Ontspannen.

Madeline was na de hele gebeurtenissen op Nova naar de ziekenzaal gegaan waar ze van Hatori en Mèadraid een eigen kamer had gekregen om in te verblijven. Ze liep de trap op naar de bovenste kamer in de ziekenzaal en ging een deur door. Daar vulde ze eerst voor zichzelf een bad. Ze stak haar haren op en kleedde zich uit waarna ze in het bad stapte.

Savador kwam de ziekenzaal binnen en liep iedereen die er aanwezig mocht zijn straal voorbij. Hij had Madeline hier naar binnen zien gaan en kon het niet laten om haar te vergezellen. Saethion gleed langzaam voor hem uit en liet zich leiden door zijn tong. Hij kronkelde een trap op alsof hij al wist waar Madeline zich bevond en liet zijn eigenaar hem volgen. Savador liep Saethion achterna tot hij stromend water achter een deur hoorde en er stokstijf voor bleef staan. Dat geluid klonk als gegil in zijn oren, maar hij was er vrijwel zeker van dat Madeline daar was. Hij keek even naar Saethion die stil voor zijn voeten bleef liggen en opende de deur op een kiertje, zodat de slang met zijn smalle lijf naar binnen kon glippen. Savador stapte zelf ook de kamer in en verstarde even toen hij zag dat het geluid van het stromende water afkomstig was van een bad. Hij sloot zorgvuldig de deur achter zich zonder zijn blik van Madeline af te wenden. 'Hou je koest!' siste hij Saethion op zo'n sissende toon toe toen de slang zich oprichtte en bereid was om bij haar het bad in te glijden dat het bijna geen woorden waren te noemen. Savador sloeg zijn armen over elkaar en bleef grijnzend in de deurpost staan. 'Wel wel.. je vind het toch niet erg?' vroeg hij zacht, doelend op het feit dat hij zomaar binnen kwam lopen.

Madeline keek een verschrikt om toen ze de deur open hoorde gaan. Ze zag de ratelslang van Savador naar binnen glippen en trok een wenkbrauw op. Waar die slang was moest Savador ook zijn wist ze. Even later stapte hij zelf ook naar binnen en Madeline zak te meer onderuit in het bad zodat het badschuim het meeste verborg. Ze reikte even met haar hand om de kraan uit te zetten en keek Savador recht aan toen hij iets siste tegen zijn slang. Ze glimlachte even lichtjes. ''Voor hem ben ik niet zo bang hoor'' zei ze zacht grinnikend. Hij knikte even naar de slang dat hij ook best het bad in mocht als hij wou. ''Ongemakkelijk? Ja. Erg? Niet zo heel'' zei ze daarna zachtjes op Savador's vraag. Ze had tenminste nog het badschuim, maar maakte ook geen aanstalte een handdoek te pakken en het bad uit te gaan.

Savador liep langzaam om de badkuip heen en bekeek Madeline's onverborgen delen nauwkeurig. Hij zwiepte met zijn hand als een soort handgebaar naar Saethion en het volgende moment liet de slang zich in het hete water glijden. 'Ongemakkelijk?' herhaalde hij zacht. Hij trok grijnzend een kruk naar zich toe en ging er op zitten, zijn gouden ogen als het ware nog steeds op Madeline vastgelijmd. Savador streek de kleine lokjes die zich uit Madeline's opgestoken haar hadden losgelaten uit haar nek en reikte naar een sponsje. 'Ontspan je, Madeline.' Hij doopte het sponsje snel in het warme water zodat hij zo min mogelijk van het water voelde en begon zacht en voorzichtig haar rug te wassen. 'Er is niets om je ongemakkelijk over te voelen.' Savador zat nu zover voorover gebogen dat hij bijna tegen Madeline aanzat en hij zijn kin op haar schouder kon leggen. Hij probeerde niet naar het water te kijken, maar keek nu alleen naar haar. Saethion gleed het water uit en liet zijn lijf op de badrand drogen, terwijl zijn groenige ogen Madeline en Savador strak in de gaten hielden.

Madeline's blik volgde voor zover ze dat kon Savador toen hij langzaam om de badkuip heen liep. Ze voelde daarna de slang ook in het water glijden. Al haar spieren spande zich even samen toen Madeline Savador's vingers de plukjes uit haar nek voelde strijken. Ze hoorde daarna zijn zachte stem. Ze probeerde zich iets meer te ontspannen daarna. Ze keek even naar de slang die op de rand van het bad zat. Ze streek hem zachtjes met haar middel- en ringvinger over zijn kop en een klein stukje van zijn lijf.

Savador grijnsde en liet de spons na een tijdje in het water vallen. Hij boog zich nog verder voorover en hield Madeline met zijn klamme handen bij haar schouders vast. Even streek hij met zijn tong langs haar hals, maar liet dat om haar te plagen maar van korte duur duren en liet haar uiteindelijk weer los. Saethion genoot van Madeline's aanrakingen, maar richtte zich met een ruk op toen Savador van zijn kruk opstond. Hij schonk er geen aandacht aan en verbrak de galmende stilte door het openritsen van zijn vest. Daarna trok hij ook zijn colltrui, broek en onderbroek uit en legde die op de zitting van de kruk. Zijn sokken en schoenen zette hij eronder. Hij staarde even met een benauwde blik naar het water alsof hij aarzelde, maar stapte toen naakt het bad in en ging achter Madeline zitten. Door een soort automatisme begon hij hevig te beven bij het voelen van het hete water dat zijn lichaam raakte. Dit was immers niet iets dat hij gewend was. Savador drukte zich tegen Madeline aan en hield haar stevig in zijn greep. 'Vergeef me,' zei hij grinnikend in haar oor. Zijn vingers schraapten over de bodem van de badkuip en kwamen pas weer boven toen hij het sponsje gevonden had. Hij ging in plaats van haar rug over naar het wassen van haar armen. Hij streek met de spons langzaam over haar huid, alsof hij haar niet echt wilde wassen maar meer wilde laten ontspannen. Toen Savador bij Madeline's pols uitkwam pakte hij haar vingers beet en gaf haar kleine kusjes op de rug van haar hand.

Madeline schrok zich dood toen Savador haar bij haar schouders beetpakte. De haartjes in haar nek gingen rechtovereind staan toen ze Savador's tong in haar hals voelde. Ze merkte ook dat ze haar adem had ingehouden want toen hij haar weer losliet liet Madeline haar ingehouden adem ontsnappen. Ze slikte een keer maar keek om toen ze de rits van Savador's vest hoorde. Een beetje als versteend zat ze in bad. Ze had niet verwacht dat hij er zomaar bij zou komen, maar ze deed ook niks om hem tegen te houden. Ze wende wel haar blik af toen Savador zijn broek uitdeed. Ze hoorde hoe hij achter haar ging zitten. Toen Savador zich tegen haar aandrukte om de spons te zoeken merkte ze hoe haar ademhaling versnelde. Madeline moest eerlijk toegeven dat Savador nog best gespierd was, al scheen zijn zwarte kleding dat vaak te verbergen. Ze hoorde zijn zachte stem in haar oren maar gaf zelf geen antwoord. Madeline vertrouwde haar eigen stem nu even niet meer. Madeline ontspande zich pas weer iets toen Savador met de spons verder over haar armen ging. Wat hij deed, de kleine aanrakingen die hij gaf, zorgde ervoor dat Madeline trilde bij het ademhalen en dat aar hart zeker drie keer zo snel klopte als normaal gesproken. Ze waagde het om Savador even van over haar schouder tersluiks aan te kijken.

Savador keek Madeline onschuldig aan toen ze hem vanover haar schouder aankeek, maar de bruuske grijns om zijn lippen verraadde dat dit heus niet alles was waar hij al een hele tijd naar gesnakt had. 'Verrast?' vroeg hij zacht. Hij boog zich naar haar gezicht toe en beet haar even zacht in haar oorlel. 'Waar zijn je plagerijtjes nu?' Hij wachtte niet op haar antwoord, maar lachte in plaats daarvan zacht. Saethion kwam langzaam in beweging en gleed via de badrand naar zijn vertrouwde plaats op de schouders van zijn meester toe. Savador streek de slang met twee vingers over zijn geschubde kop, maar besteedde er verder niet echt veel aandacht aan. Onder water voelde hij de rest van het lijf van de slang zich om ledematen wikkelen. Hij liet het toe of het niet gebeurde en alsof ze nog niet stevig genoeg tegen hem aanzat drukte hij Madeline met een arm om haar middel strak tegen zijn borst. Zijn andere hand, die hij in een washandje gestoken had, streek masserend onder één van haar oksels. Het was meer kneden te noemen. 'Het is alsof ik het nauwelijks merk dat ik er letterlijk inzit met jouw bijzijn,' zei Savador opeens met een bijzondere ontroering in zijn stem, doelend op het water. Zijn hand lag nu stil tegen Madeline's oksel aan en hij staarde peinzend naar het wateroppervlakte. De grote angst was er nog wel, maar het leek een beetje verzacht te zijn. Saethion leek het ook op te hebben gemerkt, want hij streek liefkozend met zijn kop langs Savadors hals.

Het lukte Madeline om een lichte glimlach rond haar lippen te tonen. ''Anders dan misschien jij, ben ik dit niet gewend'' zei ze zacht. Ze merkte dat haar stem nog steeds licht trilde. Maar wat hij kon, kon zij ook. Ze draaide haar lichaam half zodat ze Savador nu recht aankeek maar nog steeds tegen zijn borst zat aangedrukt. Ze legde een arm om zijn nek en de ander rond zijn middel. Met haar hand die bij zijn middel was streelde Madeline pijnlijk langzaam langs Savador's rug op de plek waar zijn ruggengraat zat. Ondertussen ging ze met haar lippen zo dicht langs zijn nek dat ze een beetje op de grens zat van aanraking en erboven zitten.

'Niet gewend?' herhaalde Savador zacht terwijl hij merkte hoe Madeline zich half naar hem toedraaide. 'Snoes, ga me nu niet vertellen dat je dit nooit eerder hebt gedaan. Dan is het nu hoog tijd om daar verandering in te brengen, nietwaar?' Hij liet het toe met een grijns dat ze een arm om zijn nek legde en haar andere om zijn middel, al betrok zijn gezicht wel even toen hij de pijnlijke strelingen over zijn ruggengraat voelde. Savador begroef zijn gezicht in Madeline's nek en beet haar misschien iets te hard in haar hals. Jij mij pijn bezorgen, ik jou ook pijn bezorgen - het was alsof hij dat op die manier wilde verduidelijken. Zijn handen gleden van haar middel naar haar schouderbladen, waar hij zijn nagels in haar huid boorde. Saethion siste geamuseerd en gleed van Savadors schouders naar die van Madeline en wikkelde langzaam zijn lijf om hen heen.

(Pijnlijk langzaam is niet letterlijk lieve schat xD. Dat was maar een uitdrukking)

Madeline voelde Savador's nagels in haar schouderbladen en hoorde Seathion geamuseerd sissen. Nu werden Madeline's strelingen zachter, bijna vluchtig alsof ze Savador ermee wou zegge dat het niet de bedoeling was geweest hem pijn te doen. Ze bracht haar mond nu ook dicht naar zijn oor. ''En om antwoord op je vraag te geven. Nee dit heb ik nog nooit gedaan'' zei ze zacht fluisterend. Daarna beet ze extreem zachtjes om Savador niet weer onbedoeld pijn te doen in zijn oor. Het leek misschien meer op sabbelen dan bijten. Ze voelde ook hoe Seathion zich om he heen wikkelde. Daardoor werd Madeline nog dichter tegen Savador aangedrukt.

(Ooh opsie =] )

Savador voelde Madeline's zachte aanrakingen en likte nu over de tandafdrukken in haar hals om de pijn weg te nemen. Er liep even een koude rilling over zijn rug toen Madeline zachtjes in zijn oor beet, maar hij liet het glimlachend toe. 'Norwood zou zich moeten schamen dat hij een vrouw zoals jij zolang op liefkozing laat wachten,' zei hij zacht in haar oor, en diep in zijn stem was een overduidelijke haat te horen. Savador liet het niet meer bij kleine aanrakingen, maar hief Madeline's kin op en zoende haar lang op haar mond. Terwijl hij dat deed liet hij haar blonde lokken tussen zijn vingers glijden en streelde met de vingertoppen van zijn vrije hand zacht over haar rug. Toen Savador Madeline weer losliet grijnsde hij breed en toonden zijn gouden ogen fonkelingen die naar meer hunkerden; maar hij hield zich in voor zover dat kon en aaide Saethion zacht over zijn kop.

Madeline glimlachte even toen ze voelde dat Savador begrepen had dat ze hem geen pijn had willen doen. Maar antwoord geven op zijn woorden kon ze niet omdat ze het volgende moment Savador's lippen op de hare voelde. Bijna uit automatisme sloot Madeline haar ogen. Toen Savador door haar haren ging lieten de haarspelden die haar haren bij elkaar hielden los zodat Madeline's blonde lokken over haar schouders vielen en de punten nat werden van het water. De haarspelden vielen met een lichte tik op de grond. Toen hij haar los liet staarde Madeline hem een moment zwijgend in zijn ogen maar daarna kuste ze hem terug. Ze kon het niet meer helpen.

Savador staarde even verbaasd in Madeline's groene ogen toen ze hem terugkuste, maar sloot al gauw zijn ogen en zoende haar terug. Hij greep haar stevig om haar middel beet en scheurde zijn lippen van de hare los om haar achterover te duwen, tot ze op haar rug in het bad lag en met haar hoofd tegen de rand leunde. Savador kroop op handen en knieën door het water naar haar toe en boog zich over haar heen om het zoenen te vervolgen. Saethion gleed langzaam over de rug van zijn meester en veroverde zijn vertrouwde plekje om zijn hals. De donkere slang stak scherp af tegen Savadors lijkbleke huid en liet uitdagend zijn ratel horen. Savador merkte het niet; hij was druk bezig met Madeline en zelfs nadat hij haar weer had losgelaten gunde hij Saethion geen blik waardig. Hij plaatste zijn beide handen aan weerzijden van Madeline's hoofd en staarde licht hijgend in haar gezicht op haar neer.

Madeline liet zich gedwee achterover duwen. Ze gleed met haar handen rond Savador's middel. Ze trok hem tegen zich aan en draaide hem half om zodat ze nu andersom lagen. Een beetje water klotste over de rand en kletste op de vloer. Madeline boog zich voorover en kuste hem eerst teder op zijn lippen en daarna in zijn nek. Ze streelde ook even zacht de slang over zijn lijf.

Norwood liep over de gangen en keek af en toe rond. Hij had gehoord dat ze bij de ziekenzaal een kamertje had dus hij was van plan om langs te gaan. Hij kwam daar aan en zag niemand. "Madeline!?" riep Norwood even. Hij keek rond maar zag haar niet. Misschien was ze buiten. Ineens hoorde hij water dat op een tegelvloer viel. Hij keek op en grijnsde lichtjes. Ze zat dus in bad. Hij keek rond en vermoede dat de kamer die dicht was het was en liep er naar toe.

Madeline keek met een ruk op toen ze Norwood's stem hoorde. Ze keek even naar Savador. Norwood mocht hen niet samen zien. Dat zou haar dood worden. ''Het spijt me, maar wil je je alsjeblieft verstoppen?'' vroeg ze bijna smekend aan Savador. Ze vond dit vreselijk om te doen. Ze sprong uit het bad en droogde zich gauw af. Ze schoot in een lange zwarte jurk (die van haar avatar) en borstelde haar haren uit.

Norwood legde zijn hand op de klink en deed hem open. Hij keek naar binnen en zag tot zijn verbazing dat het een slaapkamer was. Hij zuchtte even. Hij hoorde ineens Madeline zacht een vraag stellen aan iemand. Hij slikte even. Hij draaide zich in een ruk naar de deur waarvan hij het gehoord had komen en liep er naar toe. Hij legde zijn hand op de klink en duwde hem naar beneden. Maar de deur deed hij niet open. Hij slikte even. Als het waar was wat hij dacht dan zou het misschien nog erg uit de hand kunnen lopen.

Savador liet zich door Madeline half omdraaien en terwijl ze hem teder kuste gleden zijn handen langzaam over haar slanke rondingen. Nu pas besefte hij zich dat het water tot zijn nek reikte en zijn zwarte lokken tot in de diepste wortels had doorweekt. Toen hij ook nog eens het water op de vloer hoorde kletsen schoot hij door een schrikreactie zo snel overeind dat hij hard met zijn hoofd tegen die van Madeline botste. Savador hield kreunend van de pijn een hand tegen zijn slapen en leunde met zijn andere hand op de badrand om zichzelf overeind te houden. Saethion maakte korte sissende geluiden en leek hem daardoor uit te lachen. Hij negeerde het en leunde met zijn rug tegen de badrand. Nog duizelig van de klap legde Savador zijn hoofd in zijn nek en haalde de hand niet bij zijn slapen weg. Zijn gouden ogen staarden Madeline lang en onbeweeglijk aan, en zijn mondhoeken krulden na een kleine aantal minuten om in een zwakke glimlach. Hij kon niet geloven dat zijn angst een moment als deze weer moest verpesten. 'Het spijt me,' verontschuldigde Savador zich zacht. Hij haalde langzaam de hand bij zijn slapen weg toen Madeline hem vroeg om zich te verstoppen. Toen hij merkte dat de klink langzaam naar beneden werd geduwd sloeg de angst hem om het hart. Zo stil mogelijk stapte hij het bad uit, maar zodra hij op de koude vloer stond keek hij hulpeloos om zich heen. Waar kon hij zich verstoppen? Zijn oog viel uiteindelijk op een grote witte kast die voor de helft gevuld was met handdoeken. Savador nam niet de tijd om zich aan te kleden of een aantal delen te verbergen, maar ging in de kast zitten en trok de deur dicht. Door een klein gat in de deur tuurde één gouden oog de badkamer in.

Met een ruk ging de deur open. Norwood keek naar binnen en zag ineens alleen Madeline staan in haar jurk. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht en hij keek naar haar. Hij voelde alle stress die hem net bijna de das om had gedaan afzakken en keek naar het bad. Hij zuchtte opnieuw en liep naar binnen. "Lekker gebadderd..." zei hij en liep naar haar toe. Hij ging achter haar staan en gaf haar een kusje in de nek. Zijn handen legde hij om haar middel. Hij keek haar via de spiegel aan. Hij merkte iets op iets wat hem niet gerust stelde. De kleren van een té bekend persoon lagen er. Hij wist voor zichzelf genoeg. Hij keek haar aan. "Je ruikt weer heerlijk fris..." zei hij en keek haar aan.

Savador balde zijn handen krampachtig tot vuisten toen hij niemand minder dan die verachtelijke Norwood in eigen persoon zag binnenkomen. Hij haatte hem dat hij juist nu binnen moest komen en zijn moment met Madeline verpestte. Hij haatte hem ook om zijn opgewekte toon, waar hij gewoonweg misselijk van werd. Savador bleef doodstil zitten en hield zijn hart vast toen hij Saethion de badkuip uit zag glijden en vlak voor Norwoods voeten kronkelde. Zijn ratel aan het uiteinde van zijn staart ging hevig tekeer, want of hij Norwood als vriend of vijand moest beschouwen wist hij natuurlijk niet. Maar dat was nog niet het ergste; hij was uit haast zijn kleren vergeten mee te nemen. Savador beet zijn tanden hard op elkaar en sloeg zich met zijn vuist denkbeeldig op zijn hoofd. Als hij niet het risico liep om door Norwood gehoord te worden had hij het nog echt gedaan ook. Savador probeerde zijn ergernis opzij te leggen en loerde door het gaatje weer de badkamer in om Madeline's reactie te zien.

Norwood keek even de badkamer rond en keek verbaasd naar de grond toen hij geratel hoorde. Hij grijndsde even. Nog een bevestiging dat de énige échte Savador hier was geweest. Of nog steeds is. Hij liep even bij Madeline vandaan en liep even richting de witte kast waar Savador zich in bevond. Hij glimlachte en draaide zijn rug naar de kast. Langzaam kropen uit zijn rug twee lianen die via zijn benen over de grond richting de kast kropen. "Zeg Madeline...over dat trouwen.....wanneer zullen we een datum prikken..." vroeg hij alsof hij niets door had. De lianen kropen zo over zijn been dat Madeline ze niet kon zien. Savador kon zich mogelijk nergens anders verstoppen als in die kast. Norwood grijnsde van binnen breed maar verdrok ook haast in zijn eigen tranen. Hij moest zijn woede bedwingen en niet op Madeline afvliegen om haar aan te vallen. Hij sloot kort zijn ogen en richtte daarna weer zijn blik op Madeline.

Madeline was al die tijd stil blijven staan. Ze had Norwood nog niet eens terug gekust. Ze was nooit van plan geweest om wat ze hier zojuist gedaan had achter te houden voor hem. Het leek haar alleen verstandiger om het hem te vertellen dan dat hij er zelf achter had moeten komen. Madeline stond met haar rug naar Norwood toe. ''Het spijt me Norwood'' zei ze bijna fluisterend. ''Ik heb je zojuist iets verschrikkelijks aangedaan. Jij was zo lief. En toch heb ik je verraadden'' Madeline's stem trilde en ze stond letterlijk op het punt om in huilen uit te barsten. Ze was zo verward. Voorzichtig draaide Madeline zich naar Norwood om. ''Savador was hier, of eigenlijk is hij er nog steeds. We hebben met elkaar gezoend. Maar ik zweer je, niks meer dan dat is er gebeurd'' zei ze zacht. Madeline sloot daarna haar ogen en richtte haar gezicht een beetje naar de grond. Ze verwachtte een harde klap van Norwood in haar gezicht te voelen. Ze had het verdient. Ze had hem verraadden. Maar ze had hem nooit pijn willen doen.

Norwood had hoe dan ook een kalme uiterlijk. Toen Madeline toegaf wat ze had gedaan schoten de lianen terug. Hij keek haar aan en draaide zich naar de kast. Hij opende hem en zag Savador staan. Hij greep hem bij zijn keel en keek hem aan. "Proficiat. Je bent gepromoveerd...van mijn ergste rivaal tot mijn ergste vijand..." zei hij kalm en liet hem los. Hij liep naar Madeline toe. In plaats van haar in het gezicht te slaan legde hij zijn hand op haar schouder. Maar anders dan hij normaal deed was deze greep wat steviger. "Madeline. Je bent iemand met het hart op de juiste plek, bovendien heb je iets speciaals. Je hebt het vermogen om het positieve te zien in iemand. Dit geeft jou de mogelijkheid om iemand een tweede kans te geven. Net zoals bij Donovan en Diva..." zei hij en keek haar aan. "Ik heb het deels van je over genomen maar zo goed als jou ben ik er niet in. Ik zal de tijd moeten nemen voor ik weet wat ik werkelijk weet wat ik er mee moet doen. Maar moet je nog iets tegen iemand zeggen, je weet me te vinden..." zei hij kalm en liet zijn hand van haar schouder af glijden. Hij deed een roos in haar haar. Maar in plaats van een rode was het een zwarte. Teken van afscheid. Norwood keek haar aan. Hij gaf haar een klein kusje op haar wang en liep toen naar de deur. Hij legde zijn hand op de klink. "Proficiat Savador. Je hebt me in twijfel gebracht over Madeline. Maar weet wel dat er daarvoor een prijs is..." zei hij. Hij draaide zich nog even om en gooide een naald naar Savador. Op de naald zat een sterk slaap middel, die je in je slaap je ergste angsten laat zien. "Diva heeft het recht om het te weten. Terusten Savador..." zei hij en deed de deur open en liep naar buiten. De deur sloot hij tamelijk rustig. De kalmte waarin hij bleef was misschien nog wel enger dan dat hij erg boos werd.

Savador deinsde in de kast achteruit en drukte zijn rug tegen de wand toen hij de lianen uit Norwoods rug in zijn richting zag kruipen. Maar hij vergat ze even totaal toen hij zijn naam hoorde vallen en Madeline hoorde toegeven dat ze met hem gezoend had. Hij kon zich nog net inhouden voor hij de wand van de kast een dreun met zijn vuist gaf. Hij voelde zich het volgende moment opgelucht, want de lianen schoten weer terug. Maar niet voor lang; Norwood liep zelf naar de kast toe, en dat vond hij nog veel erger dan lianen. Savador probeerde hem met een neutrale blik aan te staren toen de kastdeur werd opengerukt, maar zijn gezicht betrok direct zodra hij bij zijn keel werd vastgegrepen. Hij toonde een valse grijns bij het horen van zijn woorden. Toen Norwood hem weer los had gelaten en zich tot Madeline richtte, wreef Savador met een pijnlijk gezicht over zijn keel en stapte de kast uit. Hij leek zich meer zorgen te maken over Madeline's reactie op hem dan dat hij poedelnaakt in de kamer stond. Hij was blij toe toen Norwood aanstalten maakte om de kamer te verlaten, maar hij kromp ineen op het moment dat hij zich bij de deurklink naar hem toedraaide. Hij slaakte een kreet toen hij plotseling een stekende pijn in zijn schouder voelde, veroorzaakt door een naald die diep in zijn huid stak. 'Je laat het, vriend!' schreeuwde Savador hem woedend na toen Norwood over Diva durfde te spreken. Als Diva dan het recht had om het te weten, maakte hij dat zelf wel duidelijk. Daar had hij niet iemand voor nodig die dat voor hem deed, en vooral Norwood niet. Zodra Norwood weg was rukte Savador de naald uit zijn schouder en staarde zwijgend naar Madeline. Hij voelde zich schuldig en boos tegelijk. 'Madeline..?' begon hij zacht. 'Zit er niet teveel over in. Je kunt veel beter krijgen dan dat, dat weet je.' Savador grijnsde haar zwak toe en wilde een stap in haar richting zetten, tot zijn benen niet meewerkten. De arm waar de naald in had gezeten verzwakte en voelde zo slap aan als een vaatdoek. Hij voelde de zwakte door zijn lichaam spreiden en viel het volgende moment plat achterover op de grond. Zijn ogen waren gesloten en zijn gedachtes waren aanwezig in een geheel andere wereld waar alleen zijn angsten ruleerden.

PROFILE MAGICIAN

» Ontspannen.

Ontspannen.

Ontspannen.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen