Savador deed geen moeite meer zijn verdriet te verbergen toen Madeline blijkbaar toch wel door zijn geforceerde glimlach heen kon kijken. 'Het geeft niets, Madeline. Echt niet,' zei hij zacht op haar verontschuldiging. Het was alleen maar natuurlijk dat, als je een relatie had, je je partner vroeg of laat ten huwelijk vroeg. Savador schrok licht toen Madeline naast hem kwam zitten en hem tegen haar aan trok. Hij voelde meteen de drang haar te zoenen, maar in plaats daarvan sloeg hij alleen zijn armen om haar heen. 'Ik heb het al eens eerder gezegd. Misschien dat het er ooit nog eens van komt. Tussen ons tweeën, bedoel ik,' zei hij zacht. 'Voor nu moet je eerst gelukkig worden met Norwood en je daarop richten. Voor mij geld hetzelfde met Diva.' Savador streek met een zwakke glimlach door Madeline's blonde lokken en bleef die handeling in de stilte die volgde zwijgend herhalen.