Norwood had inderdaad geen bezoek verwacht en glimlachte kalm naa Eres. Terwijl hij met zijn handdoek nog zijn nek droog veegde bestudeerde hij snel de omgeving. Hij gaf Aageth de opdracht iets lekkers uit de koelkast te halen, wetend dat Aageth wist waar hij op doelde. Norwood draaide zich terug naar zijn kamer en trok een gemakkelijk shirt aan en een stel schoenen. Vluchtig kamde hij zijn haren, om er wat verzorgder uit te zien. Aageth was inmiddels al richting het keukenblok gewandeld, toen Norwood ook aan kwam zetten in de woonkamer. Met kalme passen liep hij richting Aageth en hij luisterde naar Eres haar woorden. Hij grinnikte enkel als reactie en zakte door zijn knieën en hielp Aageth de ronde houten plaat op het aanrecht te zetten. ‘Aageth heeft me ook wat van het hoofd afgezeurd, de laatste tijd tenminste,’ sprak Norwood kalm. ‘De bijlessen blijven maar aanslepen, ik had amper tijd om met hem nog even langs te komen,’ verklaarde Norwood die vier gelijke punten van de appeltaart afsneed. Norwood legde ze voorzichtig op het bordje en spoot er wat slagroom netjes naast. ‘Hier breng dat maar eens naar onze gasten,’ sprak hij tegen Aageth. Aageth pakte het eerste bordje en zette deze netjes neer voor Eres. ‘Zelfgemaakt!’ sprak hij trots tegen Eres. Hij liep toen snel terug en bracht ook voor Elune een stukje appeltaart mee. Norwood had inmiddels zelf koffie ingeschonken en liep vervolgens naar de eettafel om een stoel bij te schuiven. Rustig nam Norwood plaats op een van de stoelen en zette zijn koffie op de glazen plaat van de salontafel. Hij was aangenaam verrast met dit bezoek en met een glimlach keek hij richting Elune. Aageth kwam met de laatste twee aanlopen en zette deze voorzichtig neer bij hem en Norwood. Norwood knikte naar Aageth en zette zijn appeltaart neer. Voorzichtig stond hij op en keek naar de twee kids. ‘Jullie willen ongetwijfeld ook wat te drinken,’ sprak Norwood en stond rustig op. Hij liep naar de koelkast en haalde daar een verse vruchtensap uit. Norwood haalde het folie van de kan af en schonk twee glazen vol. Hij liep vervolgens naar de tafel en Aageth keek nieuwsgierig naar het drankje. ‘Wat is dat, pap?’ sprak hij. ‘Ik heb het voor elkaar gekregen een voorraadje verse vruchten mee te nemen van Gren, toen Ronodan me onverwachts meesleurde. Probeer maar,’ sprak hij. Aageth dronk rustig een slokje van het sapje en glimlachte. ‘Het is lekker!’ sprak hij. Norwood wist dat het een vrij zoet drankje was door de vruchten die er in zaten. Daarnaast zaten er veel vitamines in die jonge kinderen nodig hadden. Het leek dus meer op een gezond frisdrankje zonder prik. Norwood glimlachte en keek toen naar Eres en Elune. ‘Ik had gehoord dat je een nieuwe stagiaire had?’ sprak Norwood glimlachend om het gesprek verder aan te knopen.

Norwood had gezien dat Eres haar blik had afgewend, maar hij had het eerlijk gezegd wel verwacht. Veel tijd om te staren was haar ook niet gegund omdat Norwood uit goed fatsoen zichzelf wel even ging aankleden. Aageth had al verklapt dat hij iets lekkers in de koelkast had staan en Norwood glimlachte kalm o pde woorden van Eres. ‘Vertel mij wat, ik heb ook nog zat nakijkwerk te verrichten,’ sprak hij grinnikend tegen Eres. ‘Ach, dat hoort bij het bestaan van een docent,’ sprak hij en rekte een arm wat de lucht in. Terwijl hij richting het koffiezetapparat liep en daar zichzelf wat van het zwarte prut inschonk. Norwood liep daarna naar de bank en zeeg er rustig op neer naast Eres. Hij zag dat Aageth de gasten en hem al geholpen had en hij woelde het jongetje dat in de luxe fauteuil zat even door zijn haren dat lachend hem wegduwde. ‘Goed bezig, mijn zoon,’ sprak hij grinnikend en glimlachte. Op dat moment keek Elune op en vertelde dat het lekker was. Aageth keek blozend weg en grinnikte even ongemakkelijk. ‘Ik heb wel wat hulp gehad hoor,’ sprak hij eerlijk. Norwood boog voorover en legde een vinger tegen zijn eigen lippen. ‘Ssst, dat was ons geheimpje. Dat moet je niet zeggen,’ sprak hij fluisterend zodat Eres en Elune het ook konde horen. Norwood glimlachte toen Aageth een brede glimlach op zette en toch even moest melden dat hij het meeste had gedaan. ‘Zo wil ik het horen,’ sprak Norwood grinnikend. Norwood zijn blik gleed toen naar Elune. ‘En hoe is het met je egeltje?’ sprak hij toen vragend. ‘De winter begint langzaam zijn uittrede te maken, wordt hij al wat actiever?’ waren vriendelijke vragen naar haar gericht. Norwood keek toen even opzij naar Eres en schonk haar een warme glimlach. Hij vond het heerlijk die jonge kinderen, ze waren zo vol onschuld en levenslust. Het was iets fragiels wat je als volwassene niet eens meer kon inbeelden dat je het nog had. Norwood gaf daarom niet voor niets les op deze school. De voldoending kinderen iets te leren was zo groot, veel groter dan de archeologie waar stoffige dingen werden opgegraven uit stoffige bedoelingen. Norwood wachtte geduldig op Elune’s reactie en knikte er op. Aageth keek ineens op en zette zijn bordje neer. ‘Pap! Mag ik Chamo laten zien?’ sprak hij toen opgewekt. ‘Ja, tuurlijk. Waarom niet?’ sprak hij toen. Hij was nog maar half uitgesproken of het kind was al zijn slaapkamer ingestormd. Hij kwam terug met een vierkantige plastic terrarium dat drie keer de inhoud van een fikse schoendoos had. Er in waren verschillende tropisch uitziende planten en een grote gebogen tak te vinden. Hij zette hem trots op de tafel en glimlachte kalm. ‘Dit is Chamo!’ sprak hij opgewekt tegen Elune. ‘Alleen is hij wat verlegen, je moet hem goed zoeken,’ sprak hij lachend. Chamo was namelijk niets meer dan een panterkameleon die zich van origine op Gren bevond. Deze doerakker kon zich het beste camoufleren in de intergalactische soortenlijst van dit soort type dieren. Hij was daarom ook vrij lastig te vinden in zo’n kleine ruimte. Laat staan in het wild. Norwood glimlachte kalm en keek naar Eres, liet de twee kinderen in hun zoektocht naar Chamo even voor wat ze waren. ‘Ik heb niets gehoord over een komende stagiaire, helaas. De stagiaires zijn ook niet echt in trek momenteel, ik hoorde laatst dat we er maar vier hadden,’ sprak hij kalm. ‘Goed om te horen dat ze zo gemotiveerd is, zelf vind ik het ook prettiger als iemand het doet met zin,’ sprak hij en nam een hapje van de taart gevolgd door een warme slok koffie. ‘Heb je nog veel met de gitaar gespeeld?’ besloot Norwood door te gaan op het onderwerp muziek en keek haar glimlachend aan terwijl hij rustig een hap van zijn taart in zijn mond stopte met het bijgelegen vorkje.