Kikuri was niet zo snel in lopen. Ze kwam wat later bij de deur van Master Shong aan. Ze zag aan de houding van Amy dat ze al op de deur had geklopt. 'Sorry, ik ben niet zo'n snelle loper'. Ze lachte even in de richting van Amy. Ze bleef naar de deur van Master Sgong kijken in de hoop dat de deur open zou gaan en Master Shong er zou staan. Maar ze wist niet meer zo goed hoe hij er ook al weer uit zag.

Shong zat rechtop in zijn stoel achter zijn bureau en streek met het uiteinde van zijn schrijfveer over zijn halfkale hoofd. Voor zijn neus lagen de hoofdstukken die hij tot dusver al af had voor het nieuwste boek van zijn boekenreeks over watermagie, maar voor nu kwam hij niet verder. Zijn inspiratie leek op te zijn. Hij leunde zuchtend achterover en pakte een oude pijp naast zijn schrijfwerk op. Om wat tot rust te komen blies hij er zachtjes op, maar in plaats van rook kwamen er honderden kleine luchtbelletjes uit de pijp, die als kleine doorzichtige balletjes langzaam omhoog rezen naar het plafond. Hij keek er met een vredige glimlach naar. Niets anders dan het observeren van luchtbellen onder het rustgevende geluid van het geborrel afkomstig van het aquarium achter hem, hielpen hem om zijn inspiratie terug te krijgen. Shong kukelde bijna achterover toen de intense rust plotseling ruw verstoord werd door geklop op de deur. Wat halsoverkop borg hij zijn schrijversspullen op en liet de meest opvallendste bellen knappen. Niemand hoefde te weten dat hij in zijn vrije tijd bellen blies. 'Binnen,' toonde hij de persoon achter de deur vriendelijk aan dat hij of zij binnen mocht komen.

Kikuri hoorde een stem "binnen" zeggen. Ze deed ze deur open en liep alvast voor Amy de deur door. 'Hallo? Storen wij?' Ze keek Master Shong nu aan. Hij zat in een toel aan een buro. Kikuri liep verder zodat Amy ook de kamer binnen kon lopen. Kikuri wist niet goed wat ze moest vragen dus ze wachte af totdat Amy binnen was komen lopen en hopelijk zij de vraag zou stellen.

Er verscheen een brede glimlach op Shongs gezicht toen hij Kikuri in de deuropening zag verschijnen. Zo breed dat zijn spleetogen nog smaller werden. Het meisje achter haar was voor hem nog onbekend. 'Welnee, kom verder, kom verder!' zei hij verwelkomend op Kikuri's vraag terwijl hij de twee meisjes vriendelijk verder wenkte. Om nog wat meer fatsoen voor zijn leerlingen te tonen, besloot hij niet als een duffe leraar lui achter zijn bureau te blijven zitten. Shong liet zich van zijn stoel glijden en bleef vlak bij zijn stoel staan. Pas nu was te zien hoe klein hij wel niet was; amper een kop groter dan beide meisjes. Alleen zijn bleke hanenkam overtrof de lengtes van Kikuri en de andere leerlinge. 'Wat kan ik voor jullie doen?' vroeg Shong op een veelbelovende toon, waaruit op te maken was dat hij vrijwel alles voor zijn leerlingen over had.

Kikuri zag hoe Amy verlegen achter haar bleef. Ze zuchte even zachtjes. 'Zou u ons watermagie les willen geven? We kunnen al we wat maar ik in iedergevan nog niet veel' Kikuri werd nu zelf zenuwachig. Niet alleen omdat ze Shong nog niet zo goed kende maar ook omdat Amy achter haar bleef staan. Ze keek daarom maar met een strak gezicht richting Shong om op zijn antwoord te wachten.

Shong glimlachte en boog zich wat naar rechts om achter Kikuri naar het meisje te kijken dat zich achter haar had verstopt. 'U hoeft niet verlegen te zijn, juffrouw. Ik bijt niet, tenzij u erom vraagt.' Hij lachte even zacht en richtte zich toen met een wat serieuzere houding tot Kikuri. Aan de strakke blik in haar ogen en haar houding was het niet moeilijk te beredeneren dat ze van Shadraanse afkomst was. De vriendelijkheid in zijn gezicht verstarde even. Van Shadranen en ander luguber gespuis, daar hield hij niet zo van. Maar niet alle leerlingen, of ze nu Shadraans waren of niet, hadden kwade bedoelingen. Shong zette weer een glimlach op en krabde zich nadenkend in zijn haar. 'Uiteraard, uiteraard. Anders zouden jullie niet op deze school zitten, nietwaar? Mijn volgende les begint binnenkort, maar als u wenst in de tussentijd iets bij te leren is dat geen probleem.' Shongs pientere zwarte ogen keken van Kikuri naar het meisje achter haar en weer terug. 'Wel dan, willen jullie iets in het bijzonder leren? Iets specifieks? Of gewoon uw kunsten in watermagie wat verbeteren? Zeg het maar!'

Kikuri keek even Amy aan. 'Amy heeft een watermonster in zich, maar ze is bang dat ze er leerlingen of leraren kwaad mee kan doen. Ik wil haar graag helpen maar ik weet niet zo goed hoe. Ik hoopte dat u dat wist.' Kikuri keek weer met een vriendelijkere blik. Ze vond het niet zo beleefd om met een strak gezicht naar iemand te kijken die supper vriendelijk tegen iemand deed. 'Kunt u ons daar bij helpen of niet?'

Shong trok even met een verbijsterd gezicht zijn wenkbrauwen op en keek het meisje - Amy - dat nu achter Kikuri tevoorschijn was gekomen, onderzoekend aan. 'Een watermonster, zegt u? Potverdruppels, dat is toch heel iets anders dan de gebruikelijke problemen waar leerlingen normaal gesproken mee komen!' Hij tikte nadenkend tegen zijn topazen oorbel terwijl hij zijn blik niet van Amy afscheurde. 'Insgelijks, juffrouw Lockhart,' zei hij met een kort glimlachje toen ze zichzelf aan hem voorstelde. Na een tijd te hebben gepikeerd, slaakte hij een zachte zucht. 'Goed dan. Ik zal kijken wat ik voor jullie kan betekenen,' stemde hij er met een korte hoofdknik mee in. 'Maar ik kan niets beloven.' Shong liep naar een hoek van het lokaal en haalde er een oude spiegel tevoorschijn. 'Vertel me eens, jongedame, hoe ziet dat watermonster eruit als u die gedaante aanneemt?' vroeg hij aan Amy terwijl hij het stof van de spiegelplaat veegde.

Kikuri bekeek en beluisterde het gesprek tussen de twee. Ze kon nu even niks betekennen omdat ze zelf nog nooit dat waterwezen had gezien. 'Zou ik mogen gaan zitten?' Vroeg ze aan Shong. Kikuri was niet lui maar ze wilde nooit onnodig lang staan. Al moest ze op de grond gaan zitten dat maakte haar helemaal niks uit. Omdat ze verwachte dat dit nog wel even kon duren haalde ze alvast een waterbolletje uit de lucht, waar ze dan ook figuurtjes mee aan het maken was. Ze wilde niet ongeintreseerd zijn wand luisteren deed ze nog wel uittermaten goed.

Shong had wat dromerig in het spiegeloppervlakte gestaard. Nu de stof eraf was, bestond de spiegelplaat geheel uit water. Hij schrok licht op van Amy's stem. 'Ah, pardon. Ik doezelde even weg,' verontschuldigde hij zich met een wat afwezige blik in zijn ogen. Hij tilde de spiegel aan weerzijden van de gouden lijst op en droeg het ding mee naar de meisjes. 'Natuurlijk mag u zitten, wat is dat nu weer voor vraag!' zei hij in het voorbijgaan glimlachend tegen Kikuri. Shong schoof een willekeurige stoel naar zich toe en zette de spiegel erop neer. 'Dit is een waterspiegel. Er huist een watergeest in, die zich aan mij heeft gebonden. In mijn familie is het een traditie bij de geboorte een waterspiegel als levensgeschenk te krijgen. Bovendien is het erg handig,' legde hij vriendelijk uit. Hij hield een hand op het oppervlak zodat er kleine kringetjes in het water van de spiegel verschenen en mompelde zacht 'Exus'. Nog geen tel later verscheen er een zwarte salamander met felgele vlekken in de waterspiegel. Het zwom dichterbij zodat zijn kop vlakbij het oppervlakte was en staarde Shong venijnig aan. 'Jonge likkebaard, je roept me wel op de meest ontoepasselijke momenten op, hè?' riep de salamander hem aangebrand toe. Shong maakte even een kleine buiging al stond er een brede glimlach op zijn gezicht. 'Gegroet, Ocelot, mijn vriend. Ik vroeg me af of je de innerlijke gedaante van dit meisje in je spiegel kon tonen?' Hij wierp een blik op Amy om duidelijk te maken dat hij haar bedoelde. 'Zoals altijd vraag je weer behoorlijk veel van me, maat. Maar oké, ik zal kijken wat ik voor je kan laten zien,' antwoordde de salamander nors. Shong liep naar Amy toe en legde een hand op haar schouder. 'Ga maar voor de spiegel zitten, juffrouw Lockhart,' zei hij zacht.

Kikuri hoorde de woorden van Shong. Ze pakte een stoel en zetten die bij Shong en Amy neer. Ze keek hoe de twee te werk ging met de spiegel. 'Nee, ik verveel me niet hoor, maar ik heb het voorgevoel dat dit nog wel even kan duren en zo kan ik ook tegeleikertijd mijn water magie beter kan beheersen.' Ze kreeg een klein glimlachtje op haar gezicht. Ze hield in haar ooghoeken alles bij met wat de twee aan het doen waren.

Norwood liep met wat rustige passen over de gang. Hij wilde naar Shong toe om wat te vragen. Al kon Shong hem misschien niet helpen, hij kon het misschien proberen. Rustig liep Norwood door de gangen en keek naar de deur van het watermagielokaal. Hij merkte al dat er geen les was dus hij deed de deur rustig open. Hij merkte de aanwezigheid van Kikuri en Amy op. Shong was er ook aanwezig. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. "Kikuri, ik heb nog steeds iets voor jou..." zei hij en liep naar haar toe. Hij stak zijn hand in het borstzak van zijn vest en haalde zijn vuist er uit. Hij legde voor haar op de tafel het steentje dat ze hem gegeven had. "Het is immers van jou..." zei hij en knikte even. Daarna keek hij richting Shong. Kennelijk was die even bezig dus wachtte norwood geduldig tot Shong klaar was.

Mudly liep door de gangen. Hij geeuwde even en keek nu de gang in van de lokalen. Hij glimlachte. Hij liep naar de deur van het waterlokaal toe en glimlachte. Hij merkte dat de deur nog op een kier stond wat Norwood kennelijk niet goed had gesloten. Hij liep rustig naar binnen en keek naar de spiegel. "Wow..." ontsnapte er zacht aan zijn mond. Mudly keek naar Shong en glimlachte. Hij wilde wat meer over watermagie leren. Hijzelf had wat lessen gemist en hij wilde ze inhalen. Maar Shong bleek bezig te zijn en Norwood zag er ook uit alsof hij wachtte op Shong. Mudly liep naar Kikuri toe en glimlachte. "Ook een watermagier?" zei hij en glimlachte. Uit een waterzak haalde hij een bolletje water en vormde het tot een vlinder. Deze liet hij een paar rondjes rond kikuri vliegen en liet het water weer in de zak gaan. Hij grinnikte even en glimlachte.

Kikuri keek even hoe Norwood binnen stapte. 'Hoi, Norwood alles weer beter met je buik?' Ze keek hoe hij iets uit zijn zak haalde en haar steendje te voorschijn hield. Ze nam het steentje van tafel en haalde haar leren zakje te voorschijn waar de het steendje wegstopte. Haar water bolletje was nog in de lucht blijven hangen. Toen ze weer op keek stond er een jonge een beetje uitsloverig te doen voor haar neus. Dat kan ik beter dacht ze. Ze vordmde haar waterbal wat groter maakte er een helemooie draakje van en lied het twee rondjes rond zijn hoofd vliegen en vervolgens een waterbal in zijn gezicht spugen als waren van vuur. Ze moest even laggen naar het natte gezicht van hem. Ze wilde geen ruzie kreëren maar iets laten zien kon zij ook nog wel. Het was een beetje druk geworden in de kamer maar nog wel plek genoeg dacht ze. Ze bleef zitten en vormde haar waterdraak weer in een balletje en maakte er weer allemaal verschillende figuren van.

Mudly glimlachte en keek naar Kikuri. Hij merkte dat hij niet de enige was die vormpjes kon maken. Hij keek naar het draakje dat om heem heen vloog en glimlachte. "Ju kun er w...." nog voor hij zijn zin had af gemaakt werd hij natgespoten door een water bal. Hij veegde het grootste gedeelte weg en lachtte met haar mee. "Jij gemenerd..." zei hij plagend en haalde met magie het water van zijn gezicht af. Hij glimlachte. Het water dat op de grond lag haalde hij er van af en vormde het door een bal. Nu liet hij het in een klein paardje veranderen dat rustig leek te grazen op het tafeltje van Kikuri. "Wat je met water allemaal wel niet kunt maken..." zei hij.

Kikuri merkte dat hij er ook wel om kon laggen. Ze keek even naar wat Amy en Shong aan het doen waren. 'En wat zien jullie?' Kikuri was er erg benieuwd naar. Ze keek nog even naar de jongen voor haar. 'Ik ben trouwens Kikuri' Ze nam een glimlach op haar gezicht uit vriendelijkheid. Kikuri bleef met haar bolletje water spelen. Van roos naar een oog weer naar een muis en zo maar door. Ze begon er de plezier wel van in te zien, maar ze deed het ook een beetje als uitdaging naar de jongen voor haar. Ze was nog niet echt eerder iemand tegengekomen die ook met bolletjes water speelden.

Shong staarde geschrokken in de spiegel naar het wezen dat Ocelot liet zien. Het zag er vreemd en alles behalve menselijk uit. Voor de zekerheid had hij een stap achteruit gezet en een hand op Amy's schouder gelegd om haar achteruit te duwen als dat nodig was. Behalve er in te kunnen kijken en contact te leggen met de watergeest, konden spiegelbeelden in de realiteit komen en hun evenbeeld in hun plaats in de spiegel opsluiten. En Shong had toch veel liever een Amy dan een watermonster hier rondlopen. Hij hield een hand vlak voor de oppervlakte en fluisterde zacht een spreuk. Een waterige hand van het watermonster reikte langzaam uit de spiegel. Voorzichtig pakte Shong de hand vast en trok het spiegelbeeld, dat door de spiegel geheel uit water bestond, uit de spiegel. Hij opende Amy's hand en trok het watermonster voorzichtig en met beleid in haar handpalm. Toen het spiegelbeeld helemaal in Amy's hand verdwenen was, verscheen er een klein zegel op haar handpalm. Het had nog het meeste weg van een tatoeage van een golf, met daaromheen een hoop kleine kriebelige Cassiaanse woorden.

'Water is rust en kalmte als het dat wil,' zei Shong zacht tegen Amy terwijl hij haar hand sloot. 'Het monster in u bedenkt zich nu dat het sereen water is, als in een stil meer. Het zal er nu niet zo makkelijk uitkomen als voorheen. Let erop dat dat zegel niet verdwijnt, het is erg belangrijk om het monster in toom te houden. Houd het uit de buurt van vuur en zwarte magie; het zal het zegel gegarandeerd wegbranden. U mag terugkomen als het toch mocht gebeuren dat het zegel verdwijnt, juffrouw Lockhart. Voor nu is dit alles wat ik voor u kan betekenen.' Shong liet Amy's hand los en knikte dankbaar naar Ocelot, die wat verveeld rondjes in de spiegel zwom. 'Kan ik gaan? Dat is wel genoeg energie die ik voor je heb verspild,' mopperde de salamander geërgerd. Shong glimlachte. Ocelot was nooit veel anders dan een chagrijnige watergeest geweest - waarschijnlijk omdat hij het zat was om achter de spiegelwand opgesloten te zitten en steeds maar naar de hulpvragen van mensen te luisteren. Hij sloot zijn ogen en hield zijn handen tegen elkaar. 'Nox.' Na die tegenbezwering verdween Ocelot en zag de spiegel er weer net zo doodnormaal uit als alle andere spiegels. Shong draaide zich om naar Kikuri en slaakte een opgeluchte zucht. Tot zijn verrassing zag hij dat Norwood en Mudly er ook waren. 'Een goededag,' groette hij ze met een vriendelijke glimlach. Hij pakte de waterspiegel met twee handen beet en zeulde het met veel moeite mee terug naar de hoek, waar hij het zorgvuldig weer neerzette.