---

Bah, moest dat kind hem nu weer komen lastigvallen? Hij had wel wat beters te doen. Een kaartenhuis bouwen vond hij nog nuttiger dan een gesprek met Wren aan te gaan. Maar goed, hij moest. Het kreng was één van zijn mentorleerlingen, hij was haar begeleider en leerkracht en blabla. All rubbish, als je het hem vroeg. Het zou wel meer dan tien jaar duren om enig fatsoen in dit kind te kneden, sjongejonge. Zelfs Saethion had nog betere manieren. Kon hij weer achter zijn bureautje zitten om haar uit te jouwen om wat voor belachelijks ze nu weer had uitgevreten, en naar haar gezeik luisteren. Wat een ellendig leven weer. Als er al iets was waar hij interesse voor had en dat iets met Maráz te maken had, dan was het dat lieve moedertje van haar wel. Moest hij op de één of andere manier nog steeds iets van een date mee regelen. Puur om Wren zoveel mogelijk te kunnen stangen, natuurlijk. Dan zou hij zich uitgebreid op de sofa van de familie Maráz installeren, moedertje onder zijn arm en Wren die zich de zere voeten kon lopen om die avond als hun ober te dienen. Misschien verbleef hij wel een hele week, als hij erin slaagde genoeg vertrouwen te winnen. En het wicht zou voor hem lopen, of ze nu wilde of niet. Al was het alleen om haar terug te kunnen pakken voor alles dat ze hem ooit had aangedaan. Moederlief zou er niets van inzien, want die vond hem toch zo'n lieve charmante man. Dat zou gewoon geweldig zijn.
Hup. Kind moest naar binnen, en vlug. Hij had geen zin om op de gang al in geschreeuw los te barsten. Ja, hij was er al op voorbereid, wist inmiddels ook wel wat hij ervan kon verwachten. Het brutaliteitsniveau van dit meisje ging iedereen teboven. En ondanks dat geen hond zich op de etage van zijn hoofdkantoor durfde te wagen, zou het kasteel trillen op zijn grondvesten onder zijn bulderende tirade en het in ieder hoekje en plintje te horen zijn. Niet zo'n vreemde zaak als je Savador en Wren in één ruimte plaatste.
Hij wilde in een grimmig gebaar de deur achter zich dichtsmijten, toen deze weer onbeschoft werd opengerukt. In een ruk draaide Savador zijn hoofd om, staarde recht in het overvrolijke gezicht van capt'n #2 van de anti-Savador-club en voelde de sterke drang om zijn gezicht in een kussen te drukken en zichzelf schor te snateren. Het was toch niet waar hé?
'Hé, wat een verassing heaster! Goh beetje jammer dat u uw kamer weer in de oude staat heeft. Het vorige zag er toch een stukje vrolijker uit.' De deur was al dicht, hij kon er niet meer uit en onder zijn bureau kruipen was geen optie. Excuse me while I take a second to kill myself.
'En WAT moet JIJ hier?' snauwde hij snibbig, totaal niet aangestoken door haar vrolijkheid. De tut ging hem straal voorbij alsof hij alleen diende als mannetje dat de deur sloot en opende. Zijn slangachtige ogen gleden even over Nina's gestalte heen terwijl ze verder het kantoor in liep, want dat was voor hem het enige positieve aan haar: ze was een meisje. Bij Medusa, ze wist de aandacht er wel op te laten focussen, zeg. Hij kon er niets aan doen dat zijn oog erop viel, het gebeurde haast automatisch. Kon dat zomerjurkje nog korter? Kennelijk moest ze weer zonodig de dellebel uithangen, compleet op killer heels waarvan hij blij was dat hij haar knie in zijn snikkel had gekregen, en niet die moordwapens aan haar voeten. Al had dat ook behoorlijk zeer gedaan. Het wicht kreeg haar maatje in het oog, huppelde eropaf en viel haar als twee schoolvriendinnetjes die elkaar al jaren niet hadden gezien in de armen.
O God why. Het gekir en meidengegil bezorgde hem een grandioze hoofdpijn terwijl hij met een chagerijnig gezicht stond toe te kijken en de frons tussen zijn wenkbrauwen met de seconden dieper en dieper werd. Tot hij het op een moment niet meer trok en het vrolijke gekrijs samensmolt met een vloekende mannenstem terwijl hij de twee aan hun schouders uit elkaar begon te sjorren. 'Reünies houden we maar buiten!' schoot hij uit zijn slof toen hij er uiteindelijk in geslaagd was ze uit elkaar te houden, zijn handen nog ieder op een schouder waarbij hij alles behalve vrolijk op beide krengen neerstaarde. Hij stond pal tussen hen in, zodat ze elkaar niet meer om de hals konden vliegen. Tenzij ze het niet erg vonden om aan hem te gaan hangen om elkaar indirect te crushhuggen, maar dat betwijfelde hij. Hij had geen tijd voor herontmoetingen en enthousiast gewouwel, bij Medusa. Een groot schande dat ze zich überhaupt gedroegen alsof er niets aan de hand was.