Miya keek rustig op haar gemakjes rond. Haar roze haren die hangde tot haar onderrug hangden sierlijk en bewogen af en toe naar links en rechts bij iedere lenige pas die Tsukimiya zette. Haar kristal blauwe ogen waren strak voorzich gericht. Ze stapte richting de gymzaal. Normaal zou er daar nu niemand moeten zijn. En juist daarom ging ze er naar toe. Ze kon wel wat training gebruiken, te zaal was toch niet bezet. Even sloot ze haar ogen en dacht er op haar gemak goed overna. Basket leek nu wel goed genoeg. Alleen haar armen gebruiken en te richten dat is het enige wat ze zou moeten doen. Wat verderop zag ze al de deur van de gymzaal open staan waardoor ze snel haar pas wat versnelde zodat ze er sneller zou geraken. Met een behendigde beweging opende ze de deur, keek even of toevallig niemand keek en deed die toen toe zodat niemand zou zien dat er iemand in de gymzaal was. Ze grijnsde geamuseerd en zag in een hoek een basket bal liggen. Ze liep er naartoe pakte het op en begon al dribbelend naar de basketring te lopen. Het was simpel. Thuis speelde ze altijd met een paar vrienden basketbal. In het begin was Miya er niet echt goed in geweest maar na een tijdje te oefenen was ze er super goed in geraakt. Zonder uit haar gedachten te gaan wierp ze de bal met gemak in de ring die nog redelijk laag hangde waardoor het nog makkelijker was dan bij haar thuis want die hangde veel hoger. Verschillende plukken haar hangde voor haar ogen. Het irriteerde haar dus nam ze een elastiekje en bond haar lange haren in een staart dat nog altijd tot haar onderrug hangde. Tsukimiya bond het nog vlug even stevig vast zodat het niet tijdens het spelen zou los geraken. Toen dat klaar was begon ze weer met de bal te dribbelen en scoorde velen, af en toe waren ze er ook wel naast en moest ze de bal opnieuw gaan halen die altijd snel wegrolde. Haar snelle passen echoden in de gesloten gymzaal. Opnieuw richte ze maar de bal kaatste wat verkeerd waardoor het de hele verkeerde kant opvloog en tegen de deur botste. Gefrusteerd stapte ze naar de bal en ging terug met het mikken naar de ring. Het luid gekraak van de opende gymzaal deur trok Tsukimiya haar aandacht. Ze nam de bal in handen en keek de jongen strak aan die de zaal binnenkwam stappen."Is er iets?" Vroeg ze rustig. Ze was totaal niet buiten adem, maar dat kwam ook omdat ze het op haar gemak deed. Ze had genoeg tijd over om te trainen. Maar ze moet wel op de tijd letten want ze weet dat als ze traint de tijd snel voorbij ging. Wat ongeduldig keek ze de jonge gast aan.

(Sasori)

Sasori liep naar de sporthal. Hij had zin in wat sport en vooral in basketbal. Hij had geen idee waarom maar hij ging op zijn intuïtie af en hij ging naar de sporthal om te basketten. Het leek hem leuk om dat na al die tijd nog eens te doen. Vroeger deed hij altijd matches met zijn zusje, maar zij won altijd. Tot op een gegeven moment dat hij eindelijk eens won na al die tijd. Hij was zo blij dat hij eens won en had een heel overwinningsfeest gegeven. Dat was ook wanneer hij Zuki ten dans vroeg en heel dat gedoe. Hij had al een tweetal weken niets van haar gehoord en dat maakte hem zo ongerust. Hij opende de deur van de sporthal en zag een meisje ook basket spelen. Hij keek haar enigsinds verrast aan. Normaal was hier nooit iemand te bekennen buiten de lesuren. Vreemd. Sasori haalde zijn schouders op
"Is er iets?" Vroeg het meisje rustig en ze keek hem strak aan.
Sasori wendde zijn blik af en hij ging op een bankje zitten. Misschien wou ze dat hij meespeelde? Maar het was inmiddels zo lang geleden dat hij dit nog had gedaan. Ze zou hem vast uitlachen maar het was de moeite waard om het toch te vragen vond hij.
"Ehm... Zou ik misschien mogen meespelen? Ik ben trouwens... Sasori" zei hij zachtjes en hij keek het meisje een seconde aan en wendde dan zijn blik weer af.
Hij glimlachte heel eventjes en hij stond op. Hij had er zin in en opeens keek hij het meisje met een brede grijns aan, vol zin om basketbal te spelen. Spijtig dat hij geen beer van een man was, maar een magere jongen die er maar slapjes uitzag. Gelukkig was hij niet slap, anders zou hij niks kunnen.

De hele tijd had Miya gewacht tot je jongen antwoorde die ondertussen was gaan zitten. In haar ogen leek hij wat verlegen. Wat eigenlijk geen zin had want ze was geen zo'n meisje dat iedereen gewoon voor de lol uitschold. Ze vond die meisjes maar laf. Maar ja jammer genoeg heb je ze wel he."Ehm... Zou ik misschien mogen meespelen? Ik ben trouwens... Sasori"Vroeg hij waardoor ze de bevestiging kreeg van haar eerste gedachten. De eerst zo strak gezicht dat ze hem had getoont verdween als sneeuw voor de zon en in de plaats kwam er een sierlijke vriendelijk glimlach op haar gezicht." Tuurlijk, het werd toch een beetje saai vond ik." Bekende ze. Hij zag er was slungelig uit maar Miya weet wel beter, ze zal pas zien wat hij kon als hij meespeelde. Veel leerlingen denken vaak verkeerde dingen. Net zoals ze hadden gedacht dat zij niet kon basketten of voetballen wat alle twee degelijk wel makkelijk voor haar waren. Even schudde ze nog snel eens met haar hoofd"Vang" Sprak ze, ze had de woorden nog maar juist uitgesproken en ze smeet een snelle maar makkelijke vang bal naar Sasori."En ik ben trouwens Tsukimiya, maar zeg maar Miya in de plaats die is veel korter en iedereen noemt me zo." zei ze terwijl ze verdedigend voor de ring stond."Ik hoop dat je kan basketten." Sprak ze inneens op een verleidelijke toon. En nog voor hij het maar al te goed besefte liep ze op hem af en nam de bal van hem over."dankje dat je zo vriendelijk was om de bal terug te geven" Sprak ze hem met een uitdagende glimlach aan. Het was toch leuker om met iemand de spelen dan alleen. Stilstaan dribbelde ze met de bal tot hij op haar af zou komen. Ondertussen wiegde haar roze staart heen en weer door haar plotseling snelle beweging. Ze was een lenig en sportieve type en daar was ze blij mee. Natuurlijk hield ze dat ook zo. Daarom was ze ook van plan om op vrije momenten te gaan joggen ofzoiets of ander sport waardoor ze sportief bleef, en niet te lui werd.

." Tuurlijk, het werd toch een beetje saai vond ik." Bekende het meisje. Ja hij zag er slungelig uit en dat kon hij dus niet ontkennen. Maar schijn bedriegt. "Vang" Sprak ze, ze had de woorden nog maar juist uitgesproken en ze smeet een snelle maar makkelijke vang bal naar Sasori. Sasori ving de bal direct zonder maar een voet naar achter te doen.
"En ik ben trouwens Tsukimiya, maar zeg maar Miya in de plaats die is veel korter en iedereen noemt me zo." zei ze terwijl ze verdedigend voor de ring stond.
"Ik hoop dat je kan basketten." Sprak ze inneens op een verleidelijke toon.
Hij gaf de bal aan haar net toen ze hem wou afnemen en ze zei: ."dankje dat je zo vriendelijk was om de bal terug te geven" Sprak ze hem met een uitdagende glimlach aan.
"Haha graag gedaan" zei hij en hij sloeg de bal uit haar handen, dribbelde naar de ring en sprong.
Hij smashete de bal in de ring en bleef er enkele seconden aanhangen. Inderdaad alleen spelen was maar saai. Hij liet de ring los en landde op zijn beide voeten op de grond. Hij raapte de bal op en dribbelde uitdagend rondjes rond Miya, met zijn rug naar haar gericht. Zo moest je het doen naar zijn mening. Zo kon de tegenstander minder snel de bal van je afnemen.
(flutjes °_°)

Ze trok even verbaast een wenkbrauw op toen ze zag hoe makkelijk hij die bal vangde uiteindelijk verdween die verbaasdheid en kwam er een grote grijns voor in de plaats. Ze had wel al verwacht dat hij beter was dan hij eruit zag."Haha graag gedaan" hoorde ze hem zeggen terwijl ze nog steeds met de bal zat te dribbelen. Heel even lette ze niet direct op waardoor ze te laat zag dat hij op haar af kwam, snel de bal overnam naar de ring liep en al hangend scoorde. Miya lachte even verbaasd weer luidop toen ze hem zag hangen. Sasori had te bal weer dribbelde daarna paar rondjes rond haar waardoor ze in een aanvals positie ging staan en rustig afwachte. Maar zo te zien was hij slimmer merkte ze op want hij ging met zijn rug naar haar gericht. Lachend schudde ze haar hoofd."Slimme zet Sasori echt, maar ook weer...." Ze maakte haar zin niet af want inneens zonder dat ze echt enige waarschuwing had laten horen net zoals hij het niet had gedaan. Rende ze op hem af. Maar in plaats van rond hem te lopen om die bal te krijgen sprong ze op zijn rug, gritste da bal van boven zijn hoofd vandaan, sprong toen weer met een lenige beweging van zijn rug en passeerde hem uitdagend richting de ring. Juist ervoor stond ze stil mikte op haar gemakjes naar de ring en schoot de bal erop af, die drie korte rondjes op de ring zelf even rolde. Gespannen beet ze even op haar onderlip maar juichte toen lichtjes toen Miya zag dat het er uiteindelijk juist op het nimmertje erin rolde."Dat was nipt" Merkte ze luidop."Zoals ik al zei, ik ben ook slim Sasori" Sprak ze met een uitdagende grijns terwijl ze de bal naar hem overhandigde en wachte tot hij zijn volgende zet zou doen.