Wandering around here

Met korte en doelloze passen liep Rose wat rond, en ze lette dan ook niet echt op naar waar ze ging. Ze zat de hele tijd in gedachten met allerlei zaken, en toch wist ze niet echt meer hoe ze verder moest. Bij deze was ze ook zowat een beetje vergeten dat Savador nu de leiding had, en ze besefte niet eens dat ze naar het kantoor liep. Even bleef ze staan in de gang, en ze sloot dan kort de ogen. Na een lange tijd besloot ze verder te wandelen, waardoor ze dan plots voor het kantoor stond. Ze klopte héél zachtjes op de deur, en ze bleef dan gewoon staan. Haar blik was doelloos naar de grond gericht, en ze leek ook doelloos in gedachten verzonken te zijn.

(Alleen Savador en ik)

Savador zat lui onderuitgezakt in zijn kantoorstoel en bekeek wat papieren. Zijn benen rustten op het bureau alsof het daar voor bedoeld was. Hij keek verstoord op toen hij geklop op de deur hoorde, heel zachtjes maar, alsof er een onzeker persoon achter stond. Hij gooide de papieren op het bureau en bleef strak naar de deur kijken. De persoon erachter liet hij een aantal minuten wachten voor hij met zijn sinistere slangachtige stem aankondigde dat hij aanwezig was. 'Binnen,' zei hij op verveelde toon. Savador deed de moeite niet eens om fatsoenlijk zijn benen van tafel te halen. Hij draaide een schrijfveer rond zijn vingers terwijl zijn gouden ogen zich niet van de deur afwendden.

Nog steeds zat Rose in gedachten verzonken voor de deur van het kantoor, en ze hoorde dan dat ze binnen mocht gaan. Haar ogen nog doelloos op de grond gericht deed ze de deur open, en ze stapte dan met haar ogen gericht naar de grond. Haar gedachten waren zelf ook doelloos alsof ze diep vanbinnen naar iets zocht, maargoed dan kijkt ze doelloos op naar Savador. Al had ze hem hier niet verwacht, nouja nu schoot het haar weer te binnen dat hij het schoolhoofd was. Toch bleef ze nog staan bij de deuropening, en haar blik ging weer naar de grond. "Sorry ik dacht dat Madeline hier zat." Zei ze dan met een doelloze stem, en even begon ze te zuchten. Ze wilde weer aanstalte maken om te vertrekken indien nodig, maar iets deed haar hier blijven. Toch wilde ze eigenlijk haar dossier bekijken, aangezien haar neef degene was die haar hier naartoe liet gaan. "Ik wilde enkel vragen aan Madeline of ik mijn dossier mocht inkijken, om te zien waarom mijn neef me hier nu zojuist heeft laten komen. Maar ik zie dat ik U blijkbaar aan het storen ben." Zei ze dan zacht tegen hem, en ze draaide zich dan om met haar rug naar Savador om de deur uit te gaan.

Savador staarde Rose, de persoon die zich achter de deur had bevonden, over zijn voeten nors aan. De veer die tussen zijn vingers ronddraaide stopte abrupt. 'Wil je weer komen klagen?' vroeg hij spottend. 'Je zit er niet echt bij met je gedachten, is het wel? Ik heb nu de leiding, al een paar maanden lang.' Hij kwam wat meer overeind en boog zich voorover om de papieren van tafel te grissen. Hij bladerde ze weer door alsof Rose niet in zijn gezelschap was en mompelde zacht iets in zichzelf. Hij keek weer met een ruk op toen hij Rose's reden hoorde van haar bezoek. 'Ja, je bent me aan het storen,' snauwde Savador kortaf. 'En die dossiers, ik weet niet waar die liggen,' vervolgde hij liegend. Hij ging wat verzitten en sloeg zijn been over de andere. Na een lang moment slaakte hij een vermoeide zucht en stond hij met tegenzin op. Hij liep naar de kast tegen de wand met vele mappen en papieren op de planken en begon er op zijn gemak tussen te zoeken. 'Jouw dossier, zeg je?' Savador sloeg zijn lange haar achter zijn schouders en knielde voor de onderste plank neer, waar de meeste leerlingendossiers stonden.

Rose hoorde zijn vraag, en dan zijn andere woorden. Toch reageerde ze er niet op, en ze keek nog steeds doelloos naar de grond. Ze bleef nog steeds met haar rug naar hem staan, en terwijl dacht ze dan ook weer doelloos na. Haar ogen sloot ze voor een kort moment, en daarna hoorde ze zijn volgende woorden. Ze keek niet om naar hem, waarna ze dan weer weg wilde gaan. Totdat ze plots zijn vraag hoorde over haar dossier, en dat deed haar dan héél even opkijken. "Ja mijn dossier meneer." Zei ze dan maar zacht tegen hem, en ze bleef dan gewoon staan met nog steeds haar rug op hem gericht.

Savador rommelde tussen de mappen en smeet een paar papieren over zijn schouder. Dat zou hij later wel opruimen. Er stonden twee rijen met dossiers, en pas bij de achterste rij stond een map met Rose's naam erop. Hij klakte even geërgerd met zijn tong terwijl hij van de netjes op rij en alfabet gezette mappen een rotzooi had gemaakt. Hij stapte met het dossier in zijn handen over de papieren die bezaaid op de grond lagen heen en ging weer in een luie positie in de kantoorstoel hangen. Hij tikte verveeld met zijn vinger op de armleuning terwijl hij eerst zelf ontspannen haar dossier kort bekeek. Na een tijdje legde Savador het op zijn bureau en keek naar Rose, die met haar rug naar hem toegekeerd in de deuropening stond. 'Je doet er voorzichtig mee en ik wil het terug, begrepen?' zei hij streng.

Even hoorde ze papieren rommelen, en ze keek dan ook kort naar achteren. Ze merkte enkele papieren op de grond, en ze rolde wat met haar ogen. Daarna keek ze weer gewoon naar de grond, en ze slaakte voor kort een diepe zucht. Als hij klaar was keek ze om naar hem, en ze hoorde dan zijn bevel over het dossier. Ze twijfelde even om te antwoorden, en ze stapte dan naar hem toe. "Mag ik het hier kort inkijken?" Vroeg Rose dan aan hem, en ze keek dan weer naar de grond. Toch wilde ze weten wat Gwydion over haar vertelt had, maargoed ze wilde het liever hier lezen dan dat er andere leerlingen mee in konden kijken zonder dat ze het door zou hebben.

Savador beet peinzend op het puntje van de schrijfveer terwijl hij zwijgend toekeek hoe Rose naar zijn bureau kwam gelopen. Hij begon de veer weer tussen zijn vingers rond te draaien na het horen van haar vraag, en zuchtte even zacht. 'Als je de deur sluit,' zei hij. Savador leunde wat naar achteren in zijn stoel en maakte wat krabbels op notitieblaadjes en zette handtekeningen onder belangrijke papieren. Vanuit zijn ooghoeken hielden zijn gouden ogen Rose af en toe slinks in de gaten, maar hij liet het niet merken en krabbelde onverstoord door.

Rose liep naar de deur toe, en ze deed deze dan ook dicht. Daarna ging ze in een hoekje van het kantoor zitten, en ze plaatste zichzelf op de grond. Even twijfelde ze om het te openen, en ze nam voor even haar ketting vast. Voor kort keek ze naar Savador, maar algauw ging haar blik weer naar haar dossier. Ze begon er dan in te lezen, en ze keek even naar de eerste bladzijde. Deze bekeek ze heel even, en ze bladerde dan rustig verder. Elk woordje dat ze las deed haar meteen denken aan Gwydion, en ze moest zich inhouden niet te gaan huilen. Ze had namelijk beloofd om sterk te blijven, maar soms was het wel moeilijker gezegd dan gedaan. Gelukkig waren de ergste dingen niet in het dossier te lezen, en ze haalde even diep adem.

Savador fronste even zichtbaar zijn wenkbrauwen toen Rose in een hoekje van zijn kantoor ging zitten en het dossier op haar gemak doornam. Hij besteedde er verder geen aandacht meer aan, want zijn aandacht werd getrokken door een zacht getik op het raam. Zonder een moment te twijfelen - en een heel stuk sneller als net - hees hij zichzelf overeind uit zijn stoel en beende met vlugge passen naar het raam, dat hij openschoof. Saethion, zijn ratelslang, kwam over het venster het kantoor binnengegleden en siste zijn baas begroetend toe. Er zat een prop in zijn lange lichaam, wat aangaf dat hij net gegeten had. Savador pakte de slang op en legde zijn lange lijf om zijn schouders. Toen hij eenmaal weer zat leek de luiheid hem weer te teisteren. 'Al klaar?' vroeg hij ongeduldig aan Rose.

Rose las elke zin aandachtig, en ze was zo geconcentreerd dat ze niet eens door had wat er rondom haar gebeurde. Even sloot ze haar ogen, en ze zucht dan ook even diep. Haar rokje was ondertussen wat omhoog gekropen, maar ze gaf er niet echt aandacht aan. Het enige wat ze deed was de tekst in haar dossier verder lezen. Opeens hoorde ze zijn vraag, en ze schrok er dan ook heel even van. "Uhm bijna meneer." Zei Rose dan tegen hem, en ze las dan gewoon weer verder. Ze dacht even aan toen ze nog leefden, maar dan richt ze haar blik weer ergens anders op.

Savador slaakte een geërgerde zucht en wreef met zijn duim en wijsvinger over zijn oogleden. Als schoolhoofd maakte hij lange dagen, maar hij moest er nog niet aan denken te demoveren naar zijn hardnekkige baan als leraar. Iedere dag les geven over iets wat hij al zo goed wist dat hij het zelfs kon dromen en iedere dag opnieuw dezelfde rotkoppen zien van zijn studenten kwamen hem de strot uit. In positie als schoolhoofd had hij zo ook weer niet het leukste werk, maar hij had tenminste een hele school in zijn macht en kon zo lang hij wilde blijven hangen in zijn kantoorstoel. Savador beet peinzend op de nagel van zijn pink terwijl hij in zijn hoofd de belangrijke gebeurtenissen als schoolhoofd liet afspelen. Hij zat er zo geconcentreerd over in dat hij niet eens in de gaten had dat hij Rose langdurig zat aan te staren. Normaal gesproken zou hij in buien als deze, waar hij alles op een rijtje probeerde te zetten, stil voor zich uit staren of naar een doelloos willekeurig punt kijken. Dat punt moest vandaag nu net Rose's rokje zijn. Terwijl Savador er als versteend naar bleef staren, aaide hij Saethion afwezig over zijn kop en tikte met de wijsvinger van zijn andere hand regelmatig op het bureau.

Rustig zat Rose haar dossier verder te lezen, aangezien er wel heel veel instond. Ze zucht even héél zachtjes, en ze keek kort vanuit haar ooghoeken naar Savador. Maar toch keek ze weer naar haar dossier, en ze had niet door dat haar rokje omhoog gekropen was. Het enige waar ze zich hard op concentreerde was haar dossier, en ook elke letter van wat er instond. Ze begon zich wel een klein beetje ongemakkelijk te voelen, al had ze niet echt door dat hij naar haar rokje keek. Voor kort sloot ze haar ogen, maar dan las ze gewoon verder in het dossier. Toch hoopte ze maar dat hij niet boos werd op haar, aangezien ze zolang bij hem zat. Maar als hij dat wel was, dan zou ze wel gewoon weer weggaan.

Savador knipperde even met zijn ogen toen hij met zijn gedachten weer terug in de realiteit zat en voelde zich verkleuren zodra hij besefte waar hij al die tijd naar had zitten staren. Zijn verstomming maakte al snel plaats voor zijn gebruikelijke norse houding terwijl hij van zijn stoel opstond en Saethion ondersteunde zodat het zware lijf niet van zijn schouders zou glijden. Hij liep zwijgend naar Rose toe en rukte het dossier uit haar handen toen hij geknield voor haar zat. 'Dat is wel genoeg zelfstudie voor vandaag. Mijn kantoor is geen bibliotheek, kind,' beet hij haar bruusk toe terwijl hij weer overeind kwam. Saethion opende zijn ogen en begon venijnig met zijn ratel te ratelen wanneer hij Rose in het oog kreeg. Savador negeerde de uitdagende dreigingen van de slang en liep naar de kast om het dossier terug te zetten.

Rose zat nog steeds te lezen, en ze begreep nu grotendeels waarom Gwydion haar naar hier stuurde. Toch moest ze het nog verder zien te lezen, voordat ze pas echt alles zou begrijpen. Maargoed dan schrok ze opeens van Savador, en ze keek hem toch niet aan. Ze hoorde de slang dan ook, al had ze niet doorgehad dat er een slang was. Toch had ze totaal geen angst om de slang gehad, aangezien ze wel meer gewoon was. Even bleef ze nog zitten, maar dan stond Rose weer gewoon op. "Weet u nog toen we aan het praten waren in het bos, en dat ik u mijn verhaal vertelde over mijn familie?" Vroeg Rose dan voorzichtig aan hem, en ze had nog steeds niet door dat haar rokje omhoog was. Ze keek hem enkel aan, en dus lette ze verder op niets anders.

Toen Savador het dossier terug in de kast had geschoven, was hij met snelle passen naar het raam gelopen. Met over elkaar geslagen armen staarde hij nu uit over het buitenterrein. Het beloofde weer een vreselijk zonnige lentedag te worden, waar hij zich duidelijk aan ergerde. 'Nee,' antwoordde hij kortaf op Rose's vraag. Hij draaide zijn hoofd half om zodat hij haar over zijn schouder even een minachtende blik kon toewerpen. 'Zulke dingen ontgaan me. En trek je rok op, je bent hier niet in een nachtclub.' Savador keerde zijn rug weer naar Rose toe en moest zijn ogen weer laten wennen aan het felle daglicht. Het maakte hem nog norser dan hij al was, en dat kon haast niet. Saethion kon er blijkbaar ook moeilijk tegen, want de slang verstopte zijn kop half in Savadors vest en was voorlopig nog niet van plan eruit te komen.

Rose bleef afwachten op zijn antwoord, en ze keek hem dan ook even aan. Daarna hoorde ze plots zijn antwoord, maar ook zijn volgende woorden hoorde ze opeens. Als ze dan naar haar rokje keek, deed ze deze vluchtig naar omlaag, en ze keek dan met een rood hoofd weg. "Nou sorry hoor ik kan er niet echt iets aandoen als dat omhoog kruipt." Zei Rose dan ook tegen hem, en ze keerde hem dan ook gewoon de rug toe. Ze zucht dan ook even diep, maar kreeg dan haar normale kleur weer terug. "Als schoolhoofd bent u niet bepaald sociaal tegenover leerlingen." Mompelde ze dan ook erg zacht, en ze wilde dan naar de deur stappen.

Savador aaide Saethion kalm over zijn geschubde lijf en keerde zich niet naar Rose om. Waarom zou hij ook? Hij keek enkel met een valse grijns over zijn schouder toe hoe ze met een rood hoofd haar rokje weer op de juiste hoogte trok. 'Een broek aantrekken is een optie,' zei hij op een al net zo valse toon, maar er was amusering in zijn stem te horen. 'Je bent toch geen mokkel of wel dan?' Savador had zich alweer naar het raam omgedraaid en aaide Saethion onophoudelijk door. Zijn beweging stopte echter abrupt zodra hij Rose's verdere woorden hoorde. 'En jij bent niet bepaald sociaal tegen mij!' viel hij woedend uit. 'Waar is de respect gebleven die je voor me had, Rose? De waardering van mijn vak en de achting van mijn persoonlijkheid? Sinds je die Selavin liefhebt ben ik opeens niets meer waard, zelfs niet als schoolhoofd, is het wel?!' Savador had zich ziedend naar Rose omgedraaid en trilde van woede. Zelfs de verticale pupillen in zijn gouden slangenogen leken zich uit woede te versmallen.

Rose keek niet naar hem, en ze hoorde dan ook zijn woorden. "Tja ik heb geen broeken." Zei Rose dan ook tegen hem, en ze hoorde dan zijn vraag. Ze zucht heel even diep, en ze besloot maar niet meer te reageren op zijn woorden. Ze had hier echt geen zin in, en ze sloot dan ook even de ogen. Dan hoorde ze opeens zijn andere woorden, en ze draaide zich om zodat ze hem aankeek. "Nou als u mij steeds ontwijkt, of negeert of spottend behandel dan kan ik niet sociaal doen tegen u." Zei ze dan tegen hem, en ze hoorde dan zijn vragen. "Het gaat er niet om dat ik met Selavin ben, aangezien ik meer respect krijg van hem dan van u. U behandelt mij als een stuk vuil, en dat terwijl u goed weet in welke situatie ik mij bevind. Maargoed als u denkt dat ik u niet respecteer, en dat u minder waard bent dan Selavin dan hebt u het mis." Zei ze dan tegen hem, en ze keerde hem dan weer de rug toe.

'Jij brutaal, laaggevallen geval van een troel,' siste Savador zacht maar dreigend. 'Ik heb niks van die waardering van je gemerkt! Ik geloof er dan ook geen snars van. Bewijs het me maar! Offer jezelf bijvoorbeeld voor me op als ik dan zo belangrijk voor je ben, dat maakt het mij ook een stuk gemakkelijker!' ging hij snerend verder. 'Ik heb je een wandeling gegund waar je toen in het duistere bos zo lang om had zitten zeuren terwijl je daar 's nachts helemaal niks te zoeken had! Ik heb voor tijdelijk onderdak gezorgd toen het begon te stortregenen en ik gaf je mijn vest te leen toen je o zo doorweekt was!' Savador was met grote stappen op Rose afgelopen en drukte haar in een sterke greep tegen de muur aan. 'Ik deed mijn werk maar ik wilde je wel een kans gunnen. Pas toen je meerdere keren mijn hand verbrandde en je het zo geweldig vond om mijn broek op mijn enkels te laten zakken besefte ik pas hoe walgelijk je bent. En nu je die Selavin hebt ben je al helemaal een geval waar ik mijn neus voor ophaal!' Savador had zijn gezicht dicht bij dat van Rose gebracht en hijgde gejaagd in haar gezicht. Saethion had zich intussen van Savadors nek losgemaakt en was haastig naar een hoekje van het kantoor geglipt. Hij wist precies in wat voor bui zijn meester bekeerde, en dat betekende niet veel goeds.

Rose bleef zo staan, en ze hoorde dan ook zijn woorden. Ze reageerde niet op deze, en dan hoorde ze plots zijn andere woorden. Ze slikte even een keertje, en ze hield haar blik naar de deur gericht. "Dood me dan als u mij uit de weg wilt hebben, mij maakt het toch niet meer uit. Beter de dood ingejaagd dan achterna gezeten worden door een vijandelijke clan die mijn krachten wilt van de phoenix." Zei Rose dan tegen hem, en ze moest zich even inhouden niet in huilen te barsten door de woorden die ze net zei. Dan hoorde ze zijn andere woorden over de tijd van in het bos, en ze keek naar de grond. "Ik was er u dankbaar voor geweest, en het was ook niet mijn bedoeling om je hand te verbranden of wat dan ook. Maar zoals u zegt ben ik een laaggevallen persoon." Zei ze dan tegen hem, en ze snakte even naar adem als ze hard tegen de muur aankwam. "U gaf me nooit een kans, en ik wist al zeker dat u me die nooit zou gaan geven. Wat gaat u het aan dat ik Selavin heb? Ik bedoel u vond mij een dom wicht, en dat had ik al meteen door. U hebt mij afgewezen niet ik aan u. En ja dan ben ik naar Selavin gegaan, maar hij heeft dan ook de school van zijn ondergang gered door mij te stoppen als ik in de fury belandde. Waarom denkt u dat de phoenix toen die er nog was u beschermde? Omdat u me dierbaar was, maar dat hebt u nooit ingezien." Zei ze dan tegen hem, en ze sloot heel even de ogen. Ze wachtte af op een slag of iets in die richting, aangezien het haar toch niet meer kon schelen. Huilen zou ze ook niet doen in zijn buurt, en ze keek hem dan in de ogen aan.

Savadors handen, die Rose in zijn greep hielden, klemden zich stevig om haar armen terwijl hij naar haar verhaal luisterde. Ze was nog amper uitgepraat, of hij smeet haar met een brute kracht tegen de grond. 'Verdwijn,' beval hij met een beverige stem. Hij trok de kantoorstoel zo ruw naar achteren dat die even dreigde om te vallen, en ging met trillerige bewegingen achter zijn bureau zitten. Hij verborg zijn gezicht in zijn bleke handen en probeerde op die manier tot rust te komen. Zijn woede werd er hoe dan ook niet minder op. Toen hij tussen zijn vingers door zag dat Rose zich nog in zijn kantoor bevond, werd Savador zo kwaad dat hij alle spullen met een veeg van zijn arm van het bureau mieterde. 'VERDWIJN!' schreeuwde hij luid. Hij vloog overeind en bonkte hard met zijn vuist op tafel. Zijn gouden slangenogen waren groot van razernij en staarden Rose strak en onbewogen aan, iedere beweging die ze maakte volgend.

Rose voelde de pijn toen ze op de grond belandde, en ze slikte dan ook even diep. Ze stond dan op en voelde hoe haar rug veel pijn deed, maar dat kon haar niet schelen. Dan keek ze naar hem, en toch bleef ze staan. Niet om hem uit te dagen ofzo, maar ze haatte het om altijd als een stuk vuil behandelt te worden. Dan keek ze naar de grond, en ze keek op als hij woedend was. Ze deed een stap naar achteren, maar ze zou niet weggaan totdat hij antwoord gaf op haar woorden. "Ik verdwijn niet Master Savador, niet voordat u het toegeeft dat ik gelijk heb." Zei Rose dan zacht tegen hem, en ze bleef gewoon staan. Ze wilde dat hij normaal tegen haar deed, maar dat zou nooit zo gebeuren. Ze zucht dan ook even diep, en ze keerde hem dan weer de rug toe. Ze zou wel blauw zien op haar rug, en toch negeerde ze dat het pijn deed.

Savador beet zijn puntige tanden hard op elkaar en begon met korte stoten in- en uit te ademen, alsof hij beefde van de kou en zijn kwade blik nog steeds op Rose gericht. Bleef ze daar verdomme staan! Haar gedrag sloeg meteen de spijker op zijn kop; hij kon er erg slecht tegen als anderen zijn gevoelige punt prikkelden. 'WAT toegeven?!' riep hij hysterisch uit. 'Ben ik niet duidelijk genoeg geweest? GA WEG! LAAT ME MET RUST!' Zijn trillerige handen tastten naar een dik boek dat op de hoek van zijn bureau lag en omsloten het in een ijzersterke greep. Het volgende moment kwam het boek met een harde smak tegen de muur terecht, vlak naast Rose's hoofd. 'Waarom laat je me niet gewoon alleen?' jammerde Savador half fluisterend terwijl hij zich moedeloos op de grond liet zakken. Hij sloot zijn armen om zijn knieën en had de grootste moeite zijn tranen te bedwingen. Even leek er niet een man van vijftig, maar een negenjarig jongetje te zitten. Een jongere versie van Savador, gebroken en troosteloos. Rose deed hem op het moment sterk aan zijn oom denken, de man die het voor elkaar kreeg zijn problemen altijd nog een tikkeltje erger te maken op het moment dat hij dacht dat het niet erger kon en die maar bleef doordrammen wanneer hij hem smeekte om weg te gaan. 'Ga weg,' zei Savador weer, ditmaal haast smekend.

Rose keek naar hem, en ze bleef bij haar standpunt. Ze zou niet weggaan tot hij het haar vertelde, en ze schrok dan ook even van zijn luide woorden. Maar ook schrok ze van het boek dat naast haar tegen de muur vloog, en ze wist even niet wat doen. "Omdat ik altijd al verliefd was geweest op je, en jij zag het nooit in." Zei Rose dan tegen hem, waarna ze dan van hem wegkeek. Haar blik ging naar het raam toe, en ze liep er dan ook op af. Ze wist niet wat doen, en ze twijfelde om hem te omarmen of gewoon door het raam te springen. Niet dat ze zichzelf wat zou doen, maar gewoon omdat ze toch kon vliegen nu. Ze keek even naar hem, en ze merkte dat hij smeekte. Ze liep dan op hem af, en ze omhelsde hem gewoon. Ookal zou hij haar bijna de dood inslaan, zo had ze hem nog nooit gezien. Ze kon het even niet over haar hart krijgen om nu weg te gaan van hem, en ze hield hem stevig vast. "Al sloeg u me dood Master Savador, toch zal u moeten weten dat ik gevoelens had voor u, en soms denk ik nog aan u." Zei ze zacht tegen hem, maar dan liet ze hem gewoon los. Ze wilde naar het raam lopen om eruit te springen, maar iets hield haar tegen.

PROFILE MAGICIAN

» Wandering around
» Wandering in the dark
» Wandering in the darkness.
» Wandering around, looking around, and finding my way back? (Carissa)

Wandering around here

Wandering around here

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen