♚

For the night is dark and full of terrors

Het schemert. En aan de stand van de zon te zien is deze net begonnen met zijn neerwaartse reis, om uiteindelijk plaats te maken voor de opkomst van de maan. Een perfecte symbiose; de twee leven samen op een speciale manier. De zon en de maan hebben een 'speciale' relatie met elkaar, een die niet door ons simpele brein valt te omvatten. Het is zoals de eerste wijsheren hebben beschreven in de eeuwen oude boeken, waarvan sommige van Erdse afkomst. Lange uren heeft Julius gespendeerd in de stoffige bibliotheken van Erd, om te leren over de natuur en Erdse methodologie. Ontologie, filosofie; allen gebieden waarop Julius na veel studie, begaafd in is geworden. Hetgeen eigenlijk raar is, aangezien Julius een natuurlijke afkeer heeft voor theorie, en toch zijn de woorden van de mensen die voor hen kwamen magisch genoeg om hem te blijven boeien. Met verschillende wijsbegeerten in zijn hoofd, zijn Julius' ogen aan de hemel vast geklampt. Een plotse zuiderse wind haalt hem overigens uit zijn filosofische gedachten en brengt hem terug naar de vertrouwde aarde onder zijn voeten. Zuchtend haalt hij een hand door zijn haren, de hemel nog een blik schenkend vooraleer hij zijn pad naar de Arena vervolgt.

Vandaag was weer eens zo'n dag. Zo'n dag waarop niets vanzelf ging, een dag vol gepland met lessen, met verveelde leerlingen voor zijn neus gepaard met het invullen en lezen van de meest belachelijke papieren. Het werd serieus tijd dat hij eens een aantal leerlingen strafwerk gaf, zodat hij hen 'tedere' hersenen kon laten buigen over zijn doodsaaie werk. Jammer genoeg waren zijn leerlingen de afgelopen lessen verrassend braaf geweest, Kovomaka mag weten waarom, maar het was zo. De enige redelijk legitieme reden die Julius zich kon bedenken was omdat hij nieuw was, en de onschuldige leerlingen simpelweg nog bezig zijn met 'de aarde te testen', of was het 'het water'? Details, details.

Aan de schaduwen die de zon verspreidde te zien hadden ze nog een paar uur (lees: drie uur) voordat ze zouden opgeslokt door de nacht. Julius haalt zijn schouders op, deze -kort spiekt hij- Auru von Aerigard, zou maar iets dieper door het stof moeten gaan. Niemand had gezegd dat aarde magie of magie op zichzelf makkelijk zou zijn, niet waar? Naarmate de tijd verstrijkt en daarmee de afstand tot de arena afneemt, lijken de levende organisme eveneens geleidelijk te verdwijnen, tot het punt waarop het stil is. Geen 'tsjirp' van een vogel of een 'lolbroek' van een leerling die de stilte durft te doorboren; nee het was positief stil en dat bleef zo tot hij voor de grove houten deuren van de arena stond. De immense deuren, die tonnen lijken te wegen, zwaaien verbazingwekkend soepel open waarop Julius zuchtend naar binnen stapt. Met een lichtelijk vermoeide expressie loopt hij door het doolhof aan gangen, uiteindelijk tot een halt komend in, wat ongeveer, het midden van de arena is.

Onder binnensmonds gemompel gooit hij zijn semi-zware rugzak op de grond. Zijn goudgele ogen glijden kort over de oppervlakte heen, die er bij gebrek aan regen in de afgelopen dagen, droog en stoffig bij ligt. Terwijl Julius bezig is met de inhoud van zijn rugzak te dumpen schiet er een -wel erg haastige- leerling vanuit zijn ooghoek voorbij. Kort komt Julius overeind, waarbij de leerling hem kort begroet en dan al zenuwachtig er weer vandoor sluipt. Normaal gezien had Julius de leerling als een slang en zijn prooi gegrepen, maar aangezien ze vandaag al geen tijd te verliezen hadden laat hij het. Het gezicht van de leerling had hem in één seconde duidelijk gemaakt dat hij iets van plan was, of al iets gedaan had. Even bekijkt Julius zijn omgeving, waar niets speciaals mee aan de hand leek te zijn. Het gebouw stond nog, dus zo erg kon de 'kwajongens' streek niet zijn geweest. Julius zakt weer door zijn knieën en vervolgt zijn sessie met zijn rugzak. Een shitload aan boeken passeren zijn handen, die hij een voor een op de grond neerlegt. De leerling die hij verwachtte, Auru, had namelijk aangegeven weinig tot geen ervaring met Erdse magie te hebben, en ondanks Julius' persoonlijke afkeer jegens theorie kon zelfs hij niet ontkennen dat een theoretische basis van belang was.

Met behulp van simpele aarde magie creëert Julius een bankje, stoel en los gesteente. Het ultieme doel van deze les was heel simpel, afhankelijk van Auru's creativiteit en daarbij zijn level van magie. Ze zouden beginnen met een simpele herhaling van theorie betreft aardmagiërs, en vervolgens overgaan naar het bewegen van een steen. Ja, het simpel bewegen van een steen. Als hij daarin zou slagen gingen we verder, waarbij het niveau steeds moeilijker zou worden. En al die tijd zou Julius simpel op zijn kont blijven zitten en de leerling het werk laten doen. Tenslotte is aarde magie hard werken, en niemand gaat het voor je doen. Julius neemt plaats op de grond, in kleermakerszit waarbij hij zijn elleboog verveeld op zijn knie plaats, waarbij hij zijn hoofd ondersteunt met behulp van zijn handpalm. Om de verveling tegen te gaan tijdens het wachten, tekent hij met zijn wijsvinger van de andere hand in het stoffige zand. De vormen in het zand gaven bepaalde houdingen en eventuele behulpzame poses in, die nog wel eens wilde helpen bij het onder de knie krijgen van aardmagie. Vooral voor beginners was het vaak handig om fysieke poses te gebruiken. De basis van een aardmagie is kracht, maar ook rust en geduld. Geen van die dingen bezat een jonge Julius, dat is pas in de loop der jaren gekomen; waarbij het laatste zo nu en dan nog wel een twijfelgeval is. Bij het voelen van vibraties in de grond draait hij zijn gezicht van de grond naar boven. ''Goeden avond. Auru neem ik aan? Neem plaats.'' zegt Julius in zijn neutrale met velvet omklede stem, ondersteunt door een knikje richting het eerder gecreëerde bankje en de stoel. ''Vertel me, Auru, wat hoop je te leren vandaag?'' is zijn eerste vraag, waarbij hij zijn goudgele ogen in die van Auru werpt.

[Sorry voor het late tijdstip! ;c
Hoop dat je nog bereid bent om te antwoorden.

Voor Auru.]

♚

For the night is dark and full of terrors

Met zijn hand onder zijn kin gedrukt, wacht Julius tot de jongen, Auru genaamd, het veld van zijn zicht heeft betreden. Het informatie-blaadje van Auru, die hij had moeten invullen toen hij zich had aangemeld voor de bijles, had aangegeven dat hij zowel licht als vuur magie bezat. Aangezien geen van beiden het woord 'aarde' bevat, lijkt dit te voorspellen dat de jonge leerling, inmiddels voor zijn neus, geen enkel verstand heeft van Julius' element. Zeer fijn, dat beloofd wat.

Julius richt zijn goudgele ogen op het gelaat van de jo-, jongeman, en bestudeerd deze kort, zijn wenkbrauwen tot een frons getrokken. Vuur en Licht hé. Vuur is passie, vuur is druk en wild en vloeiend. Licht is fragiel, breekbaar maar snel en buigbaar. Nee, het zal misschien niet makkelijk worden voor deze 'Auru' om zijn gewoonten betreft magie af te leren en te transformeren in een geheel andere vorm van magie. Des al niettemin is Julius vastbesloten om hem in ieder geval de basis bij te brengen. Vastbesloten; niet omdat de jongen voor hem zo speciaal lijkt, sterker nog de vibes die de jongeman uitstraalt geven Julius een vrij ongemakkelijk gevoel, maar aangezien iedere leerling een eerlijke kans verdiend. Nee, pas na tien minuten is het toegestaan over de leerling zijn kwaliteiten of attitude. Hoeveel minuten zouden al gepasseerd zijn? Vier?

De jongen lijkt snel te begrijpen dat Julius' pijn en moeite van eerder voor hem bedoeld was, aangezien hij plaatsneemt op zijn plek. Brave jongen. Een halfhartige glimlach siert Julius' lippen wanneer de jongeman zich voorstelt. ,,Aangenaam, Auru. Mijn naam is Julius Tschaikovsky, enkel Julius is prima.'' Verrekte Novanen met hun vreemde accent, is wat er door Julius' hoofd heen gaat wanneer Auru weer zijn mond opent. Als hij er zelf niet al eerder ervaring mee had gehad waren Auru's woorden volledig opgegaan in de dieptes van 'what-the-fuck-zegt-hij', maar voor nu weet hij zijn korte bladiebla verhaal prima te volgen. De tevreden grijns op Auru's gezicht voegt toe aan het ongemakkelijke gevoel wat Julius al eerder bekropen had. Julius' gele ogen bijten zicht vast in de achter glazen verscholen zielglazen van Auru. Wat een vreemde jongen. Bedenkt hij zich wanneer iedere poging om meer te leren uit Auru's blik gefaald heeft. Zodra de wolken voor de zon verdwenen zijn en diens stralen Auru's gezicht goudgeel belichten dringt het tot Julius door dat de jongen wat... vrouwelijks lijkt te hebben. Met zijn vuurrode lange haren en zijn slanke bouw kon hij prima doorgaan voor een meisje in haar prille tienerjaren. Vandaar dit... vreemde gevoel. bedenkt Julius een beetje bitter.

,,Duidelijk, Auru von Aerigard.'' klinkt Julius diepe velvet stem door de arena. ,,Laten we beginnen met wat je eigenlijk wel al weet over aardemagie. Er zijn geen foute antwoorden,'' alleen foute gedachten,,gedachten of vragen.'' zegt Julius, die nog steeds in kleermakerszit op de koele ondergrond van de arena zit. ,,Maar voordat we daar zijn, waarom ben je geïnteresseerd in aarde magie als licht en vuur magiër?'' Julius was persoonlijk geïnteresseerd in deze kwestie, tenslotte is het niet alledaags voor een magiër om een compleet andere richting uit te slaan als zijn één of twéé 'basis' magie-stromen. ,,We zullen kort beginnen met wat theorie, omdat dit je kan helpen met het daadwerkelijk sturen van aarde, waar we later op terug zullen komen.''hopelijk. ,,Heb je enig idee wat belangrijke kenmerken zijn van de aarde magiër en wat de voor- en nadelen van aarde zijn?'' Julius had het hem best voor kunnen kauwen, maar waarom zou zijn eigen brein al het werk voor de ander doen? Bovendien zou de jongen meer leren als hij zelf het knopje 'aan' indrukte van zijn creatieve brein. Al had hij werkelijk 0 ideeën, zou hij nog met minimaal één plausibel antwoord op de klippen moeten komen. Althans, dat is wat Julius verwacht, maar het zou niet de eerste keer zijn dat de leerlingen van Starshine zijn verwachtingen 'te boven zijn gegaan'; not. Met een semi-verveelde blik kijkt Julius afwisselend van Auru naar de hemel, de grond en zijn schoenen, die wellicht aan vervanging toe zijn. Waarom leek dag in, dag uit hetzelfde riedeltje te zijn?

,,Aarde is er in verschillende vormen zoals je misschien wel weet, bromt Julius Je hebt vast gesteente, zoals het tafeltje wat ik zojuist heb gemaakt. zegt hij, met een lui knikje naar het bankje. Je hebt zand; fijn, licht en wispelturig zoals de ondergrond waar ik nu zit. zegt hij terwijl hij er een klein beetje van neemt en het door zijn vingers laat glijden, waar het door de wind de lucht in wordt gestoven. ,,Je hebt modder en alle andere vloeibare vormen, die zoals je begrijpt nat, plakkerig en vloeiend zijn. Waarschijnlijk voelt het meer aan als je eigen lichtmagie als je er mee werkt hoewel het beter vergelijkbaar is met vormen van watermagie. legt Julius verveeld, maar geduldig uit waarna hij en kleine plek links van hem zonder er ook maar naar te kijken tot modder veranderd. ,,Dan heb je nog een vorm van gesteente wat vergelijkbaar met steen is maar andere kenmerken heeft namelijk: Julius fronst zijn wenkbrauwen lichtjes en creëert dan in de palm van zijn hand een stuk donkere materie, vanbuiten glimmend als een donkere koude nacht en vanbinnen gevlamd rood. ,,Mineralen of kristal. Dit specifieke voorbeeld is een Hübneriet wat, for your interest, een mangaan-wolframaat is. Julius knijpt zijn hand hierna stevig dicht, waarna het prachtige mineraal, na het openen van zijn hand, tot een as-achtige kruimelige substantie is verkruimeld. ,,Dan heb je nog vormen van aarde die verwerkt zijn tot het niet meer op aarde lijkt zoals onder andere metaal en glas. mompelt Julius verder, het as-achtige zand in zijn handpalm mee laten voerend met de wind. ,,We gaan ons vandaag beperken tot maar één van de vormen. De meest eenvoudige. Welke denk je dat het is?'' vraagt Julius, zijn ogen intussen weer op Auru gericht. Het antwoord lag praktisch voor het oprapen, maar na zijn lange verhaal was een kort intermezzo van interactie misschien het beste.


[Yes, natuurlijk gaan we nog door als je dat wil! c: Graag zelfs! Als je mijn slome zelf niet erg vind haha ;D]