'G.. Ga alsjeblieft niet weg..' bracht ze met nog steeds de zelfde trillende stem uit. Tári beet op haar lip en tranen welden op uit haar ogen. Mats zakte in elkaar op de grond en ging met opgetrokken knieën met zijn rug tegen de muur zitten. Met een angstige blik staarde hij naar het niets. Een traan rolde over Tári's wang. Ze keek Mats nog steeds angstig aan: 'Alsjeblieft..' het leek langs Mats heen te gaan. Hij had nog steeds de zelfde angstige blik in zijn ogen. Tári liet zich weer op het bed zakken, maar echt merken deed Mats het niet. Tári slikte en nam niet eens de moeite de tranen die over haar wangen stroomde te drogen. Terra kroop voorzichtig onder het bed vandaan en liep tot halverwege Mats. Ze stopte en bleef Mats vragend aan kijken. Tári haalde huiverend adem en zei zacht: 'Het.. Het sp.. Spijt me..' ze slikte en nam eindelijk de moeite haar tranen weg te vegen. Hij bleef voor zich uit staren en kromp in elkaar toen Terra met haar snuit een duw gaf tegen zijn been. De tranen begonnen geluidloos over Mats' wangen te stromen. Tári sloeg haar armen om haar buik en keek Mats aan. De angstige blik was nog steeds niet uit haar ogen verdwenen. Hij verborg zijn gezicht. Hij bleef geluidloos huilen. Terra trok haar snuit terug alsof ze voelde dat Mats het niet wilde. De reactie van de Tasmaanse duivel deed Tári naar Mats kijken. Hij huilde niet hardop.. Maar het feit dat hij zijn hoofd verstopt had.. Tári slikte. Wat was er mis geweest als ze gewoon haar mond had gehouden? Had dat de pret verpest? Nee. Had dit de pret verpest? Ja.. Tári stond voorzichtig op en liep langzaam naar Mats toe. Ze nam zich nu al voor het niet erger te maken dan het al was. Was dat trouwens mogelijk? Het feit dat Terra haar neus terug getrokken had, betekende in Tári's ogen dat Mats niet aangeraakt wilde worden. De reactie die hij had gehad maakte alles duidelijk. Nou ja, vermoedens vestigde zich in Tári's hoofd. Ze stopte voor Mats en liet zich door haar knieën zakken. Ze keek Terra even aan die op haar beurt haar kop tegen Tári's been aan duwde. Veel had ze verwacht, maar dat de Tasmaanse duivel op een avond twee mensen wilde troosten, ging haar verwachtingen overduidelijk te boven. Tári slikte en liet haar blik weer naar Mats glijden. Ze wilde hem troosten.. Maar het was duidelijk dat dat een nog behoorlijke opgaven kon worden.. Als hij niet aangeraakt wilde worden en bijna alle woorden langs hem heen leken te gaan.. Was er nog een andere oplossing? Niet echt, nee. 'Mats..?' Tári's stem kwam net tot een fluistertoon. Ze schudde haar hoofd en vroeg op het zelfde volume: 'Wat.. Wat maakt je zo overstuur?' ze had Mats zien huilen toen hij vertelde over zijn zusje. Dat was pijn die hem sowieso raakte.. Nu huilde hij ook, dit was alleen anders.. Dit was.. Tári slikte en wilde haar hand op Mats' knie leggen, maar ze trok hem terug toen ze dacht aan de reactie die Mats had gehad toen Terra haar neus tegen zijn been duwde. Ze legde haar hand op haar eigen knie en keek Mats bezorgd aan. De angst was verdwenen en had plaats gemaakt voor een bezorgde blik.

'Het.. Het sp.. Spijt me..' ze slikte en nam eindelijk de moeite haar tranen weg te vegen. Hij bleef voor zich uit staren en kromp in elkaar toen Terra met haar snuit een duw gaf tegen zijn been. De tranen begonnen geluidloos over Mats' wangen te stromen. Tári sloeg haar armen om haar buik en keek Mats aan. De angstige blik was nog steeds niet uit haar ogen verdwenen. Hij verborg zijn gezicht. Hij bleef geluidloos huilen. Terra trok haar snuit terug alsof ze voelde dat Mats het niet wilde. De reactie van de Tasmaanse duivel deed Tári naar Mats kijken. Hij huilde niet hardop.. Maar het feit dat hij zijn hoofd verstopt had.. Tári slikte. Ze keek Terra even aan die op haar beurt haar kop tegen Tári's been aan duwde. Tári slikte en liet haar blik weer naar Mats glijden. Ze wilde hem troosten.. 'Mats..?' Tári's stem kwam net tot een fluistertoon. Ze schudde haar hoofd en vroeg op het zelfde volume: 'Wat.. Wat maakt je zo overstuur?' ze had Mats zien huilen toen hij vertelde over zijn zusje. Dat was pijn die hem sowieso raakte.. Nu huilde hij ook, dit was alleen anders.. Dit was.. Hij keek naar Tari uiteindelijk en liet zijn gsm zien. Hij had een bericht van zijn moeder gehad waar dat instond dat zij en een andere man waren getrouwd en hij nu drie stiefzusjes had genaamd: Nana, Saki en Mio. Ook dat hij eens langs moest komen om hen te ontmoeten. Hij keek dan weer zelf naar het bericht en er verschenen drie meisjes op zijn scherm. De ene had felrood kort haar en een agressieve blik, de tweede had paars lang haar en een norse blik, de derde had mosgroen haar, een bril en een vriendelijke blik. Onder elk meisje stond haar naam. Hij bekeek ze en liet ze dan aan Tari zien.

(Drie stiefzusjes xd)

Tári sloeg haar armen om haar buik en keek Mats aan. De angstige blik was nog steeds niet uit haar ogen verdwenen. Hij verborg zijn gezicht. Hij bleef geluidloos huilen. Terra trok haar snuit terug alsof ze voelde dat Mats het niet wilde. De reactie van de Tasmaanse duivel deed Tári naar Mats kijken. Hij huilde niet hardop.. Maar het feit dat hij zijn hoofd verstopt had.. Tári slikte. Ze keek Terra even aan die op haar beurt haar kop tegen Tári's been aan duwde. Tári slikte en liet haar blik weer naar Mats glijden. Ze wilde hem troosten.. 'Mats..?' Tári's stem kwam net tot een fluistertoon. Ze schudde haar hoofd en vroeg op het zelfde volume: 'Wat.. Wat maakt je zo overstuur?' ze had Mats zien huilen toen hij vertelde over zijn zusje. Dat was pijn die hem sowieso raakte.. Nu huilde hij ook, dit was alleen anders.. Dit was.. Hij keek naar Tári uiteindelijk en liet zijn gsm zien. Hij had een bericht van zijn moeder gehad waar dat instond dat zij en een andere man waren getrouwd en hij nu drie stiefzusjes had genaamd: Nana, Saki en Mio. Ook dat hij eens langs moest komen om hen te ontmoeten. Hij keek dan weer zelf naar het bericht en er verschenen drie meisjes op zijn scherm. De ene had felrood kort haar en een agressieve blik, de tweede had paars lang haar en een norse blik, de derde had mosgroen haar, een bril en een vriendelijke blik. Onder elk meisje stond haar naam. Hij bekeek ze en liet ze dan aan Tári zien. Tári slikte. Als ze eerlijk was had ze geen idee wat ze moest zeggen.. Ze keek Mats aan en schudde langzaam haar hoofd: 'Is..' Tári beet op haar lip en hield haar mond. Ze durfde niet eens te vragen of dit was waarom Mats zo overstuur was. Ze was bang weer iets stoms te doen.. Ze wende haar blik af. Ze kon haar zin niet af maken en ze kon Mats niet eens aankijken. Ze stond op en liep terug naar het bed. Haar blik was strak op de grond gericht en je kon zien dat ze spijt had van haar vraag. Ze schudde nog steeds haar hoofd. Er ging te veel door haar heen. Ze vroeg zich zoveel af. Ze wilde dingen weten die ze niet eens durfde te vragen.. 'Ben je boos?' zelf wist ze eigenlijk niet eens dat ze de vraag daadwerkelijk had gesteld. Ze had hem gevormd in haar hoofd en had nagedacht over de reacties die ze zou kunnen krijgen. Toen ze besefte dat ze het hardop had gevraagd schrok ze even. Ze keek Mats aarzelend aan. Ze slikte opnieuw wat krampachtig. Met de vraag doelde ze op haar daden. De vraag die ze gesteld had.. Wederom was ze bang voor het antwoord dat ze zou krijgen, en dat kon je duidelijk aan haar zien. Haar greep om de dekens van het bed verstevigde wat en ze vocht tegen de tranen die opnieuw in haar ogen opwelde. In hemelsnaam, wat was er met haar aan de hand?

'Mats..?' Tári's stem kwam net tot een fluistertoon. Ze schudde haar hoofd en vroeg op het zelfde volume: 'Wat.. Wat maakt je zo overstuur?' ze had Mats zien huilen toen hij vertelde over zijn zusje. Dat was pijn die hem sowieso raakte.. Nu huilde hij ook, dit was alleen anders.. Dit was.. Hij keek naar Tári uiteindelijk en liet zijn gsm zien. Hij had een bericht van zijn moeder gehad waar dat instond dat zij en een andere man waren getrouwd en hij nu drie stiefzusjes had genaamd: Nana, Saki en Mio. Ook dat hij eens langs moest komen om hen te ontmoeten. Hij keek dan weer zelf naar het bericht en er verschenen drie meisjes op zijn scherm. De ene had felrood kort haar en een agressieve blik, de tweede had paars lang haar en een norse blik, de derde had mosgroen haar, een bril en een vriendelijke blik. Onder elk meisje stond haar naam. Hij bekeek ze en liet ze dan aan Tári zien. Tári slikte. Als ze eerlijk was had ze geen idee wat ze moest zeggen.. Ze keek Mats aan en schudde langzaam haar hoofd: 'Is..' Tári beet op haar lip en hield haar mond. Hij knikte en hij stond op. 'Ben je boos?' vroeg ze. Hij schudde zijn hoofd: "Het is normaal dat je een ander neemt als je man een moordenaar is." Hij liep weer naar het raam. "Het gaat allemaal weer zo snel. Ik snap het allemaal niet. Nu heb ik opeens hetgene wat ik wou, zusjes. Het word me allemaal wat veel. Te veel op deze dag is er gebeurd. Ik denk maar eens aan slapen..." Hij viel op de grond en viel als een blok in slaap. Hij krolde zich op als een kat die sliep en hij ademde zonder snurkgeluiden.

Hij keek naar Tári uiteindelijk en liet zijn gsm zien. Hij had een bericht van zijn moeder gehad waar dat instond dat zij en een andere man waren getrouwd en hij nu drie stiefzusjes had genaamd: Nana, Saki en Mio. Ook dat hij eens langs moest komen om hen te ontmoeten. Hij keek dan weer zelf naar het bericht en er verschenen drie meisjes op zijn scherm. De ene had felrood kort haar en een agressieve blik, de tweede had paars lang haar en een norse blik, de derde had mosgroen haar, een bril en een vriendelijke blik. Onder elk meisje stond haar naam. Hij bekeek ze en liet ze dan aan Tári zien. Tári slikte. Als ze eerlijk was had ze geen idee wat ze moest zeggen.. Ze keek Mats aan en schudde langzaam haar hoofd: 'Is..' Tári beet op haar lip en hield haar mond. Hij knikte en hij stond op. 'Ben je boos?' vroeg ze. Hij schudde zijn hoofd: "Het is normaal dat je een ander neemt als je man een moordenaar is." Hij liep weer naar het raam. Tári schudde haar hoofd en zei zacht: 'Dat is niet wat ik bedoel, Mats.. Ben je boos op mij? Omdat ik dacht dat je iets voor me achterhield..'
"Het gaat allemaal weer zo snel. Ik snap het allemaal niet. Nu heb ik opeens hetgene wat ik wou, zusjes. Het word me allemaal wat veel. Te veel op deze dag is er gebeurd. Ik denk maar eens aan slapen..." Hij viel op de grond en viel als een blok in slaap. Hij krolde zich op als een kat die sliep en hij ademde zonder snurkgeluiden. Tári glimalchte. Ze zuchtte even en stond op. Ze liep om haar bed heen en pakte aan de andere kant een klein dekentje op. Vaak legde ze het over haar deken heen als ze het koud had. Ze vouwde het uit en liep weer naar Mats toe. Voorzichtig legde ze het over hem heen. Ze glimalchte en zei zacht: 'Slaap lekker.' vervolgens liep ze naar het bed en ging ze onder de dekens liggen. Mats had gelijk, er was vandaag veel gebeurd.. Een zachte plof deed Tári even opkijken. Terra liep voorzichtig naar het kussen toe en legde haar kop tegen Tári's wang. Tári glimalchte. Het was vreemd.. Alles was zo snel gegaan. Tári liet haar blik nog een keer naar Mats glijden voor ze zich op haar andere zij draaide. Terra volgde de stappen die haar bazin maakte en ging opnieuw tegen Tári's wang liggen. 'Welterusten, Terra.'
het was laat en alles wat er was gebeurd vandaag had Tári op zijn zachts gezegd uitgeput. Ze had zoveel emoties gevoeld vandaag, zoveel emoties waarvan ze twaalf jaar lang niks van had gehad. Ze was vrolijk geweest, ze was boos geweest- al was dat niet heel veel bijzonders- ze was bang geweest, ze had gehuild.. Ze was verliefd. Ze glimalchte even en sloot haar ogen. Met een glimlach rond haar lippen viel ze na een tijdje ook in slaap.

'Is..' Tári beet op haar lip en hield haar mond. Hij knikte en hij stond op. 'Ben je boos?' vroeg ze. Hij schudde zijn hoofd: "Het is normaal dat je een ander neemt als je man een moordenaar is." Hij liep weer naar het raam. Tári schudde haar hoofd en zei zacht: 'Dat is niet wat ik bedoel, Mats.. Ben je boos op mij? Omdat ik dacht dat je iets voor me achterhield..'
"Het gaat allemaal weer zo snel. Ik snap het allemaal niet. Nu heb ik opeens hetgene wat ik wou, zusjes. Het word me allemaal wat veel. Te veel op deze dag is er gebeurd. Ik denk maar eens aan slapen..." Hij viel op de grond en viel als een blok in slaap. Hij krolde zich op als een kat die sliep en hij ademde zonder snurkgeluiden. Tári glimalchte. Ze zuchtte even en stond op. Ze liep om haar bed heen en pakte aan de andere kant een klein dekentje op. Vaak legde ze het over haar deken heen als ze het koud had. Ze vouwde het uit en liep weer naar Mats toe. Voorzichtig legde ze het over hem heen. Ze glimalchte en zei zacht: 'Slaap lekker.' vervolgens liep ze naar het bed en ging ze onder de dekens liggen. Mats had gelijk, er was vandaag veel gebeurd.. Een zachte plof deed Tári even opkijken. Terra liep voorzichtig naar het kussen toe en legde haar kop tegen Tári's wang. Tári glimalchte. Het was vreemd.. Alles was zo snel gegaan. Tári liet haar blik nog een keer naar Mats glijden voor ze zich op haar andere zij draaide. Terra volgde de stappen die haar bazin maakte en ging opnieuw tegen Tári's wang liggen. 'Welterusten, Terra.'

De volgende dag werd hij wakker op een vrij vroeg uur en hij stond op. Hij kraakte zijn rug en geeuwde vermoeid. Na de douche liep hij naar de keuken en haalde twee eitjes uit de koelkast. Hij maakte er een roerei van en pakte twee borden om de stukjes ei op te doen. Een beetje zout, wat peper en dan vervolgens op tafel. "Opstaan" zei hij tegen Terra en Tari en liet hen hun eten zien, voor Terra had hij nog snel wat vlees gemaald en in haar bakje gedaan en voor Tari en hem een roerei. Hij glimlachte en begon te eten.

Tári's messen maakte een irritant geluid terwijl ze langs elkaar schraapte. Ze grijnsde en gooide ze op de grond: 'Damian, ik moet zeggen.. Je bent een eikel..' Damian keek op en schudde zijn hoofd: 'Dankje.' Tári zuchtte even en ging naast Damian tegen de muur aanzitten. 'Hier.' Damian stak zijn hand uit en reikte Tári een klein kaartje aan. Tári las het snel door en haar grijns werd breder. 'Damian, als je hier echt naartoe gaat.. Dat is zelfmoord.' Damian lachte zacht en knikte: 'Weet ik. Ik geef het niet voor niets aan jou.' Tári zuchtte en schudde haar hoofd. Juist ja, als het besef was gevallen, kon het Damian niks schelen hoe hij dan van het kaartje af kwam. 'Sorry, maar die mag je aan Sam of Lieke geven.' ze gaf het kaartje terug en stond op. 'Als je het niet erg vindt.. Ik moet zorgen dat ik thuis ben voor mijn ouders thuis komen.. Niet alleen ik maar ook Wendy krijgt anders de volle laag.' Damian grijnsde en knikte: 'Wees alsjeblieft niet zo stom om erheen te gaan..' Damian was dan wel een monster, hij bleef haar beste vriend. Ze zou hem eigenhandig vermoorden als hij naar die opening zou gaan. Ze draaide zich om en rende richting haar huis. Nu enkel hopen dat ze voor haar ouders thuis was..

"Opstaan" Tári was er even verbaasd over dat ze Mats' stem hoorde, maar al snel stroomde alle herinneringen binnen. Ze opende haar ogen en glimalchte toen ze de borden zag. Terra sprong van het bed af waarbij ze voor een enkele seconde haar nagels in Tári's buik zette. Tári zuchtte en ging rechtop zitten. Ze rekte zich even uit en wreef door haar ogen. Ze schopte de dekens van zich af en liep naar Mats toe. Ze gaf hem een kus en zei zacht: 'Je bent een schat.' ze ging zitten en nam een hap van haar roerei. Ze glimalchte. Ze liet haar blik even naar Terra glijden. Het dier had nog nooit zo snel haar eten op gegeten. Tári zuchtte en grijnsde terwijl ze sprak: 'Ik geloof dat ik niet de enige ben die je kookkunst geweldig vindt.' ze glimalchte en keek Mats even aan. 'Heb je goed geslapen?' ze betwijfelde het.. Hij had op de grond geslapen! Je kon waarschijnlijk niet echt zeggen dat een koude, harde vloer een geweldige slaapplaats was.. Al had je natuurlijk altijd mensen die het een prima slaapplek vonden.. En eerlijk gezegd was er nog maar weinig waarover Mats Tári kon verbazen..

"Opstaan" Tári was er even verbaasd over dat ze Mats' stem hoorde, maar al snel stroomde alle herinneringen binnen. Ze opende haar ogen en glimalchte toen ze de borden zag. Terra sprong van het bed af waarbij ze voor een enkele seconde haar nagels in Tári's buik zette. Tári zuchtte en ging rechtop zitten. Ze rekte zich even uit en wreef door haar ogen. Ze schopte de dekens van zich af en liep naar Mats toe. Ze gaf hem een kus en zei zacht: 'Je bent een schat.' ze ging zitten en nam een hap van haar roerei. Mats keek zelfvoldaan naar hoe ze het ei opat en hoe Terra het vlees naar binnen schrokte. Tari glimlachte. Ze liet haar blik even naar Terra glijden. Het dier had nog nooit zo snel haar eten op gegeten. Tári zuchtte en grijnsde terwijl ze sprak: 'Ik geloof dat ik niet de enige ben die je kookkunst geweldig vindt.' ze glimalchte en keek Mats even aan. "Klaarblijkelijk" zei hij met een glimlach. 'Heb je goed geslapen?'
"Het kon beter, vloeren zijn niet zo zacht als een bed maar ik heb aan een stuk door geslapen dus dat maakt het allemaal weer goed." zei hij.
Hij had op de grond geslapen! Je kon waarschijnlijk niet echt zeggen dat een koude, harde vloer een geweldige slaapplaats was.. Al had je natuurlijk altijd mensen die het een prima slaapplek vonden.. Hij geeuwde en ruimde zijn bord af eenmaal hij klaar was met eten. Hij waste de afwas af en stopte alles op de juiste plek. Hij ging dan naar Tari eenmaal ze klaar was met eten en ruimde ook haar bord af om het vervolgens af te wassen. Hij legde zich daarna op haar bed om zijn rug te laten rusten. Hij had pijn aan zijn rug omdat hij op de grond had geslapen. Hij geeuwde weer eens.

"Opstaan" Tári was er even verbaasd over dat ze Mats' stem hoorde, maar al snel stroomde alle herinneringen binnen. Ze opende haar ogen en glimalchte toen ze de borden zag. Terra sprong van het bed af waarbij ze voor een enkele seconde haar nagels in Tári's buik zette. Tári zuchtte en ging rechtop zitten. Ze rekte zich even uit en wreef door haar ogen. Ze schopte de dekens van zich af en liep naar Mats toe. Ze gaf hem een kus en zei zacht: 'Je bent een schat.' ze ging zitten en nam een hap van haar roerei. Mats keek zelfvoldaan naar hoe ze het ei opat en hoe Terra het vlees naar binnen schrokte. Tári glimlachte. Ze liet haar blik even naar Terra glijden. Het dier had nog nooit zo snel haar eten op gegeten. Tári zuchtte en grijnsde terwijl ze sprak: 'Ik geloof dat ik niet de enige ben die je kookkunst geweldig vindt.' ze glimalchte en keek Mats even aan. "Klaarblijkelijk" zei hij met een glimlach. 'Heb je goed geslapen?'
"Het kon beter, vloeren zijn niet zo zacht als een bed maar ik heb aan een stuk door geslapen dus dat maakt het allemaal weer goed." zei hij.
Hij had op de grond geslapen! Je kon waarschijnlijk niet echt zeggen dat een koude, harde vloer een geweldige slaapplaats was.. Al had je natuurlijk altijd mensen die het een prima slaapplek vonden.. Hij geeuwde en ruimde zijn bord af eenmaal hij klaar was met eten. Hij waste de afwas af en stopte alles op de juiste plek. Hij ging dan naar Tári eenmaal ze klaar was met eten en ruimde ook haar bord af om het vervolgens af te wassen. Hij legde zich daarna op haar bed om zijn rug te laten rusten. Hij had pijn aan zijn rug omdat hij op de grond had geslapen. Hij geeuwde weer eens. Tári glimalchte even en liep naar het bed toe. 'Ga rechtop zitten.' ze wist niet of ze er goed in was.. Maar het was het proberen waard. Lieke had haar ooit eens geleerd hoe ze mensen moest masseren. Ze had het altijd wel leuk gevonden, al had ze altijd geweigerd andere te masseren. Beter kon ze er dus niet in geworden zijn.. Ze ging op het bed zitten en glimalchte even. Als Mats last van zijn rug had, kon dit misschien wel werken..

'Je bent een schat.' ze ging zitten en nam een hap van haar roerei. Mats keek zelfvoldaan naar hoe ze het ei opat en hoe Terra het vlees naar binnen schrokte. Tári glimlachte. Ze liet haar blik even naar Terra glijden. Het dier had nog nooit zo snel haar eten op gegeten. Tári zuchtte en grijnsde terwijl ze sprak: 'Ik geloof dat ik niet de enige ben die je kookkunst geweldig vindt.' ze glimalchte en keek Mats even aan. "Klaarblijkelijk" zei hij met een glimlach. 'Heb je goed geslapen?'
"Het kon beter, vloeren zijn niet zo zacht als een bed maar ik heb aan een stuk door geslapen dus dat maakt het allemaal weer goed." zei hij.
Hij had op de grond geslapen! Je kon waarschijnlijk niet echt zeggen dat een koude, harde vloer een geweldige slaapplaats was.. Al had je natuurlijk altijd mensen die het een prima slaapplek vonden.. Hij geeuwde en ruimde zijn bord af eenmaal hij klaar was met eten. Hij waste de afwas af en stopte alles op de juiste plek. Hij ging dan naar Tári eenmaal ze klaar was met eten en ruimde ook haar bord af om het vervolgens af te wassen. Hij legde zich daarna op haar bed om zijn rug te laten rusten. Hij had pijn aan zijn rug omdat hij op de grond had geslapen. Hij geeuwde weer eens. Tári glimalchte even en liep naar het bed toe. 'Ga rechtop zitten.' Hij keek haar vragend aan en zette zich zonder enig woord rechtop. Tari ging op het bed zitten en hij wist al wat ze ging doen. Hij legde zich neer op zijn buik en zei dan "misschien gaat het beter zo?" Hij grijnsde en legde het kussen dat wat verderop lag onder zijn hoofd.

'Heb je goed geslapen?'
"Het kon beter, vloeren zijn niet zo zacht als een bed maar ik heb aan een stuk door geslapen dus dat maakt het allemaal weer goed." zei hij.
Hij had op de grond geslapen! Je kon waarschijnlijk niet echt zeggen dat een koude, harde vloer een geweldige slaapplaats was.. Al had je natuurlijk altijd mensen die het een prima slaapplek vonden.. Hij geeuwde en ruimde zijn bord af eenmaal hij klaar was met eten. Hij waste de afwas af en stopte alles op de juiste plek. Hij ging dan naar Tári eenmaal ze klaar was met eten en ruimde ook haar bord af om het vervolgens af te wassen. Hij legde zich daarna op haar bed om zijn rug te laten rusten. Hij had pijn aan zijn rug omdat hij op de grond had geslapen. Hij geeuwde weer eens. Tári glimalchte even en liep naar het bed toe. 'Ga rechtop zitten.' Hij keek haar vragend aan en zette zich zonder enig woord rechtop. Tári ging op het bed zitten en hij wist al wat ze ging doen. Hij legde zich neer op zijn buik en zei dan "misschien gaat het beter zo?" Hij grijnsde en legde het kussen dat wat verderop lag onder zijn hoofd. Ze glimalchte en knikte enkel. 'Waar doet het pijn?' ze wachtte even tot Mats antwoord had gegeven en begon op de aangewezen plek te masseren. Hoe vaak Lieke haar wel niet verteld had dat ze het fout had gedaan, hoe vaak het kind het wel niet opnieuw uitgelegd had.. Lieke mocht dan niet de aardigste persoon zijn die ze kende, ze was de enige van haar vrienden die ooit de moeite had genomen haar iets te leren. En blijkbaar met succes. Alle afwijzende woorden, alle afwijzende zinnen die haar vriendin tegen haar had geuit leken zin te hebben gehad. Tári liet haar hand even naar Mats' onderrug gaan om te voorkomen dat het zou gaan branden op te plek waar ze was gaan begonnen. Ze wist niet precies hoe gevoelig Mats' huid was. Zij zelf had er altijd last van als het masseren op een plek bleef. Dan begon het te branden, niet echt een geweldig gevoel.. Vond ze zelf tenminste. Ze grijnsde even toen Terra haar bek af likte en het bed op sprong. Het dier liep naar het kussen toe dat Mats onder zijn hoofd had gelegd en zette haar voorpoten erop om vervolgens zelf haar natte neus tegen Mats' wang te duwen. Tári lachte zacht en schudde haar hoofd. Terra was een vreemd beestje, dat had ze gister al laten blijken. Terra zette zich af met haar achterpoten en ging op het enkele vrije plekje liggen. Ze lag noodgedwongen tegen Mats aan, iets dat het dier zeker niet onprettig leek te vinden. Tári liet haar hand weer naar boven glijden en stopte tussen Mats' schouderbladen. Ze zette wat meer kracht achter de bewegingen die ze maakte en als je het zou zien zou je denken dat het pijn moest doen.. Eerlijk gezegd hoopte ze dat dat niet het geval was.. Dat ze het precies goed deed. Het zou namelijk niet heel erg handig zijn als je iemand van zijn pijn af wilde helpen, en hem dan alleen maar meer pijn wilde doen. Tári wreef even snel over de hele rug van Mats en vroeg toen kalm: 'Is de pijn weg?' als dat niet het geval was, wilde ze nog wel even verder gaan. Tenminste, als Mats het ook wilde..

"Het kon beter, vloeren zijn niet zo zacht als een bed maar ik heb aan een stuk door geslapen dus dat maakt het allemaal weer goed." zei hij.
Hij had op de grond geslapen! Je kon waarschijnlijk niet echt zeggen dat een koude, harde vloer een geweldige slaapplaats was.. Al had je natuurlijk altijd mensen die het een prima slaapplek vonden.. Hij geeuwde en ruimde zijn bord af eenmaal hij klaar was met eten. Hij waste de afwas af en stopte alles op de juiste plek. Hij ging dan naar Tári eenmaal ze klaar was met eten en ruimde ook haar bord af om het vervolgens af te wassen. Hij legde zich daarna op haar bed om zijn rug te laten rusten. Hij had pijn aan zijn rug omdat hij op de grond had geslapen. Hij geeuwde weer eens. Tári glimalchte even en liep naar het bed toe. 'Ga rechtop zitten.' Hij keek haar vragend aan en zette zich zonder enig woord rechtop. Tári ging op het bed zitten en hij wist al wat ze ging doen. Hij legde zich neer op zijn buik en zei dan "misschien gaat het beter zo?" Hij grijnsde en legde het kussen dat wat verderop lag onder zijn hoofd. Ze glimalchte en knikte enkel. 'Waar doet het pijn?'
"Zowat overal dus laat je maar gaan haha" zei Mats een grijns. ze wachtte even tot Mats antwoord had gegeven en begon op de aangewezen plek te masseren. Tári liet haar hand even naar Mats' onderrug gaan om te voorkomen dat het zou gaan branden op te plek waar ze was gaan begonnen, maar zo gevoelig was hij nu ook weer niet. Ze grijnsde even toen Terra haar bek af likte en het bed op sprong. Het dier liep naar het kussen toe dat Mats onder zijn hoofd had gelegd en zette haar voorpoten erop om vervolgens zelf haar natte neus tegen Mats' wang te duwen. Tári lachte zacht en schudde haar hoofd. Mats grijnsde breed en duwde zijn neus tegen de natte neus van Terra. Tári liet haar hand weer naar boven glijden en stopte tussen Mats' schouderbladen. Ze zette wat meer kracht achter de bewegingen die ze maakte. Hij kreunde zachtjes, gelukkig niet van de pijn. . Tári wreef even snel over de hele rug van Mats en vroeg toen kalm: 'Is de pijn weg?'
"Als je wilt mag je verder doen" zei hij met een knipoog toen hij zich omdraaide.

'Ga rechtop zitten.' Hij keek haar vragend aan en zette zich zonder enig woord rechtop. Tári ging op het bed zitten en hij wist al wat ze ging doen. Hij legde zich neer op zijn buik en zei dan "misschien gaat het beter zo?" Hij grijnsde en legde het kussen dat wat verderop lag onder zijn hoofd. Ze glimalchte en knikte enkel. 'Waar doet het pijn?'
"Zowat overal dus laat je maar gaan haha" zei Mats een grijns. ze wachtte even tot Mats antwoord had gegeven en begon op de aangewezen plek te masseren. Tári liet haar hand even naar Mats' onderrug gaan om te voorkomen dat het zou gaan branden op te plek waar ze was gaan begonnen, maar zo gevoelig was hij nu ook weer niet. Ze grijnsde even toen Terra haar bek af likte en het bed op sprong. Het dier liep naar het kussen toe dat Mats onder zijn hoofd had gelegd en zette haar voorpoten erop om vervolgens zelf haar natte neus tegen Mats' wang te duwen. Tári lachte zacht en schudde haar hoofd. Mats grijnsde breed en duwde zijn neus tegen de natte neus van Terra. Tári liet haar hand weer naar boven glijden en stopte tussen Mats' schouderbladen. Ze zette wat meer kracht achter de bewegingen die ze maakte. Hij kreunde zachtjes, gelukkig niet van de pijn.. Tári wreef even snel over de hele rug van Mats en vroeg toen kalm: 'Is de pijn weg?'
"Als je wilt mag je verder doen" zei hij met een knipoog toen hij zich omdraaide. Tári lachte en schudde haar hoofd. Ze wenkte dat Mats zich weer om moest draaien. Ze keek Terra even aan die op haar beurt een zacht geluidje maakte. Het was een geluid dat niet echt te plaatsen was. Gegrom was het niet, gesis kon je het ook niet noemen. Was het spinnen? Van alles wat ze kon bedenken kwam dat wel het dichtstbij, ja. Ze begon bij het midden van Mats' rug en bewoog eerst omlaag om daarna de zelfde handelingen te maken alleen dan omhoog, naar de schouderbladen van Mats. Daar bleef ze even doorgaan. Daarna ging ze nog wat omhoog tot haar handen op de schouders van Mats' rusten. Ze glimlachte. Aan Mats reactie van net te zien vond hij in ieder geval dat ze het goed deed. Daar was ze in elk geval blij om. Ze grijnsde en ging toen weer langzaam naar Mats onderrug. Terra volgde de bewegingen die haar bazin maakte. Het dier maakte nog steeds het zelfde geluid. Wat het ook was, het klonk tevreden. Tári keek het dier even aan en schudde langzaam haar hoofd. Het was nieuw geweest voor Terra om zoveel emoties bij haar bazin te zien, maar Terra tevreden? Nee, dat was de eerste keer. Het dier had altijd wel iets om over te grommen. Tári was inmiddels weer bij Mats' schouders waar ze uiteindelijk stopte. Ze lachte zacht en fluisterde in Mats' oor: 'Sorry, schat. Maar ook voor mij is er een grens.' ze glimalchte en wreef haar handen even in elkaar. Haar bovenarm branden een beetje en haar vingers tintelde. Oke.. Misschien had ze op bepaalde punten iets beter op moeten letten toen Lieke het uitlegde. Zij had er immers nooit last van gehad, pijn. Of ze liet het gewoon niet merken. Tári's handen rustte nog steeds op Mats' schouders. Haar blik gleed even naar de messen die nog steeds op het nachtkastje had gelegen. Hoe had ze de dag ervoor ooit de gedachte kunnen koesteren er een naar Mats te gooien? Ze wende zich weer tot Mats en trok haar handen terug. 'De behandeling is voorbij, mijn heer.' ze sprak de woorden met een vleugje van arrogantie uit en het bekakte accent dat ze expres opzette liet haar zelf glimlachen. Ze stond op en stak haar hand uit om Mats omhoog te helpen. 'Mag ik je wat vragen?' Tári slikte even waarna ze verder ging: 'Was je gister echt zo overstuur omdat alles zo snel ging.. Of zat er meer achter?' het had haar vannacht even dwars gezeten voor ze in slaap was gevallen. Ze had besloten het toch te vragen. Als Mats zei dat het zo was, kon ze dat ergens wel begrijpen.. Maar als hij zei dat dat niet het geval was.. Ze wist dat ze opnieuw nieuwsgierig zou worden en opnieuw zou willen weten wat er aan de hand was. Al leek de kans dat Mats zou zeggen dat er meer achter zat haar erg klein. Ze keek Mats aan en wachtte geduldig af op wat zijn antwoord zou zijn.

'Is de pijn weg?'
"Als je wilt mag je verder doen" zei hij met een knipoog toen hij zich omdraaide. Tári lachte en schudde haar hoofd. Ze wenkte dat Mats zich weer om moest draaien. Hij keek Terra even aan die op haar beurt een zacht geluidje maakte. Het was een geluid dat niet echt te plaatsen was. Gegrom was het niet, gesis kon je het ook niet noemen. Was het spinnen? Hij grijnsde, het klonk schattig. Tari begon bij het midden van Mats' rug en bewoog eerst omlaag om daarna de zelfde handelingen te maken alleen dan omhoog, naar de schouderbladen van Mats. Daar bleef ze even doorgaan. Daarna ging ze nog wat omhoog tot haar handen op de schouders van Mats' rusten. Ze glimlachte. Hij grijnsde en genoot van de speciale behandeling die hij kreeg. Ze grijnsde en ging toen weer langzaam naar Mats onderrug. Terra volgde de bewegingen die haar bazin maakte. Het dier maakte nog steeds het zelfde geluid. Wat het ook was, het klonk tevreden. Tári keek het dier even aan en schudde langzaam haar hoofd. Mats reageerde er niet echt op want hij has zijn ogen gesloten en lag nu in volle stilte te genieten. Tári was inmiddels weer bij Mats' schouders waar ze uiteindelijk stopte. Ze lachte zacht en fluisterde in Mats' oor: 'Sorry, schat. Maar ook voor mij is er een grens.' ze glimalchte en wreef haar handen even in elkaar. Hij draaide zich om en trok Tari naar zich toe om haar een kusje te geven. Hij glimlachte en zei: "Bedankt schatje van me."
'De behandeling is voorbij, mijn heer.' ze sprak de woorden met een vleugje van arrogantie uit en het bekakte accent dat ze expres opzette liet haar lachen en Mats lachtte mee, het klonk grappig op de manier hoe ze het zei. "Blijkbaar is inderdaad de behandeling voorbij." Hij grijnsde. Ze stond op en stak haar hand uit om Mats omhoog te helpen. 'Mag ik je wat vragen?' Tári slikte even waarna ze verder ging: 'Was je gister echt zo overstuur omdat alles zo snel ging.. Of zat er meer achter?'
Zijn glimlach vervaagde tot een vage horizontale streep. "Nee er is niets meer achter, ik had het gewoon even lastig met mijn drie nieuwe zusjes. En gewoon het feit dat ik verliefd ben." Hij zweeg weer en keek Tari afwachtend aan.

Terra volgde de bewegingen die haar bazin maakte. Het dier maakte nog steeds het zelfde geluid. Wat het ook was, het klonk tevreden. Tári keek het dier even aan en schudde langzaam haar hoofd. Mats reageerde er niet echt op want hij had zijn ogen gesloten en lag nu in volle stilte te genieten. Tári was inmiddels weer bij Mats' schouders waar ze uiteindelijk stopte. Ze lachte zacht en fluisterde in Mats' oor: 'Sorry, schat. Maar ook voor mij is er een grens.' ze glimalchte en wreef haar handen even in elkaar. Hij draaide zich om en trok Tári naar zich toe om haar een kusje te geven. Hij glimlachte en zei: "Bedankt schatje van me."
'De behandeling is voorbij, mijn heer.' ze sprak de woorden met een vleugje van arrogantie uit en het bekakte accent dat ze expres opzette liet haar lachen en Mats lachte mee, het klonk grappig op de manier hoe ze het zei. "Blijkbaar is inderdaad de behandeling voorbij." Hij grijnsde. Ze stond op en stak haar hand uit om Mats omhoog te helpen. 'Mag ik je wat vragen?' Tári slikte even waarna ze verder ging: 'Was je gister echt zo overstuur omdat alles zo snel ging.. Of zat er meer achter?'
Zijn glimlach vervaagde tot een vage horizontale streep. "Nee er is niets meer achter, ik had het gewoon even lastig met mijn drie nieuwe zusjes. En gewoon het feit dat ik verliefd ben." Hij zweeg weer en keek Tári afwachtend aan. Tári knikte. Ze had niet echt een ander antwoord verwacht. 'Het moet vast vreemd zijn ineens drie stiefzusjes te hebben..' ze slikte even en wende haar blik af. Ze had mensen gezien die broers en/of zussen hadden.. Zelf had ze het nooit echt gemist, maar dat kon komen omdat ze niet had geweten dat ze een broer had tot Wendy er over vertelde. Tári slikte even en deed een poging tot glimlachen toen ze Mats weer aankeek. Mislukte poging, had ze al kunnen verwachten toen ze er aan begon. Tári zuchtte even en zei zacht, net verstaanbaar: 'Al is het wel wat je wilde, zusjes..' ja.. Was dat alles wat ze kon bedenken? Doorgaan op dat onderwerp? Blijkbaar wel, ja. Ze slikte even en schudde haar hoofd. Haar nieuwe poging tot glimlachte was wel geslaagd. Of nou ja, de glimlach zag er in ieder geval vrolijker uit dan die eerst was geweest, bij haar eerste poging. Ze zuchtte en liet zich weer op het bed zakken. 'Alsjeblieft, Mats.. Vertel me iets waar ik vrolijk van word..' ze zei het harder dan eerst, al was het nog steeds niet veel harder dan een fluistertoon. Ze hoopte dat Mats iets kon bedenken wat haar gedachtes niet telkens naar dit soort dingen lieten gaan. Dingen die haar ergens toch wel raakte.

Mats had Tari's woorden op zich genomen en geknikt. Met een oogwenk zette hij zich recht en keek naar hoe ze arrogant probeerde over te komen. "Goed geprobeerd, maar je moet zeker nog wat oefenen." Een lach kwam uit zijn mond, het bekakte accent deed hem enorm lachen. Het deed hem weer goed voelen. "Blijkbaar is inderdaad de behandeling voorbij." Hij grijnsde. Ze stond op en stak haar hand uit om Mats omhoog te helpen. Met een handgreep accepteerde hij de aanbieding om hem omhoog te heisen. 'Mag ik je wat vragen?' Tári slikte even waarna ze verder ging: 'Was je gister echt zo overstuur omdat alles zo snel ging.. Of zat er meer achter?'
Zijn glimlach vervaagde tot een vage horizontale streep. "Nee er is niets meer achter, ik had het gewoon even lastig met mijn drie nieuwe zusjes. En gewoon het feit dat ik verliefd ben." Hij zweeg en keek haar afwachtend aan, ze vroeg weer achter hetzelfde en het deed hem argwanen. Waarom deed ze dit? Vertrouwde ze hem niet? Hij snapte het niet, maar het was misschien allemaal wat te nieuw voor hem. Hij zuchtte even diep, het had geen zin om er nu zijn hoofd over te breken, daarvoor was het nog te vroeg in de ochtend. 'Het moet vast vreemd zijn ineens drie stiefzusjes te hebben..' ze slikte even en wende haar blik af. Hij reageerde meteen: "Daar heb je inderdaad gelijk in, ik wou ze inderdaad maar het is zo allemaal opeens gebeurd, snap je me? Het gebeurd allemaal véél te snel. Mijn brein kan dit allemaal eventjes bijna niet meer aan, overload."
Ze zuchtte en liet zich weer op het bed zakken. 'Alsjeblieft, Mats.. Vertel me iets waar ik vrolijk van word..' Hij glimlachte eventjes en besloot naast haar te gaan zitten en hij besloot meer te vragen over iets heel bepaalds. Met een diepe zucht zei hij: "Waarom vertel je me niet meer over je drie maatjes? Want ze zijn nogal onbekend voor me, misschien kan je me meer over hen vertellen? Ik ben best benieuwd naar hoe ze waren."

'Mag ik je wat vragen?' Tári slikte even waarna ze verder ging: 'Was je gister echt zo overstuur omdat alles zo snel ging.. Of zat er meer achter?'
Zijn glimlach vervaagde tot een vage horizontale streep. "Nee er is niets meer achter, ik had het gewoon even lastig met mijn drie nieuwe zusjes. En gewoon het feit dat ik verliefd ben." Hij zweeg en keek haar afwachtend aan. Mats zuchtte even diep. 'Het moet vast vreemd zijn ineens drie stiefzusjes te hebben..' ze slikte even en wende haar blik af. Hij reageerde meteen: "Daar heb je inderdaad gelijk in, ik wou ze inderdaad maar het is zo allemaal opeens gebeurd, snap je me? Het gebeurd allemaal véél te snel. Mijn brein kan dit allemaal eventjes bijna niet meer aan, overload."
Ze zuchtte en liet zich weer op het bed zakken. 'Alsjeblieft, Mats.. Vertel me iets waar ik vrolijk van word..' Hij glimlachte eventjes en besloot naast haar te gaan zitten. Met een diepe zucht zei hij: "Waarom vertel je me niet meer over je drie maatjes? Want ze zijn nogal onbekend voor me, misschien kan je me meer over hen vertellen? Ik ben best benieuwd naar hoe ze waren." Tári's lippen krulde zich iets op en ze keek Mats met opgetrokken wenkbrauwen aan: 'Waren?' normaal zou je de verleden tijd gebruiken als ze dood waren.. misschien had ze ergens wel gehoopt dat dat op bepaalde momenten zo was geweest.. Maar op die zeldzame momentjes werd nooit naar haar gesmeek geluisterd. Ze grijnsde even en zuchtte: 'Mmm, is denken.. Hoe zijn ze.. Laar ik beginnen bij Lieke, dat is in elk geval de eerste die ik leerde kennen. Het lijkt me makkelijker om van voor af aan te beginnen.' het was vreemd. Over zichzelf vertellen, daar kon ze nog wel het een en ander van begrijpen.. Maar Mats was werkelijk de eerste die een beschrijving kreeg van de drie mensen die haar door de laatste jaren thuis hadden gesleept. 'Ik zag Lieke voor het eerst toen ik van school naar huis liep. Ze was met een stel meiden aan het praten. Ik negeerde haar meer dan wat anders, maar toch kwam ze achter me aan. Ze dwong me naar haar te luisteren..' ze glimalchte even kort bij de herinnering. 'We raakte langzaam maar zeker in gesprek. Zodra ik erachter kwam dat ze.. Apart was, vroeg ik of ze een keer iet wilde gaan doen. Ze stemde toe..' daar ging het komen hoor. Wie was Lieke? Of beter gezegd; wat was Lieke? 'Ze vertelde me, met niet al te weinig moeite, dat ze vaak werd beschouwd als een psychopaat. Ik ben er zelf al snel achter gekomen waarom.. We raakte bevriend. Ze heeft veel gedaan. Dingen waarvoor zelf ik terug zou deinzen, maar ze deed alles. Deels kwam dat ook door haar achtergrond.' ze slikte even en ging verder terwijl ze haar blik even naar haar handen liet glijden: 'Thuis werd ze vaak mishandeld, er kwam dan ook een dag dat ze niet meer naar huis wilde. Ze was een terug getrokken persoon. Ze vertelde vaak dat ze stemmen in haar hoofd had, stemmen die onmogelijk te negeren waren. Stemmen waaraan ze moest gehoorzamen, wat de tol ook was.' Tári dacht op sommige momenten dat die tik besmettelijk was geweest. Sinds ze om was gegaan met Lieke had ze dikwijls iets gehoord wat haar zei wat ze moest doen. Al kon het ook zo zijn dat ze er gewoon meer op was gaan letten. 'Dan kom ik bij Sam aan. Hij was een stille jongen al had hij zo zijn dagen waar hij drukker was dan een kleuter.' ze hief haar hoofd en keek Mats grijnzend aan: 'Jij had een hekel aan je ouders zei je? Bij hem ging het nog een tikje verder. Op een van de zovele dagen waar zijn hele familie samen kwam, is er een knop omgegaan en heeft hij een mes gepakt. Zonder pardon heeft hij alle mensen die er op die dag waren vermoordt. Zijn ouders, zijn jongere broertje, zijn grootouders, zijn tantes, zijn ooms, nichtjes, neefjes. Niemand bleef ongeschonden. Hij hield wel van ze, maar een bepaalde haat die hij koesterde zorgde ervoor dat hij tot letterlijk alles in staat was.' ze stopte even om de reactie van Mats te zien. Ze vroeg zich af of hij er ook ooit wel voer na had gedacht om zijn ouders te vermoorden. Hij had gezegd dat zijn ouders het vrijwillig wilde doen, ja. Maar had Mats er ook ooit aan gedacht? Het was in elk geval een vraag voor een andere keer. Eerst het verhaal af maken, dan de rest. 'Hij heeft wel eens dagen gehad waarop hij boos was, razend. Op dat soort dagen was hij vaak alleen. Zelfs Lieke waagde zich dan niet bij hem in de buurt. Toch ben ik nooit bang voor hem geweest, wat ook kan komen omdat hij vaker bang was voor mij dan anders om..' ze zuchtte even. Tot slot kreeg je Damian. Als ze iemand beschrijven lastig vond was hij het wel. Niet zo zeer om het beschrijven.. Eerder om de reactie van Mats.. Damian was van alle drie, het minst aardig. 'Tot slot krijg je Damian.. Hij is.. Nou ja.. Het ergst van alles en iedereen die ik in mijn leven heb gezien.. Hij was en is nog steeds mijn beste vriend, maar hij is eigenlijk de enige waar ik wel eens echt bang voor ben geweest.' haar blik was nog steeds op Mats gericht en haar ogen straalde een vrij emotieloze uitdrukking uit. Ze was eigenlijk ook niet echt van plan iets van emotie door te laten schemeren in het stukje wat zou gaan komen. Damian had haar maar een keer echt bang gemaakt, maar dat wilde niet zeggen dat ze hem dat niet kwalijk nam. Ook al had het een reden gehad.. 'Damian is een vreemde jongen. Hij is op zijn twaalfde wees geworden. Zijn tante nam hem in huis en voedde hem op alsof hij een god was. Hij kreeg alles wat hij wilde. In het begin was er niks aan de hand, maar zodra hij op zijn veertiende in aanraking kwam met wapens..' van iedereen was Damian toch wel de gene waar ze het meest van wist. 'Hij begon andere te mishandelen. Hij gebruikte wat hij kon. Vooral messen waren zijn favoriet..' ze slikte even. Voor een fractie van een seconde scheen er iets van angst door. 'Hij is al vaker opgepakt. De eerste keer was op zijn vijftiende. Ontsnappen lukte hem vrijwel meteen. Nog geen jaar later is hij weer een keer opgepakt, weer is hij met succes ontsnapt. Hij bleef door gaan met mishandelen. Hij weigerde te stoppen. Zelfs toen zijn tante erachter kwam en hem smeekte, weigerde hij te stoppen.' als er iemand was waar Damian van hield was dat zijn tante wel. De vrouw betekende alles voor hem. 'Hij kon geheimen bewaren als geen ander. Hij is mijn beste vriend en toch..' hoeveel pijn het ook deed, hoe Mats ook zou reageren. Dit was iets wat eruit moest. Iets wat Mats moest weten. Het maakte haar niet echt verdrietig of van slag. Het was gewoon dat kleine beetje angst. Ze had vaak te horen gekregen dat het kon werken als je erover sprak. Ze zou het snel te weten komen: 'En toch heeft hij ook mij een keer aangevallen. Ik was niet bepaald vrolijk te noemen die dag. Ik had letterlijk non-stop mijn messen vast. Ik was niet naar school gegaan, wat ik mede aan Wendy te danken had, maar of dat wel zo slim was.. Ik ging vrijwel meteen zodra ik naar buiten mocht naar de plek waar we altijd verzamelde. Daar kwam ik er al snel achter dat ook Damian in niet al te beste stemming was. We kregen ruzie.' had het tot nu toe pijn gedaan? Nee. Had het haar bang gemaakt? Nee. Eerlijk gezegd was ze blij dat Mats het had gevraagd. 'Ik begon te dreigen met mijn messen. Eerst bleef het bij alleen woorden, tot hij iets zei over Claus. Op de een of andere manier kon ik het niet hebben dat hij begon over mijn oudere broer, ook al ken ik hem niet. Ik kon het niet hebben en ik viel hem aan. Damian wist me te ontwijken en wist de messen van me af te pakken..' zou ze Mats de rest laten raden of niet? Misschien was dat wel beter, maar iets zei haar dat ze nu ook B moest zeggen. 'Hij drukte me tegen de muur en hield me de messen voor.. Dat is het enige moment geweest dat ik echt bang ben geweest.. Hij heeft zich die dag wel aan zijn belofte gehouden en me niks aangedaan. Maar die angst was er zeker..' was dit misschien ergens ook de reden dat ze haar messen vrijwel altijd bij droeg? Ze keek Mats weer aan en glimlachte. De glimlach was oprecht. Het had haar goed gedaan om erover te praten. 'Weet je genoeg?' zeer handige vraag.. Ze had het hele verhaal zowat verteld! Oke, niet in details, maar Mats wist nu net zoveel voer het karakter en de daden van Tári's vrienden als zijzelf. Kon hij nog iets bedenken of was ze beter in uitleggen dan ze dacht?

'Alsjeblieft, Mats.. Vertel me iets waar ik vrolijk van word..' Hij glimlachte eventjes en besloot naast haar te gaan zitten. Met een diepe zucht zei hij: "Waarom vertel je me niet meer over je drie maatjes? Want ze zijn nogal onbekend voor me, misschien kan je me meer over hen vertellen? Ik ben best benieuwd naar hoe ze waren." Tári's lippen krulde zich iets op en ze keek Mats met opgetrokken wenkbrauwen aan: 'Waren?'
"Ja je ziet ze toch niet meer, of wel?" Hij keek haar minachtend aan. Als ze ze wel zou zien zou ze wat achterhouden. Ze grijnsde even en zuchtte: 'Mmm, is denken.. Hoe zijn ze.. Laar ik beginnen bij Lieke, dat is in elk geval de eerste die ik leerde kennen. Het lijkt me makkelijker om van voor af aan te beginnen.'
"Is goed voor me" zei hij met een glimlach en hij keek haar met een grijns aan. Ze had nog nooit over dit onderwerp gepraat, dat zag hij. Het viel voor hem vrij hard op maar hij vind het niet erg. 'Ik zag Lieke voor het eerst toen ik van school naar huis liep. Ze was met een stel meiden aan het praten. Ik negeerde haar meer dan wat anders, maar toch kwam ze achter me aan. Ze dwong me naar haar te luisteren..' ze glimalchte even kort bij de herinnering. 'We raakte langzaam maar zeker in gesprek. Zodra ik erachter kwam dat ze.. Apart was, vroeg ik of ze een keer iet wilde gaan doen. Ze stemde toe..'
"Haha zo je bent dus eerst het negeer persoontje en dan als je ziet dat ze anders zijn, praat je met ze, ook een goede tactiek." Hij grijnsde, ze vertelde het toch zo in die aard. Het klonk enorm grappig in zijn oren.
'Ze vertelde me, met niet al te weinig moeite, dat ze vaak werd beschouwd als een psychopaat. Ik ben er zelf al snel achter gekomen waarom.. We raakte bevriend. Ze heeft veel gedaan. Dingen waarvoor zelf ik terug zou deinzen, maar ze deed alles. Deels kwam dat ook door haar achtergrond.' ze slikte even en ging verder terwijl ze haar blik even naar haar handen liet glijden: 'Thuis werd ze vaak mishandeld, er kwam dan ook een dag dat ze niet meer naar huis wilde. Ze was een terug getrokken persoon. Ze vertelde vaak dat ze stemmen in haar hoofd had, stemmen die onmogelijk te negeren waren. Stemmen waaraan ze moest gehoorzamen, wat de tol ook was.' Hij dacht terug aan iemand van zijn vorige school die hem ook psychopatisch vond vanwege dat hij bij de lessen sport messen wierp naar niet levende doelwitten en die dan ook doeltreffend raakte.
'Dan kom ik bij Sam aan. Hij was een stille jongen al had hij zo zijn dagen waar hij drukker was dan een kleuter.' ze hief haar hoofd en keek Mats grijnzend aan: 'Jij had een hekel aan je ouders zei je? Bij hem ging het nog een tikje verder. Op een van de zovele dagen waar zijn hele familie samen kwam, is er een knop omgegaan en heeft hij een mes gepakt. Zonder pardon heeft hij alle mensen die er op die dag waren vermoordt. Zijn ouders, zijn jongere broertje, zijn grootouders, zijn tantes, zijn ooms, nichtjes, neefjes. Niemand bleef ongeschonden. Hij hield wel van ze, maar een bepaalde haat die hij koesterde zorgde ervoor dat hij tot letterlijk alles in staat was.'
"Ik zou mijn ouders nooit zomaar aanvallen, ik had een rede, jou vriend volgens wat jij verteld helemaal niet, hij had vast ook een gedachte in zijn hoofd waaraan hij zich moest houden." zei hij met een norse nadenke blik. Tari vervolgde haar verhaal: 'Damian is een vreemde jongen. Hij is op zijn twaalfde wees geworden. Zijn tante nam hem in huis en voedde hem op alsof hij een god was. Hij kreeg alles wat hij wilde. In het begin was er niks aan de hand, maar zodra hij op zijn veertiende in aanraking kwam met wapens..'
Hij zweeg, dit kon interessant worden, als Damian zijn beschrijving zou aan voldoen dan wist hij wie dit persoontje aan kon kopiëren. 'Hij begon andere te mishandelen. Hij gebruikte wat hij kon. Vooral messen waren zijn favoriet..' ze slikte even. Voor een fractie van een seconde scheen er iets van angst door. 'Hij is al vaker opgepakt. De eerste keer was op zijn vijftiende. Ontsnappen lukte hem vrijwel meteen. Nog geen jaar later is hij weer een keer opgepakt, weer is hij met succes ontsnapt. Hij bleef door gaan met mishandelen. Hij weigerde te stoppen. Zelfs toen zijn tante erachter kwam en hem smeekte, weigerde hij te stoppen.' Mats grijnsde eventjes. Hij begon een beeld te vormen van Damian. Alleen de allerlaatste woorden drongen door: 'Hij drukte me tegen de muur en hield me de messen voor.. Dat is het enige moment geweest dat ik echt bang ben geweest.. Hij heeft zich die dag wel aan zijn belofte gehouden en me niks aangedaan. Maar die angst was er zeker..' en toen vielen de stukken in elkaar, Damian's beeld was Mats zelf. Hij grijnsde en sprong van het bed. "Zou jij bang zijn van mij als ik bijna exact aan de beschrijving voldoe? Ik ben Damian niet maar toch van je beschrijvingen lijk ik er sterk op. Ik heb wapens leren kennen op een jonge leeftijd, ik martelde leerlingen van mijn school tot ze getraumatiseerd huilend thuiskwamen want Mats had hen gekweld." Zijn ogen twinkelden van genot toen hij er aan terugdacht. Hij draaide zich om en deed zijn handschoen uit en liet het gloeiende teken op zijn hand zien. "Ik zal jou vertellen wat dit is Tari, dit is een vloek en bij haat voor iemand neemt dit deel de overmacht en ken je me niet meer. Ik ben zoals de beschrijving van je Damian, ik ben harteloos, manipulerend en gewoon slecht. Maar ik hou het nu mooi onder controle door dit te doen." Hij schoof de handschoen weer over zijn hand. "Je hoeft je geen zorgen te maken, mij zal je niet zo zien echt waar." Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd en hij ging weer op het bed zitten. Hij moest het ooit vertellen dat hij niet normaal was, dat hij vreemd was, anders dan de anderen. Beseffen deed hij het maar al te goed en onderdrukken lukte ook al vrij aardig. Dus hij was tevreden dat hij gewoon zichzelf kon zijn.

'Damian is een vreemde jongen. Hij is op zijn twaalfde wees geworden. Zijn tante nam hem in huis en voedde hem op alsof hij een god was. Hij kreeg alles wat hij wilde. In het begin was er niks aan de hand, maar zodra hij op zijn veertiende in aanraking kwam met wapens..'
'Hij begon andere te mishandelen. Hij gebruikte wat hij kon. Vooral messen waren zijn favoriet..' ze slikte even. Voor een fractie van een seconde scheen er iets van angst door. 'Hij is al vaker opgepakt. De eerste keer was op zijn vijftiende. Ontsnappen lukte hem vrijwel meteen. Nog geen jaar later is hij weer een keer opgepakt, weer is hij met succes ontsnapt. Hij bleef door gaan met mishandelen. Hij weigerde te stoppen. Zelfs toen zijn tante erachter kwam en hem smeekte, weigerde hij te stoppen.' Mats grijnsde eventjes. 'Hij drukte me tegen de muur en hield me de messen voor.. Dat is het enige moment geweest dat ik echt bang ben geweest.. Hij heeft zich die dag wel aan zijn belofte gehouden en me niks aangedaan. Maar die angst was er zeker..' sloot Tári haar verhaal af. Mats grijnsde en sprong van het bed. "Zou jij bang zijn van mij als ik bijna exact aan de beschrijving voldoe? Ik ben Damian niet maar toch van je beschrijvingen lijk ik er sterk op. Ik heb wapens leren kennen op een jonge leeftijd, ik martelde leerlingen van mijn school tot ze getraumatiseerd huilend thuiskwamen want Mats had hen gekweld." Zijn ogen twinkelden van genot toen hij er aan terugdacht. Tári keek Mats even verbaasd aan, maar reageerde niet op zijn vraag. Hij draaide zich om en deed zijn handschoen uit en liet het gloeiende teken op zijn hand zien. "Ik zal jou vertellen wat dit is Tari, dit is een vloek en bij haat voor iemand neemt dit deel de overmacht en ken je me niet meer. Ik ben zoals de beschrijving van je Damian, ik ben harteloos, manipulerend en gewoon slecht. Maar ik hou het nu mooi onder controle door dit te doen." Hij schoof de handschoen weer over zijn hand. "Je hoeft je geen zorgen te maken, mij zal je niet zo zien echt waar." Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd en hij ging weer op het bed zitten. Tári schudde enkel haar hoofd. 'Mats, ik ben niet bang voor je.' al had ze willen liegen, dit was geen leugen. Naar de actie die Damian had begaan was ze zelden bang geweest. Ze had zelden gedacht dat andere haar iets aan zouden willen doen. 'Noem eens een goede reden waarom je me zou kunnen haten.. Je zal toch eerst een goede reden moeten bedenken voor je iemand kan haten, niet?' ze grinnikte even en keek Mats strak aan. 'Een goede reden..' plakte ze er nog snel achteraan. Een goede reden.. Wat zou ze eigenlijk zien als een goede reden? En zelfs al zou Mats een goede reden kunnen bedenken, bang zou ze niet eens voor hem kunnen zijn. Niet na de dingen die de dag ervoor waren gebeurd. Tári stond op en liet zich voor Mats door haar hurken zakken. Ze pakte zijn handen vast en zei zacht: 'We hebben het er gister al over gehad. Je kan zo gemeen zijn als je wilt, me zo vaak kwellen als je kan.. Maar het maakt me niet uit.. Voor hoe ik je tot nu toe ken, ben je niet harteloos, manipulerend of slecht.' haar rode ogen schitterde even toen ze zacht zei: 'Al is er wel nog dat ene min puntje waarvoor ik een papieren zak moet kopen.' ze trok zichzelf omhoog met een beetje hulp door Mats' handen niet los te laten. Ze drukte een kus op zijn lippen en grinnikte zacht voordat ze wat sussend zei: 'Niemand is zo dom zijn eigen plaatje te verwoesten, Mats. Zelfs jij niet.' ze liet zich naast Mats op het bed zakken en keek hem kalm aan. Ze hoopte dat haar beetje hulp nuttig geweest was voor Mats.. Of ze gelijk had wist ze niet, maar ze was er bijna zeker van dat Mats haar nooit iets aan zou doen. Bovendien was dat onderdeel geweest van de belofte die hij had gemaakt..

'Damian is een vreemde jongen. Hij is op zijn twaalfde wees geworden. Zijn tante nam hem in huis en voedde hem op alsof hij een god was. Hij kreeg alles wat hij wilde. In het begin was er niks aan de hand, maar zodra hij op zijn veertiende in aanraking kwam met wapens..'
'Hij begon andere te mishandelen. Hij gebruikte wat hij kon. Vooral messen waren zijn favoriet..' ze slikte even. Voor een fractie van een seconde scheen er iets van angst door. 'Hij is al vaker opgepakt. De eerste keer was op zijn vijftiende. Ontsnappen lukte hem vrijwel meteen. Nog geen jaar later is hij weer een keer opgepakt, weer is hij met succes ontsnapt. Hij bleef door gaan met mishandelen. Hij weigerde te stoppen. Zelfs toen zijn tante erachter kwam en hem smeekte, weigerde hij te stoppen.' Mats grijnsde eventjes. 'Hij drukte me tegen de muur en hield me de messen voor.. Dat is het enige moment geweest dat ik echt bang ben geweest.. Hij heeft zich die dag wel aan zijn belofte gehouden en me niks aangedaan. Maar die angst was er zeker..' sloot Tári haar verhaal af. Mats grijnsde en sprong van het bed. "Zou jij bang zijn van mij als ik bijna exact aan de beschrijving voldoe? Ik ben Damian niet maar toch van je beschrijvingen lijk ik er sterk op. Ik heb wapens leren kennen op een jonge leeftijd, ik martelde leerlingen van mijn school tot ze getraumatiseerd huilend thuiskwamen want Mats had hen gekweld." Zijn ogen twinkelden van genot toen hij er aan terugdacht. Tári keek Mats even verbaasd aan, maar reageerde niet op zijn vraag. Hij draaide zich om en deed zijn handschoen uit en liet het gloeiende teken op zijn hand zien. "Ik zal jou vertellen wat dit is Tari, dit is een vloek en bij haat voor iemand neemt dit deel de overmacht en ken je me niet meer. Ik ben zoals de beschrijving van je Damian, ik ben harteloos, manipulerend en gewoon slecht. Maar ik hou het nu mooi onder controle door dit te doen." Hij schoof de handschoen weer over zijn hand. "Je hoeft je geen zorgen te maken, mij zal je niet zo zien echt waar." Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd en hij ging weer op het bed zitten. Tári schudde enkel haar hoofd. 'Mats, ik ben niet bang voor je.'
"Je bent niet bang voor me, dat verbaasd me zeer eigenlijk. Ik ben net zo goed met messen als jij, of je vriend. Ik heb perfecte controle over het werpen en het vangen. Alleen durft mijn dieptezicht me in de steek te laten. Daar heb ik dus een enorme hekel aan." zei hij zachtjes. Tári stond op en liet zich voor Mats door haar hurken zakken. Ze pakte zijn handen vast en zei zacht: 'We hebben het er gister al over gehad. Je kan zo gemeen zijn als je wilt, me zo vaak kwellen als je kan.. Maar het maakt me niet uit.. Voor hoe ik je tot nu toe ken, ben je niet harteloos, manipulerend of slecht.' haar rode ogen schitterde even toen ze zacht zei: 'Al is er wel nog dat ene min puntje waarvoor ik een papieren zak moet kopen.' ze trok zichzelf omhoog met een beetje hulp door Mats' handen niet los te laten. Ze drukte een kus op zijn lippen en grinnikte zacht voordat ze wat sussend zei: 'Niemand is zo dom zijn eigen plaatje te verwoesten, Mats. Zelfs jij niet.'
"Misschien die andere kant wel, ik ben anders Tari, ik ben niet zoals de rest ik kan me helemaal niet goed uiten of me kwaad maken , ik heb een hart van steen, met mij kan je niets aanvangen. Ik ben... Niet echt waardevol als ik het zo moet verwoorden. Maar misschien voor jou wel..." Hij kuste haar terug en sloot zijn armen rond haar heen. Hij glimlachte zacht.

"Zou jij bang zijn van mij als ik bijna exact aan de beschrijving voldoe? Ik ben Damian niet maar toch van je beschrijvingen lijk ik er sterk op. Ik heb wapens leren kennen op een jonge leeftijd, ik martelde leerlingen van mijn school tot ze getraumatiseerd huilend thuiskwamen want Mats had hen gekweld." Zijn ogen twinkelden van genot toen hij er aan terugdacht. Tári keek Mats even verbaasd aan, maar reageerde niet op zijn vraag. Hij draaide zich om en deed zijn handschoen uit en liet het gloeiende teken op zijn hand zien. "Ik zal jou vertellen wat dit is Tari, dit is een vloek en bij haat voor iemand neemt dit deel de overmacht en ken je me niet meer. Ik ben zoals de beschrijving van je Damian, ik ben harteloos, manipulerend en gewoon slecht. Maar ik hou het nu mooi onder controle door dit te doen." Hij schoof de handschoen weer over zijn hand. "Je hoeft je geen zorgen te maken, mij zal je niet zo zien echt waar." Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd en hij ging weer op het bed zitten. Tári schudde enkel haar hoofd. 'Mats, ik ben niet bang voor je.'
"Je bent niet bang voor me, dat verbaasd me zeer eigenlijk. Ik ben net zo goed met messen als jij, of je vriend. Ik heb perfecte controle over het werpen en het vangen. Alleen durft mijn dieptezicht me in de steek te laten. Daar heb ik dus een enorme hekel aan." zei hij zachtjes. Tári stond op en liet zich voor Mats door haar hurken zakken. Ze pakte zijn handen vast en zei zacht: 'We hebben het er gister al over gehad. Je kan zo gemeen zijn als je wilt, me zo vaak kwellen als je kan.. Maar het maakt me niet uit.. Voor hoe ik je tot nu toe ken, ben je niet harteloos, manipulerend of slecht.' haar rode ogen schitterde even toen ze zacht zei: 'Al is er wel nog dat ene min puntje waarvoor ik een papieren zak moet kopen.' ze trok zichzelf omhoog met een beetje hulp door Mats' handen niet los te laten. Ze drukte een kus op zijn lippen en grinnikte zacht voordat ze wat sussend zei: 'Niemand is zo dom zijn eigen plaatje te verwoesten, Mats. Zelfs jij niet.'
"Misschien die andere kant wel, ik ben anders Tari, ik ben niet zoals de rest ik kan me helemaal niet goed uiten of me kwaad maken , ik heb een hart van steen, met mij kan je niets aanvangen. Ik ben... Niet echt waardevol als ik het zo moet verwoorden. Maar misschien voor jou wel..." Hij kuste haar terug en sloot zijn armen rond haar heen. Hij glimlachte zacht. Tári keek Mats even emotieloos aan. Het viel nog mee dat hij erbij had gezegd dat dat voor haar anders kon zijn.. Maar toch was er dat kleine irritatie puntje. Ook al had Tári het niet zo op mensen helpen.. Ze kon het niet hebben als andere zo voer zichzelf spraken. Vaak gebruikte ze het enkel tegen ze.. Maar bij Mats was dat anders.. Hij.. 'Mats.. Gister zei ik dat ik maar een regel had. Nu maak ik er twee van.' de dag ervoor had ze gezegd dat hij met zijn handen van Terra af moest blijven.. Nu kwam daar een nieuwe regel bij: 'Praat alsjeblieft niet zo min over jezelf.. Ik weet dat ik een van de weinige zal zijn.. Maar ik ken niemand die zoals jij.. Ook al beweer je dat je harteloos bent.. Je wist me gister wel meer dan eens te troosten.. Je bent niet harteloos, Mats..' ze zuchtte even en ging verder, zonder zich druk te maken over het feit dat ze misschien op dit moment wel een irritatie punt was voor Mats: 'Bovendien.. Anders, ja dat ben je.. Maar wie is dat niet? Niemand is het zelfde.. Dat gaat dus ook al niet op.' ze sprak met een plagerige ondertoon en ging verder op de zelfde toon: 'Ik heb er ook moeite mee om mijn woede te uiten. Maar als ik het uit.. Waarom denk je dat ik zoveel geduld heb? Waarom denk je dat ik jaren kan wachten met een wraakplan? Niet omdat ik enkel het geduld heb.. Nee, ik moet mezelf net zolang opfokken tot ik kwaad genoeg ben en mijn plan uit kan voeren.' Tári streelde voorzichtig met haar wijs- en middelvinger over Mats' wang. 'Beloof me dat je nooit meer zo min over jezelf denkt.. Je bent meer waard dan je je kan voorstellen..' er lag een wat bezorgde blik in haar ogen toen ze Mats doordringend aan keek.