Meer vastberaden dan bij de aanschrijving van zijn missie -wat niet heel moeilijk was- begon Andrew aan de Dark Magic lessen. Hoewel het onder 'Dark Magic' gerekend werd, dus duisternis, datgene wat hij verafschuwde, klonk de les vrij interessant en leerzaam. Het gebruik van wapens moest de leerling nog onder de knie krijgen en hoewel hij veel wapens kenden, van de meest primaire naar de geavanceerde, kon hij altijd iets nieuws tegenkomen op de school. Andrew wist de meeste soorten dolken, zwaarden, katana's en nog een boel op te noemen, maar ook hoe je ze moest hanteren en waarop je beter kon letten. Met deze kennis leek de les haast overbodig en toen hij met zijn vinger langs de les schoof die in zijn agenda stond, was hij echt overtuigd dat deze niet heel leerzaam zou uitpakken. Een enkele regel, of beter gezegd, twee woorden veranderen hem van zijn uitgangspunt: Onyx Roses.
Een speciale geavanceerd soort pistolen die moeilijk op zijn thuisplaneet te verkrijgen waren, zelfs voor zijn vader die wapens zelf in elkaar zette. De juiste materiaal was extreem schaars, dus dan was het logisch dat er weinig van kon worden gemaakt. Toch kon Andrew een redelijk beeld van het wapen opwekken door de werkboeken van zijn vader, het was een beeldschoon wapen. De jongen besloot dus goed aan de les deel te nemen. Als hij dat wapen onder de knie kreeg, had hij eindelijk een prima wapen voor toekomstige lessen en wie weet, missie's. Wapenloos een bos in gaan om een slechterik zijn leven te ontnemen? Dat klonk zeer roekeloos en dat was het ook, maar hij was niet alleen geweest. Andrew had dan niet eens hier levend gezeten, in zijn kamer. Oké, niet geheel zijn kamer, zijn persoonlijke ruimte op de school. Nee, de jongen voelde zich nog niet geheel thuis, maar leek vrienden te hebben gemaakt met ene Drake Burned en verder een paar plekken en gezichten te herkennen. Dat was al een prestatie op zichzelf in een korte tijd. Maar goed, het leek aardig tijd om te gaan, niet waar? Andrew keek een laatste maal door het oude, kleine raampje naast zijn bed en zag dat de grote klok op de grootste toren hem seinde om te gaan.

Nog een laatste maal greep hij zijn agenda en klapte die open bij 'Het Rooster' en ja, daar stond het. Het was in de gymzaal van de school. De gymzaal? Even fronste de jongen. Dat was een aparte plek. De buitenlucht leek een betere ruimte om schoten af te schieten dan een gymzaal, hoe groot die ook bleek te zijn. Ach, het  was eenmaal zo, niet dat hij het kon veranderen. Andrew klapte zijn agenda dicht, propte die in zijn tas en ging zijn kamer uit en sloeg de deur zachtjes achter zich dicht. Tegelijk probeerde hij te herinneren waar eigenlijk de gymzaal zat in het gebouw, maar als hij het goed gokte, zou die op de begane grond moeten zitten, tegen de achterkant van het gebouw. De jongen ging maar af op zijn gevoel en wist na diverse gangen en trappen te passeren, de de deur van de twee kleedkamers te bereiken met duidelijk 'Jongens' en 'Meisjes' erop. De jongen stapte natuurlijk de kleedkamer van de jongens door, wetend dat de gymzaal aan het uiteinde van de kamer moest zitten. Stilletjes sloot hij de deur achter zich en liep gehaast door de kleedruimte die een aroma van zweet en gymkleren vasthield van jarenlange gymlessen. Het was een prikkelende geur en nu hielp het niet dat hij in een Buidelwolf kon veranderen en dus verscherpte zintuigen had. Andrew verborg zijn neus achter zijn hand en kneep deze dicht, terwijl hij de douches voorbij liep op een meer gehaaste tempo. Op zulke momenten kon je liever  een volledige mens zijn. Jakkes, bah. Wat een opluchting voelde Andrew toen hij de deurknop van de deur naar de gymzaal vastgreep en deze open kon slaan. Eenmaal verlost van de stank hield hij zijn hand van zijn neus vandaan en ademde hij even diep in en uit. Zo, dat was weer achter de rug. "Niet verwacht dat het zo erg was"mompelde Andrew tegen niemand in het bijzonder, waarna hij de gymzaal verder in liep en direct de gedaante van Miss B. herkende. Dat was de dame van de vorige missie! Maar gaf zij de- Natuurlijk. Hoe kon hij zo dom zijn?! Zij had die vier pistolen bij zich toen ze de missie deden! Andrew sloeg zich letterlijk even voor zijn hoofd, waarna hij op de docent stapte en een knik gaf ter begroeting. "Present,"

Met half geopende ogen deed hij zijn kamer deur dicht. 1. Het was te vroeg, 2. kon hij niet slapen omdat dit zijn eerste dark magic is, 3. hoopte hij, nee, bidde hij dat Jirou zich vandaag ging gedragen. Hij zuchtte diep en begon toen rustig aan naar zijn bestemming te lopen. Ontbijten deed hij niet want hij kreeg toch niks door zijn strot heen. Dark magic herhaalde hij nog eens in zijn gedachtes. Nog nooit heeft hij die kant van zichzelf kunnen gebruiken zonder Jirou, tenminste niet dat hij bewust van was. Misschien heeft hij het ooit wel een keer gedaan alleen had hij geen idee dat het Dark magic was.  Hij haalde zijn rugzak van zijn rug af en zocht naar het papiertje waar op stond wat hij nou precies in deze les ging leren. Ah! Gevonden. 'Les 1 Dark Magic: Onyx Roses'. Onyx Roses? What the hell moet dat voorstellen. Wat is het? Een roos? Dat zou wat zijn, hij moest stiekem er wel om lachen. Zo kan hij misschien wel zijn hobby combineren met dark magic. Dat maakt het al een stuk leuker. Hij had er opeens al een stuk meer zin in. En de devil in zijn hoofd houd zich ook koest, alleen maar een plus punt. Zo kan hij zich alleen maar beter op de les concentreren.

Eindelijk vond de kleedkamer deuren met  'jongens' en 'meisjes' erop. Hij greep de deurklink vast en voordat hij hem open deed ademde hij nog een goed in en uit. emoties onder controle, check. pokerface, check. Jirou rustig, check. Nu dat laatste nog zo zien te houden dan overleeft hij deze les zonder problemen. Zo niet dat zien we dan wel. Er is een leraar aanwezig die hem vast wel in bedwang kan houden als het echt uit de hand loopt. Voorzichtig opende hij de deur om de kleedkamer leeg te zien en liep naar binnen. Met rustige passen liep hij naar de deur van de gymzaal. Hij deed precies hetzelfde als wat hij deed bij de kleedkamer deur. Checken of alles in orde is, zodat hij niet straks iemand nog aanvalt, en deed de deur open. Hij zag een jonge van ongeveer zijn leeftijd staan en een vrouw die waarschijnlijk zijn lerares moet zijn. Hij liep zonder al teveel enthousiasme op de twee af. 'hallo' zei hij en wachtte rustig tot de les begon of tenzij iemand hem vragen ging stellen.



Sorry echt een flut post.