De eerste keer.

Celedë glimlachte even flauwtjes. Ze keek daarna even naar Meadraid. ''Ik let er wel op dat hij geen dingen doet die hij nog niet mag'' zei ze en grijnsde even plagend naar Antony. ''Bedankt'' zei ze daarna tegen Meadraid. Op momenten als dit was Celedë heel blij dat er nu ook twee doktoren waren. Zij had Antony niet kunnen genezen en ze had er niet veel voor gevoeld om alles uit te leggen aan een leraar. Meadraid beschouwde ze niet echt zo omdat het leeftijdsverschil misschien wat minder groot was en Meadraid zelf ook nog naar school ging. En Hatori was dan misschien wat killer maar Celedë vond hem wel een goede dokter.

"En wat mag ik volgens jou dan niet doen"zei hij tegen haar en glimlachte eventjes. Hij keek haar aan en knikte nog maals naar Hatori en Mèadraid. Hij keek dan naar Celedë en wachte op een antwoord van haar. "Wel,wat mag ik volgens mijn verpleegster niet doen"vroeg hij zachtjes tegen haar.

''In elk geval niet zwemmen of vechten de komende tijd'' grijnsde Celedë. ''En verder ga ik erop toezien dat jij veel rust krijgt'' vervolgde ze. Ze had haar armen nog steeds om Antony`s nek geslagen. Ze gaf hem nog een kus. Haar grijns vervaagde een beetje toen Imeth ineens haar gedachte binnendrong. Celedë wist meer over zijn komst hier dan ze tegen anderen had gezegd. Zelfs Diva wist niet de complete waarheid, terwijl het toch bijna allemaal over haar ging.

"Wat is er"vroeg hij zachtjes aan haar toen hij zag dat zijn grijns vertrok. Hij legde zijn hand op haar wang en streek daarover. "Rust zal ik wel krijgen,maar als jij bij mij bent ik weet niet of ik me rustig kan houden"zei hi plagerig en stak zijn tong even uit. Zijn donkere ogen keken haar kalmpjes aan en wachte af.

Celedë keek op toen ze Antony`s stem hoorde. ''Niets, ik dacht enkel even aan mijn neef meer niet'' zei ze. Ze wist niet of Antony hem al ontmoet had daarom zei ze zijn naam niet. Maar na zijn tweede opmerking grijnsde Celedë weer. ''Is dat een uitdaging?'' vroeg ze en haar felrode ogen lichtte even een beetje op.

"Of course that's a challenge"zei hij en grijnsde eventjes. Hij had haar neef al ontmoet en haalde zijn schouders op. Hij zou ook maar zwijgen over het feit dat hij een soort van vrienden was geworden met Donovan. "Wat vind je eigenlijk van wat je gehoord hebt,van wat er op de etage van Razen is gebeurt"vroeg hij aan haar en wachte af.

Celedë zei even niets toen Antony begon over wat er op de etage van Razen gebeurd was. ''Ik vond het zowiezo stom van Diva. Ik bedoel Donovan heeft haar meerdere malen geprobeerd te doden en dan ineens dit'' zei ze uiteindelijk. Dat Antony en Donovan nu een soort van vrienden waren, daar wist Celedë niets vanaf. Ze had maar voor de helft gehoord wat er gebeurd was en wist de precieze details er niet van.

"Dat was inderdaad niet heel slim,maar wat de master gedaan heeft was helemaal niet slim"zei hij tegen haar en sloot het onderwerp nu af. Hij keek haar aan en grijnsde even. "Wel ik denk dat ik hier niet meer moet zijn"zei hij tegen haar. Hij sloeg zijn arm over haar heen en liep samen met haar naar buiten.

(kmoet eten)

(Jammer, smakelijk)

Celedë glimlachte even naar Antony. Ze keek nog even over haar schouder naar Mèadraid en Hatori maar keek toen weer voor zich. Ze voelde Antony`s arm om haar heen en dat zorgde ervoor dat ze van binnen even gloeide.

Hij keek haar aan en glimlachte even. "Naar waar wil je eigenlijk gaan"vroeg hij aan haar en wachte langzaam af. Hij liep rustig verder met haar aan zijn zij. Aangezien hij zelf nog niet wist waar hij heen wou gaan. Misschien naar buiten aangezien hij even niet binnen wou zitten.

(nu moet ik weer afwassen Sad

)

(Niet eerlijk Sad

)

''Even naar het grasveld, of misschien het meer? Ik ben eerlijk gezegd wel toe aan wat frisse lucht'' zei Celedë. Ze had genoeg binnen gezeten voor vandaag en ze hadden nu toch geen les dus ze konden makkelijk even naar buiten. Ze keek Antony even vragend aan terwijl ze op zijn antwoord wachtte.

(But now i'm back)

"Wel anders gaan we naar het meer"zei hij tegen haar en glimlachte even. "Zeg nu is,van in de les van Kale waarom een hyena als dier"vroeg hji geinterreseerd aan haar. Ze waren al in de hal aangekomen en ze zouden z buiten gaan.

(Ik maak het topic anders wel)

Celedë glimlachte zachtjes. ''Ik wist dat je dat ging vragen'' zei ze zacht. ''Ik koos voor de Hyena omdat ze me ooit gered hebben. Toen ik heel klein was en ik nog met mijn ouders ergens op Erd op vakantie was verdwaalde ik. Het was dankzij een Hyena dat ik de weg terug gevonden had naar Diva en mijn ouders'' zei ze en keek Antony aan. ''En nu jij, waarom een leeuw?'' vroeg ze.

(Is goed)

"Wel omdat de leeuw mijn karakter weerspiegeld en omdat het dier op mijn rug staat. Het teken van de Desperado's,en mijn karakter,kwamen uit op de leeuw"zei hij tegen haar en glimlachte even. Toen liep hij naar buiten met haar.

Savador kwam strompelend de ziekenzaal binnen maar negeerde de pijn. Hij hinkte naar het dichtstbijzijnde bed toe en bleef er staan om over zijn schouder te kijken. Diva zou zo ook wel komen, hij deed dit immers meer voor haar dan voor zichzelf. Als het aan hem had gelegen had hij zijn knie gewoon zonder medische hulp laten herstellen. Hij liet zijn blik over de schone witte lakens van het ziekenbed glijden en zuchtte. Daar kon hij niet zomaar op gaan liggen. Hij was helemaal doorweekt en zijn haar en kleding zaten onder de modder. Savador leunde op zijn kruk en wachtte geduldig tot Mèadraid of Hatori naar hem toekwam en op Diva.

Rose zat nog steeds in het bed, maar ze keek dan naar Hatori. Ze vroeg zich eigenlijk af of ze wel al weg mocht, en ze zucht heel even diep. Daarna zag ze plots Diva en master Savador binnenkomen. Ze keek hen even kort aan, en daarna sloot ze haar ogen gewoon weer voor een lange tijd.

Diva kwam achter Master Savador aangelopen. Haar ene arm hing slap langs haar lichaam en ze probeerde er zomin mogelijk mee te bewegen in verband met de wond op haar schouderblad. Ze druipte nog een beetje na en ook zij zat onder de modder. Ze stond er een beetje ongemakkelijk bij, niet precies wetend wat te doen.

Rose zat dan recht op het bed, en ze keek wat bezorgd naar Diva. Ze zucht heel even diep, en ze liep dan naar haar toe. "Diva? Wat is er met je gebeurd?" Vroeg Rose dan bezorgd aan haar, en ze keek dan naar de wonde op haar schouderblad. Even beet ze op haar onderlip, en ze had beter niet te snel opgestaan. Kort schud ze wat met haar hoofd, en ze keek dan naar Master Savador. Het vreemde was dat ze hem ook wat bezorgd aankeek, en toch liet ze dat niet aan hem zien. Nee, ze liet het hem niet zien, want anders zou hij haar toch staan uitmaken. Alweer slaakte ze een diepe zucht, en ze keek dan naar Hatori en de andere dokter.

Nadat Hatori Antony had geopereerd en de spullen had schoongemaakt en opgeborgen was hij naar het raam gelopen en had dat open gedaan om daarna een sigaret op te steken. Hij blies even de rook uit en enkel zijn ogen keken naar de deur toen er mensen binnenkwamen. Het waren Savador en Diva die er allebij als verzopen katten bij stonden en onder de modder zaten. Hatori blies de rook van zijn sigaret uit en drukte hem uit in de asbak in de vensterbank. ''Ga maar zitten. Die lakens maken we later wel weer schoon'' zei hij tegen zowel Savador als Diva. Hatori liep eerst naar Rose en bleef bij haar bed even staan. ''Ik zou jou vannacht graag even hier willen houden. Enkel ter observatie dus maak je maar geen zorgen'' zei hij.

Rose keek naar Hatori, en ze zucht heel even diep. "Ok is goed." Zei Rose dan tegen hem, en ze ging weer gewoon neerliggen. "Is het enkel voor deze nacht of volgen er nog nachten?" Vroeg ze dan nieuwsgierig aan hem, en ze keek hem even kalm aan. Ze wist dat het niet veel kon helpen, maar wat ze hem wel kon aanraden was Master Joël. "Uhm als u iets niet weet moet u vragen naar Master Joël hij kent de situatie waar ik nu inzit." Zei ze dan tegen hem, en ze keek dan naar Diva.

''Ik praat er liever niet over Rose'' zei Diva zachtjes tegen haar. Ze keek even op naar Hatori toen ze hem hoorde. ''Weet U dat wel zeker?'' vroeg ze zacht. Ze besloot er maar niet verder op in te gaan en ging voorzichtig zitten. Haar blik ging even naar Master Savador maar daarna keek Diva naar haar schoot.

Savador deed zijn vest uit, die het meeste vocht van de regen had opgenomen, en ging met tegenzin op het bed liggen. De lakens en het beddengoed zagen meteen vuil van de modder. Hij grijnsde even naar Diva toen hij haar opmerkte en keek vervolgens weer naar Hatori. Savador vroeg zich af wat hij ging toepassen om zijn knie te helpen genezen.

''Een nacht lijkt me voldoende het is enkel observatie Rose'' zei Hatori kalm tegen haar. Hij keek nu naar Mèadraid. Hij knikte enkel naar haar en keek toen even naar Diva met de bedoeling dat Mèadraid maar even moest kijken wat zij had dan nam hij Savador wel voor zijn rekening. Hij liep naar Savador toe en bleef bij hem stilstaan. ''Ik zal maar niet vragen wat er gebeurdt is met jullie'' zei hij na een blik te hebben geworpen op het doorweekte vest van Savador dat naast water ook nog eens volzat met modder. Hatori mompelde zachtjes een spreuk en zijn hand lichtte wit op. De witte gloed verspreidde zich van zijn hand en wees hem zo de plekken aan waar Savador gewond was. Daarna keerde het terug naar zijn hand met de informatie die Hatori nodig had. ''Je hebt kennelijk een flinke klap in je maag te verduren gehad maar het grootste probleem nu is je knie'' zei hij. ''Voor ik het kan genezen zal ik toch echt moeten weten wat ermee gebeurd is'' zei hij en keek Savador recht en zonder enig emotie aan.

Savadors gezicht betrok toen hij Hatori naar zijn bed toe zag lopen. Het was beter dat dit snel voorbij zou zijn. Hij hield er niet zo van om zijn vertrouwen in andere mensen te steken, vooral niet een dokter die hij nauwelijks kende. Hij zweeg en keek toe hoe Hatori een spreuk mompelde en met zijn hand, die wit oplichtte, de plekken kon zien waar hij gewond was. Vervolgens keek hij Hatori weer met een norse blik aan toen hij vroeg wat er met zijn knie was gebeurd. 'Eén van de vredelievende leerlingen hier heeft me een schop gegeven,' zei Savador sarcastisch. Dat antwoord vond hij goed zat, hij was niet echt van plan Hatori alles te vertellen over wat er gebeurd was op de etage.

Mèadraid was blij dat zij Diva mocht onderzoeken en niet Savador. Ze kreeg nog steeds de rillingen van die man al vanaf de eerste keer dat ze hem ontmoet had. Ze liep naar Diva toe en het eerste wat haar direct opviel was haar zwartgeblakerde schouderwond. ''Dit kan even prikken Diva'' zei ze zacht tegen haar. Daarna haalde ze uit de waterzak die ze aan een riem om haar middel had geknoopt een straal water en omgaf haar hand daarmee. Ze legde haar hand, omringt met water op Diva wond. Toen ze hem er weer af haalde las ze de informatie eruit af. ''Ben je door de bliksem geraakt?'' riep Mèadraid verschrikt uit. Maar hoe kon Diva zoiets overleefd hebben?

PROFILE MAGICIAN

» Eerste keer les geven
» De eerste les.
» De eerste les
» Eerste Les
» De eerste dag

De eerste keer.

De eerste keer.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen