Rhine liep met een grote wolle muts op haar kop en haar handen diep in haar zakken gestoken over de sompige landweggetjes. Ze wilde nog eens naar de waterval gaan. Ze hield echt van die plek. En wie weet zou het meertje binnenkort wel bevriezen. Dus ze moest van het stromende water genieten zolang het nog kon. Rhine hoorde de waterval al voor ze ze zag. Ze rook de heerlijke geuren en toen de waterval eindelijk voor haar opdoemde groeide er een glimlach op haar gezicht. Deze plek had zoveel herineringen. Hier had ze ook voor het eerst met Sasuke gekust, voor het eerst haar verhaal naar buiten gebracht. ja zoveel herinneringen. Rhine sloot haar ogen haar haar wapperde in de wind. Rhine sloot zich helemaal af van de wereld ze zou het niet merken als er ineens iemand achter haar stond. ze was kompleet tot rust aan het komen. dat effect had zack op haar ze werd veel kalmer en beheerst door hem. Ja zack had haar alleen nog maar geluk gebracht in haar leven. Het houten armbandje zat nog steeds om haar pols. Haar handen kwamen langzaam uit haar zakken, ze liet ze zwieren in de wind een vredige glimlach lag op haar gezicht. ja hier kon ze uren roerloos blijven staan het kon haar niet schelen dat de wind bijtend was of dat het zachtjes begon te regenen. nee het maakte haar allemaal niets meer uit.

Sasuke was al een tijdje weer weggeweest naar Shadra en besloot nu maar weer eens terug te keren naar de waterval in SSA, een rustige plek waar hij normaal gezien niet zou gestoord worden en weer gewoon kon trainen. Hij dacht even aan Rhine en hoe hij zo zwaar had gelogen over alles bij haar. Hij had nooit een brok liefde gevoeld voor haar, hij wilde alleen maar haar zwakke plekken weten om haar helemaal te breken zodat zij maar een mier was die werd verpletterd door zijn schoen. Het leek allemaal zo makkelijk om haar te breken, ze was kwetsbaar en dat wist ze zelf ook. Sasuke liep rustig naar de waterval, maar een glimlach was niet op zijn gezicht te bespeuren. Hij moest een plan smeden om Rhine helemaal te breken en hij wist vast een goed ding dat haar kapot zou maken vanbinnenuit. Een grijns ontstond op zijn lippen en hij liep rustig verder. Meteen had hij een beeld voor zich dat haar kapot zou maken, het was allemaal makkelijk, té makkelijk. Eindelijk arriveerde hij bij de waterval en wie zag hij daar staan? Rhine, natuurlijk, het lot had hen weer bij elkaar gebracht. maar nu zou hij nog niet met haar spreken. Hij sprong omhoog tot hij aan het water zat dat naar beneden viel in het meer. Een grijns sierde zijn lippen terwijl hij met zijn hand over het handvat van zijn zwaard ging. Sasuke sloot zijn ogen eventjes maar opende ze al snel weer, zijn rode ogen waren weer zichtbaar en ze keken richting Rhine die blijkbaar gelukkig was, maar dat zou vast niet meer voor lang zijn sinds hij vanalles van plan was. En zij zou diegene zijn die ervan zou afzien. Nog steeds keek hij naar Rhine, het was goed weer voorlopig nog, maar er kwamen donkere wolken aan en die voorspelden niet veels goed, ideaal passend bij wat Sasuke van plan was..

Rhine had niet door dat Sasuke aangekomen was of wat er in zijn geest omging. Rhine opende haar ogen en zag Sasuke al gauw zitten. Zijn ogen waren rood. Een rilling ging door haar heen. Ze had het nooit fijn gevonden als hij haar met die ogen aankeek. dan voelde het net alsof ze naakt en kwetsbaar was. Hij stopte niet met naar haar te kijken en dat vond ze vreemd. Hij wilde haar toch vergeten? Omdat hij geen domme dingen meer wilde doen? Waarom zat hij ahar dan nu zo aan te gapen? rhine wist het niet. haar blik was kalm en haar handen gingen weer naar haar zakken terwijl ze naar Sasuke toekuierde. "Hallo..." Zei ze zachtjes met een kleine vriendelijke glimlach op haar gelaat. ja Rhine was rustig en best vrolijk. Ze wilde weer normaal tegen hem kunnen doen, ze hoopte dat dat nog mogelijk was? Rhine vroeg zich nog steeds af waarom hij zijn sharrigan geactiveerd had en waarom hij een zwaard in zijn handen had. Ergens ging er een alarm in haar hoofd af een instinct dat haar vertelde om haar stekels op te zetten maar rhine negeerde dat gevoel. Er was niets aan de hand hij zou haar niets doen dat wist ze zo, hij was veranderd. kalmer.

Sasuke zag hoe Rhine het niet eens door had dat hij naar haar keek, ze had het gewoon niet door. Oh wat zou hij weer lol gaan beleven. Wat zou hij doen? De schijnheiligaard uithangen of haar recht in haar gezicht beledigen en zeggen hoe het zit? Hm... Hij koos voor de eerste optie en hij grijnsde even terwijl hij verder met zijn blik over Rhine ging, ze bleek het raar te vinden dat hij naar haar keek, dat zag hij aan haar blik. Ze zou het nu nog niet te weten komen, nog niet. Het zou wel snel komen, maar eerst ervoor zorgen dat ze zich zwak opstelde tegenover hem en dan zou hij aanvallen. Mentaal haar helemaal breken, niet meer zoals vorige keer har fysiek aanvallen. Rhine kwam zijn kant uit, mooi zo, de prooi liep recht in de armen van het roofdier, zoals Sasuke had gepland. "Hallo..." Zei ze zachtjes met een kleine vriendelijke glimlach op haar gelaat. Sasuke glimlachte even vriendelijk terug en zei dan vervolgens "Hallo" zei hij met een bredere glimlach. Ja hij had zijn sharingan geactiveerd en hij had zijn katana beet. Hij liet langzaamaan zijn katana los en hij liet zijn ogen weer zwart worden om haar niet argwaan te laten hebben zodat ze sneller vertrouwd zou worden en hem nog meer geheimen zou lossen over haar en Zack dat hij een perfecte illusie zou kunnen vormen. Een zalige illusie met hem Rhine en Zack. Zo zou het net echt lijken, net alsof het zou gebeuren. Dat was al een deel van zijn plan. Nu moest hij gewoon vriendelijk blijven en gewoon zijn spelletje verder spelen. "Hoe gaat het met je meid?" vroeg hij, maar vanbinnenin walgde hij van haar. Ze was zo... Argh. Maar nu moest hij voorlopig nog op zijn tanden bijten en vriendelijk blijven. Dan zou zijn plannetje perfect lukken. Sasuke wilde dat ze brak, en die wens zou hij zelf verwezelijken.

Het was vreemd om hem weer te zien maar hij zag er wel al een stuk beter uit. Zou hij eindelijk weer zijn leven hebben kunnen oppakken? Rhine hoopte het voor hem ze zag hem veel liever gelukkig met een ander dan depressief en gestoord. Ja Rhine had het echt goed met hem voor ze had hem vergeven omdat ze dacht dat het niet zijn schuld was. Dat had hij haar uitgelegd. Nee Rhine had geen idee dat hij weer zou liegen, haar weer zou bedriegen. "Hallo" zei hij met een bredere glimlach. Mooi hij was dus ook rustig en vriendelijk. Haar glimlach werd ook breder. Hij liet langzaamaan zijn katana los en hij liet zijn ogen weer zwart worden. rhine leit een opgeluchte zucht horen ze ontspande al wat meer. Ze vond het veel prettiger als hij zijn sharrigan uit liet. Ze vond die rode ogen maar beangstigend zeker omdat ze wist dat ze niets voor die ogen verborgen kon houden. "Hoe gaat het met je meid?" vroeg hij ergens was ze wel verbaasd over zijn vriendelijkheid. Rhine draaide met haar vingers om de armband. "Met mij gaat het eigenlijk prima. zack maakt me echt gelukkig" Zei ze op een blije toon. Haar ogen twinkelde lichtjes. "Maar bij jouw lijkt het ook beter te gaan?" Vroeg ze terwijl ze nog wat dichter naar hem toe liep. ze observeerde hem. Maar niet zo hard als ze bij een ander zou doen ze vertrouwde Sasuke dus was ze minder wantrouwend dan anders. Hij kende haar al goed dus het had geen zin om wantrouwend te zijn hij wist zo goed als alles al over haar. "Ik had eigenlijk niet verwacht jouw hier te zien, laat staan dat je met me zou praten...Ik had gedacht dat je liever uit mijn buurt bleef omdat je niet fouts meer wilde doen" Zei ze zachtjes. Ze keek hem lichtelijk beschaamd aan maar de glimlach bleef op haar gelaat.

Sasuke had echt wrede dingen in gedachten, maar zonder zijn sharingan te activeren kon hij de illusie straks niet tot leven wekken. Dus hij moest het onopvallend doen en hij had geleerd tsukuyomi in zijn hoofd te zeggen dus Rhine zou alleen zijn rode ogen zien en niet horen dat hij haar in een illusie vast zou zetten. Dat was al zeker een voordeeltje dat hij van zijn broer had geleerd, ze hadden er samen voor getraind. Je wil moest sterk zijn en dan kon je dat doen. Haar glimlach verraadde dat ze niet wist dat hij later de hele waarheid uit de doeken zou doen en ook nog eens een Zack illusie zou oproepen die haar zou dumpen. "Hallo" zei hij met een bredere glimlach, hij was zeker rustig, zeker dankzij hetgene wat hij later zou doen bij haar. Dat zou echt een lacher worden en dat wist hij nu al zeker. Hij deactiveerde de sharingan zodat ze zich beter op haar gemak voelde, zodat het des te onverwachtser kwam. De pijn zou dan nog harder zijn. "Hoe gaat het met je meid?" vroeg hij, nu moest hij nog vriendelijk zijn, straks kon hij zich helemaal uitleven en zijn fantasie de vrije loop laten gaan. Misschien kon hij haar in de illusie kussen, zack laten komen en dan laten zeggen dat het gedaan was. Natuurlijk was het allemaal niet echt, maar Sasuke's illusies waren zo levensecht dat de meesten er in liepen als een kip zonder kop. Rhine draaide met haar vingers om de armband. "Met mij gaat het eigenlijk prima. zack maakt me echt gelukkig" Zei ze op een blije toon. Haar ogen twinkelde lichtjes. "Maar bij jouw lijkt het ook beter te gaan?" Vroeg ze terwijl ze nog wat dichter naar hem toe liep. ze observeerde hem. "Inderdaad, het gaat heel goed met me, ik heb een oude schoolvriendin terug gezien en heb er een goed praatje mee gehad en dat heeft me wel enorm opgebeurt." Oké dit was wel de waarheid. Maar dat was nu niet zo'n grandioos geheim. Dus zo zou hij nog meer vertrouwen opwekken. "Ik had eigenlijk niet verwacht jouw hier te zien, laat staan dat je met me zou praten...Ik had gedacht dat je liever uit mijn buurt bleef omdat je niet fouts meer wilde doen" Zei ze zachtjes. Ze keek hem lichtelijk beschaamd aan maar de glimlach bleef op haar gelaat. "Dat is nu al wel even geleden hé meid, klopt, toch?" zei hij met een brede vriendelijke glimlach. "Ik doe niets verkeerd meer dus het is in orde." Misschien kon hij haar beter gewoon gedumpt laten worden door Zack die dan zegt dat hij het niet meer wilt mer haar en dan dat Sasuke haar achteraf troost, dat was pas een meesterplan. Ja dit zou het worden. De glimlach op Sasuke's gelaat bleef, oh dat was echt een zalig plan.

nee rhine had geen flauw idee van wat hij van plan was. ze dacht echt dat hij veranderd was. Dat hij te vertrouwen was. "Inderdaad, het gaat heel goed met me, ik heb een oude schoolvriendin terug gezien en heb er een goed praatje mee gehad en dat heeft me wel enorm opgebeurt." Rhine glimlachte. "Dat is fijn om te horen Sasuke, ik ben blij voor je. " Sprak ze uit de grond van haar hart. "Dat is nu al wel even geleden hé meid, klopt, toch?" zei hij met een brede vriendelijke glimlach. "Ik doe niets verkeerd meer dus het is in orde." Rhine knikte. "hmm ja het is inderdaad wel al een tijd geleden. Maar ik moet toegeven dat ik echt had gedacht dat je me de komende jaren niet meer wilde zien" Zei ze rustig. "maar ik kan eerlijk zeggen dat ik blij ben datik het mis had...Ik heb je gemist." zei ze met een glimlach voor z ehem even een vluchtige vriendschappelijke knuffel gaf. Oké een beetje vreemd misschien maar ze wilde gewoon alle slechte dingen achter zich laten. En zack had haar veel meer naar haar oude ik toe laten neigen. Rhine was nu beter in mensen sneller vertrouwen, in sneller haar vrolijkheid tonen. Ja Rhine had meer vertrouwen in de mens. Ze wist dat dat riskant was maar ze wilde mensen weer vertrouwen en tot nu toe was haar vertrouwen nog niet geschaad, dus waarom zou ze Sasuke geen vertrouwen schenken? Hij was een goede vriend. zelfs na alles wat ze hadden meegemaakt vertrouwde ze hem hij had gewoon iets waardoor ze hem vertrouwde waardoor ze hem geloofde zonder alles nog eens grondig na te checken.

Sasuke zag goed genoeg hoeveel vertrouwen hij van Rhine kreeg, dit maakte zijn plan haast waterdicht voor een aantal dagen totdat ze er achter kwam dat de illusie maar fake was. Nu alleen nog een goed moment. Dat goede moment zou er vast zometeen wel aankomen, daar was hij haast zeker van. Het zou nog eventjes geduld vergen. "Inderdaad, het gaat heel goed met me, ik heb een oude schoolvriendin terug gezien en heb er een goed praatje mee gehad en dat heeft me wel enorm opgebeurt." Rhine glimlachte. "Dat is fijn om te horen Sasuke, ik ben blij voor je. " Sasuke wreef even door zijn ravenzwarte haar "Dankje dankje, dat is lief van je." Maar vanbinnen walgde hij echt van de complimenten die hij naar zijn hoofd geslingerd kreeg. "Dat is nu al wel even geleden hé meid, klopt, toch?" zei hij met een brede vriendelijke glimlach. "Ik doe niets verkeerd meer dus het is in orde." Rhine knikte. "hmm ja het is inderdaad wel al een tijd geleden. Maar ik moet toegeven dat ik echt had gedacht dat je me de komende jaren niet meer wilde zien" Zei ze rustig. "maar ik kan eerlijk zeggen dat ik blij ben datik het mis had...Ik heb je gemist." zei ze met een glimlach voor z ehem even een vluchtige vriendschappelijke knuffel gaf. Dit was dé perfecte moment, het ging zo snel dat Rhine het vast niet zou kunnen volgen, Sasuke activeerde de sharingan en keek haar na de knuffel aan en in zijn gedachten riep hij tsukuyomi zodat niemand het zou merken dat hij Rhine vastzette in een illusie...

Ze zaten nog steeds in een losse omhelzing aan de waterval, net de exacte plek waar ze zaten. Zack kwam vanuit de bosjes vandaan en Sasuke keek naar de jongen. Zijn ogen waren weer zwart en hij zag hoe Zack de boze expressie toonde zoals van een jaloerse jongen en net de expressie die Sasuke wilde dat Zack had. "Ha, zo zit het" zei Zack en hij kruiste zijn armen "Bij mij duurde het zo lang voordat ik zo'n innige knuffel kreeg en hij krijgt meteen die innige knuffel waar ik al zo lang op moest wachten? Ik heb zo het gevoel dat je me aan het bedriegen bent met hém" en hij wees naar Sasuke en Sasuke schudde zijn hoofd vol ongeloof terwijl zijn ogen rood werden. De illusie moest geloofwaardig zijn natuurlijk. "Het is gedaan Rhine, ik ben het zat!" riep Zack en hij verdween weer al lopend en al huilend tussen de bomen...

Sasuke loste de illusie en ze zaten naar elkaar te kijken. "Wat was dat" mompelde hij terwijl hij weer richting de bomen keek. Hij moest het goed spelen zodat alles mooi in elkaar vloeide en het echt leek. Hopelijk trapte ze er in... Als hij in haar plaats was, was hij zo in de val gelopen..

"Dankje dankje, dat is lief van je." Rhine toonde een kleine grijns. "Graag gedaan'' Zei ze plagend. Toen Rhine hem een knuffel gaf had ze echt niet door gehad wat hij met haar aan het doen was. Ze keek op toen ze een stem hoorde, Zack kwam naar hen toe maar hij zag er anders uit hij had een uitdrukking op zijn gezicht dat ze nog nooit gezien had...Jaloezie. Rhines blik bleef op zack rusten terwijl ze Sasuke losliet. "Ha, zo zit het" zei Zack en hij kruiste zijn armen "Bij mij duurde het zo lang voordat ik zo'n innige knuffel kreeg en hij krijgt meteen die innige knuffel waar ik al zo lang op moest wachten? Ik heb zo het gevoel dat je me aan het bedriegen bent met hém" en hij wees naar Sasuke en Sasuke schudde zijn hoofd vol ongeloof terwijl zijn ogen rood werden. Rhines ogen werden groter van ongeloof. "Zack...Het is niet wat je...." Maar ze kreeg haar zin niet af want Zack begon al weer te spreken. "Het is gedaan Rhine, ik ben het zat!" riep Zack en hij verdween weer al lopend en al huilend tussen de bomen. Rhine bleef als versteend staan. nee ze kon het niet bevatten. Inwendig spatte er wat ze voelde het het deed zo'n pijn. Inwendig voelde ze zich zelfs zo ellendig dat het er lichamelijk ook niet echt op vooruit ging. Voor ze het wist gooide ze haar maaginhoud en een lading bloed eruit. Rhine trilde maar huilde niet, ze kon niet huilen niets deed het nog zoals het hoorde. "Wat was dat" mompelde hij terwijl hij weer richting de bomen keek. Rhines blik ging weer naar Sasuke ze had echt geen idee van wat hij met haar gedaan had. "Hij....hij..." Nee woorden zaten vast ze trilde en toen kwamen de tranen. En een aantal wanhoop kreten die niet de beschreven vielen. Rhine bracht haar handen naar haar hoofd en wandelde cirkeltjes. nee ze kon het niet aan, niet zack! Waarom?! Waarom trok hij zo snel conclusies?! Rhine keek naar de armband ze bleef et naar staren het leek wel alsof dat ding in haar huid brandde. Iedere keer als ze er naar keek zag ze ack. nee hij kon niet echt weg zijn!

Dit was dé perfecte moment, het ging zo snel dat Rhine het vast niet zou kunnen volgen, Sasuke activeerde de sharingan en keek haar na de knuffel aan en in zijn gedachten riep hij tsukuyomi zodat niemand het zou merken dat hij Rhine vastzette in een illusie...

Ze zaten nog steeds in een losse omhelzing aan de waterval, net de exacte plek waar ze zaten. Zack kwam vanuit de bosjes vandaan en Sasuke keek naar de jongen. Zijn ogen waren weer zwart en hij zag hoe Zack de boze expressie toonde zoals van een jaloerse jongen en net de expressie die Sasuke wilde dat Zack had. "Ha, zo zit het" zei Zack en hij kruiste zijn armen "Bij mij duurde het zo lang voordat ik zo'n innige knuffel kreeg en hij krijgt meteen die innige knuffel waar ik al zo lang op moest wachten? Ik heb zo het gevoel dat je me aan het bedriegen bent met hém" en hij wees naar Sasuke en Sasuke schudde zijn hoofd vol ongeloof terwijl zijn ogen rood werden. Rhines ogen werden groter van ongeloof. "Zack...Het is niet wat je...." De illusie moest geloofwaardig zijn natuurlijk. "Het is gedaan Rhine, ik ben het zat!" riep Zack en hij verdween weer al lopend en al huilend tussen de bomen...

Ze was er ingetrapt, het ging perfect zoals hij wilde. Dit was gewoon het beste ooit, ze liep er gewoon in. Oké wat nu volgde was minder aangenaam, ze braakte haar hele maaginhoud en nog wat bloed er uit. Ze trilde maar voorlopig verliet geen enkele traan haar lichaam. Rhines blik ging weer naar Sasuke ze had echt geen idee van wat hij met haar gedaan had. "Hij....hij..."Sasuke keek haar met een trieste blik aan. Deze was gespeeld maar zag er toch levensecht uit. Ze begon dan vervolgens te huilen, perfect volgens plan. En ook een aantal wanhoopskreten werden geslaakt. Sasuke stond op en omhelsde haar "Misschien moet ik eens met hem gaan praten? Of wil jij dat liever doen? Misschien luistert hij beter naar jou als hij het hele verhaal hoort" zei hij met een lichte kleine glimlach en hij omhelsde haar steviger. Ze zou er snel genoeg achter komen dat hij had gelogen en dan zou hij enorm veele lol hebben, dat was een feit.

Rhine had alles geloofd ze had het tenslotte met haar eige ogen gezien. nee dit kon ze neit aan ze kon het verlies vazn Zack niet aan. Hij was de laatste waar ze echt op vertrouwde, tegen wie ze 100 % eerlijk kon en wilde zijn. De enige wie ze zonder wantrouwen had benaderd de enige die haar op haar kwetsbaarste momenten. Rhine kon het niet geloven dat Zack zo weinig vertrouwen in haar had. Dat hij haar zo snel verdacht van bedrog. Oké met haar verleden was dat te begrijpen maar van Zack had ze het nooit verwacht. ze had nooit gedacht dat Zack zoiets zou doen. Sasuke stond op en omhelsde haar "Misschien moet ik eens met hem gaan praten? Of wil jij dat liever doen? Misschien luistert hij beter naar jou als hij het hele verhaal hoort" zei hij met een lichte kleine glimlach en hij omhelsde haar steviger. Rhine hield hem nu ook stevig vast haar hoofd tegen zijn borst haar ogen diepzwart. Ze snikte nog steeds. Maar zijn warmte, zijn steun deden haar goed. Als hij haar nu niet vastheidl was ze waarschijnlijk omgevallen. Dit moment deed haar sterk denken aan hoe Sasori haar ooit gezien had aan hoe kwaad en gekwetst hij was en waarschijnlijk nog steeds is. Rhine veegde haar tranen weg maar het had geen zin steeds nieuwe tranen welde op. "Ik...Ik wil zelf met hem gaan praten...Ik moet het hem uitleggen..." Zei ze zachtjes. jaar handen lagen net als haar hoofd tegen zijn borst. Het was vreemd zack was breder en groter dan Sasuke was het leek net alsof het niet klopte om tegen hem aan te liggen. En dat idee liet weer een nieuwe lading tranen komen. Nadat ze nog een hele tijd had zitten huilen keek ze hem aan en maakte ze zich langzaam van hem los. "Be...bedankt voor je hulp Sasuke...en het spijt me voor alles wat ik je aandoe" Zei ze zachtjes haar blik gevuld met een intens verdriet.

Rhine was gewoon met open ogen in de val van Sasuke gevallen en dit ging net zoals gepland, haar pijn deed hem intens genieten. Het was zoals een drug, de pijn van een ander zorgde voor hem voor een intens plezier binnenin. Sasuke stond op en omhelsde haar "Misschien moet ik eens met hem gaan praten? Of wil jij dat liever doen? Misschien luistert hij beter naar jou als hij het hele verhaal hoort" zei hij met een lichte kleine glimlach en hij omhelsde haar steviger. Rhine hield hem nu ook stevig vast haar hoofd tegen zijn borst haar ogen diepzwart. Dit was haar zwakste moment, op het moment dat hij haar had overhaalt om bij Sasori weg te gaan had hij ook genoten van haar pijn. De diepzwarte ogen die haar pijn weerspiegelden waren de favoriete dingen die hij zag. Rhine veegde haar tranen weg maar het had geen zin steeds nieuwe tranen welde op. "Ik...Ik wil zelf met hem gaan praten...Ik moet het hem uitleggen..." Zei ze zachtjes. jaar handen lagen net als haar hoofd tegen zijn borst. "Is goed, meid" zei Sasuke en hij ging met zijn hand even ruw over haar rug. Maar niet te ruw, zodat het nog geloofwaardig was dat hij het meende maar alleen niet goed wist wat hij moest doen. Nadat ze nog een hele tijd had zitten huilen keek ze hem aan en maakte ze zich langzaam van hem los. "Be...bedankt voor je hulp Sasuke...en het spijt me voor alles wat ik je aandoe" Zei ze zachtjes haar blik gevuld met een intens verdriet. Sasuke trok zijn wenkbrauw op "Maakt niet uit hoor, maar ik ga nu wel even terug naar mijn kamer om wat te bekomen. Ik zou vandaag nog met hem praten, dat is vast het beste." mompelde hij met een kleine glimlach en hij nam zijn tas en hij wandelde rustig weg, met een brede zelfvoldane grijns. Zijn plan was gelukt, nu maar hopen dat ze Zack geloofde en dat ze enorm kwaad zou worden op hem en niet op Zack.