Out of my head, into my arms

Huiswerk, daar moest hij maar eens aan beginnen. Zwijgzaam opende Fwinn zijn boek van vuurmagie, een vorm van magie waar hij redelijke aanleg voor had. Savador had hem het meegegeven blijkt maar weer. Hij moest er niet aan denken wat hij nog meer van die kwal geërfd had. De mentaliteit was het in ieder geval niet. Fwinn zakte neer op het met zijde bedekte zetel. Hij pakte een schrijfveer en het potje inkt en opende het rustig. Hij last de eerste pagina door. Het ging over Raziaanse Vuurvreters. Een hele beweging die de toenmalige regeringen in Razen lastig vielen. Zwijgzaam last hij de eerste vraag door. Hij zweeg en schreef rustig met de veer in een net handschrift over het papier. Het ging vlot, maar na een half uur ging het gestaagd. Goed geërgerd sloeg hij zijn haren achterover en zuchtte even. 'Okey, vraag tien...' mompelde hij tegen zichzelf. Maar al snel werd hij weer afgeleid. Hij sloeg de veer vlak op de tafel en stond op. 'Dit kan niet langer zo.' sprak hij tegen zichzelf. Hij trok zijn shirt uit en verving deze voor een blouse. Zwijgzaam kamde hij nogmaals zijn haren en keek even in de spiegel. Gelukkig was de Shadraanse etage ook de plek waar Erza was. Hij had haar inmiddels al een week niet gezien. Een week sinds de eerste ontmoeting, hun, nee zijn eerste zoen. Hij moest er steeds aan terug denken. En iedere keer als hij in die stroom kwam kon hij niets meer. Hij hunkerde naar haar aanwezigheid, hij wilde haar zien, nu en direct. Hij knoopte zijn blouse dicht en trok zijn riem wat strakker omdat deze zijn broek maar net omhoog hield. Hij liep rustig de kamer binnen en zag zijn troep nog liggen. Hij draaide het potje dicht en borg de veer op. Hij sloeg zijn boek dicht en liep naar zijn slaapkamer. Hij wierp het zwijgzaam het bed op en liep de trap af. naar de woonruimte die toegang gaf tot de gang met meisjes kamers. Hij wist waar ze sliep. Hij had haar nog gevolgd naar de etage en zag haar een kamer in gaan. Hij zweeg en liep naar de deur. Zijn hand vormde een vuist om te kloppen. Hij twijfelde en stopte en liet zijn hand weer ontspannen. Hij leunde tegen de muur aan, was het wel zo handig waar hij mee bezig was. Misschien kon hij gewoon de laatste paar opdrachtjes afschrijven. Hij schudde zijn hoofd even heen en weer. Nu was je er ook en dan deed je het. Hij ging voor de deur staan en balde opnieuw zijn vuist. Hij klopte zachtjes op de deur. Hoopte dat ze aanwezig was, wilde haar zien. Hij beelde zich al in hoe ze de deur open deed. Hij zou haar omhelzen, nee gelijk die lippen proeven. De zoete smaak die het met zich meebracht zich weer eigen maken. Nee, hij moest rustig blijven, het was maar een spel geweest toch? Hij had zich nog nooit zo gevoeld. Niet eens voor Noëla, die hem toch regelmatig af wist te leiden. Nee, dit was vele malen sterker, krachtiger en het kon niet rusten. Hij wilde haar zien, kostte wat kost.

- Voor de lieve Erza. -

al de hele tijd zit ze naar het plafond te staren. Wanneer ze ggeen les had - en ze ging zowiezo maar zelden naar dels- dan zat ze in haar kamer te nietsen zoals nu. De laatste paar dagen kon ze helemaal niet meer goed nadenken, dus zich focussen al helemaal niet meer. Sinds ze Fwinn ontmoet had. Ah waarom bleef die gast in haar hoofd zitten. Dit gevoel had ze maar 1 keer gehand in haar leven. Het was meolijker om het te willen aanvaarden.
Daarom was ze bang om Fwinn weer tegen te komen, en dan niet weten wat te zeggen. Ontwijken kon je het nu ook niet echt helemaal zeggen. Wat moest ze nu er toch meedoen, Het negeren? nee dat zal toch niet lukken. Net zoals Fwinn had gezegt de tijd zal het wel leren. Het gegrom van haar jaguar zorgde ervoor dat ze uit haar gedrachten werd getrokken."Bedankt Lucifer" Glimlachte ze.
Vermoeid smeet ze de dekens van haar af. Opnieuw had ze een vreselijke nacht gehad. Eens zien hoe erg het weer was geweest. Met tegenzin ging Lightning voor de lange spiegel staan die aan haar kast hangde. Deed vervolgens haar pyjama shirt uit en keek vol walging naar zichzelf. Haar lichaam zat vol met diepe klauw afdrukken.
Daarom was haar shirt onder het bloed geweest. Met een zucht smeet ze de pyjama in de vuilbak, want bloed kreeg ze dus niet meer uit die kleren. Doordat Light een verkeerde beweging had gedraaid scheurde de korst van de grootste wonde open. Haar gezicht betrok van de pijn. Behendig smeerde ze snel de zalf over de wond ~Die begon van haar linker schouder en eindigde rechts beneden.
Gelukkig voor haar geneesde ze snel.
Tegen de late nammidag was ze weer helemaal genezen, zelfs geeen litteken meer zou nog zichtbaar zijn. Vlug verbond ze ze al de wonden door het verband rond zich te wikkelen en deed vervolgens haar verse kleding aan. Een strake zwarte jeans met een bloesje.
Zo niks meer te zien. Nu kon ze eindelijk wat rusten. Daaro m stapte ze dan ook onmiddelijk naar de piano die in de hoek stond. Het was een doorzichtige waardoor ze kon zien hoe het te werk ging in de piano wanneer ze zou spelen. haar blaadjes haalde ze tevoorschijnt en begon dan haar zelf geschreven liedjes te spelen. Sloot daarbij haar ogen.
Muziek was altijd Lightrning haar passie geweest. Stak daar altijd haar geest en hart in. Daaardoor kon de dan ook de gitaar bespelen, net als de piano, de keybord en nog andere intsrumenten, maar de piano en de gitaar waren voor har het belangrijkste van allemaal. Het geklop op haar kamerdeur zorgde ervoor dat ze stopte en even nadacht.
Er werd vandaag toch geen bezoek verwacht? Light keek verrast nadat ze de deur had opgen gedaan en zag wie de onverwachte gast was. "Fwinn?" vroeg ze verbaasd. Slikte vervolgens er nog eens bij."Euh..." Vluchtig schudde ze met haar hoofd."Kom toch binnen" Sprak ze en deed de deur voor hem helemaal open. nadat hij binnen was deed ze de deur dan weer dicht. Wat moest ze nu zeggen? Ze mocht nu niet beginnen panikeren."Ik had je niet verwacht..." Grijnsde ze toen maar."Ben wel blij dat er bent hoor" Vervolgde ze vlug haar zin. En dat meende ze ook werkelijk.
Stop met zo onzeker te zijn beval ze zich streng toe.

-sorry voor de typfouten, heb het overgetyp nadat ik het op een blad had geschreven gisteren xd-

Fwinn's benen werden zwaarder met iedere stap die hij zette en het leek alsof hij een hele marathon had gelopen toen hij voor haar deur stond. Hij had echter maar een paar meter gewandeld. Zwijgzaam wilde hij kloppen maar stopte toen hij muziek achter de deur hoorde. Hij glimlachte, wist niet dat Erza zo muzikaal was. Hij zweeg even en leunde tegen de muur. Genoot van het prachtstuk dat er gespeeld werd. Hij sloot zijn ogen wilde het niet verbreken, maar kon ook niet langer wachten. Fwinn klopte zachtjes op de deur. Het geluid aan de andere kant van de deur stief weg. Fwinn kreeg het benauwd. Wat was er met hem aan de hand, hij was zo makkelijk met Erza en nu voelde hij zich zo moeilijk. Hij keek gespannen naar de deur. Langzaam ging deze open en Fwinn keek recht in de ogen van Erza en keek haar even met een hulpeloze blik aan. Niet wetend wat hij moest doen. Gelukkig nam zij het voortouw en deed de deur open. 'De enige echte...' sprak hij en haalde zijn schouders op. Langzaam kwam hij binnen. Net leek het zo'n goed plan maar nu wist hij het niet meer. Zijn ogen zochten een willekeurig punt in de kamer om op te focussen maar hij vond het niet. Hij draaide zich om en keek recht in de ogen van Erza. 'Ik....' sprak hij zacht. 'Ik ben ook blij jou te zien...' kwam er wat schuchter uit terwijl hij iets verder de kamer in liep. Hij had zijn rug naar haar toe terwijl zijn hart in zijn keel klopte. Resoluut draaide Fwinn zich om en liep naar Erza toe. Hij legde zijn armen om haar heen en omhelsde haar. Zijn hart ging als een razende te keer en zijn ogen sloten zich. Hij voelde haar, was bij haar. Het leek alsof het jaren had geduurd voor ze elkaar zagen. Na een tijdje stil gestaan te hebben. Van haar geur, huid en alles genoten te hebben bouwde hij weer afstand tussen de twee. Wat aarzelend liep hij de kamer weer verder in. 'Ik.....ik weet nu....net zo veel als jou...' sprak hij en wendde zijn blik schuin van haar af en zocht een willekeurig punt op de vloer en richtte zich op een van de voegen die de tegels hadden. 'Ik kan me nergens op richtte, zelfs mijn camera is iets waar ik geen genoegen meer uit haal..' sprak hij en keek opzij. 'Ik wil....' hij stopte en schudde zijn hoofd. Nee hij sprak wartaal. Hij kon beter gaan, hij kon beter vertrekken, huiswerk maken en in bed kruipen. Hij richtte zijn blik op Erza en wendde hem al snel weer af. 'Ach, wat kan het ook, ik kan beter weer terug gaan naar de jongensafdeling...' sprak hij en wilde vertrekken. Echter moest hij ook langs Erza om dat te doen. Hij rook haar geur opnieuw en stopte ineens. Hij draaide zich naar haar toe en legde zijn hand tegen haar nek en bracht zichzelf wat dichterbij. Langzaam raakte zijn lippen de hare. Hij liet de zachte kus over gaan in een tedere zoen die veel meer betekenis bleek te hebben dan die op de avond zelf. Hij sloot zijn ogen en genoot met ieder vezel van zijn lijf.

Normaal zou ze zwaar geirriteerd zijn doordat ze in het midden van haar muziek is moeten stoppen. maar voor Fwinn. Dat was helemaal niet erg. Ze was zelf blij om hem weer te zien. Het mocht dan wel een week geleden zijn na hun gezellig onverwacht afspraakje toch had het voor haar langer geduurd. Alleen was ze bang geweest om hem weer tegen te komen en te stotteren als een bang kindje. Haar gedrag maakte haar bezorgt. Maar ze zal het moeten ondergaan.
Zal straks wel haar moed bijeen schrapen... Maar ze kend zichzelf nu wel beter, zal het uiteindelijk uitstellen en dat dan ook werkelijk blijven doen tot het te laat is en zichzelf dan de schuld geven dat ze weer zo laf was geweest. Toch was ze verrast dat Fwinn hier nu was. 'De enige echte...' sprak hij en haalde zijn schouders op. Glimlachend keek Lightning hem nieuwsgierig aan. Er was iets aan hem? Iets dat er de eerste keer neit was geweest? Of wel. ze wist het niet meer zeker want bij haar zelf was het zelfde probleem. 'Ik....' sprak hij zacht. 'Ik ben ook blij jou te zien...' kwam er wat schuchter.
Een opgelucht gevoel kwam er bij zijn woorden bij haar op. Haar glimlach werd langzaam groter. Maar waarom kijk hij haar niet meteen aan? Had ze iets misdaan...of was het iets anders? Kon het zijn? Ach waarom kon ze zijn gedachten niet lezen, dan zou alles veel gemakkelijker gaan. Maar jongens inschatten was altijd wat moeilijker dan bij de meisjes vond Lightning. 'Ik.....ik weet nu....net zo veel als jou...' sprak hij en wendde zijn blik schuin van haar af.
Light begreep er niets meer van wat hij wou zeggen. ze stak haar hand halfweg naar hem op maar liet die toen onzeker weer vallen. Hij bleef ergens mee worstelen? Wat zou het zijn dat ze hem zo onzeker zag. 'Ach, wat kan het ook, ik kan beter weer terug gaan naar de jongensafdeling...' sprak hij en wilde vertrekken. Een triestig gevoel zorgde ervoor dat ze iets sippers keek.
Ze wou niet dat hij weg ging, maar had het lef niet om te vragen aan hem om te blijven. En hij ging daadwerkelijk weg. Het enige wat Lightning nog kon doen was triestig naar de grond staren. Hij draaide zich naar haar toe en legde zijn hand tegen haar nek en bracht zichzelf wat dichterbij. Verbaasd keek ze naar hem op. Zou hij toch blijven?
Misschien, maar desnoods zal ze er wel voor zorgen dat hij bleef, als ze al haar moed heeft gevonden natuurlijk. Haar gedachten werden abrupt afgekapt toen ze zijn warme lippen voelde. Het leek alsof ze weer smelte, dat wat warme gevoel van veiligheid had ze gemist. Langzaam nam ze zijn Shirt vast zo om hem bij zich te kunnen houden. Kon de kus maar eeuwig duren. Jammer genoeg wist Lightning wel beter.
Wanneer ze de kus met tegenzin verbrak keek ze Fwinn recht aan. Beet even onzeker op haar onderlip, haalde diep adem en nam al haar moed bijeen."Ga niet weg" Sprak ze nogal heesjes, nog niet helemaal bekomen van de kus. "i-ik weet niet wat het is...wat je m-met me doet" Begon ze langzaam hield hem nog steeds stevig vast."Maar ik wil niet dat je vertrekt" Zuchtte ze. Voila ze had toch al iets gezegt. Dat is een goed begin.Nu het nog volhouden tot het einde."W-wil je nog wat langer blijven Fwinn" Angstig wachtte ze af. Natuurlijk zou ze hem niet tegenhouden als hij toch wou vertrekken. Het was zijn eigen keuze, toch bleef Lightning hopen dat hij nog wat langer wou blijven, bij haar...

Normaal zou Fwinn gaan zoeken naar tekortkomingen bij de tweede ontmoeting, het was iets was een gewoonte was geworden. Fwinn was te vaak bedrogen, te vaak voorgelogen om iemand op de eerste ontmoeting al te vertrouwen. Ook dat vertrouwen had hij nog niet in Erza, hij was nog steeds sceptisch over zijn gedachten, maar het kwam meer doordat Fwinn niet wist wat liefde precies in hield. Hij zag wel eens een koppel lekker klef doen. Maar hij wist niet beter dan dat die twee er op dat moment de behoefte aan hadden. Hij had nooit echt liefde gekend in zijn leven laat staan dat hij wist dat hij nu op het punt stond om hier over heen te kunnen struikelen. Hij sprak oprechte woorden wanneer hij zei dat hij blij was om haar te zien. Maar ergens durfde hij nog geen blikken uit te wisselen. Hij was er net en twijfelde nu al. Was dit wel zo slim? Hij schudde zijn hoofd en besloot met woorden om uiteindelijk toch terug te gaan. Hij zag haar trieste blik maar wist er niet mee om te gaan. Hij wilde er alleen maar meer door wegrennen. Maar die lucht, en misschien toch de teleurstelling die het bij Lightning duidelijk zichtbaar was. Hij draaide zich weer terug en bracht zijn hand zachtjes in haar nek. Hij zoende haar teder op haar lippen terwijl het leek alsof hij op klappen stond. Hij kon het niet inhouden en legde zijn andere op haar rug. Hij merkte dat ze de zoen onderbrak en keek haar toen recht in haar ogen. Haar woorden deden hem even stoppen met nadenken. Misschien was het toch beter om te blijven. Haar woorden deden hem even vreemd kijken. 'Wat ik met je doe?' sprak hij. 'Je kunt beter zeggen wat jij met me doet...' sprak hij en zette een klein stap naar achter. Hij vond het zelf beangstigend hoe snel hij al zo dichter bij Lighting stond. Hoe snel hij al zo moeilijk zonder haar kon. Hij kende haar hooguit een week. Ze sprak dat hij niet moest gaan, en Fwinn zuchtte even. Hij nam een wat onzekere houding aan en wendde zijn blik af. 'Misschien...' mompelde hij. 'Wil ik ook niet gaan...' kwam er zacht protesterend uit. Hij wist zich momenteel geen houding geven en het irriteerde hem mateloos. Hij kon hier Erza moeilijk de schuld van geven en besloot het daarom ook niet op haar af te vuren. Zwijgzaam dacht hij na, over hoe hij het ging uitleggen, maar het kwam hem niet tot gedachten. Zwijgzaam bleef hij een moment naar haar kijken, betrapte zich al snel op dat het staren werd. Daarna liep hij verder de kamer in en ging op de rand van haar bed zitten. Boog wat voorover en leunde met zijn armen op zijn been. Hij keek even naar de grond. 'Ik ben....' begon hij zijn woorden zacht. 'Ik ben eigenlijk maar een kind van niet veel ouder dan een jaar...' sprak hij toen. Hij wist niet waar hij het vandaan haalde, maar als hij zou beginnen dan begon hij bij het begin. 'Mijn moeder was doodziek, had een Shadraans virus opgelopen. Ze was toen hoogzwanger van mij. Het is allemaal dit jaar nog gebeurt...' sprak hij kalm. 'In feite ben ik nog maar 1 jaar oud...' sprak hij en keek toen voor zich uit, richtte zich niet op Erza. Het besef dat hij eigenlijk nog maar een jonkie was, wat Savador toen in zijn gezicht smeet was best hard aangekomen. 'Met een spreuk heeft mijn moeder me in een paar uur achttien jaar gemaakt...' sprak hij. 'Maar mijn gedachten zijn niet versneld in die spreuk. Ik heb achttien jaar lang in een isolement geleefd...' sprak hij. 'En zelfs in het halve jaar dat ik op straat heb geleefd kwam ik er niet uit...' sprak hij met een zachte stem en richtte zijn blik schuin af van Erza. 'Ik ben door dat alles vervreemd van mensen geworden...' sprak hij en stond toen op. Hij keek haar aan. 'Ik heb maar een enkel iemand die ik vertrouw. Noëla, mijn model als het op fotografie neer komt.' legde hij verder uit. 'Maar met jou...' sprak hij en keek haar serieus aan. 'Ik kan niet stoppen om aan je te denken. Ieder moment moet jij weer mijn motivatie naar beneden trappen omdat er niets beters is dan gewoon in een dezelfde ruimte met jou te zijn...' sprak hij. 'Ik heb mijn camera de afgelopen week niet meer aangeraakt...' sprak hij en zuchtte. 'Wat is er met me...' mompelde hij terwijl hij wat van Erza afliep en naar buiten keek door het raam dat er was in de kamer. 'Ik heb me altijd gefocust op mijn studie. Mezelf voorgehouden dat ik alleen met Noëla door het leven zou gaan en samen lang zullen werken bij het blad Fashoinable*. En een avond weet dit hele plan te vervagen...' sprak hij terwijl hij met zijn handen op de vensterbank ging leunen en naar buiten keek. 'Ik kan me zelf niet eens meer aan het huiswerk zetten. Ik zie constant jou ogen voor me. Die blauwe kijkers die ik maar niet kan vergeten...' sprak hij en keek naar buiten over het terrein. Een stelletje hand in hand in warme kleding over het terrein dat zijn herfstkleed al aan had. Kleuren zoals geel, oranje, rood en bruin kwamen je tegemoed. Desondanks de warme kleuren waren het toch altijd koude momenten. Zwijgzaam draaide Fwinn zich weer richting Erza en bleef tegen de vensterbank leunen. 'Ik heb een beangstigd gevoel, Erza....' sprak hij. 'Ik wil meer van je, maar tegelijkertijd zegt mijn hoofd dat ik je op afstand moet houden.' sprak hij en keek haar recht aan.

Net op tijd gepost, pap komt net met de schaal friet binnen. Ben even eten, tot vanavond

Lightning wist goed dat ze veel vroeg. Vooral omdat hij meer ergens meezat dan zij. Misschien was ze nu iets te egoïstich? Onrustig beet ze op haar onderlip. Hoe ging ze dit ingewikkelde probleem oplossen. In films en boeken leek het altijd zo makkelijk te gaan. Dat vond ze aan de ene kant zo leuk aan de boeken maar aan de kantere kant was het stom.
Die boeken en films gaven je alleen maar een illusie van de liefde. Alsof het altijd alleen maar rooskleurige aan toe gaat. Maar in werkelijkheid kom je altijd veel teveel obstakels tegen gewoon om zo je liefde te bewijzen voor een ander. Geruisloos zuchtte ze even diep. Bekeek hem aandachtig. Ja hij leek er meer moeite mee te hebben dan zij. Had hij..?
Probeerde hij zichzelf ook te begrijpen? Blijkbaar was het iets dat hij niet gewoon was, dat zou iedereen kunnen zien aan zijn lichaamstaal. 'Wat ik met je doe?' sprak hij. 'Je kunt beter zeggen wat jij met me doet...' sprak hij en zette een klein stap naar achter. Verbaasd keek ze hem aan, beet nerveus al de hele tijd op haar onderlip. Haar ogen liet ze naar de grond staren. Het was haar eigen schuld...Als hem die avond echt naar de disco zou zijn gegaan zou ze Fwinn nooit hebben ontmoet.
Had zij kunnen flirten met andere gasten zonder echte gevoelens ervoor te krijgen. Zat ze niet hier met hem nu op haar kamer met een nogal ongemakkelijke sfeer. Zwijgend keek Light toe hoe op de rand van haar bed ging zitten. Hij keek even naar de grond. 'Ik ben....' begon hij zijn woorden zacht. 'Ik ben eigenlijk maar een kind van niet veel ouder dan een jaar...' hoorde ze hem toen onverwacht zeggen. Wat zei hij nu?
De hele tijd zat ze hem verbaasd aan te kijken...oke...dat had ze dus niet echt verwacht. Dus als het zo was zo'n jong kind...dat kende toch nog geen liefde? Kon het zijn dat hij ook geen... Het was gewoon vreemd. Een gevoel van haar zorgde ervoor dat ze haar bureau stoel nam en zwijgend ging gaan zitten. had het gevoel dat hij iets zou uitleggen of vertellen.
Lightning zal het wel zien. De hele tijd luisterde ze aandachtig naar wat Fwinn te vertellen had. Onderbrak hem geen enkele keer ookal zat ze met enkele vragen. Toch ging ze die niet vragen. Op een of andere manier was de tijd daar niet rijp voor. Dus liet ze de vragen die in haar hoofd rondspookten aan de kant liggen. Het deed haar zeer om hem zo onrustig te zien, zo onzeker over dingen dat hij blijkbaar niet echt snapte.
Zij snapte er veel meer van ookal had ze in het begin van niet gedacht. 'Ik kan me zelf niet eens meer aan het huiswerk zetten. Ik zie constant jou ogen voor me. Die blauwe kijkers die ik maar niet kan vergeten...' sprak hij en keek naar buiten over het terrein. Die symptonen. Lightning wist nu zeker wat er bij hem scheelde, het was precies het zelfde als bij haar. Alleen wist hij niet wat dat betekende en zij dus wel. Hoe zal ze dit moeten doen? 'Ik heb een beangstigd gevoel, Erza....' sprak hij. 'Ik wil meer van je, maar tegelijkertijd zegt mijn hoofd dat ik je op afstand moet houden.' sprak hij en keek haar recht aan.
Even was Lightning sprakeloos, wist niet wat ze moest zeggen. even opende ze haar mond, maar sloot die al snel weer omdat ze werkelijk niet wist wat te zeggen. Gewoon in zijn mooie rode ogen te kijken wist ze het nu zeker. Ze hield van hem ookal kende ze elkaar niet zo lang. Het besef zorgde ervoor dat ze zich gealameerd voelde.
Dit mocht niet. Zijn verstand had gelijk hij moest uit haar buurt blijven. Hoe meer hij met haar om zou gaan, hoe sneller hij achter haar eigen geschiedenis komt. En dat was uiterst gevaarlijk. Speciaal voor dat verleden had ze een fake naam gekozen om niet herkent te worden. Hoe vaak zal ze nog moeten lijden door haar vloek? Met een diepe zucht keek ze hem aan, probeerde haar emotie's in bedwang te houden.
Ging daarom ook niet naar hem toe hij wou afstand dus dat accepteerde ze dan ook."I-Ik weet wat er mis is met jou." Begon ze langzaam, keek hem ook niet meer aan. Dat kon ze niet, anders zou ze gewoon voor hem bezwijken."Maar ik weet niet of je het wel weten." Ging ze twijfelend verder. Moest ze het wel vertellen? Want wie was zij om het hem uitleggen, zij die dat onderwerp overzichzelf altijd heeft ontweken tot vandaag. "En...j-je hoofd heeft gelijk...." Sprak ze triestig.
Nu mocht ze niet meer aanzichzelf denken. Dit moet ze zeggen zodat ze hem geen pijn kon doen. Wou zo voorkomen dat het niet nog eens gebeurde zoals haar eerste liefde en haar laatste liefde was geworden. even rilde ze weer bij het beeld van die herinneringen voor eeuwig in haar geheugen gegrift."M-mischien is het beter dat je afstand houd." Wat haatte ze zichzelf, waarom kon ze niet een gewoon normaal meisje zijn zonder een geheim dat anderen met plezier zou in stukken scheuren?
Nog steeds had ze hem niet durven aan te kijken. "Misschien als je me niet meer ziet, zal het voorbij zijn en kun...je weer met je studie bezig zijn waar ik je...van af hou" Dit was het beste, het enige wat ze kon doen zonder dat er iemand pijn zou lijden. Ze hield het niet meer uit, kon hem niet meer weerstaan.
Stapte langzaam op hem af. Stopte recht voor hem. Streelde langzaam en terder zijn kaaklijn terwijl ze de hele tijd naar die warme lippen van hem staarde. "Het is het best als je naar je hoofd luisterd." het deed haar pijn door nog maar te denken dat ze hem niet meer zou kunnen aanraken. "Dat zal het veiligst zijn" Sprak ze met een lichte heese stem, dat Was het enige dat ze zou voor hem bekennen.

Meh, ik heb geen frietjes gekregen *.* xd

Fwinn worstelde met zichzelf. Wist niet hoe hij het moest aanpakken en dat frustreerde hem. Normaal pakte hij juist problemen aan. Hij had amper problemen, alleen maar oplossingen. Maar dit kende hij niet en daardoor was de oplossing ver buiten bereik. Hij beet zijn kaken op elkaar en leunde met zijn handen voorover op de vensterbank en staarde naar buiten. Hij legde zijn verhaal zo kort en duidelijk mogelijk uit. Hij wist gewoon niet hoe hij het aan moest pakken. Puur omdat hij de oorzaak niet wist. Hij keek haar weer aan toen hij klaar was. Ze begon schuchter. Ze wist wat hem mankeerde! Ze wist het?! Hij moest het weten, en wel nu. Hij kon zich niet bedwingen en beende vluchtig op haar af. Hij pakte haar schouders vast en keek haar wat wanhopig aan. 'Vertel het me...ik moet weten wat er aan de hand is....des te eerder is dit hele gedoe over...' sprak hij vluchtig. Hij keek haar recht in haar ogen aan. Maar ze wendde haar blik af. Zijn grip op haar verslapte en hij draaide zich om. 'Naar mijn hoofd luisteren...' sprak hij vragend. Hij grinnikte. 'Dan ken je...' wilde hij zijn zin beginnen mar pauzeerde even. 'Mij dus nog niet goed genoeg...' sprak hij en keek weer richting het raam. 'Ik sta bekend om mijn roekeloos gedrag. Ik kan naar mijn hoofd luisteren maar als mijn hart iets van me verlangt kan ik het niet negeren...' sprak hij met een zuchtende stem. 'Ik doe wat in me opkomt en dat is in veel gevallen een positief iets. Het heeft me niet voor niets hier gebracht...' sprak hij met een zekere stem en beet zijn kaken op elkaar en balde een vuist. Hij draaide zich verwoed om en sloeg zijn vuist tegen de muur. 'Iedere keer als ik in bed lig heb ik het gevoel van iets dat ik mis. En het gene wat ik mis staat recht voor me....' sprak hij en keek haar aan. 'Ik heb nog nooit iemand zo hard nodig gehad. Zelfs Noëla kan langer weg blijven!...' sprak hij met licht verheven stem. 'En jij verlangt van me dat ik zomaar afstand ga houden! Ik weet niet wat het is, maar ik kan er niet mee in gaan...' sprak hij met een vastberaden stem. Hij liep naar haar toe en legde zijn hand op haar schouder. Liet deze naar haar rug glijden en omhelsde haar in een stevige omhelzing. 'Als een week zonder contact met jou me nog steeds aan je laat denken, dan is het helemaal afsnijden van het contact toch ook nutteloos...' sprak hij zacht en licht gesmoord omdat hij zijn gezicht half verborg in haar schouder. Hij bleef zo staan zocht het ritme van haar hartslag op. Voelde het en genoot er van. Haar geur dat hem middels zo bekend was en hem stapel gek maakte. Hij was doorgaans zo vervreemd van mensen. De eerste ontmoeting was het peilen van deze mensen, de tweede was het zoeken naar fouten en tekortkomingen. Hij had een hekel aan zijn gedrag, maar Erza had dit niet. Hij zocht niet naar haar foute kanten. Waarom zou hij dan die kans verpesten door afstand te houden. Hij bleef in dezelfde houding staan, voelde het strelen van zijn kaaklijn en een goede siddering ging door zijn ruggengraat. Het voelde zo prettig dat hij meer wilde. Haar woorden deden hem wat afstand nemen en keken haar aan. 'De eerste dag ben ik door een draak door elkaar geschud, heeft me een gekneusde rib opgeleverd en een paar gescheurde spieren. De tweede week wordt ik aangevallen door een stel Noise, vreemde wezens. Kom er ook niet zonder kleerscheuren van af..' sprak hij bars. 'Ik sta er nog, in een geheel. Dat dicht bij jou zijn onveilig is kan me geen klap schelen. Ik lach dat gevaar tegemoet, zolang ik maar een seconde langer bij je kan blijven...' sprak hij en legde zijn hand tegen haar wang en gleed naar haar nek. Hij keek haar recht in haar ogen. Fwinn zijn ogen stonden serieus, hij wilde het gevaar tegemoet zien, al kostte het zijn leven. Zolang hij maar bij haar kon zijn.

Hoe zal ze die belofte kunnen waarmaken? Hem niet meer zien...waarschijnlijk zou ze het nog geen drie dagen volhouden. Zou iedere dag toch een glimp van hem willen opvangen ookal is het maar enkele korte seconden. Het zou al veel voor Lightning betekenen. Ze zat nu al de hele tijd te staren naar de grond, maar wat kon ze anders doen?
Naar hem kijken? Nee dat zou er alleen maar voor zorgen dat ze de belofte meteen wil verbreken. En dat mocht ze nu niet doen...Het bleef toch lastig om niet op te kijken en zich in zijn armen smijten. Was dit allemaal wel een goed idee?
Moest Lightning wel vertellen waarom hij zich zo gedroeg? Misschien was het toch beter dat hij het allemaal zelfs zou ondervinden. Dat is toch de bedoeling? Of niet dan...Onverwacht greep hij naar haar schouders waardoor ze meteen hem recht aankeek. Slecht idee. Zag hoe wanhopig hij was.
Nu kon ze niet anders doen dan het vertellen. Ze kon er niet tegen hem zo te zien. 'Vertel het me...ik moet weten wat er aan de hand is....des te eerder is dit hele gedoe over...' sprak hij vluchtig. Terwijl ze hem niet weer de hele tijd durfde aan te kijken beet ze onrustig op haar onderlip. Nu stond ze werkelijk voor een groot dilemma. Hoe ging ze dit oplossen?
Het hem niet vertellen...jawel wou hem niet meer zo wanhopig zien. Langzaam deed ze haar mond open."H-het..."Dit was lastiger dan ze had verwacht." het betekend...D-dat je verliefd bent." Zuchtte ze? Dat is eruit. "Enikdenkdatikdatookben" Ratelde ze er vliegensvlug er aan toe. Oke ze had het gezegt, als hij het nog niet echt verstond zal ze het desnoods wel helemaal uitleggen...
Ookal hoopte ze dat hij het wel zou verstaan want ze zou er alleen maar onzeker van worden het helemaal te moeten uitleggen. 'Ik sta bekend om mijn roekeloos gedrag. Ik kan naar mijn hoofd luisteren maar als mijn hart iets van me verlangt kan ik het niet negeren...' sprak hij met een zuchtende stem. 'Ik doe wat in me opkomt en dat is in veel gevallen een positief iets. Het heeft me niet voor niets hier gebracht...' sprak hij met een zekere stem.
Hij had wel gelijk, was blij dat hij naar zijn hart luisterde. Blijkbaar moest Lightning maar eens het voorbeeld nemen van Fwin. Het leek simpel maar dat was het natuurlijk niet. Door de jaren heen heeft ze geleerd om haar gevoelens over haar hart te negeren. Had de instinct van het beest in haar overgenomen. Kon daarom uitstekent ruiken.
Vooral hoe erg iemand zijn geschiedenis is geweest. Maar bij Fwinn deed ze dat niet... 'Iedere keer als ik in bed lig heb ik het gevoel van iets dat ik mis. En het gene wat ik mis staat recht voor me....' sprak hij en keek haar aan. 'Ik heb nog nooit iemand zo hard nodig gehad. Zelfs Noëla kan langer weg blijven!...' sprak hij met licht verheven stem. 'En jij verlangt van me dat ik zomaar afstand ga houden! Ik weet niet wat het is, maar ik kan er niet mee in gaan...' sprak hij met een vastberaden stem.
Was het echt? kon het zijn? miste hij haar echt ook zoveel? Lightning wou het geloven maar het was zo moeilijk. Hij liep op haar af en omhelsde haar stevig.
Meteen legde ze haar hoofd tegen zijn borstkas. Wat had ze dit gemist in de hele week dat ze hem niet meer had gezien. Zijn woorden deden haar bijna letterlijk smelten. Wist hij dan niet dat ze zo nog meer van hem zou gaan houden? Lightning voelde zijn ogen op haar dus keek ze hem deze keer recht aan.
Zag hoe serieus hij keek.
Ze hield hem stevig vast. Bang om hem weer te laten gaan."Het is niet..."verwoed schudde ze met haar hoofd."Je snap het niet" Zuchtte ze triestig. Bleef hem deze keer de hele tijd aan kijken."Het is...Ik ben bang dat ikzelf jou zou zeer doen Fwinn" Legde ze uit." Het is al een keer gebeurd, maar dat wil ook nooit meer meemaken." Hoe legde ze het precies uit zonder ervoor te zorgen dat hij nog meer vragen zou stellen?"Voor jou wil ik dat het koste van het kost voorkomen omdat..." De laatste woorden wouden niet uit haar mond komen.
Onrustig beet ze harder op haar onderlip, proefde al snel de roestige smaak van bloed in haar mond."omdatikjeleukvind" Ratelde ze weer zo snel als de vorige keer en staarde blozend weer naar de grond. Of nouja nu naar zijn borstkas omdat ze nog in zijn heerlijke omhelzing zat.

Ze bezwijkt helemaal voor hem xd

Hij wilde niet zonder haar verder gaan. Hij wist dat het geen nut zou hebben om de communicatie totaal te verbreken. Hij deed wat zijn hart hem begeerde en als hij bij haar wilde zijn, zou hij niet gaan tegenhouden, al was het nog zo veilig. Hij hoorde haar woorden en liet haar los. Hij draaide zich om en keek even naar de muur. 'Verliefdheid...' mompelde hij. 'Ik heb er over gelezen, maar nooit verwacht dat zoiets mij zou overkomen. Een jongen, vervreemd van mensen, wordt verliefd...' sprak hij zacht en schudde zijn hoofd even. 'Ik verliefd' sprak hij grinnikend en wilde het even niet geloven. Maar hij zelf had zich nooit zo gevoeld, misschien zat er een kern van waarheid in. Haar ratelende woorden had hij nog gehoord en hij draaide zich toen naar haar om. 'Dus jij wilt zeggen...' sprak hij en keek haar even ongelovig aan. Hij was nog geen half jaar op deze school en nu al stond hij tegenover iemand. Ofja, tegenover in een positieve zin dan. Hij hoorde haar echter nog zeggen dat hij beter afstand kon houden. Het was iets wat ze beter had kunnen verzwijgen want Fwinn ging op defensief, hij sloeg zijn vuist opzij tegen de muur waardoor een doffe klap te horen was. Hij begon met een licht verheven stem te protesteren. Hij beende op haar af en omhelsde haar. Een warm gevoel mengde zich in hem en zwijgzaam bleef hij zo staan. Hij hoorde haar woorden die protesterend klonken. Hij keek haar aan. 'Ik heb nooit liefde gevoeld, hoe moet ik het de eerste keer direct snappen...' sprak hij zacht vragend. Maar het antwoord was anders dan verwacht. 'Mij pijn doen? Ik ben mijn hele leven opgesloten en ik heb een half jaar op straat geleefd met de nodige afranselingen...mij pijn doen moet je meer in huis hebben dan je denkt...' sprak hij laconiek en lachte even. 'Omdat?' sprak hij vragend op haar laatste woorden. Hij keek haar vreemd aan en glimlachte. En liet haar wat los toen ze naar beneden keek. Hij legde zijn vinger onder haar kin en hief haar hoofd wat. 'Ik vind jou ook leuk...' sprak hij zacht en gaf haar toen een tedere zoen op haar mond. Hij sloot zijn ogen en ging wat dichter tegen haar aan staan. Hij legde zijn handen om haar onderrug en genoot met iedere vezel van zijn lichaam. Hij onderbrak na enige tijd de zoen en keek haar toen aan. 'En nu....' mompelde hij. 'Ik bedoel, in dat opzicht weet ik dus niets. Wat gebeurt er na dit allemaal. Gaan we verder met ons leven, of....' mompelde hij. Hij wist het echt niet. Hij had altijd verwacht dat die koppeltjes die hand in hand liepen of knus tegen elkaar aan lagen, dat die altijd weer uit elkaar gingen en weer iemand anders zouden vinden wanneer het uit kwam. Hij zweeg even en keek Lightning aan. Hij wist niet goed wat te doen en daarom hoopte hij vurig dat of Erza met wat meer uitleg kwam of dat het zich vanzelf zou wijzen.

Wat moest ze hier nu mee doen? Het was zo moeilijk, Light had gezworen nooit meer verliefd te worden, maar die belofte verdween als sneeuw voor de zon toen ze Fwinn ontmoete. En daar kan ze niks meer aan veranderen. Wanneer iemand zou hebben gevraagt of Lightning geloofde van liefde op het eerst gezien, dan zou ze die persoon gewoon uitlachen. Maar nu?
Nu zou ze zeggen dat ze dat inderdaad in geloofde. Want dat was gebeurd bij Fwinn. Eerst bleef ze het maar ontkennen, maar dat had nu helemaal geen zin meer. 'Verliefdheid...' mompelde hij. 'Ik heb er over gelezen, maar nooit verwacht dat zoiets mij zou overkomen. Een jongen, vervreemd van mensen, wordt verliefd...' sprak hij zacht en schudde. Lightning liet hem begaan. Dit was waarschijnlijk moeilijker voor hem dan voor haar. Het was beter dat hij het zelf zou ontdekken.
Dat was de bedoeling toch? Geschrokken haalde ze even diep adem toen ze hem hoorde protesteren en met een vuist tegen de muur zag slaan. Kwam dan recht op haar af en omhelsde haar. Voelde al snel weer hoe zijn warmte naar de hare overstroomde en samen een werden. . 'Ik heb nooit liefde gevoeld, hoe moet ik het de eerste keer direct snappen...' sprak hij zacht vragend. Daar moest Lightning over na denken.
Toch gaf ze toe, dat het haar helemaal niet kon schelen hoe moeilijk dit kon worden, zolang ze maar bij hem was vond ze het niet erg. Als het haar zou lukken natuurlijK. 'Mij pijn doen? Ik ben mijn hele leven opgesloten en ik heb een half jaar op straat geleefd met de nodige afranselingen...mij pijn doen moet je meer in huis hebben dan je denkt...' sprak hij laconiek en lachte even.
"Je...snapt het niet." Hij wist niet waar ze het over had, hem pijn doen? daar wou ze nog niet eens aandenken. Zal het zich dan ook noit zichzelf vergeven als ze hem werkelijk maar een haartje pijn zou doen. Zou ze het hem vertellen? Ach, het word hoogtijd dat ze het aan een iemand zou vertellen. Maar hij kwam waarschijnlijk van Shadra...en daar is iedereen bekend met de farron vloek...In haar zat ze in een twee strijd.
Dit moest ze ooit eens doen. waarom nu dan niet?Hij legde zijn vinger onder haar kin en hief haar hoofd wat. 'Ik vind jou ook leuk...' sprak hij zacht en gaf haar toen een tedere zoen op haar mond. Die simpele woorden zorgden ervoor dat ze zich helemaal voelde worden. De woorden waren simpel, toch leken ze alsof ze een magich effect op haar hadden. 'En nu....' mompelde hij. 'Ik bedoel, in dat opzicht weet ik dus niets. Wat gebeurt er na dit allemaal.
Gaan we verder met ons leven, of....' mompelde hij. Lightning begon lichtjes te lachen, vond het schattig hoe hij zich zo onzeker gedraagde. Legde haar armen om zijn schouders heen en leunde helemaal tegen hem aan."Zo ben je best schattig" Sprak ze de waarheid met een ondeugende grijns. "en over je vraag..." Sprak ze bedenkelijk.
Gemakkelijk zou het niet zijn...maar nooit is iets gemakkelijk. "Luister...ik kan niet precies vertellen hoe het moet" Begon ze rustig." Maar een ding kan ik je wel vertellen. Als het over liefde gaat moet je je hart volgen... Geloof me maar, dan zal alles vanzelf komen. Je moet alles zelf ontdekken." Het klopte gewoon niet iemand te vertellen over liefde, iedereen moet de liefde zelf ontdekken. En even tasten in het donker was daar een deel van.
Ze moest het nu vertellen. Even beet ze angstig op haar onderlip. Ging uit zijn veilige omhelsing en ijsbeerde in haar kamer rond."I-ik...heet eigenlijk niet...erza Scarlet" Sprak ze zachtjes tegen hem, wie weet had hij het wel niet gehoord want luid sprak Lightning nu ook weer niet. Zou ze haar vloek wel op zijn schouders moeten laten rusten?
Wie wilt er nu bevriend zijn met iemand die een vloek draagt waardoor die altijd om midden nacht naar het bos moet rennen om daar de pijnlijke transformatie te ondergaan en zo een hellhound is getransformeerd. Een slim dier dat zijn eigen wil had en de naam Duvessa droeg? Velen van Shrada wist van die vloek.
Alleen wist ze niet hoeveel. Maar als hij het ook wist? Misschien kon ze hem dan zo bang genoeg maken om ervoor te zorgen dat ze uit zijn buurt blijft ookal zou het haar verscheuren dit was voor zijn eigen best wil."Ik...het eigenlijk... Lightning farron." Er was natuurlijk ook een kans dat hij het neit kende. Ze zal direct wel te weten komen. Angstig wachte ze af, niet door hebben dat ze geen adem meer haalde tot ze zijn reactie zou hebben gezien.

Fwinn protsesteerde heftig maar dat was meer omdat hij niet kon hebben de les gelezen te worden. Hij volgde zijn hart en daarmee klaar. Al was het dan nog zo wijs om afstand te houden van haar, hij wilde bij haar zijn en deed dat dan ook. Fwinn zijn ogen richtte zich op Erza terwijl hij op haar af liep en haar omhelsde. Hij sprak dezelfde woorden terug en hij merkte aan Lightning dat het haar goed deed. Hij glimlachte. Hij vroeg toen kort wat er zou gebeuren, wat ze moesten doen. En natuurlijk moest er weer geheimzinnig over gedaan worden. Fwinn zijn ogen wendde zich ergerlijk af. 'Ik haat verassingen...' sprak hij licht geërgerd en mompelde. Hij zag daarom ook niet dat Erza zich peinzend afwende van hem, dat iets haar bezig hield. Hij keek pas op toen ze bekende dat haar naam eigenlijk niet Erza was. Fwinn zijn ogen gingen even op afstand, even wantrouwend, een leugen bij de eerste ontmoeting, hoeveel kwamen er nog meer? Hij keek haar aan en wachtte gespannen af wat er ging volgen. De pauzes gaf aan dat ze het moeilijk vond. 'Lightning....' sprak hij nadenken. Hij keek haar toen aan met een serieuze blik. 'Ho wacht....Farron....' sprak hij en keek haar even met een serieuze blik aan. 'Dé Farron...' herhaalde hij. Hij wendde zijn blik even af. Hij herinnerde zich het maar wat goed.

Het was nacht in de straten van een oud dorpje waar Fwinn heen was getrokken, in hoop de man met de slangachtige ogen te vinden. Hij had de helft van het dorpje afgezocht en liep nu zwervend door de straten. Hij had een stuk brood in zijn handen dat hij van een vriendelijke bakker had gekregen. Hij had een blik op nul staan en liep zwervend verder, negeerde de onveilige stilte die er hing in het dorpje. Hij ging zitten tegen een muurtje waar een verhoogd plein stond en begon zich te goed te doen aan het brood. Een oude man zat op een bankje achter hem en stond op toen hij de jongen van negentien zag. Hij schudde zijn hoofd. 'Ik hoop dat je een overnachtingsplek hebt..' sprak de man in een lichte bezorgde stem. 'Als de Farron je te pakken krijgt houdt iemand het met jou bouw amper uit...' sprak de man en liep toen weg. Pas toen was Fwinn's nieuwsgierigheid geprikkeld. Hij was zwaar uitgeput en stond al een tijdje te piekeren. Misschien als hij die Farron tegen kwam was het makkelijk, was hij weg en kon hij zijn leven starten ergens anders. Niet op deze verrotte planeet vol mensen. Ergens tussen de engelen, met de vrijheid die hij begeerde. Hij had zich sindsdien geïnteresseerd in de naam Farron, had gehoopt dat het een verlosser was in zijn pijn. Fwinn had toen het leven eigenlijk al opgegeven, wist dat troep als hem geen kans had in de wereld. En het was toen nog maar op de helft van zijn lijdensweg. Zwierf nog maar een kwart jaar over straat. In een openbare bieb was hij toen gaan zoeken. Maar kwam er al snel achter dat het een legende was en had de moed opgegeven. Hij had echter de nodige informatie die hem nu dus van pas kwam.

'De legende van de Farron vloek....' mompelde hij. 'Nooit gedacht dat het me ooit nog terug zou brengen naar die tijd.' sprak Fwinn en keek haar toen aan. 'Dus ene Duvessa....' sprak hij, wist zelfs de naam van het monster. 'Zit in jou?' sprak hij en keek haar even aan met een serieuze blik. Hij ontspande toen en glimlachte. 'Ik dacht even dat je me ging zeggen dat je een moordlustige moordenaar was...' sprak hij en grinnikte even. Hij liep naar haar toe en legde zijn handen op haar schouders en liet zijn armen om haar heen glijden. 'Ik ga je niet wegsturen omdat je een monster in je hebt die je iedere nacht ontwaakt...' sprak hij. 'En al moet ik in de nacht wakker liggen om zo niet vermoord te worden door de beste Duvessa...' sprak hij. 'Dan zal dat maar zo zijn. Ik kan goed vluchten, heb me voorbereid op een mogelijke dodelijke ontmoeting met het monster van Farron..' sprak hij. 'Ik heb zo mijn trucjes in mijn schild. Zo makkelijk krijgt het me niet te pakken, Lightning...' sprak hij en verstevigde zijn grip op haar en bleef tegen haar aan staan. 'Duvessa is iemand anders dan de lighting, nee Erza die ik ken...' sprak hij kalm en glimlachte. Hij keek haar toen recht aan. 'Mijn hart zegt me dat ik je niet moet wegsturen, al is het de laatste stap die ik zal zetten op dit aard...' sprak hij en gaf haar een klein kusje op haar mond.

Was het wel een goed idee geweest om het hem te vertellen...? ja daar was ze zeker van. Zou wou niet van iemand houden maar toch geheimen. Dat zou ze niet meer aankunnen. Wou geen geheimen voor hem hebben. Niet voor Fwinn. Voor iedereen bleef ze het geheim houden behalve hij, hij is de enige uitzondering die er ooit zou zijn...
De spanning die ze voelde, wachtend op zijn reactie was vreselijk. De angst die ze had. Wist dat dit de enige was dat ze nog kon proberen, toch maakte het haar bang. 'Lightning....' sprak hij nadenken. Hij keek haar toen aan met een serieuze blik. 'Ho wacht....Farron....' sprak hij en keek haar even met een serieuze blik aan. 'Dé Farron...' herhaalde hij. Hij wendde zijn blik even af.
Light begon harder op haar onderlip te bijten. Proefde weeral voor een tweede keer op een dag de roestige smaak van bloed in haar mond. Nee, ze had geen spijt dat het hem had vertelt. Het was beter zo. Dat hij wist wat ze werkelijk was. Niet dat ze er blij mee was, dat ze het hem had vertelt. Maar het voelde goed om het toch iemand te hebben vertelt. Al die jaren had ze het opgepropt. 'De legende van de Farron vloek....' mompelde hij waardoor ze uit haar gedachten werd getrokken.
Verbaasd keek ze hem aan, zijn reactie...het was niet de reactie die ze had verwacht. 'Nooit gedacht dat het me ooit nog terug zou brengen naar die tijd.' sprak Fwinn en keek haar toen aan. 'Dus ene Duvessa....' sprak hij, wist zelfs de naam van het monster. 'Zit in jou?' sprak hij en keek haar even aan met een serieuze blik. Hij ontspande toen en glimlachte. 'Ik dacht even dat je me ging zeggen dat je een moordlustige moordenaar was...' sprak hij en grinnikte even.
Verward en verbaasd keek ze hem aan. Op het moment zelf kon ze niet meteen lachen. Daar was ze nog te verward voor. Hij aanvaarde het simpel weg. Zag ze dat nu goed? "euh..." Wat kon ze erop zeggen? Hoe hij vertelde dat hij het wel aankon, dat ze zich daar geen zorgen moest over maken.
Het zorgde ervoor dat ze zich opgelucht voelde. Dit had ze zelf nooit durven dromen, dat iemand haar nog steeds zou aanvaarden ookal wist die wat ze werkelijk was. het was niet te geloven. 'Duvessa is iemand anders dan de lighting, nee Erza die ik ken...' sprak hij kalm en glimlachte.
Hij keek haar toen recht aan. 'Mijn hart zegt me dat ik je niet moet wegsturen, al is het de laatste stap die ik zal zetten op dit aard...' sprak hij en gaf haar een klein kusje op haar mond. Terwijl ze hem aankeek zette ze alles op orde in haar hoofd sorteerde haar gedachten. Met een lichte dwang duwde ze Fwinn op haar bed."M-meen je dat" Sprak ze op een lichte hese stem."Kan het je echt niet schelen?" Nog steeds kon ze het niet helemaal geloven.
Waarschijnlijk omdat ze eens was verraden geweest, dat ze daarom niemand meer werkelijk vertrouwde vanaf dat ze haar geheim had verteld. Ze boog zich over hem heen, waardoor enkele plukken vlak naast zijn gezicht landen. "Ik kan haar niet beheersen, zou het mezelf nooit vergeven als ik jou iets zou aandoen Fwinn" Sprak ze nu ook serieus. Toch was ze blij dat hij haar aanvaarde voor wie ze was..

Zijn ogen gingen even wantrouwend naar Lightning toen ze vertelde dat ze niet heette. Hij keek haar even afstandelijk aan, twijfelde even aan hoe hij haar moest vertrouwen. Ze had zich onder een valse naam voorgesteld, wat voor geheimen zou ze dan hebben. Echter nam zijn wantrouwende blik een strakke en serieuze blik aan. Hij wist zo veel van die vloek af, had er hele legendes en informatie over gelezen. Hij had het als zijn laatste uitvlucht uit dit verrotte oord gezien. In zijn straatperiode was hij pas rond de laatste periode echt gaan ontwikkelen. Hij had het eerste deel echt regelmatig knokpartijen die hij niet won. Hij was zijn motivatie om verder te zoeken verloren en toen een uitweg zo dichtbij was, wilde hij maar graag dat monster ontmoeten. Hoe vaak hij wel niet gezocht had in de nacht om het beest tegen te komen en het zijn gang te laten gaan. Fwinn was pas anders gaan denken toen het beest na een maand nog niet langs was gekomen. Na een maand was hij het spoor bijster. Had verder gelezen over de vloek en zich er serieus in verdiept maar zag het niet meer als een legende. Tot de dag van vandaag was het hem niet echt meer tot gedachten te komen. Hij liep naar Erza en omhelsde haar. Hij wist dat ze niets wist te zeggen, dat ze verbaasd was. Hoe had hij dan moeten reageren, op afstand blijven? Hij kon het toch niet, dat had hij al gezegd en nu hij dit wist wilde hij het alleen maar meer bij haar zijn. 'En of het me kan schelen...' sprak hij kalm en keek toen even serieus. 'In de periode dat ik op straat heb geleefd heb ik de moed vaker laten zakken. Op dat moment zag ik het monster van Farron als een uitweg uit mijn leven, dat toch geen waarde had..' sprak hij kalm. 'Nu ik zie wie de houder van de vloek is...' sprak hij. 'Ik ben blij dat ik je nooit ben tegen gekomen op dat moment...' sprak hij zacht. 'Ik zie Erza, dezelfde als een week terug. Dat monster komt in een pijnlijke transformatie, toch? Tegen de tijd dat het veranderd en ik ben in de buurt, kan ik me op tijd weg krijgen. Mij gebeurt niets...' sprak hij kalm en zacht. 'Duvessa doet me niets...' sprak hij om haar gerust te stellen. Hij keek haar recht in haar ogen. Gek genoeg voelde hij zich niet ongemakkelijk om zo te liggen. Ze lag boven hem, althans, hing boven hem. Opnieuw die neiging. Hij kwam wat omhoog en gaf haar een zoen op haar mond. Hij keek haar toen recht in haar ogen. Hij was serieus, hij was bereid om door dat monster heen te kijken. Hij was niet meer levensmoe, hij had zijn passies en dromen. Hij zou ontkomen aan de dood en wonden mocht hij Duvessa ooit tegenkomen.

Lightning was blij dat hij niet was weg gegaan. Wou geen geheimen voor hem. Daar waren haar gevoelens te serieus voor. Toch zal ze in haar achterhoek van haar hoofd nog steeds wat angstig zijn, dat het op een dag toch vreselijk verkeerd zou kunnen gaan. Ongezien schudde ze even kort met haar hoofd. Daar moest ze echt eens stoppen over nadenken. Het had geen zin om te piekeren over dingen dat zelfs nog niet eens zeker waren of die wel werkelijk zouden gebeuren. Dus de zorgen komen wel pas later.
Nu was het enige waar ze wou aandenken was Fwinn. Degene die met gemak haar hart tekeer kon laten gaan. 'En of het me kan schelen...' sprak hij kalm en keek toen even serieus. 'In de periode dat ik op straat heb geleefd heb ik de moed vaker laten zakken. Op dat moment zag ik het monster van Farron als een uitweg uit mijn leven, dat toch geen waarde had..' sprak hij kalm. 'Nu ik zie wie de houder van de vloek is...' sprak hij. 'Ik ben blij dat ik je nooit ben tegen gekomen op dat moment...' Een schaapachtig glimlach kwam op Lightning haar gezicht terecht. "Ik ook" Sprak ze glimlachend."anders zouden we hier..nu niet samen zijn" Verklaard ze simpel weg.
OPgelucht dat ze hem echt niet had tegen gekomen. Wie weet wat er zou zijn gebeurd."En ik ben blij dat je uiteindelijk toch weer jou leven waard vond...want dat vind ik wel degenlijk belangrijk en daarom ook de moeite waard" Het was de waarheid.
Wanneer ze hem hoorde praten over zijn verleden...kon Lightning daaruit maken dat hij het zeer zeker ook niet simpel had gehad. 'Ik zie Erza, dezelfde als een week terug. Dat monster komt in een pijnlijke transformatie, toch? Tegen de tijd dat het veranderd en ik ben in de buurt, kan ik me op tijd weg krijgen. Mij gebeurt niets...' sprak hij kalm en zacht. 'Duvessa doet me niets...' sprak hij om haar gerust te stellen.
Lightning begon over zijn laatste woorden eens over na te denken, ze wist niet of het zo was of niet. Het was wel vreemd...Normaal wanneer Duvess tevoorschijnt kwam zwefde die altijd door de straten heen. Dus Lightning was wel verrast toen hij vertelde dat hij op Duvessa had gewacht maar ze nooit is gekomen. Hij zou een makkelijke prooi zijn geweest, want hij zou haar tegemoet zijn gekomen.
Waarom had Duvessa die dan laten schieten? Waarom maakte zich daar eigenlijk nog zorgen over? Duvessa heeft altijd zo haar redenen en Light moest blij zijn dat ze Fwinn niet heeft aangevallen wanneer ze de kans had. Lightning grinnikte toen hij zich naar haar toe boog en haar nog een zoen gaf.
Daar zou ze nooit genoeg van krijgen. Lachend nam ze zijn handen vast en pinde die tegen haar bed."En nu" Grapte ze. Ging op hem gaan zitten en keek hem met een plagende uitdruking op haar gezicht aan. toch boog ze zich naar hem toe gleed plagend met haar lippen over de zijne en trok ze grijnzend terug, hem grijnzend stevig vasthouden zodat hij niet meteen bij haar zou geraken."Eens zien hoe sterk je bent" sprak ze geamuseerd. Waarschijnlijk zou ze wel verliezen, maar het was het proberen waard vond ze..

Fwinn vond het moeilijk, moeilijk te bevatten wat er in hem speelde of wat hij moest denken van deze situatie. Normaal zou hij lachwekkend het bekeken hebben. Maar ergens zei iets in hem dat het serieuzer was dan dat hij op eerste moment dacht. Dat hij er juist naar moest luisteren. Hij keek toe hoe Lightning op hem bleef zitten en ergens voelde het niet vervelend. Wanneer Noëla ook maar probeerde hem te storen of hem ook maar waagde mee te gaan stoeien liep hij altijd negerend weg. Het opgewekte meisje had er echter andere bedoelingen mee dan Lightning maar toch. 'Jep, that's why...' sprak hij in het Shadraans en glimlachte lichtjes. 'Ik heb zo een aantal vrienden gemaakt, het zijn er dan wel niet veel, maar ik heb ze...' sprak hij. 'Ik heb zo mijn doelen gemaakt die ik toen niet had...' sprak hij kalm. Hij wendde zijn blik even af omdat hij zich geen houding wist te geven op de woorden die volgde. Iemand vond zijn leven de moeite waard. Hij vond het nog altijd een onwennig idee dat iemand hem liever levend dan dood zag. Zelfs zijn vader had hem liever als embryo op tijd weg laten halen. Hij zweeg even maar richtte zijn aandacht toen weer op Erza. Hij had Duvessa meerdere malen gezocht en had haar nooit tegen gekomen. Tot hij zelf begon te geloven dat het een legende was en het maar schijn was. Vanaf dat moment was hij weer verder gaan reizen op zoek naar de man met de slangenogen. Ineens pakte ze zijn handen vast en zette deze zijwaarts van zijn hoofd. 'Nu?' sprak hij glimlachend. 'Geniet ik simpelweg van het prachtige uitzicht dat ik heb op je ogen...' sprak hij net zo makkelijk terug in een plagende ondertoon. Hij voelde hoe haar lippen zacht over de zijne gleden. Hij wilde omhoog komen maar ze kwam zelf ook omhoog. Verdorie, nu moest hij nog moeite gaan doen ook om die zoete smaak weer te proeven. Fwinn hoorde haar woorden en grinnikte. 'Oh, dat spelletje ken ik...' sprak hij en grinnikte. Hij zette zich af, het voordeel was hier voor Lightning. Ze zat boven op en hoefde in feite met minder kracht hetzelfde te bereiken. Fwinn vond deze vorm van weinig vrijheid weinig beangstigend. Om een of andere reden vond hij het niet eens erg dat hij amper kon bewegen. Hij duwde langzaam omhoog en kwam naarmate hij hoger kwam meer in kracht naar voren. Nu waren de rollen omgekeerd. Fwinn lag bovenop en Lightning lag onder hem. Zijn haren, die minder lang waren dan die van haar, hingen nu wat naar beneden. 'En dan nu mijn prijs opeisen...' sprak hij en drukte zijn lippen zachtjes tegen die van Lightning. Hij genoot sloot zijn ogen en liet de kus overgaan in een tedere zoen.

Ongemakkelijk zat ze niet, kon zo wel nog een tijdje blijven zitten. Deels doordat ze mooi uitzicht had. Hij zat goed dat zeker. Dus er snel afkruipen zal ze niet doen, behalve als hij haar ervanaf zou krijgen. Wat een grote kans was natuurlijk. Hoe meer ze erover nadacht, hoe meer ze er zeker van wist dat ze helemaal geen spijt van zou krijgen dat ze haar groot geheim had verteld. Hij veroordeelde haar niet...
maar hoeveel waren er zoals Fwinn? Je vond nog maar weinig mensen die een gentlem waren, zacht aardig en niet meteen veroordeelden ondanks het haar verleden. Ach swat...het kon haar niks meer schelen wat anderen van haar zouden denken. Wat Fwinn dacht, dat was het enige wat werkelijk voor Lightning telde. 'Nu?' sprak hij glimlachend. 'Geniet ik simpelweg van het prachtige uitzicht dat ik heb op je ogen...' sprak hij net zo makkelijk terug in een plagende ondertoon. Light lachte.
Ze was blij dat ze op hem was gevallen, er waren soms wel meiden die op arrogante jongens vielen en uiteindelijk gekwetst werden.
Iets dat Lightning altijd had kunnen voorkomen. "Wel, ik heb ook prachtig uitzicht hoor, dus ben niet van plan om snel ander zicht te zoeken." Spraks ze speels en keek hem grijnzend aan. Ze had zich op tijd kunnen wegtrekken toen hij haar alweer een kus had willen geven. Hem wat plagen, het was grappig.
Maar teveel zou ze niet doen. 'Oh, dat spelletje ken ik...' sprak hij en grinnikte. Ze keek hem uitdagend aan. hield hem stevig vast, maar kon niet voorkomen dat hij beetje bij beetje omhoog kon komen."he...je speelt vals" Sprak ze terwijl ze nog wat kracht probeerde terug te zetten.
Al snel waren de rollen omgedraaid en lag zij deze keer nu vanonder en Fwinn op haar. Toch vond ze het helemaal niet erg dat het nu omgekeerd was. 'En dan nu mijn prijs opeisen...' sprak hij en drukte zijn lippen zachtjes tegen die van haar. De kus werd een zoen. Haar ogen sloot ze van zelf vanaf ze zijn lippen op de hare voelde. Zijn lippen. Zo zacht en warm. Daar kon Light nooit genoeg van krijgen.
Of ze het nu wou of niet. Straks zal ze er al niet meer zonder kunnen. Haar handen gleden onbewust naar zijn borstkas.
Ontvangde zijn warmte. Legde vervolgens ze rond zijn nek en trok hem dichter tegen zich aan. Liet een hand weer onder zijn shirt verdwijnen. Wat was hij toch heerlijk warm. "Je kunt niet meer terug Fwinn" Sprak ze met een heese stem tussen de zoen door."Ik denk niet dat ik je nog los ga kunnen laten" Ze wou hem zelf niet meer los laten. Dat zal het probleem wel zijn. Liet haar vinger over zijn borstkas glijden. Met een ruk had ze de rollen opnieuw omgedraaid.
Zette haar handen vlak naast zijn hoofd om zo steun te kunnen houden. Boog zich voorover richting zijn oor met een speelse grijns."Wel ,wel wel Fwinn, aan het verliezen van hee meisje" Sprak ze op een charmante verleiderlijk toon gaf toen enkele kusjes in zijn nek..

En geen enkel woord was er van gelogen, hij genoot van het uitzicht. Zijn ogen recht op die van haar gericht, wist dat haar ogen hem ook zagen. Hij wilde hier eeuwig blijven liggen. Eeuwig dit genotzalige gevoel meemaken en nooit meer laten gaan. Hij bleef haar aankijken bij de speelse ondertoon. 'Oh...hng...' sprak hij toen ze protesteerde. 'Dus als ik win speel ik vals...' sprak hij terwijl hij zich omsloeg en zij onderop kwam te liggen. Hij keek haar recht in haar ogen terwijl hij zijn hand op haar zij legde. Zijn mond raakte zachtjes haar lippen terwijl hij zijn prijs opeigende. Hij voelde hoe ze tijdens de zoen hem wat dichterbij trok en een overweldigend gevoel van hun lichamen tegen elkaar deed Fwinn even huiveren. Hij hoorde haar woorden. 'Dat kan niet, want ik heb je al vast...' sprak hij licht grinnikend en gaf haar nog een zoen. Het hele overweldigende gevoel zorgde er al snel voor dat Lightning een kans kreeg. Eentje die ze greep want hij lag opnieuw onderop. Fwinn hoorde haar woorden en grinnikte. 'Ik weet al hoe dat komt...' sprak hij toen en genoot van de kleine kusjes die hij kreeg in zijn nek. Hij sloeg zijn armen om haar heen en zette zich af. Opnieuw sloegen ze om en lag Fwinn bovenop. 'Ik wil namelijk niet winnen...' sprak hij zacht en keek haar in haar ogen. Hij had een aantal dingen gelezen over wat koppels deden, maar vond het altijd onzin. Tot nu, waarom geloofde hij nu meer in liefde dan eerst. Hij wist het wel, hij ging het zelf door. Hij legde zijn handzwijgzaam op haar zij en liet hem wat omhoog glijden zodat hij zijn hand op haar zij had. Zijn huid direct tegen de hare. Hij moest bekennen dat ze een zachte huid had. Zo zacht dat het haast fluweel leek. Hij boog zich wat voorover en gaf haar een tedere zoen. Hij sloot opnieuw zijn ogen. De ene hand gleed naar haar zij terwijl de andere naar haar been gleed. Hij genoot met iedere cel die zijn lichaam maar huis kon geven. Hij voelde zijn hart heviger kloppen alsof het wilde ontsnappen aan de vlezige gevangenis. Zwijgzaam zoende hij haar, alsof ieder woord dat hij zei dit magische moment kon verstoren. Fwinn keek toen ook op toen hij de deurklink hoorde. Langzaam ging de deur open en een bekende persoon werd zichtbaar, met haar ogen die gedwongen tranen binnen hielden. Hij bleef echter boven Lightning hangen. 'Ik dacht al dat ik iemand bekends hoorde...' sprak haar stem zacht. Fwinn keek Noëla even geschrokken aan. Hij wist dat haar jaloerse gedrag kwam omdat ze bang was Fwinn kwijt te raken. Ze was bang de enige die tenminste nog liet merken dat hij om haar gaf voorgoed weg te zien gaan. En deze beelden zouden alleen maar die angst versterken. Fwinn wilde opstaan maar Noëla rende al weg terwijl de deur dichtklapte. Fwinn keek even naar Lightning en zuchtte even. 'Sorry...' sprak hij toen zacht omdat Noëla was komen storen. Hij vond het moeilijk om woorden te vinden. Hij duwde zich overeind en ging op de rand van het bed zitten. 'Dat wordt een lange opdracht...' mompelde hij. Hij had morgen een opdracht met Noëla om een nieuwe collectie te schieten en wist dat dit weer moeizaam zou verlopen. Hij keek toen weer naar Lightning, zocht even opnieuw naar dat genot dat hij net had, maar was even het spoor bijster. 'Van een van de weinige die ik vertrouw is zij er ook een van...' begon hij zijn uitleg. 'Ik werk als fotograaf voor het blad Fashoinable en zij is mijn model. Ze is bang om haar enige echte vriend kwijt te raken, vandaar dat ze zo.....reageerde..' sprak hij verder en keek Lightning even aan.. Hij pakte haar pols licht vast en trok haar naar zich toe. Hij legde zijn arm om haar heen en zijn hoofd tegen die van haar. 'Ik heb binnenkort een dagje niets te doen...' sprak hij. 'lijkt het je leuk om samen ergens heen te gaan?' sprak hij toen en keek haar aan met een hoopvolle blik.

Hope you don't mind the twist

Zou ze hier ooit genoeg van krijgen? Nee, waarschijnlijk niet. Maar dat kon haar eigenlijk niet schelen. Toch was ze bang dat het maar van korte duur zou zijn. Het leek er dan wel niet op, maar Lightning had genoeg ervaring. het ene moment ging alles nog perfect en het andere moment veranderd je leven in een hel. Dat wou ze geen 2de keer meemaken.
De gedachten smelten als sneeuw voor de zon wanneer ze Fwinn zijn lippen proefde. Hij was de enige die al haar slechte herrineringen kon laten verdwijnen. Tot het moment dat hij haar weer zal moeten achterlaten. Dan stroomden haar herinneringen weer binnen. 'Ik weet al hoe dat komt...' sprak hij sloeg toen zijn armen rond haar en zorgde ervoor dat hij weer bovenop lag.
Lachend keek ze hem aan. Het was al zo lang geleden dat ze nog eens zoveel plezier had gemaakt, en echt had kunnen lachen. Fwinn deed gewoon iets met haar. 'Ik wil namelijk niet winnen...' zei hij zacht en keek haar recht aan. Een elektrische schok stroomde door haar hele lichaam wanneer hij haar blootte huid aanraakte. Zijn hand voelde warm en heerlijk aan.
Zorgde ervoor dat er een huivering door haar heen ging. Hij zoende geweldig, gaf haar het gevoel alsof ze ieder moment kon gaan zweven. Wenste dat dit moment nooit voorbij zou gaan. jammer genoeg kon dat neit.
Verbaast keek ze gelijk met Fwinn op wanneer haar deur openging. een meisje stond met betraande ogen in de deuropening. 'Ik dacht al dat ik iemand bekends hoorde...' zei het meisje zacht. Ze rende weg wanneer Fwinn wou opstaan. Lightning kon er niks aan doen, maar schuldgevoel bekroop haar. Hoorde Fwinn zich veronschuldigen. Wat verdwaasd schudde ze met haar hoofd. Even bleef Light nog liggen ook al was Fwinn aan de rand van het bed gaan zitten.
Lightning bleef een tijde naar het plafond staren. Het betraande gezicht van het meisje wou maar niet uit haar hoofd geraken. 'Dat wordt een lange opdracht...' mompelde hij waarbij Lightning ondertussen ookal was gaan recht zitten.'Van een van de weinige die ik vertrouw is zij er ook een van...' Dat wakkerde haar schuld gevoel alleen maar nog meer aan.
haar ogen waren de hele tijd naar de houten vloer gericht.
'Ik werk als fotograaf voor het blad Fashoinable en zij is mijn model. Ze is bang om haar enige echte vriend kwijt te raken, vandaar dat ze zo.....reageerde..' legde hij haar uit. "Mischien is het maar beter dat je met haar gaat praten." Zei Light stilletjes. Vertelde hem niet hoe schuldig ze zich voelde, dat het haar schuld was dat Fwinn en het meisje nu mischien problemen zouden hebben. Lightning keek op toen hij haar pols licht vast nam en haar naar hem toe trok, legde zijn arm om haar heen en zijn hoofd tegen de hare. Hij keek haar hoopvol aan.
Daar kon ze toch geen nee tegen zeggen ookal voelde ze zich niet al te blij op het moment. Het was haar schuld nu eenmaal."Ja, dat zou ik graag willen." Glimlachte ze, haar triestige gedachten aan de kant schuiven."Wanneer is het dan wel? want de laatste paar dagen krijg ik behalve van school nu ook nog eens van thuis werk." Mopperde ze. Ja haar moeder bleef haar maar belangrijke papieren toe sturen om in te vullen. Die vrouw bleef haar dwingen. Al de hele tijd zat Lightning naar de deur opening te kijken.
.

Fwinn genoot met iedere vezel in zijn lichaam. Voelde de spanning tussen de twee die alleen maar zijn hart sneller deed kloppen en zijn ademhaling licht sneller liet gaan. Hij gaf haar de zoveelste zoen en als hij eerlijk was, had hij nog maar 1 persoon daadwerkelijk gezoend. Iets wat jongens op zijn leeftijd niet konden zeggen. Alleen Lightning had zijn lippen zo intens geproefd en was ook de enige die er van genoten had. Hij glimlachte even toen hij boven haar zat en keek haar in haar ogen. Hij liet zijn hand onder haar top glijden. Hij keek echter op met verwijdde ogen toen hij een bekende stem hoorde. Hij wilde van haar af gaan maar Noëla rende al snel weg. Zwijgzaam ging Fwinn rechter zitten op het bed en keek even voor zich uit. Hij keek op toen Lightning overeind kwam en hij trok haar tegen zich aan. Haar woorden deden zijn hoofd schudden. 'We hebben vaker woordenwisselingen. Ze draait wel weer bij. Ik kan haar beter met rust laten...' sprak hij kalm en keek toen naar Lightning die wat moeilijk keek. 'Je moet je niet schuldig voelen...' sprak hij toen en tikte tegen haar neus aan. Hij glimlachte en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Hij bood toen aan om binnenkort iets te gaan doen. Hij keek haar hoopvol aan. Misschien een goede truc om zijn zin te krijgen maar hij deed het toch. Hij grinnikte toen ze zei dat ze het druk had. 'Mja, ik ken het. Het is pas over een week, ik kom wel een keer tussendoor om je te storen...' sprak hij kalm en gaf haar toen een klein kusje in haar nek en liet deze stapsgewijs wat omhoog gaan en kwam bij haar mond aan terwijl hij haar een tedere zoen gaf. Hij streek met zijn hand weer langzaam onder haar topje alsof net niets gebeurd was en boog wat voorover zodat hij weer bovenop kwam. Zijn andere hand gleed naar haar bovenbeen en bleef hangen net onder haar heup. Hij liet wat meer passie glijden in de zoen en genoot met volle teugen van haar aanwezigheid. Met enkel een simpele gedachten liet hij de deur dichtgaan en op het slot schieten. Hij wilde hetzelfde weer voorkomen. Nu had hij niet zoveel vrienden die stuk voor stuk binnen konden vallen. Maar je wist maar nooit.

- inspiloos, excuses..-

Met moeite kon Lightning haar ogen van de deur weg draaien. Het was niet zo simpel om de gedachten van het meisje aan de kant te schuiven, maar als ze niet wou dat de hele sfeer verpest zou zijn, dan moest Light die gedachten verdringen. Dit moest lukken, ze wou dat de sfeer tussen Fwinn en zij weer als daarstraks had, het begon al als een drug op haar te werken. De hele tijd had ze het gevoel gehad dat ze kon zweven.
En zijn kussen, dat liet haar niet ongedeerd achter. Nog nooit had ze dit gevoel gehad bij een andere jongen. Ja ze had wel vaker iemand gekust, maar niet zoals nu, nee het kwam er nog niet eens dicht in de buurt. aan. Haar woorden deden zijn hoofd schudden. 'We hebben vaker woordenwisselingen. Ze draait wel weer bij. Ik kan haar beter met rust laten...' sprak hij kalm en keek toen naar Lightning die wat moeilijk keek. 'Je moet je niet schuldig voelen...' sprak hij toen en tikte tegen haar neus aan.
Even beet ze weer op haar onderlip, dwong de gedachten achter slot en grendel. Zuchtte heel even langzaam diep. Voelde zijn warme lippen op haar voorhoofd. Sloot daarom heel even kort haar ogen, genietend van het moment. 'Mja, ik ken het. Het is pas over een week, ik kom wel een keer tussendoor om je te storen...' sprak hij kalm en gaf haar toen een klein kusje in haar nek en liet deze stapsgewijs wat omhoog gaan en kwam bij haar mond aan terwijl hij haar een tedere zoen gaf.
Het kon haar niet meer schelen dat het gevaarlijk was ze zou gewoon niet meer zonder hem kunnen. Fwinn die zonder moeite door haar stenen muur was doordringen, met maar enkele aanrakingen en woorden haar muur had doen wankelen en uiteindelijk had doen afbrokkelen."Dan zal ik ongeduldig op jou wachten" Sprak ze lachend en keek hem teder aan. Haar ene hand gleed door zijn zwarte haren, liet haar vingers erin nestelen. Genietend van zijn passionele kus.
Een huivering ging door haar heen toen ze zijn warme hand op haar blote huid voelde. Het was zo'n heerlijk gevoel. Heel even stokte haar adem halfverwege. "Niet eerlijk" sprak ze heesjes. Trok hem tegen zich aan. Begon eerst even twijfelden zijn Shirt uit te doen. "Je bent veel te knap voor een T-shirt te dragen" Verklaarde ze simpel weg, genoot van het uitzicht. Ja het beviel haar heel zeker. Liet een enkele vingertop van zijn buik tot aan zijn borstkas glijden. De andere hand lag om zijn nek..

Het was voor Fwinn ook niet makkelijk, maar hij wist uit ervaring dat hij beter Noëla met rust kon laten zodat hij later moment rustig alles uit kon leggen. Haar angst was bij hem allang duidelijk en hij kon er accuraat op inspelen zodat ze hem weer vertrouwde met andere, temisnte, voor een tijd dan. Hij wilde dezelfde sfeer weer terug krijgen, hij was immers hier niet voor niets gekomen. Hij draaide zich weer naar haar toe en glimlachte lichtjes. Hij verklaarde dat ze zich niet schuldig moest voelen voor wat er net had plaats gevonden. Fwinn keek haar aan met een serieuze blik. ‘Zorg dat je iets formeels aantrekt, het mag best wel sjiek zijn. Hij liet zijn hand in zijn broekzak glijden terwijl hij haar een tedere zoen gaf en stak zijn hand vervolgens in haar broek zak. ‘Koop er iets moois van…’ mompelde hij tussen haar zoenen door. ‘Die ongeduld is geheel wederzijds….’ Sprak hij na dat de zoen verbroken was. Hij merkte dat ze haar hand liet gaan naar de onderkant van zijn shirt. Eerst wat twijfelend maar daarna trok ze het toch uit. Fwinn keek haar aan met een licht uitdagende blik. ‘Oh is dat zo…’ sprak hij en kwam wat dichterbij terwijl hij haar wat naar beneden dwong. Hij trok haar topje wat omhoog. ‘Maar jij bent ook mooier zonder dat shirtje…’ sprak hij met een lichte grijns terwijl hij het langzaam bij haar uitdeed. Hij glimlachte en genoot even van het uitzicht dat hij er door kreeg. Hij boog zich voorover en gaf haar een tedere zoen. Hij voelde haar hand glijden over zijn borstkas en de andere in zijn nek. Zijn hand gleed langs haar blote huid net boven haar heup en gleed langzaam door waar zijn vingertoppen half haar broek in verdwenen. Zijn andere steunde hij op om boven Erza te blijven. De zoen kreeg meer passie en Fwinn genoot eerlijk gezegd met volle teugen. Het was te merken, zijn ademhaling werd onregelmatiger, sneller en neigde tegen het hijgen aan. Het was alsof lust hem bij de keel greep en de touwtjes in handen nam. Echter schoot er een knop om en stopte Fwinn halverwege. Hij kwam langzaam overeind. ‘Misschien….’ Sprak hij. ‘Kunnen we dit bewaren voor een ander moment, eentje dat geschikter daarvoor is…’ sprak hij en pakte zijn shirt weer vast. Hij wendde zijn blik af. Het was moeilijk voor hem om hem figuurlijk bloot te geven. Maar letterlijk kwam hij blijkbaar ook een paar blokkades tegen. Hij trok zijn shirt weer aan en stond op. Misschien was het beter dat hij toch maar ging. Dat hij later een keer terug zou komen. Fwinn liep naar Erza en boog zich over haar heen. Streek met enkele vingers over haar buik om haar kort wat te kietelen en gaf haar toen een kus op haar mond en liet deze over gaan in een korte zoen. ‘Ik heb nog een paar opdrachten te maken.’ sprak hij en glimlachte lichtjes. ‘Ik kom deze week nog een keer langs om je wat meer informatie te verschaffen over volgende week…’ sprak hij en gaf haar nog een paar kusjes in haar nek. Fwinn kwam toen overeind. Hij streek zijn shirt recht en haalde even een hand door zijn haar zodat het weer in model zat. Hij glimlachte even en liep toen naar de deur. Hij klikte het van slot. ‘Erza…’ sprak hij toen. ‘Ik ga je missen…’ sprak hij en glimlachte waterig. Nee, ergens voelde het nog te vroeg om te zeggen ‘ik hou van je’ daar stond dit gevoel nog te veel voor in de baby schoenen. Zwijgzaam opende Fwinn de deur, hij leek even te twijfelen. Maar ergens vond hij de vooruitgangen zo snel gaan dat hij het zelf niet meer kon bevatten. Na nog een keer gedag te zeggen hebben liep hij de deur uit en zuchtte even toen hij de gang af liep naar de jongensslaapzaal.

Bij nog geen enkele jongen was ze zo ver, en als dat wel zo was...dan zou ze het nooit zo intens laten gaan als nu hier te voelen was. Oke een keer was ze wakker geworden naast een jongen...maar dat was gekomen door de drank..nee niet wisky of iets dergelijks. Nee dat was koffie geweest. Blijkbaar reageerde ze heel anders op koffie dan de normale mensen. Daarom is ze uiterst voorzichtig wanneer er haar drank word aangeboden. Toch kon Lightning nu niet echt helder denken, en dat kwam allemaal door Fwinn.
Wat hij haar kon laten voelen door maar een enkele simpele aanraking. het was ongelooflijk. Iets dat ze totaal niet had verwacht. Zorg dat je iets formeels aantrekt, het mag best wel sjiek zijn. Hij liet zijn hand in zijn broekzak glijden terwijl hij haar een tedere zoen gaf en stak zijn hand vervolgens in haar broek zak. ‘Koop er iets moois van…’ mompelde hij tussen haar zoenen door.
Een geamuseerde grijns sierde haar lippen. Lef had hij wel degenlijk. Het leek alsof ze helemaal niet meer zonder hem kon. Op het moment beangstigde haar dat niet, maar Lightning weet...wanneer hij weg zal gaan ze erover zal piekeren. Jaren lang was ze onafhankelijk geweest. Het zou haar onzeker maken nu ze blijkbaar niet meer zonder Fwinn kan. Dat hij altijd in haar gedachten zou zijn.
Glimlachend keek ze hem toen hij haar wat naar beneden dwong. Hij trok haar topje wat omhoog. ‘Maar jij bent ook mooier zonder dat shirtje…’ sprak hij met een lichte grijns terwijl hij het langzaam bij haar uitdeed. Een heerlijke huivering raasde door heel haar lichaam toen hij naar haar keek. "Oja?" Vroeg ze plagend. Ze voelde zijn vingertoppen over haar heen glijden, half verdwenen in haar broek. Haar adem begon sneller te gaan. Haar hand in zijn nek verstevigde toen de zoen meer passie kreeg.
Dit gevoel, ze had het nog nooit meegemaakt, en toch wil ze er al niet meer zonder kunnen, maar op het moment had ze geen tijd om er te beginnen over piekeren. Het ene moment ging het geweldig, het andere moment stopte Fwinn. Even verward keek ze hem aan. . ‘Misschien….’ Sprak hij. ‘Kunnen we dit bewaren voor een ander moment, eentje dat geschikter daarvoor is…’ sprak hij en pakte zijn shirt weer vast.
Hij wendde zijn blik af...ze was te snel gegaan...ja dat was het. Waarom had ze geen rekening meegehouden. Zij was het gewoon maar hij niet. Hoe dom is ze toch geweest. Om haar gevoelens te verbergen beet ze even op haar onderlip en knikte, alsof het helemaal niet erg was. Een rilling ging door haar heen wanneer ze zijn vingers weer voelde. ‘Ik heb nog een paar opdrachten te maken.’ sprak hij en glimlachte lichtjes. ‘Ik kom deze week nog een keer langs om je wat meer informatie te verschaffen over volgende week…’ sprak hij en gaf haar nog een paar kusjes in haar nek."Ik zal wachten" Sprak ze weer op haar normale rustige toon.
Het was haar eigen schuld. ‘Erza…’ sprak hij toen. ‘Ik ga je missen…’ sprak hij en glimlachte waterig."Ik jou ook" Het was meer een fluistering, nog maar amper hoorbaar. Nadat hij de kamer uit was staarte Lightning uit het raam. Langzamerhand begon de nerveusheid en bezorgheid over het onafhankelijk gedoe tot haar door te dringen. HIj was nog geen 5min weg en toch zat ze nog steeds aan hem te denken. Verwoed beet ze op haar onderlip. Lightning zal Fwinn de ruimte geven.
Ruimte om te denken, ruimte die ze zelf ook nodig had. Ze haatte het was ze nu dacht, wist zelf niet of het mogenlijk was, maar een tijdje....zal ze hem ontwijken. Ook zij had de tijd nodig, Fwinn meer dan zij maar toch. Ontwijken was nu de enige optie. Vermoeid zuchtte ze. Dat denkt ze toch. De tijd zal het leren....

PROFILE MAGICIAN

» Sleepy head~
» Need to empty my head//Kasumi
» ✝ // My chest is on fire and my head just won't die
» Head in the clouds but my gravity's centered
» love rears its ugly head || open.

Out of my head, into my arms

Out of my head, into my arms

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen