What am I doing here?

Madeline liep met haar blik naar beneden gericht door de gangen. Ze liep doelloos rond, in gedachten verzonken. Ze had niet echt door waar ze heen liep. Pas toen ze de gang herkende waar ze liep keek ze op. Ze liep in de gang die naar haar kantoor leidde. Nee, Savador's kantoor nu verbeterde ze zichzelf. Ze stond nu een beetje doelloos in de gang, een paar grote passen voor haar de dubbele deur naar het kantoor. Ze stond nu op de grens van omdraaien en weglopen of blijven staan. Wat deed ze hier eigenlijk? Ze had hier niets meer te zoeken.

Savador kwam met langzame passen de hoek om gelopen en ondersteunde een grote ratelslang om zijn nek. De slang had hij zo aan hem tam gemaakt dat het alleen zijn bevelingen zou opvolgen en ieder ander persoon die een bedreiging voor hem vormde automatisch ook als een vijand opvatte. Hij bleef als versteend stilstaan toen hij Madeline vlakbij de deur van zijn kantoor opmerkte. Eigenlijk wilde hij zich nu onzichtbaar maken met de spreuk die Deshas hem had geleerd, maar het openzwaaien van de deur zou zijn aanwezigheid verraadden. Ze zou het vast ook niet waarderen over Selavins verlies in het gevecht en wat hij Donovan had aangedaan in de kerkers. Maar Savador probeerde al zijn zelfvertrouwen te verzamelen en liep stilletjes op Madeline af. Saethion, zijn ratelslang, begon dreigend met de ratel aan het uiteinde van zijn staart te schudden naarmate hij dichterbij kwam en had zijn hypnotiserende groenige ogen strak op Madeline gericht. Met een kleine grijns bleef Savador een paar passen van haar verwijderd stilstaan; de slang wist immers niet of Madeline vriend of vijand was.

Madeline staarde nog een moment peinzend naar de deur. Daarna draaide ze zich om, om met kleine passen weg te lopen. Klein omdat ze hakken droeg en daar niet zulke grote stappen met kon zetten. Madeline had zich net omgedraaid toen ze Savador zag. Ze hield abrupt stil. Haar blik ging even naar de ratelslang rond zijn nek die dreigend ratelde. Ze wist die hypnotiserende ogen te negeren al was het wel lastig, door Savador strak aan te kijken. ''Je troeteldier?'' vroeg ze met èèn net geepileerde wenkbrauw opgetrokken. Ze probeerde haar stem neutraal te laten klinken al lukte dat tegenover Savador niet echt goed. Madeline had zelfs licht make-up op en droeg een rok die tot net over haar knieen reikte. Daarboven een nette blouse. Zelfs haar blonde haren had ze opgestoken en vastgezet. Aan haar nette verschijning was duidelijk te zien dat ze op het punt stond te vertrekken naar een bijzondere gelegenheid.

Savador aaide Saethion langzaam over zijn schubbige kop om hem gerust te stellen, maar zijn blik was als het ware op Madeline vastgelijmd. Totaal overdonderd door haar plotselinge schoonheid lukte het ook niet goed om ergens anders naar te kijken, zelfs niet naar de slang die nu kalm zijn kop liet zakken en Madeline als geen gevaar beschouwde. In tegenstelling tot hem leek ze van top tot teen opgedost te zijn; hijzelf droeg zijn gebruikelijke zwarte kleren en zijn lange zwarte haar was even dof en steil als altijd. Enkel zijn fonkelende gouden ogen en zijn paarse oorbellen toonden wat leven bij hem aan. Savador stond Madeline zo aandachtig aan te staren dat hij niet merkte dat hij zijn ogen tot spleetjes kneep na minutenlang in de hare te hebben gestaard. Hij knipperde even met zijn ogen en sloeg zijn blik gauw op Saethion neer. Hij had Madeline's lippen zien bewegen terwijl hij haar zo had aangestaard en plots drong het tot hem door wat ze tegen hem gezegd had. Hij richtte zijn blik weer grijnzend op Madeline. 'Naast Diva, ja. Zij verdient de eerste plaats. Maar geen zorgen, jij staat ook ergens helemaal bovenaan,' antwoordde Savador nonchalant. Hij zette een paar passen dichterbij Madeline zodat hij nu vlak voor haar stond. Saethion hief met een ruk zijn kop op en begon nijdig te sissen, op hetzelfde ritme leek het wel als zijn ratelingen. Savador legde zonder te kijken een hand onder de bek van de slang en bracht zijn mond dichtbij de kop om hem zachte sussende zinnen in een vreemde sissende taal toe te spreken. Een moment later liet Saethion zijn kop op de schouder van zijn baas rusten en schoof er een doorzichtig vlies over zijn ogen. Het lange lijf bleef echter nog in beweging en gleed langzaam over Savadors schouders en over zijn borst. 'Vanwaar die beeldschone verschijning, Madeline?' vroeg Savador zacht. Zijn plotselinge stem zou na die stilte waarin alleen Saethions gesis en zijn geruststellende zinnen te horen waren opschrikkend kunnen zijn. Maar hij grijnsde licht en keek afwachtend op Madeline neer, nu hij zo dichtbij stond iedere reden ontdekkend die haar schoonheid veroorzaakte.

Madeline voelde zich een beetje ongemakkelijk toen Savador haar zo bleef aanstaren. Ze kon een kleine glimlach opbrengen toen ze Savador's antwoord hoorde op haar reactie op de slang in zijn nek. Ze had de nijging achteruit te lopen toen Savador dichterbij stapte maar bleef op dezelfde plek staan. Haar gezicht vertoonde een licht ondeugende grijns toen ze daarna Savador's zachte vraag hoorde. ''Dat is niet speciaal voor jou als je daar op had gehoopt'' zei ze op een plagende toon. ''Herinner jij je nog dat ik je over mijn ouders heb verteld?'' vroeg Madeline. Ze zweeg een paar tellen maar wachtte niet op antwoord. ''Nou om een lang verhaal kort te houden, ze hebben mijn vader gevonden. Hij zit op Nova en in de problemen. Ik heb straks een afspraak in de rechtbank op Nova'' legde ze uit. Haar grijns was met het vertellen van haar rede ook verdwenen. Ze wist niet goed hoe ze zich eronder moest voelen. Aan de ene kant was ze nerveus haar vader weer te zien. Aan de andere kant was ze een beetje kwaad op hem dat hij hen verlaten had.

Savador streek even langs zijn kin en trok glimlachend zijn wenkbrauwen op toen hij Madeline's ondeugende toon hoorde. 'Oh?' zei hij op een gemaakte verbaasde toon. Hij hield nadrukkelijk een hand tegen zijn wang alsof hij het een enorme teleurstelling vond. In feite speelde hij gewoon mee in haar plagerijtjes. 'Wat jammer nou. Maar vrouwen die hard to get spelen terwijl ze geheimlijk zacht en sober zijn, daar hou ik wel van.' Saethion siste instemmend in zijn slaap en liet zijn kop nu half in Savadors vest verdwijnen. Savador begon een lok om zijn vinger te draaien en stopte midden in een beweging toen Madeline vroeg of hij zich herinnerde of ze hem over haar ouders had verteld. Savadors grijns verdween even bij het horen van haar reden, maar kwam al net zo gauw weer terug. 'Een familiereünie? Wat fijn,' zei hij enkel met een verbreedde grijns. 'En uitzitten in een rechtbank, dat is kinderspel. Iemand met jouw denkvermogen werkt zich daar gemakkelijk uit.' Dat laatse zei Savador wat langzamer terwijl hij Madeline weer met een vuist steunend onder zijn kin grondig van top tot teen bekeek, alsof ze een beeld was.

Madeline grijnsde weer toen Savador door ging op haar plagerij. Ze pakte hem bij zijn vest vast en trok hem zachtjes wat dichter naar zich toe. Ze bracht haar gezicht zo dichtbij dat het leek alsof ze hem wou kussen. Toen haar mond maar een paar centimeter van de zijne verwijderd was grijnsde Madeline even. ''Blijf dromen Savador'' grijnsde ze zachtjes en duwde hem met een hand zachtjes weer een pas naar achteren. Toen hij zei dat de rechtbank uitzitten kinderspel was verscheen er een geamuseerde glimlach op Madeline's gezicht. ''Hmm, oke. Als jij zegt dat het zo makkelijk is mag jij mijn plaats innemen. Dan mag jij lekker samen met Norwood naar Nova om mijn vader op te zoeken. En dan ga ik hier lekker met een ratelslang rond mijn nek rondlopen en de school commanderen. Een leerling of twee martelen, Selavin een beetje vernederen'' zei ze nog steeds geamuseerd al had haar blik nu ook iets serieus. Haar ogen leken te zeggen dat ze heus wel wist waar Savador mee bezig was maar ze zei er niets van.

Savadors mondhoeken gingen omlaag en een grimas verscheen op zijn gelaat toen Madeline hem dicht naar haar toetrok dat het leek alsof ze hem ging kussen. Voor een moment dacht hij dat ze dat echt van plan was en bereidde hij zich er met een zelfverzekerde grijns op voor, ergens verbaasd over het feit dat ze zo makkelijk aan zijn woorden toegaf. Maar bij het horen van Madeline's woorden staarde hij haar ongelovig aan en beet nijdig op zijn tong toen hij een pas terug werd geduwd. Ergens was het ook wel te verwachten, maar hij bleef het een rotstreek vinden. Savador keek ongeamuseerd op Madeline neer bij het horen van haar verdere woorden, en voelde zijn woede bij iedere lettergreep versterken. Als het Donovan of Imeth was geweest die hem dat had gezegd, had hij de vuile woorden eruit geramd. Maar tegenover Madeline hield hij zich kalm. Er verscheen zelfs een nieuwe grijns op zijn gezicht, al was het maar een kleintje. 'Dat is geen werk voor jou. Niet als je het brein en de vrede van de school bent. Laat dat maar aan de ijzeren vuist, namelijk ik, over,' antwoordde Savador nuchter. Bij zijn woorden haalde hij lichtelijk maar arrogant zijn schouders op en grijnsde van oor tot oor. Van binnen voelde hij zich eerlijk gezegd wel wat gespannen over het feit dat Madeline over zijn handelingen wist.

Madeline zag Savador's grimas en ongeamuseerde blik. Misschien was ze toch een stap tever gegaan. ''Kijk me niet zo aan. Ik meen het niet en dat weet je'' zei ze zacht met een warme glimlach. ''Als ik zelfs heel eerlijk moet zijn, vind ik dat Selavin eigenlijk wel op zijn juiste plaats zit nu. Zo aardig voor mij is hij ook niet geweest dus echt vredelievend tegen hem zul je mij ook niet zo gauw zien doen'' vervolgde ze. ''Maar, ik moet gaan nu. Anders ben ik straks te laat'' zei Madeline met een korte blik op haar horloge. Ze gaf Savador even snel een kus op zijn wang en wou weglopen maar hield haar pas in. Ze grinnikte even zacht. ''Sorry'' zei ze terwijl ze uit de zak van haar rok een zakdoek pakte. Ze legde haar hand tegen zijn andere wang zodat hij zijn hoofd niet weg kon draaien. Ze veegde de lippestift afdruk op zijn wang weg.

Savador sloeg tevreden zijn armen over elkaar toen Madeline besefte dat ze toch wat te ver was gegaan en haar verontschuldiging aanbood. 'Selavin goed op zijn plaats? Ik geloof van niet. Ik heb een veel betere plaats voor hem, maar dat zul je wel merken als je terugkomt,' zei hij zacht met een onschuldig lijkende glimlach. Zijn gedachten lagen inmiddels stiekem bij het oude schavot, want als hij Donovan niet kon executeren vond hij het geen probleem om Selavin er voor in de plaats te zetten. Savador sloeg even teleurgesteld zijn ogen neer toen Madeline zei dat ze moest gaan, maar zijn bedroefdheid werd door de kus op zijn wang direct een stuk verminderd. Hij glimlachte zwak terwijl hij voelde hoe zijn wangen begonnen te gloeien en liet het toe dat ze de lippenstift van zijn wang veegde. 'Het is kinderspel,' herhaalde Savador zacht. 'Onthoudt dat.' Hij streek even met zijn vingertoppen over de plek waar Madeline hem gekust had en realiseerde zich nu pas dat zijn hart twee keer zo snel klopte.

Madeline glimlachte even. ''Dan zal ik je maar op je woord geloven nietwaar'' glimlachte ze. Ze stopte de zakdoek terug in haar zak en streek nog even met haar vingers langs Savador's wang. Daarna liep ze met kleine en regelmatige stappen weg. Ze heupwiegde heel lichtjes vanwege de hakken die er meteen voor zorgde dat ze een stuk vrouwelijker stond en bewoog en haar benen nog langer liet lijken. Voor ze om de hoek verdween draaide ze zich nog even om. ''Spreek ik je nog als ik weer terug ben. Het klinkt misschien raar maar ik voel me altijd een stuk beter als ik met je gepraat heb Savador'' zei ze zacht. Daarna verdween ze om de hoek.

Savador voelde Madeline's zachte vingers over zijn wang strijken en bood haar een liefdevolle glimlach. Hij ging met een vinger over Saethions schubben en overwoog even om haar een kus terug te geven, maar hij wilde haar immers niet ophouden. In plaats daarvan keek hij Madeline een lange tijd in haar ogen aan. Hij keek haar over zijn schouder na toen ze wegliep en in zijn gouden ogen was iets van begering te vinden. Saethion stak zijn kop uit Savadors vest en leek al net zo verlangend naar Madeline te kijken als zijn eigenaar. Savador zag de blik van zijn slang en omsloot grijnzend de kop met een hand. Blijkbaar was hij niet de enige die haar aantrekkelijk vond.

PROFILE MAGICIAN