Zwijgend keek Lilith vanuit haar raampje naar buiten. Haar smaragd groene ogen keken maar naar een richting, de richting waar al snel genoeg de planeet zal verschijnen waar ze naartoe was geroepen. Kort sloot ze dan maar haar ogen en legde haar hoofd tegen de leuning van haar stoel, vervolgens ontsnapte haar een stille maar diepe zucht. Een vinger winde ze ondertussen rond een bruine lok. Lilith haar ogen gleden weer naar de stapel documenten dat op haar schoot lagen. Die zal ze allemaal af moeten hebben tegen de late avond. O wat zag ze er tegen op. Ach het zal haar wel lukken op een of andere manier. Ze strest toch niet snel dus sloeg ze ook niet in paniek. Een glimlach sierde haar lippen toen de staart van de witte tijger de hele tijd op haar schoot tikte ‘we zijn er bijna Roxas’ stelde ze hem gerust en krabde achter zijn oor toen hij zijn grote kop op haar schoot had gelegd en zijn staart naar alle kanten zwierde. Het grote dier maakte nog een brommend antwoord waarna hij weer zijn ogen sloot om een klein dutje te doen. Na een tijdje kwam eindelijk de planeet in zicht. De vlucht had lang genoeg geduurd voor Lilith haar smaak. Langer had het niet moeten zijn geweest. De mensen die op Cassia wonen moesten dus een nog veel langere afstand afleggen, wat een geluk dat Razen dichter bij Starshine Academy lag. Nog steeds niet kon Lilith geloven dat Francis afstand had gedaan van zijn taak. Het had haar serieus verbaasd toen ze die brief had gekregen, en had er in het begin helemaal niks op weten te zeggen, nu nog steeds eigenlijk niet maar goed veel kon men er niks aan doen. En ze weet niet wat de reden is waarom hij gestopt is. Opnieuw zuchtte ze weer eens even diep.



Nadat de shuttle al trillend en bonkend op de grond tot stilstand was gekomen stapte Lilith met al haar koffers naar buiten.Eenmaal op het platform keek ze even aandachtig rond naar de omgeving, bestudeerde alles eens zeer goed zodat ze er later niet zoveel tijd meer ging aan verspillen. Eerst zal ze al deze documenten moeten bekijken en ondertekenen, dan zal ze de toren herinrichten aangezien ze nou niet echt dezelfde smaak als Francis heeft, en als ze dan nog tijd over had zal ze douchen en dan eens de planeet op haar gemakjes verkennen aangezien ze alles wilt zien. Als ze er voor vandaag niet genoeg tijd voor heeft zal Lilith het gewoon verplaatsten naar morgen, ze had toch de tijd van de wereld…letterlijk. ‘Kom op Roxas’ sprak ze met haar serene stem en stapte verder, in haar ene hand de documenten en de andere haar koffers. Haar hakken klakten door de lege gangen. Het gaf een rustgevende ritme. Kalmeerde Lilith helemaal al was ze eigenlijk al kalm. Je bent toch nooit kalm genoeg. Lilith was al snel bij de toren aangekomen, haar nieuwe verblijfplaats. Kort keek ze rond, inderdaad ze zou nooit in zo’n stijl willen wonen. Met een enkele beweging van haar hand en alles begon te versmelten, andere dingen begonnen dan uit harde lava te ontstaan tot echte meubels. ‘dit is beter’ stelde ze tot conclusie. Ze legde de documenten deze keer gewoon op haar bureau en ging gewoon rechtstreeks naar de badkamer, ze zal straks die documenten wel bekijken. Ze had de hele vlucht lang in zo’n warme en nogal stinkende shuttle gezeten waar andere mensen nog allemaal hebben in gezeten dus ze wilt zich eerst wat opfrissen en al het vuiligheid van zich afwassen.
-norwood-

Met kalme pas liep Norwood de wentelende trap op van de toren. Hij had het briefje in zijn handen geklemd en hij liep alleen door de gangen. Hij las het nogmaals.

Norwood,
Zou je zo snel mogelijk naar mijn kantoor kunnen komen, ik heb niet veel tijd en ik heb nog een klusje voor je liggen.
Groeten,
Jareth.

Norwood had niets meegekregen van wat het voor klusje was dus hij verwachtte dat het niet al te groot zou zijn. Zwijgzaam klopte hij op de deur van Erdore. De kamer van het woud was er zoals altijd vredig en natuurlijk bij. Maar geen spoor van Jareth. Hij keek opzij toen hij zag dat er een doos stond met een brief. Hij las het kalm door en zuchtte even. Dit moest dus naar de etage van Eragon. Gelukkig was woud de middelste en scheelde het een hoop, maar de doos zag er niet licht uit. Hij pakte hem op en zijn verwachtingen waren waar. Zwijgzaam tilde Norwood hem op en begon aan zijn klim naar de kamer van het vuur. Eragon zou waarschijnlijk aanwezig zijn en Norwood wilde dit snel afhandelen. Hoewel hij de man niet goed kende, was hij er van overtuigd dat dit niet bepaald de beste vriend van hem ging worden. Zwijgzaam stond hij voor de deur en klopte eenmaal. Zonder dat er gehoor kwam deed Norwood zijn hand voorzichtig op de klink leggen. Hij voelde warm en verwelkomend aan. Norwood glimlachte even en deed hem open. Toen hij binnenkwam trok hij een wenkbrauw op. Het was hier vrij anders ingericht dan de laatste keer dat hij hier kwam. Hij zette de doos netjes neer en keek even rond. Hij glimlachte toen hij zag dat het best fraai was ingericht. Hij hoorde in de douche iemand bezig en nam aan dat deze een douche nam. Ach, mannen onder elkaar,  mocht hij binnenkomen lopen was het in ieder geval geen gênant moment. Hij ging rustig op een van de banken zitten en keek even op de klok. Hij had nog tijd voldoende om even te wachten zodat hij kon melden dat hij een pakketje afleverde. En misschien was het een geschikte kans de legendarische magician wat beter te leren kennen.

Het is nou niet echt bepaald leuk om op de allereerste dag al een stapel documenten op je bureau klaar te hebben liggen. Het liefst die vandaag nog af gewerkt moesten worden. Lilith had namelijk haar toren nog niet echt geperfectioneerd al zou je dat nou niet echt kunnen zeggen, toch is Lilith nog niet tevreden met de uitkomst er van. Er is dus nog wat werk aan de winkel. Met een zucht keek ze naar de stapel documenten. Aphra trippelde naar haar plaatsje dat vlak naast het bureau was. Even glimlachte Lilith toen de witte tijgerin haar bek wagenwijd opensperde en vervolgens zat te geeuwen. Iemand was hier dus moe, en deze keer is het niet lilith zelf. Ze was bij het raam gaan staan dat een prachtig uitzicht op heel de school had. Haar gifgroene ogen namen alles in zich op; leerlingen die met elkaar rustig zaten te babbelen over van alles en nog wat. Een tijd dat lilith niet in haar leven had gekend. Verleden is verleden, daar kan niks aan worden veranderd of men dat nu wou of niet. Nadat Lilith genoeg door het raam had gekeken is ze naar de douche gegaan. Al dat vuil moet van haar af. Met haar ogen gesloten en haar haar in shampoo zat ze stilletjes te neuriën; daarom hoorde ze dus niet dat er iemand haar toren was binnen gekomen. Nadat alles goed was gewassen klom ze er weer uit, droogde haar haren lichtjes enk wikkelde handdoek stevig rond haar lichaam aangezien haar kleren in haar kamer klaar lagen. Terwijl ze met haar vingers wat door haar half droge haren ging stapte ze naar de openruimte, een blik was er voor nodig om de man in haar vertrek te zien, zorgde er al voor dat Lilith meteen verstijfde. Haar gifgroene ogen waren wagenwijd open. ‘hoe…jij..’ lilith voelde hoe haar wangen rood begonnen te kleuren ‘ik…’ meteen draaide ze zich om en trippelde haast rennend naar haar kamer van gêne. Daar deed ze in een razende tempo haar klaar gelegde kleding aan. Een topje en een zwarte jeans. Haar haar liet ze gewoon met rust aangezien er niks aan gedaan kon worden. Pas als ze weer tot zichzelf was gekomen kwam ze weer tevoorschijn. Haar gelaatsuitdrukking neutraal alsof de Lilith vandaar straks en deze lilith niet dezelfde persoon waren. ‘Waarom euhm…’ ze zuchtte wat was dit tot een awkard moment ‘ waarvoor bent u hier ‘ vroeg ze doen maar uiteindelijk.

Norwood zat rustig op een van de banken, en wachtte geduldig tot de persoon klaar was met haar douchebeurt. Hij zweeg kalm en keek rond. Het zag er inderdaad anders uit dan de laatste keer dat hij het had gezien. Hij had alle tijd, en Jareth stuurde hem niet voor niets naar de kamer van de heer des vuur. De man wilde dat hij ook contact legde met de andere legendarische magiërs. Tenminste dat vermoedde Norwood. Hij hoorde het stromende water van de douche zachtjes stil worden en hij glimlachte. Het zou dus nog even duren voor de man zich had afgedroogd en aangekleed was. Hij keek rustig rond maar zijn blik schoot naar de deur toen deze sneller open ging dan hij had verwacht. Zijn mond viel open. ‘Man…?’ mompelde hij zachtjes tegen zichzelf. Toen hij besefte dat hij uit verbazing even stil stond keek hij kalm weg. ‘Ik kwam hier om…’ maar de deur van haar slaapkamervertrek sloeg al met een klap dicht. Hij haalde opgelucht adem en zuchtte even. Dat had hij weer. Was de heer van het vuur, Eragon, vertrokken en stond hij oog in oog met de Vrouwe des Vuur in niets meer dan een badhanddoek. Hij zweeg even en zocht zichzelf weer op om zich te herpakken. Hij keek op toen de deur langzaam open ging. Haar blik was anders, wat zakelijker, maar kalmer dan toen ze in haar handdoek stond. Norwood stond toen netjes op en liep naar Lilith. ‘Ten eerste, laat ik me netjes introduceren sprak hij. ‘Mijn naam is Norwood Vavyendor, ik ben docent woudmagie hier en opvolger van destijds Ferost, maar in training onder toezicht van de huidige legendarische magiër, Jareth…’ sprak hij kalm en maakte een kleine buiging. ‘Ik kreeg de opdracht om deze twee dozen mee te brengen, en er zijn er nog twee op zijn vertrek, naar uw vertrek en u er bij te helpen de spullen te ordenen en eventueel op te ruimen..’ sprak hij kalm. ‘Vergeef me van het zomaar binnenstormen, vrouwe der vuur…’ sprak hij kalm. ‘Ik had niet verwacht u zo tegemoet te lopen…’ verontschuldigde hij zich netjes. ‘In het vervolg zal ik wachten tot u gehoor geeft aan het geklop…’ sprak hij kalm. ‘Ik weet niet precies wat er zich in de dozen bevind, ik heb bewust er nog niet in gekeken, gezien ik niet weet wat vertrouwelijke informatie kan zijn en wat niet. Maar vermoedelijk moesten deze dozen hier zijn.’ Sprak hij kalm. ‘Ik weet verder niet precies wat de bedoeling is met de inhoud. Echter kreeg ik de opdracht u vandaag te helpen…’ sprak hij kalm. ‘Dus waarmee kan ik u van dienst zijn, vrouwe der vuur?’ sprak hij toen kalm en beleefd.

Lilith had echt gehoopt dat ze op haar eerste dag alles op haar gemakjes kon doen. Er was namelijk nog geen haast, ook al wist Lilith dat er snel genoeg een hele hoop documenten zouden binnenstromen. Er zijn maar weinigen die weten dat Eragon 'ontslag' had genomen, dus waarschijnlijk zullen enkele documenten nog op zijn naam staan. Die man hield dan ook niet echt van openbaarheid. Hij deed alles het liefst zo discreet mogelijk. En dat begreep Lilith. men zal wel snel genoeg zien dat Eragon niet meer op SSA Zit.
De douche had echt deugd gedaan. het water dat over haar huid gleed liet haar ontspannen. Dat er dan een persoon -een man om precies te zijn- in haar vertrekken stond had haar hevig doen schrikken aangezien ze alleen maar een badhanddoek rond zich had. Lilith had zich dan ook zeer snel in haar kamer verstopt om haar aan te kleden, en haar rood gelopen wangen te doen verbergen. pas na een tijdje kwam ze weer tevoorschijn. ‘Ten eerste, laat ik me netjes introduceren sprak hij. ‘Mijn naam is Norwood Vavyendor, ik ben docent woudmagie hier en opvolger van destijds Ferost, maar in training onder toezicht van de huidige legendarische magiër, Jareth…’ sprak hij kalm en maakte een kleine buiging. ‘Ik kreeg de opdracht om deze twee dozen mee te brengen, en er zijn er nog twee op zijn vertrek, naar uw vertrek en u er bij te helpen de spullen te ordenen en eventueel op te ruimen..’ sprak hij kalm. Lilith knikte terwijl ze even naar de twee dozen keek. ‘Vergeef me van het zomaar binnenstormen, vrouwe der vuur…’ sprak hij kalm. ‘Ik had niet verwacht u zo tegemoet te lopen…’ verontschuldigde hij zich netjes. ‘In het vervolg zal ik wachten tot u gehoor geeft aan het geklop…’ sprak hij kalm. Opnieuw knikte De legendarische magiër ' je had het niet kunnen weten. Dus deze keer is het niet erg, maar dit blijft onder ons' verwittigde ze hem. niet dat hij leek alsof hij dat zou doen maar je weet maar nooit. ‘Ik weet niet precies wat er zich in de dozen bevind, ik heb bewust er nog niet in gekeken, gezien ik niet weet wat vertrouwelijke informatie kan zijn en wat niet. Maar vermoedelijk moesten deze dozen hier zijn.’ Sprak hij kalm. ‘Ik weet verder niet precies wat de bedoeling is met de inhoud. Echter kreeg ik de opdracht u vandaag te helpen…’ sprak hij kalm. ‘Dus waarmee kan ik u van dienst zijn, vrouwe der vuur?’ sprak hij toen kalm en beleefd. Een glimlach sierde Lilith haar lippen 'ik ben blij dat je er niet hebt ingekeken, al heb ik dat wel verwacht. Ik ben trouwens Lilith Pierce, de nieuwe lm van het vuur zoals je wel kunt zien. Eragon heeft zich terug getrokken omdat er hem een job is aangeboden waar al zijn aandacht voor nodig heeft.' Legde ze uit ' Wat die dozen betreft' mompelde Lilith terwijl ze in beide dozen keek en er dan eentje op pakte ' de documenten die in die doos zitten 'Lilith knikte kort naar de doos die nog op de grond stond' mag je in de kast stoppen, als je wilt 'ondertussen was ze zelf al bezig met de vertrouwelijke documenten te ordenen.

Norwood stond in de ruimte met een beduusde blik naar de vrouw te kijken. Hij was gewend om een vrouw naakt te zien, of gewend? Hij zou liegen als hij een vrouw nog nooit naakt had gezien. Het zou het feit dat hij als alleenstaande biologische vader een stukje ongeloofwaardigheid meegeven. Echter was deze zo onverwacht dat hij direct zijn ogen afwenkte. Ze was dan wel niet volledig naakt, de handdoek bedekte de nodige delen, maar het name niet weg dat het direct er onder zat. En hij bleef een man, of hij wilde of niet. Zwijgzaam keek hij weer terug de richting in toen hij de deur hoorde dichtklappen. Hij glimlachte even om zijn eigen spanning weg te werken. Sinds de dood van Malaika was het enige wat hij echt dichtbij een vrouw heeft gedaan het slapen in de cabine van de terreinwagen met Niah. Maar verder was enige affectie met een vrouwelijk persoon bij hem totaal niet aan de orde geweest. Hij wachtte geduldig tot ze weer aangekleed in de ruimte stond en zwijgzaam keek Norwood naar de dozen en toen weer naar de vrouwe van het vuur toen hij haar uitlegde wat zijn taak was. Norwood knikte toen ze vertelde wat hij moest doen en zwijgzaam legde hij zijn handen opeen om een zaadje tevoorschijn te toveren. Toen hij het op de grond liet vallen groeide het uit tot een soort persoon dat duidelijk mening had met hout en plantachtige kenmerken. ‘U riep, heer Vavyendor..’ sprak het met een vriendelijke toon. ‘Zeker, er staan nog twee dozen zoals deze op de kamer van Jareth.’ Sprak hij kalm. ‘Kun je die even oppikken..’ sprak hij kalm en met een warme hoofdknik en ging gelijk de ruimte uit. Norwood tilde een doos op en liep met deze naar de kast. Hij opende de doos en zag een stel mappen. Op de cover stonden duidelijke labels en Norwood leek de labels enigszins te herkennen. De kast bij Jareth had een vergelijkbaar systeem wat het gemakkelijk maakte om ze op orde te brengen. Zwijgzaam zette Norwood de eerste map op de plank. ‘En hoe is het op het moment in Razen?’ sprak hij vriendelijk om het gesprek kalm te starten terwijl hij de rest van de mappen rustig in de kast ging zetten.

Dit had ze nooit zien aankomen als haar eerste dat op starshine academy, wat ze wel in gedachten had, was een rustige dag zonder enige bezoekers die domme vragen zouden stelen waarop ze dan domme antwoorden gaf. De meeste keken haar dan kwaad aan, maar het is hun eigen schuld. Anyway dat had ze verwacht als haar eerste dag op SSA. Blijkbaar had Lilith toch ietsje verkeerd geschat. Natuurlijk hadden enkele mannen haar naakt gezien –of in dit geval in een handdoek. Haar geschrokken reactie kwam doordat ze niet had geweten, dat er iemand in haar woonkamer zat. Al snel legde de man die blijkbaar Norwood heette uit wat hij hier n precies deed. Lilith luisterde aandachtig. Haar ogen gleden tijdens het gesprek dan ook even naar de dozen waarover Norwood bezig uitleg over aan het geven was. Na zijn uitleg gaf Lilith hem enkele instructies. Even keek de ‘jonge’ dame toe hoe hij een zaadje plantte waaruit dan een soortachtige persoon uitgroeide. Terwijl norwood nu toch bezig was met zijn taak bestudeerde Lilith hem beter. Hij zag er zeker niet verkeerd uit, dat gaf ze eerlijk toe. Een keien simpele glimlach sierde haar lippen, nee hij zag er zeker niet verkeerd uit. Haar ogen gleden dan maar weer terug naar de doos in haar handen waarbij ze dan ook maar eens verder begon te sorteren. ‘En hoe is het op het moment in Razen?’ sprak hij vriendelijk. Voor even keek Lilith van haar werk op. ‘Het gaat zo zijn gangetjes. Al was het enkele dagen druk nadat Eragon zijn euhm..ontslag had ingediend. ’bekende ze glimlachend waarbij haar smaragd groene ogen lieten twinkelen. ‘Hoe is het hier op SSA? Ik bedoel moet ik met enkele dingen rekening houden ofzo…?’ Ugh ze hield er niet van als ze zo hulpeloos voelde, vooral omdat dit hier nog allemaal onbekend terrein was voor haar

-sorry flutje heb examen DX-

Zwijgzaam ordende Norwood de mappen die ongetwijfeld over de geschiedenis van Razen gingen gezien de datums er op stonden. Wat er precies in stond was hem nog een vraag, maar hij was niet bepaald iemand die in andere stukken ging lezen. Zijn ogen gleden over zijn schouder even naar de legendarische magiër en hij glimlachte kalm. Hij had zwijgzaam gevraagd hoe het op Razen was. Hij was er nog nooit echt geweest, enkele keren voor een opgraving die ook niet gedenkwaardig was. Zijn ogen gleden toen weer naar de kast. Even leek zijn emotie naar beneden te zinken, maar hij pikte zichzelf weer op om snel alles in de kast te zetten. Zijn hand gleed langs de mappen en hij controleerde de volgorde. Hij glimlachte en keek toen op toen de deur weer open ging. De humanoïde boom kwam met de twee dozen aanlopen en zette ze netjes naast de andere. Hij knikte even naar Norwood. ‘Kan ik nog iets voor u betekenen, Heer Vavyendor..’ sprak hij met een hakelige stem. Norwood schudde zijn hoofd even. ‘Nee, het is in orde zo. Doe ze de groetjes thuis.’ Sprak hij en knipoogde terwijl de boomachtige man zich weer liet krimpen tot een zaadje en verdween in stof. Norwood keek even naar Lilith. ‘Het is een hulp voor mijn moeder.’ Sprak hij kalm. ‘Mijn vader is overleden en sindsdien is ze langzaam ouderdomsverschijnselen gaan vertonen.’ Sprak hij kalm. ‘Ze kan lang niet alles meer, en mijn moeder is officieel ook oma.’ Sprak hij kalm. ‘Gelukkig is ze kerngezond en kan ze nog veel voor een vrouw van haar leeftijd..’ sprak hij met een warme stem en glimlachte vriendelijk. Haar vraag deed hem even bedenkelijk kijken. ‘Je leert je weg vanzelf wel kennen, Lilith..’ sprak hij kalm. ‘Ik kan je enkel waarschuwen voor het schoolhoofd, hij is soms wat narrig.’ Sprak hij met een kalme stem. ‘Verder is er niet iets waar ik je voor kan waarschuwen..’ sprak hij kalm en glimlachte vriendelijk. ‘Het went snel, geen zorgen.’ Sprak zijn stem kalm en pakte de tweede doos om deze te ordenen. Hij wist even niets te zeggen en werkte zwijgzaam de doos verder af terwijl hij zocht naar wat woorden.

Lilith hoopte maar snel, dat ze dit hele gebouw snel genoeg zou kunnen vinden. Want het gebouw was groot, en de kans was groot dat Lilith in het begin enkele keren verdwaalt zou lopen. Niet iets dat Lilith zag zitten. Het was dan altijd gênant om dan de weg te vragen aan anderen. Nu vooral omdat ze de legendarische magiër is. Ok ze moet maar ene keer de kaart van de school zien en ze zou het dan wel van buiten kunnen, maar dan moet ze naar de bibliotheek en die weet ze nog niet zijn, dus dan loopt ze toch sowieso verdwaalt. Wat een gedoe. De volgende keer mag Eragon haar wel wat meer uitleg geven. Als ze die man nog eens ziet gaat ze even goed met hem praten. Die gast is altijd met zijn gedachten ergens anders. Even opende ze een van de documenten en bestudeerde het aandachtig nam alles goed in zich op, deed het dan weer dicht en gaf het zijn plaats in een van haar kasten. Ze was eerlijk tegen Norwood, er was inderdaad nogal een lichte puinhoop door de aftreding van Eragon, maar dat zou altijd zo zijn als en belangrijke persoon aftreed van zijn functie. Even schudde ze kort haar hoofd om de gedachten aan de kant te leggen. De man zou haar vragende blik waarschijnlijk wel hebben gezien toen ze naar die zadenman had gekeken. ‘Het is een hulp voor mijn moeder.’ Sprak hij kalm. ‘Mijn vader is overleden en sindsdien is ze langzaam ouderdomsverschijnselen gaan vertonen.’ Sprak hij kalm. ‘Ze kan lang niet alles meer, en mijn moeder is officieel ook oma.’ Sprak hij kalm. ‘Gelukkig is ze kerngezond en kan ze nog veel voor een vrouw van haar leeftijd..’ Ook was ze nieuwsgierig waar ze allemaal moest op letten in deze school dus vroeg ze aan Norwood of ze met dingen rekening moest houden. ‘Je leert je weg vanzelf wel kennen, Lilith..’ sprak hij kalm. ‘Ik kan je enkel waarschuwen voor het schoolhoofd, hij is soms wat narrig.’ Sprak hij met een kalme stem. Lilith lachte.' Maak je maar geen zorgen Norwood, Ik heb geleefd bij Eragon volgens mij is niemand kribbiger dan hij in de ochtend zonder slaap.' O ja niks is erger dan een slapeloze Eragon. ‘Verder is er niet iets waar ik je voor kan waarschuwen..’ sprak hij kalm en glimlachte vriendelijk. ‘Het went snel, geen zorgen.’ Even glimlachte ze. En werkte weer verder ' Mooi zo... zeg euhm... hierna.. zou je me kunnen rondleiden?' Vroeg ze en keek hem recht aan wanneer ze dat vroeg. ' Want als ik het zelf moet doen, ga ik hoogstwaarschijnlijk wel verdwalen en in de verkeerde kamers terecht komen' bekende ze schaapachtig. Dat zou inderdaad typisch iets voor haar zijn.

Norwood werkte klam aan het opruimen en ordenen van de mappen in de dozen en hij zette de mappen recht en netjes in de daarvoor bestemde boekenkasten. Hij wist dat dit historie en informatie bevatte van geheel Razen en hij stond versteld hoe ze dat allemaal zo makkelijk in dit systeem konden zetten. Als je keek naar het archief van de school was het al groot, maar dit was nota bene een gehele planeet. Norwood keek met een kalme blik naar de laatste doos toen hij kalm zijn woorden zei. Hij grinnikte toen ze begon over Eragon zonder slaap. ‘Je hebt hem dus nog niet ontmoet…’ sprak hij kalm. ‘Ah well, vroeger of later komt die ontmoeting vast wel..’ sprak zijn stem kalm en liep naar de laatste doos. Hij opende deze en keek even verwonderd op. ‘Volgens mij heeft deze doos betrekking op Eragon zelf. Dit lijkt op wat persoonlijke spullen.’ Sprak hij kalm. Hij keek even naar de envelop die er op lag. ‘Lili?’ mompelde hij vragend. ‘Ah..’ sprak hij toen en deed de doos weer dicht en zette deze naast haar bureau. ‘Ik denk dat deze spullen voor jou zijn, Lilith…’ sprak hij kalm en keek naar de twee dozen die leeg waren en vouwde ze weer plat zodat ze opgeruimd konden worden. ‘Ik denk dat dit het afrond zo’n beetje..’ sprak hij kalm en keek toen naar Lilith met een vriendelijke glimlach. ‘Als u klaar bent kan ik ieder moment u even rondleiden door de school.’ Sprak hij kalm en glimlachte kalm en keek toen naar Lilith. Hij glimlachte vriendelijk en wachtte kalm totdat Lilith klaar was met haar taken en liep toen voor. Zijn ogen keken even opzij en bestudeerde haar even. Onbewust ging zijn kop terug naar het eerste moment dat hij haar zag in de badhanddoek en hij keek gelijk weer voor zich. Waarom zou hij uberhaupt daar aan denken. Ze was ver boven zijn rank. Ze was niet lelijk, dat moest hij toegeven, maar hij had andere dingen aan zijn hoofd. Op het moment had hij geen behoefte aan dat soort illusies. Hij was nog niet eens over Malaika heen. Zijn ogen gingen weer naar voren en hij kwam bij de eerste belangrijke stop, het kantoor van het schoolhoofd. ‘Dit is dus het kantoor van het schoolhoofd. Je zult het makkelijk vinden, het is de minst bezochte plek voor leerlingen.’ Sprak hij kalm. ‘Dan gaan we snel door naar de lokalen…’ sprak hij kalm en glimlachte. ‘Zeg Lilith…’ begon hij kalm. ‘Hebben ze bij jullie nog veel archeologische vondsten gedaan?’ sprak hij kalm. ‘Ik heb de persoon die over Razen ging al een tijd niet meer gesproken, namelijk..’ sprak hij kalm om maar een gesprek te starten tijdens de rondleiding.

Lilith haar ogen gleden naar de omgeving. Haar toren was groot genoeg, er was genoeg ruimt ome nog enkele persoonlijke spullen te plaatsen, al kwamn die pas ergens in de late week. het waren dan ook zeer kostbare voorwerpen daarom moesten die zeer goed verpakt worden zodat ze niet zouden breken tijdens het vervoeren van plaats. De informatie dat in deze mappekn zaten waren maar weinig, maar dat kwam doordat  al deze mappen vertrouwelijk waren er zijn altijd wel mensen op Razen die deze info in handen wouden krijgen zodat ze er misbruik van zouden kunnen make. En dat zou zeer slecht kunnen aflopen voor Razen, vooral doordat er veel info over de draken van de academy in stonden. Heb je info over de draak dan kun je je bijna eigenaar van die ene draak. Dat was dan ook de enige reden waarom ze het mee heeft genomen naar hier. Ze vertrouwde haar eigen rechterhand niet met deze dossiers toe, en dat zegt dus al veel
Op haar gemakjes sorteerde ze de documenten verder. De ene wat belangrijker dan de andere. Het was wel duidelijk hoe belangrijk ze waren. De kast waar die namelijk in stonden  is zwaar beveiligd. Er zaten drie soorten sloten op en een zeer geavanceerde magie, waarbij met een enkele aanraking je hand tot as kan laten branden, letterlijk
Even draaide ze zich half naar Norwood om toen hij sprak. Daarna richtte ze zich weer op haar werk. ‘Ik denk dat deze spullen voor jou zijn, Lilith…’ sprak hij kalm
Hoorde ze hem zeggen. Ze glimlachte bedankelijk terwijl ze de doos opende en er vluchtig door heen ging. Even keek Lilith nog rond om te zien of alles nu zo'n beetje op orde was om vervolgens zwijgend te knikken en hem dan volgde. ‘Dit is dus het kantoor van het schoolhoofd. Je zult het makkelijk vinden, het is de minst bezochte plek voor leerlingen.
Kort grinnikte ze, er zullen altijd wel leerlingen zijn die hun nieuwsgierigheid niet in bedwang zouden kunnen laten. ‘Zeg Lilith…’ begon hij kalm. ‘Hebben ze bij jullie nog veel archeologische vondsten gedaan?’ sprak hij kalm. ‘Ik heb de persoon die over Razen ging al een tijd niet meer gesproken, namelijk..’ sprak hij kalm
Een glimlach sierde meteen haar lippen. ' Nu je het zegt' Begon ze, haar gezicht klaarde meteen een stuk op.' Onlangs zijn er enkele nieuwe opgravingen geweest met nieuwe vondsten, vooral de laatste vondst; De waarde is gewoon onbetaalbaar' o het was prachtig geweest om te zien, en zeer belangrijk en speciaal' Onlangs hebben we namelijk een ongeboren drakenei gevonden. Het ei is al eeuwen oud, de exacte tijd weten we niet eens.' Ze keek bedenkelijk' Maar we denken dat het geboren was nog voor het ontstaan van de allereerste legendarische magie' zelf. Het is echt ongelofelijk' Legde ze gretig uit' En je hebt geluk' ze keek even naar haar horloge' het ei kan hier ieder minuut arriveren. het is te speciaal om het onbeveiligd achter te laten dus heb ik besloten om het mee te nemen zodat niemand eraan kan zonder mijn toestemming.' Haar gifgroene ogen lichte op van opwinding.' Specialisten denken zelf dat er nog een kans bestaat dat het draakje in dat ei nog leeft! al zou ik het niet weten hoe het dan zolang heeft weten te overleven' opnieuw verscheen er een bedenkelijke uitdrukking op haar gezicht.

Met een kalme houding gaf Norwood de laatste doos aan Lilith en liep toen kalm naar de twee dozen en klapte ze in zodat ze minimale ruimte zouden innemen. Ze konden zo weer gebruikt worden bij een volgende verhuizing. Norwood ging als eerst langs het kantoor van het schoolhoofd en wilde zijn stop maken bij de bibliotheek. Zwijgzaam richtte hij zijn blik op Lilith toen ze door de gangen wandelde die nu leeg waren en vroeg naar de archeologische vondsten die nog gedaan waren. Hij had al een tijd niet meer over Razen gediscussieerd als het ging om archeologie, terwijl dat de meest schatrijke planeet was. Norwood zijn ogen klaarde op toen ze begon over nieuwe opgravingen met nieuwe vondsten. En zijn nieuwsgierigheid sprong een gat in de lucht toen ze het woord onbetaalbaar zei. Norwood zijn ogen keken met glunderende ogen naar Lilith alsof ze zojuist de docent was die een klein kind een lolly aanbood. Hij keek haar met een bedenkelijke blik aan. Op Gren waren vaker sporen van eieren aangetroffen. Echter waren er nooit echt eieren gevonden die nog echt in tact waren. Nu leefde draken op Razen anders dan op Gren en waren doorgaans ook anders gebouwd. De tere schil van een Grens drakenei was niets met de soms stenige bouw van een Raziaans drakenei. Zijn ogen gingen even naar Lilith toen ze zei dat het ieder minuut kon arriveren. ‘Mag ik je bij deze mijn kennis ter beschikking stellen. Ik zie er misschien niet uit maar ik ben een zeer gekend persoon op archeologisch gebied. Ik heb veel ervaring als het gaat om dit soort zaken.’ Sprak hij kalm. Ze vertelde dat het draak nog in leven kon zijn en de verbazing was af te lezen. ‘Vergeef me mijn brutaliteit, maar zo te horen ben je zelf niet de grootste specialist.’ Sprak hij met een glimlach. ‘Is eigenlijk niet vreemd dat zelfs u het niet weet. Niet veel mensen weten precies waarom dat kan. Bacteriën zijn in staat zichzelf te omzomen met een laag waardoor ze de meest barre omstandigheden in het menselijk lichaam kunnen weerstaan. Drakeneieren op Gren zijn vaak leerachtig, te vergelijken met de reptielen, maar zo’n draak kan langer leven dan een Raziaanse draak. Eeuwenoud kunnen deze wezens worden waarin ze zoveel eieren leggen dat je niet voor mogelijk kan houden. Echter overleeft door de teerheid niet eens de helft het.’ Sprak Norwood. ‘Raziaanse draken hebben een kortere levensduur. Ze leggen minder eieren maar zijn veel defensiever. Ze zijn in staat de schild van het ei te verstevigen op bijna automatische wijze, wanneer de omstandigheden heftig lijken te worden. Alsof het een tijdloze slaap is geweest voor de jonge draak zal het zich weer ontwaken en verder groeien waar het in slaap was gevallen. Het vereist een warme en stabiele omgeving die veilig genoeg is.’ Sprak hij met een kalme stem die de uitleg gaf die ze zocht. ‘Het proces en hoe het dier zich staande kan houden voor zo’n lange tijd is nog steeds niet te bevatten.’ Sprak hij kalm. ‘Echter kan ik je aanraden uw kamer zo veilig mogelijk te houden en op een wat warmere temperatuur zetten.’ Sprak hij kalm. ‘Ik kan met mijn kennis misschien vertellen hoe lang het nodig heeft om uit te komen.’ Sprak hij kalm en glimlachte vriendelijk om Lili’s reactie te bepalen terwijl ze ongestoord verder liepen naar de bibliotheek.

Lilith was opgelucht dat de meeste mappen opgeborgen waren in de kasten waar ze thuis hoorden. Haar gifgroene ogen gleden naar eens naar de omgeving om te kijken of er misschien nog een doos was maar voor het moment zag ze er geen meer. Toch kon ze niet geloven dat het al was. De andere dozen moeten waarschijnlijk nog samen met het ei nog gebracht worden. Ook had ze er voor gezorgd dat niemand wist wat ze vervoerden, dus niemand naast de archeologen wisten wat er naar haar gebracht werd dat zo belangrijk was dat het zwaar bewaakt werd door bijna haast een leger. Ze had er voor gezorgd dat ze zeker drie volle voertuigen vol met bewaking zat dat voor en achter het grotere transport met haar kostbare middelen reed. Ze wou gewoon niet riskeren dat het overvallen kan worden. Je weet maar nooit. Lilith is nu eenmaal van nature lichtjes wantrouwig, al zou je dat nooit zien ze vertrouwd niet zo snel mensen ook al is ze zeer sociaal ingesteld

Het was leuk dat Master Norwood hier haar wou rondleiden, zo was de kans nog eens kleiner dat ze verdwaalt zou geraken. Want de kans was er dat dat wel vaker zou gebeuren als ze niet de weg zou weten. Gelukkig had ze een uitstekend geheugen dus na een kleine snelle rondleiding gaat ze het meeste wel kunnen onthouden. Meteen hadden haar ogen getwinkeld toen hij had gevraagd of er nog enkele opgravingen waren geweest op Razen, wat degelijk ook zo is geweest. Een iets was vooral in haar interesse gewekt geweest. een draken ei. niet zomaar een, eentje die zelf er was geweest voor de allereerste Legendarische magiër. Dat hebben toch enkele archeologen weten te verklaren. Iets dat haar echt had opgewonden en heel haar dag had opgevrolijkt. En het is nu zelf beter dat Norwood blijkbaar er meer kan vanaf weten dan zij, dus luisterde zeer aandachtig nadat ze hem had verteld dat het nu op weg was naar hier. ‘Mag ik je bij deze mijn kennis ter beschikking stellen. Ik zie er misschien niet uit maar ik ben een zeer gekend persoon op archeologisch gebied. Ik heb veel ervaring als het gaat om dit soort zaken.’ Sprak hij kalm. ‘Vergeef me mijn brutaliteit, maar zo te horen ben je zelf niet de grootste specialist.’ Sprak hij met een glimlach. ‘Is eigenlijk niet vreemd dat zelfs u het niet weet. Niet veel mensen weten precies waarom dat kan. Bacteriën zijn in staat zichzelf te omzomen met een laag waardoor ze de meest barre omstandigheden in het menselijk lichaam kunnen weerstaan. Drakeneieren op Gren zijn vaak leerachtig, te vergelijken met de reptielen, maar zo’n draak kan langer leven dan een Raziaanse draak. Eeuwenoud kunnen deze wezens worden waarin ze zoveel eieren leggen dat je niet voor mogelijk kan houden. Echter overleeft door de teerheid niet eens de helft het.’ Sprak Norwood. ‘Raziaanse draken hebben een kortere levensduur. Ze leggen minder eieren maar zijn veel defensiever. Ze zijn in staat de schild van het ei te verstevigen op bijna automatische wijze, wanneer de omstandigheden heftig lijken te worden. Alsof het een tijdloze slaap is geweest voor de jonge draak zal het zich weer ontwaken en verder groeien waar het in slaap was gevallen. Het vereist een warme en stabiele omgeving die veilig genoeg is.’ Lilith had dat laatste zowel al een beetje door, een draken ei moet je in de gaten houden, zorgen dat het niet in de koude maar ook niet in een te warme omgeving lag. ‘Het proces en hoe het dier zich staande kan houden voor zo’n lange tijd is nog steeds niet te bevatten.’ Sprak hij kalm. ‘Echter kan ik je aanraden uw kamer zo veilig mogelijk te houden en op een wat warmere temperatuur zetten.’ Sprak hij kalm. ‘Ik kan met mijn kennis misschien vertellen hoe lang het nodig heeft om uit te komen.’ Sprak hij

Kort grinnikte ze lichtjes.' Geloof me Norwood, beveiligt is het ei zeker. Hij zou eens moeten zien hoe goed beveiligt dan zou hij niet meer twijfelen. Het was letterlijk onmogelijk het ei te kunnen aanraken. naast het enorme leger dat ze had ingehuurd dat ze er ook nog eens een zeer krachtige spreuk van haar eigen over en rond het ei. Niemand, maar dan ook niemand kan het ei zonder haar toestemming aanraken. Daarom zal ze ook voelen wanneer het ei in SSA is gearriveerd zodat ze via haar gedachten de mannen die het ei moeten naar boven brengen het kunnen aanraken zonder hun handen in as te laten gaan. 'Wel achter de rondleiding zal het ei wel gearriveerd zijn en dan mag je gerust het ei bestudeerd zolang je maar wilt. Ik denk niet dat het ei meteen zou openbarsten' Sprak ze glimlachend en keek weer even rond.

Norwood had Lilith met alle plezier geholpen. Hij zocht altijd naar de achterliggende gedachten bij opdrachten die Jareth hem gaf. Hij deed bewust hem deze opdrachten geven en Norwood klaagde nooit snel en voerde ze vaak uit. Hoewel er van tijd tot tijd momenten waren met Jareth dat hij zich wel eens afvroeg of het nut had. Zo ook deze dag had hij zich sterk afgevraagd waarom hij nou daadwerkelijk dit moest doen. Echter had hij na dat hij de mappen had geordend wist hij wel waar Jareth op doelde. Om de elementen en hun balans te begrijpen is het nodig om je collega’s onder ogen te zien. Ze te leren kennen en op hun acties accuraat in te kunnen spelen om de balans in tact te houden. Dat vermoedde had hij. Of het klopte zou hij na moeten gaan bij Jareth. Norwood keek met een kalme blik naar Lilith die hij aan het rondleiden was.
Het duurde niet lang voor ze het over het drakenei had. Norwood sprak niet overdreven hard en was alert dat niemand hun af aan het luisteren was, dit was gevoelige informatie en dit mocht niet iedereen zijn oor bereiken. Norwood keek met een blik naar Lilith en vertelde zijn kennis op het gebied van drakeneieren. Hij keek haar met een vriendelijke blik aan en zweeg even toen ze het woord nam. Hij knikte. ‘Ik vertrouw op uw kennis en ervaring dat het ei daadwerkelijk veilig is.’ Stelde hij met een vriendelijke stem. ‘Ik twijfelde daar niet aan.’ Voegde hij er nog aan toe. ‘Mijn kennis reikt niet ver als het gaat om de dateren van het stadium van het ei.’ Gaf hij eerlijk toe. ‘Grense eieren daarentegen meer. Echter kan ik met een beetje energie detecteren of het ei nog een levensvorm heeft.’ Stelde hij met een kalme stem. ‘Goed dat het na de rondleiding komt. De warmte in je kamer kan voldoende zijn om hem al wat actief te maken en voor mij makkelijker aan te voelen of het nog leeft.’ Sprak hij met een kalme stem. Zijn ogen gingen door de gangen en hij liep samen met Lilith de trap op. Hij sloeg een gang in en opende de twee openslaande deuren en liep met haar de bibliotheek in. ‘Dit is de bibliotheek. Met een afdeling die alleen voor personeel toegankelijk is.’ Sprak hij met een kalme stem en knikte even. Hij ging zo nog langs een aantal belangrijke punten, zoals het lanceringsplatform en een van de leerlingenetages. De lokalen had hij een aantal bezocht, maar het gebouw was naarmate je het een keer doorliep geen groot doolhof meer. Hij glimlachte kalm en keek toen naar Lilith. ‘Ik heb zo’n beetje alles gehad nu. Het buitenterrein is heel overzichtelijk, je zult snel genoeg je weg terug vinden want het kasteel is vanuit vele punten echt zichtbaar.’ Sprak hij met een kalme stem.

Lilith nam alles goed in zich op. Ze wist natuurlijk wel dat als ze eenmaal alles zowat door had. En ongeveer kon gokken waar alles was dat het na een tijdje, wel makkelijker werd. Nu was het voor haar wel allemaal een warboel. maar iedere keer als Norwood wat uitleg over een bepaalde plaats gaf begon ze het zo wel een beetje te snappen. Ze mocht hem wel, hij was aardig, vriendelijk en geduldig. Even verzonk ze in gedachten. Velen dachten in het begin dat Lilith een rustig persoon was, wat ze deels wel is. maar het gevaar bij haar is dat je daardoor nooit op tijd kan zien wanneer ze uit gaat vliegen. Ze is nu eenmaal een raziaan en die waren opvliegerig van karakter, en zij was dat dus ook. Af en toe had ze zich geprobeerd te vergelijken met Eragon. Lilith had zelf soms rond gevraagd. De meesten zeiden dat zij gevaarlijker was omdat iedereen al wat afstand behield van Eragon aangezien hij altijd kwaad keek, bij haar zou het onverwachter komen.... Blijkbaar

‘Ik vertrouw op uw kennis en ervaring dat het ei daadwerkelijk veilig is.’ Stelde hij met een vriendelijke stem. ‘Ik twijfelde daar niet aan.’ Voegde hij er nog aan toe. ‘Mijn kennis reikt niet ver als het gaat om de dateren van het stadium van het ei.’ Gaf hij eerlijk toe. ‘Grense eieren daarentegen meer. Echter kan ik met een beetje energie detecteren of het ei nog een levensvorm heeft.’ Stelde hij met een kalme stem. ‘Goed dat het na de rondleiding komt. De warmte in je kamer kan voldoende zijn om hem al wat actief te maken en voor mij makkelijker aan te voelen of het nog leeft.’ Sprak hij met een kalme stem. De hele tijd luisterde Lilith aandacht naar wat hij vertelde. Hm hij had dus eigenlijk wel ervaring met drakeneieren. Lilith moest zichzelf er wel aan herinneren dat ze, wanneer ze tijd over had ze naar de academy ging die Eragon nu zowat over had genomen. Eragon zou haar later nog wel kunnen helpen. NIet dat het veel zou uitmaken aangezien ze bij hem in de leer heeft gezeten met de draken. Hij glimlachte kalm en keek toen naar Lilith. ‘Ik heb zo’n beetje alles gehad nu. Het buitenterrein is heel overzichtelijk, je zult snel genoeg je weg terug vinden want het kasteel is vanuit vele punten echt zichtbaar.’ Sprak hij met een kalme stem.

Ze glimlachte weer even kort naar Norwood en keek dan naar haar horloge en dan even naar buiten. "Wel volgens mij moet het drakenei er nu zo ongeveer al zijn net als mijn andere spullen. Dus wat vind je er van als we eens gaan zien, dan kun je het met je eigen ogen zien.' Stelde ze voor. Lilith wachtte even en draaide zich toen om. Het drakenei was er aangezien je de krachtige aura van de beschermingskoepel tot hier kon voelen vibreren. In een aangename stilte stapte ze samen met de opvolger van Jareth naar haar eigen toren. Hoe dichter ze daarbij kwamen hoe sterker iedereen het gevoel van ongemak zal voelen. Dat was de eerste waarschuwing dat de beschermingskoepel zou uitzenden naar ongewenste bezoekers die te dichtbij het ei zouden willen komen. Bij iedere stapt dat ze beide zetten werd het onaangename gevoel sterker en pijnlijker. Zelf voelde ze niks aangezien zij degene was die het er geplaatst had, haar eigen magie zou niet tegen haar kunnen keren.

Norwood liep al de tijd kalm naast Lilith en voelde dat hij zijn tijd kreeg om haar uit te leggen wat hij daadwerkelijk te vertellen had. Ze oogde kalm en vriendeilijk en speelde in op zijn woorden als hij iets vertelde door correcte reacties te geven. Hij liet alle belangrijke punten zien aan haar, maar ze zou snel genoeg de weg begrijpen in het relatief overzichtelijke kasteel. Hij glimlachte kalm naar Lilith en hij liep weer voor haar uit om haar de weg te wijzen terug. Hij zag dat ze op haar horloge keek en zijn blik gleed rustig naar de vertrouwde persoon toen ze begon over het drakenei. Een kleine glinstering die versterkt werd door de fakkels die het kasteel verlichtte op wat donkere stukken kwam in zijn ogen te staan. Hij keek haar even aan en vermoedde niets bijzonders toen ze steeds verder omhoog kwamen. Echter met de tree leken zijn benen steeds meer van lood te worden en leek zijn snelheid dermate meer af te nemen. Norwood was het ongemakkelijke gevoel misschien deels meester maar bij hem had het nog altijd dezelfde uitwerking als ieder andere persoon. Hij stond even stil op een van de laatste treeën en keek even met een blik naar Lilith die boekdelen sprak. In godsnaam, was dat drakenei dan zo bijzonder? Waren die mythische wezens dan op uitsterven bij die vurige planeet? Hij kon het niet geloven dat het zo zwaar beveiligd moest zijn. De laatste treden leken jaren te duren. De stekende pijn in zijn benen ontging hem niet en bij de laatste vijf treden kwam de stekende pijn tevens in zijn hoofd. Hij legde zijn hand tegen de zijwand van de wenteltrap. ‘Lilith?’ sprak hij vragend. ‘Kun je alsjeblieft deze beveiliging voor mij ongedaan maken voor de korte tijd dat ik het ei zie.’ Sprak hij met een hese stem. Zijn ogen keken haar met een smeekbede aan. Zijn lichaam voelde licht uitgeput en hij wist dat dit net als drijfzand kon zijn. Des te meer je verzet toonde des te meer je deze zogenaamde hel zou voelen. Vandaar dat Norwood zich van zijn ingewonnen bron en zijn tweede vorm ontzag. Hij wist dat als hij daarin zou belanden de koepel al net zo heftig terug zou slaan naar hem. Norwood zette de laatste stap op de tree en leunde tegen de muur. ‘Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatste zo heb afgezien..’ sprak hij met een vermakelijke grijns. Op het moment dat Lilith hem toestemming gaf liep Norwood zwijgzaam de kamer binnen en zag het ei al op een nette plek op haar bureau staan. Een tweetal personen stonden kennelijk te wachten op Lilith want toen Norwood er te dicht bij kwam kreeg hij twee gebogen zwaarden op een stok langs zijn keel om hem duidelijk te maken dat hij dichtbij genoeg was. ‘Lilith..’ sprak hij terwijl hij met een vinger wees naar het tweetal. ‘Kun je ze even vertellen dat ik hier niet kom om het ei te stelen.’ Sprak hij met een klein gegrinnik. Terwijl hij wachtte tot ze het duidelijk had gemaakt. Gelijk ging Norwood aan de slag. Hij bestudeerde het ei. ‘Het ziet er inderdaad nog goed in tact uit.’ Sprak hij met een concluderende stem. Hij legde beide handen boven het ei en tussen het ei en zijn handen begonnen magieslierten te ontstaan die zich verbonden. Ze koppelde zich daarna los en Norwood zijn ogen werden even serieus alsof er iets gaande was. Gelijk reageerde Norwood er op. Zijn ogen werden niet meer bruin maar waren groen en gloeide op. Vanuit zijn hand vormde zich stegeltjes en bolletjes die samen werden gevoegd en een klein DNA strengel wist zich in het ei te boren zonder de buitenwand te beschadigen. Norwood voelde hoe zijn magie snel weg werd gedronken. De draak in het ei had voor een jonkie nog akelig veel energie in zich. In een klap waren Norwood’s ogen weer normaal stopte de DNA strengel en verdween in het ei. Norwood voelde zijn benen slap worden en zijn blik werd zwart. Niet veel lag zijn lichaam futloos op de grond. Het ademde, zijn hart klopte. Maar naast deze enige tekenen van leven was er niets.

[Norwood heeft iets teveel energie gebruikt (a) Hij wordt volgende post wel wakker ]

Deze man beviel haar wel. Hij was kalm en vriendelijk. Opzich was Lilith dat natuurlijk ook. Kalm daarin tegen was weer iets anders. Ze leek vaak kalm maar vanbinnen was ze dat juist helemaal niet. Het was nu eenmaal makkelijker voor haar om haar emoties verborgen te houden, intoom houden jammer genoeg niet. Lilith had het wel eens geprobeerd, maar laten we zeggen dat dat nogal slecht afgelopen was. De persoon die daar voor de dupe was had niets meer van zich laten horen. Was zelf misschien gevlucht naar een andere planeet. Niet dat het haar zou doen verbazen. Laten we zeggen dat ze hem duidelijk heeft gemaakt nooit meer in haar beurt te komen. Hij had het meteen begrepen. Dat was goed, je had er namelijk van die domme die toch zouden blijven. Nadat ze samen met Norwood alle belangrijke locaties had bezocht liepen ze naar haar toren voor het draken ei. In het begin had ze niet veel bewaking bij het draken ei gezet.  Maar nog niet zo heel lang geleden had ze een dreigbrief gekregen. Het had Lilith zwaar pissed gemaakt omdat die gewoon ronduit hadden gezegd dat ze niet lang meer het ei zou hebben. Wie dachten die mensen wel dat ze was?! Door nog maar aan die herinnering te denken balde ze haar handen tot vuisten.
Terwijl ze verder naar oven gingen probeerde Lilith zich weer wat te laten kalmeren. Het is verleden tijd en sinds ze extra bewaking heeft gezet en nog eens een spreuk heeft ze niks meer van die mensen gehoord. Even schudde ze haar hoofd en duwde daarbij de gedachten weg.  ‘Lilith?’ sprak hij vragend. ‘Kun je alsjeblieft deze beveiliging voor mij ongedaan maken voor de korte tijd dat ik het ei zie.’ Sprak hij met een hese stem. Ze fronste even en keek dan geschokt. Was helemaal vergeten dat hij er niet zo goed tegen kon als zij zelf.
Met een korte handbeweging was de spreuk verdwenen. ‘ Het spijt me Norwood, ik was het helemaal vergeten. ‘ Onhandig krabde ze aan haar nek, om nog enkele verontschuldigingen aan hem te bieden.  Bezorgt keek ze naar hem. Kon zo zien dat zijn lichaam uitgeput was. Hij had moeten stoppen in plaats van door te gaan.  Ze gaat ook mannen nooit echt volledig begrijpen.  ‘Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatste zo heb afgezien..’ sprak hij met een vermakelijke grijns.  Kort beet ze op haar onderlip ‘ nogmaals, Sorry Norwood. ‘ Ugh ze gaat zich blijven schuldig voelen.
Even zuchtte ze diep en dwaalde weer zoals gewoonlijk even af met haar gedachten. ‘Lilith..’ sprak hij terwijl hij met een vinger wees naar het tweetal. ‘Kun je ze even vertellen dat ik hier niet kom om het ei te stelen.’ Sprak hij met een klein gegrinnik. Blijkbaar is ze onbewust stil blijven staan. Ze nam vlug twee grote stappen om haar kantoor binnen te gaan en knikte vriendelijk naar de twee mannen, die knikten  ook beleefd en trokken zich terug. Daarna keek ze zwijgend toe hoe Norwood contact begon te maken met het ei.
Zelf de twee bewakers die ze met haar leven zou vertrouwen keken nieuwsgierig toe. De twee mannen kende ze al  zo lang dat ze zelf wel veel voor hen zou willen riskeren, en voor de twee mannen gelde het zelfde. Meteen schoot Lilith in actie vanaf dat ze zag dat zijn benen het begonnen te begeven. ‘Norwood!’ Ze zorgde ervoor dat hij niet hard op de grond kwam en probeerde hem wakker te maken, tevergeefs. Veel kon ze er nu niet aan doen. Lilith kon wel zien dat het door uitputting. ‘Jongens help me even en breng hem naar mijn kamer en leg hem daar in men bed wil je’   Beval ze de twee mensen. Die gehoorzaamden meteen, raapten norwood van de grond en stopten hem onder de dekens in Lilith haar kingsize bed.
Lilith zelf ging naar haar keuken om iets te eten aangezien ze daar nog geen echte tijd voor had gehad. En aangezien Norwood toch niet meteen wakker gaat worden kon ze dat even goed nu wel even vlug wat eten.  Nadat ze zelf klaar was maakte ze ook wat Norwood, hij zou het nodig hebben vanaf dat hij wakker zou worden. Ze stopte het in de microgolf voor later en ging dan weer naar haar slaapkamer en controleerde of Norwood nog altijd ademde. Gelukkig wel.

Norwood zijn koppige acties hadden hem goed wat energie gekost. Hij wreef een zweetdruppel van zijn voorhoofd en keek even naar Lilith met een geforceerde glimlach toen hij vroeg aan haar of ze de spreuk kon ongedaan maken voor hem. Hij kon de druk niet dragen en het leek alsof hij steeds harder naar de grond werd geduwd. De zwaaiende beweging leek een groot deel van de druk doen wegnemen. Hij glimlachte vriendelijk en liep langs haar heen om zijn hand op haar schouder te leggen met en warme glimlach. ‘Geen zorgen, Lilith. Ik heb teveel meegemaakt om zomaar op te geven. Ik ben koppiger dan ik soms lijk, voel je niet schuldig.’ Sprak zijn stem kalm tegen haar. Zijn houding werd weer wat sterker en hij wilde direct het ei inspecteren, wat wederom wat moeilijkheden gaf. Hij voelde het koude lemmet tegen zijn keel drukken en nog net geen snee vormen. Zijn ogen keken even met een hulpzoekende blik naar Lilith. Haar geknik was voldoende en hij haalde even opgelucht adem.

Zijn ogen gingen naar het ei en hij liep met een boog om haar bureau en bestudeerde ieder detail. Hij was tamelijk onder de indruk dat ze dit nog kon vinden in Razen. Zeker na zo’n lange tijd, maar dit baarde Norwood wel zorgen. Een dier kan lang overleven, alsof de tijd voor hem stilstaat. Alles wat het van buitenaf kwaad doet, zal het dier van binnen beschadigen. Het was iets wat je niet kon voorkomen. Door de tijd kan zo’n dier, desondanks zijn trance, fatale wonden oplopen. Norwood zijn magie rijkte uit naar het ei door middel van slierten die zich, met de reagerende slierten verbonden. De ogen van Norwood werden vrijwel direct serieus door de piepende stem in zijn oor. Het was een stem die om hulp riep. Zijn ogen zochten even Lilith op en deed alsof er niets aan de hand was. Het dier had best zware schade opgelopen en aan de pieptoon was het hem bijna fataal geworden. Norwood besloot, desondanks zijn gedraineerde toestand, toch actie te ondernemen. Met als gevolg dat hij door de spreuk zijn bewustzijn verloor. Norwood glimlachte toen hij klaar was met de spreuk en voelde de vermoeidheid hem meester maken. Vervolgens werd het zwart.

Hij wist niet hoe lang het had geduurd maar langzaam bewoog zijn hand die loodzwaar aanvoelde. Hij tilde hem rustig op en greep naar zijn hoofd. Hij had niet echt gerust geslapen. Vreemde beelden hadden in zijn hoofd afgespeeld, alsof het draak wat informatie had overgedragen. Zwijgzaam kwam hij overeind en zag dat hij enkel zijn spijkerbroek nog maar aan had. Zijn lichaam mocht er best wel wezen, maar hij had niet verwacht dat ze hem netjes had uitgekleed. Het was al avond aan het worden en zijn ogen gleden naar de persoon die naast hem op een stoel zat. Hij glimlachte toen hij zag dat Lilith haar ogen gesloten waren en ze vredig leek te slapen. Hij keek op de klok en zuchtte even. Hij had echt een halve dag niets gedaan. Hij wreef even in zijn ogen en zag dat de bewakers het ei non-stop in de gaten hielden. Norwood stond op en voelde dat zijn benen weer gevoel kregen. Het was even vreemd maar hij stond snel genoeg. Geruisloos liep hij naar Lilith en zag toen pas het bord met eten voor hem staan. Ze was zo doordacht bezig geweest, niets onverwachts van een legendarische magiër. Hij legde zijn hand voorzichtig onder haar benen en tilde haar rustig op om haar vervolgens op het kingsize-bed neer te leggen en een deken netjes over haar heen te leggen. Hij glimlachte kalm en streek een verdwaalde lok uit haar gezicht. ‘Rust maar even uit.’ Sprak hij zachtjes. Ze zou ongetwijfeld geschrokken zijn door zijn vrij roekeloos gedrag van vanmiddag. Hij sloeg zijn overhemd over zijn bovenlichaam en knoopte het dicht om vervolgens de kamer binnen te lopen. De wachters keken hem even aan en hij knikte vriendelijk. Het ei had een gezonde gloed gekregen na zijn spreuk, zag hij en zwijgzaam sloot hij even zijn ogen. Hij voelde zich nog aardig moe. Misschien was het handig als hij toch nog even ging liggen. Zwijgzaam ging Norwood zitten op de rand van het bed en voor hij het wist was hij in slaap gevallen.

Lilith had moeten weten dat Norwood de spreuk niet aan kon. Ze was het zelf zo gewoon. Ze voelde er niks meer van aangezien ze die spreuk zelf had gemaakt. Er kwamen dan ook zelden tot haast nooit. Vooral geen onaangekondigde bezoekers. De spreuk was er om mensen uit de buurt van haar kamers te houden wanneer ze er niet was. Lilith hield er niet van als anderen i haar vertrekken waren zonder toezicht. Nadat ze de spreuk had doen verdwijnen verontschuldigde ze zich meteen. Ze had het niet mogen vergeten. hoe stom kon ze wel niet worden? Ze voelde zijn hand op haar schouder waardoor ze zich terug trok uit haar gedachten. ' Geen zorgen Lilith. Ik heb teveel meegemaakt om zomaar op te geven. Ik ben koppiger dan ik soms lijk, voel je niet schuldig' een kleine glimlach verscheen op haar gezicht. Die woorden gaven haar al wat rust, niet helemaal maar toch een beetje. Lilith ging voor een tweede keer in gedachten tot Norwood weer om hulp vroeg.

Damn ze was de twee bewakers vergeten. De twee mannen  namen hun werk doodserieus, daardoor gingen ze pas aan de kant nadat Lilith hen een bevel had gegeven. Lily kende hen beide dan ook. het waren haar vrienden geworden, maar het meest dat haar aan hen beviel was dat beide mannen hun werk en privé perfect gescheiden hielden. Ze zouden alles doen om hun object te beschermen ook al waren ander mans leven in gevaar.
Fronsend moest de LM toekijken naar Norwood, die zijn magie op het ei zat toe te passen. Wat hij deed, was voor haar nog een raadsel. Zelf de twee bewakers konden het niet laten om af en toe via hun ooghoeken nieuwsgierig toe te kijken, Iets dat Lilith hen niet kwalijk kon nemen. Net op tijd kon ze Norwood opvangen die bewusteloos neerviel. Hij leefde wel nog, dat was te zien aan zijn langzame ademhaling. De bewusteloze Norwood werd dan vlug naar haar bed over gebracht. Daar begon ze zijn overhemd los te knopen. En nee, het was niet om gebruikt te maken van zijn toestand. Als hij zijn hemd aan zou houden zou de kans er zijn dat hij onder de dikke dekens zou gaan zweten, en het is nou niet echt aangenaam om een hemd te dragen die ruikt naar zweet. Voor een seconde liet ze haar ogen over zijn bloot bovenlijf glijden. Hij kon er best wel wezen. De hemd lag ondertussen over de rugleuning van een zetel die naast het bed stond.

Het eten voor Norwood stond naast het bed op een nachtkastje klaar aangezien hij dat gaat nodig hebben. Nadat Lilith nog eens het ei via haar ooghoeken had gecontroleerd zette ze zich in de stoel naast het bed om dan weer in slaap te vallen. Hoeveel tijd er verstreken was na haar dutje wist ze niet, wat ze wel wist was dat Norwood in die tussen tijd was wakker geworden want zij lag nu in bed en hij aan de rand ervan. Een klein glimlachje kwam op haar lippen. Voor een tweede keer ging Lilith naar het ei en keek er als in een trance naar. Alsof er iemand haar lichaam overnam, hief ze haar hand op en raakte voorzichtig het ei aan. Alleen leek het haar niet meer te lukken om haar hand terug te trekken. Het ei leek op te leven -meer dan daarstraks- onder haar aanraking.. Wat had Norwood gedaan?! Het begon heviger te gloeien dan eerst. niet alleen dat maar Lilith kreeg het gevoel alsof iemand beetje per beetje energie van haar magie zat te absorberen, en het lukte haar niet om het op te laten houden. Haar kamer werd warmer met de seconde. Alsof het ei haar magie zat te gebruiken.

De kamertemperatuur steeg maar meer en meer.

Norwood had zijn ogen een tijd lang dichtgehouden en had zijn ademhaling rustig gehouden. Hij wist dat hij een tijd even moest blijven liggen voor hij direct op zou staan. Het was riskante boel als je magie compleet draineerde. Je zou er niet alleen van in coma raken, in het ergste geval zou je nooit meer wakker worden. Zijn lichaam voelde exact hierdoor loodzwaar aan. Ieder spier leek voor jaren niet gebruikt en moest weer wennen aan zijn functie, het bewegen van het lichaam. Norwood zijn ogen gingen opzij en zag dat Lilith in slaap was gevallen met enkel een klein deken over haar. Ze was zo bezorgd dat ze amper aan zichzelf gedacht had. Een klein waterig glimlachje kwam op zijn gezicht als hij er aan dacht hoe ze zich zorgen had gemaakt. Er waren niet veel personen recentelijk die hij dat echt had zien doen. Hij tilde haar zachtjes op en legde haar onder haar dekens, om vervolgens zijn eten op te eten en de kamer uit te lopen. Zwijgzaam opende hij een boek dat hij uit zijn vingers toverde en begon rustig te lezen op een van de stoelen, in de kamer er naast. Hij had niet door dat na een half uur Lilith weer wakker werd. Het moment dat hij voelde hoe warm het daadwerkelijk was geworden, veerde hij overeind. Zijn ogen schoten naar de kamer waar Lilith lag. Hij zag haar hand naar het ei gaan en over zijn ogen kwam een donker laagje, alsof hij een hagedis was. De slierten tussen Lilith en het ei bevestigde zijn vermoedens. Hij wist niet hoe lang dit al bezig was, maar iedere legendarische magician kende zijn limiet. Ze werd letterlijk leeggezogen. Het ei, was een hongerig type. Norwood zette zich af en mompelde een spreuk. Het was een wijze van barrière en zijn hand gloeide op onder de magie. Hij pakte de pols van Lilith vast en trok haar langzaam overeind en ging naast haar, op de rand van het bed, zitten. Hij keek met een strakke blik naar het ei. Hij spreidde zijn arm voor Lilith als zijnde bescherming. ‘Alamin ang iyong lugar, siya ang pinuno ng iyong kaharian ni,*’ hapte hij naar het ei. Het was een eeuwenoude taal en de magieslierten trokken zich terug, alsof het ei zich besefte wat hij zojuist deed. Norwood zijn ogen werden weer normaal en hij sloot zijn ogen en haalde diep adem. ‘Hij is een brutale, maar ik vermoed dat hij zich voed op magie van de nabije wezens. Het is niet gek na zo lang stil te zijn geweest,’ verklaarde hij. Zwijgzaam keek hij even naar Lilith. ‘Gaat het?’ vroeg hij toen.
 
 

* Know your place, she is your kingdom's leader.

Lilith is nieuwsgierig hoe lang het zou duren voor het draakje geboren zou worden. Wat voor ras het is en hoe het in een prachtige reusachtige draak zal groeien. Ze glimlacht even bij de gedachten. het was altijd wel interessant om het te zien evolueren. Je zou er een heel veel over kunnen leren. Al is het niet makkelijk om met een draak te gaan zitten praten. Het ware trotse wezens en keken op mensen neer, vooral als je niet respectvol wegens hen was. Lilith weet nog hoe ze vroeger meteen al een link voelde met de draken vergeleken met andere kinderen van haar leeftijd. Voor haar was het allemaal zo makkelijk, terwijl het voor anderen soms weken tot maanden kon duren voordat een draak tegen hen had gesproken. Je hebt er dan ook veel geduld voor nodig. Gelukkig had Lilith dat al van op jonge leeftijd. Haar ogen gleden even naar de slapende Norwood in haar bed. Ze zou het volgende keer moeten onthouden dat ze haar magie laat verdwijnen wanneer er bezoek is. Zo'n fouten hoorde ze niet te maken. Al was ze nogal lichtjes nerveus aangezien deze plaats nog allemaal zo nieuw voor haar was. Vandaar dat ze nogal verstrooid is.

Het maakte Lilith nieuwsgierig toen het drakenei haar leek te roepen. Wou dat ze naar hem toe kwam, wat ze ook trouwens deed. Het leek zelf te gloeien. Voorzichtig raakte ze het aan, bang dat het onder aanraking ieder moment zou kunnen breken. Daarvoor in de plaats begon het klein wezentje haar magie en energie te absorberen. Met de seconde voelde ze hoe haar magie zwakker werd. Paniek nam haar over nadat ze niet wist hoe ze het dier moest laten stoppen. Pas nadat het gestopt was zakte Lilith lichtjes door haar benen en merkte dan pas op dat het dankzij Norwood was dat het wezen gestopt was. Opgelucht slaakte ze een diepe zucht. ‘Hij is een brutale, maar ik vermoed dat hij zich voed op magie van de nabije wezens. Het is niet gek na zo lang stil te zijn geweest,’ verklaarde hij. Kort knikte ze ' Dat heb ik nu wel zo bedacht' sprak ze zachtjes. Kwam weer stillaan tot rust en haar magie werd al weer meteen sterk, alsof het nooit is afgezwakt geweest. ‘Gaat het?’ vroeg hij toen. Ze grinnikte lichtjes. 'het gaat wel, heb al erger meegemaakt... Ik hoop dat je genoeg hebt gerust?' Vroeg ze om van het onderwerp af te dwalen voor een of andere onbekende reden.