Zacht streek Romance over het fluweel dat de binnenkant bekleedde voordat ze zacht de sluitingen dicht klikte. Het was vroeg op een zaterdagochtend en het ontbijt in de grote zaal was pas net geopend, maar zij maakte al haar weg naar een van haar geliefde klaslokalen. Het was het lokaal waar Miss Eres meestal te vinden was en waar zij die ochtend zouden afspreken. Romance was eerder dan noodzakelijk was op pad, maar het gaf haar de kans om te checken hoe de luchtkwaliteit vandaag was voordat ze zou gaan spelen. Over het algemeen speelde Romance alleen in de buitenlucht, liet de klanken meevoeren op de wind, want ze wilde haar geliefde fluit niet beschadigen en het was de enige plek waar ze kon spelen zoals ze zich op dat moment voelde. De afgelopen paar dagen had ze veel op het dak van het kasteel gestaan, plekjes gevonden om haar muziek te spelen, te luisteren naar hoe de lucht zich gedroeg of proberend zonder de lucht te manipuleren haar fluit in harmonie te brengen met de stromen. De gangen richting de klaslokalen waren uitgestorven, niemand die op dit uur van de dag al strafwerk zat te maken sinds dit ook voor de docenten een dag was waarop ze wat langer konden blijven liggen als ze dat wilden. Zacht maakte ze haar weg naar het muzieklokaal en probeerde de deur. Deze zat niet op slot en Romance opende het voorzichtig om naar binnen te stappen. 


[Hier is het dan eindelijk. ]
< Pour la madame Eres>

Het lokaal was doodstil. Geen tikkende klok, geen zacht geroezemoes. Zelfs de altijd aanwezige geluiden van verschillend muziek instrumenten die in harmonie met elkaar componeerden was afwezig. Niks behalve het af en toe omslaan van een bladzijde. Eres zat gebogen over een dik boek. Eén van haar handen zorgde ervoor dat haar blonde lokken niet telkens in het gezicht vielen en het lezen op die manier belemmerde. Met de andere hand sloef ze om de zoveel tijd een bladzijde om. Normaal gesproken zou ze op een zaterdag nooit zo vroeg aanwezig zijn in het klaslokaal. De zaterdagen had ze gereserveerd voor Elune om iets leuks samen te kunnen doen. Dat betekende meestal een uitstapje naar Oak's Field of een andere planeet en dan de hele dag gezellig samen zijn. Of wanneer het regende samen binnen blijven op Eres' kamer op de lerarenetage en dan muziek maken en knutselen. Kortom normale gezinsdingen. Vooral omdat Elune een vaderlijk figuur in haar leven miste zorgde Eres ervoor dat ze regelmatig samen bezig waren. Daarom had ze de afspraak van vandaag zo vroeg mogelijk gemaakt. Het lokaal had ze al op orde gebracht. Alles was aan de kant geschoven op twee stoelen en tafels na die tegenover elkaar stonden. Op één van e tafels lag een vel papier, een pen en een potlood met gum. Dat was voor het theorie gedeelte van de toelatingstest die ze vandaag ging afnemen. Toen Eres klaar was met het verbouwen van het lokaal had ze gezien dat ze nog best veel tijd over had. Ze had dus één van de boeken uit de bescheiden boekenkast achter het bureau gepakt en was erdoor heen gebladderd. Af en toe las ze een paar stukjes die haar interessant leken, zoals nu, maar daarna bladderde ze weer verder. Eres keek op toen de deur open ging en een leerlinge naar binnen stapte. Romance heette ze als het goed was. Tenminste, met Romance had Eres een afspraak gemaakt. 

Eres stond op en klapte het boek zachtjes dicht terwijl ze naar Romance toe liep. 'Goed dat je er bent Romance. Heb je je een beetje kunnen voorbereiden of ben je er nerveus?' vroeg ze met een warme glimlach om een gesprek te beginnen. Daarna liep ze naar de tafels en ging tegen de rand van de lege tafel leunen. 'Je test bestaat uit twee onderdelen. Een theoretisch deel en een praktisch deel. Naar beiden wordt apart gekeken. Dat is voor mij om te zien waar jouw sterke punten liggen. De algehele uitvoering van deze twee dingen samen zullen uiteindelijk bepalen of je bent toegelaten. Heb je nog vragen?' begon Eres met haar introductie.

Langzaam opende Romance de deur om het lokaal binnen te kunnen stappen en richtte haar blik meteen op de docente, Miss Eres. Voorzichtig met de kist in haar hand zette ze enkele passen naar voren, voelde zich ineens net als die ene keer op Shadra dat ze auditie moest doen om mee te kunnen doen aan het toneelstuk. ‘Ik heb me voor kunnen bereiden en ik was niet nerveus totdat ik net hiernaar binnen kwam.’ Sprak ze eerlijk en wist er een kleine glimlach bij te geven. Romance liep mee naar de tafels en zette haar fluit neer voordat ze haar hoofd schudde. ‘Geen vragen, maar ik kan al wel zeggen dat ik in theorie meestal erg slecht ben. Ik ben namelijk niet begonnen met leren vanuit een boekje en muzieknoten. Ik kan het nu wel deels, maar ik doe er dan vaak wat langer over om het echt in mijn hoofd te krijgen.’ Even werd haar glimlach iets groter. ‘Dus daar kan het zomaar zijn dat u niet meer naar het blaadje durft te kijken vanwege de fouten. Of gaat de test niet op tijd?’ Uiteindelijk wist Romance er toch nog een vraag uit te krijgen voordat ze plaats nam aan de tafel waar het vel papier en het schrijfgerei lag en keek op naar Eres als een stille vraag of ze al mocht beginnen of dat ze er verder eerst nog uitleg over kreeg.

Heel weinig, ik moet even inkomen.

Een kleine glimlach speelde om Eres’ lippen toen Romance haar in alle eerlijkheid vertelde dat ze, nu ze in het lokaal stapte, nerveus werd. Toen het meisje haar plek aan de tafel had ingenomen begon Eres met haar introductie. ‘Het geeft niks dat je niet erg sterk bent met muzieknoten. Dit is een ander soort theorie test,’ stelde Eres Romance gerust. Ze knikte toen Romance vroeg of de test op tijd ging. ‘Voor beide testen heb je in totaal twee uur de tijd, dus een uur per test. Maar geen zorgen, als het goed is ben je niet een vol uur bezig,’ glimlachte ze. Daarna ging Eres wat rechter in haar stoel zitten waarmee ook meteen haar houding een stuk serieuzer werd. ‘Goed dan, zoals je ziet heb ik pen en papier voor je klaar gelegd. Je theorieopdracht is: een muziek act bedenken. Genre, opbouw en uiterlijk, je mag alles zelf bepalen. Je kunt er ook vanuit gaan dat de situatie toe laat dat alle professionals aanwezig zijn die je nodig hebt voor licht, geluid enzovoort. Er is maar één eis aan verbonden: je act moet uitvoerbaar zijn. Teken, schrijf, knip, plak, dat maakt allemaal niet uit. Zoals ik net al zei heb je een uur de tijd om iets moois te bedenken en op papier uit te werken. Als je klaar bent mag je het aan me presenteren. En vragen mogen tussendoor altijd gesteld worden. Als je er klaar voor bent, dn laat ik de tijd lopen,’ legde Eres in redelijk tempo de opdracht uit. Ze viste uit haar tas naast de tafel een zandloper met daarin genoeg zand voor een uur. Ze zette hem op tafel en keek Romance vragend aan of ze er klaar voor was.

Langzaam knikte Romance en maakte zich klaar om aan te horen waar ze op zou worden getest en voorzichtig begon een glimlach op haar gelaat te vormen. Een muziekact bedenken. Dat was iets waar ze van hield, zichzelf in te beelden hoe de klanken zouden worden verspreid, hoe de mensen de klanken tot zich namen en het verhaal zichzelf vertelde. ‘Ja, ik ben er klaar voor.’ Romance sloot haar ogen en dacht na over alle stukken die ze had gezien, alle kleine dingen die ze had gehoord en de dingen die haar het meeste raakte. Haar gedachten gingen naar de kleine waterval die ze had gezien op Gren, de mistige wolken die soms over het grasveld lagen alsof het een deken was die de aarde overlapte en naar de zachte tonen die Ileana gebruikte als ze zong op haar melodieën. Haar mond liet een grotere glimlach zien toen ze haar hand begon te bewegen over het papier. Met haar gedachten aan wat ze zich voorstelde, begon ze licht de achtergrond te schetsen zodat zij er een waterval inzag, begon daarna de mensen ervoor te tekenen, sommige met iets in de handen dat kon lijken op een instrument en anderen met niets in hun handen. Daarnaast tekende ze hetzelfde weer, maar dit keer hadden minder mensen een instrument in hun handen. Romance keek naar het papier en grinnikte voordat ze dingen erbij begon te schrijven. Haar waterval zag er meer uit als een soort muur met wat vallends in het midden. Ze gaf beschrijvingen aan de tekening zodat het iets duidelijker werd en zette daarna een grote streep in het midden van het blad van boven naar beneden zodat de twee tekeningen van elkaar gescheiden zouden zijn.  Even keek ze naar de zandloper, maar ze had nog meer dan voldoende tijd om haar plannen op te schrijven. Haar vingers begonnen uitvoerig te schrijven over de achtergrond en zodra ze daarmee klaar was, beschreef ze de muziekinstrumenten die gebruikt werden. Bij de linker tekening werd gebruik gemaakt van een groep strijkers, zittend in de achtergrond omgeven door de mist die langzaam uit een machine kwam aangerold, een persoon die de gitaar speelde, het liefst een man die lichtelijk uit beeld zit om de mysterie van de muziek en de schoonheid ervan intact te houden, en een persoon die de dwarsfluit bespeelde, het liefste door een vrouw, zij bespeelt het publiek, maar het is aan het publiek om uit te zoeken of ze haar melodie ook echt voor hen speelt of dat ze ze toebedeeld aan de gitarist die haar alle eer gunt. Romance keek even naar de opstelling en fronste. Het was ook helemaal mogelijk om een vrouw de gitaar te laten bespelen en een man de dwarsfluit, maar op een of andere manier kwam dat in haar ogen niet tot dezelfde klanken en gevoelens als wat ze als eerste had opgeschreven. Bij de rechtertekening was er slechts 1 ding anders aan de opstelling.  Er werd geen dwarsfluit bespeeld, maar die partij werd overgenomen door de klanken van enkele dames. Voor haar gevoel zou de beste opstelling zijn om er drie neer te zetten, waarvan er één de hoofdzangeres was en de andere twee konden haar ondersteunen en het stuk zowel rustiger als dramatischer laten verlopen. Nu kwam het lastigere stuk. Romance dacht aan het stuk dat ze wilde laten horen, de klanken die ze in haar hoofd had en bond ze samen totdat het ze het gehele stuk meerdere keren had gehoord en had aangepast totdat het voor haar harmonieus klonk en met haar vinger over het papier onder de linker tekening gaand, sprak ze zacht: ‘Entendre les sons, en entendant le cœur, montrer mon âme à qui sait attendre.’ Nu stonden de partijen van alle instrumenten in  het kleinschrift gegraveerd en kon door iedere magiër worden vergroot als ze het wilden lezen. ‘Als je je hand boven de partijen houdt dan zullen ze zichzelf laten horen in uw gedachten. Dit moesten we leren zodat we altijd de klanken altijd in ons hoofd hadden en we veel moeilijker fouten zouden kunnen maken.’ Voor de rechtertekening kopieerde ze slechts de partijen van de gitaar en het strijkorkest en schreef bij de zang dat het aan de zangeressen zelf lag hoe ze hun stem zouden laten klinken op de klanken van de muziek. Even glansde ze naar de zandloper en zag dat ze nog wat minuten had. ‘Mijn voorkeur gaat uit naar het stuk met de zangeressen omdat dat meer gevoel over brengt,’zei ze terwijl ze naar Miss Eres keek, ‘maar daar kan ik niets van laten horen in tegenstelling tot het stuk met de dwarsfluit. Die kunt u horen. Als ik zou moeten kiezen dan zou ik voor de linker tekening kiezen omdat je daar gewoon meteen wordt ingeslokt en de rechtertekening als een kanttekening erbij houden voor dingen die je eventueel aan zou kunnen passen.’ Glimlachend bood ze het grote vel papier aan aan Miss Eres.

Vertaling + linkje:

Zodra Eres de zandloper had omgedraaid was ze ontspannen op haar stoel gaan zitten en keek toe hoe Romance druk aan het werk ging. Al snel kwam het papier dat ze voor zich had vol te staan met tekeningen, woorden en andere tekens. Af en toe wierp Eres een blik op de zandloper. Niet dat het echt nodig was om de tijd in de gaten te houden. Ze wilde gewoon iets te doen hebben tijdens het wachten. En zo af en toe op de tijd checken gaf haar tenminste het gevoel dat ze nog ergens mee bezig was behalve wachten. Toen er nog een paar minuten over waren hoorde Eres zachtjes de stem van Romance die een spreuk over het papier uit bleek te spreken. Ze luisterde naar de korte toelichting die het meisje gaf bij haar tekeningen. Daarna liet Eres haar hand over de tekeningen heen gaan om te luisteren wat Romance bedacht had. Daarbij sloot ze haar ogen om de muziek beter in zich op te nemen. Als iemand live voor haar speelde deed ze dat niet, dat vond ze grof. Maar aangezien ze hier alleen maar naar hoefde te luisteren wilde ze de muziek zo goed mogelijk kunnen horen. Toen het stuk afgelopen was liet Eres haar hand weer zakken en opende haar ogen. Ze las de teksten die bij de tekeningen stonden nogmaals goed door en knikte zo af en toe in zichzelf terwijl ze aantekeningen maakte op haar kladblok. Uiteindelijk legde ze haar pen weer neer, evenals de tekeningen en keer Romance weer aan. 'Goed, tot zover het onderdeel theorie. Ik zou graag nog zelf een stukje muziek willen horen van je voor het praktijk deel van de test. Ook voor dit onderdeel krijg je maximaal een uur. Dus denk goed na over wat je me wilt laten horen. Neem rustig je tijd en als je zover bent mag je beginnen met spelen. Zodra ook het praktijk gedeelte is afgesloten geef ik je mijn uiteindelijk conclusie,' sprak ze kalm tegen Romance. Eres probeerde haar gezicht zo neutraal mogelijk te houden. Als ze Romance de indruk zou geven dat ze het heel erg goed of heel erg slecht had gedaan dan kon dat haar tweede test beïnvloeden. Daarom probeerde ze zo min mogelijk te laten blijken wat ze van het theorie gedeelte vond al voelde het wel gemeen om zo tegen iemand te moeten doen, al was het maar tijdelijk.

Met haar ene been over de andere geslagen ging Eres wat rechter in haar stoel zitten en wachtte tot Romance zo ver was. Haar houding was kalm, rust en afwachtend. Ze wilde het meisje niet opjutten. Als geen ander wist ze hoe nerveus je kon zijn om iets te laten horen aan een ander. Als je een negatieve sfeer van die persoon kreeg dan was je sneller geneigd fouten te maken. En Eres wilde dat Romance het optimale van haar kunnen kon laten zien aan haar. Na een tijdje te hebben nagedacht leek Romance een stuk te hebben gevonden wat ze wilde laten horen. Toen ze begon met spelen begon Eres niet meteen met schrijven. Een minuut lang bleef ze naar Romance kijken. Uiteindelijk ging haar blik weer naar haar notities en begon ze weer te schrijven. Tussendoor stopte ze een paar keer om goed te kunnen luisteren waarna ze weer verder schreef. Toen het stuk gestopt was keek Eres in de ogen van Romance. Ze was even stil, zoekend naar de juiste woorden. 'Mag ik eerst wat zeggen,' begon ze kalm maar wachtte niet op antwoord van Romance' kant. 'Ik vind dat je een interessant stuk gekozen hebt om me te laten horen. Persoonlijk zou ik het op een ander soort fluit gespeeld hebben. Daarom verbaasde het me zo. Je hebt de tonen niet alleen gespeeld. Je hebt ze door de fluit begeleid. Je wist ze op zo'n manier te vormen dat het perfect klonk voor de fluit waar je op speelt. Alsof het speciaal voor dat instrument geschreven is. Mijn conclusie is daarom dat ik je moet feliciteren. Er zijn nog een paar kleine dingetjes waar aan gewerkt kan worden, maar ik zou daar graag tijdens de Melodiam lessen met je aan werken,' zei Eres waarna ze opstond met met een glimlach haar hand uitstak naar Romance om haar te feliciteren met een succesvolle test.

~Sorry voor de laatheid.

Romance had iets wat Eres heel goed herkende. Ze had een ''performance'' karakter zoals Eres het zelf noemde. Iemand die compleet veranderd zodra ze iets doen waar ze van houden. En het maakt dan niet uit of er één iemand kijkt, of zeshonderd. Dat was wat Eres opmerkte zodra ze was begonnen met spelen. Al met al was Eres erg trots op deze leerling. En dat liet ze in haar beoordeling merken. Ze sloot af met het uitsteken van haar hand om Romance te feliciteren met haar succesvolle auditie. Ze kon de verbazing heel duidelijk horen in de stem van het meisje en dat verraste haar. Ze had het goed gedaan, en dit was haar beloning daarvoor. 'Vergeet niet dat de Melodiam ook nog steeds lessen zijn Romance. Natuurlijk zijn er altijd nieuwe dingen om te leren. Welke leeftijd je ook hebt. Ikzelf heb vandaag bijvoorbeeld iets nieuws van jou mogen leren. Maar ja, je was zeker goed genoeg,' zei ze. Nadat Romance haar hand had losgelaten legde Eres haar spullen opzij en leunde even kalm tegen de tafel aan die naast de stoel stond waar ze net nog op had gezeten. 'Jij bent op de dit moment de enige die nog is toegelaten tot de Melodiam. Als er meerdere leden zijn zullen er lessen komen in groepsverband. Maar voorlopig zullen we een op een lessen doen met z'n tweeën. In deze lessen leer je niet alleen gevorderde technieken om beter je instrument te bespelen, maar ook hoe je magie en muziek met elkaar kunt combineren. Je zult krachtigere spreuken leren dan je mede klasgenoten die de normale muzieklessen volgen. En natuurlijk is de Melodiam er voor de leerlingen die nu al weten dat ze na de middelbare school de weg van de muziek in willen slaan. En daar help ik hen ook bij. Voor dat soort leerlingen kan het best wel eens voorkomen dat ik ze meeneem naar een andere planeet waar ze hun talent kunnen laten horen aan contacten van mij die in de muziek business werken. En misschien kunnen ze zo hun droom waarmaken,' vertelde Eres. De Melodiam was meer dan alleen lessen voor gevorderde leerlingen. Het was er om de leerlingen te helpen voor wie muziek alles was in hun leven. Voor mensen zoals Romance, die ontzettend goed waren en later misschien wel een baan in de muziek wilde.