misschien wel snel vrienden, waar hij ook kwam. Maar Catalina kwam van thuis, van de Hutan. Ze voelde vertrouwd. Ze kende dezelfde gebruiken en tradities als hij. Ze hadden immers dezelfde culturele achtergrond. En het was fijn om daar nu ook met iemand over te kunnen praten. Het was nog fijner dat die persoon ook wist waar je het over had. Hunter grijnsde naar Drake en die grijns nam een gemeen loopje toen zijn vriend verder sprak. 'Kijk, en dat is nou exact de reden waarom ik nog niks gezegd had. Alsof ik jouw reputatie bij de dames niet ken,' zei hij met opgetrokken wenkbrauw en over elkaar geslagen armen. Hij liet het maar bij die opmerking en keek weer naar Catalina. 'Ik hoop dat je een rustige vlucht hebt gehad. Ik zal je wel laten zien waar de etage is en dan kunnen we je misschien een rondleiding door het kasteel geven,' stelde Hunter voor. Zijn ogen gleden even terug naar Drake. 'Ten minste, als jij geen belangrijke afspraak misloopt dan,' grijnsde hij veelzeggend.

Hij vond het leuk om het zusje van Hunter te leren kennen, hij was toch een van zijn aller beste vrienden en Drake vond het leuk om de familie daarvan te leren kennen. Daarbij, ze was best knap vond Drake. Meestal hield de jongen erg van rood haar, maar deze zwarte lokken langs het rond lichaam van het meisje bevielen hem ook goed. Drake vond dat Hunter echt geluk had met een lief zusje als Catalina. Beter dan een drugsverslaafde halven zool en een neef die ook niet wilde deugen, met stenen ging gooien als hij boos werd. 'Kijk, en dat is nou exact de reden waarom ik nog niks gezegd had. Alsof ik jouw reputatie bij de dames niet ken,' Drake grinnikte om Hunter, rolde zijn ogen even want ja zijn vriend had natuurlijk gelijk. Hij besloot er 'verstandig' niet op te reageren. Drake zijn blik was nog steeds op haar gevestigd maar opeens besloot hij iets. Hij zou Cat met rust laten betreft zijn charmeur gedrag wat bijna té was soms. Hij wilde niet dat hij of zij verliefd zou worden op de ander. Het was namelijk zo dat hij nooit haar hart wilde breken, dat zou hij niet kunnen. Het was namelijk zo dat als hij haar kwijt zou raken, dan was hij ook Hunter kwijt, dat wist Drake zeker. Deze jongen kon wel lief zijn, soms. Hunter had het er over dat hij haar het kasteel wilde laten zien, Drake glimlachte vriendelijk. Wat hij half had verwacht was dat Hunter hem mee vroeg en dat leek Drake eerlijk gezegd erg gezellig. 'Ten minste, als jij geen belangrijke afspraak misloopt dan,' Opeens zette Drake een theatraal erg serieus gezicht op, wreef over zijn kin waar wat baardgroei te zien was. Het was echter zo alsof hij deed dat er een lange sik aan zat, die hij tot in het puntje met zijn vingers volgde. Zijn andere arm zat half zijn middel en nu leek hij net een soort geleerde professor, om te proesten. Bekakte stem: ''Nou mijn wel gewaardeerde vrind, laat mij denken. Ik denk dat ik nog wel ergens een gaatje voor je heb.'' Drake grinnikte om zichzelf en keek haar met een leuke grijns aan. '''Haha, dat lijkt me gezellig. Zullen we dan naar de wood magican etage?'' vroeg Drake. Hij had er plezier in om met zijn vrienden te dollen en iets meer zichzelf te zijn. De meeste kende hem heel anders, bleven bij Drake uit de buurt door de geruchten en zijn streken, maar Hunter wist wel beter en dat waardeerde Drake enorm in de jongen.