Haren onder een muts over mijn voorhoofd, sjaal om mijn mond, een niet te opvallende maar niet te onopvallende jas en een gestolen, koffer in mijn gehandschoende handen. Mijn vermomming stak ik op de winterkou en wie zou me niet geloven als ik zei dat ik gewoon een of andere toerist was? Er waren er hier overal zo veel, één meer of minder maakte niet uit.
Ik was bijna gepakt, oké. Ik had geen tijd te verliezen om dit allemaal mooi uit te stippelen. Ze hadden mij bijna, ik voelde het. De shuttle kon elk moment vertrekken en als ik zou opstappen zou ik het op mijn buik kunnen schrijven. Alsjeblief shuttle, kom dan toch...
Plots hoorde ik een landen. Ik keek, en ja, het was die naar Kovomaka. Op een normaal tempo liep ik erheen. Ik had al geleerd dat als je je sneller verplaatste, je nogal verdacht overkwam. Dus ik liep niet opvallend snel, maar zorgde er ook voor dat ik niet te traag ging zodat hij verdwenen was voor mij.
Het slechtste wat nu zou kunnen gebeuren was dat ze al het shuttleverkeer stopzetten om mij te kunnen vinden. Het was dus bang aftellen voor de shuttle eindelijk opsteeg. Nu was ik veilig - ongeveer dan toch. Ze zouden nog altijd kunnen omroepen dat ik gezocht werd. Ik hield dus maar beter mijn hele vermomming aan.
Met mijn ogen goed op de andere reizigers gericht wachtte ik af tot we aankwamen. Een mechanische stem zei plots iets en dan gleden de deuren open. Meteen stond ik op om naar buiten te gaan. Niet veel later stond ik ergens op de academie. De gang met de lokalen.. En de kluisjes van de leerlingen. Sorry, kids.
Ik koos het eerste het beste kluisje uit. Het had een gewoon slot met een sleutel, alleen had ik die sleutel niet. Ik prutste even met een speld in het sleutelgat en  sloeg dan even ertegen, waarna het met een gekraak openging. Ik inspecteerde de inhoud. Er lag een jas in. Die griste ik eruit. Snel liet ik mijn hand langs de binnen- en buitenzakken glijden en vond een klein beetje geld. Ik stierf van de honger, ik moest iets eten. Zou er nog eten in zitten? Ik zocht even verder en vond een pakje kauwgum. Beter dan niets.
Met het geld in mijn zak liep ik naar Oak's Field, waar ik in een winkeltje een broodje bestelde. Een dubbel broodje met kaas en hesp en veel groenten en saus en o mijn god, wat had ik dat gemist toen ik in de gevangenis zat. Ik wou nog een tweede bestellen maar het geld was op dus ik kocht in een klein winkeltje een goedkope chocolademuffin en een flesje water.
Nog nooit had ik zo snel iets opgegeten van mijn leven als nu. Dit had ik echt gemist - samen met mijn hond. Oh god, wat miste ik Jenna. Ze zat nog op Puffoon, ik had haar meegenomen toen ik me daar probeerde te verstoppen van de politie, maar ze hadden me gevonden en ik moest haar achterlaten, samen met mijn inbreekkoffertje. Het ergste was nog dat ik er niet om kon - van het moment dat ik een stap op Puffoon zou zetten, was ik er geweest.
Ik rustte even uit op een bankje, tot ik plots merkte dat er iemand naast me was gaan zitten. 'Wat moet jij?' snauwde ik, terwijl ik nog een hap van de muffin nam.