Try to catch the butterfly! [Dallas]

Zachte pootjes bewogen zich soepel over het muurtje. Ergens echt hoog bovenin een toren van het kasteel. Het was een muur waar je met geen trap of ladder kon komen, zelfs niet van binnen uit, dus daar ging de vraag al snel. Je zou je af vragen hoe het wezen dat daar zat, daar gekomen was. Soepeltjes liep hij over de grote stenen terwijl hij vrolijk met zijn lange staart krulde. Hij was dan wel een kat, maar hij was net iets kleiner dan een lynx. Daarom dus een uit de kluiten gewassen kater. Een halflange grijze vacht met duidelijke zwarte strepen, witte borst en heldere rode ogen. Opeens liet het dier zich van de stenen muur vallen naar beneden toe langs de toren, het was best een hoogte, maar voor hem geen probleem aangezien de lucht om hem een met precisie werd bestuurd. Op die manier kwam hij dus rustig in het raam terecht van het kantoor. Op de rand van het kozijn van het raam hield hij stil met een vredige blik. Simpel kon het dier het raam open klikken waardoor hij daarna met een sierlijke sprong naar binnen glipte. Eigelijk zag je al snel dat het dier op zijn weg was naar de deur in het kantoor. Het was een van de kamers die speciaal voor hem was klaargemaakt. Sylvester voelde zich nog steeds zenuwachtig bij Ronodan, hoopte dat het beter ging nu, al zag hij de man niet erg veel. Toch leek hij hem een beetje geaccepteerd te hebben? Anders had Ro hem niet met koffer en al de kamer in gegooid, de deur achter hem dicht gesmeten. Syl had niet geweten of hij nou blij of bezorgd moest zijn. Dus, de kater trippelde simpel naar zijn kamer toe, tot hij een schatig bewegend iets in het oog kreeg. Was dat een vlinder?! De ogen van Syl werden groot en.. speels. Opeens kwam er een soort grommende mauw uit zijn mond en sprintte de jongen in zijn enthousiasme door de kamer op het insect af. Zo leuk om ze achterna te zitten. Hij zou ze nooit echt pijn doen, maar het achtervolgen bleef leuk. Dat was nou eenmaal zijn dierlijke kant die altijd aan hem zou blijven zitten. Vooral als Syl in zijn dierlijke vorm als kat zat, was dit erg sterk.

->Syl as cat: http://img09.deviantart.net/6a22/i/2015/095/b/0/ran___cat_by_avamri-d8ok4hz.jpg

Er was een voordeel aan het feit dat hij verbleef in de kamer van de heer van de lucht, de kamer was groot genoeg om als een vlinder vrij te bewegen zonder dat grijpgrage handen hem probeerden te pakken. Het was zo een voordeel dat mensen bang leken te zijn en zich dus niet zomaar in de kamer begaven. Zo kon de jongen op zijn gemak het uurtje in zijn dierlijke vorm doorbrengen zonder dat hij bang hoefde te zijn dat iemand hem van ‘eigenaar’ zou laten switchen. Dallas was ervan overtuigd dat Ronodan zeker niet blij zou zijn moest dat gebeuren en hij wilde de toorn van de man zeker niet over zich heen krijgen. Er was wel een optie om te weigeren moest iemand anders hem te pakken krijgen, maar daar wilde hij liever niet aan denken. Hij had al genoeg brandplekken over zijn lichaam staan van de eerste keren dat iemand hem had kunnen vangen en dat hij de gevolgen van het weigeren nog niet geweten had.
Het duurde niet lang voor de jongen plaats had gemaakt voor een fel blauwkleurige vlinder die zich voorzichtig op de rand van een stoel nestelde. Van de hele tijd rondvliegen kreeg hij achteraf pijn in zijn armen, dus bleef hij zoveel mogelijk stil ergens zitten. Hij wilde zich net klaarmaken om een uurtje rustig op zijn gemak te blijven zitten toen een andere aanwezigheid zich in de kamer voegde. Het kwam ergens wel bekend voor, maar hij kon er zijn vinger niet opleggen. Ronodan was het al niet, want die zou waarschijnlijk meer kabaal hebben gemaakt. Met lichte vleugelslagen vloog het beestje op en paniek maakte zich van hem meester op het moment dat hij iets recht op hem af zag duiken. Met snelle vleugelslagen zorgde hij ervoor dat hij de lucht in steeg en een stukje opzij ging zodat de kat net langs hem door zou vliegen. Nee, nee, nee, dit kon je niet menen.

De vlinder vloog verder omhoog totdat zich en idee in dat kleine kopje van hem begon te ontwikkelen. Misschien moest hij heel dicht in de buurt van de kat gaan zitten. Liefst ergens op het lichaam zodat het moeilijk was om hem te pakken te krijgen. Het was het proberen waard, toch? Zo snel mogelijk liet hij zich terug naar beneden vallen voordat hij zich op de snuit van het andere dier zette. Ver genoeg zodat hij hem niet per ongeluk zou kunnen opeten, want dat kon natuurlijk ook altijd gebeuren. Als dit echt niet lukte had hij geen andere optie dan terug in zijn menselijke vorm te veranderen en het uurtje op een ander tijdstip uit te zitten. Hij had echt geen zin om verscheurd te worden door de kat, niet nu.

» Not creepy at all. [&DALLAS]
» Flutter by, butterfly
» The road of the butterfly
» Damian // Butterfly Effect
» Black Butterfly [AVATAR-SHOP]

Try to catch the butterfly! [Dallas]

Try to catch the butterfly! [Dallas]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen