Wandering around

Van de vrouw aan de balie had Mao een rooster en grondplan gekregen. Maar omdat haar saaie, monotone stemmetje na een aantal seconden al ver naar de achtergrond was weggevaagd, had Mao niet veel verstaan van haar uitleg. Resultaat; ze had geen idee waar ze naartoe moest gaan. Het enige wat ze had opgestoken van de redevoering, was dat ze hier ergens les zou moeten krijgen. En omdat het al laat in de middag was en de lessen volop bezig waren, had ze geen leerling gezien aan wie ze wat kon vragen. Niet dat ze dat had gedaan moest ze wel iemand gezien hebben, maar dat maakte niemand wat uit…

Ze zat al een vijftiental minuten zo rond te strompelen in de gangen – haar ouders in gedachten vervloekend – dat ze op een bepaald moment niet eens meer aandacht besteedde aan de deuren die ze voorbijliep. Het kon haar al lang niet meer schelen. Haar ouders hadden haar hier naartoe gestuurd met als enige reden; het voortzetten van het prestige van de elite Morgensternfamilie. Wel, dat prestige konden ze voor haar part inslikken. Het kon haar allemaal niks schelen. Dan miste ze maar een les.

Of dat dacht ze toch…

netjes

"Huh?" riep Mao uit. "Een meisje?"

Kale gooide net op dat moment het klaslokaal open om de leerlingen van die les naar buiten te laten. ''Ik zie jullie morgen weer'' zei hij enkel tegen hen. Toen alle leerlingen weg waren keek Kale naar de meisjes die er stonden. Een van die twee kende hij al, ze heette Evi wist hij al kende hij haar enkel van naam en gezicht. Kale keek naar het andere meisje. ''Mao Morgenstern neem ik aan? Je hebt je eerste les zojuist gemist. Van harte gefeliciteerd'' zei Kale vrij sarcastisch. Hij kon er echt niet tegen als leerlingen zijn lessen verzuimde. ''Niet echt een goede start is het wel juffrouw Morgenstern'' zei hij.

Ze was nog niet van haar botsing met het meisje bekomen of ze werd langs een andere kant al aangevallen.
''Mao Morgenstern neem ik aan? Je hebt je eerste les zojuist gemist. Van harte gefeliciteerd.'' klonk het sarcastisch.

Met opgetrokken wenkbrauwen en grote ogen keek Mao de man voor haar aan. Hij zag er jong uit. Veel te jong om haar de les te lezen. En hoewel het haar niet aanstond, hield ze zich in. Koppig streek ze haar rok weer plat.
''Niet echt een goede start, is het wel juffrouw Morgenstern.''

"Nee, sorry Meneer. Ik vond mijn weg niet." mompelde ze, waarna ze beschuldigend naar haar rooster wees.

"Zijn die leerkrachten hier allemaal zo onbeschoft tegen nieuwe leerlingen?"

Waarna ze scheef glimlachte en uitdagend achter zich keek.

Bekend? Hoe bekend? Als iemand echt bekend is, moest Mao ervan hebben gehoord. Misschien bedoelde dit meisje het wel anders. Met opgehaalde schouders schudde Mao het hoofd. Eva Flemming, heh? Nooit van gehoord. En gelukkig maar! Als er hier iemand wat naambekendheid zou moeten hebben, was zij het wel. Afstammeling van de prestigieuze familie Morgenstern. Ugh. Wat haatte ze die naam.
"Wel, als het zo zit, zou dit wel eens een veel interessantere school kunnen zijn dan ik had gedacht." antwoordde Mao met een knipoog.

Kale keek even met een opgetrokken wenkbrauw naar Mao. ''Tja dat hebben wel meer nieuwelingen hier'' zei hij iets kalmer en iets minder sarcastisch. Misschien was hij iets te hard tegen haar geweest. Het bleef tenslotte wel haar eerste dag. Kale had duidelijk verstaan wat Mao tegen Evi fluisterde maar besloot er niet op in te gaan. ''Hoe dan ook het feit blijft dat je een les gemist hebt. Ik zal er nu geen werk van maken omdat je net nieuw bent maar ik hoop voortaan dat je gelieve wel op tijd komt. Als je verder nog vragen hebt kun je altijd naar mijn lokaal komen'' vervolgde Kale. Daarbij zou zijn volgende les zo van start gaan en hij had geen zin om nog langer zijn tijd te verdoen aangezien hij ook nog iets moest voorbereiden.

Hah! Evi en Eva. Dat klonk bijna niet cliché, dacht Mao sarcastisch. Ze hield het ogen draaien even in, en draaide zich weer naar de leerkracht die ondertussen heel wat minder streng klonk. Aw. Die gaven snel toe...
"Nee hoor." glimlachte Mao schijnheilig. "Geen vragen. Ik weet in ieder geval waar ik naartoe moet, nu."

''Hmm, volgensmij wordt je zwak Kale'' klonk een vals geamuseerde stem achter Kale. Deshas leunde tegen zijn bureau aan met over elkaar geslagen armen. Hij was ongemerkt binnen gekomen alsof hij uit het niets was komen opdoemen. Een valse grijns speelde rond Deshas' lippen. Hij ging recht staan en leunde tegenover Kale tegen de deurpost gaan en liet zijn blik over de meisjes glijden waar Kale mee stond te praten. Daarna keek hij met dezelfde geamuseerde grijns Kale weer aan. ''Dat meen je niet hè?'' vroeg hij.

haar

"Wel," begon Mao, maar ze kon haar zin niet afmaken.

"Uh..." mompelde Mao.

"Geen idee." werd het uiteindelijk.

Gym? Ew. Dat was het laatste waar ze zin in had. In haar hoofd speelden zich een heleboel scenario's af. Manieren waarop ze die les zou kunnen ontwijken. Pas toen ze Evi weer aankeek nam er één scenario ook een werkelijke vorm. Met een speelse glimlach op haar gezicht nam ze Evi's pols vast en fluisterde:
"En daar gaan we dus niet naartoe."

Ze trok Evi mee en rende zo snel ze kon naar beneden. Weg, uit de buurt van de onheilspellende klaslokalen.

Kale voelde de ergenis in zich opkomen toen hij Deshas' stem hoorde. Alsjeblieft niet nu dacht hij bij zichzelf. Hij keek hem aan toen hij tegenover hem in de deurpost stond. Zijn normale nonchalante verschijning, geamuseerde valse grijns rond zijn lippen en natuurlijk vrij arogante uitdrukking lieten hem er echt uitzien als een Shadraan vond Kale. Hij had ookal zo'n vermoedde waarvoor Deshas precies kwam. Maar zoiets zou hij in het bijzijn van leerlingen nooit vertellen. Hij keek Mao en Evi na toen die twee er snel vandoor gingen. Of ze spijbelde bij gym kon hem geen donder schelen. Dat was zijn vak niet en hij was geen schoolhoofd. Dat was het probleem van Savador en Joel geworden. Kale duwde Deshas zacht verder het lokaal in, wierp een korte blik op de klok en keek nog even in de gang of ze echt wel alleen waren. Daarna deed hij de deur van het lokaal dicht en keek Deshas aan. ''Vertel'' gebood hij Deshas zijn verhaal te beginnen.

"Sorry ben ik te laat??" vroeg Kaja toen ze het lokaal binnen kwam rennen. "Ik kon er niets aan doen hoor!" verdedigde zich zelf. "Ik kwam iemand tegen en dat duurde best wel lang. Ík ben nieuw hier." Kaja vertelde alles door elkaar heen. Niet dat iemand er wat van zou snappen maar dat was nou juist de bedoeling. "U heeft vast mijn schooldosier al gelezen. Het is u vast opgevallen dat ik niet van Shadra kom maar dat heeft een reden." Ratelde Kaja verder. "Wie van jullie is eigenlijk de docent?"

Deshas liet zich gewoon het lokaal in duwen en keek Kale kalm aan. ''Er is een nieuwe opdracht binnen gekomen. En ik vond hem geknipt voor jou. Puffoon, twee doelen, èèn zilveren pijl. Oh en neem Diva mee. Dit zal educatief voor haar zijn'' zei Deshas kalm. Op dat moment kwam er een leerling binnen gestormd. Hij keek haar kalm aan terwijl ze aan een stuk door ratelde. Pas toen ze ophield met praten keek Deshas weer naar Kale. ''Ik verwacht vooral van jou dat het voor het einde van de week is afgehandeld. Succes met je lessen Kale'' zei hij daarna tegen hem. Daarna liep hij langs het meisje uit het lokaal en liep weg.

Kale luisterde naar Deshas verhaal maar verbaasde zich over zijn opdracht. ''Èèn pijl! En daar twee slachtoffers mee raken!?'' Hij zuchtte diep en ging met een hand door zijn haar. Hij keek om toen er een meisje het lokaal binnen kwam. Hij had inderdaad haar dossier al gelezen. Als hij het zich goed herinnerde heette ze Kaja. ''Ik ben je leraar. Mijn naam is Master Kale. En je hebt je les gemist'' zei hij tegen haar. Hij keek Deshas nog even na toen die hem zijn deadline gaf en daarna vertrok. Daarna richtte hij zijn aandacht weer op het meisje.

"Weet u waar ik naar toe moet voor mijn rooster? Sorry dat ik net zomaar binnen kwam vallen maar dit is het Dark lokaal dus ik dacht hier kan iemand me wel helpen." Ratelde ze maar weer verder

onder tussen was kikuri wakker geworden van het geratel van het meisje wat blijkbaar binnen was gekomen. ze keek even versuft rond en wreef in haar ogen. toen haar ogen weer op scherp stonde merkte ze dat de les blijkbaar al afgelopen was. lekker, dacht ze... haar eerst les en ze valt nu al in slaap.

ze bleef even rustig zitten om aftewachten of kale haar wel gezien had of dat hij geen aandacht aan haar ging besteden.
ze keek het meisje even aan, ze kon niet veel zeggen van het meisje alleen dat ze aan een stuk door aan het ratelen was.

PROFILE MAGICIAN

» Wandering around here
» Wandering in the dark
» Wandering in the darkness.
» Wandering around, looking around, and finding my way back? (Carissa)

Wandering around

Wandering around

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen