Tik..tik..tik...tik..Echode haar hakken door de gangen. Cereza was een mysterieuze verschijning in de half donkere gangen die enkel verlicht werden door af en toe een toorts. Je zou haar zou aan hebben kunnen zien voor een spook. als ze niet zwart gekleed was. Voor het eerst in lange tijd had ze weer eens een les op het programma. Ze was ook zo druk de laatste tijd...zaken van geld dat nog afbetaald moest worden en familie van de delinquenten..maar gelukkig was dit weer achter de rug... maar voor hoe lang? Anyway, nu kon ze weer les geven. Ergens had ze het ook wel gemist...die leerlingen hier waren allemaal stuk voor stuk uniek, dat had Cereza ook wel door. Daarom was het zo luk om hier les te geven.
Inmiddels was ze aangekomen bij de deur die toegang verschafte tot de binnenplaats. Deze deed ze open, en ging naar buiten. Ze keek naar de lucht. Deze was helder, en bezaait met sterren, die je ondanks de lichtvervuiling nog prima kon zien. En natuurlijk de volle maan, er was even een paarse gloed te zien bij haar vingers, en deze liet ze glijden door de lucht, alsof ze iets aanvoelde. De gloed weerspiegelde in haar bril. Toen glimlachte ze goedkeurend, en liet de gloed weer verdwijnen. De maanstralen waren zeer goed vanavond. Toen liep ze door de poorten, richting het grasveld waar de les gegeven zou worden.
Eenmaal bij het grasveld aangekomen, keek ze om haar heen. Geen van haar studenten waren nog te zien. Ach ja, natuurlijk zijn ze er niet voor tijd...dat had ze kunnen verwachten. Ze keek afwachtend richting Starshine. Daar zouden haar leerlingen vandaan komen als het goed was.

(Dominic
Ike
Night
Ilyasviel
Raiden)

Een les Dark Magic! Ilya was nog niet naar zoveel lessen toegeweest; ze zat dan ook nog niet zolang op school. Verder was ze door haar smetvrees niet in staat altijd te komen. Al die vieze tafels en stoelen, waar al jaren zoveel leerlingen op zaten.. het liet haar rillen als ze er alleen nog maar aan dacht. Je zag echter niets aan het meisje nu ze vrolijk door de nacht huppelde, op weg naar een les. Waarom zo laat? Waarom buiten? Ze was echt nieuwsgierig! Maar te gokken aan de titel van de les had het vast iets te maken met de maan. Ilya was blij dat het buiten was, dan had ze tenminste niet zo'n last van andere leerlingen en hun bacterieën. Die in de lucht zouden nog wel meevallen, toch? Ze had zich in ieder geval dik aangekleed, met muts en wanten en al, zodat ze zich veiliger voelde.
Ilya ging eigenlijk vooral naar haar lessen om te zien hoe een techniek precies moest; voor een jong meisje had ze een onwaarschijnlijk krachtige magie. Maar dat was ook de reden waarom ze zo klein was. Op de een of andere manier was haar ontwikkeling in magie veel verder gegaan dan de ontwikkeling van haar lichaam, waardoor ze er nu uitzag als iemand van 8, maar de magische skills had van een bijna volwassene. Je zou het niet verwachten als je haar tengere lichaampje zag, maar ze kon haar magie zelfs slapend nog de baas. Ze had het thuis ook geleerd, haar ouders hadden de training van magie flink aangemoedigd. Ze kon dus al best wel wat, al was ze nogal sociaal awkward omdat ze altijd alleen geweest was. Maar het was ook zo leuk om met andere mensen te zijn! Een keer niet zo stil.

Ze had haar huisdier James, de krokodil, maar thuisgelaten. De kleine krokodil mocht niet bij lessen zijn, had ze gehoord. Dus had ze hem maar opgesloten in haar kamer. Dat werd straks veel excuses aanbieden. Ilya zelf was nu eindelijk bij de lerares aangekomen. Zodra ze bij de lerares stond, maakte ze een kleine buiging. 'Ilyasviel von Einzbern, aanwezig,' meldde ze, vrolijk en enthousiast als altijd. 'Hoi!' Even blij zwaaide ze naar de jongen die daar stond, totaal zijn gloomy look en alles negerend. 'Ik ben Ilya, wie ben jij?' Op de een of andere manier vertelde haar zwarte magie haar dat de zijne ook sterk was, sterker dan de hare. Het intrigeerde haar. Hmm, ze was benieuwd wat deze les zou brengen! Ergens was het ook wel weer leuk om goed te zijn in je eigen magie, want dan waren de lessen niet frustrerend moeilijk. Nee, zij had er wel zin in.

Een les duistere magie, op zich heel fijn. Dominic had een uitstekende beheersing van zijn magie, maar ook hij leerde elke dag bij. Werd sterker en sneller. Feller, behendiger. Hij moest en zou overal in excelleren. In de vakken die hij als waardig beschouwde dan. Cassiaanse onzin weigerde hij te volgen, vuurmagie was hem te min (en te moeilijk). Nee, duistere magie was toch wel het vak waarvoor hij het meest gedreven was te presteren.
Zoals altijd netjes gekleed in een smetteloos overhemd en donkere broek, die samensmolt met de duistere schaduwen van de nacht, verliet hij zijn kamer. Hij had nog even wat theorie doorgelezen, hoewel de docente dat niet verplicht had gesteld. Dominic kwam gewoon graag goed voorbereid naar de lessen. Als je niet wist waar het over ging was je daar tijd aan kwijt en hij werkte graag efficient. De jongen sloeg een halflange zwarte jas om zijn schouders, die leek op een mix tussen een jas en mantel. Het enige kleurige aan zijn outfit was de rood-gele band die om zijn ene arm liep, met enkele mysterieuze tekens erop.

Toen hij aankwam bij het groepje leerlingen richtte hij gelijk zijn aandacht op de docente. ''Dominic Fedelmid is aanwezig, Miss B.'' sprak hij beleefd. Hij nam kort de medeleerlingen in zich op. Paarsharige dwerg en bleke grumpyface. Bah. Geen interessant figuur te zien. Dan maar hopen dat de lesstof zelf zijn aandacht kon vasthouden.

De eerste student verscheen. Ike Hiyori...Ze knikte hem toe. "Welkom Ike. Ik ga ervanuit dat ik geen muziek hoor tijdens de les ok?" De student had niet echt zin, dat zag Cereza ook wel. Ze moest hem dan ook duidelijk maken wat de regels hier een beetje waren.
Niet veel later kwam er ook een vrolijk meisje aangehuppeld. Oh god....dat moest wel een Novaan zijn. Dat straalde ze maar al te goed uit. Ilyasviel von Einzbern...Cereza knikte haar toe. "Welkom Ilyasviel." zei ze met een kleine glimlach.
Niet veel later kwam er een andere jongen aan. Deze jongen..ze mocht hem wel..al wist ze niet waarom..Dit was ene teken dat ze extra op hem moest letten. Want mensne die Cereza mocht waren altijd..de troublemakers. Ze knikte. "Welkom Dominic." Eens zien..1..2..3..ze mistte nog 1 leerling. Deze mocht wel haast maken..het was bijna tijd.
Niet veel later kwam er ene jongen aangesloft. Beter laat dan nooit.."Welkom Night, je bent net op tijd." Zo, nu de groep compleet was keek ze rond. "Allereerst, welkom bij deze eerste les duistere magie. Voor diegene die dat nog niet wisten, mijn naam is Miss B. Je mag mij gerust B. noemen. Vandaag ga ik jullie leren hoe jullie de kunst van duistere magie kunnen combineren in combinatie met maanlicht. Voordat ik jullie het echter ga leren, vertel ik eerst iets over duistere magie. Duistere magie wordt gevoed door maanlicht. Hoe meer maanlicht in de omgeving is, des te sterker de magie wordt. Echter moet men oppassen met overtollig gebruik bij volle maan. Bij overtollig gebruik bij een volle maan kan het namelijk ook de hersenen aantasten. De magie kan het lichaam op deze manier overnemen. Dit fenomeen wordt ook wel: Noxcanidas genoemd, of "Maanziekte"Ze hield even en korte stilte zodat de studenten het eventueel over konden nemen. "Vroeger kwam dit fenomeen veel voor op met name Shadra. Tegenwoordig is het al wat minder maar nog steeds moet men goed oppassen als men duistere magie gebruikt tijdens een volle maan. Daarom heb ik ook de volgende regels: Gebruik magie alleen als ik er ben. Als je een licht gevoel van duizeligheid hebt, kap dan onmiddellijk je oefening af en ga zo snel mogelijk uit het maanlicht. Hetzelfde geld als je magie of je lichaam rare dingen doet." Cereza lastte weer een korte stilte in, en keek rond, zodat de leerlingen het tot zich konden laten bezinken. Ze waren immers haar verantwoordelijkheid. Ze was er verantwoordelijk voor als een student deze ziekte opliep. Dat wist ze maar al te goed. "Dan zal ik jullie nu uitleggen hoe men te werk gaat met maanlicht." Ze deed 1 hand omhoog. "Virtutem Lunae." Toen verscheen er een lichtschijnsel rondom haar hand, en greep Cereza in de lucht, alsof ze iets vastpakte. Toen bleek dat ze wat maanlicht in haar vuist had genomen. Alsof het iets tastbaars was. "Sugere." Toen ging het maanlicht wat ze in haar vuist had, in haar lichaam. Het tekende de aderen in haar vuist wit af. "Zoals jullie zien, heb ik het maanlicht in de aderen van mijn arm. Hierdoor is de magie in dit gedeelte van mijn lichaam sterker geworden." Toen balde ze haar hand tot een vuist, en stak deze voor haar uit, richting de avondhemel. "Lunae Globus!" Ze deed toen haar hand open, en er kwam met grote snelheid een middelgrote, felwitte bol uit, de kracht was zo sterk, dat er een klein windvlaagje vanaf het punt waarvan deze geschoten was afkwam. Ze voelde de kracht zelf ook even. God, ze was even vergeten hoe krachtig Moon Magic kon zijn. Ze keek de bol na, totdat deze niet meer te zien was. Nu was ook te zien dat de aderen in haar hand niet meer wit waren. "Zoals jullie konden zien, heb ik door middel van het maanlicht, mijn duistere magie opgeladen, waardoor deze nog krachtiger was dan eerst. Deze techniek wordt Luna amet, of Moon Magic genoemd. Voordat we echter verder gaan met deze techniek toe te passen op andere bezweringen, wil ik allereerst dat jullie het gevoel goed onder controle kunnen krijgen." Ze deed een wuivende beweging met haar hand. Er verschenen 4 felwitte targets in de lucht, achter de groep. "Jullie kunnen beginnen met oefenen, en onthoud, als jullie je niet goed voelen, kom naar mij toe."

Na de verwelkoming van de docente staarde Dominic zwijgend de duistere nacht in. Dit nutteloze wachten kon maar beter niet al te lang duren. Dan zou hij nog chagrijniger worden dan hij al was. Hij was misschien mysterieus en ongrijpbaar, maar zijn inwendige houding naar de buitenwereld kon je in één woord beschrijven: Haatvol. Zijn gedrag sloot niet aan bij die gevoelens van intense verachting en haat, maar dat was zijn manier om meer schade aan te richten. Wie vertrouwde er nou een moordenaar en een leugenaar? Vele, vele leerlingen hier op school. Zijn reputatie was wellicht niet smetteloos, maar vaardig als hij was met zowel woorden als neppe lachjes hield hij de schijn toch gemakkelijk op. Kom op, hij had slechts een klein trauma aan zijn zielige tranentrekkende verleden, zijn pappa was een duivelse man geweest. Maar hijzelf was goed, zo engelachtig als zijn tweede naam. Right?
Daar kwam eindelijk de laatste leerling aan. Applausje hoor, hij had de weg gevonden, helemaal alleen in het donker. Hoe dapper. Ugh. Hij mag die jongen nu al niet. Daar had hij geen redenen voor nodig, dus die zou hij ook niet zoeken. Heerlijk dit, omgeven door een chagrijnig dreinerig kind, een meisje wat op de peuterspeelzaal thuishoort en die.. vreemde dude. ''Night. Hier.'' Een spottende lach glijd over Dominic's gezicht. Wat een prachtige begroeting. Night, hieeer. Braaf hondje.  

Zijn aandacht richt zich weer op miss B. Was de A al bezet? Ze mochten haar in ieder geval gewoon B noemen. En Beej ging hen wat vertellen over duistere magie. Let op hoor jongens en meisjes, nu werd het spannend. Net een verhaaltje voor het slapengaan, qua niveau dan. Blablabla, magie werd gevoed door maanlicht. Volgens Dominic was dit slechts ten dele waar, omdat het enkel de magie versterkt, niet per se voedt of een levensbehoefte is, zoals eten. Maar genoeg geleuterd, eind goed al goed, op de verschrikkelijke Maanziekte na dan. Dominic kende de naam vaagjes, maar had er in de praktijk nog nooit mee te maken gehad. Hij was wel wijs genoeg om zijn magie niet klakkeloos te gebruiken 's nachts.

"Daarom heb ik ook de volgende regels: Gebruik magie alleen als ik er ben. Als je een licht gevoel van duizeligheid hebt, kap dan onmiddellijk je oefening af en ga zo snel mogelijk uit het maanlicht. Hetzelfde geld als je magie of je lichaam rare dingen doet." Ja ja. Dominic veinsde interesse, hield zijn blik op Miss B en luisterde naar haar woorden. Maar eigenlijk wilde hij gewoon beginnen. Vandaar dus dat het pas bij de spreuken echt interessant werd. De eerste spreuk was zo te zien om het maanlicht aan te trekken. Virtutem Lunae. Onthouden. Stap twee was een simpel woordje, maar zorgde er wel voor dat de zachte stralen maanlicht gebonden werden.
"Zoals jullie zien, heb ik het maanlicht in de aderen van mijn arm. Hierdoor is de magie in dit gedeelte van mijn lichaam sterker geworden." Onbewust knikte Dominic, wachtend tot ze eindelijk de echte kracht zou demonstreren. En dat deed ze, oh ja, dat deed ze zeker. De dame schoot een felwitte bol weg, wat op het eerste gezicht misschien meer deed denken aan lichtmagie dan aan duisternis. Maar de Shadraan voelde dat dit anders was. Hij bezat zowel lichte als duistere magie, dus het verschil kon hij heus wel voelen.
En dat was dat. Ze mochten beginnen. Zo ingewikkeld klonk het allemaal niet. Dominic zonderde zich af van de groep en draaide zijn rug weg van het kasteel. De zachte lichten die je daar in de verte zag branden leidden hem af.

Hij begon met het kopiëren van de bewegingen en woorden. ''Virtutem Lunae,'' klonk het zachtjes, gevolgd door een gesiste ''Sugere.'' Het maanlicht zat gevangen, hij voelde de energie pulseren, net een hartslag, maar dan harder. En die energie moest eruit. Snel, voordat hij de controle verloor. ''Lunae Globus'' klonk het ietwat onbeholpen. Maar het werkte wel.  Een felle witte flits en een bolvormig projectiel verliet zijn hand, vloog richting een target en raakte die rakelings aan de zijkant. Maar, aangezien ze redelijk ver hingen en hij niet bepaald de tijd had genomen om te mikken, was dit al een hele prestatie. Het was zijn eerste aanraking met maanmagie en de kick beviel hem wel. ''Is er een manier om de kracht beter onder controle te houden?'' vroeg hij aan de docente, nadat hij kort bekomen was van de uitvoering. Ergens irriteerde het hem dat hij als een basisschool leerling spreuken na had lopen zeggen, hij bepaalde liever zelf zijn pad, maar de spreuk was krachtig, en dat telde.

Er kwamen nog twee jongens bij: allebei een beetje duistere types. De ene keek echter wat sluwer uit zijn ogen dan de ander, die eerder verveeld leek. Dominic en Night heetten ze. Ach, het zou wel leuk zijn, toch? De lerares had Ilya ook gegroet en het meisje stond stil, wist zichzelf aardig in bedwang te houden. Zou zo de uitleg komen? Ze was echt benieuwd! De lerares vertelde dat ze Miss B. heette. Okay, klonk een beetje vreemd. Maar iedereen mocht heten hoe hij wilde, toch? Ilya focuste zich bijna direct op de uitleg van de lerares, vergat hoe vreemd ze de naam vond. Maanziekte. Ja, dat kende ze wel! Had ze een keer wat uitleg over gehad toen ze nog thuisles kreeg, op Shadra. Haar leraar had inderdaad ook gezegd dat maanlicht krachtig was, maar ook potentieel gevaarlijk. Er waren wat veiligheidsregels, maar Ilya luisterde daar maar met een half oor naar. In haar eigen ervaring had ze haar magie goed onder controle en wist ze zelf wanneer ze kon stoppen. Ze had niet vaak last van een teveel aan magie, haar lichaam kon daar flink wat van aan.

Virtutem Lunae. Dat was de eerste spreuk die Miss B. liet zien. Sugere. Ze pakte maanlicht en absorbeerde het. Wat cool! Ilya keek met grote ogen toe. Dat had ze nooit geleerd, het zag er zo leuk uit om te doen! De uitleg ging verder. Ilya zag de aderen van de vrouw wit opgloeien, waarna ze de kracht losliet. Een windvlaag kwam zelfs mee, zo krachtig was het. Ilya's ogen waren groot en ze voelde een grote drang het zelf ook te proberen. Nauwelijks kon ze wachten tot Miss B. doelwitten tevoorschijn toverde en haar regels nog eens kort herhaalde. Of in ieder geval, wat Ilya ervan onthouden had. Dominic, de duistere jongen, ging vrijwel meteen op zichzelf staan en begon te oefenen. Ilya observeerde hem maar kort voor ze zelf begon.
'Virtutem Lunae,' zei Ilya, die tegenover één van de doelwitten was gaan staan. Ze voelde het al, hoe het maanlicht zich aangetrokken voelde. Alsof het naar haar luisterde, bijna een soort van geest die aangetrokken werd door haar gemompel. Ze zag het bijna naar haar hand toekomen, waarna ze haar vingers één voor één om het licht in haar hand sloot. Gefascineerd keek ze ernaar, bestudeerde hoe het licht pulseerde en hoe gemakkelijk het was om in het in haar hand te houden. Alsof het helemaal geen weerstand bood. Ilya's magie voelde hongerig in haar lichaam, het leek er bijna naar uit te kijken gevoed te worden, gesterkt. Ze probeerde het gevoel even te onderdrukken, maar zodra ze de volgende spreuk mompelde kon ze het niet meer tegenhouden. Het voelde goed. Haar gehele arm pulseerde toen het maanlicht erin wegsijpelde, maar het meisje had nergens last van. Haar kleine lichaampje kon meer aan dan je zou denken. Ze haalde diep adem, concentreerde zich op het gevoel van de magie die opgeladen was. Het voelde fijn, ze voelde zich krachtig.

Het meisje besloot nu op het doelwit te mikken. Ze had thuis wel vaker gespeeld met duistere magie, maar nooit met maanlicht. Ze had wel enig idee waar ze de bol heen ging sturen, al was ze altijd wel een beetje onhandig. 'Lunae Globus,' zei ze rustig, ondanks haar enthousiasme. Magie was iets waar je voorzichtig mee moest zijn als het zo sterk was, dat had ze al snel geleerd. Anders ging er van alles mis. Haar lichaam had dan de mogelijkheid veel kracht te herbergen, het was niet geschikt voor enorm explosieve uitlatingen van teveel magie ineens. Ze moest het goed doseren.
Een witte bol vormde in haar hand, groeide groter dan ze verwacht had. Ilya merkte dat het ding een sein leek te geven, die aangaf dat het klaar was. Geladen. Op het moment dat ze dat fijne schokje door haar arm voelde, wees ze met haar handpalm op het doelwit en vuurde. De bol raakte het doelwit recht in de knieschijf. Niet waar ze op gemikt had, maar raak nevertheless. Ilya keek tevreden naar haar hand, die niet meer gloeide. Daarna inspecteerde ze het doelwit. Wow! Dit was echt cool! Haar aandacht werd echter snel weggetrokken, toen ze Dominic een vraag hoorde stellen. Beter luisterde ze eerst naar het antwoord daarop en ging ze daarna pas verder met oefenen.

Nadat ze klaar was met uitleggen keek ze afwachtend af hoe haar leerlingen om zouden gaan met deze toch eigenlijk wel bijzondere en aparte magie vorm vond Cereza zelf. Ze verwachtte eigenlijk geen problemen tijdens de les. De leerlingen waren immers oud genoeg om hun eigen verantwoordelijkheid te nemen niet? Vanzelf sprekend hadden ze natuurlijk naar haar uitleg geluisterd.
Toen hoorde ze de eerste vraag. Deze kwam van Dominic Fedelmid. De jongen die ze zo mocht..Er verscheen een kleine glimlach op haar lippen na de vraag. Dat was inderdaad een goede vraag. Ze had dat natuurlijk helemaal vergeten uit te leggen..Luna Amet was een zeer krachtige magievorm. Cereza had zelfs nog getwijfeld of ze deze magievorm wel mocht geven op een school..ach zolang chagerijndor niets in de gaten had was alles ok toch? Ze knikte als antwoord op de vraag. "Dat is er zeker Dominic. Om te beginnen zou ik klein beginnen. Dus probeer eerst een klein straaltje maanlicht op te nemen. Zo leer je aan het gevoel te wennen. Daarna, houd de kleine kracht eens in je. Probeer eens naar de schaduw te gaan, en kijk wat er dan gebeurd." Ze gebaarde naar de boom die niet al te ver van de groep stond. "Als je eenmaal het gevoel hebt, kun je langzaamaan groter beginnen. Neem grotere hoeveelheden op, houd deze in je. Snap je?" Achteraf gezien had ze dit eigenlijk het beste bij haar uitleg moeten zeggen..maar ja, het was ook immers haar eerste les in wat? een half jaar? Ze moest er weer inkomen na haar "ziekte".

Het was ontzettend leuk om te doen. Het voelde bijna verslavend, dat maanlicht, dat door je aderen heenstroomde; je vulde met energie. Ilya liet een zucht ontsnappen toen ze haar eerste schot gevuurd had. Wow. Het voede zo.. machtig! Half hoorde ze de uitleg die Miss B. aan Dominic gaf, maar ze kon nauwelijks haar hoofd erbij houden. Het was alsof je je een beetje high voelde, een gevoel wat haar onbekend was. Ze was er totaal niet tegen bestand. Daarom rustte ze even, keek naar de doelwitten en naar de maan voor ze het opnieuw deed. Haar controle over haar magie en de magie zelf mochten sterk zijn, ze wilde het niet te snel doen. Te onvoorzichtig.
Het was echter lastig om te stoppen, zelfs al was het voor even. Het zou niet voor eeuwig nacht blijven! Ilya strekte opnieuw haar hand uit, probeerde haar inname te matigen. Dat had de lerares Dominic immers aangeraden en ze zag niet in waarom dat advies maar voor één iemand zou gelden. Opnieuw het opnemen, voelen. Ze probeerde de kracht te identificeren. Waarom linkte het zo goed met haar magie? Ze kon het zich nauwelijks voorstellen. Iets aan de maan was zo hypnotiserend dat het bijna was alsof zij de maan voedde in plaats van andersom. Wow. Dit sloeg nergens op.

Ilya giegelde, schudde haar hoofd. Het had echter wel haar nieuwsgierigheid gewekt, maar eerst wilde ze deze energie loslaten. Weer de spreuken mompelen. Concentreren. Ze probeerde de energie in haar hand te centreren, wat lastig ging. Alsof het tegenwerkte. Toch lukte het haar om een redelijke bol te releasen en door de arm van haar doelwit te sturen. Dit was echt te vet voor woorden. Nieuwsgierig was ze echter nog steeds. Ze schudde het vreemde gevoel van zich af en richtte zich op de lerares. 'Miss? Is er een manier om de energie meer op één plek te brengen, in plaats van door mijn hele arm? En waarom heeft het maanlicht deze kracht voor onze magie?' Maar twee vragen, dat viel nog alles mee voor Ilya! Normaal kletste ze de oren van je hoofd, maar voor leraren probeerde ze zich nog wat in te houden.

.

Raiden is veel te laat weg gegaan van zijn kamer. Denkend dat hij nog genoeg tijd had was hij nog even gaan lezen. Stomme zet, dit gebeurt hem nou elke keer. Hij zet het op een rennen en ziet al snel in de verte wat mensen staan. Eén van de mensen, voor wat hij kan zien een vrouwelijk figuur, schiet een lichtbol. Wat was dat? Nooit eerder gezien. Nieuwsgierig rent hij nog iets sneller en als hij er bijna is stopt hij. De andere, blijkbaar de leerlingen, beginnen te oefenen. Hij kijkt toe om op te nemen wat ze zeggen en doen sinds hij al veel te laat is en alle uitleg heeft gemist.

Hij loopt naar de vrouw die hoogst waarschijnlijk de lerares is. "Excuses, ik ben te laat. Raiden Cifer is mijn naam. Is het mogelijk nog te oefenen?" Hij kijkt om naar de leerlingen en beslist om het ook gewoon een keer te proberen. Voor wat hij kon zien hebben ze allemaal geraakt, dus zo moeilijk kan het toch niet zijn? Hij besluit om naar het kleine meisje te lopen, sinds hij geen zin heeft in ruzie met de jongens. Naast haar vraagt hij "zou ik een keer op je target mogen oefenen?" zonder antwoord af te wachten kijkt hij naar de maan en dan naar zijn hand. Wat hij kon horen op de plek waar hij eerst stond te kijken naar wat ze deden zegt hij op een vastbesloten toon om het ook goed te doen "Virtutem Lunae". Het licht wat rondom zijn hand verschijnt geeft hem het gevoel dat hij het moet grijpen. Hij beweegt zijn hand en sluit zijn vuist. "Sugere" en het licht verdwijnt in zijn hand. Dit gevoel, het gevoel van magie, blijft hem verbazen ook al zou hij er na al deze jaren al aan gewend moeten zijn. Kijkend naar zijn aderen die gloeien richt hij zijn hand op het target van het meisje. "Lunae Globus" hij opent zijn hand en de magie die er met een behoorlijke snelheid uit vloeit vormt een bal, iets te groot, die met grote snelheid op het target afvliegt. Hij moet met een been een stap achteruit zetten om zijn balans te houden. De bal raakt het target op de schouder. Goed genoeg voor de eerste keer. "Dankje" mompelt hij tegen het meisje met een scheef bijna onzichtbaar glimlachje.

Cereza keek tevreden rond. Voorlopig leek iedereen Luna Amet goed onder de knie te krijgen..voor nu. Natuurlijk kon ze ook prima begrijpen dat veel leerlingen het een kick vonden. Hell, zij vond dat ook toen ze het voor de allereerst keer deed...Maar daarom was het ook zo gevaarlijk. Men was geneigd het in overvloed te gebruiken, en juist dat moest voorkomen worden. Daarom had ze ook strikte veiligheidsregels. Zodat men een plezierige en boeiende les kreeg. De veiligheid van haar leerlingen ging immers boven alles. Toen kreeg ze een vraag van Ilyasviel. Twee in 1 keer zelfs. Cereza glimlachte en liep naar haar toe. "Je kan inderdaad de energie in je aderen begeleiden naar 1 punt, Ilyasviel. Bijvoorbeeld naar je arm. Echter, is dit ook het meest gevaarlijke, omdat je dan kans hebt dat je aderen uiteen spatten door de hoeveelheid energie op 1 plek. Daarom is het veiliger om je hele aderen in je arm te voorzien van energie in plaats van 1 plek. En op je tweede vraag kan ik helaas geen antwoord geven. Volgens een legende zou het element dat de eerste legendarische magiër van duisternis de kracht heeft onderwezen, met de maan verbonden zijn of wellicht dat deze geheel uit maanlicht zou kunnen hebben bestaan. Maar dat weet niemand." Die laatste vraag was inderdaad een hele goede geweest Cereza had er zelf eigenlijk nooit over nagedacht. Ze deed het maar gewoon.
Toen kwam er nog een andere leerling aangehold. Deze stelde zich voor als Raiden Cifer. "Hmn...goed Raiden, je mag een target gebruiken." zei ze als antwoord op zijn vraag. Hopelijk had hij al wel een beetje meegekregen van wat ze hadden gedaan. Aan zijn bewegingen te zien kon hij het prima doen mooi. dan kon hij gewoon meedoen..
Na een tijdje toegekeken te hebben hoe haar leerlingen Luna Amet onder knie kregen, besloot ze dat het wel mooi was geweest.
"Goed, als jullie allemaal weer je aandacht op mij willen richten, dan kan ik verder met de les." De targets verdwenen weer. Cereza wachtte geduldig tot ze de aandacht had. "Goed, dan gaan we nu proberen de Luna Amet op standaard spreuk toe te passen. Hier geld ook: Wees alsjeblieft voorzichtig. Ik heb geen zin in ongelukken tijdens de les." Toen deed ze haar hand op. Nu echter waren er kleine sparkjes licht paarse magie te zien. Een teken dat ze duistere magie had geladen in haar hand. "We beginnen met een simpele spreuk." Ze deed allereerst hetzelfde als in de eerste demonstratie. Haar aderen kleurde weer wit. "Nu is de truc dat je je magie moet mengen met dat van dat van de maan." Ze keek geconcentreerd naar haar arm. "Pondus." De sparkjes op haar hand verdwenen, en haar aderen kleurde nu licht paars op. Er verscheen een target voor haar. "Tenebrae lunae globus!" Ze vuurde toen grote lichtpaarse sparken donkere magie, in kracht vergroot door de Luna Amet. Deze versplinterde de target. "Hmpf." Ze draaide zich weer om naar de leerlingen. "Als jullie geen vragen meer hebben, dan mogen jullie beginnen."

Van de docente kreeg hij een advies wat hem niet helemaal aanstond. Klein beginnen? Dat was voor zwakke figuren, voor mensen die nog kleurplaten versierden met gekras buiten de lijntjes. Hij begon groot en werkte toe naar nog groter. Maar het klonk wel logisch om een kleinere hoeveelheid maanlicht voor een langere tijd vast te houden. Hij knikte bevestigend en stootte een korte ‘Dankuwel, mevrouw’ uit voor hij zich weer op zijn taak richtte. Hij moest en zou dit perfectioneren. De vragen van Ilyasviel volgde hij half, maar erg interessant was het niet. Allemaal theorie.

Met een kleine hoeveelheid begon hij dus. Slurpte de glanzende stralen op en zag hoe zijn hand opgloeide. Het gevoel was al minder schrikwekkend dan voorheen en hij stuurde kalm de maanmagie door zijn hele arm. Dominic voelde zijn hart kloppen in zijn keel en hij bleef verwonderd staan kijken naar de witte glans die de magie afgaf. In de schaduwen merkte hij dat het getintel minder werd en hij er meer controle over kreeg. Mooi. De jongen ademde kalm in en uit, net zoals je moest doen voor je een pijl afvuurde. Hij hief zijn hand op, staarde erlangs alsof er een vizier te zien was en met een vastberaden stem sprak hij de spreuk uit. ‘Lunae globus.’ Hij voelde de krachtige terugslag van wind langs zijn kaken strijken en keek toe hoe het projectiel zich in het midden van de target boorde en er haast een gat in leek te slaan. Met minder magie kon hij beter mikken, waardoor de impact ongeveer gelijk bleef. En als hij het dan daarna met meer maanlicht uitvoerde.. Die gedachte bracht een grijns van genoegen op zijn gezicht.

Hij begon weer met hetzelfde proces, en opnieuw en opnieuw. Zo vaak mogelijk wilde hij dit doen, stoppen was geen optie. Tot Miss B stilte en aandacht eiste. Een simpele spreuk mengen met maanlicht? Maar was licht niet het tegenovergestelde, en dus het verzwakkende element van duisternis? Blijkbaar niet. Hij keek gefocust toe. Dus je moest je eigen magie oproepen en vervolgens de maanmagie wederom grijpen? Hij meende het te snappen en voelde zich te trots om nogmaals een vraag te stellen. Hij had geen hulp nodig.
Dominic riep eerst wat mistige stroken duisternis op, om vervolgens te proberen de paarse kleur van de docente na te bootsen. Bij hem was het een beetje aan de koude kant, neigend naar blauw. Maar het leek er genoeg op om hem naar stap twee te sturen. Met gretige vingers ving hij wat maanlicht en absorbeerde die. En inderdaad, ook zijn aderen kleurden paars-blauw. "Tenebrae lunae globus!" De spreuk vloog tegen de target aan, gaf wat impact en tot zijn lichte schrik stuiterde minstens twee schichten magie af van de target, terug richting hen. Met een onhandige beweging dook Dominic weg om er een te ontwijken, waarbij hij tegen iemand aanstootte. Geen excuses, de ander had te dichtbij gestaan. Het was een indrukwekkend gezicht, dat wel. Maar hij moest het doelwit versplinteren om even goed te zijn als de docente.

Een tweede keer dan maar. "Tenebrae lunae globus!" In die uitroep zat woede tegen de target, die hem nooit iets aangedaan had. Hij wilde niet falen. Toch was het effect wederom dat de target heen en weer wiebelde van de impact en wel zeker goed geraakt was, maar de energie leek toch voornamelijk van het doelwit af te kaatsen. Waarom in godsnaam..

Na nog een paar keer te oefenen begon de lerares te praten en deed nog een spreuk voor. Lastig leek het Raiden niet. Het doelwit kwam tevoorschijn en hij focust zich. Hij herhaalt wat de lerares voor deed. De magie die in zijn arm vloeit en nu paars gloeit spreekt hem wel aan en hij kijkt tevreden op naar het doelwit. 'Tenebrae lunae globus' zegt hij met een lage maar duidelijke stem. Het schiet richting het target en raakt die vol in de maag. Niet compleet versplinterd dus probeert hij het nog een keer. De jongen naast hem zegt iets wat Raiden niet helemaal hoort tegen een andere gast die behoorlijk pissed off lijkt. Hah, dat word waarschijnlijk ruzie. Hier heeft hij geen zin in en negeert het volledig. Hij oefent rustig verder en geniet volop van de magie en de spreuken die hij aan het leren is.