[It's been some time :3 VOOR NINA <3]

Het was alweer een tijdje geleden dat ze Nina opgezocht had, ze was bang geweest dat haar vriendin alleen maar oog had voor haar vriendje en geen zin had om met haar te praten. Want ja, ze was heel vaak bij Mitsu en Wren was misschien wel een partycrasher, maar voor Nina maakte ze altijd een uitzondering. Het was nu eenmaal niet aardig om romantische momenten met vriendjes te verstoren. Maar misschien had ze het iets te lang uitgesteld, misschien had ze te lang gewacht.. Kon ze het nu nog goedmaken? Ze ging het proberen! Desnoods sleepte ze Nina mee naar Oak's Field en zouden ze een rondje shoppen op haar kosten. Niet dat ze zoveel geld had, maar voor Nina had ze het best over. Of even gezellig wat drinken, of echt alleen maar hier zitten. En ze was zelfs te laat voor Kerst.. Wren had daarom een witte envelop in haar handen, met in haar netste handschrift Nina's naam erop. Dat was nog steeds niet erg mooi, maar in ieder geval leesbaar.. eigenlijk. Hopelijk. Een cadeautje had ze niet echt kunnen vinden, dus had ze maar iets van make-up gedaan en had ze het proberen in te pakken op een manier die enigszins acceptabel was, met een klunzig strikje erop. Het ging om het idee, dat was Wrens kerstmotto. De enige manier waarop ze haar cadeautjes kon rechtvaardigen, namelijk.
Goed, eindelijk op de juiste etage, die van de Vuurmagicians. Ze mocht er in principe komen, vanwege haar dubbele magie. Ja! Erg indrukwekkend, ik weet het. Wren haalde even diep adem en zette haar neutrale pokerface op, zodat ze op haar eigen veel te arrogante manier door de etage kon banjeren, met haar doelwit voor ogen. Ze duwde de deur simpelweg open, negeerde het feit dat het bijna in iemands gezicht kwam en liep verder. 'NIIINAAA,' schalde haar stem over de etage, in de hoop haar vriendin sneller te vinden. Het moest kunnen, eerlijk waar. Een paar mensen keken verstoord op. Zeurkinders. Moesten zich ook altijd wat van haar aantrekken. Nu hopen, dat Nina er ook echt was.

WRENNEKIND! <3

Nina had even de tijd genomen. Gewoon om na kerst weer iets verfrissend te komen. En omdat het immers bijna nieuwjaar is en ze een top outfit moet hebben voor die avond. Dus struinde ze heel Oak's Field af, liep elk winkeltje in. Niet haar winkels, maar het was te doen. Bij de een kocht ze een, voor haar gewoonlijk, een skinny jeans in een vrolijke kleur groen. Iets anders en erg leuk vond Nina. In de andere winkel wist ze super leuke laarzen te scoren. Een met bont aan de zijkanten van de laarzen en met een hoge sleehak, zoals Nina het het liefst had. Had ze eindelijk nog een paar super laarzen waarmee ze in de sneeuw kon banjeren en die bij de broek paste. Beter dan die naaldhakken in de andere jaargetijden. En uiteindelijk vond ze er nog een basic zwart topje op. Eentje die haar figuur weer goed liet uitkomen. Zo vond Nina het shoppen altijd heerlijk. Gewoon omdat ze zich mooi voelde. Vervolgens liep ze nog een keer een andere winkel in. Bekeek het even en liep uiteindelijk met een super cadeau weer de winkel uit. Bezocht nog even de kroeg voor een warm drankje om daarna weer richting de school te gaan. Als ze dan eenmaal klaar was zou ze Wren op gaan zoeken. Ze had haar al te lang niet gezien. En daar baalde Nina ontzettend van. Vandaar een super leuk, vond zij, kerst cadeau, ondanks dat kerst weer voorbij was en Nina het super had gehad, had ze het ergens wel jammer gevonden dat Wren er niet was geweest. Dus hopelijk kon ze het goed maken hiermee. Met een grote glimlach liep ze de school in. Gevolgd door vele blikken die haar nastaarde. Even twijfelde ze of ze naar de Gren etage kon gaan, gewoon om even de kleding te showen aan Mitsu. Of dat ze naar de Puffoon etage kon gaan om Wren te verassen. Uit eindelijk bedacht Nina zich dat ze beter eerst naar haar eigen kamer kon gaan. Even alles lozen en dan naar Wren gaan. Ze liep de vertrouwde weg naar haar etage en dus haar kamer met haar handen vol tassen. Eenmaal op de etage wilde ze rechtstreeks doorlopen vaar de kamers toen ze haar stem door de kamers hoorde gaan. Nina kreeg een grote glimlach om haar lippen. Ze was niet de enige met het idee geweest. Wren was haar voor. Met een snellere pas liep Nina op het geluid af. Even bleef ze in de opening staan en keek naar het blauw harige geval voor haar. Ja ze zou haar cadeau geweldig vinden en het zou haar fantastisch staan. Precies wat ze nodig had. "Wrennekind!" Riep Nina opgewonden en ze stuiterde op haar vriendin af. Sloeg haar armen om de nek van Wren. De tassen sloegen tegen Wren aan. "Oeps, sorry, heb me een beetje laten gaan." Grinnikte ze terwijl ze de tassen naast de bank neer zette. Ze trok Wren mee richting de bank. "O, het is zo lang geleden! Wat leuk dat je er bent!" Nina glimlachte. "Heb je een leuke kerst gehad?" Zo opgewonden als ze was hoorde je duidelijk in haar stem.. Het was weer super om haar vriendin weer te zien!

Eigenlijk zag ze het nog best voor zich dat, terwijl zij naar de Fire-etage huppelde, Nina vrolijk naar de Air-etage aan het zoeken was. Ze waren dan wel beste vriendinnen, maar dat stond niet garant voor een telepathisch contact! Zou eigenlijk wel leuk zijn, nu ze er zo over nadacht. Al was fluisteren onder de les ook leuk, als dat betekende dat de leraar flipte en hen eruit zette. Met z'n tweeën op de gang was altijd gezellig, echt waar! Hoe vaak ze wel niet samen nog meer rommel hadden geschopt op de gang dan in het klaslokaal. De meeste leraren zuchtten al als het tweetal binnenkwam. Alleen konden ze netjes en lief zijn, maar samen was het net als een tijdbom met een klok afgesteld op vijf seconden. Wren liet haar blik uitgebreid over de etage glijden, zag alleen maar vreemde gezichten van mensen die ze oprecht niet kende of niet wilde kennen. Het was wel lekker warm hier, dat was waar. Het was ijskoud buiten, dus dat mocht ook wel! Het enige voordeel dat ze uit vuur kon halen, eerlijk waar, was de warmte. Ze had haar gewone outfit aan, met Kerst ging ze meestal wel wat netter, maar normaal gesproken deed ze niet zo haar best om er sexy uit te zien. Dat liet ze over aan haar lieftallige vriendin: als er iets was wat Nina kon, dan was het blikken vangen. Met haar uiterlijk en met haar grote mond. Over Wren werd wel eens heen gekeken, omdat ze zo klein was, maar niet als ze Nina bij zich had. God, nu ging je haar toch niet vertellen dat Nina er niet was, hé? Wren frummelde wat met het cadeaupapier terwijl ze verder liep, om vervolgens weer te blijven staan. Dit was toch Nina's plek? Hopelijk zou het de juiste kleur make-up zijn. Ze had winkels afgestruind en uiteindelijk niets gevonden. In de CD-winkel hadden ze niets fatsoenlijks en de boekwinkel had ze maar compleet overgeslagen. Hallo, lezen? Waar zag je haar voor aan? Voor het rek met make-up en al dat soort dingen was ze heel lang blijven staan, had getwijfeld over kleuren en spulletjes. Zelf droeg ze niet zo gek veel make-up, maar zonder was ze ook niet vaak te vinden. Uiteindelijk had ze iets gedaan met een groene kleur, oogschaduw, en nog iets met een normale kleur. Dat groene, dat was gewoon om een beetje de gek met Nina te steken; zo'n opvallende kleur droeg je nu eenmaal niet zo vaak. Of eigenlijk bijna nooit.
Ah, kom op, ze was er toch wel? Wren haalde net diep adem om opnieuw een oerkreet over de etage te laten klinken, toen ze opeens haar naam hoorde. Nou ja, eigenlijk haar koosnaampje, wat Nina altijd gebruikte. 'Wrennekind!' Het volgende moment lagen er twee armen om haar heen en kreeg ze een echte, authentieke feel-good-hug, pre-order package en op tijd aangekomen. 'Nienepien!' Wrens chagrijnige uitdrukking was veranderd in een brede grijns en ze sloeg haar armen om haar langere vriendin heen, knuffelde terug. Ze negeerde alle mensen die haar aankeken alsof ze gek was - of dat ze stiller moest zijn - en keek lachend naar de tassen. 'Jij hebt zeker veel geld gehad voor Kerst,' grapte ze. Shopaholic. Ja, daar waren Nina en zij ook sterren in. Wren liet zich meetrekken richting de bank, hun persoonlijke hangplek. Iemand die erop zat werd er bijna afgeveerd toen Wren zich asociaal op de bank liet ploffen en haar aandacht bij Nina hield. 'Echt veel te lang geleden! Ik dacht, ik kom maar eens binnenvallen hier, kijken of je er bent. Ik tref het net, zeg!' De persoon was snel opgestaan en had zich weg gehaast, groot gelijk. 'Mijn Kerst was wel leuk hoor, gezellig en met heel veel van die kerstliedjes, tot je ze gewoon kunt dromen,' vatte Wren samen. 'Maar ik miste toch wel iets,' vulde ze aan, duidend op Nina. 'Hoe was jouw Kerst? En trouwens, steek je handen eens uit?' Kon ze gelijk haar pakje erin droppen. 'Merry christmas!' Het was altijd zo leuk om Nien weer te zien, ze hadden altijd heel veel lol samen. Soms ten koste van anderen, maar dan moesten die maar niet in de weg lopen. Voor haar was dit in ieder geval de geweldige afsluiting van Kerstmis.

Goed Nina hoopte maar dat ze de goede maat had gekozen. En iets leuks. Nina vond het leuk, want het was helemaal haar stijl maar wat nou als Wren het helemaal niks vond. Oke ze had de bon nog, maar dat zou niet zo leuk zijn. En wat als ze het leuk vond maar het was de verkeerde maat. Dan stond ze mooi voor schut. Dus hoopte Nina met alles in dr dat het de goede maat was en dat ze het echt, echt oprecht leuk vond. En het niet alleen maar zei. Tuurlijk had Nina ook gekeken naar wat er bij Wren zou passen. Dus het zou niet helemaal Nina zijn. Nina was ontzettend erg van de decolleté's en de korte rokjes en jurkjes met de meest hoge hakken die je kon hebben. En anders was het wel allemaal strak waardoor je haar figuur goed kon zien. Voor Wren had ze een jurkje gekocht met een decolleté, wellicht niet zo diep als bij Nina, maar zelfs Wren had iets om te laten zien en dat mocht ze doen ook! En het rokje van de jurk was wel lekker uitdagend, net als die van Nina normaal gesproken, kort maar super leuk! Nina zou hem zo aan trekken. Ze had zelfs nog even getwijfeld om hem ook te kopen voor haar zelf. Maar was bang dat als Wren en Nina hem samen aan zouden doen dat Wren zou denken dat iedereen haar leuker, mooier en weet ik het wat vonden, daarom wilde Nina dat Wren zichzelf eens echt mooi zou vinden en in de belangstelling zou staan als ze zouden gaan stappen. Wat zeker op de planning stond. En dan zou Nina er alles aan doen om Wren in de belangstelling te laten staan. Al moest ze zelf in slobber kleding gaan.
Nina keek op tegen het blauwig haar geval dat voor haar stond. Dat kon er maar een zijn. Nina haar stem schalde door de kamer van de etage heen toen ze Wren riep. De meeste keken geïrriteerd. Maar dat was Nina al lang gewend. Dat deden ze alleen al bij het zien van Nina. Dus zoals altijd trok Nina haar neus op. Ze was nou eenmaal een opvallend en mooi meisje, al zei ze het zelf. Toen Nina haar koosnaam hoorde grijnsde ze nog breder. Het was zo heerlijk om Wren weer te zien. 'Jij hebt zeker veel geld gehad voor Kerst,' Nina schudde haar hoofd. "Juist niet, wollen truien en slobber broeken. Mijn moeder wil mij echt voor schut laten lopen. Ze vind mijn kleding stijl niet leuk en dus moet ik dan maar die van haar dragen, denk het niet!" Grinnikte Nina. Ze had in een deuk gelegen toen elk pakketje onder de boom een vreselijk hoog shirt was, een slobber broek of een trui. Haar moeder had zeker de outlets afgelopen. "Dus ik moest wel om die vernedering tegen te gaan." Nina had Wren meegetrokken naar de bank. Ze grijnsde naar Wren die verder praatte. "Ik dus ook. Ik twijfelde of ik naar jou toe zou gaan, en bedacht me dat ik misschien maar beter eerst mijn spullen kon dumpen." 'Mijn Kerst was wel leuk hoor, gezellig en met heel veel van die kerstliedjes, tot je ze gewoon kunt dromen,' Nina grijnsde. 'Maar ik miste toch wel iets,' Ze wilde een opmerking maken over dat haar vader er niet meer was vanwege haar aanvulling, maar dat liet ze even weg, misschien bedoelde ze wel iets anders. En daarbij hadden ze beide behoefte aan een leuk gesprek! "Mijn kerst was saai. Vol gezeur en gezanik van mijn moeder en vader. Over school en Loperik Lul schoolhoofd en hoe geweldig hij wel niet is en dat ik me eens moet gedragen en inzien hoe FAN-TAS-TISCH hij wel niet is." Nina rolde met haar ogen. "En natuurlijk over dat mijn zusjes geweldig zijn het geweldig doen en dat ik me als een Maiy moet gedragen. O en dan natuurlijk over mijn kledingstijl. Allemaal gelul dus. Had beter hier kunnen blijven." Nina stak gehoorzaam haar handen uit en kreeg er een pakje in gedrukt. Nina haar wenkbrauw ging even omhoog. Een pakje van Wren had ze niet verwacht. Met een grote grijns maakte ze het pakje open. Schoot in de lach van de kleur. "Wist jij soms dat ik een broek in die kleur heb gekocht zojuist?" Ze grijnsde en trok de broek uit een tas. "Nu is mijn outfit helemaal compleet voor Nieuwjaar." Nina's gezicht betrok even. "Nu heb ik alleen een probleempje." Nina zuchtte even melodramatisch. "Mijn cadeau valt nu helemaal in het niet, het is echt niet zo leuk als dit cadeau." Nina pakte de tas waar het jurkje in zat en gaf het aan Wren. "Ik hoop dat je het echt leuk vind. En zo niet, moet je het zeggen, dan kunnen we hem ruilen, ook als de maat niet goed is!" Nina keek met spanning naar Wren. Bijna bang dat ze echt een flop had gekocht. Maar desondanks maakte dit bezoekje alleen al haar hele kerst goed.

Wren gniffelde even toen Nina vertelde over de slobbertruien die ze gekregen had; als er iets was waar ze het meisje niet in rond zag lopen, dan was dat het. De überlelijke dingen stonden Nina op zich wel, omdat zowat alles Nina stond, maar ze waren nu niet echt charmant of aantrekkelijk. 'Daar ben je vast wel in geslaagd,' zei Wren, die vernedering tegengaan. 'Laat straks maar eens zien wat je allemaal gekocht hebt, het moet wel door de keuring heen!' vond Wren, totaal niet serieus. Ze had de zin uitgesproken op de manier die ze meestal gebruikte als ze ouders nadeed; belerend en overdreven. 'Als er ook maar een decolleté van meer dan een halve centimeter in zit, hé meisje!' Het volgende moment schoot Wren in de lach, kon het niet meer volhouden. Serieus, ze zag de moeder van Nina al door de winkels struinen met kleding die het daglicht niet zou mogen zien. 'Gelukkig ging je eerst hiernaartoe, anders waren we elkaar totaal misgelopen,' grinnikte Wren, die even wat beter in de bank ging zitten. Even een iets andere houding, anders brak ze haar rug nog, zo opgekruld als ze nu zat. Daarna begon Nina te vertellen hoe haar kerst was geweest. Wren kon het niet laten om met haar ogen te rollen. 'Serieus? Is dat de kerstgedachte?' Dat schoolhoofd, daar zou niemand aan moeten denken rond deze tijd van het jaar! 'Volgende keer kom je gewoon bij mij kerst vieren,' besloot Wren. 'In de buurt zijn wel wat leuke plaatsen om rond te dwalen en mijn ouders zijn niet zo op kleding enzo gericht.' Het zou echt tien keer zo leuk zijn, met Nina erbij! Ah, tijd om het cadeau te geven. Hopelijk viel het een beetje in de smaak, anders zat ze daar ook maar weer mee. Wren fronste even bij Nina's opmerking. 'Meen je dat? Telepathie,' gaf ze als verklaring, door even eng met haar handen te bewegen. Gelukkig, was het pesterige groen toch nog een goed cadeau gebleken. Anders had ze zichzelf wel kunnen slaan! Oh! Nina had ook wat voor haar! En het zat in een tas die er verdacht veel uitzag als een kledingtas.. Wren pakte de tas voorzichtig aan en keek erin, ontzettend nieuwsgierig naar wat het was. Er kwam een hoopje stof uit, netjes opgevouwen. Wren vouwde het uit en had even nodig om te verwerken wat het was; een sexy jurkje. 'Wow,' vond ze, verbaasd. Het was echt een prachtig ding, niet te overdreven gelukkig; hun kledingstijlen matchten nu eenmaal niet helemaal, maar gewoon.. ontzettend leuk! Wren keek het volgende moment met een brede grijns naar Nina, omhelsde haar. 'Valt erbij in het niet.. Dat zou ik moeten zeggen van mijn cadeau voor jou! Maar, zal ik het nu gaan passen? Kunnen we gelijk de maat checken. Kan jij gelijk die nieuwe broek van je showen,' stelde Wren voor. Nee, vandaag ging ze niet zeuren over hoe irritant Savador was; dat zou haar kerst alleen maar ruïneren. 'Echt, bedankt! Hij is geweldig,' zei ze blij. Weg saaie kerst!

Goed haar kerst was een hel geweest. Maar alleen het zien van Wren had het al beter gemaakt. En zeker nu ze Mitsu al een poos niet had gezien, gezien de omstandigheden, was het super om weer even bij te kletsen. 'Daar ben je vast wel in geslaagd, laat straks maar eens zien wat je allemaal gekocht hebt, het moet wel door de keuring heen!' Nina grinnikte breed. 'Als er ook maar een decolleté van meer dan een halve centimeter in zit, hé meisje!' Nina schoot met Wren in de lach. Maf kind dat het was. "Sorry mama, ik ben bang voor een decolleté van misschien wel meer dan 1 centimeter." Probeerde Nina er zo serieus mogelijk uit te brengen, wat helaas slecht lukte door het hoofd van Wren. Gierend van het lachen gooide Nina zich achterover tegen de leuning van de bank aan. Nog even en ze kreeg buikpijn van het lachen. 'Gelukkig ging je eerst hiernaartoe, anders waren we elkaar totaal misgelopen,' Nina knikte, "Nou zeg dat wel." Nina en Wren begonnen over hun kerst. Wren was leuk en gezellig, en dat geloofde Nina graag, ze zou dat ook wel eens willen hebben, in plaats van gezeur en gezanik. 'Serieus? Is dat de kerstgedachte? Volgende keer kom je gewoon bij mij kerst vieren, In de buurt zijn wel wat leuke plaatsen om rond te dwalen en mijn ouders zijn niet zo op kleding enzo gericht.' Nina grinnikte. "Deal! Het enige wat echt leuk was, was dat ik 2e kerstdag was uitgenodigd bij de ouders van Alice. Mijn ouders vonden het geen goed idee, maar ik stond te popelen om er naar toe te gaan!" Een terechte gelukkige lach was te zien op haar gezicht. Ze had het heerlijk gevonden. Het meisje liep al, begon te praten en Nina had genoten om met haar te spelen. De hele dag door had niemand de glimlach van haar gezicht kunnen halen. Enkel toen ze weer afscheid moest nemen. En gelijk vanuit daar was ze naar school gegaan. Ze had gewoon geen zin in het gezeur van haar ouders. Inmiddels had Nina ook al het cadeau gekregen van Wren. Nina grinnikte en knikte. Ze trok de broek even gauw uit de tas om de kleur te laten zien. Nina gaf op haar beurt haar cadeau. Blijkbaar vond Wren het leuk, gelukkig maar, het zou wat zijn geweest als ze het totaal niet leuk had gevonden. 'Valt erbij in het niet.. Dat zou ik moeten zeggen van mijn cadeau voor jou! Maar, zal ik het nu gaan passen? Kunnen we gelijk de maat checken. Kan jij gelijk die nieuwe broek van je showen," Nina glimlachte. "Ach nee joh! Jouw cadeau is ook super! Nu kan ik helemaal gepast ergens heen gaan! En let's go to my bedroom!" Met alle tassen liep Nina Wren voor naar de slaapkamer. Goed, Wren was er wel eens vaker geweest maar toch. Eenmaal in de kamer trok Nina alles uit de tassen, gooide het op haar bed en wist zich uit haar outfiit te krijgen. Trok de nieuwe kleding aan en draaide zich met een grijns naar Wren om. "Tada!" Nina grijnsde breed. Pas toen haar ogen zich over Wren gleden viel haar mond haast open. "Het staat je nog beter dan dat het mij stond!" Zei ze vol enthousiasme.

Haar humor was slecht, flauw, soms onbegrijpelijk; maar Nina kon bijna altijd met haar mee lachen. Een vreemd iets, eigenlijk, aangezien bijna niemand anders echt met haar kon lachen. Alleen haar broer dan, maar die maakte nog slechtere grappen als hij de kans kreeg. Gekke Robin. Nina's antwoord was al even melig en Wren deed haar best om haar lach in te houden, maar ze slaagde er niet in. Bang zijn.. Ja, waar was Nina eigenlijk bang voor? Wren had er nooit zo over nagedacht, maar ze kon zo één-twee-drie even niets noemen. Ze porde Nina, probeerde het lachen te stoppen. 'Ik houd m'n mond al,' kreeg ze er moeizaam uit, anders ging dit nooit goed komen. 'Ik voel m'n buikspieren al,' zei ze er nog achteraan, even moeizaam als de eerste woorden. Goed bezig, meid. Wat was ze trouwens blij dat haar kerst zo standaard was geweest, en anders dan die van Nina. Als haar ouders over haar gothicstijl gingen zeuren waren ze haar heel wat kledingbonnen verschuldigd; Wren kon niet tegen bemoeienis, vooral niet van haar ouders omdat die zich al jaren met haar bemoeiden. Tot je twaalfde kon dat nog wel, maar dan werd je toch wel zelfstandiger! Wren had het voor elkaar gekregen haar lach wat minder ernstig te maken, was al bijna klaar toen Nina verder sprak over haar Tweede Kerstdag, die te oordelen aan haar lach vele malen leuker was geweest dan de eerste. 'Oh!' riep Wren uit. Naar Alice-Felicity, als ze het goed had. 'Wat leuk! Hoe gaat het met haar?' Ze riep geen verdere achtergrondinformatie door de kamer, leek haar geen goed idee. Niet iedereen hoefde te weten van Alice. Wren vond het al heel wat dat Nina het aan haar had kunnen vertellen. Zoiets kostte toch ontzettend veel kracht.
Ah, de broek was inderdaad precies dezelfde kleur als de make-up! Wren hield het ding bijna vlak voor haar gezicht toen ze de twee dingen checkte. 'Ja, inderdaad, het past nog bij elkaar ook! Toevallig,' grinnikte ze, meteen een gezicht trekkend vanwege haar buikspieren. Gelukkig kwam Nina toen met het idee om naar haar kamer te gaan. Wren kwam overeind uit de bank, nagekeken door degene die ze er net uit verjaagd had. Die zou zo nog wel een keer weg moeten, als ie pech had. Ze was momenteel echter te vrolijk om hem dat met één van haar fameuze killer-blikken duidelijk te maken. Terwijl Nina haar kleding uitspreidde op het bed begon Wren de nieuwe jurk aan te trekken, die wonder boven wonder paste. Dat Nina haar niet kleiner ingeschat had. Nou ja, dat had ze ook niet verwacht, maar ze was er wel dankbaar om. Hoewel ze niet zo'n fan was van decolletés bij zichzelf, moest ze toegeven dat dit ding wel degelijk stijl had. Heel veel stijl, eigenlijk. Wren stond zelf nog naar de jurk te kijken, met een blije lach, toen Nina blij hetzelfde constateerde. 'Hij is echt prachtig,' concludeerde Wren, die naar Nina toe liep om haar snel te omhelzen. Ze deed een stap achteruit om de kleding van Nina te bekijken. 'En jij ziet er ook geweldig uit! Ik snap niet waarom ze je in slobberdingen willen hijsen, hoor, eerlijk waar.' Wren draaide een rondje voor de spiegel, vond de jurk echt mooi. 'En hij past nog ook,' besloot ze Nina gerust te stellen. Ze liet zich op het bed vallen na nog een duizelingwekkend rondje gedraaid te hebben; omkleden kon zo ook nog wel. Buiten zou het nu vast nog sneeuwen en er zou continu ijs gevormd worden, verraderlijk ijs. Ze ging daar echt niet meer naartoe, naar het meer, behalve als Luca in de buurt was dan. Misschien moest ze Nina over hem vertellen, maar dan niet over het incident met het ijsje in haar gezicht. Of misschien wel. Nou ja, ze zou Luca vast schattig vinden. Hij was ook zo kleurrijk. Nina bleef toch haar vriendin, daar kon ze dat soort dingen wel tegen zeggen. 'En hoe is het met Mitsu?' schoot haar ineens te binnen, terwijl ze vanuit haar liggende positie omhoog keek naar Nina.