De eerste keer.

''Meer hoef ik niet te weten'' zei Hatori emotieloos. Hij voelde voorzichtig aan Savador`s knie. Hij had niets gebroken maar Hatori kon voelen dat zijn knieschijf uit de kom was. ''Dit zal even pijn doen'' zei hij enkel. Hij drukte hard tegen de knieschijf van Savador tot hij voelde dat die weer op zijn plek terugschoof. Hij keek op toen hij Mèadraid hoorde schreeuwen. ''Maar zo`n klap overleeft niemand'' zei hij tegen haar. En zeker niet op een plek die zo dicht bij het hart zat.

''Het was ook geen bliksemschift in mijn schouder. Ik had een andere vorm aangenomen en het was in mijn vleugel'' zei Diva zachtjes. Ze voelde zich ineens erg ongemakkelijk hier en wenste dat ze hier niet was gekomen. Ze keek even naar Mèadraid. ''U kan dit genezen toch?'' vroeg ze zacht.

Savador veerde wat overeind toen Hatori zijn knie aanraakte, als een soort schrikreactie. Hij zag het al aankomen toen Hatori zei dat het even pijn kon doen en zette zich schrap. Hij schreeuwde luid toen zijn knieschijf met veel kracht langzaam weer terug op zijn plaats schoof. Toen het eenmaal voorbij was liet Savador zich vloekend achterover op het bed vallen en liet zijn hoofd tegen het kussen rusten. Omdat hij nog nakwam van de pijn drongen Hatori's woorden gericht op Mèadraid niet helemaal tot hem door.

Hatori liep naar Mèadraid toe. ''Geef hem maar even iets tegen de pijn'' zei hij doelend op Savador. Hij keek daarna naar Diva. ''Geen zorgen Diva, we kunnen dit genezen'' zei hij tegen haar. Hij ging achter haar zitten en bestudeerde de wond goed. Gelukkig was Diva niet zijn eerste pacient die getroffen was door de bliksem. Al was ze wel de eerste die getroffen was op haar schouder of in dit geval vleugel.

Mèadraid knikte naar Hatori. Ze stond op en liep naar een kast waar ze een aantal flesjes uit pakte. Ze mengde van alles wat door elkaar in een kopje. Daarna liep ze naar Savador toe en zette het kopje neer op het nachtkastje naast zijn bed. ''Dit helpt tegen de pijn'' zei ze zacht tegen hem. Ze wou weer terug lopen naar Diva toen ze Savador`s doorweekte vest zag. Met haar magie haalde ze alle modder en water eruit zodat het vest weer schoon en droog was. Het vieze water gooide ze door het raam naar buiten. Daarna liep ze terug naar Diva.

Savador keek Mèadraid giftig aan toen ze een kopje met allerlei ingrediënten op het nachtkastje naast zijn bed neerzette. 'Zie ik er soms uit alsof ik zwak ben?' vroeg hij op nijdige toon. 'Dat heb ik niet nodig!'
Hij onderdrukte even een kreet toen hij een pijnscheut door zijn knie voelde schieten en haalde zijn neus op toen Mèadraid alle modder en water uit zijn natte vest haalde. Savador draaide koppig zijn hoofd van het kopje weg en keek de andere kant op.

Hatori ergerde zich mateloos aan het gedrag van Savador maar negeerde het nu. Hij moest nu Diva helpen. ''Iram Morforos'' mompelde Hatori. Uit zijn vingers schoot een soort lichtstraal waarmee hij de wond van Diva een soort weg brandde. Het liet een rode plek achter maar die zou wel weer wegtrekken. Nu zag je enkel nog een soort snee gemaakt door de bliksem wanneer die had ingeslagen. Hatori pakte een bak water en een doekje en maakte Diva`s wond schoon waarna hij die ontsmette. Daarna maakte hij voorzichtig haar jurk los. ''Voor vasthouden'' zei hij enkel zacht tegen haar. Hatori bleef erop gefocusd dat hij enkel naar Diva`s rug staarde terwijl hij verband om haar heen wikkelde. Daarna maakte hij haar jurk weer vast.

Rose bleef gewoon zitten, en ze keek dan naar Diva. "Maakt niet uit Diva." Zei Rose dan maar, en ze keek dan wat in het rond. Om eerlijk te zijn verveelde ze zich wel een beetje, en ze ging dan maar gewoon neerliggen op het bed. Kort sloot ze haar ogen, en ze voelde het vuur in haar branden.

De tranen sprongen in Diva`s ogen toen Hatori het opgedrode bloed en de verbrande huid wegbrandde. Maar ze gaf geen kik en beet haar tanden op elkaar. Ze ontspande zich iets meer toen het brandende gevoel wat meer weg ging maar de pijn kwam terug toen Hatori de wond ontsmette. Diva keek hem verschrikt aan toen hij ineens haar jurk losmaakte maar Hatori bleef naar de wond kijken. Diva hield haar jurk voor dicht tegen zich aangedrukt zodat hij niet van haar af zou glijden terwijl Hatori haar verbond. Daarna maakte hij haar jurk gewoon weer vast. Diva keek hem even aan. ''Dank U wel'' fluisterde ze zacht.

Savador had er genoeg van. Hij was naar de ziekenzaal geweest, zoals beloofd, en zijn knie was behandeld. Hij tastte zonder rechtop in bed te gaan zitten naar zijn vest. Hij draaide zijn hoofd naar Hatori die Diva behandelde en ging nu rechtop zitten. Vervolgens ging hij wankel op zijn benen staan en wilde naar de deur toelopen, toen hij door een pijnscheut in zijn knie weer op de grond zakte. Vloekend kwam Savador weer overeind en wierp een nijdige blik op Hatori. Zijn knieschijf mocht dan wel weer terug op zijn plaats gezet zijn, het deed nog steeds ontzettend veel pijn. 'Je weet toch wel zeker dat je het hebt genezen, hé?' riep hij hem giftig toe. 'Het voelt anders niet aan alsof het enig behandeling heeft gehad!'

''Het spijt me ik bedoelde het niet op die manier'' mompelde Mèadraid zachtjes. Savador deed haar een beetje denken aan een leraar op haar universiteit. Die viel ook altijd zo tegen haar uit. Dan was ze weer te zeneuwachtig de andere keer gebruikte ze de foute ingeredienten. Maar Mèadraid stond gewoon helemaal te shaken als die man over haar schouder meekeek dat ze nooit helder kon denken en het altijd fout deed. Dat gevoel kreeg ze bij Savador nu ook. Ze keek even op toen Savador weg wou lopen. ''U mag er niet teveel op steunen. Uw knieschijf is uit de kom geweest en weer terug. Het is een gevoelig punt'' zei ze zacht terwijl ze een kruk pakte. Ze liep naar Savador toe en reikte hem de kruk aan. Toch kon ze een klein beetje angst in haar ogen niet verbergen.

'Gevoelig punt!' spuwde Savador de woorden uit. Hij griste de kruk die Mèadraid hem aanreikte uit haar handen en klaagde een vermoeide zucht toen hij erop leunde. 'Snotter! Ik weet niet wat het is, maar ik word overal behandeld alsof ik niks kan hebben!'
Hij liep hinkend op zijn kruk naar Diva's bed toe en ging naast Hatori staan. 'Ben je nu al klaar met haar?' vroeg hij bits. Hij wilde hier weer zo snel mogelijk weg, als het mogelijk was samen met Diva. De dokterinstrumenten, Mèadraid, Hatori en de misselijkmakende doktersgeur die in de zaal hing kwamen hem allemaal de strot uit.

Hatori was inmiddels opgestaan en liep naar Mèadraid toe. Hij legde even een hand op haar schouder. ''Neem maar even pauze'' zei hij zacht tegen haar. Daarna richtte hij zich tot Savador die nog steeds bij het bed stond. ''Ja, al wil ik haar een nacht hier houden eveneens ter observatie'' zei hij. Er was iets met Diva dat hij niet goed kon plaatsen. ''U kunt gaan'' zei hij tegen Savador.

'Diva is oké!' drong Savador koppig aan. 'Er is geen observatie nodig, zodoende neem ik die taak op mijn schouders.'
Hij wendde zijn nijdige blik van Hatori af en keek op Diva neer. Hij moest toegeven dat ze er nog niet helemaal gezond uit zag. Het zou hem niets schelen als hij hele nacht bij haar bed moest waken, hij deed het maar al te graag. Hoe meer hij bij Diva was, hoe fijner hij het had. Savador liep Hatori steunend op zijn kruk voorbij en boog zich over Diva's bed voorover. 'Voel je je goed nu?' vroeg hij zacht, zodat alleen Diva hem kon hoorde.

Rose bleef gewoon liggen op haar bed, en ze had het gesprek gevolgd tussen hen. Niet dat ze niet bezorgd was om Diva, maar ze vond dat ze er gewoon niet verder moest storen. Daarna ging ze gewoon op haar zij liggen met haar rug naar hen gericht, en ze sloot haar ogen dan ook even kort. "Waarom roep je me steeds?" Vroeg ze tegen zichzelf doelend op de stem in haar hoofd, en ze hoorde dan een lied dat ze als kind ook had gehoord. Ze slikte heel even kort, en ze kneep haar ogen dan ook dicht. Natuurlijk was er ineens een vleugel tevoorschijn gekomen, en deze lag nu op haar lichaam. Beter gezzegd de vleugel had haar omringd als bescherming, en ze lette er niet op.

''Ik hou je niet tegen zolang U maar niet in de weg loopt'' zei Hatori op Savador`s woorden dat hij bij Diva wou blijven zolang ze hier was. Hatori pakte andere dingen die hij nodig had voor Diva`s observatie. Hij liep naar haar toe en maakte een deel van haar arm schoon met ontsmettende alcohol. Daarna nam hij wat bloed af. Hij legde dat toen aan de kant en keek Diva recht aan. Hij moest haar ademhaling en hartslag nog controleren dan was hij weer klaar. ''Diep inademen door je neus en zacht uitademen door je mond'' zei hij tegen haar.

Savador plaatste een hand tegen Diva's wang en draaide zich niet om toen Hatori tot hem sprak. In plaats daarvan beet hij zijn tanden hard op elkaar. Alsof hij in de weg liep!
Hij hinkte naar een hoek toe en griste er een stoel vandaan, die hij dicht bij Diva's bed zette. Vermoeid ging hij zitten en keek zwijgend toe hoe Hatori wat bloed van Diva afnam en haar constructies gaf. Savador zou niet weggaan tot zonsopgang, wellicht nog wel langer. Hij vond Diva belangrijker dan zijn lessen.

Diva glimlachte even licht naar Master Savador als teken dat ze zich weer wat beter voelde. Dit was echter een masker dat ze voorhield. Ze voelde zich lang niet zo goed als ze voorhield. Ze keek even naar Hatori en keek naar hoe hij wat bloed afnam. Daarna deed ze wat hij zei. Ze ademde diep in door haar neus, hield dat vier tellen vast en liet het toen weer door haar mond ontsnappen.

Rose keek even om naar Diva, maar daarna richt ze haar blik weer voor zich. Ze vond het erg voor Diva, en het kon haar niet schelen dat ze zelf niet echt gezond was. In haar ogen mocht er niemand waar ze om gaf iets overkomen, en daar zou ze dan ook persoonlijk voor zorgen. Al werd het haar dood dan nog zou ze haar vrienden en Selavin beschermen, maar natuurlijk ook de clans die hen al eeuwen hebben geholpen. Haar vleugel was vreemd genoeg niet van vuur, maar van de phoenix. Alleen de vleugel was enorm groot net zoals een engelenvleugel, en ze keek er dan ook even droog naar.

''Uitstekend'' zei Hatori kalm toen Diva deed wat hij vroeg. Hij stond weer op en nam het bloed dat hij net had afgenomen mee door een andere deur. ''Als je je wilt omkleden kan dat daar'' zei hij en wees op een andere deur. Daarna verdween hij zelf door de deur waar hij voor had gestaan.

Diva knikte en stond op. Ze glimlachte even zachtjes naar Master Savador en verdween toen de deur die Hatori haar gewezen had door. Na een paar minuten kwam ze treug en had ze een andere jurk aan. Deze was helemaal wit en kwam tot aan haar knieen. Het onderste randje van de rok en de mouwen was doorzichtig terwijl haar uiteenlopende mouwen van de ellebogen weer gewoon wit waren. Het leek alsof de jurk door sneeuw bepoederd was en paste wel een beetje bij de witte lakens. De jurk had een ronde lage hals. Rond haar ellebogen waar de mouwen weer uiteenliepen was aan beide mouwen een zwart lint beevestig dat gestrikt was. Diva legde haar zwarte jurk over het voeteneind van het bed en ging zelf weer op bed zitten.

Savador was opgelucht dat Hatori de ziekenzaal verliet. Dat was dan weer een last minder. Hij glimlachte zwak naar Diva terug en wachtte geduldig tot ze klaar was met omkleden. Toen ze terugkwam en hij besefte dat hij haar de hele tijd zat aan te staren keek hij vlug weg. 'Dus voel je je al beter?' vroeg hij weer om maar iets te zeggen. Savador keek ongemakkelijk naar de grond terwijl hij met beide handen op zijn kruk leunde.

Diva glimlachte zachtjes toen Master Savador wegkeek omdat hij haar aan zat te staren. Ze trok de dekens een beetje over haar voeten zodat die ook warm bleven. ''Wel nu ik weet dat U bij me blijft'' zei ze zacht maar net hard genoeg voor Master Savador om te kunnen horen. Diva`s blik ging even naar Rose. Ze zag ineens de vleugel maar besloot er niks over te vragen. Wie weet voelde Rose zich er erg ongemakkelijk bij.

Rose lag nog steeds beschermd door de vleugel op het bed, en ze wist totaal niet wat er nu met haar ging gebeuren. Nouja ze hoopte niet dat ze weer in lichter laaien stond, want dat kon ze net nu niet gebruiken. De vleugel voelde wel lekker warm aan, en dus hoefde ze zich daar geen zorgen over maken. Ze voelde plots dat er iemand keek, en ze keek dan heel even om naar de persoon. Ze zag dat Diva even naar haar keek, waarna ze dan zacht glimlacht. De zon is jouw kracht, en daardoor krijg je de macht. Ga ernaartoe en vind jezelf. Zei plots een stem tegen haar, maar die negeerde ze gewoon. Nouja dat ging wat moeilijker dan ze dacht, en ze zucht dan ook heel even diep.

Mèadraid had, zoals Hatori haar had gevraagd even pauze genomen. Ze was verdwenen door de deur waar Hatori een paar minuten geleden ook doorheen ging. Pas toen haar broer binnekwam met Diva`s bloed ging Mèadraid weer aan het werk. Ze begon het bloed te analyseren en bekeek het aandachtig onder een microscoop. Ze had haar bril hiervoor even afgezet en naast zich op tafel neergelegd. Uiteindelijk keek Mèadraid op naar Hatori met een nogal bezorgde blik in haar ogen. Ze pakte haar bril weer en liep naar de deur terwijl ze hem opzette. Ze keek even door een kier van de deur naar Diva.

PROFILE MAGICIAN

» Eerste keer les geven
» De eerste les.
» De eerste les
» Eerste Les
» De eerste dag

De eerste keer.

De eerste keer.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen