Savador schuifelde op het bed wat ongemakkelijk heen en weer. 'Ja, ik mis ze,' gaf hij eerlijk toe, zijn blik strak gericht op het dekbed. Hij keek Madeline na een tijdje glimlachend aan in de hoop toch nog een beetje van zijn ware gevoelens te verbergen. Geteisterd door de laatste flarden van hoofdpijn stond hij op van het bed en liep hij naar het raam. Voor het raam bleef Savador stilstaan en keek hij nadenkend neer op het buitenterrein. Hij moest zo maar eens zijn kleren weer aantrekken voordat er iemand binnenkwam en dingen van hem en Madeline zouden denken. Maar hij bleef als aan de grond vastgelijmd staan en aaide Saethion, die over zijn schouders heen lag, met een afwezige blik in zijn ogen.