Savador toonde een zwakke glimlach toen Diva haar ogen opende en hem recht aankeek. Hij legde bezorgd een hand op haar rug wanneer ze zich op haar buik draaide en wat water ophoestte. Hij sloeg zijn vest om haar heen en drukte haar tegen zich aan. 'Het is goed,' zei hij met een bevende stem zacht in haar oor terwijl hij haar zacht met zijn vest over haar schouders wreef. Niet dat het veel hielp, zijn vest was al aardig doorweekt. Savador merkte dat Diva rilde, maar hij voelde het nauwelijks omdat hijzelf ook over zijn lichaam beefde. Zijn Diva in dat dodelijke water, dat was een afschuwelijke gedachte. Water kon van alles met je doen. Wat als hij haar kwijt was geraakt? Daar zou zijn trauma niet veel beter op zijn geworden. Hij keek even met een emotionele blik op haar neer. Aan zijn gezicht was het moeilijk te zien, maar wie goed keek zag dat hij op het punt stond om in huilen uit te barsten. 'Bij de demonen van Shadra, kijk voortaan eerst waar je neervalt!' Savador omhelsde haar stevig. Zijn woorden hadden boos geklonken, maar dat was enkel omdat hij doodsbezorgd was.