De eerste keer.

Mèadraid was blij dat Madeline haar de sleutels voor de ziekenzaal had gegeven. Zo hadden zij en Hatori ook een werkplek en hoefde ze niet alles terplekke te doen waar ze soms niet alle spullen hadden. Mèadraid stak de sleutels in het slot en deed de deur open. Ze knipte een maal met haar vingers en een paar lichtbollen zweefde omhoog naar het plafon om de zaal wat te verlichten. Mèadraid deed haar witte jas uit en legde die even over een stoel heen terwijl ze haar bril afdeed en in haar zak stopte.

Rose liep richting de ziekenzaal, en ze keek dan even in het rond. Ze voelde zich misselijk en duizelig, waarna ze dan kalm en erg bleek naar de ziekenzaal ging. Even sloot ze haar ogen, en ze voelde dat ze bijna ging vallen. Daarna deed ze vlug haar ogen weer open, waarna ze gewoon verder ging naar de ziekenzaal. Net een paar meters verder viel ze plots de grond op, waarna ze dan haar bewustzijn verloor.

Antony liep zelf ook richting de ziekenzaal voor die grote wonde op zijn gezicht. Hij liep de ziekenzaal in en ging op het bed zitten. Wachten op de verpleegster of dokter of wat dan ook. Hij keek naar de grond en zuchte even diep. Hij had een stekende pijn in zijn rug r barstende koppijn.

Mèadraid keek om toen ze voetstappen hoorde. Ze zag Rose en rende op haar af toen ze bewusteloos op de grond viel. Mèadraid tilde haar met moeite op. Ze was niet zo enorm sterk. Ze keek even op toen ze Antony zag binnenkomen. De grote wond op zijn gezicht viel op als een zwerende duim. Ze zag dat hij ging zitten.

Hatori kwam juist binnenlopen. Hij keek van Mèadraid naar Rose en dan naar Antony. Hij nam Rose over van Mèadraid die haar nogal wankel en onhandig optilde. Hatori tilde Rose met veel gemak op en legde haar op een bed. ''Ga jij maar naar hem toe. Ik regel haar wel'' zei hij zacht tegen Mèadraid.

Antony keek op toen hij de stemmen hoorden van de twee. Hij keek dan maar weer naar de grond en wachte af. Hij geeuwde eventjes. Hij wreef over zijn hoofd en zuchte dan maar.
"Domme Savador ook"mompelde hij.

Mèadraid keek op toen Hatori Rose van haar overnam. Ze zuchtte zachtjes. Daarna liep ze naar Antony toe en bekeek zijn wond. ''Hoe kom je aan zo`n enorme wond?'' vroeg ze verbaasd. Dat kon niet zijn gebeurd door een simpele val. ''Tja dat zal toch gehecht moeten worden'' zei ze tegen hem. Ze pakte haar bril uit haar zak en zette hem op. Daarna liep ze naar een bureau en pakte een fles water, hechtdraad en een stompe naald.

"Een Master"zei hij tegen haar en haalde zijn schouders even op. "Zou je daarna ook willen kijken naar mijn rug"vroeg hij aan haar en glimlachte kort. OP zijn rug was een grote blauwe plek zichtbaar. Hij keekmaar weer naar de grond. Nog een hechting erbij maakte hem echt niets uit,maar hij wist dat hij Savador nog zou terugpakken.

Rose lag bewusteloos neer, en ze had niet door dat men haar oppakte. Ze voelde zelfs niet dat ze op een bed werd neergelegt, en ze maakte dan even schokbewegingen met haar lichaam. Ze had blijkbaar een kortsluiting in haar krachten gekregen, aangezien ze niet zo heel lang geleden net de fury onder controle had. Nouja ze had te veel getraind dan dat ze eigenlijk aankon, en dit was dan ook het resultaat van de training.

''Een Master'' riep Mèadraid uit en liet de spullen uit haar handen vallen. De fles water kon ze nog net op tijd opvangen. Ze raapte de naald en het draad weer op en liep terug naar Antony. Ze ging naast hem zitten en pakte een schone doek. Ze trok een straal water uit de fles en maakte de doek nat terwijl ze de wond schoonmaakte. Uit een andere fles puur alcohol trok ze ook een straal om de wond te ontsmetten. ''Dit kan even prikken'' zei ze tegen Antony en depte voorzichtig met de doek bij zijn wond.

Antony keek haar even aan en knikte. Hij voelde de natte doek op de wonden en het prikte maar even. Echt pijn deed het niet. Maar hij besloot verder niets te zeggen over degene die hem had geduwd. Dat zou slecht ter val komen voor diegene en daar had hij nu niet echt zin in.

Plots kwam er om haar lichaam vlammen, en deze waren dan ook aan het vergroten zonder dat ze het door had. Haar ogen waren nog gesloten, en alweer maakte ze schokbewegingen. Ze wist al een tijdje dat er wat mis was met haar, maar toch had ze het aan niemand willen vertellen. Dat was dan eerder om hen niet bezorgd te maken, maar dan nog zou ze het nooit vertellen van wat er gebeurd was. Ondanks de vlammen voelde ze wel wat kouder aan, maar ook dat had ze niet onder controle.

''Wie was het?'' vroeg Hatori en keek Antony even recht aan. Zijn blik en concentratie gingen al gauw weer naar Rose toen ze schokbewegingen begon te maken. Hij mompelde zacht een spreuk. Zijn handen lichtte wit op. Hatori drukte op Rose`s drukpunten op haar lichaam zodat de schokbewegingen zouden moeten stoppen. Waar Hatori drukte lichtte Rose`s huid even op. Hij stapte achteruit toen om haar lichaam vlammen oprezen. ''Mèadraid, dit gaat niet goed'' zei hij tegen haar.

Mèadraid was inmiddels de wond van Antony aan het hechten. Ze keek om toen de vlammen bij Rose verschenen. Ze kon nu even niets doen. Ze moest eerst Antony helpen. Ze hechtte zijn wond dicht. ''Ik ga zo kijken naar je rug'' zei ze tegen hem. Ze stond op en liep naar Rose toe. ''Hatori, ik heb geen idee wat ik moet doen. Ik ben een dokter ik heb dit nog niet geleerd'' zei ze tegen hem.

"Zou,het helpen als je met water om haar heen stuurt,zodat de vlammen al dimmen"zei hij.
Hij keek rustig rond er ws hier genoeg water. Maar of het hielp wist hji niet. Hij had hier wel al is wat over gelezen. "Ik kan met water sturen,we kunnen het iniedergeval proberen"zei hij tegen hun.

Celedë kwam de ziekenzaal ook binnenlopen. Ze had gehoord wat er ongeveer was gebeurd op de etage van Razen. Ze liep direct door naar Antony na even een blik te hebben geworpen op Rose. Ze zag zijn hechting. ''Hoe gaat het met je?'' vroeg ze zacht na hem een kus op zijn lippen te hebben gegeven.

Antony merkte Celedë op en glimlachte even. "Met mij gaat het goed"zei hij tegen haar. "Buiten de rugpijn gaa het wel"zei hij en gaf haar een korte knuffel. Toen keek hij naar Rose en wachte op een antwoord van de twee dokters of wat ze ook waren. Hij ging weer zitten en keek hun allen aan.

''Mèadraid jij weet meer over water magie dan ik ooit heb geleerd. Je moet iets proberen. Als gewone dingen niet helpen moet je het ongewone proberen'' zei Hatori. Hij had geen gevorderde studie water magie gedaan zoals Mèadraid nu deed. Hij wist niet meer dan de middelbare schoolier hier werd geleerd. Hij keek naar Antony en zuchtte even. ''Dit is niet gebruikelijk maar momenteel is alle hulp welkom'' zei hij.

Hij luisterde naar Hatori en concentreerde zich op het water. Het water vloeide uit de fles en zweefde in een slangenvorm naar de vlammen. Toen liet hij het water opsplitsen in 3 delen. Hij maakte met zijn handen een cirkel en het water storte zich neer op de vlammen.

Mèadraid keek even naar de grond en luisterde naar Hatori`s woorden. ''Ik heb een idee'' zei ze daarna. Ze keek naar Antony. ''Ik heb laatst een spreuk geleerd. Aqua Mirenque. Het effect is een kleine vloedgolf van water die je in allerlei vormen kan sturen als je het goed doet. Als we een bal om Rose weten heen te vormen kan dat de vlammen doven'' zei ze. ''Maar ik kan dit nog niet alleen daarbij moeten onze bewegingen precies gelijk zijn'' zei ze tegen Antony.

"Die spreuk heb ik nog niet geleerd maar ik zal mijn best doen"zei hij tegen haar. Hij liet het water van hem weer naar een fles gaan en keek dan naar Mèadrid. "Ik ben klaar"zei hij. Hij keek haar aan en concentreede zich als eerste zaak weer op het water in de kamer.

''Dat komt omdat die spreuk vergevorderde magie is. Dat leer je enkel als je water magie gaat studeren op een universiteit'' zei Mèadraid met een kleine glimlach. Ze pakte een grote fles water en strooide dat uit om het bed waar Rose lag. ''Antony ga aan de andere kant van het bed staan'' zei ze tegen hem terwijl ze zelf ook aan een kant van het bed staan. Ze mompelde zacht de spreuk en rees het water op. ''Oke, het is uiterst belangrijk dat je precies mijn bewegingen nadoet Antony'' zei Mèadraid. Ze bewoog haar armen als eb en vloed een kant op zodat het water langzaam in beweging kwam en een halve ring van water. Antony moest de andere helft doen.

Antony liep naar de andere kant van het bed en keek naar haar bewegingen. Hij deed haar perfect na en ook het water bij hem kwam naar boven en maakte de andere halve cirkel.
Hij bleef die bewegingen den in uiterste concentratie. Even voelde hij de vlammen tegen zich aan maar die weken voor het water. Antony kreeg last van zijn rug. Maar bleef volhouden.

''Goed nu moeten we van deze ring een bol te maken om Rose heen'' zei Mèadraid. Een arm bleef de eb en vloed beweging maken terwijl haar andere arm een halve maan beweging deed naar voren. Het water kwam in beweging en vormde zich over half over Rose heen. ''Vuur heeft zuurstof nodig om te groeien. Als we de zuurstof buitensluiten, sluiten we het vuur buiten'' zei ze.

Antony volgde haar bewegingen en ook hij maakte de halve maan beweging. De andere helft van de bol sloot zich ook. Met zijn andere arm bewoog hij met diezelfde eb en vloed beweging. De pijn in zijn rug speelde hem parten hij sloeg bijna omver maar zette zich schrap.

PROFILE MAGICIAN

» Eerste keer les geven
» De eerste les.
» De eerste les
» Eerste Les
» De eerste dag

De eerste keer.

De eerste keer.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen