Een heerlijke avond

Met Jadira in zijn armen liep Torak verder naar de watervallen toe. Hij kon de wateren al horen kletteren en hij voelde zich helemaal in zijn element. Maar vanavond gingen zijn gedachten en aandacht helemaal naar Jadira toe. Dat verdiende ze ook wel, na die ervaring met de kantinejuffrouw. Torak dacht steeds terug aan hoe het toch kon dat de kantinejuffrouw een jonger persoon dan haarzelf probeerde in te palmen terwijl ze wist dat die al een vriendin had. Hij vond Jadira's reactie terecht. Ook al zou hij het nooit tegenover Jadira toegeven, soms dacht hij even aan het open bloesje terug. Dat was gewoon opzettelijk geweest. Hij voelde zich stom en rottig als hij terugdacht aan dat bloesje, maar veel kon hij er niet aan doen. Hij keek Jadira aan, zo proberend te gedachten weg te krijgen. Hij legde haar voorzichtig neer in een soort grot, dat best wel mooi was. Een waterval gleed er vlak langs af en Torak had onbewust in zijn gedachten toch een opening gemaakt mijn zijn handen, blijkbaar. Hij was niet nat en zover hij kon zien Jadira ook niet. Hij hield haar dicht tegen zich aangedrukt. 'Vanavond gaat mijn aandacht helemaal naar jou toe, schatje,' glimlachte hij, terwijl hij rustig een kus op haar lippen duwde. Waar hij ook niks aan kon doen, was aan die vervelende fantasieën die hij van Jadira kreeg telkens als hij haar kuste. Hij schaamde zich enorm voor zijn gedachten. Nu ook weer. Hij keek haar aan en glimlachte, met het schaamrood op zijn wangen, dat gelukkig een beetje gemaskeerd werd door de langzaam donker wordende lucht.

- Alleen Jadira en Torak -

Ze ging wat gemakkelijker zitten en keek hem aan. Ze zag zijn wangen donkerder kleuren. Ze grijnsde sluw. Ze wist wel waar hij aan dacht,maar dat boeide haar niet zoveel. Dat waren echt van die kleine jongetjes gedachten. Ze probeerde haar lach in te houden bij de gedachten van een kleine Torak giechelend met een stel andere jongetjes. Ze probeerde zo serieus mogelijk te blijven al ging dat moeilijk. Ze speelde wat met een steentje dat op de grond lag. Ze wist niet zo goed wat ze moest zeggen.

Toen Torak even Jadira's ogen ontmoette, wist hij meteen dat zij wist waaraan hij daarnet had gedacht. Hij bloosde. Hij keek naar Jadira. Die leek het moeilijk te hebben met haar lach. Hij draaide zijn ogen en keek toen naar Jadira die met een steentje begon te spelen. Hij ving het steentje vlak voor Jadira op en keek haar aan. 'Zeg, als je wilt lachen moet je je niet inhouden. Ik weet heus wel dat jij me doorhebt,' grijnsde hij, maar hij bloosde nog altijd. Hij drukte zacht zijn lippen op die van Jadira. Hij trok haar op zijn schoot en keek haar toen aan. Nu ging hij ook niet meer serieus zijn. 'Kom is bij ome Torak op zijn schoot,' sprak hij met een verdraaide, krakerige stem. 'Wat heb je toch een mooi lichaam, meisje,' zei hij toen met zijn krakerige stem en hij liet zijn ogen expres over haar lichaam glijden. Toen keek hij in haar ogen. 'En diezelfde prachtige ogen.' Torak schoot in de lach.

Ze keek hem sluw aan bij zijn woorden. Ze ademde zo dat je het kon horen. Ze leek wel een dolle stier. Ze keek hem express diep in zijn ogen aan waardoor je bijna gehypnotiseert werd. ''Jij ook hoor..''zei ze knipogend''Wees maar niet bang...''. Ze sloeg haar armen om zijn nek en kuste hem. Ze sloot haar ogen en dacht nergens meer aan.

Jadira keek hem zo in zijn ogen aan, dat hij wel moest blijven terug kijken. Zijn ademhaling werd steviger en zijn hartkloppingen ook. Hij hoorde Jadira ook heftig ademen, waardoor hij glimlachte. Bij Jadira's knipoog bloosde hij. Hij vond haar veel mooier dan de kantinejuffrouw. En veel liever. Toen hij haar armen om zijn nek voelde en haar lippen voelde, kon hij nergens anders meer aan denken dan aan haar. Hij zoende haar terug. Hij speelde een spelletje met haar tong. Hij keek haar daarna aan en zijn glimlach werd steeds breder. Hij zette Jadira zachtjes neer op de grond en ging toen liggen, terwijl hij Jadira zo naast zich trok, dat ze als ze wou met haar hoofd op zijn borstkas kon liggen. Hij had zijn arm rond haar heen geslagen en streelde haar wang zachtjes, terwijl hij glimlachte naar niets in het bijzonder.

Ze ging gemakkelijker liggen en keek naar de waterval die langs de grot af stroomde. Ze sloot haar ogen en luisterde naar het ruisen. Zou hij haar vragen voor het Kerst Gala? Ze zuchtte diep. Ze hoopte van wel. Dan had ze een escuus om niet terug naar Shadra te gaan. Haar vader zou het vast vragen. Dat wilde ze dus echt niet! Ze bleef liever hier,op SSA. Bij haar vrienden,Kijito en Torak. Met Kijito kon ze lekker kletsen,en Torak was zo lief. Ze bleef hier,niks hield haar tegen.

Terwijl Torak daar zo lag met Jadira, dolgelukkig, dacht hij aan zijn vader. Die zou, als hij Torak en Jadira nu had gezien bij elkaar, trots op zijn zoon zijn en waarschijnlijk gekke opmerkingen bij Jadira hebben gemaakt om haar aan het lachten te maken en om haar te laten zien dat hij een goede vader kon zijn. Torak wou, als hij kinderen kreeg, net zo goed als zijn vader voor zijn kinderen zorgen. Hij keek naar Jadira. Zijn ogen werden een beetje waterig, maar hij knipperde de tranen weg. Hij dacht opeens aan het Kerst Gala. Hij zou haar zeker vragen! Maar dat ging hij op zijn manier aanpakken. Hij keek Jadira verliefd aan. 'Jadira, ik ben echt ontzettend blij met jou. Dat... Dat hoe je daarstraks voor me opkwam bij de kantinejuffrouw, jij hebt echt veel pit en dat maakt je sexy,' zei hij blozend, maar het mocht gezegd worden. Hij keek haar aan en gaf haar een kus op haar hoofd. Hij trok haar dichter tegen zich aan.

Ze glimlachtte bij zijn woorden. ZIjn wangen kleurde weer rood. Ze rekte zichzelf uit en stond op. Ze streek met haar vingers langs de muur van de grot af. ''Ik heb vaak genoeg mensen in elkaar geslagen...je hebt liever geen ruzie met mij...''zei ze serieus. Ze was er niet echt trots op. Maar vroeger moest ze vaak voor haarzelf opkomen. Ze zuchtte diep. Ze liep naar het gat waar de waterval langs stroomde. Ze stak haar handen in het water. Het was heerlijk koel. Ze maakte een kommetje en dronk wat. Ze draaide om en glimlachtte naar Torak,denkend aan het Gala.

Hij keek haar aan en knikte. Hij begreep wat ze bedoelde. 'Ik heb maar een paar keer gevochten, maar dat was om mijn vader te beschermen. Ik vecht alleen maar voor mensen die het waard zijn of als ik voor mezelf moet opkomen,' zei hij rustig, terwijl hij Jadira's rug bekeek, die wel mooi recht was. Toen zij zich omdraaide, voelde Torak een hitte over zich heenkomen, waardoor hij automatisch terug moest glimlachen naar Jadira. Hoe ze daar ook stond! Ze was hartstikke knap. Hopelijk besefte ze dat zelf ook. Torak vroeg zich af waar ze zoal aan dacht. Hij meestal aan zijn vader. De laatste keer dat hij gehuild had daarover was drie jaar geleden. Hij keek rustig naar Jadira en gaf haar toen glimlachend een knipoog. 'Bang om bij me te komen?' vroeg hij uitdagend.

Ze keek hem listig aan. Ze maakte een handstand waarna ze naast hem neer plofte. ''Nee hoor..''zei ze sluw. Haar ogen gleden door de grot heen. Vurig hoopte ze dat ze hem in de grot zou vragen voor het Gala. Maar ze hield haar mond. ''Wat was jouw vader voor een persoon? Of praat je er liever niet over?''vroeg ze zachtjes. Ze wilde hem niet kwetsen. Ze glimlachtte weer,dit keer meelevend.

Torak had voor zichzelf, toen hij Jadira een handstand zag doen en naast zich zag ploffen, helemaal uitgestippeld hoe en wanneer hij Jadira voor het Gala ging vragen. Toen ze over zijn vader begon, knipperde hij even met zijn ogen. Hij wou niet huilen. Dat was niet goed. Hij keek Jadira aan en knikte lichtjes. 'Mijn vader was iemand die altijd leuke grapjes maakte. Geloof me, iedereen was zijn vriend en hij was vriend van iedereen. Ik moest altijd vreselijk lachen met zijn grappen en hij met de mijne. We leken als twee druppels water op elkaar. Het enige verschil was dat ik snel mijn geduld verloor en hij niet. Als iemand van kinderen hem uitdaagde, sloeg ik diegene altijd, waardoor mijn vader me toen lachend van dat kind aftrok,' zei Torak en hij glimlachte even. 'Oh, Jadira, als je hem zou hebben leren kennen, dan wist ik zeker dat jij hem ook aardig vond,' lachte hij.

Ze glimlachtte toen hij over zijn vader vertelde. Hij leek inderdaad erg aardig. ''Mijn vader was vroeger ook heel lief,en hij leefde altijd met je mee. Tot mijn moeder overleed...hij veranderde helemaal toen hij met ...met mijn stiefmoeder trouwde...''ze slikte een luide snik weg. Ze wilde niet gaan huilen. Ze ging naast hem zitten en keek hem vol medeleven aan. Ze wist hoe het voelde om een dierbaar iemand te verliezen. ''Ik had jouw vader graag ontmoet...''zei ze glimlachend. Ze omhelzde hem..

Hij keek haar aan en glimlachte toen Jadira haar verhaal begon te vertellen. Hij sloeg zijn arm in een troostende poging om haar heen en glimlachte naar haar. 'Het is heus niet verboden om te huilen hoor,' glimlachte hij, terwijl hij haar verliefd aankeek. Hij hoorde haar woorden en voelde haar omhelzing. Hij omhelsde haar terug en wiegde zachtjes heen en weer, in een poging om Jadira een beetje te kalmeren. 'Rustig maar meisje,' zei hij, terwijl hij over haar rug wreef en zijn gezicht begroef in haar lekker ruikende haar.

Ze glimlachtte bij zijn woorden. Ze stond als een dolle kleuter op. ''Rustig doen?Rustig?? ik ben zo rustig als wat!!!!''schreeuwde ze als een hysterische kleuter. Ze kreeg de slappe lach. Ze kon gewoon niet romantisch of wat dan ook doen. Ze moest grapjes maken. Ze hootpe dat hij het niet vervelend vond. ''...Ik denk dat ik morgen even langs Shadra ga..naar het graf van mijn moeder...ik ben al zo lang niet gewees..''ze zakte door haar knieen en keek hem beschaamd aan. Ze vond het niet erg netjes van haarzelf. Ze was minstens al een jaar niet geweest. Ze zuchtte diep... ''Wil je alstjeblieft met me mee gaan?...Ik..Ik durf niet alleen..''zei ze. Ze bloosde even.

Torak schoot in de lach toen Jadira als een dolle kleuter door de grot ging schreeuwen. Lachend keek hij haar aan, zijn ogen blinkend. Hij keek wat bezorgder bij haar woorden en al helemaal toen ze inzakte. Hij wist niet hoe snel hij naast haar moest komen zitten en hij keek haar rustig aan. Hij luisterde naar haar woorden, glimlachte toen en knikte lief. 'Jij gaat niet alleen naar Shadra!' zei hij toen glimlachend, terwijl hij troostend over Jadira's schouders wreef. Hij keek haar diep in haar ogen aan. 'Gaat het wel? Je lijkt zo beschaamd,' zei hij toen bezorgd. Hij merkte weer is alles aan Jadira. Daar kon hij zich soms heel erg aan irriteren.

Ze vond het fijn dat hij met haar mee wou. Bij zijn laatste woorden slikte ze even. ''Ik ben al minstens een jaar niet bij mijn moeders graf geweest..''zei ze. Ze speelde zenuwachtig met een steentje. Ze had niet zo'n zin om over haar moeder te praten. Al was het zo,als ze begon moest ze doorgaan. Maar meestal begon ze halverwege te huilen. Maar dat wilde ze niet. Het moest een gezellig avondje worden.

Torak keek Jadira aan, toen hij de reden hoorde, knikte hij even begrijpend. Hij keek haar diep in haar ogen aan, om vervolgens even weg te dromen van de schoonheid die hij daar in vond. 'Jadira, ik denk dat je moeder het wel begrijpt. Er is heel veel gebeurd de laatste tijd, maar ik ga sowieso met je mee. Dit harde leven doen we samen, niet alleen,' lachte hij, terwijl hij Jadira uitnodigde om onder zijn arm te kruipen. Hij drukte haar dicht tegen zich aan en glimlachte. Dit was een goed moment. 'Jadira... Mijn lief,' sprak hij, terwijl hij zich verplaatste en op zijn knie ging zitten, gesteund door een voet. 'Wil jij mijn partner zijn voor het Kerst Gala?' vroeg hij toen blozend, maar glimlachend.

Haar ogen sperde wijd open bij zijn laatste vraag. Ze begon te blozen. Haar wangen kleurde zo rood als kersen. ''Na..NatuurlijK!''zei ze blij. Ze omhelzde hem. Ze hoopte hier al zo erg op. En het gebeurde ook nog eens! Ze maakte een sprongetje van blijdschap met een achtereenvolgende radslag. Ze veegde de haren uit haar gezicht en stapte naar hem toe. ''Ik wil héél graag je partner zijn..''zei ze. Ze sloeg haar armen om hem heen en kuste hem.

En opnieuw werd de verbazing opgewekt maar ook de verrukking bij Jadira's antwoord en haar daden en hij glimlachte. Hij voelde haar omhelzing, bloosde even en omhelsde haar terug. Toen ze een sprongetje en een radslag maakte, lachte hij. Toen hij haar op zich afzag stappen, glimlachte hij om haar vervolgens met open armen te ontvangen. Hij voelde haar arm om zich heen en hij voelde haar kus. Hij zoende haar terug. Hij drukte zijn wang tegen haar aan en glimlachte breed. 'Weet je dat je soms ongelooflijk onverwachts uit de hoek kan komen? Maar je bent heel erg lief, hebt een leuk karakter en accepteert me om hoe ik ben, dat waardeer ik,' vervolgde hij en hij zoende haar weer.

Ze trok haar hoofd even terug.. ''Ik?Onverwachts uit de hoek komen??...Nee joh!''zei ze en ze stak haar tong uit. Ze pakte zijn handen vast. ''Ik heb zelfs een kerst outfit..''zei ze,ze knipoogde[zie avatar']. Ze liet een hand los en draaide naar achter. Alsof ze danste. Toen ze zijn ogen weer ontmoette glimlachtte ze. Ze kon niet wachten tot de kerst..

Hij schoot in de lach. 'Nee hoor, iedereen behalve jij,' ging hij er plagend in mee. Hij keek nieuwsgierig naar haar toen ze over het kerstoutfit begon. Hij grinnikte en zag een soort beweging alsof ze danste. Hij trok haar via haar arm naar zich toe en sloeg zijn arm om haar heen, terwijl hij zijn voorhoofd tegen haar voorhoofd liet zakken en vervolgens zachtjes zoende. Daarna keek hij haar aan en glimlachte. 'En de rest houd ik voor het Gala,' zei hij plagend. Hij had al onwijs veel zin in dat Gala.

Ze trok hem nog dichter tegen haar aan. Alsof ze nooit meer losliet. "Ik weet niet wat ik zonder je moe''zei ze zacht. Ze drukte haar lippen weer op de zijne. Haar tong rolde langzaam naar binnen. Even later liet ze los en keek hem aan. "Ben ik je eerste echte vriendin....?''vroeg ze nieuwsgierig.

Hij glimlachte en hij voelde haar dichter tegen zich aan. Hij luisterde naar haar woorden en sloot zijn ogen even, om de woorden binnen hem te laten dringen. Hij voelde haar lippen op die van hem en voelde toen haar tong. Hij speelde met haar tong en na een tijdje liet hij net zoals Jadira los. Toen hij haar nieuwsgierige vraag hoorde, glimlachte hij. 'Je bent mijn eerste en mijn laatste vriendin,' zei Torak. Hij doelde erop dat hij haar nooit meer zou laten gaan. Dat zou hij nu niet meer willen. Hij vond haar vanaf het eerste moment al interessant. Hij keek haar rustig aan. 'Ben je gerustgesteld?' lachte hij toen en hij zoende haar toen weer.

Ze glimlachtte en voelde zijn lippen. Even liet ze los. ''Ja hoor...maar dat weet je wel...''ze knipoogde. Ze liet hem even los en rekte haar armen uit. De maan was al te voor schijn gekomen en het was nóg donkerder geworden. Ze zag hem bijna niet meer. Ze ging tegen de muur zitten en trok hem aan zijn hand naast haar. Ze sloeg haar armen om hem heen en legde haar hoofd op zijn schouder. Ze legde een hand op zijn wang en trok hem naar haar toe. Ze zoende hem innig en sloot haar ogen.

Hij lachte zijn tanden bloot toen Jadira hem even losliet. Hij zag nog net een knipoog en glimlachte. Het werd langzaam donkerder, maar een halfvolle maan verlichtte de grot half en half. Toen ze wegging, keek hij verbaasd, maar hij glimlachte toen hij bij haar werd getrokken. Hij voelde haar armen om zijn lichaam en het volgende moment zat hij Jadira's hoofd te strelen, die gelegd was op zijn schouder. Hij voelde een half koude hand op zijn wang en glimlachte. Hij voelde hoe hij nogmaals meegetrokken werd en voelde de kus op zijn mond. Hij sloeg zijn armen om haar heen en zoende haar innig terug. Hij vond het ontzettend leuk om bij haar te zijn en liet dit ook duidelijk merken. Hij liefkoosde haar en glimlachte zijn witte tanden bloot. Gek genoeg was hij nu beter voor zijn gebit aan het zorgen. Hij poetste niet minder dan drie minuten. Dat vond Wolf wel grappig. Wolf was intussen op weg in het donkere bos waarschijnlijk. Torak streelde tijdens het zoenen Jadira's hoofd.

PROFILE MAGICIAN

» Gezellige avond.

Een heerlijke avond

Een heerlijke avond

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen