Hij kwam om in de boeken de laatste tijd. Stapels lagen langs zijn bed of er op of eronder. Elk papiertje dat maar iets aan informatie bevatte van een recept was eruit gescheurd en opgeborgen. Met een gefrustreerde blik sloeg Zean met een harde klap het boek dicht. Hij was er zo klaar mee. Het verbaasde hem nog dat hij de motivatie had om te lezen. Het boek belandde een eindje verder, tegen de deur aan, waar het in een lelijke vorm naar beneden gleed en half open met gekreukte bladzijden bleef liggen. Zean was er klaar mee voor vandaag. Hij was al weken aan het zoeken en hij was nog niet eens op de helft. Het frustreerde hem tot het uiterste. Maar hij had de ruimte om nu te zoeken dus pakte hij die ook met beiden handen aan. Geen Hayden en ook geen Drake, die gast was ook ineens spoorloos verdwenen. Niet dat het Zean uitmaakte, hij was eerder opgelucht. Nog steeds had hij de grote irritatie als hij naar zijn half broer keek en nog steeds wilde hij zijn kop in rammen. Maar dat moest hij niet laten merken aangezien Drake er nu in geloofde dat Zean 'genezen' was. Jammer voor hem maar het was niet zo. Dus ging Zean zijn eigen oplossingen zoeken. Alleen die oplossing was nog steeds niet gevonden en Zean had er genoeg van. De blonde jongen stond op en besloot maar eens de benen te strekken, hij had lang genoeg in deze verdomde kamer gezeten. De deur knalde tegen de muur aan en kwam vervolgens even hard weer het slot in. Met grote en snelle passen liep hij iedereen voorbij met een gezicht dat niet helemaal vriendelijk stond.
Zeans benen leidde hem naar het trappenhuis en vervolgens naar beneden naar de grote zaal. Het was tegen het middag uur dus er was nog een kleine kans dat hij een broodje kon snaaien. Uiteindelijk viel de keuze op een donker broodje met een wat zoutige smaak en na die opgegeten te hebben en een glas water naar achteren te hebben geklokt liep hij weer in de richting van de trappen. Genoeg pauze. Maar hij stond abrupt stil in de deuropening van de zaal. Daar zag hij wel een heel bekend gezicht. Zijn mond werd een grimas. En hij sloeg zijn armen over elkaar. Kalm blijven, dacht hij bij zichzelf. Hij zette een paar stappen richting de jongen. 'When were you planning on telling me when you were back?' Zei hij niet al te vriendelijk maar duidelijk hoorbaar voor Drake. Het was geen aangename verrassing, aldus Zean.

De toon van Drake en zijn hele antwoord stonden hem niet aan. Heel Drake stond hem gewoon niet aan. Maar Zean hield zich in, beet op de binnenkant van zijn wang en balde ongezien zijn vuisten. Hij moest kalm blijven en het spelletje meespelen, tenminste als ze hier midden in de zaal geen vechtpartij wilden. Daar had Zean zelf ook geen zin in, zijn leven was de laatste weken rustig geweest en dat wilde hij graag zo houden. Misschien moest hij met het voorstel komen dat Drake maar moest oprotten naar een andere kamer. Net toen Zean zijn mond open wilde doen om een weerwoord te zeggen, was Drake al weer afgeleid naar een dame die per ongeluk tegen hem was aangebotst en nu op de grond lag. Natuurlijk, Drake had altijd oog voor dat soort dingen. Het zou de blonde jongen niet verbazen dat Drake zich zo strategisch had neergezet dat de jongedame zeker weten tegen hem op botste. Zean draaide met zijn ogen en keek hoe Drake wat dichter naar haar toe ging. Natuurlijk, we zijn er net en we worden al meteen geil. Typisch Drake. Zean liep naar Drake toe om hem bij de kraag van zijn jas te pakken en hem zo van de dame af te trekken. Privacy was volgens mij een woord wat zijn half broer niet kende. 'Give the lady some space would you.' Zei Zean met een smalende grijns. Het maakte hem niet veel uit hoe Drake te werk ging met meisjes maar om na tien seconden al voor de borsten te gaan ging voor Zean wel een beetje te ver. 'Maar ik moet zeggen dat je wel weer een goede keuze hebt gemaakt.' Het beste was om Drake niet meteen op hem te krijgen, gewoon mee spelen, misschien had hij er dan ook nog profijt van.

Hij had gezien hoe de vrouw op de grond was beland nadat hij voor haar in de weg had gestaan. Het was voor Drake niet moeilijk om te te schatten dat ze al wat op had. Hij was lang en had wel wat spieren, maar om nou gelijk voor hem te vallen vond Drake toch echt wat overdreven. Hij draaide zijn hand naar haar uit en grijnsde even. Toen Drake zijn hand aanbood om haar te helpen, sloeg ze echter haar handen over elkaar. Drake draaide zijn ogen. Dan toch niet, moest ze lekker zelf weten. Ze ging staan en Drake snoof even. Hij was dichter op haar af gestapt, maar Zean was het daar niet mee eens.'Give the lady some space would you.' hoorde hij zijn 'verstandige' broer zeggen, terwijl hij Drake bij zijn kraag had gegrepen. Hij maakte zich los uit de handen van Zean en maakte een beweging van ongeveer twee stappen bij Zean vandaan. ''As you want Zean, I will give you your space.'' grinnikte Drake. ‘Het gaat je niets aan wat ik bij me draag,’ Drake trok zijn wenkbrauwen even op. ''Dan niet. Als ik drank bij me heb zal ik ook net doen alsof het niks is. Denk maar niet dat ik het met je deel, krent.'' Hij luisterde niet eens naar wat Zean tegen haar te zeggen had. ‘Ga toch spelen jullie,’  Hij grinnikte honend. ''Ohh.. playing games is one of my favorite.'' hij haalde een hand door zijn haren. Op dat moment liet hij zijn eigen ogen vlammen, kleuren in zijn ogen die bij hem zo herkenbaar waren. Ze was niet de enige die dat trucje kon. ‘Benader maar een jongedame van jullie eigen leeftijd, wil je?’ ''Graag, ik ken er genoeg om vanavond een thuiskomfeestje mee te vieren. Daar heb ik geen oude dame voor nodig.'' kaatste Drake gelijk terug. Hij pakte zijn rugtas van de grond om verder te lopen naar zijn kamer. ''Oja, de naam is trouwens Drake Burned. Die leipo die naast je staat is mijn broer Zean.'' De jongen haalde een hand door zijn haren waarna hij nog even omdraaide en haar aankeek met een neutrale blik. ''Maar ik denk dat jij een stagaire hier moet zijn? Iemand die zo gek is om in de leer te gaan bij een van deze gekken die zichzelf..docenten noemen?'' Docenten sprak hij uit alsof er een vieze smaak aan zat. Echt, hij had zoveel zin in school, hij straalde het uit..niet.

Hij was nog misschien net vijf minuten in de buurt van Drake en hij kon hem nu wel zijn kop inslaan. Was hij ook zo irritant geweest voor hij vertrok? Of hadden die feestjes hem alleen maar erger gemaakt? Zean moest het maar bij die vraag houden want als hij hem zou stellen zou zeker een niet al te vriendelijk antwoord volgen. Hij draaide met zijn ogen bij het antwoord van zijn broer en sloeg zijn armen weer over elkaar. Nog steeds deed het hem goed dat hij langer was dan de zwart harige jongen, gaf hem toch nog een klein gevoel dat hij beter was dan Drake. Al was het waarschijnlijk het tegenovergestelde. De discussie volgde Zean nauwgezet, al deed hij er zelf niet aan mee, hij had niet veel in te brengen en daarbij wilde hij geen kant kiezen, want hij vond geen van beiden aardig. Echter toen Drake zich voorstelde greep Zean in. 'Half. Broer.' Beet hij hem toe, duidelijk laten wetend dat hij het niet zo heel geweldig vond om zo geassocieerd te zijn met de zwart harige jongen. 'En stagaire zijn is niet zo heel erg. Tenzij je bij Saf zit of iets in die richting. Want dan is heel je leven verneukt.' Merkte hij ook nog droogjes op, zijn ogen nu op de dame richtend. Haar alcohol gebruik deed hem verbazen, moest zij niet het goede voorbeeld voor al deze leerlingen zijn? Tenminste, de leerlingen wiens tere ziel nog niet was aangetast door de lol die je hier kon hebben.

Ze wilde in eerste instantie weg lopen, weg van de twee Burneds. Dat was iets wat ze beter had kunnen doen inplaats van weer omdraaien. ‘Weet je wat? Jij maakt me simpelweg misselijk.’ Drake keek haar aan en reageerde met een simpel spottend glimlachje. Alsof hem dat wat verbaasde. Hij voelde het langs zijn ruggengraat omhoog kruipen en dit ging nog leuk worden, ze werd boos nu. ‘De manier waarop je naar dit soort aandacht lonkt, de laagste vorm van aandacht die er in een mens mogelijk is. Het feit dat je daar belust op bent, dat het je zelfs een gevoel van voldoening weet te geven.’ Drake deed net alsof er een nagel van zijn vinger los zat, het enige wat er verder voor aandacht aan haar werd besteed was een blik die aangaf dat hij zich begon te vervelen. Jammer, hij had nog zo gedacht dat ze misschien anders was dan die sufkoppen die een zogenaamd gezag over hem hadden. ''I am easely bored. Humans are just to mutch fun to play with honey.'' grinnikte de jongen. Een smalende grijns, geen sprankje van mededogen. Werd ze hier al boos om? Dit kleine beetje? Ohh dit schepsel zou Drake nog veel plezier bezorgen. Want ja.. toen hij zijn hand naar beneden deed om in zijn jaszak te steken, stond er een vermakenlijke toon in zijn houding met een vleug vermaak. ‘Je. Maakt. Me. Ziek. En dat is uiteindelijk je wilt, toch? Nou, gefeliciteerd. Het heeft je precies vijf minuten gekost om te zorgen dat er wéér iemand is die je verafschuwd. Ik wil helemaal niets met je te maken hebben, want-‘ Een spottende lach om haar woorden. ''Je haat me? Sluit aan achter in rij bij de rest graag.'' Het boeide hem namelijk voor geen minuscule seconden wat zij van hem zou moeten vinden.  Alsof hij zich om haar zorgen ging maken, boehoe. Opeens leek ze zichzelf te hebben herpakt, Drake keek bijna pesterig en had het gevoel voor haar te willen klappen. ‘Jij bent niet menselijk. Jij bent een op negatieve aandacht beluste rat en ik geef je precies wat je wilt. Dit is precies wat je spannend, belonend vindt.’ Drake draaide met zijn ogen, wat konden mensen toch soms voorspelbaar zijn. ''Ach gossie. Is het weer zo ver? Een type die zo ontzettend goed alles weet en precies kan vertellen hoe ik in elkaar zit? Oh please.'' Hij snoof zijn neus er bij, alsof ze walgelijk was. De hand op zijn wang liet hij voor wat het was. Toen ze het weg haalde kon hij het echter niet laten om een er een luchtbijt gebaar bij te maken. ‘En weet je wat? Je doet je best maar. Just go ahead, because I can’t find the motivation to care.’ Hij keek even naar de hand, daarna weer terug naar dr haar en vreemde ogen. ''I see, you don't care. That's why you stand so close, put your hand on my body and let your anger deep inside you.. go trough me? Yes I see you don't care.'' Drake zijn ogen fonkelde als plezierige vlammetjes. Hij genoot van drama en nu, vanaf het moment dat hij op school was aangekomen had hij gelijk alweer een nieuw iemand ontmoet. Iemand die hem niet mocht en wat kon hij genieten van de tirades die hij voor zijn kiezen kreeg. Geweldig dit. Hij had zichzelf voorgesteld en was eigelijk van plan weg te gaan, maar toch was hem nog een vraag tebinnen geschoten. Natuurlijk moest Zean nog even benadrukken dat hij zijn halfbroer was, alsof hij niets met Drake temaken wide hebben, pech voor hem. ‘Want wie denk je nu eigenlijk wel dat je bent, etterbak?’ Drake fronste. ''Kun je niet luisteren juffie? Ik heb me zojuist voorgesteld. Jammer voor jou heb je me zojuist ontmoet.'' Zean had zo zijn mening over e stagaires, een uitspraak waar hij het dan weer wel mee eens was. ‘Ik ben Kaira trouwens en ik heb de heer Savador nog niet ontmoet, maar als dat wat je zegt betekend dat hij ook een hekel aan jullie heeft, dan zal ik hem waarschijnlijk erg waarderen.’ Drake schoot nu echt in de lach, al klonk hij vals en half gemeen. Zoveel leedvermaak zat er in, de naïeve gedachte van die vrouw. Het zou hem niks verbazen.. niks, dat zij Saf's volgende slachtoffer zou zijn. En hij wist heel goed op wat voor manier. ''Blijf dromen, maar als jij er zo over denkt ga gerust je gang. Vertel me niet dat hij je begeleider is? Dat moet wel met dat vurige temperament van je en vreemde ogen van je. Ach, doe Saffietje de warmhartige groetjes van me. Succes er mee want je hebt geen idee waar je aan bent begonnen.''  

Zean wist niet helemaal wat hij moest doen in deze situatie. Hij stond er maar een beetje bij en luisterde naar het over en weer gaan van de twee. Het was een interessante discussie, voor beiden kanten maar blijkbaar kon die meid niet inzien dat ze Drake niet op de juiste plekken raakte. Maar daarvoor zou je hem moeten kennen om hem vervolgens recht door de grond te boren, zoals Zean zelf had gedaan. Maar dat waren pijnlijke herinneringen die hij liever aan de kant zette, Drake deed dat waarschijnlijk, en hopelijk, ook. Het enige wat Zean kon doen was met zijn ogen draaien en hopen dat dit niet zou escaleren tot een gevecht, beiden waren daar al redelijk voor aan het opwarmen en Zean had er geen zin in om de twee uit elkaar te halen als ze elkaar in de haren vlogen. Daar had hij geen motivatie voor en hij was ook nog eens te moe om zich zo erg in te spannen.
'Savador heeft een hekel aan iedereen, dus het is geen prestatie als hij je haat.' Merkte Zean droog op terwijl hij Kaira aanstaarde. Ze mocht dan wel hoger in rang staan, daar oefende je geen kracht mee uit op Zean, of Drake. 'En Drake waarom hou je je mond niet eens dicht en ga eens een meisje versieren, of Ryan zoeken. Die zal vast erg blij zijn dat je er weer bent.' Zeans mond was in een grijns veranderd terwijl zijn blauwe ogen afwachtte op de reactie van Drake. Kom op, ze waren broers, dan mocht je elkaar wel even pesten. Toch?