Nu twee maanden verder na het hele ziekenhuis incident was hij weer aangekomen op Starshine. Vragend keek hij rond en liep het platform verder op. Hij draaide kort rond waarna zijn blik viel op wat vliegends. Het leek verdacht veel op een mini shuttle thingie, maar zeker weten wist hij niet.
Met een sporttas op zijn rug liep hij rustig het terrein verder op en keek hier en daar even rond. Het was nog warm voor een herfst dag, de sjaal die hij eerder had meegenomen op advies deed hij maar in een van de zij vakken. Hij keek zijn ogen al snel uit en vond het uitzicht maar prachtig. Hij zag iets in de verte een groot kasteel, dit moest de school zijn. Ergens kwam het hem ook wel bekend voor.. Hij verdwaalde nog vrolijk even rond op het grasveld, het meer en liep verder naar de oude vervallen ruines van de school. Je kon zien dat het inderdaad vervallen was, want je had overal spinnenwebben hangen. Hij kreeg al snel een rilling over zijn rug heen en liep maar strak verder. Tot de stomkop bedacht dat hij eventjes moest opschieten doordat hij met iemand had afgesproken in de grote hal. Al snel begon hij zijn pas te versnellen tot hij rende.

Buiten adem kwam hij aan bij de grote deuren en zag nog niemand staan, dan had hij nog geen problemen. Snel liep de jongen met grote passen verder. Door de gympen die hij aanhad kon je enkel de nopjes horen die heel vaag bleven hangen op de vloer. Hij begon te zoeken waar hij heen moest tot hij het gevonden had. Hij was verdwaald geweest, hij gaf het toe… maar nu nog die zwartharige stuntelaar vinden… dat was een andere taak.

Hij had de tas de hele tijd al rond staan sjouwen. Niet wetend wat hij er nu goed mee moest nu dat hij haast had. De tas klapte enkele keren op zijn rug terwijl de jongen aan het rennen was naar de grote deuren, maar daar vond hij de persoon waar hij voor an het zoeken niet. Hij liep snel verder en moest zich soms een weg werken tussen de mensen door. Hij stond nu eindelijk in de ruimte genaamd grote hal. Hij keek heen en weer maar zag weinig nieuws. “Not here either..” De jongen keek rond, maar zijn ogen zagen niet wat hij hoopte te zien in deze overvolle zaal. Hij zag niet het warrige raven gekleurde lokken, een sproetenkoppie en een smirk van zn vriend. “Damnit… did I miss him..?” Eerder had hij zich zorgen gemaakt of hij wel niet gespot werd, maar nu leek het erop dat hij hem ook niet kon vinden.  Hij draaide zich alweer weg en begon naar buiten te lopen tot een aanraking hem compleet schokte. “HA!” Riep hij uit, geluid galmde door de gangen heen. “W-Who?!” Hij had uit angst de hand snel weg geslagen, zijn ogen keken naar die van de jongeman. “Liam!  Damnit man!” Hij keek hem geschrokken aan en hij keek hem fronzend aan.