Met twee opgestapelde, volle dozen, liep Cereza richting de gymzaal. Voor vandaag had ze dan ook gewone kisten gekozen, omdat hakken + een zware doos, een no go was. Deze doos had ze de avond van tevoren gekregen van Mac, een vriend van haar op Erd. Ze kwam aan bij de gymzaal, en ging via de kleedkamer van de dames naar binnen. Eenmaal binnen, zette ze de doos neer, en opende deze. Hierin zaten speciaal aangepaste Onyx Roses die, in tegenstelling tot haar Onyx Roses, uit zichzelf lichtmagie schoten. Wat ook nodig was voor de volgende les. Zelfverdediging lichtmagie. Eigenlijk wou ze dit een bijles laten worden, maar ze vond het belangrijk dat een Dark Magician zich goed moest verdedigen, en zeker tegen lichtmagie overdag, omdat deze dan het sterkst was. Ze wou dan ook eigenlijk eerst de heer van het licht uitnodigen, maar die had het te druk op deze dag. Vandaar dat ze met deze oplossing kwam. Toch wel doeltreffend, gezien deze af te stellen waren op wat eruit zou komen ook waren ze af te stellen op de interval waarop ze zouden schieten. Erbij zat een korte handleiding die ze de avond van tevoren had doorgenomen. Uit de andere doos haalde ze standaards, waarna ze deze neerzette op een rij. Let's see..vandaag had ze 7 leerlingen, dus werden er 7 standaards neergezet, plus eentje om demonstraties mee te geven. Daarna pakte ze een Onyx Rose uit de kist, en bekeek deze. Hmn..Mac had het niet slecht gedaan..ze leken bijna echt...Ze haalde de trigger over. Eruit kwam een lichte bol. Elektrisch..kunstmatige lichtmagie dus..nah ja..ze moesten het er maar mee doen...Even kijken..ze waren magie gestuurd zei Mac, dus zou ze zelf kunnen bepalen welke aan en uit gingen.
Even later waren ook alle standaarden van Onyx Roses voorzien.
Nu was het wachten op de leerlingen..
(Enkel:
Dominic
Ike
Roxi
Ilasvyiel
Liam
Raiden
Luke
Lightning)

Onyx Roses

Nog een les! Illya was nog helemaal enthousiast van de keer dat ze Moon Magic geleerd hadden. Het gaf je zo'n geweldig gevoel, toch? Ze kon het zich nog helemaal voor de geest halen. Het gevoel van macht, van een kracht die even van jou was. En in de tijd dat hij van jou was, wilde je er zoveel mogelijk mee doen. Moon Magic was een sterk wapen, dat had ze wel gemerkt. Ze was echter nog wat te jong om zich de volledige impact van deze spreuken te realiseren, daarom was het maar goed dat Miss B. dat benadrukt had. Deze keer zouden ze een andere les hebben. Iets over zelfverdediging tegen Lichtmagie? Prima! Leek Illya allemaal hartstikke leuk. Over het algemeen was ze toch best wel gemotiveerd, dus dat ging wel lukken. Plus, de lerares was een interessante dame die haar aandacht vast wist te houden.

Ze was ruim op tijd haar bed uit gerold en op weg gegaan naar de gymzalen, waar ze nu moest zijn. Ze vroeg zich af hoe de lerares het precies ging doen. Zelf was ze geen Lichtmagiër, toch? Misschien liet ze iemand extra komen. Of hoe zou dat gaan? Illya was zo in gedachten verzonken dat ze de eerste helft van haar reis niet eens door had gehad dat James haar gevolgd was. Moest ze hem nu terug brengen? Arm dier. Maar dat was de betere optie, dat wist ze ook wel. 'Kom nou James,' zei ze lief, 'ik wil niet dat ze je bang maken en op je gaan staan met gym!' Voorzichtig pakte ze de krokodil op. James begon tegen te stribbelen zodra ze hem weer neer wilde zetten in haar kamer, maar ze gaf een ferm tikje op zijn neus en deed de deur dicht. Soms was het zo lastig om hem achter te laten! Nu begon ze opnieuw met haar reis, was al snel in de meisjeskleedkamer. Misschien mochten ze hun spullen gewoon aanhouden? Ze had wel haar sportschoenen aan, anders kwamen er zwarte strepen op de vloer van de gymzaal. En stel dat je niet op je gewone schoenen mocht, op sokken ging ze echt niet daar rondrennen! Wat voor bacteriën daar allemaal zaten, vieze dingen en ziektes en.. Bah nee, Illya huiverde. Snel deed ze de deur open en betrad de zaal. 'Goedemorgen Miss! Illyasviel von Einzbern, present,' meldde ze netjes, formeel. Nu pas zag ze dat er overal geweren stonden. Geweren? Oh, spannend! Ze vroeg zich echt af wat voor les het ging worden. Netjes ging het kleine meisje in de buurt van de lerares staan, lachte haar vrolijk toe. Soms dachten mensen dat ze een Novaan was, maar nee, dat was ze echt niet. De niet zo duistere kant was vooral die van Puffoon. Haar wat duistere kant kon ook naar boven komen, maar in dat geval had ze vaak zelf niet door dat ze zo deed. Illya was helemaal niet honderd procent eng en evil, niet eens één procent. Maar ach, ja. Shadranen waren er ook in alle vormen en maten.

Chagrijnig veegde Dominic zijn haar uit zijn gezicht. Het werd behoorlijk lang en hoewel de zachte lokken vele vrouwen wisten te bekoren irriteerde het hem wanneer zijn haar zijn zicht blokkeerde. Bijna was hij geneigd geweest een stel haarklipjes te 'lenen' van de een of andere langharige. Daar voelde hij zich toch weer te goed voor, waardoor hij constant zijn lokken achter zijn oren moest wringen. Ach, deze les was toch zo onbelangrijk als het maar kon, iets wat hij niet vaak van dark magic lessen vond. Maar als halve lichtmagiër had het onderwerp voor hem een stuk minder waarde.

Jezelf verdedigen tegen lichtmagie? Psh, die slappe Novanen hadden ten eerste de mentaliteit niet om te vechten en ten tweede waren slappe pisstraaltjes licht alles wat zij konden produceren. Oeiii, lazers, eng hoor. Maar hij wilde met volledige punten slagen voor de duistere magie. Het enige vak waar hij een zekere waardering voor voelde. Shadranen hadden zich te lang laten onderdrukken door vredelievende planeten. De superieure magiërs moesten op komen en de macht over nemen. Daarvan was hij overtuigd.

Dominic weigerde gymkleren aan te trekken, hij hád ze niet eens. De jongen had gymnastiek nooit vrijwillig gevolgd, was er te traag en stijf voor. Sowieso was het een nutteloos vak, net als kunst of waarzeggerij. Dominic stapte de gymzaal binnen, liet zijn halflange jas van zijn schouders glijden en deponeerde die op een stoel. Met trage, bedachtzame passen kwam hij bij de rest staan. ''Miss B,'' begroette hij haar met een knikje, een lach vol beleefdheid die zijn ogen niet bereikte. Ook die kleine dwerg was er weer, hoe fijn. ''Hey,'' sprak hij toch, een stem zo zacht als satijn, een halve grijns die over zijn bleke gezicht liep.