De eerste weken op school waren goed gegaan. Ze had een paar mensen leren kennen, maar vrienden maken had er nog niet echt uit gekomen. Zo ver ze wist althans niet. Ze had al vele geruchten gehoord over dat toernament en dat er geen winnaar uit was gekomen vorig keer, maar bijna een dode… Al snel kwamen de rillengen over haar rug toen ze er enkel aan moest denken. Die avond was het toernament het gesprek van de avond want overal kon ze gesprekken volgen op de etage. Ze kreeg val alles te horen, gemene truuctjes, slimme trucjes en zelfs trucjes die eigenlijk niet werden toegestaan. Dit soort gesprekken bleven de avond hangen waar ze moe van werd en al snel naar bed ging. Ze was moe van school en de training die ze bij moest houden van haar Clan.

De volgende ochtend werd ze wakker door wat nats. Ze voelde een otng over haar wang gaan. Toen ze zag wat het was glimlachte ze vrolijk maar het volgende moment zag ze ook een rbiefje. “Comit..” Mompelde ze en pakte het briefje vast. Snel las ze het briefje door en werd al snel lijkbleef. “NANIO!? “ Riep ze uit was wild heen en weer gaan lopen stressen als een stress kip. Yoshino wilde eigenlijk niet en begon al snel Yoshinon, haar handpop, te knuffelen die verstikte geluidjes maakte.

Waarom was ze hier naar toe gegaan? Die zwevende lichtjes vond ze maar eng en ze was overrompeld door het aantal mensen in de tribune. Haar lippen maakte woorden maar de klanken kwamen er niet uit. Ze bleef rondjes draaien om naar al die mensen te kijken, hier als een 13-jarige te staan maakte dat feit ook niet al te simpel. Ze begon zich van alles af te vragen op dat moment. Waarom deed ze dit? Wie was de persoon tegenover haar? Hoe moest ze tegen hem vechten? Net zoals ze deed in haar clan? Allemaal vragen waar ze zelf geen antwoord op had op het moment. En vragen stellen kon ze niet want de match was begonnen.

Ze bekeek haar tegenstander snel, hij zag er oud uit. Ze mompelde een paar woorden, het was zacht maar als het ietsjes stil was kon je het horen. “May the defeat come in honor.” Ze keek naar de grond waar langzaam water op begon te vormen, met een enkele hand bewegingen had ze het al snel als een bal achter haar en bij de woorden ‘watershield’ Verdeelde die grote bal in 7 kleinere ballen die groote hadden van een hand. Ze zweefde rond haar borst in een horizontale manier rond haar heen. De pop’s mond begon op en en dicht te gaan. “Dont make me hurt you!”  Klonk het al snel, toch had Yoshino lichte hoop dat de andere op zou gaan geven, maar ergens in haar hoofd wist ze het wel beter. Nieuw water verzamelde zich achter haar en werd een grootte dikke pilaar. “Wave!” Riep ze uit en de pilaar werd een dunnere lijn maar wel flink in breedte. Ze gooide haar arm horizontaal naar voren toe en het water volgde, het ging over Yoshino heen naar haar tegenstander, maar het water was toen een stuk wilder. Al snel ging het als een woeste gold over het water heen recht op de jongen af. Ze hoopte dat het hem raakte, dat ze iets goed had gedaan in deze match nu al .

Yoshino had die golf naar hem toe gestuurd wat hem wel geraakt had. Ze was er blij om, want deze persoon wist ook wel hoe hij moest bewegen. De mensen in haar clan waren sterk, maar nu had ze door dat die mensen haar hadden laten winnen. “S-Shimata..!” Sprak ze zacht en geschrokken, ze niet dit niet zien aankomen. De persoon stond nog, deze was niet zoals een van die andere tegenstanders. Die lagen nu dan al op de grond. Aan de kant getrokken door de golf en ergens tegen aan geknald.
Toen er dampen van de raven harige jongen af kwam keek ze er kort naar, ze voelde het water in de stoom. Maar terwijl ze daar mee bezig was vergat ze naar haar tegenstander te kijken. Haar concentratie was weg terwijl ze weg probeerde te komen van de vlammen. Maar al snel had het haar te pakken, het zat al snel rond haar pols en ze voelde de vlammen op haar huid. Ze hield haar kaken op elkaar terwijl de vlammen meer dan pijn deden, ze probeerde een water laag tussen de vlammen te maken zodat het iets zou helpen.

Nu zonder een andere hand moest ze op een wijze terug aanvallen. Ze besloot om lucht binnen te inhalen. Toen ze het uit ademde veranderde de stoom naar bevroren water, sneeuw. Het sneeuwde nu in de arena. Al het water zou gaan bevriezen en zo hoopte ze ook de mouvement met Drake. Al snel vormde een wolk in de lucht. “Blizzard!” Ze liet ijs pegels naar beneden regenen maar, zelf was ze beschermd ertegen.

Ze had in ieder geval hem weer raak, toch blij dat ze het had glimlachte ze vol bewondering. Ze maakte een kleine jump en lachte zacht, maar toen ze hem al snel bezig zag veranderde de glimlach echter snel en bukte kort. Ze wist er een paar te dodge maar Drake kwam dichterbij en voordat ze het wist was de pluim van haar jas weg. Geschrokken keek ze ernaar en rende als een klein kind, handen naar voren grote krokodillentranen van hem weg. Maar na even had Drake haar popje raak, Yoshinon was hit. “Y-yoshinon..?” Mompelde ze. Van binnen werd ze giga verdrietig en de grote oogjes vulde zich al snel met water terwijl ze op haar knietjes viel en de pop knuffelde. “Uwaaaa!” Het hele veld vulde zich met ijs rotsen, spiesen en het begon wat meer te sneeuwen. De verdrietigheid veranderde al snel in een woede, een woede naar de dader toe die dit veroorzaakt had. “You!” Piepte ze en maakte een sterke ijs muur wat de hitte weerkaatste en van zich af kaatste. Ze voelde de warmte van de vlammen maar al te goed, nu was het haar beurt nu dat ze de vorige simpel had weerkaatst, de kou van boven, de grond en haar magie had de muur heel weten te houden.
Haar ogen begonnen lichter te gloeien en gloeide helder licht blauw. Haar magie kwam als een soort auro rond haar en op de grond vormde zich wat, sneeuw maar ook een bonk sneeuw wat al snel een vorm kreeg. “Ice… sharks!” Daar ontstonden de ijs haaien, ze waren zelf van ijs met een sneeuwlaagje erover heen, tanden stonden gevaarlijk en goed zichtbaar terwijl zij beide handen nu te gebruiken had.

Alle haaien gingen naar drake toe, enkele ‘verdwenen’ in de grond om achter de jongen te verschijnen. Eentje sprong langs hem heen met een bite vorm als bedoeling wat ze met z’n 7’enen zouden gaan doen naar hem.

Ze wilde niet meer verder, ze was boos, moe, verdrietig en haar lichaam deed zeer. Ze bekeek de jongen die boven haar uit was gesprongen en zette nog snel een paar stappen opzij en achteruit, maar Drake was veel sneller weer geland dan ze hoopte. Geen verstoppen dus, eerst zag ze het enkel als een duel, maar nu wist ze dat dit iets kon zijn tot de dood. Yoshinon was verbrand was haar alles behalve blij had gemaakt. Ijspegels stonden op de grond en sommige hadden een scheur gemaakt in de grond.

Drake stond haast voor haar terwijl ze angstig naar hem keek, haar ijsblauwe ogen gloeide niet meer en haar magie was bijna op. Als je hier nog een wedstrijd achterna moest doen, wat ze betwijfelde, zou ze die al helemaal niet halen zonder een beetje rust. Drake begon wat te mompelen en al snel verscheen er een draak-achtig-figuur. Haar blik gaf angst af, haar handen als vuistjes voor haar. “waaaaah! “ Rende ze al snel weg toen dat monster een opdracht had gegeven. Met handen voor haar uit rende ze een paar keer de arena rond voordat de draak haar te pakken had. Ze voelde een klauw in haar zij waardoor ze weg geslingerd werd. Met een paar klappen rolde ze verder op de grond en begon door te rollen tot ze weer stond. “S-stop! “ Riep ze angstig uit maar ze was bang dat niemand haar gehoord had. Weer voelde ze hitte opkomen en ze maakte een kleine schild voor haar, toch hield dit niet de hitte tegen en de vlammen kwamen over haar handen heen, ze gilde kort en rende opnieuw weer weg. Enkel om later snel in een zwevende bal te springen en er een ijslaag overheen te zetten, ze probeerde hiermee haar handen minder verbrand te maken en zat vast nu in de bal. Geen aanval kon haar hier nu nog raken dacht ze zo. En ter bescherming zaten er kleine spikes op de schild zelf.

Yoshino hijgde flink en zag lichtjes rood komen in de bal. De klauw van eerst had haar duidelijk open gehaald, ook voelde ze haar hele handen tintelen en vroeg zich af hoe erg de brandwonden konden zijn. Ook wist ze niet zeker, hoelang ze dit nog kon volhouden, want het gebons in haar hoofd werd erger.  “I… i dont want to.. fight..” Piepte ze zacht in de bal, haast hoorbaar.

Drake keek het meisje triomfantelijk aan terwijl ze werd aangevallen door de 'draak'. Ze gilde en schreeuwde en wilde dat Drake stopte. Alleen Drake was geen persoon waar je makkenlijk vanaf komt. Hij moest en zou haar duidelijk maken dat dit geen plek was voor haar en niet tegen hem, Drake zijn ogen vlamde doordat hij nu genoot van haar smeekbede. De jongen met gemeen gelaat genoot ervan als anderen bang of voorzichtig met hem waren. Het liefst brulde hij ze dan nog in hun gezicht om letterlijk te zeggen, 'ja, wees maar bang voor me.' dit was een perfecte situatie waarvan deze hooghartige vlerk van kon genieten. Hij liet de draak achter Yoshino aan scheren, liet het elke keer net niet dicht genoeg bij haar komen. Uiteindelijk wist het ding haar te raken, waardoor ze nog harder huilde.  Alleen een nadeel was wel dat Drake zijn krachten zwaar voelde afnemen, deze spreuk vrat van zijn vermogen. Hij voelde zijn lichaam pijn doen doordat alle energie uit zijn lichaam werd getrokken. Drake beet op zijn tanden en kneep zijn handen in elkaar. Het was een rotgevoel dat naarmate van tijd steeds verder toenam. Uiteindelijk gaf Yoshi het zelf ook op en probeerde zichzelf met een schild of bol achtig ding te beschermen. Drake had niet de kracht om door het ding heen te breken. Het was ook wel klaar zo. Hij liet zijn handen zakken en stond hijgend voorover gebogen op adem te komen. Nocte bemoeide zich nu met het gevecht en haalde de bol neer met sterke vlammen, Drake zag het gebeuren. Alleen opeens zag hij dat de vlammen ook zijn kant op kwamen, Drake keek verbaasd, voelde de eigenaardige warmte van de vlammen. Drake snoof de geur van het mystieke vuur op en glimlachte. Hij mengde het met zijn eigen vuur, waardoor het even knetterde. Hij kon het daardoor ook afweren, demon fire was altijd anders dan het normale waar hij altijd mee speelde. Misschien zou de demon hem nog wat trucjes kunnen leren in demon fire technieken. Hij keek Nocte even aan als in; 'I will get you for that.' Uiteindelijk was de strijd beslist. Drake slaakte een diepe zucht en haalde een hand door zijn ravenzwarte haar, zijn oranje ogen werden rustiger. Hij werd zich weer bewust van het publiek om hem heen, dat jubelde en joelde. Drake slikte en keek naar de overkant waar Yoshino werd geholpen, de arena uit werd gedragen. Drake keek naar het meisje, helemaal afgepeigerd en gewond. De jongen stopte zijn handen in zijn zakken en vond de blik van het lieve meisje. Hij glimlachte even, alleen dit keer gemoedelijk. Een blik van een soort aanvaarding en een eervol knikje. Only enemies in the arena. Hij zou haar vast en zeker nog wel eens tegenkomen. Opeens, nadat Yoshino naar binnen was gebracht, braste het publiek los. Hij hoorde de overwinnings-kreet van Nocte, die bij elk gevecht hoorde Drake stond er trots met borst vooruit, een grote grijns op zijn gezicht. Hij zwaaide een beetje, maar voelde op hetzelfde moment de pijn van zijn wonden zitten. Hij wilde het liefst nu naar bed, heel graag. Hij gooide als groet een kleine vuurpluim in de lucht, zei niks meer en liep richting de deur waar hij vandaan kwam. Ondanks de pijn, de vermoeidheid en wonden keek de jongen vastberaden. Vastberaden voor zijn volgende tegenstander.

Drake is the winner.
It was a great match, We had so much fun.
Thanks<3