Shall I fight?

Diva was naar het stille meer gegaan. Het lag er verlaten bij. Diva keek zwijgend naar het ijzig stille wateroppervlak. Wat verwachtte Deshas nou helemaal van haar? Dat zij wel even met gemak iedereen in elkaar sloeg die hem en Savador in de weg zaten? Diva haatte haar schduw vorm, los van het feit dat ze niet durfde te vechten ermee. Ze wist niet of ze zichzelf dan wel in de hand kon houden. Misschien zou ze doordraaien en alles vernietigen. Of nog erger....Savador pijn doen.

Ineens verscheen Imeth achter Diva. ''Wat gaat er in je gedachten om?'' vroeg hij zo kalm mogelijk. Hij had Diva zien staan en was eerst op haar afgelopen met kwade gedachtes maar toen hij zag hoe afwezig haar blik was had hij die gedachten laten varen. ''Geen zorgen. Ik ben hier deze keer niet om te vechten'' zei hij daarna. Ergens binnenin zich voelde Imeth nog steeds de drang om Diva als zijn nichtje te moeten beschermen ookal had ze zijn ouders gedood.

Diva schrok en keek om toen ze Imeth's stem hoorde. Ze keek daarna weer naar het meer en twijfelde even of ze hem zou vertellen wat haar dwars zat. Uiteindelijk leek dit haar de beste keuze. Imeth had immers hetzelfde als zij. Ze keek naar hem om. ''De Heer van het Duister wil me in zijn schaduw wezen transformatie laten vechten tegen Selavin'' zei ze zacht. ''Maar ik weet niet of ik wel wil vechten. Ik ben bang dat ik mezelf niet in bedwang kan houden. Dat ik alles vernietig'' zei ze.

Imeth knikte even bedachtzaam. Hij had dat probleem nooit gekend. Hij kon zijn krachten prima onder controle houden. Diva daarintegen.....zij droeg niets voor niets een magische oorbel. Imeth dacht terug aan de laatste keer dat ze was losgeslagen. Nog nooit had hij zoveel verwoesting gezien. Ineens schoot hem iets te binnen. Nu had hij zijn kans om Savador terug te pakken. Hij hoefde alleen maar Diva's oorbel af te pakken.

Diva zag de blik in Imeth's ogen en zette onwillekeurig een stap achteruit. ''Imeth. Haal je niets in je hoofd hoor je me'' zei ze op een strenge toon maar er trilde iets in haar stem. Ze zette voor de zekerheid nog een stap achteruit. Ze bleef Imeth alert aankijken. Al haar spieren waren gespannen, klaar om weg te duiken als Imeth ook maar iets zou proberen te doen bij haar.

Imeth keek Diva recht aan met een valse grijns. ''Het spijt me Diva. Maar dit is gewoon de perfecte kans om Savador terug te pakken. Hij dook op Diva af en greep haar bij haar pols beet. Hij trok haar naar zich toe en trok haar oorbel uit haar oor. Daarna smeet hij Diva tegen de grond. Hij gooide de oorbel weg in het gras. Langzaam werd zijn huid grauwer tot hij helemaal zwart was en het aanvoelde als leer. Hij kreeg klauwen en stekels. Eveneens maakte zich twee vleugels los uit zijn rug en een lange dodelijk staart vol stekels waar het gif vanaf droop. Toen Imeth zijn ogen weer opende waren ze geheel felpaars met enkel een verticaal zwart streepje als pupil. Een valse grijns speelde rond zijn bek en Imeth haalde met zijn klauw uit naar Diva.

Diva wou achteruit springen maar Imeth had haar al bij haar pols gegrepen. Ze voelde haar oorbel die los getrokken werd. Even later werd ze tegen de grond gesmeten. Ze zag haar huid grauwer en grauwer worden. Uiteindelijk veranderde ze in net zo beest als Imeth. Het enigste verschil was dat haar ogen niet felpaars maar felblauw waren. Ze slaakte een ijselijke kreet. Ze sprong opzij voor Imeth's klauw en sloeg hem krachtig met haar staart vol gifstekels tegen de vlakte.

Deshas kwam aangerend. Hij stopte op een paar meter afstand toen hij de twee schaduwwezens met elkaar zag vechten. Ze waren nog krachtiger dan hij had verwacht. Toch was er duidelijk te zien wie Diva was en wie Imeth. Hij keek toen naar hoe ze elkaar te lijf gingen totdat iets blauws en glinsterends zijn aandacht trok. Hij bukte zich en pakte Diva's oorbel op. Deshas keek weer op naar de twee vechtende schaduwwezens.

Savador kwam aangerend en kwam gejaagd hijgend naast Deshas tot stilstand. Hij boog zich voorover en plaatste zijn handen op zijn knieën om weer op adem te komen. Hij hoorde het gegrauw van de twee schaduwwezens en kneep even wanhopig zijn ogen dicht. Toen hij zich weer op had gericht was zijn ademhaling weer regelmatig. Zijn gouden ogen gingen naar Deshas. 'Ik vrees dat we te laat zijn,' zei hij zacht. Savador keek even bedenkelijk naar de oorbel in Deshas' hand. Hij wist dat die van Diva was. Zonder erbij na te denken pakte hij de oorbel uit Deshas' hand en liep ermee langzaam en behoedzaam op het schaduwwezen met de felle blauwe ogen af. Als de oorbel uit was nam ze deze gedaante aan, maar als hij de oorbel er weer terug in deed bestond er misschien een kans dat het effect omgekeerd zou zijn en Diva haar menselijke gedaante weer zou aannemen. Terwijl hij stapje voor stapje dichterbij kwam, hield Savador de oorbel stevig in een vuist geklemd, hopend op dat zijn vermoedens juist zijn.

De scherpe stekels voelde hoogstens aan als kleine spelden prikjes in Imeth's dikke leer aanvoelende huid. Hij krabbelde overeind en zag vanuit zijn ooghoeken Deshas en Savador. Hij zag dat hij Diva's oorbel vast had. Hij mocht die oorbel niet bij Diva in haar oor zetten. Hij beukte Diva het meer in. Daarna ging zijn valse blik naar Savador. Er kwam een raar angstaanjagend gegrom uit zijn keel. Zijn staart zwaaide vervaarlijk heen en weer. Hij sprong daarna op Savador af en klemde hem met een klauw tegen de grond. ''Ik heb al heel lang gewacht om je naar het hiernamaals te sturen'' zei Imeth met een monsterlijk vervormde stem.

Deshas keek Savador verbaasd na toen hij met Diva's oorbel. Pas toen drong het tot hem door wat hij van plan was. ''Savador! Ben je gek!'' riep hij uit. Deshas had het nog maar net geroepen of Savador werd tegen de grond gedrukt door Imeth. Hij sloeg zichzelf voor zijn voorhoofd en schudde zijn hoofd. Deshas nam zijn schaduw gedaante aan en zakte in de grond. Als een ongewone schaduw gleed hij over de grond. Achter Savador kwam hij half omhoog en hoorde nog net Imeth's woorden. ''Dan kan je vast nog wel langer wachten'' zei hij tegen hem. Deshas greep Savador bij zijn schouders beet en veranderde hem ook in een schaduw vorm van hemzelf. Deshas trok hem mee de grond in en gleed over de grond naar een veilige plek op een paar meter afstand. Daar trok hij zichzelf en Savador weer uit de grond en liet Savador los zodat die zijn vaste vorm weer aannam. ''Van je eerste keer in je schaduw gedaante kun je een beetje misselijk zijn dus sta niet te snel op'' zei hij kalm tegen hem. ''Ik weet dat je Diva wilt helpen maar laat mij dan in elk geval Imeth voor je afleiden. Anders bereik je Diva nooit'' zei hij tegen hem.

Savador voelde zijn vuist met Diva's oorbel erin hevig trillen toen hij het schaduwwezen met de felpaarse ogen op hem af zag komen; van angst, maar ook van woede. Hij wist dat het Imeth was - hij kon de haat zelfs in de monsterlijk vervormde stem nog duidelijk horen. Maar hij liep ferm door, alsof Imeth helemaal geen obstakel voor hem vormde. Hij had gedacht Diva zelfs bereikt te hebben als hij niet plotseling door een klauw tegen de grond werd geklemd. Hij kreunde zacht en reikte naar de oorbel dat door de klap uit zijn hand was gevallen. Gelukkig lag het net binnen handbereik. Savador keek naar de klauw boven zich en merkte dat het steeds donkerder begon te worden. In eerste instantie dacht hij dat hij doodging, toen hij plots een vreemd gevoel in zijn buik voelde, alsof zijn maag zich omdraaide. Een moment later lag hij weer in het gras in de buitenlucht en staarde naar de hemel. Deshas sprak hem toe, hoorde hij met een half luisterend oor. Hij hielp zichzelf weer overeind en wilde naar de twee schaduwwezens kijken om te zien wat de situatie was, maar werd even belaagd door een misselijk gevoel. Savador wendde zijn hoofd af en merkte een rafeling in zijn kleren op. Er zat een grote scheur in zijn rechtermouw, zodat zijn bleke schouder bloot lag. Hij mocht van geluk spreken dat Imeth enkel zijn kleding had geraakt. Hij moest er niet aan denken wat er was gebeurd als die klauwen zich in zijn lijf hadden geboord. Savador richtte zich op Deshas en keek hem doordringend aan, alsof zijn ogen wilden zeggen dat hij op hem rekende.

Diva viel met een luidde plons in het water. Ze krabbelde op de kant en schudde even met haar kop. Daarna keek ze dodelijk naar Imeth. Dit keer was hij te ver gegaan. Ze rende op hem af en drukte hem tegen de grond. Ze greep hem met haar klauwen stevig vast en sloeg haar vleugels uit. Ze veroorzaakte met de kracht van de vleugelslagen bijna een oorkaan. Ze steeg op met Imeth nog steeds stevig vast geklemd. Toen ze een paar meter boven de grond zweefde maakte ze een duikvlucht naar beneden. Net voordat ze op de aarde zou inslaan trok ze op maar liet Imeth los zodat hij met een smak terug op aarde belandde. Diva landde weer keurig en keek afwachtend naar Imeth.

Imeth sloeg zijn klauw neer maar scheurde enkel Savador's kleding omdat Deshas hem wegtrok. Imeth gromde even gefrustreerd. Zijn felpaarse ogen keken de twee verderop aan alsof hij ze met een blik kon doden. Daardoor werd hij verast door Diva die hem tegen de grond aan drukte. Hij proeerde los te komen uit haar greep maar ze had hem stevig vastgeklemd. Toen Diva een duikvlucht naar beneden maakte probeerde Imeth af te remmen door zijn eigen vleugels te spreiden. Met een pijnlijk harde klap kwam Imeth terug op haar. Even bleef hij versuft liggen. Daarna stond hij op. Al zijn spieren waren gespannen en hij was des duivels.

Deshas bleef ingespannen naar de twee schaduw wezens kijken. Toen de twee weer overeind stonden keek Deshas naar Savador. ''Geef me vijf minuten voorsprong. Dat moet genoeg zijn'' zei hij tegen hem. Hij stond op en deed zijn rode jas en handschoenen uit. Zijn lange zwarte haren bond hij samen met een elastiek. Hij trok met een soepele beweging zijn zwaard uit de schede aan zijn riem. Dwars door zijn zwarte overhemd heen braken twee vleermuis-achtige vleugels. Deshas zelf leek zelfs wel een beetje gegroeid. Hij was in elk geval twee koppen groter dan normaal. Zijn ogen waren fel rood gekleurd zonder witte omranding of zwarte pupil. Er verscheen een valse grijns rond zijn lippen. Daarna rende Deshas op Imeth af. Zijn vleugels spreidde zich uit en Deshas vloog op Imeth af. Hij liet het scherpe lemmet van zijn zwaard op zijn leerachtige huid terecht komen. Dit zou hem niet veel schade toebrengen maar het zou hem in elk geval afleiden.

Imeth hoorde Deshas al aankomen. Hij gromde kort maar monsterlijk. Hij greep Deshas vast en drukte hem tegen de grond met een klauw. Met zijn andere trok hij het scherpe zwaard uit zijn schouder. Met een lange, scherpe, zwarte nagel scheurde hij Deshas' overhemd verder stuk. Van zijn klauw droop nu het zwarte gif. Met een snelle haal ging hij langs Deshas' schouder open zodat het gif zich in zijn bloedbaan kon verspreiden.

Savador keek roerloos toe hoe Deshas zich gereed maakte voor de afleiding en hoe hij op Imeth afvloog. Hij hield een hand krampachtig tegen de scheur bij zijn schouder gedrukt om te voorkomen dat zijn mouw eraf zou vallen. 'Vijf minuten!' herhaalde hij zacht met afgunst in zijn stem. Dat duurde hem veel te lang. Hij bleef nog even staan kijken maar greep toen zijn kans op het moment dat Imeth Deshas tegen de grond klauwde. Hij schoot op hem af en siste zacht een spreuk. Tijdens het rennen groeiden zijn armen aan zijn lijf vast en uiteindelijk ook zijn benen. Voordat hij met een smak voorover op de grond zou vallen nam hij de gedaante aan van een klein, bleek addertje. Hij glipte door het gras langs Imeth heen op Diva af en kon alleen maar vurig hopen dat hij over hem heen zou kijken. Toen hij vond dat hij op een veilige afstand van Imeth verwijderd was, nam Savador zijn menselijke gedaante weer aan. Hij nam de oorbel, die hij tijdens de gedaanteverwisseling in zijn bek had gehad, onder zijn tong vandaan en klemde het weer veilig in een vuist. Hij wierp nog even een blik achterom maar richtte zich toen voor hem op Diva. Even bleef Savador staan en leek het alsof hij aarzelde, maar hij negeerde zijn angsten en liep met de oorbel langzaam op Diva af.

Diva zag dat Deshas Imeth aanviel en bleef even staan. Toen ze Savador in de gaten kreeg kwam er een zacht gegrom, hoger dan dat van Imeth uit haar keel. Niet uit woede, maar van angst. Langzaam zette ze een paar passen achteruit. De verticale zwarte streepjes die als pupillen diende bleven strak op Savador gericht. Haar borstkas ging zichtbaar wat meer op en neer en veraadde haar snelle ademhaling en hartslag. Ze wist niet wat Savador van plan was te doen. Maar steeds meer dierlijke instincten kwamen naar boven. En die vertelde haar dat ze op afstand moest blijven van Savador.

Deshas nam zijn schaduw gedaante aan en zakte door de grond. Achter Imeth kwam hij weer omhoog. Hij negeerde de stekende pijn in zijn schouder en siste zachtjes een spreuk. Hij jaagde een bal gevormt van bliksem dwars door Imeth's vleugels heen. Daarna steeg hij op en verduisterde de hemel een moment. Hij laadde een schaduw bal op en schoot die met veel kracht op Imeth af. Nu pas begon het echte vechten.

Savador bleef even stilstaan toen Diva voor hem achteruit week. 'Diva,' zei hij zacht terwijl hij een hand ophief, ten teken dat hij haar niets wilde doen. Hij zette behoedzaam een paar passen dichterbij - hij schuifelde zelfs meer dan dat hij liep. Hij hield de oorbel voor zich uit om haar een hint te geven wat hij wilde doen. Het kleine beetje zonlicht dat door de hemel brak liet de oorbel fonkelen, zodat diens blauwe licht even verspreid werd. Hij was nu al bijna zo dichtbij dat hij haar kon aanraken. De hand die hij opgeheven had, stak hij nu geopend naar Diva uit, voorzichtig en klaar om die terug te trekken als ze een verkeerde beweging maakte. 'Het is goed,' suste Savador zacht, bijna fluisterend. Op Imeth en Deshas en hun beginnende gevecht lette hij nu niet meer - dit moest eerst gedaan worden.

(ben even eten)

Diva bleef ingespannen naar Savador kijken en dook langzaam een klein beetje in elkaar toen hij zijn hand uitstak. Toen hij zo bleef staan met een geopende hand waagde Diva het om iets dichterbij te komen. Uiteindelijk duwde ze zachtjes haar kop tegen Savador's hand als teken dat ze hem niets zou doen. Vervolgens ging ze liggen en bleef stilzitten zodat hij haar oorbel weer in kon doen.

Savador voelde een hoop beklemmende zorgen van zijn schouders afvallen toen Diva haar kop tegen zijn hand duwde, en daarmee aangaf dat het goed was. Hij slaakte een zachte opgeluchte zucht en glimlachte lichtjes terwijl hij nu zonder twijfels naar haar toe durfde te lopen. Hij streelde haar onder haar kin en legde zijn hoofd even op haar kop, wat door de vele stekels nogal ongemakkelijk aanvoelde. Daarna liet hij haar los en pakte hij tussen duim- en wijsvinger voorzichtig haar oor beet. 'Even niet bewegen,' probeerde Savador op een geruststellende toon te zeggen. Hij ging met zijn vingertoppen tastend haar oor af en stopte op het punt waar hij een gaatje had gevonden. Voorzichtig en met beleid schoof hij het scherpe haakje van de oorbel erdoor. Savador ging naast de nog schaduwgedaante van Diva zitten en aaide haar langzaam over haar rug. Hij keek afwachtend op haar neer en vroeg zich bezorgd af of dit wel zou werken.

Imeth keek verwoeid om zich heen waar Deshas gebleven was. Hij had hem in elk geval goed weten te raken. Het volgende moment voelde hij een stekende pijn dwars door zijn vleugel heen. Hij keek met een ruk opzij en zag Deshas nog net opstijgen. Imeth probeerde de schaduw bal te ontwijken door opzij te springen. Vliegen kon hij niet meer met zijn gewonde vleugel. Hij zette zich af van zijn achterpoten en sprong op Deshas af om hem uit de lucht te halen.

Diva zat doodstil toen Savador de oorbel weer terug in haar oor schoof. Ze stond op toen ze Imeth Deshas zag aanvallen. Ze besefte zich inmiddels wel dat ze hem heel wat verschuldigd was en wou hem helpen door Imeth bij hem weg te houden. Maar Diva wankelde even. Langzaam aan werd ze weer kleiner. Haar stekels en vleugels verdwenen. Haar huid werd weer zacht en minder grauw totdat die weer lijkbleek was. Diva stond te trillen op haar benen. Ze viel achterover het meer in.

Deshas ontweek Imeth met gemak. Hij zag dat het Savador was gelukt om Diva weer normaal te krijgen. Deshas schoot nogmaals bliksem op Imeth af. Toen zag hij dat Diva in het water viel. Deshas maakte een duikvlucht en vloog zo het water in. Hij zwom, ondanks de stekende pijn in zijn achouder door tot hij Diva bereikt had. Hij greep haar beet en zwom weer terug omhoog. Voor zichtig legde hij haar op de kant neer waarna hij er zelf op klom. Hij hijgde even uit en knikte Savador bemoedigend toe.

PROFILE MAGICIAN

» After the fight
» Fight me! [+Faye]
» After the fight [Aiyana]
» Worth the Fight
» || Fight For Freedom ||

Shall I fight?

Shall I fight?

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen