Met zijn altijd statige pas, liep hij door de gangen, richting de grote zaal. Hij zuchtte lichtjes. Hij had hier zooo geen zin in..een beetje babysitter spelen voor een achternichtje dat hij nooit had ontmoet..Hij kwam de grote zaal binnen. Zijn paarse kijkers gingen even over de leerlingen. De grote zaal was zoals gewoonlijk gevuld met wat leerlingen. Sommige deden huiswerk, andere waren wat aan het ronddollen of gewoon praten. Hun stemmen galmden lichtjes.Hij zag nog niemand die hem van hoge stand leek. Hij ging aan 1 van de lang tafels zitten, en bracht de brief met haar beschrijving erin tevoorschijn. Blond haar...paardestaarten..klein..vaak chique dat was alles wat Jake nodig had. Het was dat zijn moeder hem persoonlijk erover had geschreven, anders had hij het niet gedaan. Eigenlijk vond hij het raar dat zijn ouders de naam Odelia nooit in hun mond hadden genomen. Hij kende de families Gaedenwold en Patreus waren namen die hij goed kende, gezien zijn moeder uit de ene en zijn vader uit de andere kwam. Hij kon zich wel vaagjes herrineren de naam Odelia te hebben zien staan op de gastenlijst van een familiereünie. Maar toen waren ze niet gekomen.
Hij tikte lichtelijk ongeduldig met zijn vinger op het tafelblad. Hij had een belangerijke toets van Dark Magic op het programma staan, en deze bezigheid hielp hem niet met het leren van de stof. Hij mocht Master Swain graag, en wou deze niet teleurstellen met een slecht cijfer.
Uiteindelijk zag hij een meisje binnenkomen dat redelijk aan de beschrijving voldeed. Hij zette een lichte glimlach op, en stak even zijn hand op om haar aandacht te trekken. Nu maar hopen dat hij het goed met haar kon vinden..anders zou get nog behoorlijk lastig voor beiden worden.

Met haar kleine Coco in een schoudertasje en haar kin omhoog liep het meisje zo elegant mogelijk door de gangen. Het was haar mooi gelukt om toegelaten te worden tot Starshine Academy. Het had even geduurd om haar ouders te overtuigen, maar uiteindelijk was het haar gelukt. Niet dat ze daar heel erg aan getwijfeld had, want als ze echt iets wilde kreeg ze dat altijd wel voor elkaar. En daar liep ze dan, door de gangen van de Academy, op weg naar haar eerste ontmoeting met haar achterneef. Want ze had het voor elkaar gekregen dat ze mocht gaan, maar haar ouders hadden geëist dat er iemand op haar zou letten. Toen was ontdekt dat Jake Patreus dus toevallig ook op deze school zat en was er contact met hem opgenomen. Als hij niet had toegestemd, had zij hier nooit gelopen. Dus ze was hem ook wel dankbaar, al was het ook wel een beetje spannend om hem te ontmoeten. Hoe zag hij eruit? Hoe gedroeg hij zich? Veel informatie had ze niet gekregen, omdat haar moeder had gezegd dat hij haar wel zou opzoeken. Ze was geen klein kind meer hoor! Verontwaardigd gooide ze met haar hand haar haar naar achter. Stiekem was het ook wel geruststellend om te weten dat er iemand was die op haar zou letten en waar ze naartoe kon als het niet goed ging, maar ze was niet van plan dat toe te geven. Want ze kon alles prima zelf.

Daar was de grote zaal; de plek waar ze moest komen om Jake te ontmoeten. Het meisje hield met beide handen het schoudertasje vast waar hondje Coco haar kopje uitstak en keek de zaal rond. Ze ging er vanuit dat ze naar iemand zocht die ook van hoge afkomst kwam, want ze waren familie en anders hadden haar ouders niet voor deze jongen gekozen. Want het was in hun ogen belangrijk dat mensen welopgevoed waren. Daar, een jongen stak zijn hand op en keek haar vriendelijk aan. Dat moest hem zijn. Hij zag er in ieder geval wel uit als iemand die familie van haar kon zijn, al was het niet direct naaste familie. ”Jake Patreus, neem ik aan?” vroeg ze, eenmaal bij de jongen gekomen, ”Aangenaam kennis te maken. Mijn naam is Bijou Antoinette Alice Louisa Eléonore Odelia,” en ze maakte een révérance, precies zoals het hoorde volgens de (oude) etiquette. Niet te diep, want een echte autoriteit was de jongen niet, maar wel diep genoeg, want hij was tenslotte ouder en ze moest respect tonen. ”En dit is Coco,” stelde ze haar hondje voor terwijl ze de schoudertas op tafel zette. Daarna nam ze zelf ook plaats aan tafel, waarbij ze de rok van haar jurkje keurig onder haar billen schoof en haar ene been over de andere sloeg. Volgens de etiquette staat het elegant en is ‘inkijk’ zo te vermijden. En het etiquetteboekje was voor haar zo heilig als de Bijbel voor priesters.

OOC:: Sawry, moet nog ff inkomen.~