Een vermoeide blik werd door Alyssa in de spiegel geworpen. Sinds een week was ze weer aan het proberen om alleen te slapen. De eerste nachten waren het ergste geweest. Ze had Kailee proberen te zoeken, maar had hem niet gevonden. Haar honden sliepen buiten, dus dat hielp ook niet al te veel. Ze stond er alleen voor. Toch ging het elke nacht weer een beetje beter. Ze had veel contact met Jack en die gaf haar ook comfort. Ook haar vader begon wat bij te trekken. Ze hadden in het weekend samen nog wat watermagie en aardmagie geoefend. Alyssa wist dat het vandaag een bijles was in aardmagie, maar ze was vergeten welk lesonderwerp het ook alweer was. Daar kon ze niet veel aan doen. Ze lag de laatste tijd ook wel veel aan Legend te denken, de jongen die ze op de ziekenzaal had ontmoet. Hij bleef een beetje door haar gedachten zweven. Ze stond er nog steeds versteld van dat hij zo aardig was geweest tegen haar en dat hij haar zoveel comfort had gegeven. Hij had haar willen beschermen tegen wat er dan ook was en dat was iets wat ze enorm apprecieerde. Dat zou waarschijnlijk ook de reden zijn waarom hij langer in haar hoofd bleef zitten, bedacht ze zich. Het zwartharige meisje keek zichzelf aan. Ze had een strakke jeans aangetrokken met een topje omdat het buiten warm was. Te bloot? Te aandachttrekkend? Ze wist het niet. Ze wist niet waar al die jongens tegenwoordig al van smolten en waar ze vunzige gedachten van kregen. Ze dacht er niet aan om haar kledingstijl te veranderen omdat het misschien te uitdagend was. Haar jurkjes waren meestal netjes op de knie of één hand boven de knie en haar topjes waren ook niet al te uitdagend. Oké, het had misschien een decolleté, maar die was niet te diep en ze mocht haar vrouwelijke vormen toch wel een beetje laten zien? Ze kamde haar haren tot het goed lag en besloot dat het zo wel goed was. Wat er met Andrew was gebeurd hoefde er nog niet voor te zorgen dat zij zich niet meer kon kleden zoals ze wilde. Het meisje gaf een goedkeurend knikje naar zichzelf, draaide zich om en begon vervolgens uit haar kamer te lopen. Ze had Duvel en Layla gisteren nog gezien. De honden waren erg afhankelijk geworden, maar haar begroeten deden ze gelukkig nog wel. En ze kwamen natuurlijk ook wel eens langs omdat ze wilden eten. Ze was immers nog altijd verantwoordelijk voor hun, maar ze brachten gewoon graag meer tijd buiten door en wilden het liefste daar slapen. Maar ze kwamen altijd naar haar toe als zij ook buiten was. Alleen vandaag zouden ze haar met rust laten omdat ze een bijles had van een leerkracht. Alyssa wilde geen slechte indruk geven door haar honden de hele tijd om haar heen te hebben, want met Layla erbij zou de leerkracht al helemaal niks meer tegen haar kunnen zeggen omdat de husky de hele tijd vrolijk tegen hem op zou springen. Het meisje liep rustig over het grasveld naar de watervallen toe waar ze af hadden gesproken. Ze wuifde kort naar haar honden die verderop in het gras lagen te dollen. Haar blik gleed naar voren en ze beet op haar onderlip toen ze de leerkracht zag. Hopelijk zou ze een beetje normaal kunnen reageren. ‘Hallo,’ sprak ze met haar zuivere stem. Ze keek de leerkracht met een lichte glimlach aan. ‘Sorry, ik ben vergeten waarvoor ik ook alweer bijles had. Er is veel gebeurd de laatste tijd.’ Ze beet op haar onderlip en keek hem een beetje verontschuldigend aan. ‘Aardmagie is gelukkig wel mijn ding, dus ik hoop dat ik het daarmee een beetje goed kan maken.’ Ze glimlachte oprecht naar hem en wachtte tot hij wat zou gaan zeggen.

Alyssa beet op haar onderlip toen de leerkracht aangaf dat als ze niks gezegd had, hij niks in de gaten zou hebben gehad. Tja, dat had ze natuurlijk kunnen doen. Gewoon niks zeggen en hopen dat hij niks door zou hebben. Maar zo stak ze niet in elkaar. Ze was een eerlijk persoon en dat wilde ze graag blijven. Haar blauwe ogen gleden verschrikt naar hem toen hij opeens voor haar stond, maar ze probeerde zichzelf te vermanen. De leerkracht was Andrew niet. En hij leek er ook nog niet eens op. Ze knikte toen hij een bevestiging vroeg van haar naam. Ze dacht erover om haar achternaam gewoon te laten veranderen. Dan had ze niet meer dezelfde achternaam als haar broer. Misschien zou dat haar vader in het begin frustreren, maar hij zou het vast wel begrijpen. Ze keek verward op toen de leerkracht, Master Julius hetende, het had over de bijles die ze gingen hebben. Oh ja. Earth Mimicry. Ze wist dat ze het had gekozen omdat ze het interessant had gevonden, maar kon zich even niet meer herinneren waar het ook alweer over ging en hoopte dat hij dat niet ging vragen aan haar. Maar helaas, het werd haar wel gevraagd. Alyssa beet op haar onderlip. Fijn dit. Zei ze eerst dat ze heel goed was in aardmagie en dan liep ze weer zo’n blunder. Ze probeerde zichzelf te troosten met het feit dat er vast andere leerlingen waren die het vergaten op een luiere manier. ‘Eh…’ Ze pijnigde haar hersenen. Gelukkig kon ze er wel iets van herinneren, maar dat nam niet weg dat ze zich stom voelde en dat ze wenste dat Kailee er was. Ze wist nu al dat ze vanavond weer slecht ging slapen en weer hulp bij hem moest gaan zoeken. Toen ze antwoord wilde geven, merkte ze dat hijzelf afgeleid leek te zijn. Hierdoor kreeg ze nog meer tijd om over haar antwoord na te denken. En toen schoot haar weer een deel te binnen. ‘Betekent dat niet dat je jezelf helemaal gaat inpakken met steen om jezelf te schermen van anderen hun aanvallen?’ probeerde ze voorzichtig. Ze voelde zich al wat zelfverzekerder naarmate ze meer sprak. ‘En het kan ook offensief een boost geven als je het goed gebruikt,’ voegde ze er nog haastig aan toe. Ze moest vast als een stuntelaar overkomen, maar ze hoopte dat hij nu niet dacht dat ze niet goed was in aardmagie. Ondanks dat ze watermagie leuker vond om te besturen, was aardmagie één van haar beste elementen en wilde ze er zeker ook meer over leren. Watermagie leerde ze al genoeg van Jack, hoewel ze overwoog om de lessen te volgen. Ze fronste bij zijn vraag. Basisvoorwaarden voor aardmagie? Had hij het nu specifiek over de Earth Mimicry, of bedoelde hij echt de dingen die je gebruikte om aardmagie te kunnen gebruiken? Je kon die vraag op zo veel manieren interpreteren. ‘Eh…’ Ze voelde haar hoofd knalrood worden. De onzekerheid sloeg weer toe, ze wenste Kailee’s steun meer dan ooit en ze voelde dat het huilen haar nader dan het lachen stond. Ze wreef beschaamd over haar achterhoofd en besloot om het antwoord te geven die ze al vanaf het begin dat hij de vraag stelde in haar hoofd had. ‘Om het te kunnen gebruiken moet je je in een omgeving met aarde, stenen, zand of zelfs kristal bevinden,’ somde ze op. ‘Hoewel je door de trillingen van de grond ook glas kunt besturen.’ Bij dat laatste dwaalde haar stem een beetje af. Ze dacht aan de gruwelijke manier waarop ze Andrew’s oog had doorboord met een glasscherf door haar aardmagie te gebruiken. ‘Ook is het zowel op offensief als op defensief vlak zeer goed,’ voegde ze er nog aan toe. Ze merkte dat de inspiratie in haar hoofd leeg begon te lopen om te antwoorden op deze vraag. ‘Sorry,’ verontschuldigde zich. ‘Ik wist niet of u het specifiek over Earth Mimicry had of over aardmagie in het algemeen. Ik ben er echt niet bij met mijn gedachten. Ik kom nu vast als een stuntelaar over, maar ik kan het echt.’ Bij dat laatste klonk er frustratie in haar stem en voelde ze dat haar ogen vol liepen met tranen. Shit.