This must end now!

Ferost sloop door de gangen heen. Hij was op weg naar het kantoor van Savador. Hij moest nu onmiddelijk een einde maken aan die onzin dat Savador schoolhoofd was. De school was er in elk geval niet veel beter op geworden. En Deshas had nooit zijn macht zo mogen misbruiken. Het slot forceren was makkelijk voor Ferost. Hij kon zo binnenglippen. Gelukkig was er nu niemand in het kantoor. Direct begon hij in de boekenkasten te zoeken naar het boek waarmee hij alles terug kon draaien.

Deshas stond achter de deur en duwde die zachtjes dicht toen Ferost binnen kwam. ''Zoek je iets Fer?'' vroeg hij kalm. Toch had zijn gelaat een valse grijns. Hij stond nonchalant tegen de muur geleund met zijn armen over elkaar geslagen. ''Als je The book of the Darned zoekt dan kun je lang blijven zoeken. Dat vind je nooit'' zei hij. Vooral omdat Deshas het boek bewaakte. Hij had immers nog steeds de slangen tatoeage in zijn nek die eigenlijk het boek was.

Een zwarte uil kwam aanvliegen en landde op de vensterbank. Hij keek strak naar Deshas en grijnsde ietwat. Norwood had de nieuwe spreuk aardig onder de knie en keek even naar Ferost. Dus hij was Savador als schoolhoofd ook zat. De uil fladderde even met zijn vleugels en bleef daarna roerloos zitten op de vensterbank. Het enige wat het deed was zijn veren wat rechten met zijn snavel. Daarna keek de uil naar Deshas en bleef hem strak aankijken.

Savador had zich deze ochtend niet opperbest gevoeld en had besloten langer te blijven liggen. Hij had toch niet verwacht dat er iets zou gebeuren in de tussentijd dat hij wat uitziekte. Hij had een bed in zijn eigen lokaal geplaatst, dat ondertussen zijn vaste slaapplaats was geworden, en was nu in zijn zwarte pyjama - hoe kon het ook anders - op weg naar het hoofdkantoor. Eroverheen droeg hij een al net zo zwarte ochtendjas, waardoor zijn lange haar leek samen te smelten met de donkere kleur. Hij zag bleker dan normaal en zijn haar was doffer dan ooit, maar zijn gouden ogen toonden geen spoor dat hij zich wat minder voelde. Hij liep op blote voeten door de gangen maar bleef doodstil stilstaan voor de kantoordeur. Erachter hoorde hij duidelijk de stem van Deshas, en hij voelde ook een sterke aanwezigheid van Wood-magie, samen met een zwakkere woudmagie. Savador twijfelde niet en gooide meteen de deur open. Zijn slangenogen namen Deshas en Ferost in zich op, maar hij liep eerst zwijgend de kamer in voor hij sprak. Achter zich sloot hij zachtjes de deur. Zijn blik viel voor een kort moment op de uil achter het raam. 'Zo,' begon hij zacht terwijl hij naar de ruit liep. Zijn stem klonk schorrer dan anders, bijna alsof hij een rasp had doorgeslikt. Hij keek strak over de kop van de uil naar het schoolterrein buiten en gunde het beest geen blik meer waardig. 'Ik vraag me af wat je hier te zoeken hebt. Deshas begrijp ik nog wel maar jij..?' Savador scheurde zijn blik van buiten los en bekeek Ferost vanuit zijn ooghoeken vol minachting van top tot teen.

Ferost' blik ging even naar het raam. Hij zag de uil zitten en voelde direct dat het Norwood was. Daarna bleef hij strak naar Deshas kijken. Hij liet zijn blik onderzoekend over hem heen gaan en bleef hangen bij de tatoeage. Hij greep naar zijn zeis en richtte en scherpe blad op Deshas nek. ''Is deze nieuw?'' vroeg hij en trok met de punt van de zeis Deshas' kleding iets naar beneden zodat de slangen tatoeage iets beter zichtbaar werd. Hij keek met een ruk om toen Savador binnen kwam en trok zijn zeis terug. ''Het gaat jou geen moer aan wat ik hier te zoeken heb. Dit betrefd alleen Des en ikzelf'' zei hij tegen Savador.

Savador bleef Ferost vanuit zijn ooghoeken strak aankijken. Een brede grijns sierde zijn lippen toen de onvriendelijke woorden zijn oren bereikten. 'Wat een onvolwassen toon. Dat is nu iets wat ik spijtig noem,' antwoordde hij kalm. Hij draaide zijn hoofd weer terug naar het raam en staarde de uil nu voor een lange tijd aan. 'Het is wel heel toevallig dat wat je zoekt zich juist hier, in mijn kantoor, moet bevinden, is het niet?' ging hij zacht verder, met de nadruk op 'mijn' in de hoop Ferost wat meer op stang te jagen. Savadors verticale pupillen vernauwden zich terwijl hij, alsof zijn blik was vastgevroren, zonder te knipperen of zijn ogen te bewegen de uil onophoudelijk bleef aanstaren. Hij vond het wat vreemd dat een beest als dat pal voor zijn raam zat, in klaar daglicht en dicht in de buurt van drie menselijke personen. Het had ook nog geen enkele schrikreactie getoond toen hij naar het raam was gelopen.

Deshas' geamuseerde grijns verdween toen Ferost met zijn zeis zijn kleding iets naar beneden trok zodat de slangen tatoeage zichtbaar werd. Hij keek om toen Savador binnen kwam. De uil had hij ookal gezien. Hij wist wel dat het Norwood was. Deshas was per slot van rekening de eerste die hem in zijn uilen vorm gezien had. Na de woorden van Savador en Ferost kwam Deshas' geamuseerde grijns weer terug. ''Savador kalm. Het enige wat Ferost wil is The book of de Darned zodat jij jou krachten kwijt raakt en het boek waarin ik heb veranderd wie het schoolhoofd is. Wat jammer nou, dat ik beide heb samen gevoegd en zoals Fer ongetwijfeld al uitgevogeld zal hebben, draag ik beide boeken dus bij me'' zei Deshas kalm. Hij keek even glimlachend naar Ferost. ''Je zit klem mon frère. Je mag me niet aanvallen. Niet zolang ik nog geen opvolger heb'' zei hij.

De uil keek naar Ferost en knipperde even met zijn ogen. "Het boek of Darned 'is' de tatoage...." zei hij telepatisch tegen alleen ferost. Hij keek daarna richting het gestalte dat binnen kwam. Hij krastte even toen het Savador bleek te zijn. De uil keek naar Ferost en keek daarna naar Savador. De uil sprong naar beneden en vloog even een cirkel door de lucht. Toch hield Norwood alles in het kantoor in de gaten.

Savador wierp Deshas een kwajongensachtige, bijna vriendelijke blik toe alsof ze dikke maatjes waren. Ze wisten beide dat de boeken onbereikbaar voor Ferost zouden zijn, behalve als hij Deshas' huid zou opensnijden, maar dan was er een kans dat het evenwicht zou worden verstoord. 'O, wat een ellende,' zei hij sarcastisch in Ferosts richting. Deshas nam hem de woorden uit de mond; hij zat klem. 'Helaas, helaas, maar jij kunt niet altijd de lol krijgen.' Terwijl hij dat zei haalde hij lichtelijk zijn schouders op en trok de ceintuur van zijn ochtendjas strakker aan. Savador richtte zich weer op het raam en merkte dat de uil net weggevlogen was. Hij mompelde zacht in zichzelf. '...Is er weer vandoor.. vreemde kwast,' waren de enige woorden die duidelijk genoeg waren om gehoord te kunnen worden. Hoofdschuddend keek Savador toe hoe het beest cirkels vloog maar toch dicht in de buurt van het kantoorraam bleef. Ergens had hij een vermoeden dat een vermomming moest zijn voor iemand van deze school, vooral wanneer hij de aanwezigheid van woudmagie voelde die sterker werd naarmate de uil dichterbij kwam en afnam als het dier zich wat verder weg bevond. De uil gedroeg zich te eigenaardig om een normaal dier zonder een greintje magie te zijn.

Norwood keek Savador aan en grijnsde licht. Savador had vast al door dat hij geen normale uil was. Norwood dacht na. Om nog enigzins normaal over te komen speurde hij de grond af. Hij zag ineens een muis bewegen en met een duikvlucht stoof hij er op af. Hij greep het vast maar dode het niet. Hij wist het vast te houden alsof het leek dat hij het met zijn klauwen dode. Hij ging op het dak zitten en liet het muisje los. Deze liep weg en keek even angstig naar de uil. Norwood knikte even naar het muisje dat nu naar een manier zocht om van het dak te komen. Wat Norwood vaag vond was dat Savador nog niet door had dat hij het was. Hij was zowat de enige met woudmagie op school. Op Ferost na. De leerlingen konden lang niet zo sterke woudmagie hebben als Norwood anders zouden ze hier uberhaupt niet zitten. Hij grinnikte even en keek over het veld. Terwijl luisterde hij naar wat er gezegd werd.

Savador slaakte een geïrriteerde zucht toen hij het overspronggedrag van de uil zag - of liever gezegd: van de magican die zich als uil had vermomd. Een tevergeefse moeite. Alsof hij zo dom was daar in te trappen. Hij draaide zich om zodat hij nu met zijn rug naar het raam toegekeerd stond en gunde de uil geen blik meer waardig. Hij keek grijnzend naar Deshas. 'Trouwens, Deshas, ik heb gehoord wat je Norwood hebt geflikt,' begon hij met een ondeugende schittering in zijn ogen. Hij onderdrukte een zachte lach en negeerde Ferosts aanwezigheid straal. 'Ik kwam niet meer bij toen ik het hoorde! Een buikwond, wat een uitstekende plek om hem daar te raken. Wat een nietige dwaas om zich zo te laten raken en Madeline tegelijkertijd doodongerust te maken.' Savador sprak tegen Deshas op een manier alsof het zijn beste vriend was. Maar het volgende moment schudde hij zijn haar naar achteren en leek hij zijn gebruikelijke serieuze houding weer te hebben aangenomen. Hij had zich zwijgend weer naar het raam toegedraaid en staarde opnieuw bedenkelijk naar de uil.

Ferost had een tijd gezwegen maar nu richtte hij zijn blik strak op Deshas. Dan zou hij het maar op zijn manier spelen. ''Weet je hoe ongelofelijk veel je veranderd bent sinds de dood van Katherina. Maar jij, zij was waarschijnlijk de enige die je kon bereiken. Het is zo ongelofelijk tragisch hoe ze aan haar einde kwam'' zei Ferost met lichte spot in zijn stem. Het was ongelofelijk gemeen wat hij deed maar dit vroeg gewoon om dramatische maatregelen.

Deshas grijnsde ook even toen hij de woorden van Savador hoorde. Maar zijn grijns was in een klap verdwenen toen hij Ferost' stem hoorde. Even bleef hij als versteend staan. Daarna in niet minder dan een seconde drukte Deshas Ferost tegen de muur en hield het lemmet van zijn zwaard horizontaal op zijn keel gedrukt. ''Waag het niet eens haar naam zelfs maar uit te spreken'' siste hij met een monsterlijk vervormde stem. ''Ik zweer dat ik je zoveel pijn laat voelen dat je me smeekt om je van je navel tot aan je keel open te rijten met je eigen wapen'' dreigde hij. Je zag dat zijn handen trilde van woede. De huid rond Ferost' nek werd wit van de druk van Deshas' zwaard. Zijn ogen waren in een klap felrood geworden. Deshas was nog nooit zo razend geweest en hij had nog niet eens zijn tweede vorm aangenomen.

De deur van het vertrek ging open,en er kwam een sliertje rook naar binnen gekringeld.langzaam maar zeker begon de rook zich te vervormen,tot Aiden in de kamer stond."Ah,Des,"zei hij als begroeting."Jou moest ik hebben.Hoewel ik zie dat je bezig bent."Hij grijnsde zijn tanden bloot."Ik ben bang dat je Fer nog niet te grazen mag nemen."Aiden legde zijn hand bij Deshas op zijn schouder."Anders zitten we straks opgescheept met zijn incompetente opvolger opgescheept.Niks persoonlijks,Norwood"zei hij,zijn ander hand opstekend naar de Uil."Maar dat even terzijde,Ik kom je om een gunst vragen.Ik heb een stel nieuwe spreuken in elkaar gesleuteld,en ik heb iemand nodig om mee te trainen.Intresse?"

Norwood merkte wat er gebeurde en beet zijn snavel op elkaar. Hij keek strak naar Deshas. Hij merkte dat de deur open ging en dat Aiden binnen kwam. Hij hoorde zijn woorden en grinnikte. Dat zal wel... ging het door zijn hoofd. Maar nu ze zijn vermoming toch allemaal doorhadden kon hij net zo goed terugveranderen. De uil veranderde op het dak in Norwood en met een sierlijke boog sprong hij het kantoor binnen. Hij keek naar Savador en daarna naar Deshas.

Savador hoorde aan het kabaal en aan Deshas' woedende stem dat hij Ferost naar de keel gevlogen was. Hij maakte geen aanstalten iets voor Ferost te betekenen, noch Deshas gerust te stellen. Er zat een grote kans in dat dat hem alleen maar kwader zou maken. Wie Katherina was of wat zij met Deshas te maken had, wist hij niet, maar aan zijn houding te zien moest het wel een belangrijk persoon voor hem zijn geweest. Savadors lijkbleke handen die op de vensterbank van het raam rustten, balden zich tot vuisten zodra de deur onverwachts openzwaaide en zijn oren geprikkeld werden door een nog onbekende stem. Hij wierp een snelle blik over zijn schouder en kon uit één oogopslag opmaken dat de persoon Aiden was. 'Ga trainen, Deshas,' gaf Savador als advies. 'Reageer je woede af, maar alsjeblieft - hoe erg jij en ik hem ook mogen haten - laat Ferost nog even in leven. Niemand zit op een spriet als Norwood te wachten die zijn taak overneemt.' Op dat moment nam de uil Norwoods gedaante aan en verscheen hij een moment later naast hem in het kantoor. 'Ik had het kunnen weten,' zei Savador met argwaan in zijn stem. 'Bestudeer meer uilen, Norwood. Wie weet steek je er heel misschien nog iets van op. Je uilengedrag leek natuurlijk nergens op.' Hij scheurde zijn giftige blik van Norwood af en richtte zich weer op het buitenterrein.

Norwood keek naar Savador en rolde met zijn ogen. Hij hief zijn hand naar boven en glimlachte. "Die belediging haalt niets uit..." zei hij. Maar waarom was hij niet van plan te zeggen. Hij liep naar Deshas. "Ik weet hoe je je voelt..." zei hij kalm en keek hem doordringend aan. "Iemand verliezen die je dierbaar is is moeilijk. Maar je moet het niet opproppen en verdringen. Je moet iemand vinden om er over te praten. Dat is de beste oplossing..." zei hij kalm en keek naar Savador. Hij voelde geen grijnsje woede en ergens vond hij dat van zichzelf vreemd.

''Ik zie niet in waarom we Fer nu niet kunnen ombrengen. Die incompetente spreit zoals jullie hem zo leuk noemde zou ik een hele verbetering vinden'' zei Deshas scherp terwijl hij even over zijn schouder naar Savador en Aiden keek. Zijn zwaard hield hij tegen de keel van Ferost gedrukt. Zijn rode ogen keken woedend naar Norwood toen die zich er ook nog eens mee ging bemoeien. ''Ik heb jou advies niet nodig'' snauwde hij naar hem. Met een ruwe beweging trok Deshas zijn zwaard terug en stak die weer in zijn schede. Hij liep naar de deur van wenkte daar Aiden om mee te komen. Ineens draaide Deshas zich om en smeet een dolk richting Ferost. Hij miste hem exspress op een paar centimeter van zijn keel verwijderd. ''De volgende keer wordt dat je strot vlooienbaal'' zei hij tegen hem en vertrok daarna. De bom stond op springen...

Aiden grinnikte alsof Des een grap had gemaakt.Waarschijnlijk was het bloedserieus.Hij leunde voorover,en trok de dolk uit de muur."Ik neem aan dat je het over haar hebt gehad.En ik dacht nog wel dat je verstand had,"zei hij luchtig,en haalde zijn schouders op."Ik stel dan ook voor dat je dat niet meer doet.Nu heb ik er eentje van je tegoed,knoest."Hij wende zich tot Savador,en mat zich een samezweerderige fluistertoon aan,die door heel de kamer gehoord kon worden."Je zou bijna denken dat het iets van woudmagiers is,die hersenloze levensmoeheid."Hij grijnsde,en liep vervolgens achter Deshas aan de deur uit.Een beetje trainen zou Des wel opvrolijken.

Norwood zat er bij en merkte de snauwerige toon op. "Als je niet meewerkt heb ik er geen problemen mee. Ik ga je niet dwingen." zei hij met een zucht. De woorden van Aiden voor hij vertrok deden zijn vuisten samenknijpen. Hij probeerde wat te kalmeren en keek naar Ferost. Hij keek daarna naar Savador en glimlachte daarna lichtjes.

Savador ging er niet op in wat er achter zijn rug gebeurde, maar hij had zich wel omgedraaid om mee te genieten hoe Ferost werd gekleineerd. Hij hield een hand tegen zijn mond gedrukt om een proest te onderdrukken toen Norwood niet veel later werd afgewezen met zijn advies. Eigenlijk wilde hij hier niet om lachen, niet nu Deshas zich zo op liep te kroppen, maar Aidens woorden vormden de aardbei op de taart. Toch toonde hij niet veel meer dan een brede grijns richting Aiden, en keek de twee na tot ze de kamer hadden verlaten. Maar zodra de deur in het slot viel en hij zich alleen met Norwood en Ferost in één ruimte bevond, verging de amusatie hem snel. Hij zag aan Norwoods handen dat hij zich in moest houden om Aidens reactie, maar waarom hij hem nu weer een glimlach werd gegund begreep hij niet. 'Iets dat jullie nog moeten weten of nodig hebben? Anders kun je opsodemieteren,' zei Savador op een kalme toon die helemaal niet bij zijn woorden paste.

Ferost was de hele tijd dat Deshas hem bedreigd had kalm gebleven. Hij had ook wijselijk zijn mond gehouden. Toch moest hij eerlijk bekennen dat hij best nerveus was geweest toen Deshas het zwaard tegen zijn keel had gehouden. Ferost zou niet de eerste zijn wiens keel door hem werd doorgesneden. ''Die draait wel bij Norwood. Laat maar afkoelen'' zei Ferost kalm terwijl hij even met zijn vingertoppen langs zijn hals ging. Hij voelde een klein beetje bloed. ''Lekker dan'' zuchtte hij zachtjes. Nou ja, die was niet compleet voor niets geweest. ''Hier heb ik verder niks meer te zoeken. Niet nu ik weet waar ik moet zijn'' zei Ferost kalm. Hij liep rustig naar de deur en draaide zich daar even om naar Norwood. ''Ga je mee of blijf je toch liever in gezelschap van deze......man.'' Het leek alsof Ferost overwoog of Savador wel menselijk was of niet.

Norwood luisterde naar de woorden van Savador. "Er zijn zo veel dingen die ik nog van jou moet weten Savador. Het probleem is echter dat ik ze niet te weten zal komen." zei hij met een vriendelijke toon. Hij liep naar de deur waar ook Ferost zijn. "Nee ik ga wel mee..." zei hij spottend en wuifde met zijn hand Savador gedag. Heel de tijd speelde er een glimlach op zijn gezicht.

Savador had één wenkbrauw minachtend opgetrokken bij het horen van Norwoods woorden, die haast vriendelijk hadden geklonken. Dat zijn vijandelijke gedrag tegenover hem plotseling een andere wending had genomen, vermoedde Savador sterk dat het enkel met doel was om hem te irriteren. Hij sloeg nonchalant zijn haar achter zijn schouders en keek opzettelijk weg toen Norwood hem gedag wuifde. Onuitstaanbare vent. Savador was blij toe dat hij en Ferost eindelijk zijn kantoor hadden verlaten.

PROFILE MAGICIAN