Fijn

Yara stond gapend op en verplaatste zich toen vanaf haar bed naar haar kast. Aangezien ze geen idee had voor wat ze moest aantrekken, pakte ze gewoon maar iets. Een wit, kort rokje met een zwart truitje erop. Blote voeten, dat is wat ze het liefst had. Gapend botste Yara tegen de kastdeur. Spirit, haar poes, stond op en keek haar geamuseerd aan. Yara keek Spirit aan en lachte toen ook. Ze was ook erg dom bezig. Uiteindelijk kwam ze haar kamer uitgelopen. Ze besloot om is bij die watervallen te gaan kijken waar iedereen het toch zoveel over had. Een hard gekletter van water was te horen en Yara volgde haar gevoel. Spirit liep rustig naast haar, terwijl haar witte vacht opvallend was tussen al het groen. Yara ging uiteindelijk zitten en keek recht neer op een prachtige waterval. Spirit legde zich naast Yara neer. Spirit viel uiteindelijk in slaap en Yara liet zich met een harde klap achterover vallen. Het zat niet mee om hoofdpijn te hebben!

Rosalie had de natuur adembenemend gevonden en was dus op weg om er nog meer van te bekijken. En rond de school ging het gerucht dat de waterval echt het beste was. En zo ging Rosalie dus op pad naar de Waterval. Na een wandeling bleek ze niet de enige te zijn die het zelfde besloot., Met pretoogjes liep Rosalie er op af. Ging geruisloos naast het meisje zitten en keek naar de waterval. "Mooi is het hier he!" Flapte uit haar mond. Ze hoopte niet dat ze het meisje had laten schrikken en glimlachte dus wat verlegen. "Ik hoop niet dat ik je heb laten schrikken, dat was anders niet mijn bedoeling." Rosalie staarde nu naar een paar rotsen onder haar en met haar voeten sloeg ze er zachtjes op. Meer uit verlegenheid dan verveling. Terwijl ze met een beetje magie haar naam in een rots kerfde.

Yara zette haar gedachten op een rijtje. Gisteren had ze voor het eerst contact gehad met een nieuweling: Gebbeth. Ze had Shemoa boos gemaakt door haar te negeren, terwijl het eigenlijk verlegenheid was die in het spel had gespeeld. Yara had er niet op gerekend dat daar mensen geïrriteerd van konden worden. Als ze Shemoa weer tegenkwam, ging ze het zeker goedmaken met haar, want Yara had het echt niet zo bedoeld. Alhoewel, Shemoa was ook niet echt lief tegen haar kat geweest, waar Yara niet tegen kon. Shemoa had geen woorden gebruikt, maar wel blikken waarvan een normaal mens het ijskoud zou krijgen. Maar waarvan Yara alleen maar kwaad en verward werd. Tenslotte, ze was toch niet verliefd op Gebbeth zeker?! Nee, dat kon niet. Tenslotte, had je zijn leeftijd gespot? Zeker zestien of zeventien. ''Mooi is het hier hè!'', riep een zachte stem uit en Spirit, haar poes, keek blazend neer op het meisje dat naast haar geknield zat. Yara kalmeerde lachend haar poes en lachte even vriendelijk naar het meisje. 'Sorry, Spirit is geschrokken. Ja, ik vind het hier prachtig. Ik wou is op onderzoek uitgaan', zei ze glimlachend. "Ik hoop niet dat ik je heb laten schrikken, dat was anders niet mijn bedoeling'', zei het meisje en Yara schudde lachend haar hoofd. 'Dat maakt niks uit! Aangenaam, mijn naam is trouwens Yara. Hoe mag jij heten?', vroeg ze toen beleefd. Ze zag hoe het meisje haar naam in een rots kerfde. 'Rosalie dus.'

Rosalie keek even geschrokken op toen de poes begon te blazen. Met grote geschrokken ogen bekeek ze het dier. Al gauw ontspande ze zich en knikte. Jup, Rosalie, aangenaam Yara. Rosalie glimlachte. "Mooie poes heb je" Ze keek neer op de poes die Yara blijkbaar Spirit noemde. Ze glimlachte even en keek naar haar naam die gekerfd stond. Bijna. Boven de R maakte ze nog een sterretje en van het puntje op de i maakte ze een hartje. "Klaar." zei Rosalie uit het niets. "Nu weet iedereen dat ik hier ook een keer ben geweest." Haar gedachten sprak ze hardop uit. Zonder enig idee te hebben of ze het nou wel of niet uitgesproken had keek Rosalie op. Glimlachte even naar Yara, geen idee wat ze moest zeggen en ze wilde de adembenemende stilte niet onderbreken. Maar al snel zong een vogel een prachtig liet en Rosalie sloot haar ogen en viel achterover.

Yara grinnikte even bij het zien dat Rosalie nog niet klaar was met haar naam. Ze leek er precies nog iets aan te willen doen. Haar poes Spirit spinde toen Rosalie Spirit complimenteerde. Spirit begreep precies wat er gezegd werd en ze gaf Rosalie vol gespin een kopje en maakte het zich toen comfortabel naast Yara, die zachtjes over de oortjes van het poesje ging. Toen riep Rosalie in een keer uit dat ze klaar was. Yara zag dat de enige wijziging een hartje boven die 'i' van haar naam was en ze glimlachte even. Ze vond het wel mooi. Toen het meisje aankondigde dat iedereen zou herkennen dat ze er dan geweest was, lachte Yara even. Een vogel zong een lied en Rosalie genoot er zo van dat ze achterover viel. Yara liet zich ook naast haar vallen. 'Al een jongen op het oog?', vroeg ze zonder echt na te denken bij wat ze vroeg.

Rosalie glimlachte bij het kopje die ze kreeg van de poes. Ze gaf een aai over het kopje waarna zij weg ging. Zonder veel nadenken, wat misschien ook goed was voor Rosalie, luisterde ze naar het gezang van de vogel. Genietend van de geluiden die de natuur maakte. Het spetterende water sloot er prachtig bij aan. Tot ineens Rosalie wakker werd geschud door de vraag van Yara. Rosalie antwoordde meteen. "Neeh niet echt. Ik heb nog niet zoveel ontmoet, wel al hele aardige." Rosalie dacht even aan de enige mensen die ze had ontmoet en glimlachte. "Jij?" vroeg ze achter haar antwoord aan.

Yara keek even blozend naar de grond. Ze had het ook niet moeten vragen! Yara wist zeker dat Rosalie hetzelfde zou gaan vragen en Yara kon niet liegen. Nou ja, ze durfde het ook niet hardop te zeggen, maar goed. Yara wou niet verliefd zijn. Ten eerste, Gebbeth was veel te oud, ten tweede, volgens haar vond Gebbeth Shemoa ook wel leuk en ten derde, zij was nog maar twaalf. Nou ja... Ze werd morgen dertien, maar er zat teveel verschil tussen hun in. "Neeh niet echt. Ik heb nog niet zoveel ontmoet, wel al hele aardige'', zei Rosalie en Yara grinnikte even. Zij had nog niet echt veel mensen ontmoet, omdat ze daar ook niet echt moeite voor deed. Yara keek rustig naar het water dat rustig op en neer ging. "Jij?", vroeg Rosalie en Yara had het kunnen weten. Ze dacht na. Vertellen of niet? Ach ja, Rosalie was ook eerlijk geweest, dan kon zij het ook wel! 'Ja... Nee.. Jawel toch, ik vind iemand wel leuk, maar hij is veel te oud', zei ze lachend. 'Hij is misschien zestien of zeventien en ik word morgen nog maar dertien', zei Yara. Ze moest haar hart uitstorten. 'Zijn naam is Gebbeth', fluisterde Yara toen, alsof mensen konden meeluisteren. 'Maar ik weet niet eens zeker of ik wel echt op hem ben. Ik krijg wel een warm gevoel en zo, maar dat is het.'

Rosalie knikte en lachte vriendelijk naar Yara. "Liefde is soms ook moeilijk hoor." kwam er in een keer uit. Rosalie wist precies hoe Yara zich voelde. Ze had het zelf ook wel eens mee gemaakt. Maar dat was nu verleden tijd. "Bij mij gingen mijn relaties vaak uit. Voornamelijk omdat ik altijd te eerlijk ben en ik alles wat ik denk vaak er uit gooi." Rosalie richtte zich nu ook op het water dat vanuit de waterval op het water kletterde. "Ik durf daarom nu ook niet zo snel meer iemand leuk te vinden. Bang dat ik het verpruts met mijn eerlijkheid." Kwam er weer uit. Dit had eigenlijk in haar hoofd moeten zitten. Rosalie glimlachte. Zo kende ze wel al een paar jongens die ze misschien wel leuk zou kunnen vinden, maar ze durfde gewoon niet. "Stom he!" zei ze achter haar gedachten aan. Ze slikte even en keek daarna naar Yara.

Yara was blij dat ze haar verhaal over Gebbeth tenminste aan iemand kwijt was geraakt. Yara vertrouwde Rosalie en hoopte dat zij haar ook vertrouwde. Tenslotte, misschien zou Rosalie iets over zichzelf vertellen, zodat Lynn Rosalie misschien advies kon geven, of zou kunnen helpen. "Liefde is soms ook moeilijk hoor'', zei Rosalie en Yara knikte. Daar had Rosalie inderdaad gelijk in! 'Inderdaad. Vooral als je het niet eens zeker bent of je wel verliefd bent op die persoon', lachte ze. "Bij mij gingen mijn relaties vaak uit. Voornamelijk omdat ik altijd te eerlijk ben en ik alles wat ik denk vaak er uit gooi'', zei Rosalie, waarop Yara even vreemd keek. 'Dat is juist een heel moedig puntje! Dat je eerlijk bent. Dat zouden jongens moeten waarderen! En het is soms vervelender om mensen te begrijpen die alles verzwijgen en in hun hoofd houden. Je hebt dan een mooi karakter, als je alles wat je denkt eruit kunt gooien', zei Yara bemoedigend. Ze bewonderde Rosalie. "Ik durf daarom nu ook niet zo snel meer iemand leuk te vinden. Bang dat ik het verpruts met mijn eerlijkheid'', zei Rosalie en Yara glimlachte. 'Een jongen zou het juist moeten waarderen dat je erg eerlijk bent', zei Yara glimlachend. "Stom he!", zei Rosalie, maar Yara schudde haar hoofd. 'Zoals ik al zei, ik vind het echt een fantastisch puntje. Niet veel mensen zijn erg eerlijk en jij wel. Daarin ben je dan weer uniek. Dat is toch geweldig!', zei Yara overtuigend. Toen keek ze Rosalie lachend aan. 'Echt niemand op het oog? Kom op, ook al is het een leraar, ik ben nieuwsgierig! Bij mij is je geheim veilig', lachte ze hard.

Rosalie glimlachte bij het verhaal en knikte. Ze was het wel eens met Yara, maar toch was het anders. "Maar het is in werkelijkheid anders." Zei Rosalie pijnzend, "Omdat ik alles er uit gooi, ook als ik iets dom vind ofzo. En daar knappen ze dan meestal van af." Rosalie glimlachte met een blosje op haar wangen. "Maar verder heb je wel gelijk." Rosalie lachte haar landen bloot. "Nee," antwoordde Rosalie plechtig, "Al zijn er genoeg die potentie hebben." Rosalie grinnikte zachtjes. Tuurlijk waren er genoeg leuke jongens, maar ze durfde niet haar gevoelens er op los laten en dus ook niet eens het verliefde gevoel te voelen, ze duwde het domweg weg. "En als jij Gebbeth echt leuk vind, moet je er op af gaan. Jij bent de enige die weet wat je voor hem voelt. En wie weet pakt voor jou het onverwachte wel uit. Het gene wat je wilt." Rosalie merkte nu al dat Yara en zij misschien wel goede vrienden konden worden, ondanks dat Rosalie ouder was. "Leeftijd maakt geen verscheel, echt niet." en ze glimlachte vrolijk naar Yara.

Yara luisterde naar Rosalie's gevoelens bij jongens. Yara knikte. Dat kon inderdaad wel lastig zijn. Yara had last van verlegenheid. Daarmee had ze Shemoa trouwens heel kwaad kunnen maken. Ze had haar genegeerd. Nou ja... Genegeerd? Ze vond dat Shemoa zich op dat vlak wel een beetje had aangesteld, want Yara had het niet als negeren bedoeld. Eerder als een verlegen gevoel. Yara keek richting Rosalie. Toen Rosalie haar raad gaf, grinnikte Yara even. Maar Rosalie had anders wel gelijk! Toen ze zei dat leeftijd geen verschil maakte, moest Yara even nadenken. 'Ook niet als daar bijna vier jaar tussenzit? Maar wie weet vindt hij mij te jong', lachte Yara even. Ze was blij dat ze Rosalie kon vertrouwen.

"Die keuze ligt dan bij hem." Zei Rosalie wijselijk. "Maar er zijn genoeg hier waar de leeftijdsverschil groot is, dat weet ik wel zeker. En trouwens, tussen mijn ouders zit ook 20 jaar verschil, en dat weerhoud hen er niet van om niet van elkaar te houden."Het was een spraakgolf die er zo uit kwam. Rosalie glimlachte. "Kijk als hij dat vind, dat jij te jong bent, kan jij er niks aan doen. Maar als hij jou niet te jong vind en jij gaat moeilijk doen omdat je denkt dat je te jong bent en je loopt hem mis." Rosalie dacht even na of het er goed uit was gekomen en vroeg voor de zekerheid nog, "Snap je?" Ze keek even pijnzend. Sinds wanneer was ze een relatie expert? Ze glimlachte en vroeg het zich daarom ook hard op af. "Woow, ik ben ineens een relatie expert." Ze lachte even. "Kijk ik daar in tegen, en dat bedoel ik echt niet negatief naar mezelf, vind het heel moeilijk om me met een jongen te binden. Of in iedergeval. Ik weet nooit indruk achter te laten omdat ik te bang ben." Ze glimlachte moeizaam maar dat verscheen al snel omdat ze wist dat dat bij haar hoorde.

Yara luisterde aandachtig naar Rosalie's raad. Uit Rosalie's mond klonk het allemaal simpel en duidelijk. Yara begon hier ook positiever te denken. Het zou wel een tegenvallen voor Yara zijn als Gebbeth er zo over dacht. Yara werd naarmate dat Rosalie er meer over praatte steeds zekerder ervan dat ze haar gevoel duidelijk moest maken. Maar toen ze Gebbeth's gezicht weer voor de geest haalde, durfde ze niet meer. Gebbeth zou haar vast raar aankijken en denken dat zij een raar kind was, om meteen verliefd te zijn na de eerste dag. Nou ja... Yara kon het ook wel een maand laten rusten. Maar dan zou ze steeds meer van hem verwijderd worden en steeds negatiever over zichzelf gaan denken. Ze zou het dus wel moeten zeggen. Yara lachte vrolijk mee toen Rosalie zichzelf expert benoemde. Toen Rosalie vertelde over haarzelf, kreeg Yara weer nieuwe moed. 'Als jij op een jongen valt, dan merk je dat zelf wel en gooi je het er zelf wel uit. Je moet niet bang zijn dat hij je niet leuk vindt, want dan heb je het in ieder geval geprobeerd', glimlachte Yara. Nou ja, hoor haar nu! Zij durft het zelf niet eens!

Rosalie barste in lachen uit. "We geven elkaar advies terwijl we niet eens zelf iets durven!" Rosalie kon het lachen niet laten. "Maargoed, jij hebt natuurlijk ook gelijk. Maar in werkelijkheid is het altijd moeilijker dan dat je het je vertelt wordt." Rosalie moest nu wel denken aan een van haar liefdes op Gren. Tuurlijk hoopte ze hem ooit weer terug te zien, maar de kans was klein aangezien hij haar duidelijk had gemaakt dat hij het niet trekte. Haar eerlijkheid was hem teveel geworden en Rosalie zuchtte bij die gedachte. Als ze nou eens minder aan die jongen dacht. Dan was het waarschijnlijk makkelijker geweest hier. Maargoed, als ze echt een jongen leuk zou vinden zou ze het echt wel merken en daarbij knikte ze dan haar hoofd ook. "Je hebt gelijk." Zei Rosalie nog eens waarna ze met wat magie nu onder haar naam die van Yara maakte. Ze glimlachte naar Yara. Ze kon er niks aan doen, ze had er gewoon zin in.

Yara keek glimlachend naar Rosalie. Rosalie had gelijk. Ze gaven elkaar een hoop advies om het zo goed mogelijk aan te pakken, terwijl ze er zelf geen kunst van bakten! Ze konden elkaar zoveel advies geven als ze wouden, maar echt zelf durven zou natuurlijk nooit gebeuren. Nou ja, nooit. Ooit zou Yara al haar moed bij elkaar verzamelen en het tegen een onwetende Gebbeth zeggen. Natuurlijk kon ze ook wat verlegen seintjes doorsturen die het voor een deel al lieten zien. Maar dat zag ze dan wel weer. Tenslotte, als ze lang zou wachten, een jaar of zo, was Gebbeth al met iemand. Want Gebbeth ging vast niet wachten tot zij de moed had opgebracht om het zelf te vertellen. Iets leek Rosalie echt dwars te zitten. Yara keek glimlachend aan hoe Rosalie Yara's naam in de steen kerfde, onder Rosalie's naam. 'Ik zie dat je iets dwars zit! Wat is er toch? Mis je iemand hard of zo?'

Rosalie schrok van de stem van Yara. "Is het zo duidelijk?" Floepte er zo uit. Ze keek met grote ogen naar Yara. Terwijl ze steeds meer dingen in de rots kerfde bleef ze Yara aankijken. "Ooow is niks, iets van toen ik op Gren woonde." Antwoorde Rosalie iet wat kil, iets wat ze totaal niet bedoelde. "Oow sorry dat ik nu zo doe." Ze slikte wat tranen weg. "Ik wil er gewoon niet zo veel aan denken." Rosalie kerfde nu wat bloemen naast Yara's naam en wat vuur tekens naast de hare. Het hele rotsblok zat nu onder en Rosalie trok haar hand weg. "Oeps" mompelde ze zachtjes. "Het is een jongen. En wij waren heel hecht. Alleen mijn eerlijkheid werd hem te veel en hij verdween." Rosalie vertelde het uit het niets en keek even aarzelend naar Yara. Op de een of andere maniet hield iets Rosalie tegen. Ze was bang, maar waarvoor wist ze niet. Bang om weer verliefd te worden misschien?

Yara keek twijfelend naar Rosalie, die vroeg of het echt zo duidelijk was dat er iets scheelde. 'Nee.. Nou ja... Je kijkt gewoon zo geprikkeld', stotterde Yara om Rosalie een beetje te kalmeren. Rosalie's grote ogen keken Yara aan en Yara vroeg zich af of zij Rosalie nu moest troosten, of dat Rosalie haar beter op afstand hield. Ze besloot het voor het tweede te bewaren en keek rustig naar Rosalie. Toen Rosalie kil zei dat het iets van de planeet Gren was, keek Yara haar geschokt aan. Kil paste allesbehalve bij Rosalie. Rosalie excuseerde zich en Yara stond op, liep naar Rosalie toe en sloeg haar arm om Rosalie's schouder heen. 'Hé, als er iets is, zeg het dan gewoon!', glimlachte ze. 'Ga jezelf niet anders voordoen dan je bent, of je verleden verdedigen, daar ben je namelijk niks mee', zei Yara. "Het is een jongen. En wij waren heel hecht. Alleen mijn eerlijkheid werd hem te veel en hij verdween'', zei Rosalie en Yara keek haar met grote ogen aan. Wat stom! Wat ongelooflijk stom! 'Dan was die jongen toch niet zo leuk als je dacht. Een jongen hoort blij te zijn met jou. Misschien met sommige kanten iets minder en met andere kanten iets meer, maar hij hoort jou te accepteren om hoe je bent. Hij had ook gewoon met je kunnen praten, zodat jij jouw deel had kunnen vertellen aan hem. Die jongen zat fout, Rosalie, niet jij. Jij hebt juist gehandeld', troostte Yara Rosalie.

Rosalie glimlachte bij de arm om haar schouder. Ze keek Yara dankbaar aan. Yara begon met praten en Rosalie knikte af en toe. "Ik weet het wel. Alleen hij was toen de gene waar ik zoveel van hield en het deed gewoon pijn." Rosalie veegde gauw een traan weg. "Oke! Ander onderwerp. Hier wordt ik depri van!" Zei ze bijna roepend. Ze glimlachte en sloeg nogmaals met haar voeten op een rots. Keek naar de waterval die speels op het water kletterde. "Dusss..." Rosalie keek bedenkelijk. "Waar kunnen we het over hebben.." Rosalie keek Yara even aan. Even niet wetend wat ze moest zeggen, of eigenlijk reageren. Want ze wist donders goed dat Yara gelijk had, alleen was het in werkelijkheid harder aangekomen dan dat ze dacht dat het zou doen. "Die jongen is en blijft berleden tijd, ongeacht wat." Ze glimlachte opgelucht.

Yara keek naar Rosalie en had spijt dat ze verder gevraagd had. Rosalie had duidelijk pijn bij het onderwerp. Yara wou meteen stoppen, toen Rosalie aangaf dat het gewoon pijn deed. Yara knikte, maar besloot deze keer haar mond erover te houden. Des te meer kans dat Rosalie een ander onderwerp zou aansnijden. Als Rosalie het niet deed, deed Yara het wel. Rosalie riep bijna uit dat het een ander onderwerp moest zijn en Yara's hersenen begonnen op topsnelheid te werken. Wat zouden ze dan nog als onderwerp kunnen behandelen? Rosalie wist blijkbaar ook nis, want het leek wel alsof ze een beetje vastzat. Rosalie vroeg zich af waarover ze het konden hebben en Yara dacht lang na. Toen zei Rosalie, na een tijdje, dat de jongen verleden tijd bleef en Yara knikte. 'Heb jij nog kunnen lachen om een of ander blooper van jezelf?', vroeg Yara, om definitief een ander onderwerp aan te snijden. 'Ik wel! Ik moest me 's morgens nogal haasten omdat Master Norwood een les had. Ik vloog overeind, maar Spirit zat op mijn buik en dat had ik niet gezien, dus die begon keihard te blazen. Van schrik ben ik uit bed gevallen, met de dekens rond mijn benen', lachte Yara, die het moment weer voor haar gezicht haalde. Dat was echt redelijk gênant geweest!

Rosalie lachte om het verhaal van Yara. "Ik was laatst op het grasveld. En toen begon het te regenen. Het leek mij leuk om er in rond te rennen en uiteindelijk begon ik rondjes te draaien..." Rosalie lachte even. ".. en toen uiteindelijk ben ik duizelig op de grond gevallen. Volgens mij leek het wel alsof ik een glaasje te veel op had." Rosalie lachte even om het voorval dat ze had met Tomari erbij. Het was waarschijnlijk uber gênant geweest want met een beetje verstand was ze wel optijd gestopt met draaien. Maar nee Rosalie was te eigenwijs om door te gaan met draaien. "Ooow! En laatst toen ik nog op Gren woonde, toen was ik met mijn zus aan het zingen. En we zongen zo luid dat je het straten verder kon horen. Zonder dat wij het door hadden stond ineens de hele straat voor het raam te kijken wie er zo hard aan het zingen was. Maar de meeste mensen zeggen dat ik mooi zing, al vind ik zelf van niet, klonk het verschrikkelijk vals. En mijn zus en ik zijn toen van schaamte naar onze kamers gerent en omdat het zo gênant was hebben we ons een week lang niet in de buurt laten zien." Rosalie kon haar lach niet inhouden bij het denken aan die dag. Het was een top dag geweest. Al die mensen die met hun vingers in hun oren stonden.

Yara lachte zich een ongeluk bij het geval met ene Tomari. Yara moest bij het geval erna haar buik vasthouden. Zo kende ze er ook nog wel een paar! 'Ik zat laatst is een keertje te spelen met het gras en Spirit stond achter me. Ze blies opeens, geen idee waarvoor en wat doe ik? Ik bind mezelf van schrik helemaal met mijn eigen magie vast!', lachte Yara. 'Of, ook is een keertje, ik stond voor mijn kast en was nogal slaperig en ik had geen idee dat de kastdeur dicht was, dus ik loop zo naar voor, om iets eruit te pakken en mijn hoofd bonkte keihard tegen die kastdeur', grinnikte Yara. Het was leuk om je bloopers met iemand te delen. 'Deze vind ik het leukst van ze allemaal! Ik liep steeds een beetje achteruit om te zien hoeveel grassprietjes ik al omhoog had gehaald en ik had het meer achter mij niet gezien. Ik had een nieuw, mooi kleedje aan. Ik loop steeds verder achter en vervolgens viel ik in het water.'

Rosalie kwam niet neer bij van het lachen en rolde inmiddels over de grond. Met moeite kwam ze op adem en ging weer zitten. "Laatst toen zat ik op mijn bed. En ik werd wakker en toen begon ik uit verveling met mijn magie te spelen. Maar omdat ik meerdere dingen tegelijkertijd deed merkte ik niet dat mijn teen, ja mijn teen, in brand stond." Rosalie lachte even. Waarna ze nog een verhaal begon te vertellen. "Laatst keek ik in de spiegel. Maar ik was wat uitgeschoten met mijn oogschaduw. Dus ik naar voren leunen stoot ik keihard mijn hoofd tegen die spiegel. Ik had niet in de gaten dat ik al zo ver was."

Yara keek lachend naar Rosalie die over de grond rolde. Letterlijk. Goh, wat hadden ze toch een lol met hun tweeën! Rosalie vertelde nog een gebeurtenis en Yara grijnsde en proestte het toen uit. Jeetje, je eigen teen in brand. Het zou je maar overkomen. Yara keek grijzend naar Rosalie. Bij de volgende gebeurtenis proestte ze het ook uit. Juist, make-up bloopers, daar had ze er ook veel. 'Oh, daar kan ik wel over meepraten. Ik was laatst uitgeschoven met mijn mascara, maar ik kon geen doekje vinden om het af te vegen, dus ik ga naar mijn kamer toe. Spirit stond op het dekbed en gaf me opeens een haal in mijn gezicht. Wat bleek? Door de uitgelopen mascara was ook het poeder op mijn gezicht een beetje verkleurd', lachte Yara luid. Het was fijn om samen lol te hebben en even al het gedoe om hun heen te vergeten. 'Nee, ik ken nog een leuke! Ik was met mijn lippenstift bezig in de aula en het komende uur keek iedereen me raar aan. Wat bleek? Ik was met mijn lippenstift over mijn mond gaan stiften in plaats van erop en ik had het nog niet door!'

Rosalie kwam niet meer bij. Make up bloepers had ze genoeg. "Dat ken ik ja!" riep Rosalie bij de bloepers van Yara. "Op mijn vorige school toen moest ik naar de wc. Kom ik terug de klas in, iedereen lachen joh. Ik geen idee wat er aan de hand was. Bleek dus dat ik een stuk wc papier onder mijn schoen had zitten die heel charmant achter me aan ging." Rosalie kreeg nu tranen op haar gezicht van het lachen. "Jeetje, heb in geen tijden zo gelachen." proestte ze uit. Na even op adem te zijn gekomen en de tranen uit haar gezicht te hebben geveegd kwam er een zucht uit haar mond. "Dat lucht op zeg!"

Yara keek lachend naar Rosalie, die zei dat ze er ook nog wel eentje kende. Lachend hoorde ze die van Rosalie aan. Dat zou ook maar erg zijn! De tranen liepen over Yara's wangen en zo te zien ook over die van Rosalie. Ze kende er nog wel eentje. Gelukkig was Rosalie nu veel beter en kondigde ze ook aan dat ze in tijden niet meer zo goed gelachen had. Nou... Yara anders ook niet! 'Oh, dan ken ik nog wel een leuke. Op mijn vorige school ging ik naar de WC, ik moest nogal nodig en ik liet een klein scheetje. Het stonk zo erg dat er tranen over mijn wangen van het lachen viel. Toen ging ik de WC uit en ben ik weggerend toen de strengste lerares op de WC van mij ging zitten', lachte Yara en de tranen liepen over haar wangen. 'Of nee, een betere. Ik zat is een keertje op mijn vorige school naast een hele leuke jongen. We keken elkaar diep aan. Toen liet ik zo'n harde scheet, dat de stoel kraakte', lachte Yara hard.

PROFILE MAGICIAN

» Gezelschap? Fijn.

Fijn

Fijn

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen