It is not easy to be picky

Kai liep met zijn handen in zijn zakken over de winkelstraat. Hij wilde soliciteren voor Kunstleraar op de academy en het zou maar stom zijn moest hij niet eens spullen hebben om die les te geven. Hij was rijk dat zag je aan zijn merkkleding, maar toch wilde hij niet te veel opvallen op Oak's field. Daarom waren zijn ogen amper zichtbaar in de schaduw van zijn cappuchon en liep hij me zijn gezicht naar beneden. Als je hem nu zou zien zou je denken dat hij verlegen was, maar dat klopte voor geen meter. Kai was redelijk populair geweest op Nova gewoon omdat hij sociaal was. Voor een kunst winkel blijft hij staan en kijkt door de etalage: penselen, verf, potloden, papier,... perfect! Snelloopt Kai de winkel binnen en kijkt rond. Er is een rek met vanalle soorten potloden, een rek met verf, een rek met soorten tekenpapier. Kai doet zijn cappuchon naar achteren en kijkt rond. Eerst maar naar de potloden.. Die niet, die ook niet, die misschien wel, maar toch eens verder kijken. Op dit moment vervloekte Kai zijn kieskeurigheid, waarom moest hij altijd dé beste spullen hebben? Na een tijdje had hij potloden gevonden en stond voor het rek met papier. Te dik, te dun, te klein te groot,... en zo ging het nog een beetje verder. Hij stootte zijn hoofd tegen het rek boven hem en ging vloekend naar de verzameling verfpotjes. Het ging nog lang duren voor hij hier klaar was gewoon omdat hier veel dingen waren die hij goed kon gebruiken.

[open voor iedereen ^^]

Uit de drukte van het gezin gestapt. De een na de ander verdween uit het ouderlijk nest. En nu was het haar beurt. Echter ging zij naar een kostschool, iets wat de andere niet hadden gedaan. Megurine was gaan studeren op Gren, waar ze zo af en toe ook nog wel een langs ging. Len was thuis alleen maar vervelender geworden nadat hij uit hun band was gestapt. Behoorlijk stom vond ze. Maar zonder hem was er gewoon geen bal aan. Zijzelf en de zusjes deden de zang, en zelfs nadat Len er uit was gestapt klonk het nog goed, maar de meeste miste iets nu hij wel was en viel het bandje uit elkaar. Behoorlijk jammer, maar dat betekende niet dat Amber het zingen achter zich zou laten. Ze hield immers van zingen. Ze zuchtte even. Ja het zou wennen worden, geen ruzies meer aan de tafel bij het eten. Geen gebekvecht, geen catfights tussen haar en haar zussen. Geen deuren die keihard dichtsloegen als er weer ruzie was. Hoewel het er af en toe hard aan toe ging hield Amber onwijs veel van haar familie en zou ze voor geen goud missen. Daarom had ze een familiefoto op het nachtkastje van haar bed gezet. Dan had ze ze toch nog een beetje bij zich. Nu was ze klaar met uitpakken. Was klaar voor een beetje actie en avontuur...

Met de vrolijke lach die ze eigenlijk altijd had op haar gezicht liep Amber richting het kleine dorpje dat net buiten de school lag. Ze had het gelezen toen ze het een en ander thuis had gekregen over de school. Als ze terug zou komen zou ze wel naar de hoofdmeester wandelen. Maar eerst eens het een en ander halen voor school. De eerste stop was de kunst winkel. Toen ze binnen liep ging een klein belletje af. Oke, ze was binnen. Nu nog de spullen vinden. Het eerst liep ze af op de potloden. Ze pakte wat potloden met verschillende diktes, liep naar de bladen en pakte de bladen die ze eigenlijk altijd had. Oke, ze moest alleen nog wat verg hebben. De kwasten had ze nog meegenomen. Amber zag de verf potjes en tubes. Hebbes! Ze greep een van de kleuren die ze wilde hebben. Alleen greep ze niet het potje vast, ze greep ook de hand van een man vast. Snel trok ze haar hand weg, haar wangen licht gekleurd. "O, sorry.." Mompelde ze zachtjes.

-- sorry dat ik dat heb gepost. Leek me een beter om aan te sluiten

Kai stootte voor de tweede keer zijn hoofd toen een iemand ineens zijn hand vast pakte. Zijn blauwe ogen gleden naar achter en hij grinnikte toen hij het meisje rood zag kleuren. "Niks aan de hand," stelde hij haar gerust terwijl hij zich helemaal omdraaide. Het meisje zat waarschijnlijk nog opschool, misschien kon ze hem helpen met wegwijs door de school? "Zeg, eum... zit jij toevallig op de starshine academy?" Ineens schoot het hem te binnen dat hij zich nog helemaal niet had voorgesteld. "Oh ja, ik ben Kai trouwens. Ik soliciteer voor leraar kunst op de academy." Hij stak zijn hand uit terwijl hij met de andere door zijn haar ging. Hij had al een tijd niet meer met iemand gepraat omdat hij nog altijd niet kon vatten dat zijn ouders dood waren, maar hij heeft het nooit kunnen weerstaan om een leuk gesprek te hebben met iemand. Daar was hij veel te sociaal voor. Hij draaide zich terug om en pakte de blauwe verf al, de rest moest hij nog zoeken. "Zou je het erg vinden als ik...?" Hij wees naar de rek achter hem en keek het meisje vragend aan.

Amber keek met grote ogen de man aan. Tenminste ze ging er van uit, hij leek ouder dan zijzelf. En zij was zesde klasser dus moest het of een stagiair zijn of leerkracht. En tussen die kon ze eigenlijk geen keuze maken. Ze glimlachte verlegen. Hoe dom kan je zijn. Niet opletten en volop iemand zijn hand knijpen. Ze glimlachte wat opgelucht bij het feit dat het niet erg was. Snel pakte ze het potje wat ze wilde. Ze duwde de spullen haast tegen zich aan, terwijl haar blauwe haren die los hingen over haar schouder, over haar heen vielen. Heerlijk haar lange haren, hoewel ze ze soms vervloekte wilde ze ze nooit kwijt! "Zeg, eum... zit jij toevallig op de starshine academy?" Amber knikte even. "Ja, net aangekomen, maar was nog wat spullen vergeten." Ze knikte even naar de spullen in haar hand terwijl ze nog een potje verf pakte. Ze glimlachte even naar hem, rekte zich uit voor het laatste potje, dan had ze voorlopig wel genoeg. "Oh ja, ik ben Kai trouwens. Ik soliciteer voor leraar kunst op de academy." Amber glimlachte. "Aangenaam, Kai, of moet ik Master zeggen?" Ze keek hem even vragend aan. "Ik ben Amber." Stelde ze zich daarna vriendelijk voor. Ze stak haar hand uit om hem netjes te schudden. Opvoeding van haar ouders. Altijd beleefd zijn, handje schudden en zo voorts. "Zou je het erg vinden als ik...?" Amber draaide zich om.. "Oh, tuurlijk." Ze zette een stap opzij zodat hij er bij kon. Wat moest ze in Joost's naam nou zeggen tegen een man die leraar wilde worden, en dat nog wel op haar school. Op school was het makkelijk, daar praatte ze gewoon over de dingen op school, de lessen en zo. Wat moest ze nou tegen hem zeggen. Ze glimlachte vriendelijk. "Nou.. oké,, ik ga denk maar afreken.." Zei ze zachtjes. "Misschien zie ik u nog meneer, op school." Amber draaide zich wat ongemakkelijk om. En begon aan haar loopje naar de kassa.

"Als ik eenmaal begonnen ben zou je inderdaad master moeten zeggen, maar aangezien ik nu nog niet begonnen ben mag je gewoon Kai zeggen." Kai pakte de laatste spullen die hij nodig had en volgde het meisje om af te rekenen. "Zou je het erg vinden als ik even met je mee loop? Het is een tijdje geleden dat ik nog contact heb gehad met mensen." Hij klonk twijfelend. Het is ook niet makkelijk om na een maand niet praten tegen iemand, ineens een heel gesprek te beginnen. Zijn blauwe ogen bleven naar de muur voor hem staren terwijl hij nadacht aan zijn laatste keer dat hij met iemand had gesproken.

'Kai, ga iets met je leven doen jongen.' Kai keek zijn vader aan. 'Ik ga heus nog wel iets doen, maak je niet druk,' antwoorde hij terwijl hij zich terug op het scherm concentreerde. Een paar vrienden van hem speelde een wedstrijd die hij absoluut niet wilde missen. 'Zorg maar dat je niet zo wordt als ik, dag in dag uit voor de tv zitten en voor niks anders rechtstaan dan voor eten of drinken.' Zijn vader grinnikte. Met een piepend geluid ging de voordeur open en kwam zijn moeder de kamer binnen. 'Zijn ze aan het winnen, Kai?' Was het eerste wat ze vroeg voordat ze de boodschappen in de keuken ging zetten. 'Nee, ze staan achter.' Kai stond op, pakte zijn jas en liep naar buiten. 'Ik ga een eindje wandelen,' zei hij tegen zijn vader voor hij de deur achter zich dichttrok.

Kai werd bruut uit zijn gedachten gehaald door de winkelier. "Sorry," mompelde hij terwijl hij afrekende.

"Oké, Kai." Glimlachte ze vriendelijk toen hij zei dat ze hem Kai mocht noemen. Ze pakte haar eigen spullen en zag dat Kai dat ook deed. Ze wees naar de kassa, waar ze naar op weg ging. "Zou je het erg vinden als ik even met je mee loop? Het is een tijdje geleden dat ik nog contact heb gehad met mensen." Amber glimlachte. "Nee natuurlijk niet." Ze glimlachte terwijl ze met hem naar de kassa liep. "Waar kom je vandaan? Welke planeet?" Amber keek hem nieuwsgierig aan terwijl ze haar spullen op de toonbank legde. De vrouw achter de balie vroeg om haar aandacht en Amber betaalde netjes de spullen. De vrouw ging verder met de spullen van Kai. Snel stopte Amber haar spullen in een tas. Ze keek naar Kai. Hij was blijkbaar met zijn hoofd ergens anders aangezien de vrouw inmiddels al een paar keer de prijs noemde van zijn aankopen. Amber grinnikte. "Kai, die vrouw wilt denk ik dat je betaald." Zachtjes had ze zijn schouder beetgepakt en er zachtjes in geknepen. Ze zag hem afrekenen en stopte zijn spullen in een tas die ze aan hem gaf. "Loop je mee naar de school? Of ga je nog ergens anders heen?" Amber keek hem vragend aan. "Ik moet namelijk nog wel wat spullen halen." Ze glimlachte vriendelijk. Ze stond even stil om te wachten op zijn antwoord..

--grr kort en flut.. kan het nog erger?

"Mijn basis magie is lichtmagie, dus kom ik uit Nova en ik heb ook nog een paar spullen nodig dus de school kan mij even gestolen worden." Hij hield de deur voor Amber open en liep na haar naar buiten. "Heb je zin in les?" Kai's handen waren weer in zijn zakken beland en hij hield zijn ogen strak op de grond gericht. Zijn cappuchon laat hij deze keer naar beneden, het is niet echt beleefd om in bijzijn van een ander je gezicht te bedekken. Soms keek hij uit zijn ooghoek naar Amber om te zien of ze een winkel binnen ging. Zelf moest hij alleen nog een fatsoenlijke veer hebben, maar die winkel was ergens op het einde van de straat. Ineens liep er een redelijk struise man hem bijna omver. "Hey, kijk eens uit waar je loopt, kleine etter!" Kai draaide zich om en keek de man vernietigend aan. "Ik zou maar een op dieet gaan, dan is de weg misschien groot genoeg voor je," beet hij de man toe die daarna dreigend op hem afkwam. "Wat zei je daar ettertje?" Iemand anders zou nu geschrokken achteruit gestapt zijn en zeggen dat het hem speet, maar Kai was niet zomaar iemand. Hij was iemand die niet gemakkelijk met zich liet sollen. "Ik zei dat je misschien eens op dieet moet gaan..." Nog voor hij kon uitspreken had de man zijn vuist al geheven en die kwam nu in volle snelheid op Kai's gezicht af. De vuist stopte net voor Kai's gezicht terwijl hij het beetje luchtmagie dat hij kende gebruikte. Veel reizen had zo zijn voordelen, hij kende van elke soort magie wel een beetje, maar lichtmagie was en bleef de magie die hij het beste beheersde. Natuurlijk had veel reizen ook zijn nadelen, door al dat reizen had hij nooit tijd voor de vrouwen. Misschien kwam er dit jaar verandering in, je wist maar nooit. Kai gebruikte zijn lichtmagie op de man zodat die een tijdje niets kon zien en trok Amber mee een kledingzaak in. "Heb je hier toevallig niets nodig?" Hij grijnsde even naar de man achter de kassa en deed alsof hij iets zocht.

Amber knikte en liep door de deur die Kai open hield. Ze glimlachte even vriendelijk. "Ik ben wel benieuwd naar de lessen. Aangezien je hier alles doet met magie, dat was op mijn oude school wel iets anders. Dus ja, ik heb er wel zin in." Amber haarde even haar hand door haar haar om wat klitten er uit te trekken. Haar lange haren waren daar nog al, gevoelig voor. Amber keek naar Kai en zag dat hij naar de grond keek. Misschien zocht hij wel iets. Ze liepen verder, zwijgend, tot een of andere man nog al,, vriendelijk,, tegen Kai op liep en uitviel. Amber keek fronsend naar de twee. Benieuwd hoe Kai zou reageren op de man. Amber kon wel een hand tegen haar hoofd slaan. Hij reageerde nou niet... gepast. Zeker niet in het bijzijn van een leerling, hoewel hij nog niet de leerkracht is. Maargoed. Amber had voorzichtig een stap opzij gedaan toen de man op hen af kwam. Haar gezicht stond verbaasd in een diepe frons. En voor Amber het daadwerkelijk door had had de man zijn vuist opgestoken en wilde uithalen naar Kai. Amber draaide haar hoofd weg maar toen ze uit haar ooghoek keek naar hoe hard die klap zou zijn aangekomen, bleef de vuist voor zijn neus stil hangen. Hij gebruikte luchtmagie,, Geweldig. Zonder het echt bewust bewust te doen voegde Amber er zelf nog een beetje aan toe. Hierdoor kon de man met geen mogelijkheid door dat schildje komen. Een fel licht verblindde de man, en tevens ook Amber. Zonder dat ze het door had voelde ze een hand om haar pols glijden die haar meetrok een winkel in. "Heb je hier toevallig niets nodig?" Amber knipperde een paar keer met haar ogen om die weer te laten wennen. Ze stonden in een kledingwinkel. Ze grinnikte even. "Nou, nu we er toch zijn.." Grijnsde ze. Ze liep naar een rekje waar ze in begon te snuffelen. Niet echt veel leuks. "Misschien moeten we ons wel vermommen voor hij ons straks herkend. " Amber greep een epic jurkje die vol rouches en tierelanteintjes zat tevoorschijn. "Dat ik dan zo iets aan doe, en jij..." In een ander rek greep ze zomaar iets er uit. ".. zoiets?!" Ze had nog geen blik geworpen op wat ze er uit had getrokken.. Ze was enkel benieuwd naar zijn reactie.

-- Jou eer om te verzinnen wat ze heeft gepakt voor je (:

"Nou, nu we er toch zijn.." Kai trok zijn wenkbrauw op en volgde Amber met zijn ogen toen ze in rekjes begon te neuzen. "Misschien moeten we ons wel vermommen voor hij ons straks herkend." Daar had ze wel een punt, maar toch werden zijn ogen groot toen ze een blauw met wit geruit hemd uit het rekje trok. Voor zichzelf had ze en jurkje vastgepakt. "Moet ik dat echt aantreken?" Je kon het hem niet echt verwijten dat hij ijdel was. Hij was en bleef rijk. Aarzelend nam hij het hemd aan en bekeek het nog eens goed. Dit was nog eens iets anders dan het witte jasje dat hij meestal aan had. Zelf keek Kai nog eens rond en vond een donker blauwe vest met cappuchon en een zonnebril. "Dan zullen we maar eens gaan kijken of het genoeg vermomd zeker?" Nog steeds vies naar de kleding kijkend ging hij een pashokje in en trok het hemd en het vest aan. "Ok, dit is de eerste en de laatste keer dat ik zoiets aantrek," mompelde hij terwijl hij naar de kassa liep, de kleding betaalde en zijn jasje en zwart hemd in een andere zak stak. Daarna draaide hij zich om naar Amber en keek haar aan.

PROFILE MAGICIAN

» Easy
» It isn't easy
» It's not so easy
» Lying can be so easy
» Relax, take it easy... [Alois ~ Roakes]

It is not easy to be picky

It is not easy to be picky

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen