Kanrou .
 PROFILE Real Name : Deemsiepeemsie Posts : 509 MAGICIAN✦ CHARACTER ✦Magic: WatermagieKlas: Norrie :twisted:Partner: A fine lady with a nice smile would be nice.
 |  Onderwerp: Paper, documents and white coats  wo okt 22 2014, 20:18 | |
| ~August~
Na een week op school te hebben rondgelopen moest Kanrou langs bij de ziekenzaal. Eigenlijk had hij dat al veel eerder moeten doen maar het duurde langer dan verwacht om de dozen uit te pakken die zijn moeder had opgestuurd vanuit Noord-Shadra. Sommige spullen had hij nog nooit gezien en dan kon hij ervan uit gaan dat zijn moeder weer eens haar bezorgdheid om haar zoon uitte. Niet dat hij het heel erg vond, maar soms was het echt nutteloos. Wie heeft er dan ook een EHBO-kit van 1 kubieke meter in huis? Hij vroeg zich af wat er in haar hoofd omging toen ze dat kocht. Waar in hemelsnaam je dat ook maar kon krijgen. Ook had ze dozen vol met kledij en schoenen gestuurd die hij nog nooit had gezien. Allemaal onbekende spullen die soms niet eens nut hadden om te hebben. Al was de doos met verschillende soorten thee wel handig. Na het drama met de thee van de keuken op de etage met Romance, was hij wel blij met zijn eigen thee. Dan had hij iets wat hem liet denken aan de tijd voordat hij in het ziekenhuis terecht kwam. Daarbij nadenkend, bleef hij maar in de richting lopen van waar hij dacht dat de ziekenzaal was. Nee, hij hoopte op dit moment, na bijna een uur gelopen te hebben, dat hij er bijna was. De dikke map in zijn armen werd toch wel aardig zwaar om zo’n lange tijd vast te moeten houden. Hij moest enkele mensen de weg vragen maar elke keer werd hij een andere kant op gestuurd. Echt hopeloos. ‘Am I walking in circles or something?’ En toen realiseerde hij iets. Hij was in cirkels aan het lopen, hele grote cirkels zowat rondom de ziekenzaal, zover dat dan mogelijk was. En ja hoor, na ruim een uur te hebben gelopen was hij toch eindelijk aangekomen op zijn eindbestemming. De ziekenzaal. Hopelijk was er iemand om hem te helpen, maar het was geen ramp als er niemand was. Hij zou gewoon zijn medisch dossier en de verpleegkundige rapporten daar neerleggen met een notitie dat hij elke week aanwezig zal moeten zijn voor een check-up. Dit om ervoor te zorgen dat hij niet weer achteruit gaat met zijn gezondheid. Hij wou niet weer terecht komen in het ziekenhuis nadat hij er na tien jaar eindelijk uit was. De deur kraakte een klein beetje doordat het langzaam werd geopend. Kanrou was erg nerveus omdat het wisselen van doctoren nogal problematisch kon zijn. Met zachte kleine stappen liep hij naar binnen in de, zoals verwachte, witte zaal. Een kleur die hem nog ongemakkelijker maakte. Het bracht allerlei verschillende herinneringen op die niet al te prettig waren. En toch moest hij wel naar binnen. ‘Hallo? Ik kom mijn medisch dossier afgeven?’ Hij liep verder naar binnen en zocht naar iemand in die walgelijke witte jassen. Hopelijk was die persoon niet boos op hem om niet eerder langs te komen met zo’n zeldzame ziekte. De ziekte sarcoïdose. |
|
