forget the things

_{"The world can never get me on my level..
I'm just dreaming of tearing you apart.."}

Ryan wist goed genoeg dat hij haar uit balans had gebracht met opeens zo los te worden, het amuseerde hem hoe haar gezicht helemaal rood werd, dit ging nog leuk worden om zichzelf zo wispelturig mogelijk af te beelden in haar hoofd. Zijn goudgele ogen keken haar aan, gingen over haar blozende wangen. Hij had zichzelf voorgenomen om haar een kans te geven, een kans om zichzelf te stoten tegen de muur, de muur die hij had opgebouwd rond zich om zichzelf te beschermen tegen pijn. Een grijns verscheen op zijn lippen en zijn gelaatsuitdrukking was geamuseerd.
Hij begon te lachen en zei al proesttend: “Je zou je gezicht moeten zien! Priceless!” schaterde hij het uit van het lachen en even moest hij enorm zijn best doen om zijn balans te houden. Zijn blik viel op het pruillipje en de blos op haar wangen die zelfs nog dieper van kleur werd.

Hij had er nu al lol in om haar zo in genante situaties te brengen, dit ging hij vaker doen. Hij liet zijn tong vluchtig over zijn lippen gaan en hij naderde haar, ging met zijn hand tegen een muur leunen, bukken deed hij nog niet en hij keek haar grijnzend aan, nog steeds lichtelijk nalachend "n.niet... grappig!" stamelde ze en hij keek haar grijnzend aan, met een grijns die met de seconde breder werd. “Waarom stotter je zo... Aviana?” hij legde extra nadruk op haar naam en keek haar aan, zijn goudgele ogen in haar vuurrode ogen borend. “Waarom denk je dat jij geschikt bent dan?” vroeg hij uiteindelijk en het leek wel alsof ze compleet van de wereld was, Ryan trok zijn wenkbrauw op toen ze verstrooid zei: " w.what?" Hij rolde met zijn ogen en bukte zich, zodat zijn hoofd op haar hoogte was, zijn goudgele ogen keken haar aan, doordringend, ongeduldig, wachtend op een antwoord. " Oh.. em. Dat uh heb ik niet gezegd. Ik wil het g.gewoon proberen"
Ryan liet zijn tong weer kort over zijn lippen glijden en hij beet kort op zijn lip, nadenkend. “Dus je komt eigenlijk een random persoon tegen, in de hoop dat deze persoon vrienden met je wilt zijn of je vind me interessant genoeg om beter te leren kennen, het is een van de twee en die eerste optie klinkt... een beetje vreemd vind je ook niet? Ik zou bijna zeggen dat je wat achterhoudt voor me,” zei hij, kort liet hij zijn hoofd dichter komen tot aan haar oor, zijn lippen fluisterden zacht wat in haar oor: “Ik kom er wel achter wat je achterhoudt,” zei hij voor hij afstand nam, zich omdraaide en zacht lachte. Oh dit vond hij leuk.

♥ Isa

[/quote]

Het was zo onwennig. Ze probeerde er gewoon aan te worden. Maar het wou maar niet echt lukken. het was gewoon zo vreemd. Daarnaast hielp haar lichaam ook niet echt. Het reageerde te fel op zijn aanwezigheid. Iets dat ze niet gewoon was, en niet echt wist hoe er mee om te gaan. Het bracht haar gedachten uit evenwicht. aviana zag wel dat hij doorhad hoe hij haar kon 'plagen' . Iets waar ze totaal niet blij mee was. Ze had nog zo gehoopt dat ze het kon verbergen. Al wist ze heus wel dat dat haast onmogelijk is. Je kunt het altijd maar proberen. Waarom stotter je zo... Aviana?” Kort beet ze op haar onderlip. Besefte maar al te goed hoe goed haar naam van zijn lippen rolde. Damn, ze voelde hoe haar lichaam even onbewust zat te trillen. Wat doet hij toch met haar?! Ze zichzelf niet eens onder controle." I. Ik stotter helemaal niet! Dat verbeeld je, je alleen maar" Verdedigde ze zichzelf zo goed mogelijk. waar ze dus duidelijk in faalt.

avi probeerde zichzelf nog meer tegen de muur te duwen toen hij op ooghoogte was. wou niet dat haar lichaam haar gedachten zou verraden. Waarom maakte hij het haar toch zo lastig. Dit was niet eerlijk. haar ogen gleden naar zijn tong die over zijn lippen ging, daarna beet hij nog eens op die lippen... Met moeite kon Aviana slikken. Denk aan vieze dinge meid. Denk aan stront en overgeefsel en en... Opnieuwd dwaalde haar ogen bijna naar die lippen. “Dus je komt eigenlijk een random persoon tegen, in de hoop dat deze persoon vrienden met je wilt zijn of je vind me interessant genoeg om beter te leren kennen, het is een van de twee en die eerste optie klinkt... een beetje vreemd vind je ook niet? Ik zou bijna zeggen dat je wat achterhoudt voor me,” de roodharige jonge dame knabbelt op haar onderlip, probeert de warmte van Ryan te negeren. En haalde zo nonchalant mogelijk haar schouders op "Dan ben ik maar vreemd. " was haar simpel excuus en zwak leugen. Wat haar ware gedachten zijn gaat hem helemaal niet aan.. Meteen verstijfde ze wanneer ze zijn lippen vlak naast haar oor voelde. “Ik kom er wel achter wat je achterhoudt,” Haar ademhaling stokte even en ze moest leunen tegen de muur voor steun. 'I.ik... eh.... a;achterhoud niks...."

_{"The world can never get me on my level..
I'm just dreaming of tearing you apart.."}

Ryan vond het leuk dat zijn aanwezigheid zo’n impact op haar had, enorm leuk eigenlijk. Hij was haar aan het plagen vanwege haar gezicht dat rood was geworden, hij dacht dat ze gewoon in verlegenheid was gebracht door dingen die hij zei, dus hij speelde daarop in, de betekenis van crushen op iemand kende hij eigenlijk niet, hij wist niet wat het inhield, want hijzelf had het nog nooit echt meegemaakt. “Waarom stotter je zo... Aviana?” hij testte haar naam en het ging aangenaam over zijn tong, alhoewel dat stenengooier ook nog wel een leuk iets was, iets om haar mee te plagen. " I. Ik stotter helemaal niet! Dat verbeeld je, je alleen maar" zei ze stotterend en hakkelend, haast struikelend over haar woorden. Als hij er niet zo’n lol in had gehad, had hij vast wel eens ‘arm kind’ gezegd, maar voor nu had hij er te veel plezier in. Ze was wel aangenaam om mee rond te hangen, zeker als ze zo deed.

Hij zag hoe Aviana haast zichzelf wilde laten verdwijnen in de muren toen hij zich op ooghoogte bracht met haar. Ryan liet zijn tong weer kort over zijn lippen glijden en hij beet kort op zijn lip, nadenkend. “Dus je komt eigenlijk een random persoon tegen, in de hoop dat deze persoon vrienden met je wilt zijn of je vind me interessant genoeg om beter te leren kennen, het is een van de twee en die eerste optie klinkt... een beetje vreemd vind je ook niet? Ik zou bijna zeggen dat je wat achterhoudt voor me,” zei hij, kort liet hij zijn hoofd dichter komen tot aan haar oor, nadat ze had gezegd: "Dan ben ik maar vreemd. ", zijn lippen fluisterden zacht wat in haar oor: “Ik kom er wel achter wat je achterhoudt,” zei hij voor hij afstand nam, zich omdraaide en zacht lachte. Haar reactie liet hem zelfs nog harder lachen, hij draaide zich weer om en keek haar aan met een grijnsje. 'I.ik... eh.... a-achterhoud niks...." stamelde ze en Ryan stak langzaam zijn hand uit om dan kort en vluchtig door haar haar te gaan en zo snel mogelijk trekte hij zich terug. “Arm kind,’ zei hij met een geamuseerde grijns terwijl hij ging zitten, vlak voor haar op de grond, zijn hoofd tilde hij lichtjes naar achteren om haar aan te kunnen kijken. “Je houdt wel wat achter, ik kom er wel achter, “ zei hij terwijl hij naar haar knipoogde en zich uitrekte, zijn armen kraakten toen hij ze compleet boven zijn hoofd strekte. “Dus, je wilt een vriend van me worden... hoe ga je het aanpakken... hm? Aviana?”

♥ Isa

ugh, waarom deed hij zo. Waarom kon hij haar gewoon niet met rust laten? Of zo koppig en arrogant doen als daarstraks. nee daarvoor in de plaats brengt haar haar in verlegenheid en laat haar blozen. Iets dat ze niet zo snel doet. En hier doet Ryan dat met gemak. Alsof het zo simpel was. Zeg enkele simpele woorden of bewegingen en je hebt een aviana die zo rood is als een tomaat. En dan heeft hij het lef nog om er mee te lachen! Wacht maar af, hij zal snel genoeg ook weten dat hij niet moet denken dat hij er zo makkelijk vanaf geraakt. Zij kan dit spelletje ook wel spelen. Al moet ze eerst haar lichaam weer onder controle hebben. Was dat maar zo simpel.. Haar lichaam reageerde heel gevoelig op zijn lichaam wanneer die zo dicht kwam. Voelde het en bracht haar alarmsysteem op gang. natuurlijk besefte Avi maar al te goed dat ze voor hem aan het stotteren is. Ze ontkende het gewoonweg door haar koppigheid. En ze had nog een beetje trots over. Niet dat meer veel was.

Het was zo moeilijk. Zo moeilijk om haar gedrag onder controle te houden. Hij speelde gewoon met haar. Het zal haar niet wegjagen, of dat nu zijn plan was of niet. Het kan haar niet wegjagen. Ze gaat er tegen blijven vechten. “Je houdt wel wat achter, ik kom er wel achter, “ Lichtjes ademloos schudde ze haar hoofd. Blijven liegen... Niet dat ze nu echt een geloofwaardige leugenaarster is. Normaal liegt ze met gemak. Maar bij hem blijkbaar niet echt. Aviana had het zeer moeite om niet met haar hoofd naar zijn hand te buigen. Haar ogen zelf waren groot en de blos bleef gewoon op haar wangen. Even wachtte ze tot ze haar eigen stem weer kon vertrouwen. " Ik heb echt niks te verbergen... Ryan" Sprak ze zo kalm mogelijk. Wat deed hij met haar.. Deels wou ze hem terugnemen. Maar ze had al gezien hoe hij reageerde toen haar zakdoek zijn hoofd had aangeraakt. “Dus, je wilt een vriend van me worden... hoe ga je het aanpakken... hm? Aviana?” Voor de tweede keer al moest ze haar lippen bevochtigen voor ze iets kon zeggen. "D.dat ehm... weet ik nog niet. Over zoiets denk ik niet. Ik laat het gewoon vanzelf komen en gebeuren." Mompelde ze. Je kon zoiets niet plannen. Het ging allemaal wel vanzelf gebeuren. "Maar ehm... Ryan" Ze liet zijn naam over haar eigen lippen rollen. Leek het haast te proeven. " waarom wil je dat zo graag weten. Wacht af en je ziet wel" Avi voelde zich trots dat ze deze keer niet had gestotterd.

_{"The world can never get me on my level..
I'm just dreaming of tearing you apart.."}

Ryan vond het leuk haar in verlegenheid te brengen, het gaf haar een aangenaam iets en daar wilde hij wel in de buurt van blijven eigenlijk. Maar dan besefte hij hoe stom het klonk en hoe hij zijn muur weer optrok, hij moest zijn muur in stand houden, toch? Hij wist het niet goed meer, dus hij hield het voorlopig wel op zijn muren, hij vertrouwde haar niet, ze had iets om haar dat hem in twijfel bracht, maar iedereen was volgens hem niet te vertrouwen, dus een echte uitzondering was ze niet. Hij besloot met haar te spelen, misschien dat dat haar zou wegjagen? Hij wist het niet, maar het was alleszins het proberen waard.

Hij had zich omgedraaid en zag hoe ze zichzelf probeerde in de muur te laten verdwijnen. Ryan stak langzaam zijn hand uit om dan kort en vluchtig door haar haar te gaan en zo snel mogelijk trekte hij zich terug. “Arm kind,’ zei hij met een geamuseerde grijns terwijl hij ging zitten, vlak voor haar op de grond, zijn hoofd tilde hij lichtjes naar achteren om haar aan te kunnen kijken. “Je houdt wel wat achter, ik kom er wel achter, “ zei hij, knipogend naar haar met een lichte geamuseerde grijns. Het bleef even stil, zijn goudbruine ogen keken haar aan, zich langzaamaan afvragend waarom het zo lang duurde om te antwoorden. " Ik heb echt niks te verbergen... Ryan" zei ze zonder enige vorm van stotteren en zijn blik werd kort geschokt, maar dan vormde hij zijn lippen weer in een zoete glimlach. “Dus, je wilt een vriend van me worden... hoe ga je het aanpakken... hm? Aviana?” hij vroeg het zich af hoe ze het ging doen, zijn muur breken. "D.dat ehm... weet ik nog niet. Over zoiets denk ik niet. Ik laat het gewoon vanzelf komen en gebeuren." Mompelde ze en hij grinnikte zachtjes. "Maar ehm... Ryan" begon ze uiteindelijk en hij luisterde aandachtig: " waarom wil je dat zo graag weten. Wacht af en je ziet wel"
“Aviana... waarom wil ik dat weten? Hmm.. Misschien omdat ik dan kan calculeren of je gaat slagen of niet,” zei hij terwijl hij haar met een geamuseerde blik aankeek. “Vast niet, maar als je per sé tegen mijn muur wilt lopen en dat blijven doen, mag je dat zeker van me,” zei hij terwijl hij opstond, zijn handen in de lucht stekend en dan haar aankijkend. “Ik heb je gewaarschuwd,” zei hij met een serieuze blik, zijn goudgele ogen boorden zich in haar ogen.

♥ Isa

aviana moest hem voor de zoveelste keer weer opnieuw bestuderen. Er was iets met hem. Ze weet niet precies wat, maar er was iets aan hem. Even schudde ze met haar hoofd om de verwarde gedachten eruit te krijgen. Ze zal er wel achter komen. Hopelijk zou hij het van zichzelf zeggen. Er zelf achter komen doet ze niet graag. Ze is zelf nog wel redelijk gesteld op haar privacy. Ze zou het ook niet leuk vinden als er iemand in haar leven zat te prutsen. Het zou die zijn beste dag niet zijn. Daar zou Aviana wel voor zorgen. Nadat ze zichzelf uit haar gedachten had weten te trekken, focussende ze zich weer volledig op Ryan. Wat zijn stemmingswisseling betekende, maar vooral wat hij van plan was. Wou hij haar iets bewijzen? Dat dit zo gaat blijven als ze elkaar als vrienden zouden blijven zien? Wat een vooruitzicht... Blijkbaar zal ze dus moeten leren om haar reacties onder controle te kunnen krijgen. Vooral bij hem. Het irriteerde haar lichtjes dat haar wangen rood stonden. Hij had nog helemaal niks gedaan. Of toch niet veel. Toch leek het hem te lukken om haar uit te lokken.

“Aviana... waarom wil ik dat weten? Hmm.. Misschien omdat ik dan kan calculeren of je gaat slagen of niet,” Voor de zoveelste keer maakte ze haar eigen lippen wat vochtig. hij maakte haar het er echt niet makkelijker op. "Je zult moeten afwachten en zien Ryan" Sprak ze simpel weg. Nonchalant stak ze haar handen in haar jaszak. “Vast niet, maar als je per sé tegen mijn muur wilt lopen en dat blijven doen, mag je dat zeker van me,” Droogjes keek ze hem aan. " Wat een vertrouwen heb jij toch in me" sprak ze sceptisch. Ging kort met haar vingers door haar vuur rode haren. “Ik heb je gewaarschuwd,” Aviana brak hun oogcontact niet, ze grijnsde lichtjes. "O je hebt me nu wel al meer dan een keer gewaarschuwd." sprak ze liefjes en zette enkele stappen naar hem toe. " Ik durf te wedden dat je gewoon bang bent dat het me nog gaat lukken ook" Opnieuw zette ze een stap dichter naar hem toe.

_{"The world can never get me on my level..
I'm just dreaming of tearing you apart.."}

Ryan wist niet goed hoe zij, Aviana hier, er voor zou zorgen dat zijn muren zouden breken. Hij was nu op zijn sterkste en waarom wilde ze net op deze moment door zijn muur breken... was ze gek? Vast wel want hij was niet van plan zichzelf prijs te geven, zeker niet aan haar, dat was uitgesloten. Hij snapte het niet goed waarom ze zo veel moeite wilde doen. Hij was een asshole tegen andere mensen en dat wist hij zelf goed genoeg... waarom wilde zij dan zo veel moeite voor hem doen? Hm... hij zou het vast nooit snappen, dus hij liet zijn gedachten hier stoppen. Hij had de blos op haar wangen zeker opgemerkt en een beetje extra zout op de wonde gestrooit, maar hij kon niet echt een verklaring geven aan haar rode wangen. Hij was nooit echt een expert geweest op vlak van emoties, de enige emoties die hij echt kende waren: haat, woede, angst en eenzaamheid.

“Aviana... waarom wil ik dat weten? Hmm.. Misschien omdat ik dan kan calculeren of je gaat slagen of niet,” een geamuseerde blik wierp hij op Aviana, er vast van overtuigd dat ze niet door deze muur kon breken, dat ze geen tweede Marco was, niemand kon zoals Marco zijn. Hij was zowaar de enigste persoon die hem kende door en door, en zelfs na de dood van zijn moeder was Ryan er vast van overtuigd dat als Marco hier geweest zou zijn, hij er nog door zou geraken zonder enig probleem. "Je zult moeten afwachten en zien Ryan" Sprak ze simpel weg en hij haalde zijn schouders op, “Geen idee of je het gaat lukken,” zei hij simpelweg met een grijns op zijn lippen, zijn blik ging kort naar haar handen die ze in haar jaszakken aan het stoppen was en dan ging zijn blik uiteindelijk weer naar haar gezicht. " Wat een vertrouwen heb jij toch in me" sprak ze sceptisch en hij lachte schamper: “Ik heb in niemand vertrouwen.. Aviana” zei hij eenmaal hij uitgelachen was en haar geamuseerd aankeek. “Ik heb je gewaarschuwd,” Aviana brak hun oogcontact niet, ze grijnsde lichtjes. "O je hebt me nu wel al meer dan een keer gewaarschuwd." sprak ze liefjes en zette enkele stappen naar hem toe. " Ik durf te wedden dat je gewoon bang bent dat het me nog gaat lukken ook" Zijn goudbruine ogen bleven haar aankijken. “Ik ben niet bang dat het je gaat lukken, het is gewoon onmogelijk kind, snap dat dan toch, het is nog niemand recentelijk gelukt, dus ik zou niet te hard hopen, we willen niet dat je gekwetst raakt, toch?” zijn ogen keken haar serieus aan en zijn gezicht was emotieloos, nee, het zou haar niet lukken en daar was hij vastberand van overtuigd.

♥ Isa

Muren zijn er altijd om te breken. Avi kan uit ervaring spelen. Haar gedachten waren van alles aan het overdraaien. Nam alles in zich op wat ze kon doen om die te breken. Ze had geen besef meer van haar omgeving. Alleen maar Ryan en zijn muren. Ze voelde aan de trillingen van de grond hoe hij zich voortbewoog. Zelf hoe de bladeren van de bomen bewogen kon ze aanvoelen. Hoe de mieren over de grond kropen in een lange rij. Ieder detail. Ze draaide in stilte haar hoofd weg zodat ze richting het kasteel keek en bekeek dat even voor ze haar zich weer richtte op Ryan. Hij was veel te koppig voor zijn doen. “Geen idee of je het gaat lukken,” Haar antwoord was de draaiende ogen. Veel te koppig. "Kun je de toekomst zien Ryan? " Vroeg ze maar gaf hem de kans niet om te antwoorden " Nee, dat doe je niet. Wacht af en je zult de uitkomst wel zien" Antwoorde ze in zijn plaats.
“Ik heb in niemand vertrouwen.. Aviana” Hij had overal wel een antwoord op. Al had zij dat ook wel. Het ging nu alleen niet om haar, maar wel om hem. " dan wordt het eens hoog tijd dat je iemand vertrouwen hebt Ryan. Voor alles een eerste keer toch?" Dat is toch hoe zij het zag. Bij iedere zin dat ze sprak nam ze een stap dichter bij hem, totdat ze eigenlijk enkele centimeters voor hem stond. “Ik ben niet bang dat het je gaat lukken, het is gewoon onmogelijk kind, snap dat dan toch, het is nog niemand recentelijk gelukt, dus ik zou niet te hard hopen, we willen niet dat je gekwetst raakt, toch?” Met nog een enkele stap stond ze nu nog maar millimeters voor hem. Raakte hem juist niet aan. "Maak je maar om mij geen zorgen Ryan, i'm a big girl. kijk eerst maar naar jezelf. Maar gaan we wedden om wie gelijk heeft?"

_{"The world can never get me on my level..
I'm just dreaming of tearing you apart.."}

Ryan wilde eigenlijk gewoon niet dat zijn muur werd gebroken, nee hij wilde deze houden en wilde niemand toelaten. De enige die dat mocht was Marco en hij had hem al jaren niet meer gesproken, dus waarschijnlijk zou hem het ook geeneens lukken. Hij voelde zich wel alleen, maar hij wilde gewoon niet alle problemen van zijn vrienden op zijn rug krijgen en dan zelf nog dieper in een put vallen. Hij wilde gewoon eerst zijn shit op orde krijgen, wat nog wel eventjes zou duren, maar dan had hij al zijn eigen dingen geregeld. Nu wilde hij gewoon alleen zijn, moederziel alleen, maar Aviana hier liet dat blijkbaar niet toe. “Geen idee of je het gaat lukken,” Hij probeerde haar alleen maar weg te krijgen of hem te laten haten zodat hij weer alleen kon zijn, maar ze hield stug vol.

"Kun je de toekomst zien Ryan? " Vroeg ze maar gaf hem de kans niet om te antwoorden " Nee, dat doe je niet. Wacht af en je zult de uitkomst wel zien" Antwoorde ze in zijn plaats en hij trok zijn lip op, als teken dat hij haar antwoord niet apprecieërde. Hij hield er niet van als mensen voor hem antwoorden, hierdoor voelde hij zich vaak als een kind en toen ze dichter bij hem naderde, voelde hij zich des te meer overvallen in zijn eigen persoonlijke ruimte, nog iets waar hij niet van hield en zelfs haatte. dan wordt het eens hoog tijd dat je iemand vertrouwen hebt Ryan. Voor alles een eerste keer toch?" en ze riskeerde het zelfs om nog dichter te komen, zijn goudbruine ogen keken haar veracht aan, wilde niet dat ze dichter kwam. Ik ben niet bang dat het je gaat lukken, het is gewoon onmogelijk kind, snap dat dan toch, het is nog niemand recentelijk gelukt, dus ik zou niet te hard hopen, we willen niet dat je gekwetst raakt, toch?” Met nog een enkele stap stond ze nu nog maar millimeters voor hem. Raakte hem juist niet aan. "Maak je maar om mij geen zorgen Ryan, i'm a big girl. kijk eerst maar naar jezelf. Maar gaan we wedden om wie gelijk heeft?" vroeg ze en hij schudde zijn hoofd, “Nee, want ik zou niet willen dat je je weddenschap verliest.. maar ik heb nu les, ik spreek je nog wel eens, denk goed na over wat je aan het doen bent, want misschien ben je wel de slechtste beslissing ooit aan het maken, “ zei hij voor hij lichtelijk wuifde en van haar wegwandelde.

♥ Isa

//topic uit

PROFILE MAGICIAN

» Forget it!
» I will never forget it, though..
» Trying to forget who I was
» I never forget you ║ Yosh
» [❤] Let's drink and forget.

forget the things

forget the things

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen