Haar eerste les op Starshine Academy! Met een opgewonden gevoel stak Malaika de sleutel in het slot van de deur, die soepel open ging. Hmm.. Hier ging ze nog wat aan veranderen, zodat het wat meer haar stijl was. Sowieso vrolijk. Trouwens, als ze niets te doen hadden kon ze de leerlingen om ideeën vragen. Het werd in ieder geval allereerst haar eigen projectje. Malaika klapte in haar handen, zodat het licht aanging. Hoefde ze niet naar de schakelaar te lopen. Daarna zette ze haar eerste stappen, het lokaal in. Het voelde zo officieel, zo bijzonder.. Zo geweldig! Met een nog bredere glimlach dan normaal liet ze de deur wijd open staan en zette haar tas op het bureau. De leerlingen zouden zo komen, als de bel ging. Ze had nog even tijd om voor te bereiden. Eerst pakte ze haar tas uit, legde lege blaadjes op de hoek van haar bureau en toen nog wat blaadjes voor de stoel, met een paar pennen erbij. Ze raakte nog wel eens pennen kwijt, dus had ze er liever meer bij de hand. Haar agenda legde ze ook op de tafel, samen met de boeken van Lightmagie die ze gekregen had toen ze de baan hier gekregen had. Daarna zette ze haar tas weer op de grond, sloeg het boek op de juiste bladzijde open en begon op het bord te schrijven. Licht Vangen stond er in wit krijt en met een sierlijk lettertype op het bord geschreven, misschien wat klein maar toch niet onleesbaar. Ze was van plan om een onderwerp uit Hoofdstuk 3 te behandelen, het vangen van licht. Handig om kamers te verduisteren of licht naar een andere plaats te sturen. Natuurlijk kon je ook gewoon een lichtbol maken om een kamer te verlichten, maar als je licht wilde versterken op een bepaalde plaats moest je het toch eerst op die plaats concentreren. Dat kon door licht te vangen, iets wat simpeler klonk dan het was. Het was lang niet onmogelijk en voor alle niveaus. Zodra iedereen dat lukte zou ze verdergaan met een ander onderwerp, dat was dan het loslaten van het gevangen licht zonder dat je je macht erover verloor. Hopelijk was dit genoeg uitdaging voor haar leerlingen, maar dat zou ze wel merken. Malaika was ook niet van plan om direct te beginnen met magie. Eerst wilde ze de namen van de leerlingen weten en opschrijven, zodat ze ze niet vergat. Ook moest ze zichzelf natuurlijk nog voorstellen. Wat ze verder nog wilde vragen was wat de leerlingen al geleerd hadden van Miss Esmeralda, die voor haar lerares geweest was. Tot hoever ze gekomen waren en van dat soort dingen. En wat zij vonden wat Lichtmagie was en wat ze behoorden te leren, daar kon ze dan wat mee voor de volgende lessen. Het verzinnen van onderwerpen voor de lessen was lastig, maar een leuke uitdaging. Ze legde het krijtje weer neer en ging zitten, net toen de bel ging. Malaika zuchtte even, stond direct weer op en liep naar de deur. Hopelijk vonden de leerlingen het niet erg om een nieuw gezicht voor de klas te hebben. In ieder geval ging ze ze nu goedemiddag wensen, deed ze toch altijd. Optimistisch tot op het bot, dat was ze. Malaika keek even de gang op, benieuwd wie er in haar klas zouden zitten.

~Natuurlijk open voor iedereen ^^

Strompelend door de gang liep hij. Een wee gevoel in zijn maag. Lichtmagie, dat betekende Esmeralda. En dat was nu niet de lerares die de geweldigste indruk op hem heeft achtergelaten. Zijn ogen sloten zich kort. Hij had lichtmagie eigenlijk gemeden om die reden. Maar omdat zijn punten langzaam aan het dalen waren vond hij dat hij toch maar eens moest langskomen. Ja zijn vak bestond uit woud, water, licht en aardmagie. Allemaal elementen die van pas kwamen en goede affiniteit hadden met woudmagie. Mitsu grinnikte even. Hij had Esmeralda al een tijdje niet gezien. En hij had altijd zo snel over het rooster heen gekeken dat hij ook nu niet opgemerkt had dat er een andere naam stond. Mitsu haalde zijn schouders op. Wat kan er verkeerd gaan. "Dat is de instelling..." mompelde hij waarna hij wat sneller doorliep. Bij het lokaal van lichtmagie stopte hij even. Hij legde zijn hand tegen de deur en stopte even. Slikte kort over de gedachten om Esmeralda weer te zien, die zou vast niet tevreden zijn met zijn afwezigheid. Ach, het kan nooit erg zijn. Hij duwde de deur open en liep naar binnen. Echter was er iemand anders. Een vrouw welliswaar maar iemand anders. "Hmmm...ik neem aan dat ik hier les heb..." sprak hij kalmpjes. "Of..." hij stopte. Greep zijn rooster er bij en keek snel naar het vakje waar lichtmagie stond. Mitsu zag de naam of code van Esmeralda niet meer staan. In plaats daarvan stond er een andere. Mitsu keek naar de vrouw. "Gezellig~! Een nieuwe lerares voor lichtmagie..." sprak hij wat opgewekter. "Om me alvast voor te stellen, Mitsu..." sprak hij met een vriendelijke glimlach en knikte. Hij pakte zijn rugzak van zijn rug en liep naar een willekeurig tafeltje en ging daar aan zitten. Daar legde hij zijn tas neer en pakte een stel boeken. Keek daarna naar de deur of er nog meer kwamen.

Langzaam liep Lyra een beetje verlegen door de gangen, in haar eentje want ze moest naar een les en had Sorro dus maar buiten gelaten. Langzaam liep ze door terwijl ze zich probeerde te herinnenren in welk lokaal ze precies moest zijn toen ze een jongen zag lopen die er schijnbaar 0ok naartoe moest en liep ze achter hem aan. Het was een slimme zet geweest want de jongen liep inderdaad ook naar het air magic lokaal. Voorzichtig keek Lyra even het lokaal in en haar hart maakte een sprongetje, het was Malaika die voor de klas stond! De jongen die ze gevolgd had stelde zich aan Malaika voor als Mitsu en Lyra knoopte die naam in haar geheugen, vast nog eens handig. Daarna liep ze het lokaal in en glimlachde even naar Malaika en wist daarna niks te zeggen dus glimlachde ze en murmelde daarna 'Hoi' om vervolgens een plekje in de klas te zoeken en haar boeken airmagic alvast op tafel te leggen, de leergierige Lyra had zin in de les!

- Yay! Leerlingen Hopelijk reageren er meer.. -

De eerste die binnenkwam was een jongen met blauw haar, die van een nogal bedrukte uitdrukking naar een glimlach veranderde toen hij binnenstapte. Waarom zou ze maar niet vragen, je moest je niet zomaar bemoeien met de zaken van de eerste de beste die binnenstapte. Ze hoorde hem iets zeggen over een nieuwe lerares. 'Inderdaad, dat ben ik,' glimlachte ze. 'Leuk je te ontmoeten, Mitsu. Ik ben Malaika,' stelde ze zichzelf voor. In ieder geval iemand die hier niet zat alsof hij dood wilde. Mitsu zocht een plekje en begon zijn spullen te pakken. Één iemand nog maar? Dat was wel weinig. Malaika richtte haar blik weer op de deur, waar niet veel later nog iemand door binnenkwam. Hé, dat meisje kende ze! 'Hoi Lyra,' groette ze haar vrolijk terug. Ook zij ging zitten. Voorlopig kwam er nog niemand binnen. Malaika begon wat tussen haar spullen te rommelen en diepte haar agenda op uit haar tas. Daarna keek ze weer op, met dezelfde vrolijke glimlach als altijd. 'Is Lightmagic altijd al zo'n klein klasje geweest, of weten jullie of er nog meer leerlingen komen?' vroeg ze aan Mitsu en Lyra. Een les geven voor twee mensen.. nou ja, ze waren wel allebei oprecht geïnteresseerd.

(Beetje laat, maar beter laat dan nooit toch? The Dark Side is too strong for most, We of the light are the ones who hold the true power! )

De reus van een indiaan liep door de gangen allerlei deuren voorbij. Toen hij op zijn rooster keek zag hij dat hij het lokaal waar hij in hoorde al voorbij was gegaan. Hij liep naar binnen en mompelde ietwat hard. "Kleine klas..." Zijn stem klonk laag, wat paste bij zijn lange, gespierde lichaam en zijn rustige uitstraling. Buiten dit uiterlijk om, was hij een ras-echte Novaan, behalve het feit dat hij geboren en opgevoed was tussen zijn mede-indianen op Puffoon. Hij liep door het klas en maakte een lichte buiging. "Het spijt me dat ik laat ben. Ik had wat problemen met een coyote." Er kwam een glimlach op zijn, normaal neutrale, gezicht. Moesten zij eens weten wat voor een coyote. "Ik ben Rocky, aangenaam." Hij deed zijn robes uit, waardoor zijn gespierde lichaam zichtbaar werd, en gooide die op een tafel, vervolgens ging hij zitten aan de tafel ervoor.

(Beetje goed?)

[O, late reactie! Sorry!]

Ze keek naar degenen die er al zaten. Was Light Magic zo impopulair of had niemand zin om op te komen dagen bij een nieuwe lerares? Allemaal mogelijk. Malaika sloeg wat pagina's om in haar boek, die omgewaaid waren toen de leerlingen binnen gekomen waren. Toen ze dat deed hoorde ze plots een zware stem, van iemand die ze nog niet kende. Ja, wie kende ze nu wel, maar goed. Ze keek met een glimlach op. 'Goedemiddag!' groette ze de lange jongen die binnen kwam vrolijk. Ze moest wat omhoog kijken, maar toch maakte hij geen intimiderende indruk op haar. Nee, dat deed Savador eerder, al was die niet eens zo enorm groot. Misschien moest zij gewoon groeien, goede optie. De jongen liep naar haar toe, maakte vreemd genoeg een kleine buiging en stelde zich voor als Rocky. 'Aangenaam Rocky. Ik ben Malaika,' glimlachte ze. 'En je bent nog niet te laat hoor, iedereen is nog bezig met zijn spullen uitpakken,' voegde ze er nog aan toe. 'Kies maar een plaats uit, dan gaan we zo wel beginnen.' Ze keek naar de drie leerlingen die haar klas vormden. Nou ja, wat meer promoten misschien..

Het gesis van Serpent klonk in zijn oor en moe opende Axew zijn ogen. Hij voelde zich gelijk stijf van het zitten tegen een boom. Hij keek Serpent een beetje dom aan. Wat zou er zijn? Serpent probeerde hem iets duidelijk te maken, dat was dan weer wel te zien. Maar wat zou er nu op dit moment belangrijk zijn? Hij was even gaan zitten tegen een boom. Hij was redelijk vroeg in de morgen geweest. Hij keek naar zijn kleren. Hij had een jeans, een strakke, met een zwarte riem erop en een hemd van leer aan. Hij keek naar Serpent, onbegrijpend wat zijn cobra hem duidelijk wou maken. Misschien had het iets met de tijd te maken. Een horloge had hij niet. Maar misschien kon hij met een beetje oefening wel een lichtklok laten verschijnen. Ja, dat kon dus echt. Hij deed zijn hand open en dicht, terwijl het zweet op zijn voorhoofd verscheen. Hij wist niet precies de juiste techniek ervoor. Wacht... Als hij het nu eens zo deed... Een klein, wit rondje kwam omhoog, waar de wijzers op stonden. 'Oh shoot,' zei Axew, toen hij de wijzers zag staan op het uur wanneer hij les had. Hij sprong op, waardoor de klok weer verdween en Serpent zijn lijf stevig rond dat van Axew kronkelde. 'Bedankt, Serpent,' zei Axew en hij begon te rennen. Het was niet de eerste keer dat hij te laat was. En dan nog wel bij zijn les light magie! Als hij over wou gaan, zou hij niet moeten doen alsof hij spijbelde en een beetje beter op tijd komen. Hij dacht weer aan de wijzers. Wacht, zo laat was hij gelukkig niet. Hij was al eens tien minuten te laat geweest, maar hier namen ze dat niet zo nauw.

De weg naar de gangen was een lange weg, met veel trappen en deuren, waarvan hij sommige bestemmingen nog niet kende. Hij keek rond, terwijl hij moeizaam zijn weg vond. Het leek hier allemaal ook zo op elkaar. Na een paar trappen gelopen te hebben, stond hij eindelijk voor de deur van zijn klas. Hij klopte zachtjes op de deur en duwde de klink naar beneden. Serpent liet zijn kop achterin Axews nek zakken, maar niet omdat ze hem zo niet zouden kunnen zien, maar omdat er te veel licht aan hem werd blootgesteld. Axew rechtte zijn rug wat meer, zodat zijn schouders het licht deels tegenhielden voor Serpent. Hij keek naar de lerares, terwijl hij met moeite haar naam wist te herinneren, die op zijn rooster stond die ergens verkreukeld in zijn kast op de jongensslaapzaal lag. 'Sorry als ik te laat ben, tijd vergeet je snel,' zei hij, met een neutrale blik die niet verraadde of hij het werkelijk erg vond dat hij te laat was of dat het sarcasme was. Hij koos een plek en ging daar zitten, een beetje achterin, dichtbij een raam waar niet veel licht doorkwam. Hij was benieuwd of ze al begonnen waren en of de uitleg al geweest was. Hij had dankzij de haast geen spullen bij zich, maar hij kon nog altijd met zijn Shadraanse krachten een soort inkt vormen, alhoewel hij niet wist of dit door Miss goedgekeurd werd. Miss Malaika, ja, dat was het. Hij probeerde die naam in zijn hoofd te houden en keek naar haar. Serpent siste zachtjes en legde zijn kop op Axews schouder. Als hij dat niet gedaan zou hebben, zou je niet eens weten dat hij er was. Axew zat achter een tafeltje dat net hoog genoeg was om tot zijn borstkas te maskeren, maar ook zijn leren hemdje was een goede combinatie om Serpent een soort camouflage te geven. De rode ogen van Serpent zochten Miss Malaika op, terwijl Axew afwezig uit het raam staarde, wachtend tot de les begon.