Don’t judge me on how I look, but on how I am inside. "Jahoor, geef mij maar weer de schuld! Je wilt gewoon niet toegeven dat je hebt gefáált!" Grijnsde ze breed. "Want, ik bedoel, hoe kan ik je nou afleiden. Ik ben maar Nina hoor, geen gek persoon.." Ze bedacht zich even. "Zit mij haar misschien in de war? Of zit er iets niet goed? Je moet het me dan wel vertellen hoor, stel je voor dat ik met een scheef zittend truitje de deur uit loop!" Ze maakte er een extra overdreven gebaar. Ze keek even naar hem om toen hij als een gek aan het bazen was en aan het wapperen met zijn handen. "Haha, en zo denk jij dat hij kouder wordt? En de kokkin zal je de volgende keer als ze kookt wel melden dat het heet is. De kokkin heeft er zelf niet zo heel veel last van." Ze stak haar kin een stukje in de lucht waarna ze zachtjes grinnikte. Ze keek even opzij toen hij naast haar kwam zitten. Voorzichtig legde ze haar hoofd op zijn schouder. "Dat klopt. Té lang niet. en daarom ga je me nu beloven dat het nooit meer zo lang gaat duren. Anders zoek ik je persoonlijk op." Zei ze bloedserieus. "Want, ik bedoel. Hoe kunnen we dit nou zo lang niet hebben gedaan?" Waarbij ze niet doelde op het verhaal dat het contact verbroken was. Maar gewoon een retorische vraag. Ze controleerde haar marshmallow op verbrandde plekjes en besloot dat hij nog niet gaar genoeg was. "Wat vinden je ouders, nu je mij weer tegen bent gekomen, aangezien ze eerst er voor zorgde dat je niet naar Razen kon komen?" Vroeg ze zachtjes. De eerste keer dat ze hem weer had gezien had hij het verteld. Dat ze elke manier wisten te onderbreken zodat hij niet kon komen. Het zou vast een schok moeten zijn geweest nu ze weer terug in beeld was. Ze was nog steeds het rebellige tienertje van toen, alleen nu soms met grotere plannen en dingen. Als ze dat zouden weten.. Wie weet wat ze zouden doen. Nina keek Mitsu aan terwijl ze een marshmallow in haar mond propte, gevolgd door een klein slokje bier. Voor hij op was en ze aan de volgende begon.

Mitsu glimlachte enkel op haar woorden. "Ik faal helemaal niet..." sprak hij alsof hij totaal verbaasd was bij haar reactie. "Ik was gewoon afgeleid door...." hij schoot half in de lach bij haar woorden. "Ja je bent Nina, maar Nina is ergens wel een gek persoontje..." sprak hij plagend en gaf haar een knipoog. "Vind je verder wel lief, hoor..." sprak hij en grinnikte. Mitsu streek over haar schouder toen ze haar hoofd op de zijne had gelegd en glimlachte. "Nee joh, het zit allemaal goed, op het stukje marshmallow tussen je tanden na dan..." sprak hij. "Oh wacht, never mind, er zit helemaal niets..." sprak hij om duidelijk te maken dat hij maar een grap zat te maken. Hij glimlachte enkel en zweeg. Bleef rustig tegen Nina aan zitten. Voelde de warmte zich overspoelen. Al kon hij zeggen dat dat niet alleen van de haardvuur kwam. Hij nam nog een slok van zijn bier en kwam tot de conclusie dat zijn eerste flesje leeg was. Gelukkig was het maar een kratje van zes flesjes, ieder kon er maximaal 3. Mitsu had daar expres rekening mee gehouden. Kalm pakte hij er nog een en maakte hem rustig open. Zette het naast zich neer en keek naar Nina. "Ik zal er proberen op te letten..." sprak hij zachtjes en liefelijk. "Ik zal het contact zo vast mogelijk houden.." voegde hij er aan toe. Hij sloot zijn ogen en keek toen weer naar Nina. "Ik kon niet naar razen vanwege een ziekte..." sprak hij. "Dat kwam niet door jou... "sprak hij duidelijke taal. "Mijn vader heeft positief gereageerd en mijn moeder ook..." sprak hij kalm en glimlachte. Hij zweeg en bleef bij Nina zitten. Hij genoot er volle teugen van en zo ook van het bier waar hij een slok van nam. Hij glimlachte en keek naar Nina. "Ik neem er vier van de zes..." sprak hij plagend.

Don’t judge me on how I look, but on how I am inside. Met grote ogen keek ze hem aan. Zat er een marshmallow tussen haar tanden. "Wát.. Waarom..." Ze kreeg nog grotere ogen dan ze al had. "Oho! Dat jij dat zomaar durft te zeggen tegen mij" Ze pookte hem. Glimlachte even terwijl ze even wegzwijmelde bij de haard. "Het is je geraaien ook!" Ze zei zachtjes. Als hij er voor zorgde dat het niet zo is.. Nou dan waren de rapen gaar. Of zo iets. Dan zou ze hem achtervolgen tot hij gek zou worden van haar. Ze zou hem tot waanzin drijven. Een vrolijke lach speelde om haar lippen. Ze nam de laatste slokken van haar biertje terwijl hij alweer een nieuwe pakte. "Goh, en dan noemen ze mij de zuipschuit." Grinnikte ze zachtjes en plagerig. Ze vond het fijn om te horen dat zijn ouders er positief op hadden gereageerd. Haar eigen ouders, laat staan zussen, wisten het niet eens. Goh, wat zouden Nora en Nicole het leuk vinden als ze het zouden horen, haar ouders wist ze niet. Ze hadden vast geen zin in nog een kleinkind, want zo dachten zij. Zodra ze maar een jongen aan de haak had geslagen waren ze bang voor een slippertje en dat ze dan weer negen maanden vast zaten aan haar en haar emotionele buien. "Het lijkt me leuk om ze weer een keer te zien." Zei ze tegen hem. Ze grinnikte bij zijn opmerking. "Denk het niet mannetje.." Ze kroop half over hem een en griste een biertje uit het pak. Opende het en nam een slok. "Als er iemand hier 4 flesjes verdient, dan is het de kokkin wel, die heeft immers perfecte marshmallows gemaakt." Ze grijnsde even en nam nog een slok. Ze stopte nog wat marshmallows op haar stok en plaatste ze in het vuur. Liet ze even branden en haalde ze er weer uit. "Kijk, perfect toch?!" Zei ze terwijl ze ze in haar mond propte. "Heerlijk!" Kwam er nogal rommelig uit, omdat ze met haar mond vol praatte. Ze glimlachte naar hem, terwijl ze weer recht ging zitten en zich tegen hem aan ging leunen.

Mitsu zweeg en staarde naar het vuur. Helemaal in gedachten verzonken. Zoals altijd weer doorratelend over de toekomst. Hij zag het al voor zich, Nina die alleen voor hem was. Al snel werd dat beeld weggetrokken door een por in zijn zij, hij schoot overeind en grinnikte. "Vast en zeker. Daarbij opgeteld ben ik onoverwinnelijk en beresterk dus ik zal wel veilig terug komen..." sprak hij en grinnikte. Hij keek haar aan toen ze zeiden dat ze haar een zuipschuit noemde. Zo af en toe was het geen ramp, maar als het te bond werd zou hij zelf ook stoppen. Klam nam Mitsu nog een slok. "Ja, en die zussen van jou zouden me alleen maar opsteuken om er meer voor te gaan dan ik eigenlijk al doe...' sprak hij grinnikend. Die zussen die probeerde hun tweeën sinds de eerste ontmoeting dichter bij elkaar te krijgen. Misschien ergens te koppelen. Maar tot nu toe is hun band ijzersterk geworden. Niet alleen door de zussen maar wel degelijk door hun zelf. Mitsu glimlachte toen ze vertelde over de perfecte marshmallows. Er hingen er twee aan en hij grijnsde breed. Voor ze ook maar een moment die marshmallows in haar mond kon doen pakte hij haar pols vast en gritste er een met zijn mond weg. Rustig kauwend op de nogal hete marshmallow, probeerde de hitte zo veel mogelijk te negeren, keurde hij hem. "Hmmm, mwah, had wat meer zout bij gekunnen..." sprak hij alsof hij een proffesionele chefkok was. Hij grinnikte. "Maar ze zijn inderdaad heerlijk...." sprak hij. Hij zette zijn flesje weg op het moment dat het leeg was. Dat waren er al twee. De derde was echt het limiet, verder zou hij niet gaan. Hij zuchtte kort en liet toen kort een boer. Deze klonk alleen wat bedomd door het feit dat hij zijn mond dicht hield. "Pff, marshmallows en bier, ligt zwaar op de maag..." sprak hij en grinnikte. Zijn blik ging naar Nina. De sfeer was ronduit perfect en hij kon niet beter, al vond hij het zelf.

"Ach ik doe het om jou een plezier te doen..." sprak hij alsof het een vervelende verplichting was. Hij grinnikte. "En omdat ik je niet teveel zorgen wil laten hebben..." sprak hij kalmpjes. Hij glimlachte en grinnikte. "Hmm, niet helemaal. Ik zou mee roddelen..." sprak hij kalm en grinnikte. "Ik bedoel, over jou raak je amper uitgepraat, laat staan uitgeroddeld..." sprak hij en grinnikte. Hij plaagde haar zoals altijd weer. "pff moet je horen wie het zegt..." sprak hij kalm. Zij had net zoals hem iets gejat, hoe figuurlijk het ook was. Hij glimlachte toen ze op stond. Hij pakte weer haar pols en trok haar naar beneden. "Maar ze zijn wel te pruimen hoor..." sprak hij met een gezicht die zei dat ze alles behalve op hoefde te staan. Mitsu grinnikte. Zijn tweede was weer op, door naar de derde. Kalmpjes pakte hij de laatste en keek naar Nina. Die begon over zijn boer. "Pardon?" sprak hij vragend. Niet veel later liet zij een boer. "Potverdorie, vind je dat manieren laten zien..." sprak hij kalm en grinnikte. "Hmmm, ik denk beide..." sprak hij om kalm over te komen op haar reactie. Hij legde zijn flesje weg en pakte het flesje van Nina uit haar handen en zette het op de tafel. "Dit watje heeft echter meer in zijn mars dan doorsnee watjes..." sprak hij kalm. Hij legde zijn handen op haar zij en duwde haar naar achter. Hij grijnsde. Liet zijn handen op haar zij maar begon ineens vollop te kietelen. "Watje!..." sprak hij wat luider. "Jij hebt lef dame..." sprak hij er achter aan. Zijn grijns verdween niet. Hij stopte halverwege en leunde wat voorover zodat zijn gezicht vlak bij die van haar zat. Hij keek haar diep in haar ogen. "Ik zal je gaan missen.." sprak hij kalmpjes over zijn vakantie. Hij glimlachte. Zonder dat hij het door had gaf hij haar ineens weer een zoen. Zijn lippen vonden zachtjes die van haar en terwijl sloot hij zijn ogen. Hij had het zelf amper door, en toen hij het door had hield hij het gewoon aan. Nina zou het wel stoppen als ze het echt niet wilde. Mitsu voelde opnieuw de vloedgolf door hem slaan. Dit was niet de bedoeling geweest. Vanaf het begin af aan van deze dag had hij zichzelf voorgehouden dit niet te doen, en toch gebeurde het weer.

Don’t judge me on how I look, but on how I am inside. Er kwam een quasi verontwaardigd zuchtje uit haar mond. Tuurlijk was het een plezier en dan moest hij niet doen alsof het vervelend was. Hoe durfde hij. "Oow,zit dat zo, om me een plezier te doen en geen zorgen te laten hebben.." Ze grinnikte even kort. Ze had het gesprek lichtjes naar haar zussen toe getrokken. Met wat grote ogen keek ze hem aan. "Jij durft." Zei ze terwijl ze hem even aan keek. "Oooja, en wat valt er dan wel allemaal niet over mij te zeggen? Zou het graag eens willen weten, ik ben namelijk het liefste meisje ooit, doe niks geks of kwaads, geen bal aan dus eigenlijk." Oke, eigenlijk was het voor een deel juist andersom. Ze was niet altijd het liefste meisje, was knettergek en hield van een beetje kattekwaad. Heerlijk. Ze negeerde zijn woorden over het stelen. Ze wist voor een deel wel waar hij daarmee op doelde. En ze wilde daar nu niet op in gaan. Met een knal kwam ze weer op de grond toen hij haar pols beet pakte, toen ze zout wilde gaan halen. "Ze zijn wel te pruimen... Jij weet gewoon niet waar je het over hebt, en tegen wie?! Je moet de kokkin nooit teleurstellen, wist je dat?" Ze grijnsde breed. Ze nam een flinke slok bier toen ze daarna een boer liet. Een grijns stond om haar lippen. "Beide? Weet je dat wel zeker?" Grinnikte ze. Waar ze eigenlijk al bang voor was, gebeurde ook. Hij pakte het bierflesje uit haar handen. "Als je het maar laat!" Zei ze bij voorbaat al. Ze voelde zijn handen al op haar zij. "Neee, nee, nee, nee, doe het alsjeblieft niet.." Maar voor ze het al goed en wel uit haar mond kreeg, was ze over gegaan op een gegiechel. Wat weer uitmondde op een gelach. Zijn vingers kietelde in haar zij. Na even stopte hij ermee. "Tuurlijk, leven is het meervoud van lef. Dus om te leven moet je wel lef hebben." Ze ze met een grijns. Hij was inmiddels met zijn hoofd dichterbij gekomen. Haar ogen keken in de zijne, die weer in de hare bleven hangen. Even was het stil toen Mitsu met wat woorden de stilte verbrak. De woorden overspoelde haar met een warm gevoel. Bijna nooit zei iemand dat tegen haar. "Ik jou ook." Zei ze zachtjes toen ineens zijn lippen de hare vonden. Zijn zachte lippen die die van haar liefdevol beminde. Nina sloot haar ogen en liet zich meegaan in het gevoel, meegaan in het moment. Misschien zou het niet de beste keuze zijn. Maar dat heerlijke gevoel in haar lichaam kon ze niet negeren. Zachtjes zoende ze hem terug. Haar armen sloten zich om zijn nek, terwijl haar vingers wat met plukjes blauw haar speelde. Na even verbrak ze de zoen. Zachtjes beet ze op haar lip en keek hem aan. Dit was zo niet goed. Maar het voelde zo heerlijk. Zachtjes duwde ze haar lippen nogmaals op de zijne en trok hem naar zich toe zodat hij echt op haar kwam te liggen. Een kleine grijns lag om haar lippen. Ergens wist ze het antwoord ontzettend goed. Maar ze zou wachten tot na zijn vakantie. Dan wist ze het helemaal zeker. Na weer even verbrak ze de zoen. "Sorry," zei ze zachtjes, "ik had het niet moeten doen, niet mogen doen." Vervolgde ze bijna geluidloos.

"Ja zo zit dat..." sprak hij kalmpjes en knikte zelfvoldaan. Zijn ogen gingen kalm naar Nina toen ze sprak. "Jah!..." sprak hij. "Nou, hoe lief, en aardig je wel niet kan zijn. Hoe knap je wel niet bent en alle jongens naar je toe weet te trekken. Kortom, vanalles..." sprak hij alsof het te veel was om op te sommen. Haar laatste woorden drongen wat laag door. Hij schoot in de lach. "En ik ben de paashaas met een kerstmuts op die heel kovomaka in zijn macht heeft!..." sprak hij nog tijdens het lachen. Hij grinnikte en glimlachte. "Ik weet waar ik het over heb, en ik weet tegen wie. En de kokkin wordt niet teleurgesteld, haar proever wordt teleurgesteld..." sprak hij plagend en glimlachte kalm. Hij zweeg verder. Tot hij haar begon te kietelen. "Dus mevrouw troeft mij er uit met woorden. Maar je hebt een punt..." sprak hij kalm. Zonder dat hij het echt door had zoende hij haar, en hij kreeg reactie. Niet de reactie die hij helemaal verwacht had maar wel de beste. Ze zoende hem terug! Iets wat een salvo aan kogels lot liet door zijn gehele lichaam. Hij legde zijn armen naast haar neer toen haar armen een plek om zijn nek vonden. Hij hield de zoen teder en zacht. Hij glimlachte enkel toen ze de zoen verbrak en opende zijn ogen langzaam. Hij keek in haar ogen. Kon hem niets schelen dat hij zou verdwalen in die doolhof van gangen, in de doolhof waar je geen weg uit zou kunnen vinden. Opnieuw kwam ze dichterbij, en gaf hem nu een zoen. Zijn ogen verwijdde zich. Hij was verbaasd aangezien dit vanuit Nina heel onverwacht kwam. Maar als snel sloten ze weer. Hij gaf dezelfde reactie. Ineens voelde hij aan zich getrokken worden. Hij kwam tegen Nina aan en even schoten zijn ogen open. Hij sloot zijn ogen weer en genoot. Alsof een klok die stilstond vollop begon te draaien in zijn hoofd. Zodat een uur in een minuut was afgelegd. "Nee..." sprak Mitsu. "Jij bent heel stout bezig..." sprak hij zacht met een geacteerde serieuze stem. "Maar het geeft me wel meer rede om terug te komen. Om voorzichtiger te zijn op mijn vakantie..." sprak hij. "Dat wordt dus niet parachute springen zonder parachute..." sprak hij. "Of in een kooi met Grense leeuwenjagers zitten..." sprak hij kalm. Leeuwenjagers, een dier iets groter dan een leeuw en leek eigenlijk op een gigantische misvormde wolf. Hij zuchtte. "He potver....." sprak hij kalm. "Dat blijft dus bij gezellig thee drinken en theeblaadjes vouwen..." sprak hij. "Misschien breien, al zijn die naalden wel gevaarlijk scherp..." sprak hij en grinnikte. Hij zei het alleen om Nina te plagen. Hij keek weer naar haar en gaf haar een kus op haar mond. "Ik kom terug, geen zorgen..." sprak hij kalm en knikte. Hij stond op en ondertussen pakte hij haar pols waardoor hij haar ook overeind trok. De klok sloeg. Mitsu keek naar de klok. 10 uur! De tijd vloog veel te snel. Hij zou wat langer blijven, tenzij Nina bekaf werd en wel naar bed zou moeten. Maar als ze liever had dat hij bleef, zou hij bij haar blijven. Al moest hij naast haar bed op de grond slapen. Voor haar zou hij door de heetste vuren gaan. De diepste kloven bezoeken en de hoogste bergen beklimmen. Hij zou het doen! Als zij het zou willen.

Don’t judge me on how I look, but on how I am inside. Nina liet een klein minachtend geluid horen toen hij het had over dat de kokkin de proever teleurstelde. Hij zat gewoon bij het verkeerde eind. Ze ging er verder niet op in. Ze grinnikte even waarna ze zijn lippen weer op de hare voelde. De tweede sinds ze hem weer had gezien. Eerst in het bos, daar voelde het al goed. En nu? Voelde het alleen maar beter. Ze had haar armen om zijn nek geslagen, ze kon het niet laten om hem terug te zoenen. De zoen was teder en zacht en zij verbrak hem. Ergens in haar lichaam protesteerde ze tegen het stoppen. En dat deel zorgde er ook voor dat ze hem nog eens zoende. Het ene zwakkere deel protesteerde en vonden dat ze moest stoppen. Dit kon ze niet maken, niet tegenover hem. Niet tegenover zijn gevoelens. Dat deel wilde niks voelen, dat deel wilde vrij zijn, zoals Nina dat altijd was geweest. Maar het andere deel juichte haar toe. Dat deel had Mitsu over gehaald om meer om hem te geven. Om meer van hem te gaan houden. En dan houden met een andere betekenis. Het was een enorme tweestrijd in haar zelf, met haarzelf. Ze stopte weer. Mompelde de woorden. En keek hem aan, enigszins verwarrend omdat ze geen idee had wat ze nu had gedaan met deze zoen. Wat ze nu moest doen.En wat ze bij hem had losgemaakt, waarschijnlijk heel veel. Ze fronste even licht bij zijn woorden. "Jij haalt gewoon het slechte in mij naar boven." Zei ze met een grijns op zijn woorden. Ze keek hem aan, hij lag nog steeds boven op haar, waar ze deels geen spijt van had. waar ze deels van genoot. "Oow, dus jij wilde mij gewoon ongerust maken door parachute te springen zonder parachute en om bij Grense leeuwenjagers te gaan zitten. Jij durft wel, he, mannetje." Ze lachte even om zijn woorden. "Thee drinken en theeblaadjes vouwen klinkt als een uitdagende vakantie." Zei ze met een grijns van oor tot oor. "Ooowja, kijk maar uit met die naalden, straks prik je je, en dan bloed je dood, enorme troep laat dat achter, en wie moet het dan wel niet opruimen?!" Met een overdreven stem had ze het over de troep. Ze grinnikte. Ze deed het enkel om hem terug te plagen. Ze voelde de kus op haar mond terecht komen en glimlachte. "Dat is je geraaien ook, ja." Ze werd omhoog getrokken door hem. Sloot haar armen om zijn middel en knuffelde hem. Gewoon een knuffel die ze wel vaker had gegeven. Alleen nu misschien, heel misschien, zat er meer achter. Maar de tijd zou voor haar moeten leren. Als hij echt weg zou zijn, als hij echt 3 weken weg was, zou ze zich misschien wel het meest beseffen hoe of wat. En kon ze dat deel dat er niet van overtuigd was, misschien wel overtuigen. En dan, dan zou ze het zeker weten.

Zwijgend zat Mitsu nog op Nina keek haar alleen maar in de ogen. Voelde een mengeling door zijn maag gaan. En zich langzaam te verspreidden door heel zijn lichaam. Het voelde goed, perfect om eerlijk te zijn. En het zorgde er voor dat hij niet dacht over een mogelijk vervelend antwoord. Hij glimlachte en trok Nina mee overeind. Hij voelde twee armen om zijn middel waardoor zijn hart weer een sprong maakte zodat het weer eens even onregelmatig klopte. Hij glimlachte. Hij legde zijn arm over haar heen. "En jij haalt het beste in mij naar boven..." sprak hij kalm. "Nee, dat hadden we gepland, maar komt het toch goedkoper uit..." sprak hij kalm. Zijn ogen keken naar Nina toen ze sprak. "Tja, dan mag jij die troep opruimen..." sprak hij kalm en glimlachte. Hij zweeg kalm en glimlachte. Hij dacht kort aan volgende week. Dat zou de eerste week worden. En hij zou het dan al moeilijk krijgen, tenmiste dat verwachtte hij. Hij keek naar Nina. "Dus, wat doen we, het is al tien uur? Moet ik de rest van de avond nog hier blijven, of heb je liever dat ik weg ga." sprak hij kalm. Hij glimlachte en keek naar Nina. Hij vond het allemaal geen probleem. Al sleurde ze hem naar de slaapzaal en moest hij verplicht naast haar op bed liggen. Alles was goed. Al duwde ze hem helemaal terug naar de Gren etage hij zweeg kalm en keek richting Nina en gaf haar nog een kusje op haar voorhoofd. "Beloof je ook dat je geen gekke dingen doet..." sprak hij terwijl hij met zijn wijsvinger tegen haar neus aan tikte. Hij glimlachte kalm en legde zijn hoofd tegen die van haar. Hij glimlachte en sloot zijn ogen. Zodat hij vollop kon genieten!

"Tja, helaas wel..." sprak hij terwijl hij zijn schouders ophaalde. Mitsu keek naar het vuur waar ze weer voor zaten. Hij glimlachte enkel. "Ik heb ook uitslaap uurtjes dus dat kan wel lijen..." sprak hij kalm en glimlachte. Dat was dus vastgesteld. Hij zou nog blijven. Hij glimlachte en bleef tegen Nina aan zitten. "Misschien..." sprak hij als reactie. Hij grinnikte. "Ach zolang je maar niet teveel aan de drugs en drank zit geloof ik wel dat het goed komt..." sprak hij. "Dan mag je zoveel breien en kaarsjes maken als je zelf wilt..." sprak hij glimlachend en glimlachte. Hij voelde de duw en keek even op. "W..." hij wilde wat vragen maar haar woorden deden hem enkel glimlachend. Hij bleef even een paar minuten stil en glimlachte toen. "Nina, het is tijdelijk. Ik beloof je dat ik terug kom. In 1 geheel..." sprak hij kalm en glimlachte. Hij grinnikte. Hij legde zijn hoofd op haar schouder en sloot kort zijn ogen. Hij kon zeggen wat hij wil, maar hij was moe. Niet dat hij er aan toe zou geven. Kom op zeg! Hij was bij Nina, als hij moest zou hij heel de nacht wakker blijven. Althans proberen, of het lukte of niet was dan de tweede. Hij glimlachte kalm en bleef tegen haar aan liggen. Hij was nog bij bewust zijn. Hij genoot van ieder vezel dat tegen Nina aan lag. Van binnen schreeuwde hij naar meer. De tijd kroop op dezelfde snelheid voorbij maar voor Mitsu leek het als een straaljager voorbij te komen. Hij glimlachte en opende zijn ogen. Hij keek naar boven waardoor hij Nina zag. "Heeft iemand je ooit verteld dat je er eigenlijk best mooi uit ziet..." sprak hij kalm en glimlachte. Hij kon het niet laten om haar een complimentje te maken nog voor dat hij weg was. Hij glimlachte en bleef haar aankijken, hij wilde haar reactie zien. Koste wat kost.

-flutposterd~~!-

Mitsu lag nog steeds met zijn hoofd op de schouder van Nina en zweeg kalmpjes. Hij genoot van alles en ieder vezel in zijn lichaam schreeuwde het uit van plezier. Hij glimlachte enkel bij Nina's opmerking. "Ah, dan maak ik een kleerkast met pap, dan kan ik al mijn nieuwe kleding opbergen die jij voor mij hebt gemaakt!...." sprak hij grinnikend. "En dan wel zo'n warme wolle trui met zwarte wol en een lichtblauwe M in het midden!...." sprak hij alsof een kleinkind aan zijn oma vroeg of ze een trui voor hem wilde breien. Hij glimlachte. Hij liet de drugs en alcohol ook maar voor wat het was. Nina zou dat gezeur al vaak genoeg hebben aangehoord van haar ouders en hij wist hoe het was om zeurende ouders te hebben. Hij had ze soms ook wel eens. Kalmpjes keek hij naar haar. Zijn ogen getrokken door die van haar. "Nou nou nou..." sprak hij haast klagend. "Jij hebt ten eerste geen wallen, en anders slaap je maar een paar nachtjes wat meer. En die neusinhoud snuit je er maar uit in een papieren zakdoekje...." sprak hij kalm. "Neee, ik kijk er niet naar, dat is een ding wat zeker is! Die neusgaten zitten niets voor niets onder aan je neus, zo kijkt niet iedereen tegen een berg snot aan..." sprak hij en grinnikte. "Nee..." sprak hij toen kalmer. "Die ogen...." sprak hij kalm. "Zijn als een doolhof, om in te verdwalen. "En die glimlach, zo aanstekelijk. En dan die prachtige haren die zo perfect in model vallen..." sprak hij kalmpjes maar recht uit het hart. Die blosjes op haar wangen zouden wel groter moeten worden. Ineens tikte ze hem tegen zijn neus. "Potver!..." sprak hij en kwam overeind terwijl hij zijn beide handen op zijn neus legde. "IK heb geen wipneus..." kwam er met een hoger stemmetje uit aangezien er geen lucht kon ontsnappen uit zijn neus en zijn stem wat vervormde. De klok sloeg elf en Mitsu keek naar de klok. Hij zuchtte. "Elf uur al weer..." klaagde hij zachtjes in zichzelf. Hij kwam overeind. Pakte de hand van Nina mee en trok haar overeind. Hij legde zijn hand onder haar kin en gaf haar een tedere zoen op haar mond. Hij glimlachte. Hij bleef nog net iets groter dan haar. Zijn arm gleed om haar rug en zijn andere over haar schouder en hij trok haar tegen zich aan in een kalme en warme omhelzing. "Ik denk dat het maar verstandig is dat ik mijn bedje opzoek, ik moet morgen nog naar de les..." sprak hij kalm. "Ik ga je missen..." sprak hij kalm terwijl hij moeite deed om enkele tranen te onderdrukken. "Maar we zien elkaar snel weer..." probeerde hij meer zichzelf moed in te praten dan Nina. Hij glimlachte en verstevigde de omhelzing wat om te laten merken dat ze dierbaar was, dat hij koste wat kost deze tijden meer wilde beleven. Na nog een tiental minuten bij Nina te hebben gestaan en nog wat afscheid genomen te hebben liep hij richting de deur. Liet de overige marshmallows en bier staan. Kon Nina ten minste er nog een avondje van genieten. Hij glimlachte. Wuifde een keer met zijn hand en liep toen weg. Richting de Gren etage. Zich voorbereidend op morgen en de vakantie die zou komen.

-topic is over? Ik zal het andere alvast posten ^^ Kun je als je hier op gepost hebt gelijk door ^^>-

Don’t judge me on how I look, but on how I am inside. Nina grijnsde. "Ik bepaal zelf wel wat ik maak. Dus die wollen trui met een M moet je maar afwachten." Zei ze als een kinderachtige kleuter. Haar tong erna uitstekend. Ze liet een klein lachje ontsnappen. Nina's mond ging een stukje quasi verontwaardigd open. Met zijn, je hebt geen wallen en die neus inhoud snuit je er maar uit. "Jij durft wel deze avond!" Zei ze met een grijns. Haar blosjes kregen iets meer kleur naarmate hij vertelde wat hij bedoelde. Het was gewoon zo lief gezegd. Nina keek wat verlegen naar de grond en toen weer omhoog, recht in zijn ogen. "Dankje." mompelde ze zachtjes, wat moest ze anders zeggen. Niet veel later ontsnapte er nog een lach. "Nee hoor, je hebt geen wip neusje, en als zou je hem wel hebben zou hij nog steeds zo lief zijn." Met een lach keek ze hem aan. Hij had echt wel een wipneusje! Vond Nina dan. Ze hoorde de klok weer slaan, dat moest betekenen dat het elf uur was. En aangezien Mitsu toch echt wat meer op zijn schoolprestaties teerde dan Nina zal hij wel gaan. Zeker toen ze zijn mompelende woorden hoorden en zijn handen weer om haar pols voelde. "Time flies when your having fun." Zei ze zachtjes. Niet veel later voelde ze zijn lippen op de hare voor een tedere zoen. Nina stribbelde niet tegen, in tegendeel. Daarna voelde ze zijn armen om haar heen. Automatisch sloeg ze de hare om hem heen. Nog even kon ze genieten van de warmte die van hem af kwam, de geur die haar neus prikkelde en de persoon zelf. Voor ze hem minstens 3 weken moest missen. Ze maakte een "hmhm" geluidje. "Ik jou ook," Reageerde ze op zijn woorden. "Dat zeker," Nina voelde dat hij haar steviger beet pakte. Ze gaf hem snel een kus op zijn mond toen hij weg liep, zwaaide ook even en draaide zich om. Raapte alle flesje bij elkaar en de marshmallows, betrapte zichzelf met een glimlach op haar gezicht. Had ze zichzelf misschien te ver laten gaan vanavond? Iets te veel laten meeslepen. Ze had geen idee. Maar van een paar dingen was ze zeker. 1, ze moest en zou Wren spreken, 2, ze zou hem enorm missen en 3, hoe kwam ze ooit de zomer door zonder hem?! yay... daar wacht ik de hele vakantie al op (: