Rocky verliet zijn indianenstam om naar een magische academie te gaan. Zijn thuis op Puffoon zou hij achter laten om zijn krachten onder controle te krijgen. Hij had al een beetje lichtmagie geleerd van zijn ouders, en van de andere indianen als een beetje luchtmagie, maar verder kon hij nog zowat niks, en dan om na te gaan dat hij zou beginnen in de 5de klas. Hij liep naar de shuttle die hem op kwam halen en ging in de ingang staan. Hij maakte een lichte buiging naar zijn stam en zwaaide ze uit voordat de deur dichtging en hij zichzelf vast had gezet.
Om zichzelf goed vast te zetten had hij zijn robes niet aangedaan. Hij keek de reis rond en probeerde wat van zijn magie uit. Plotseling kwamen 5 geesten tevoorschijn. Een adelaar, een slang, een coyote, een bizon en een schildpad. Ze begonnen rond te snuffelen toen Rocky ze had opgemerkt. "Wat doen jullie hier?" De slang begon tegen Rocky te praten in een bijna moederlijke toon. "Je hebt niet voor niets die 5 ringen. Waar jij gaat, gaan wij." De adelaar kwam wat dichterbij. "En wij zullen je helpen..." Elk van de geesten verdween in hun respectieve ring, iets wat ze nog nooit eerder hadden gedaan. Plotseling kreeg Rocky een uitrusting, ongekend aan iedereen behalve de geesten. Een schild op zijn linkerarm, in de vorm van een schildpad's schild, die perfect werkte als verdediging. Een slang om zijn rechterarm gewikkeld die zichzelf kon spreiden als zweepachtig wapen. Een scheenbeschermer op zijn linkerbeen die de vorm had van een coyotekop had, die hem extreme snelheid en fantastische sprongen gaf. een scheenbeschermer op zijn rechterbeen in de vorm van de kop van een bizon, die perfect was als wapen tijdens trappen. En als laatste vleugels, die als echte vleugels functioneerden. Ze waren allemaal van metaal dat wel gevormd leek uit licht, wat het ook was, Rocky's lichtmagie. De schildpad's stem werd als een echo gehoord. "Je moet dit niet te vaak gebruiken totdat je het onder controle hebt. Het zuigt je energie weg. Je limiet op het moment is 10 minuten per keer, 3 keer op een dag. Ga niet verder dan dat. Gevaarlijke consequenties als je het wel doet." De uitrusting verdween weer en de ogen van de dieren op zijn ringen lichtten even op.
Hij kwam aan en deed zijn veiligheidsgordels af. Hij pakte zijn koffer en liep naar buiten. Hij keek rond op zoek naar tekenen van leven. Hij legde zijn koffer neer en ging ernaast zitten. Hij deed de koffer open en pakte zijn robes eruit. Hij deed die aan en pakte zijn koffer weer, nu dicht en gesloten. Hij begon richting het grote, overduidelijke gebouw te lopen, denkend dat dat vast de school moest zijn.

(Helemaal niet zo lang als het lijkt, grotendeels geschiedenis en uitleg. )

Tomari had gewoon lekker op een bankje bij het lanceerplatform gezeten toen er een nieuwe shuttle arriveerde, aan het logo te zien een van Puffoon. Zijn rust was al verstoord door de herrie die het ding maakte, om over de rest maar het te klagen. En dus kon Tomari net zo goed even kijken wie er was aangekomen. De jongen die was uitgestapt was groot, op meerdere manieren, en viel nogal op. Hij trok een robe aan en Tomari keek ondertussen naar de magie van de jongen, lucht en lucht, al was er ook een hele vreemde magie in die ringen te zien die Tomari niet kende. In elk geval was zijn magie zo te zien niet bepaald sterk, zo te zien zou de jongen zijn kracht vooral halen uit het fysieke aspect van zijn lichaam, duidelijk nieuw hier op school. Tomari stond op en liep op de jongen af net toen hij richting de school begon te lopen zodat hij hem tegemoet kwam. Tomari stak ter begroeting zijn hand op en sprak de jongen aan "Hallo, jij bent vast nieuw hier. Mijn naam is Tomari" zei hij waarna hij zijn hand richting de jongen uit stak. Het was wel zo beleefd om zich eerst voor te stellen voordat hij echt wat zou gaan vragen of de jongen zijn naam vroeg, zelfs voor hij een rondleiding aan zou bieden wat Tomari nog best graag zou doen. Zelf had hij niet heel veel hulp genoten en dat had best wat problemen opgeleverd, dat wou hij bij andere voorkomen als hij de kans kreeg, zoals nu dus

(Okay, in deze post gebeurt er iets met een geest en jou. Jij mag beslissen of je het voelt.)

Rocky keek naar de jongen. Zijn ogen waren nog steeds goud van de magie die hij door de geesten gebruikte. Hij schudde de hand van Tomari. "Rocky..." De slangengeest was nog steeds om Rocky's arm gewikkeld, en toen de handen elkaar raakten, beet ze in Tomari's hand. Hij legde zijn koffer neer, maar die bleef centimeters boven de grond hangen. "Ik ben inderdaad nieuw. Jij niet, neem ik aan." Hij kraakte zijn nek en ontspande zichzelf. Hoe meer zijn energie terugkwam, hoe zwarter zijn ogen werden, totdat ze helemaal zwart waren. Hij liep verder en zijn koffer volgde hem. Na een paar stappen stopte hij en keek hij achterom naar Tomari. Er was iets anders aan hem, iets wat de meeste niet hadden. "Aangenaam..." Hij wachtte op Tomari's antwoord en begon toen door te lopen.

De jongen voor Tomari pakte zijn hand aan en schudde die waarbij de jongen zichzelf voor stelde als Rocky, een aparte naam, maar niet echt een hele rare. Tomari voelde ook een steek door zijn hand gaan al wist hij niet waardoor, die vreemde magie misschien? In elk geval werd de luchtmagie die hij had gevoeld bevestigd toen de koffers van Rocky een paar centimeter boven de grond bleven zweven. De ogen van de jongen waren in het begin een goede kleur, maar die verduisterde langzaam naar zwart. Rocky bevestigde ondertussen dat hij nieuw was al had Tomari dat eigenlijk wel al zeker geweten. De jongen liep verder waarbij zijn koffers achter hem aan zweefde en draaide zich iets verder om haarna hij aangenaam zei. Tomari kreeg een glimlach op zijn gezicht "Ook aangenaam om jou te ontmoeten" zei Tomari terwijl hij ook onbewust over de plek op zijn hand wreef waar hij de steek had gevoeld ondanks dat er niks zat, niks zichtbaars in elk geval. Tomari liep achter Rocky aan "Heb je misschien nog een gids nodig om het terrein te ontdekken?" vroeg Tomari daarna la leek de jongen misschien wel ietwat op iemand die alles liever zelf deed.

Rocky hoorde Tomari's vraag van achter hem en antwoordde heel koud. "Nee." Toen draaide hij zich om om een glimlach op zijn gezicht te tonen. "Maar gezelschap op mijn weg door Starshine kan nooit kwaad." Hij gebaarde voor Tomari om dichterbij te komen en begon toen weer te lopen. Plotseling klonk zijn stem weer. "Hoe lang zit je al op Starshine?" Toen klonk er een schriele, arrogante stem door de lucht. (De adelaarsgeest) "Wat moet je van ons?"

Tomari hoorde de stem van Rocky reageren, maar het was al zoals Tomari een beetje verwacht had, hij wou geen hulp maar het zelf ontdekken. Tot zijn verbazing draaide hij zich daarna echter om waardoor een glimlach op zijn gezicht zichtbaar werd, en genodigde hem om hem te vergezellen waar Tomari natuurlijk positief op reageerde door de afstand tussen hem en Rocky te verminderen waarna de vraag zijn oren bereikte. "Ik zit hier alweer een aantal maanden nu, vier om precies te zijn, en tot nu toe bevalt het prima" antwoordde hij vriendelijk waarna hij zijn ogen sloot en zijn lucht en aardemagie hem liet leiden achter de jongen aan terwijl hij alsnog precies wist waar hij was en hoe hij liep. Bij de vraag daarna opende hij zijn ogen weer, al had de stem anders geklonken er was niemand anders in gehoorsafstand die het had kunnen vragen, toch? Tomari liet zijn ogen ontspannen waardoor hij magie waar kon nemen die gebruikt werd in een straal van tien tot twintig meter om hem heen. Tot zijn verbazing zag hij een ... wat moest hij het noemen, een verschijning, een geest, een magisch wezen of zoiets dergelijk. Het zag er uit als een adelaar en door zijn verbazing was Tomari een moment gestopt met lopen, hij herstelde zich echter en ging naast Rocky lopen "Rocky, wat voor magie gebruik je?" vroeg hij terwijl hij vanuit zijn ooghoek nog steeds de adelaar bekeek

Het moment dat de adelaar de vraag stelde dacht Rocky bij zichzelf dat er niks aan de hand was. Hij was ten slotte de enige op Starshine die deze geesten kon zien. Tot zijn verbazing stopte Tomari van verbazing. Hij gaf de adelaar een boze blik en fluisterde. "Snavel dicht..." Toen Tomari weer naast hem kwam lopen en de vraag stelde, ging zijn blik naar hem. "Ik gebruik luchtmagie en lichtmagie, hoezo?" Hij had gehoopt dat hij het onderwerp kon laten vallen, maar hij wist bijna zeker dat Tomari de adelaar had gehoord, misschien zelfs gezien. Zijn geheim zou misschien nu al ontdekt worden. De adelaar landde op Rocky's schouder, een teken dat ze bij elkaar hoorden. Als Tomari hem wel gezien had, wilde de adelaar niet dat hij als vijand beschouwd werd. Rocky glanste even naar hem en toen terug naar Tomari. "En jij dan? Tegenpolen, een unieke combinatie, iets dat je niet vaak ziet. Maar welke elementen?"

(Inspiloos man, hopelijk gaat het een beetje beter.)

Rocky antwoordde bij Tomari's vraag simpel e direct hoewel hij niet echt het antwoord gaf wat hij had willen horen. Toch was een bevestiging van de jongen zelf van zijn soorten magie niet slecht. "Ik vroeg me af wat voor soort magie dierengeesten op kon roepen" zei Tomari met een blik op de adelaar die nu op de schouder van Rocky landde. Hij gokte er ook maar daadwerkelijk op dat het een dierengeest was en geen illusie of zoiets dergelijks. Rocky leek te ontwijken dat hij daarop antwoord zou moeten geven door hem vervolgens maar te vragen naar zijn eigen magie, hoewel het observatievermogen van Rocky hem daarbij op viel, hij had namelijk gemerkt dat Tomari twee tegenpolen bezat. Tomari knikte "Vrij uniek inderdaad, aanleg voor aarde en lucht bij elkaar, maar je leert er mee leven al is dat soms nog niet zo gemakkelijk. Je houd er wel vrij unieke technieken aan over. Is die geest van jou ook zo'n unieke techniek?" reageerde Tomari waarbij hij de jongen doordringend aan keek, de glans nog steeds in zijn ogen wat toonde dat hij de magie van de jongen bekeek. Daarbuiten veranderden zijn ogen niet van kleur zoals die van Rocky eerder hadden gedaan, maar het was wel te zien als je er op lette, die gloed in zijn ogen zou wel sterker worden als hij ook zou proberen het aura van de jongen te lezen, maar daar zag Tomari nu het nut niet echt van in

Rocky gaf het maar op en zijn ringen lichtten op. Vervolgens waren alle vijf de dierengeesten zichtbaar. De schildpad, die de koffer aan het dragen was, de adelaar op zijn schouder, de slang aan zijn arm, en de bizon en de coyote die erachter aan liepen. "Je hoeft geen magie meer te gebruiken, ze zijn nu zo helder als daglicht." Als de jongen hem en zijn geesten zo bleef bekijken zou hij alleen zijn eigen magie uitputten. "Deze geesten zijn oude indianengeesten, die bij hun geestenvorm een dier hebben aangenomen. Zij zijn niet echt een techniek. Ze zijn magicans op zich. Zij lenen mij alleen hun krachten. Bijvoorbeeld deze adelaar, hij geeft mij de kracht om te vliegen." Het leek hem maar beter als hij de jongen niet vertelde over de uitrusting die hij uit ze kon trekken, aangezien hij er zelf nog niet zo veel van wist. Wat ook uniek was, was dat als zijn magie niet was uitgeput, deze geesten hem constant voorzagen van meer en sterkere magie. Hij leerde en werd machtiger door te leven met zijn metgezellen. Rocky, nog niet in controle over de geesten, kreeg opeens de Licht-Metalen uitrusting weer. Zijn ogen werden hierbij weer goud. In tegenstelling tot Rocky, vertrouwden de geesten Tomari volledig. De schildpad klonk weer door de lucht. "Geweldig! Op nog geen half uur zonder training ben je van een limiet van 10 minuten op 3 keer per dag, naar een uur op 12 keer per dag gegaan." Rocky was hier zelf verrast om, waardoor hij niet veel tijd had om aandacht te besteden aan Tomari, die waarschijnlijk zijn uitrusting aan het bestuderen was.

(Beginneling is leuk en alles, maar ik moet wel een geheim wapen hebben ;P)

Rocky leek het maar op te geven om zijn vragen te ontwijken waarna zijn ringen op lichtte. Vervolgens zag Tomari tot zijn verbazing niet 1, maar plots vijf dieren, een schildpad, de adelaar, een slang, een bizon en ook nog een coyote waardoor Tomari zijn ogen uit keek. Bij de opmerking van Rocky liet hij de magie uit zijn ogen glijden zodat hij kon zien of hij echt gelijk had. En dat had hij ook, de vijf dieren waren ook zonder trucjes uit te halen zichtbaar nu en Tomari bestudeerde ze stuk voor stuk terwijl hij naar de uitleg van Rocky luisterde. Het was een magie die zeker interessant was maar Tomari's kennis zeker te boven ging, geesten in dier-vorm die hun krachten konden lenen aan degene leende wie hun kozen. Tomari knikte dat hij het begreep waarna hij opeens de uitrusting van metaal op het lichaam van Rocky zag verschijnen waarbij zijn ogen ook goud gloeiden. Tomari was te veel verbaasd van de uitrusting om echt te luisteren naar de woorden die er op volgde, en zelfs al had hij die goed gehoord dan zou hij er waarschijnlijk toch niks van hebben begrepen. Tomari bestudeerde de uitrusting zorgvuldig, maar probeerde dat ook snel te doen voor het geval het weer verdween, hij vroeg zich af wat voor magie dat was en terwijl zijn gedachten af dwaalde aan wat voor magie het kon zijn en of die na te bootsen was keek hij Rocky aan en vroeg "Is dit ook een macht van die geesten?" waarna er een brede glimlach op zijn gezicht verscheen

Rocky was naar de schildpad aan het luisteren die de uitrusting aan het uitleggen was. Hij hoorde Tomari's vraag er doorheen en gaf antwoord, terwijl de schildpad zijn mond hield. "Ik denk het wel..." Hij bekeek zijn uitrusting nog eens voordat die verdween, samen met de geesten, in de ringen. "Nou, hopelijk zal ik de komende paar uur niks meer van die 5 horen..." Hij deed de robes uit, die onderhand gescheurd waren door de vleugels, en gooide die de lucht in, waar ze verdwenen als zout in een glas water. Zijn lange, robuuste, gespierde lichaam, die helemaal niet paste bij zijn karakter, was nu bijna helemaal zichtbaar. Zijn shirt, dat ook maar samenhing met een paar stukken touw, was ook gescheurd, dus zijn hele bovenlichaam was zichtbaar, samen met 5 tattoo's op zijn linkerborst, van elk van de dieren. Hij had ook een grote draak op zijn rug, die nog wel half bedekt was door zijn overdreven lange haar, die stond voor zijn pas-overleden opa, Dragon.

(Ja, weet ik veel, ik moest toch iets bedenken waarom een indiaan een draak over zijn hele rug heeft xD)

Het antwoord dat Rocky gaf op de vraag van Tomari was wel ietwat vaag, wat moest 'ik denk het wel' nu precies betekenen, had hij het nog nooit gebruikt of iets dergelijks? In elk geval verdween de uitrusting samen met de dieren vlak daarna zo te zien de ringen in. Rocky leek daar kennelijk wel blij mee te zijn, dat dacht Tomari ten minste bij zijn opmerking bij ze de komende paar uren niet meer horen. Daarna trok de jongen de robes uit die daarna verdween als zand in de wind waarbij Tomari zich af vroeg hoe hij dat had gedaan, het lichaam van de jongen viel echter meer op, dat was namelijk bijna abnormaal zwaar gespierd waardoor hij veel ouder leek dan hij vermoedelijk was. Het shirt van Rocky was bijna helemaal uit elkaar gescheurd waardoor er tatoeages zichtbaar werden. In die tatoo's herkende Tomari de vijf dieren en op Rocky's rug nog 1 extra tattoo, dit maal van een draak al was die iets bedenkt door het lange haar van de jongen. "Je bent echt behoorlijk gespierd en ik snap die vijf tatoeages, maar waar is die zesde van?" vroeg Tomari nieuwsgierig

Rocky trok zijn haar over zijn rechterschouder en keerde zijn rug naar Tomari. "Tomari, dit is Dragon Mundoo. Mijn grootvader, en tot kort geleden, de oudste persoon in mijn stam." Hij deed zijn haar weer naar achter en keerde zich om. "Nou, dat wil ik graag geloven. Mijn grootvader is nooit begraven, dus deze tattoo heeft geen functie, het is alleen een memorabilia aan hem." Toen kwam hij terug op hoe Tomari zijn uiterlijk had benoemd. 'Gespierd' Een woord dat werd gebruikt voor de sterke, maar Rocky had niks hoeven doen voor zijn lichaam. "Ik ben niet echt gespierd, dit is het mannelijk uiterlijk van mijn familie. Als ik mijn spieren zou ontwikkelen dan zou je alleen maar huid en aderen zien."

(Hmm... nu wil ik ergens in Rocky's verhaal een draak als huisdier krijgen xD)

Na zijn vraag reageerde Rocky door de tattoo nu goed te laten zien door zich van hem af te draaien en zijn haar aan de kant te halen. Rocky stelde de tatoeage voor zoals je een persoon voor zou stellen en dus ging Tomari er in eerste instantie van uit dat er ook een geest van hem was al had die zich dan nog niet getoond. Rocky's daarop volgende uitleg zei echter het tegendeel, de tatoeage diende enkel als herinnering aan de man die kennelijk nog niet eens zo lang geleden gestorven was. "Gecondoleerd" zei Tomari op zijn beurt, een beetje overweldigd door hoe plots hij weer met de dood geconfronteerd werd. De opmerking die daarna volgde verbaasde Tomari wel, Rocky NIET gespierd? Tomari kon zich dan nauwelijks voor stellen wat wel gespierd was, bij Rocky vergeleken was hij een spriet en slap was hij zeker niet. "Toch weet ik zo goed als zeker dat je hier een van de gespierdste mensen hier op school bent" zei Tomari vriendelijk, waarna hij weer begon te lopen richting de school, dat was het originele plan immers ook geweest en er lag toch nog wel een stuk open veld tussen hun en de school. "In welke klas kom je eigenlijk?" vroeg Tomari daarna maar sinds hij eigenlijk geen idee had hoe oud hij Rocky nou moest schatten

(Niet eens: "Dus, wat ga je geven?" of "Waar ga je assisteren?" xD)

Rocky volgde Tomari's voorbeeld en liep ook door. "Ik weet het nog niet. Ik moet er nog met de hoofdmeester over spreken. In de brief stond iets over een Slavendeur (Saffie) en een Ondergoed (Norrie)?" Rocky, ondanks zijn havik's ogen en fantastische vermogen op logisch denken, was verschrikkelijk op het vlak van onthouden. Hij keek weer naar Tomari. "In welke klas zit jij?" Hij kraakte zijn knokkels en zijn nek en begon wat op te springen. "Hey Tomari, Raceje?" Hij wees naar een boom halverwege het veld tussen hun en Starshine Academy. Hij nam een hardloper's houding aan en keek omhoog naar Tomari. Toen liet hij een glimlach zien en begon te lachen. "En geen magie!"

Tomari moest zijn best doen om niet heel hard in de lach te schieten toen hij Rocky zijn opmerking hoorde. Hij had het waarschijnlijk gewoon verkeerd onthouden, maar het klonk wel komisch. "Ik weet niets over slavendeur of ondergoed, maar de hoofdmeester is Master Savador, tevens leraar vuurmagie en mentor. Misschien dat 'ondergoed' Master Norwood is, de leraar woudmagie en de andere mentor, anders zou ik het niet weten" legde hij aan Rocky uit terwijl het gebouw maar langzaam dichter bij kwam. Bij de vraag van Rocky antwoordde hij kort "Ik zit in de vierde" waarna hij de uitdaging van Rocky kreeg. Iets verbaasd keerde hij zich naar Rocky toe, meende hij het nu serieus? Aan de houding van Rocky te zien wel en Tomari zou dat hoogstwaarschijnlijk nooit kunnen winnen, zonder magie in elk geval niet. Het leek echter wel of Rocky gedachten kon lezen want nog geen halve seconde later kwam de toevoeging van geen magie. Tomari's hoop zakte nu wel weg, dat zou hij toch nooit winnen, tenzij zijn vleugels niet onder magie vielen, dan had hij nog een kleine kans. "Dat ligt eraan, tellen vleugels als magie?" vroeg hij met een lichte grijns op zijn mond, als hij de uitdaging aan nam toe hij niet vast spelen door magie te gebruiken, ook niet het soort dat klein of ontraceerbaar was. Al zou hij het toch niet aan nemen als hij toch al wist dat hij ging verliezen, tenzij Rocky hem op de een of andere manier over zou kunnen halen natuurlijk.

Rocky begon weer te lachen. "Is goed, je mag vleugels gebruiken als ik mijn coyote mag laten meedoen." Hij hoopte dat Tomari niet de Coyote-scheenbeschermer heel erg had bestudeert, want als hij dat had gedaan zij hij vast wel weten dat de coyote zijn bron van snelheid was. De coyote-gevormde ring lichtte even op en daarna kwam er even een gloed om Rocky heen. "Klaar als jij dat bent." Zijn achterste been begon van voor naar achter te gaan als een stier die klaar stond om iemand aan te vallen, elke keer een stukje van de grond wegschrapend. Omdat zijn ogen nog steeds goud waren, was er ook geen teken van dat Rocky technisch gezien zojuist magie had gebruikt.

Bij Rocky's lach wist hij dat óf Rocky het vermogen van zijn vleugels onderschatte, óf dat Tomari Rocky onderschatte. In beide gevallen had een van hun beide in elk geval een voorsprong, tenzij ze elkaar nu op gelijk niveau brachten met hun eigen kleine 'boosts' in welk geval dit nog wel eens heel interessant kon worden. Bij het zien van de gloed om Rocky vouwde hij zijn vleugels uit en spreidde ze zo dat die hem een enorme boost in snelheid en grip zouden geven, ondanks dat het nog ietwat vochtige grasveld nog een klein beetje glibberig was als je te snel ging, wat waarschijnlijk hier zijn grootste voordeel zou zijn. Als hij magie had mogen gebruiken had hij ook windmagie gebruikt voor zijn vleugels en aarde om de grond zelf hem ook nog te laten boosten, maar hij had gezegd dat hij geen magie zou gebruiken en dus deed hij dat ook niet. Tomari zette zich op de grond neer en liet zijn vleugels zich goed zetten terwijl de opmerking van Rocky kwam. Tomari knikte en zei "klaar, tel maar af" terwijl hij zijn voeten schrap zetten en zijn spieren klaar maakte "Tel maar af" vervolgde hij waarna hij wachtte op het signaal van Rocky om hun kleine race te beginnen.

~ T^T sorry, flutpost~