Een zachte, onverstaanbare melodie gleed door de kamer. Een rustig avondje alleen voor Neara. Ze kwam net uit bad, haar huid nog zacht en warm van het water. Ze stond in de slaapkamer voor het kleine bureaut achtig meubilair terwijl ze een zachte borstel door haar lange, sneeuwwitte haren haalde. Haar slanke lichaam was gehuld in een kort, bloedrood, zijde nachtjapon die het nodige bedekte. Zachtjes neuriede ze mee op de muziek, had haar haar over haar schouder geslagen zodat ze er makkelijker bij kon. Ze hield van haar haar, maar soms waren er nadelen aan de lange lengte. Rustig legde ze de borstel terug, liep naar het woonkamer gedeelte waar de tafel en stoelen stonden. Op de tafel was een fles wijn geopend, stond een enkel glas met witte wijn ernaast. Soepeltjes liep Neara er langs, pakte in het voorbij lopen het glas en zette het aan haar smalle lippen. Terwijl ze een slok nam en even van de smaak genoot, en liet haar vingers langs de cd collectie glijden. Ze stond met haar rug naar de deur, verwachtte niemand meer op dit laten uur en had deze op een kiertje gezet zodat de warmte van het bad door het hele vertrek zou lopen en door de deur naar buiten kon. Er kwamen toch weinig mensen, naast de Legendarische Magicans zelf en heel soms hun opvolgers, rond dit late uur langs haar kamer. Langzaam gleed haar vinger naar beneden, hield ze het wijnglas recht waarbij ver voorover moest bukken om de rest van de titels van de cd's te kunnen bekijken. 'Kom op,' sprak ze zachtjes, wat duidelijk maakte dat ze het gene wat ze zocht zo gauw niet kon vinden.

Gnagna, je weet of je mag reageren of niet *proest*
Alleen Neara & Saf

Het was al laat tegen de avond; in de verte sloeg een kerkklok een aantal vele en lange slagen. De Toren leek geheel verlaten te zijn, maar ondanks de leegte en dit tijdstip brandden de toortsen aan de muren onophoudelijk door. Gehuld in zijn gebruikelijke lange zwarte herfstmantel voor deze tijd van het jaar, die zwierend om zijn benen cirkelde en achter hem aan ruisde tijdens het lopen, beende Savador door de gangen. Zijn voetstappen weergalmden door de eindeloos lijkende gang. Hij probeerde recht te lopen, maar in zijn geheel lukte dit nog niet helemaal; zijn rug was nog erg broos, en daar leek nu ook spierpijn en een mannenkwaaltje bij te zijn gekomen. Voor de zekerheid had hij voor zolang Mizore's vuurbalsem gebruikt om zijn spieren en gewrichten wat te doen kalmeren, maar de pijn brandde nog steeds ergerlijk. Eigenlijk was hij op weg naar Dorchadas toen zijn blik bleef hangen op één van de deuren van de Legendarische Magicans kamers die op een klein kiertje openstond en waar licht vandaan sijpelde. Het viel in een kleine opvallende streep over de stenen vloer. Tijdens het naderen drong een frisse zepige geur zijn neusgaten binnen en hoorde hij zachte muziek zijn oren strelen. In plaats van er voorbij te lopen, hield Savador stand voor de deur en gluurde slinks door de kier. Zijn goudkleurige slangachtige ogen gleden door het vertrek en bleven gevestigd op een vrouwelijk gestalte dat daar voorovergebogen stond, haar rug naar hem toegekeerd. En het was onvermijdelijk dat zijn blik, nu ze in die houding stond, even op haar achterste viel. Toen hij zich besefte dat dit Angani was en het vrouwelijke gestalte niemand minder dan Neara moest zijn, verscheen er kort een kleine frons tussen zijn wenkbrauwen. Hij wilde alweer verderlopen tot zijn aandacht getrokken werd door een glazen fles op een tafel, een fles waarvan hij de vormen maar al te goed kende. Dat was een typische wijnfles, ongetwijfeld. Nauwelijks opmerkbaar duwde Savador de deur verder open en liep geruisloos naar binnen. Hij ging half op de tafel zitten, pakte de fles op om die even te bestuderen en nam er daarna zonder pardon een slok uit. Zijn gezicht leek even te betrekken. Witte wijn, typisch. Zwijgzaam nam hij nog een kleine slok direct uit de fles, scheurde zijn blik daarbij niet van Neara los, die hem blijkbaar nog steeds niet had opgemerkt. 'Puffoonse wijn; daar raak ik toch altijd zó licht in mijn hoofd van. Vooral de witte variant,' onthulde Savador kalm zijn aanwezigheid, desondanks Neara hem al opgemerkt zou kunnen hebben door middel van haar luchtmagie.

Nuriënd bleef haar vinger langs de ruggen van de cd hoesjes naar beneden gaan. Haar vinger bleef voor een seconden op de zelfde plek hangen toen ze de lichte streling langs haar blote enkels voelde van de kleine luchtverplaatsing. De deur werd verder opengedaan, en de magische aura van het persoon dat blijkbaar ongezien naar binnen durfte te trippelen had ze nu vaak genoeg ontmoet om te herkennen. Alsof er niets aan de hand was ging haar vinger even later weer door, rechtte ze haar rug weer en zette haar vrije hand in haar zij. 'Het is onbeleefd om zomaar een vrouwelijke kamer binnen te komen lopen, hoe aantrekkelijk de wijn ook mag zijn,' glimlachend draaide ze zich met een wat gekantelde heup om. Het korte nachtjapon hield haar niet tegen om ontspannen te blijven staan in zijn aanwezigheid, hoewel menig vrouw zich zenuwachtig had bedekt met het eerste en beste wat in haar handen kwam. Ze liep naar hem toe, langs hem heen waarbij ze met een klein en charmant glimlachje de fles uit zijn handen nam en doorliep. Vanuit de kast haalde ze een tweede glas, had de hare voor een moment neer gezet en vulde het glas voor Savador. Met de twee glazen in haar handen draaide ze zich om. 'Je kan het ook gewoon vragen als je een slokje wilt,' glimlachte ze weer, bleef met de glazen opgeheven op een afstandje van hem staan.

Eigenlijk niet eens verrast toen bleek dat Neara hem inderdaad al eerder opgemerkt had, liet Savador de fles zakken en staarde haar emotieloos aan. Al snel daarna krulden zijn mondhoeken om tot een kleine kalme glimlach. 'Dat zou ik begrijpelijk vinden als je hier poedelnaakt stond,' reageerde hij terug, zijn blik gleed daarbij over de geringe kleding die ze aanhad. 'Daarbij loop ik ook de meisjesslaapzalen binnen wanneer ik dat wens of iets nodig heb,' vulde hij zijn antwoord aan. Onbeschaamd zette hij de mond van de fles aan zijn lippen om er opnieuw een slok uit te nemen, maar die werd in Neara's voorbijgaan uit zijn handen genomen. Wat fronsend staarde hij naar zijn nu lege handen. 'Je bent werkelijk waar een feeks,' uitte hij zijn mening heel formeeltjes alsof hij het weer mededeelde. Omdat zijn handen nu toch niet meer de taak hadden een volle wijnfles vast te houden, plaatste hij die achter zich op het tafeltje en bekeek de collectie aan CD's en platen. Nooit geweten dat Neara zo gesteld was op muziek. Achter zich hoorde hij het geluid van een glas dat gevuld werd. Savador draaide zijn hoofd half om om een blik over zijn schouder te werpen bij haar woorden. 'Als ik het vraag, wordt het of geaccepteerd óf afgewezen. Dat laatste vermijd ik liever wat drank betreft,' antwoordde hij terwijl hij zich ver over de tafel moest buigen om zijn glas uit Neara's hand te kunnen pakken. 'Ooit wel eens van aanreiken gehoord?' rolde er wat spottend uit. Savador sloeg zijn benen over elkaar en sloot genietend zijn ogen terwijl hij een aantal slokken uit zijn glas nam. Rode wijn was zíjn drank, hij wilde niets anders, maar witte wijn kon er ook nog mee door. 'En jij dan?' vroeg hij vervolgens nadat hij zijn glas weer had laten zakken alsof ze al midden in een gesprek zaten. 'Pas opgefrist?' Hij had zijn hoofd weer wat gedraaid zodat hij Neara over zijn schouder aan kon kijken en liet zijn blik over haar lichaam glijden. 'Walgelijk,' gruwelde hij duidelijk zichtbaar bij het idee dat ze er geen problemen mee leek te hebben tot rust te komen in een vol heet bad. Dat mensen in aanraking met die natte substantie durfden te komen. Onvoorstelbaar. Savador had zich weer teruggedraaid en nam kalmpjes kleine slokjes uit zijn glas. Zodra hij wijn tot zijn beschikking had, was hij weer even zoetjes.

Haar blik leek even iets sceptisch te krijgen, iets wat Savador niet kon zien aangezien ze met haar rug naar hem toe stond. 'Onderanderen,' beantwoorde ze zijn woorden. In haar ouderwetse mening zou je eerst nog toestemming moeten vragen om een vertrek te mogen betreden, maar dat zal wel in deze moderne tijden iets zijn wat niet meer gelde. Ze schudde lichtjes, bijna onopmerkbaar haar hoofd, iets wat meer leek op een van haar lokken uit haar gezicht te halen. 'Ieder heeft zo zijn eigen dingen waar hij van... opvrolijkt,' glimlachte ze naar hem terwijl ze naar de kast was gelopen en het tweede glas ingeschonken had. Rustig bleef ze staan, deed totaal geen moeite om het glas aan te rijken toen hij half over de tafel heen moest liggen om erbij te kunnen. 'Alleen als het gevraagt wordt,' herhaalde ze weer glimlachend, toen hij nog eens duidelijk maakte dat ze het glas best wel eens kon aanreiken. Zelfs zijn spottende toon kreeg de glimlach niet van haar lippen, zo makkelijk kreeg hij haar niet klein. 'Goed gerade,' knikte ze, negeerde zijn 'walgelijk' over haar opfrissen. Ongemerkt begon haar geest te ratelen, kwam tot de conclusie dat Savador waarschijnlijk niet zo graag in bad of onder de douche ging. Ze liep zonder enige aankondiging, weer een houding alsof Savador totaal iets onbelangrijks was en hij bij het meubilair hoorde, naar de slaapkamer met het glas wijn in haar handen. Daar trok ze de dunne, en evenal korte nachthemp aan die bij haar ellebogen bleef hangen zodat haar schouders nog ontbloot waren. 'Werd je alleen door de wijn hierheen gelokt of was ik weer te interessant om voorbij te laten gaan?' glimlachte ze bijna speels toen ze weer terug het algemeen vertrek in kwam lopen en Savador met opgetrokken wenkbrauwen vragend aankeek.

Savador liet de witte wijn rondkolken in zijn glas, vond het spelletje nu al vermakelijk al was hij nog niet eens twee minuten binnen. Op zijn bleke gelaat stond een kleine glimlach. 'Maar dat stond je niet,' ging hij verder in op de gevolgen die zich plaats hadden kunnen vinden als hij zomaar zonder enige aankondiging binnen zou komen vallen. 'Helaas voor mij. Je weet dat je voor mij niets meer bent dan een object om naar te kijken, te gebruiken en weg te gooien, nietwaar? Jouw mening doet er verder niet toe.' Hij zette kalmpjes het glas aan zijn lippen en nam er een aantal slokken uit. Zacht kwam er een lach over zijn lippen, al was die wat spottend en niet om Neara's woorden bedoeld. 'Ooh, daar vrolijk ik zeker van op,' had hij geen enige schaamte om dat openlijk toe te geven. Savador had een wenkbrauw hooghartig opgetrokken toen Neara ook geen enkele moeite leek te doen hem zijn glas toen aan te geven. 'Waarom zou ik het vragen als het een plicht voor jou is om te doen? Ik ben hier te gast, dus behandel me ook als een gast,' luidde zijn weerwoord, al gleed er een nieuwe tevreden uitdrukking over zijn gezicht zodra hij het glas bemachtigd had. Hij reageerde niet op haar woorden over dat hij het goed geraden had dat ze zich zojuist had opgefrist, vond het wel logisch. Achter zich hoorde hij Neara de kamer een tijd later even verlaten. Hij wilde al bijna gaan kijken waar ze heen was gegaan, maar bleef kalm en met het glas in zijn handen roerloos zitten op de rand van de tafel. Pas toen ze enkele ogenblikken later weer terugkeerde, draaide hij zijn hoofd om om zich weer over zijn schouder op haar te kunnen vestigen. 'Je bent net zo interessant als een volle fles pure Shadraanse rode wijn,' reageerde hij om haar tevreden te stellen waarna hij zich weer terugdraaide en direct nadat hij was uitgesproken een aantal slokken nam. 'En jij dan?' vroeg hij terwijl hij zich met een kleine grijns weer naar haar toedraaide. 'Heb je speciaal voor mij wat anders aangetrokken of vond je je vorige nachtsetje toch iets te naakt, wellicht?' Savadors grijns weerspiegelde de triomfantelijkheid in zijn stem en houding geheel.

Een geamuseerde trek gleed over haar gezicht, alsof Savador een grap vertelde. 'Wat fijn, dan snap je ook wat jij voor mij bent,' concludeerde ze, doelend op het feit dat hij niet meer was dan een stukje speelgoed onder haar commando. 'Is meer dan natuurlijk, niet waar? Dat een oude man als jij opvrolijkt van een jong, vrouwelijk lichaam,' reageerde ze kalmpjes en met lichte spot in haar stem op zijn bijna vrolijke woorden. Ze stond er nog steeds kalmpjes bij, alsof zij niet half naakt erbij stond en hij daar niet duidelijk van genoot. Een zacht, heimelijk en duister lachje kwam uit haar keel. 'Jij weet half niet wat mijn taken zijn,' grijnsde ze nu, iets wat uitzonderlijk was bij haar. De eeuwige glimlach die de rust en elegantie zelf weerspiegelde was eigenlijk nooit van haar gezicht, maar deze opmerking bracht daar voor een moment verandering in. 'En daarbij ben je pas mijn gast als ik je uitnodig en erken als mens,' ging ze door, waarbij ondertussen de glimlach weer was terug gekeerd. Het viel haar wel op dat deze keer geen tekenen van ingehouden woede zichtbaar was, dat dit waarschijnlijk enkel en alleen door de sfeer kwam. 'Hmm, ik zal dat maar als een compliment nemen van een volbloed Shadraan die afkomt op wijn,' haar glimlach had iets verlijdelijks terwijl ze licht heupwiegend de kamer in kwam lopen. Langzaam liep ze naar hem toe, terwijl hij sprak. 'Er moet toch iets te fantaseren blijven, niet?' beantwoorde ze hem glimlachend op zijn triomfantelijke houding. Ze stond tegenover hem, boog wat naar voren en zette het puntje van haar vinger tegen zijn kin. 'En daarbij krijg ik het gauw koud,' eindigde ze met een knipoog om soepeltjes en elegant om te draaien en een slok van haar wijn te nemen.

Ook bij Savador was er een geamuseerde uitdrukking over zijn bleke gelaat gegleden, duidelijk zichtbaar in zijn slangachtige ogen en ingevallen wangen. 'Aangezien je alle moeite neemt om me bezig te houden op wat voor manieren dan ook, kan ik inderdaad met zekerheid zeggen hoe je over me denkt. Maar dat is niet erg - heb het graag. Zelfs een aantal van mijn leerlingen waren het erover eens me aantrekkelijk genoeg te vinden om er zelf onder uit te komen, ondanks mijn koude instelling in de lessen,' sprak hij kalm. 'Laten we erop houden dat ik vrij pervers ben, ja. Met een vrouw van nog net zeventien en mijn vele jonge minnaars,' liet hij zich gewoon doodleuk meeslepen in Neara's indirecte belediging. Savador ging niet in op haar plotselinge lachje en haar woorden, nam kalm een nipje van zijn wijn. 'Jij weet nog een kwart niet van mijn gedachten en plannen,' sloeg hij haar woorden af. Geplezierd onderdrukte hij een zachte grinnik bij haar woorden erna. 'Wil je daarmee zeggen dat je me voor een slang aanziet, zoals al die anderen? Hoe onorigineel,' zei hij tussen het drinken door. 'Ik heb mezelf uitgenodigd en zal me vandaag proberen iets menselijk te gedragen. Ik weet dat het moeilijk is met mijn demonische innerlijk, maar daar wen je wel aan,' voegde hij er triomfantelijk aan toe. Er gleed een glad glimlachje op zijn gezicht. 'Het was ook als compliment bedoeld, lieve schat.' Hij hoorde haar zachte voetstappen naderen, maar in plaats van zich naar haar toe te draaien bleef hij kalmpjes zitten - zijn ogen gesloten en zijn wijnglas half opgeheven. 'Je neemt me de woorden uit mijn mond. Deze wereld zonder erotiek? Dan kruip ik geheid terug in de baarmoeder waar ik in feite al ter wereld ben gekomen,' reageerde hij nonchalant, zijn ogen nog steeds gesloten. Zijn mondhoeken krulden om tot een glimlach terwijl Savador zijn ogen opende om recht in Neara's zilvergrijze ogen te staren bij het voelen van haar vinger tegen zijn kin. 'Is dat een indirecte aantoning om je op te moeten warmen?' Zonder eerst op antwoord te wachten nam hij de tijd eerst een slok wijn te nemen. Hij keek Neara daarna weer glimlachend aan. 'Dat moet je vooral zeggen tegen iemand die de vuurmagie ten volle beheerst. Weet je hoe volbloed Razianen daarop reageren? Zonder pardon zullen ze de vraag tot een daad verrichten - en dan bedoel ik niet gezellig samen opwarmen om een brandend vuurtje,' voegde hij er op een laatdunkende toon aan toe. In één teug dronk hij zijn glas leeg, waarna hij het met een zacht klapje liet neerkomen op de tafel. 'Je welgeëerde gast vraagt om meer,' zei Savador kalm, doelend op dat Neara zijn glas moest hervullen.

Zachtjes lachte ze, een bijna sceptische en spottende lach waarbij ze haar hoofd wat boog en geamuseerd van hem wegkeek. Haar ene wenkbrauw trok omhoog, haar geamuseerde glimlach nu op Savador gericht bij zijn woorden. 'Wat ben je toch bij veel vrouwen een speeltje,' sprak ze zacht lachend, spottend reagerend op zijn hooghartige woorden. 'Nee, je bent niet eens meer dan een stuk hout voor me,' beantwoorde ze hem glimlachend, waarna ze een slok nam en weer langs hem heen liep naar de cd selectie. Bedachtzaam gleden haar ogen er weer langs, waaruit bleek dat ze totaal niet naar hem luisterde terwijl hij over zijn demonische innerlijk sprak. 'Zozo, is dat mogelijk?' klonk het vaagjes, omdat ze met haar rug naar hem toe stond en een andere cd uit de collectie trok. 'Verbaasd me niets,' klonk het ongeïnstresseerd terwijl ze de cd's verwisseld en hem weer aanrdukte. Een ander deuntje, meer magisch maar nog steeds rustig en zachtjes weerklonk door de kamer. Met een tevreden glimlach nam ze nog een slok, deed de andere cd weer terug in het doosje. Het was duidelijk dat haar aandacht meer bij de cd-speler was dan bij Savador. 'Ik ga jou niets uitleggen,' beantwoorde ze hem vriendelijk toen hij vroeg of dat een indirecte vraag was om haar te verwarmen. Ze had zich weer omgedraaid, luisterde naar Savador terwijl hij uitlegde hoe het bij Razianen zou gaan. 'Te veel lucht bij het vuur kan het doven,' sprak ze alleen maar kalmpjes, waarbij ze nog een slok nam. Haar hoofd draaide om, keek Savador vanuit haar ooghoeken aan. 'De fles staat daar, als een glas niet goed genoeg voor je is,' gaf ze aan dat hij zelf maar zichzelf zou moeten verzorgen, zou hij nog meer wijn willen ontvangen. Haar nog vrije hand ging naar de knoop op haar buik, die losjes was gemaakt om de korte en zijde ochtenjas op zijn plaats hield. Hierbij gleed haar duim gedachteloos langs het centuur, draaide ze zich een kwartslag om terwijl haar aandacht bij de muziek was, en Savador half in de gaten hield wat hij met de wijn ging doen.

Savador had zacht met Neara meegelachen, eveneens op een ongemeende manier. Zijn glas hield hij in een haast charmante positie opgeheven in een hand rustend op zijn knie, zijn benen daarbij nog over elkaar heen geslagen. 'Ja, ze spelen maar al te graag met me,' reageerde hij kalm op haar woorden, ging juist mee in haar belediging dan er een weerwoord tegen te werpen zoals hij gewoonlijk zou doen. Hij liet het praten even achterwege om het lege glas tegen zijn lippen te zetten en de laatste druppels wijn maar zijn keel in te laten glijden. 'Minder dan een stuk hout is al heel wat.' Zijn slangachtige ogen volgden iedere beweging toen ze langs hem heen liep naar haar collectie aan CD's. 'Zul je snel genoeg achterkomen,' klonk het al net zo ongeïnteresseerd op Neara's vage woorden, vestigde ook zijn aandacht op iets alsof dat veel belangrijker was dan zij. In dit geval zijn glas wijn. Hij sloot zijn ogen toen er een nieuwe melodie opwelmde uit de CD-speler, luisterde er maar met een half oor naar nu hij met zijn gedachten langzaam maar zeker afdwaalde. 'Dat weet ik,' zei Savador op haar woorden dat ze hem niets uit zou leggen. 'Ik ben er inmiddels al wel van op de hoogte dat ik daar zelf maar achter moet zien te komen. Waarschijnlijk in alles wat je zegt.' Hij onderdrukte een zachte binnensmondse lach waarbij hij zijn ogen sloot op haar raadselachtige woorden. 'En een te geconcentreerd briesje kan het vuur doen oplaaien,' vulde hij haar woorden aan. 'Je doet net alsof je me aanziet voor een alcoholist. Vreemd toch, dat ik je wijn mag beproeven als je me voor niets anders dan een speeltje aanzie, als ik voor jou nog minder waard ben dan een stuk hout,' sprak hij glimlachend. Alsof hij haar aanbod juist geheel af had geslagen, zette hij zijn lege glas naast zich neer op de tafel. In een kleine stilte luisterde hij afwezig wat naar de muziek die nog draaide. 'Je houdt van deze muziek, nietwaar? Wie componeert het?' Het was de eerste vraag van Savadors kant die op een normale en serieuze wijze gesteld werd, zonder enig teken van hooghartigheid of spot in zijn stem.

'Wat plezant dat je dan gewoon gewillig mee doet als lappenpop,' sprak ze op zijn woorden waarna ze ook zelf haar laatste slok van haar glas nam en tersluiks naar hem glimlachte. Haar glimlach werd breder, gemeend voor een moment. 'Dat is het zeker,' reageerde ze glimlachend, bijna met een warme glimlach op zijn woorden. Een stuk hout kon heel veel nut hebben, als je het op de goede manier bewerkte. Nadat ze de cd had verwisselt zette ze haar glas op de tafel neer, liet haar vingers rond de hals van de fles sluiten en liep rustig door. 'Heel goed gezegd. Je krijgt niet alles voorgekauwd,' beantwoorde ze afwezig, waarna ze de fles even aan haar lippen zette en een slok nam. 'Wilde vuren kunnen aanlokkend zijn,' glimlachte ze weer, terwijl de fles weer zakte en ze geen rekening hield met hem, en dat hij had gezegt dat zijn glas weer bijgevuld moest worden. Terwijl ze liep, langzame passen met beheerste bewegingen, golfde haar haar weer zachtjes mee met welke beweging terwijl ze haar warme blik op Savador gericht hield. Zijn opmerking over de wijn deed haar speels haar schouders ophalen, waarna ze nog een slok nam vanuit de fles. Haar ontspannen gezicht stond even bedachtzaam na Savadors vraag. 'Soilà,' beantwoorde ze hem daarna met een warme glimlach. 'Ik heb het ooit een keer voor elkaar kunnen krijgen om haar eeuwenouden werken perfect op cd te krijgen, iets waar ik de studio eigenaar nog steeds dankbaar voor ben,' glimlachte ze, wat in gedachten. Ze vertelde er maar niet bij dat haar vraag niet alleen uit verbale daden had gestaan, ze vanzelf hem na een paar knusse momenten zover had gekregen gratis de perfecte mensen ervoor had kunnen laten optrommelen en het voor elkaar te krijgen. Nu had ze de mooiste nummers van de vrouw op cd, een vrouw wiens vingers goud waren op de viool en haar geest de prachtigste melodiën kon bedenken met gehele orkesten. Een vrouw die al lang dood was, en weinige die haar kende. Langzaam liep ze dichterbij, totdat er amper ruimte tussen hun was. 'En, waar liggen jou intresses op dit moment?' haar vraag niet duidelijk, kon het ruim opvatten van alles omvattend tot alleen het onderwerp muziek. Met een speelse blik zette ze de fles weer aan haar lippen, gooide haar hoofd achterover en liet de witte wijn door haar keel glijden. Langzaam druppelde een straaltje via haar kin langs haar keel, drupte door totdat het tussen haar boezems verdween. Doordat haar ochtendjas nog steeds op haar onderamren steunde had deze het straaltje ook niet tegen gehouden. Met een verlichtende zucht haalde ze de fles weer van haar lippen.

Met een kleine glimlach nog aanwezig op zijn gezicht, haalde Savador lichtelijk zijn schouders wat op als reactie op Neara's woorden. 'Wellicht moet het spelletje zo gaan om het uiteindelijk te winnen,' reageerde hij kalm, zich er niet over opwindend juist een lappenpop genoemd te worden. Hij schonk haar ook een bredere glimlach terug in ruil voor de hare bij haar instemmende woorden, die zelfs wat gemeend leek. Zijn ogen volgden de bewegingen van haar slanke hand die haar lege glas bij hem op tafel plaatste, waarna ze doodleuk de hele wijnfles voor haarzelf hield. Niet dat Savador dat nu erg vond, ondanks dat hij net nog een verzoekje had gedaan voor een tweede ronde wijn. Doelloos begon hij de twee lege glazen op elkaar te stapelen, de sterke geur van witte wijn die zijn neusgaten binnendrong leek hem ondertussen al tevreden te kunnen stellen zolang hij iets te doen had. 'Dat hoeft ook niet,' zei hij kalm toen Neara zei dat hij niet alles voorgekauwd kreeg. 'Ik hou wel van een raadseltje op z'n tijd.' Met een glimlach sloeg hij zijn ogen weer naar Neara op vanuit de wat voorovergebogen positie waarin hij nu zat om zijn aandacht bij de glazen te houden. Zijn hoofd was daarbij ook wat gebogen waardoor er een schaduw over zijn ogen leek te vallen wanneer hij haar aankeek. 'Dat kunnen ze zeker,' gaf hij als zachte reactie op haar opmerking over wild oplaaiende vuren. 'Jij ben het bewijs, nietwaar? Of voldoen die woorden niet naar je verwachtingen, o machtige meesteres?' De verbreedde glimlach op zijn smalle lippen weerspiegelde het feit dat hij het niet eens erg vond mee te gaan in haar spelletje. Hoe vaker hij haar tegen het lijf liep, hoe meer hij beetje bij beetje te weten kwam hoe het spelletje nu precies gespeeld moest worden. Toen Neara met de wijn in haar handen langs hem heen liep en haar ogen daarbij op hem gevestigd hield, scheurde ook hij zijn blik niet van haar los. Savador glimlachte enkel en verspilde er geen verloren woorden aan toen ze enkel haar schouders ophaalde als woordloos antwoord. Het was naar zijn doen vermakelijk een teder ogende vrouw uit de teut van een wijnfles te zien drinken. Behalve als hij op een saaie vrije middag naar zichzelf staarde in een spiegel op zijn kantoor, zag hij het niet vaak. Zwijgend bleef hij Neara aanstaren toen ze hem openlijk antwoord gaf op zijn vraag. Van Soilà had hij nog nooit gehoord, in ieder geval niet voor zover hij zich kon herinneren. Hij knikte haar even toe als allereerste reactie op hoe ze het op CD had gekregen. 'Kijk eens aan. Muziekstukken op een CD-schijfje krijgen is tegenwoordig nog steeds een hels karwei om gedaan te krijgen,' hij had een willekeurig CD-hoesje uit Neara's collectie gepakt en bekeek de glanzende schijf van beide kanten. 'Apart. Soilà komt me niet bekend voor. Ongetwijfeld Puffoons?' Hij keek met een glimlach weer op naar Neara terwijl hij het schijfje terugstopte in het hoesje en het netjes terugschoof waar het lag. Direct besefte Savador zich dat Neara drastisch wat afstand geminderd had. Voor hij antwoord op haar vraag gaf, keek hij geboeid toe hoe ze de wijnfles achterover sloeg en dronk als een ervaren drinker op het gebied van wijn. Net als hij. Zijn blik was roerloos gefixeerd op haar hals, waarvan haar keel zacht op en neer ging om de slokken te verwerken. Onvermijdend volgden zijn ogen even het dunne straaltje dat over haar vale huid naar beneden liep, tot hij tot de conclusie kwam nog steeds geen antwoord op haar vraag te hebben gegeven. 'Mijn interesses?' herhaalde hij bedachtzaam. Zijn ogen gleden met een glimlach weer terug naar haar gezicht. 'Ontspanning. Dat is het enige wat ik vandaag de dag écht broodnodig lijk te hebben.' Het was een eerlijk antwoord; hij werkte zich met zijn dubbele baan dagelijks onnodig veel in het zweet. Maar hij had er zelf voor gekozen en was ook zeker niet van plan het op te geven. 'En de jouwe? Enkel en alleen bij..' - hij moest even nadenken hoe ze ook alweer heette - 'Bij Soilà?' Savadors aandacht was daarna weer even gevestigd op de kleine minitoren van lege glazen, schoof de twee glaswerken naar zich toe om het naast zijn over elkaar geslagen benen opnieuw op te stapelen. Nooit gedacht dat hij ook een normaal gesprek met Neara kon voeren, terwijl hij haar al bij hun eerste aanblik niet kon uitstaan.

'Zolang je mijn lappenpop blijft vind ik het goed,' beantwoorde ze hem zachtjes, met een zweoele ondertoon in haar zachte stem. Na de slok keek ze Savador alleen even snel aan, waarna ze haar aandacht weer op de fles richtte. Ze haalde de fles weer van haar lippen, draaide zich niet geheel naar Savador toe bij het horen van zijn woorden. Een heimelijk glimlachje speelde op haar lippen, haar ogen kregen iets zwoels. 'Het is jou taak om mij te plezieren, is het niet?' sprak ze vleiend, waarbij ze zich verder naar hem toedraaide en haar heupen wat kantelde om hem glimlachend aan te kijken. De wijn in de flest klotste hoorbaar wat heen en weer toen ze haar hand naar beneden bracht en haar arm liet hangen. Ze volgde hem met haar blik toen hij haar CD collectie bekeek. Bij zijn vraag werd haar glimlach wat meer passend in het gesprek, hoewel de zwoele ondertint bleef. 'Soilà stond in de geschiedenis als onhafhankelijke vrouw. Er was geen enkel geschift dat haar afkomst vertelde, men zei dat ze meer weg had van een geestengedaante die haar innerlijke verlangens vertaalde in haar muziek. Haar bladmuziek en toonvolgordes zijn eeuwenoud, zelfs ouder dan ik,' in haar stem kon je de liefde voor de vrouw horen, het respect dat ze voor vrouwe Soilà had. Haar ogen volgde zijn hand terwijl hij de CD terug legde. Het natte straaltje liet ze zitten, alsof ze het niet eens doorhad dat het er zat. Haar blik bleef op hem gevestigd toen hij haar vraag herhaalde. Bij zijn uiteindelijke antwoord krulde haar mondhoeken om in een hartelijke glimlach. 'Uitstekend antwoord,' sprak ze bijna goedkeurend. 'Hmm, een hele persoonlijke vraag,' sprak ze alsof ze die zelfde vraag niet eerder aan hem had gesteld. 'Naast muziek, goed gezeldschap, goede gesprekken en dat alles gaat zoals het moet gaan vertel ik niet. Achter de kleine dingetjes mag je zelf komen,' sprak ze zachtjes, waarbij ze haar gezicht wat dichter bij die van hem bracht en haar blik langzaam opsloeg naar de zijne. In die zelfde tijd bracht ze haar hand met de fles omhoog, en hield hem voor Savadors borst. 'Ik neem aan dat je me niet dronken wilt voeren,' sprak ze, doelend op het feit dat ze tot nu toe de enige was die de wijn dronk.

Hij onderbrak het opnieuw opstapelen van de glazentoren even om Neara een blik toe te werpen bij het horen van haar antwoord op zijn woorden. Zijn mondhoeken krulden om tot een zuinige glimlach. 'Het zou verloren moeite voor me zijn mezelf voor te houden dat je me voor meer dan een lappenpop aan zou zien, nietwaar? En ik hou er niet van mijn energie aan iets onbenulligs te verspillen,' sprak Savador simpel. 'Alhoewel er toch ooit een doorslag komt waarbij je iemand als meer dan alleen een speeltje aanziet, hoezeer je jezelf ook de onbetwiste leugen voorhoudt nog steeds een spelletje te spelen. En dan zul jij degene zijn die met een mond vol tanden staat.' Zijn glimlach was nog altijd aanwezig, ondanks dat de toon van zijn stem steeds serieuzer begon te klinken naarmate hij verdersprak. Kalm bleef hij even toekijken hoe Neara haar aandacht op de fles wijn vestigde en haar verlangen naar de drank stilde door een aantal slokken te nemen, wisselde zijn blik in de tussentijd tussen haar en zijn glazentoren om te kijken wat hij deed. Langzaam keek hij op uit zijn voorovergebogen positie om zich weer tot Neara te richtten bij haar woorden. Met een verbreedde glimlach ging hij weer wat overeind zitten, waarbij hij hoorbaar even via zijn neus lucht opsnoof. 'Wie zegt dat het niet jouw taak is? Wie zegt dat ik er wel aan toe bereid ben dat te doen?' vroeg hij met een geamuseerde twinkeling in zijn ogen. Hij zou zich niet zo gemakkelijk uit het veld slaan door haar misleidende spelletjes, maar hij zou wel zijn ogen alert open moeten houden om niet regelrecht in één van haar vuile valstrikken te lopen. Savador had zich een moment later gericht op haar CD-collectie, en zich ontfermt over één van de hoesjes. Hij luisterde zwijgzaam naar Neara's korte geschiedenisverhaaltje over Soilà terwijl hij het hoesje bekeek en later weer veilig terugstopte in de kast. 'Is dat zo,' zei hij glimlachend waarna hij haar vervolgens weer aankeek. 'Met muziek kan je veel zeggen. Voor wie er goed genoeg naar luistert,' hij schoof de glazen zacht aan de kant terwijl hij het zei. Met zijn armen achter zich geplaatst en zijn benen nog over elkaar geslagen, legde hij zacht zuchtend zijn hoofd in zijn nek waarbij hij zijn ogen sloot, alsof hij er net een zware dag op had zitten. Eigenlijk was dat ook wel zo. Hij hoorde Neara's woorden die haast op een goedkeurende toon werd gezegd, wat hem zacht binnensmonds deed grinniken. 'Ik zou het meer dan vreemd hebben gevonden als ze niet Puffoons was geweest. Je lijkt me wel een vrouw die zich door de eeuwen heen blijft vastklemmen aan haar eigen bevolking.' Hij sprak zonder Neara aan te kijken, maar bracht zijn hoofd wat schuin naar zijn schouder toe bij zijn laatste zin om haar toch een snelle blik toe te werpen. Savador bleef haar met diezelfde doodkalme glimlach aanstaren toen ze uiteindelijk antwoord gaf op de vraag die ze eerder nog aan hem gesteld had. 'Dan kom ik daar vast nog wel achter, ongetwijfeld,' antwoordde hij zacht. 'Zoals jij mij denkt te kunnen manipuleren heb ik zelf ook nog een aantal ongehulde trucjes.' Zijn slangachtige ogen volgden de wijnfles die ze vlak voor zijn gezicht omhoog bracht, en nam het met een glimlach aan na haar woorden. In plaats van er direct uit te drinken leek hij zijn bescheidenheid te hebben gevonden en schonk zijn eigen glas tot de rand toe vol, waarna hij de fles netjes weer aan Neara overhandigde. 'Erg attent van je,' mompelde hij tussen de slokken door. Hij had het glas al aan zijn lippen gezet en zat er al weer aan te lurken. 'Ik geloof dat ik mijn verontschuldigingen nog aan moet bieden voor mijn gedrag in de geheime tuin.' De zin werd mompelend en snel gezegd, waarna Savador haar even over de rand van zijn glas aankeek maar al direct zijn blik weer van Neara afwendde. Zijn excuses aanbieden was nu niet echt zijn sterkste punt.

'We zullen zien Savador, we zullen zien,' sprak ze op een zachte, zwoele toon bij zijn woorden. Haar zilverkleurige ogen waren met een al even verleidelijke amusatie op Savador gericht. Die doorslag, iets wat nooit zou gebeuren. Het zat niet in Neara's aard om maar enige vorm van verliefdheid te krijgen. Alles was voor haar op dat gebied een spelletje dat vooral onder haar leiding werd gespeeld. Pas als ze zeker wist dat iemand de regels wist gaf ze de draden uit handen, verder waren de mensen alleen maar in de waan dat ze de leiding hadden. Een waan waarin Savador waarschijnlijk ook verkeerde met zijn karakter en denkwijze. Vooral de serieuze ondertoon in zijn stem leek haar zwoelheid aan te sporen. 'Dat ben je, dat weet je en dat weet ik ook,' glimlachte ze begerig, waarbij haar tinger even langs zijn lip streek om zich vervolgens weer op haar wijnfles te focussen. Nadat ze haar fles weer had laten zakken was haar blik weer naar Savador gegaan die zijn aandacht op haar muziek had gericht. 'Dat is wel waar, je moet toch iets hebben om aan vast te klampen als je zo lang leeft. Een daarbij ben ik niets voor niets een machtig vrouw op Puffoon,' beantwoorde ze zijn woorden met een schuine glimlach, waarbij haar ene mondhoek omhoog was getrokken en haar blik, integendeel tot die van hem, op hem gericht bleef. Ze draaide zich weer wat van hem weg, wilde niet de gehele tijd stil blijven staan op de zelfde plek in de zelfde houding. Vanuit haar ooghoeken wierp ze hem een geamuseerde blik toe toen hij antwoorde op haar eigen antwoord. 'Verleidelijk hoor,' sprak ze kalmpjes, hoewel de glimlach nog steeds op haar lippen lag. Aangezien het niet haar bedoeling was dronken te worden op een moment als dit was het naar haar zin dat Savador de fles van haar overnam. Met ligt opgetrokken wenkbrauwen, alsof ze hem sceptisch aankeek, volgde ze zijn handelingen toen hij de wijn in het glas goot. 'We houden het netjes?' reageerde ze erop, niet echt een antwoord verwachtend. Ze pakte de fles aan en zette hem aan de andere kant van Savador op de tafel neer, waarbij ze dicht langs hem heen naar voren boog. Terwijl hij mompelend tegen haar sprak draaide haar hoofd langzaam om, om hem van dichtbij even aan te kijken. Haar kalme gezicht leek te breken door de speelse glimlach. 'Ik moet zeggen dat je me nog wel een probleem had gegeven met die brief. Ik weet niet of dat zo gauw te vergeven valt,' sprak ze zachtjes, haar gezicht nog bij zijn oor zodat ze het daar fluisterend in sprak. Dit spelletje had lang genoeg geduurd, ze kreeg het koud en wilde het een of het ander. Met haar lichaam nog dicht bij die van hem, aangezien ze nog half voorover stond gebogen in haar beweging om de fles weg te zetten bleef ze staan. Haar gezicht dichtbij en haar blik speels op die van hem gericht.

'We zullen zeker zien,' vulde hij Neara's woorden glimlachend aan. Na zijn slok die hij er daarna achteraan nam, beantwoordde Savador haar verleidelijke uitstraling met een doodkalme glimlach. Vroeg of laat zou ze moe van dit eeuwige spelletje moeten worden, hij wist het zeker. Over de rand van zijn glas wierp hij haar weer een blik toe, zijn ogen gleden naar beneden om de bewegingen van haar vinger te volgen die over zijn lip streek. Half grijnzend liet hij zijn glas weer zakken. 'Liever een lappenpop zonder touwtjes dan een marionet,' zei hij smalend. 'Zo heb ik zelf ook nog inspraak op wat je met me van plan bent te doen, wat ongetwijfeld onderdeel is van je spel.' Hij bracht het glas weer naar zijn lippen voor een nieuwe slok wijn. 'Waarom jezelf vastklampen aan een bevolking die zonder twijfel ook smiechten bevat die je liever dood dan levend ziet dan aan je eigen behoeftes om aan vast te houden?' vroeg Savador zacht terwijl hij wat afwezig voor zich uitstaarde. Hij richtte zich pas weer tot Neara toen ze zich van hem wegdraaide. 'Jij neemt alles verleidelijk op,' zei hij glimlachend. 'Maar wie weet bedoel ik het wel in een geheel andere zin.' Meer liet hij niet los, vond ook maar dat ze daar zelf achter moest komen. Als er dan al iets was om achter te komen. Bluffen was ook een vak apart. Hij had zacht binnensmonds gelachen bij haar vragende opmerking toen hij zijn glas hervulde met wijn. 'Als ik uit de fles drink kan ik hier niet weg tot ik de laatste druppel weg heb gewerkt. Daarbij willen we toch niet dat iemand van ons in een dronken status komt?' sprak hij triomfantelijk, waarmee hij aantoonde dat trucje van haar spelletje al te hebben doorzien. 'Daarbij ben ik netjes opgevoed, op pure traditionele Shadraanse wijze.' Een aantal slokken meer volgden, maar hij leek zich onbewust haast te verslikken toen Neara zich opeens dicht naar hem toeboog. Nadat hij nog zacht na had gekucht draaide Savador eveneens zijn hoofd naar haar toe om haar emotieloos aan te staren. Hij sloot zijn ogen bij haar fluisterende woorden in zijn oor, of het uit plezier of ergernis was kon je niet goed zien. Al stond er wel een lichte frons tussen zijn wenkbrauwen, dat ook kon komen doordat hij diep nadacht. Er verscheen langzaam een klein glimlachje op zijn gezicht. 'Test je mijn temperament, dan kan ik me niet meer inhouden. Zo ook niet toen ik je brief verscheurde in de geheime tuin. Je vroeg er zelf om. Maar als je even nadenkt is het zo weer te herstellen met een simpele spreuk, mocht je de snippers achteraf verzameld hebben,' draaide hij bijdehand van het onderwerp af. Hij draaide zijn gezicht weer naar dat van Neara toe. 'Wellicht heb je daar al eens aan gedacht?' vroeg hij zacht terwijl zijn hand de gave contouren van haar gezicht volgde, waarna het eindigde met een zachte treiterend klapje van zijn hand tegen haar wang. Savador sloeg daarna zijn glas achterover en keek Neara met een hooghartige glimlach aan, alsof hij haar spel al dacht te hebben overwonnen. Hij dacht het onderhand inderdaad al wel onder de knie te hebben, maar zijn manier van denken verschilde altijd nog van dat van Neara.

'Dat denk je nu nog,' sprak Neara, doelend op die zogename inspraak waar hij het over had. Met een triomfantelijk glimlachje draaide ze haar heupen en bovenlichaam van hem weg, om hem vanuit haar ooghoeken aan te blijven kijken. Bij zijn vraag draaide haar gezicht weer naar hem toe, waarna er een bedachtzame trek overheen kwam terwijl Savador sprak. 'Aangezien je taak bij het beschermen, het leiden en het verzorgen van die mensen ligt. Zelfs de gene die je niet kunnen uitstaan. Daarna komen je eigen behoeftes pas, die zul je ertussenin moeten plannen,' beantwoorde ze zijn woorden zachtjes. De taak van Legendarische Magican was niet een of andere luie kantoorbaan, je gehele leven was eraan gewijd. Het was de keuze die je maakte, het was de keuze geweest die Savador had gemaakt zodra hij toegestemt had de opvolger te worden van Deshas. 'Die taak heb jij ook, later als Deshas besluit met pensioen te gaan,' vervolgde ze, haar kalme blik weer van hem af laten glijden. Ze glimlachte alleen maar speels met een veelbetekende blik op Savador volgende woorden waarbij ze haar armen rond haar middel sloeg. 'Dronken, ik neem aan dat een ervaren drinker zoals jij dat niet gauw wordt?' klonk haar luchtige antwoord serieus, hoewel haar ontspannen gezicht verried dat haar woorden totaal niet waar hoefde te zijn. Ze had zijn verslikking niet opgemerkt, anders was de geamuseerde glimlach vast en zeker op haar lippen gekropen. Stil, terwijl ze langzaam weer wat afstand nam luisterde ze met een glimlach naar zijn woorden. Nog van dichtbij bleef ze hem aankijken, terwijl de glimlach breder werd. 'Wat denk je zelf,' beantwoorde ze hem, waarna haar ene wenkbrauw omhoog veerde bij het voelen van het zachte klapje. Het was in het begin goed gegaan, totdat hij dat laatste besloot te doen. Haar hand kwam in een snelle beweging tegen zijn borst aan te liggen, waarna ze hem achterover duwde en hem dwong met zijn rug op de tafel te liggen. Ze boog zich voorover, en keek hem glimlachend aan. 'Je had toch weinig aan die brief gehad,' vervolgde ze kalmpjes, waarna ze haar rug weer rechtte en naar deen stoel tegenover hem liep. Sierlijk zakte ze erin, leunde schuin tegen de leuning en sloeg haar benen over elkaar. Met haar hoofd lichtjes op haar opgestoken hand leunend, waarvan de elleboog op de stoelleuning stond bleef ze hem aankijken. De korte nachtjapon, met daarover de schaarse ochtendjas was wat omhoog gekropen, maar hield het nodige nog net bedekt. 'Maak je de fles leeg, hij kan niet meer terug gezet worden,' sprak ze kalmpjes tegen Savador alsof ze hem net niet klem had gezet tegen het tafelblad.

Glimlachend zwaaide Savador even met een corrigerende wijsvinger voor Neara's neus. 'Dat denk ik niet, dat weet ik,' verbeterde hij haar woorden zacht. Hij richtte zich nog altijd glimlachend weer op zijn glas wijn, dacht haar met die woorden stil te hebben laten zwijgen. Zodra ze met een reactie kwam op zijn eerdere opmerking, keek hij weer van zijn glas op en staarde haar aan. Met een zachte binnensmondse en eenmalige grinnik, die nog het meeste weghad van een spottende snuif, nam hij nog een slok vooraleer hij zelf op haar woorden antwoordde. 'Of je je nu eerder vastklampt aan een bevolking dan aan je eigen behoeftes, dat maakt niet uit. Het is en blijft een idioterie om je niet aan je eigen doelen vast te houden. Dat kan op de eerste plaats komen, weet je, zoals ieder ander rechtvaardig persoon zou doen. Het regeren over een miezerige bevolking kan in de tussentijd, maar zal zeker niet het belangrijkste zijn. Als je niet eerst voldoet aan je eigen behoeftes ben je nog weinig waard als leider. Daarom komt de leider eerst, om het volk te kunnen leiden, daarna het volk zelf. Als je me nog begrijpt,' voor hem was het een simpel argument. De hoge machten kwamen eerst, daarna de lagere minkukels. Zo ging het en zo is het in zijn ogen altijd al gegaan. In verhalen en veelal ook in de werkelijkheid. 'Die taak heb ik ook,' herhaalde Savador op een afwezige toon terwijl hij met een glazige blik toekeek hoe de wijn in zijn glas rondkolkte. 'Alleen zal ik me niet vastklampen aan de bevolking waarover ik zal regeren als een angstige dwaas die niets anders meer heeft om aan vast te klampen. Ik verdeel het, al zullen mijn eigen behoeftes altijd voorop staan. Spijtig toch dat jij je blijkbaar maar aan één deel kan vastklampen. En dan zeggen ze dat vrouwen vele dingen tegelijk kunnen doen.' Met een minachtende grijns zette hij het wijnglas weer aan zijn lippen, ondertussen was het een vaste gewoonte geworden iedere keer een slok te nemen tussen het praten door. Zijn mondhoeken waren teruggezakt tot een zwakke glimlach toen hij Neara daarna weer aankeek. 'Helaas voor jou niet,' antwoordde hij op haar vraag over dronkenschap. Hij had met een vuist zacht tegen zijn borst gebonkt toen hij zich een moment later verslikte, werkte de wijn die in het verkeerde keelgat was geschoten weg met een nieuwe slok. Toen hij zich daarna weer tot Neara richtte, schonk hij haar opnieuw een glimlach. 'Vast wel,' zei hij zacht op haar vraag wat hij zelf dacht. Savador wilde zich net tevreden stellen met een nieuwe slok, toen hij Neara's hand tegen zijn borst voelde en voor hij het zelf besefte met zijn rug over de tafel lag. Hij onderdrukte een kreun door de pijnscheut door zijn ruggengraat die als een snelle vlaag zijn kleinste botjes teisterde. Het glas had hij nog vastgehad en was meegegaan in de beweging, waardoor de inhoud nu de romp van zijn coltrui doorweekt had. Een klein deel ervan had hij nog in zijn mond gehad en was niet door zijn slokdarm gegaan zoals het eigenlijk had gemoeten. Voor een tweede keer verslikte hij zich, ditmaal erger dan de eerste keer. 'Bij Medusa!' riep hij tussen het hoesten en kuchen kwaad uit terwijl hij zich met veel pijn en moeite weer overeind werkte en daarbij de verdere verslikking weer tegen probeerde te gaan door op zijn borst te bonken. Tevergeefs deed hij een poging zijn kleding uit te wringen en keek Neara daarbij geërgerd aan, die nu kalm plaats had genomen op een stoel. Alsof er nooit iets was gebeurd. 'Het was me niet om de brief gegaan!' zei hij op een wat snauwende manier, zijn stem nog hees door de verslikking. 'Het ging me erom je op dat moment je verdiende loon te geven, en wees blij dat ik niet verder ben gegaan dan dat!' Gekrenkt blikte hij op zijn natte trui. Die kon meteen in de was. Ondanks de ongelukkige gebeurtenis van net, krulden zijn mondhoeken om tot een kleine glimlach toen hij Neara's verzoek hoorde. Wat triomfantelijk sloeg hij zijn blik weer naar haar op. 'Ik neem de fles wel mee als je het niet opkunt, heb ik ook nog wat te drinken op mijn vrije dagen,' zei Savador opzettelijk om aan te geven dat hij niet van plan was zich nu dronken te zuipen. Dan was hij nog makkelijker te misleiden mee te gaan in Neara's spelletje en haar te laten winnen. En als er iemand ging winnen, dan was hij dat wel. Althans, dat was de gedachte die hij met zich meedroeg al vanaf het moment dat het spel begonnen was.

'Ieder heeft zo zijn eigen manieren,' ging ze niet verder op zijn koppige woorden, accepteerde zijn mening zoals ze vaak deed. Er zou totaal geen voordeel voor haar aan zitten om die discussie aan te gaan. Zij regeerde het volk zoals zij het wilde om haar taken te voldoen, hij moest weten hoe hij het zelf zou doen. Toen hij uiteindelijk besloot nog eens door te gaan richtte ze haar blik kalm op hem, waarbij haar wenkbrauwen wat opgetrokken waren. 'Klaar?' vroeg ze uiteindelijk toen hij stil viel en haar weer aan keek. Uit haar antwoord bleek dat ze eigenlijk niet naar hem had geluisterd, hoewel haar houding dat zei had ze van binnen zuchtend elk woord opgevangen. Maar achter het kalme masker was niets van haar innerlijkheid te zien. Haar mondhoeken krulde zich weer om, had niet op zijn verslikking gereageerd, toen ze zijn woorden hoore. 'Goed zo,' beantwoorde ze hem, alsof hij net een vraag goed beantwoord had, waarbij ze haar vinger even tegen zijn neus aan drukte en toen weer afstand nam. Door Neara's snelle beweging was het plezierig om te zien hoe de wijn zich over zijn borst had verspreid zodra ze hem met een simpele handeling op zijn rug had gedrukt tegen de tafel. 'Gaat het?' vroeg ze kalmpjes bij het horen van zijn verslikking. 'Als je wilt heb ik nog wel iets anders voor je om aan te trekken,' vervolgde ze al even rustig terwijl ze ging zitten. Glimlachend, in haar ontspannen houding, keek zeh em aan terwijl hij benauwd antwoord gaf, waardoor de snauwende ondertoon alleen maar amusant was. Zachtjes lachte ze, waarbij ze haar blik voor een moment geamuseerd afwende om hem vervolgens weer kalm op hem te richten. 'Was dat een bedreiging? Beetje laat dan, niet?' sprak ze rustig, totaal niet onder de indruk van zijn opkomende boosheid. 'Ooh, wat van mij is blijft in deze kamer,' vervolgde ze met een zachte lach, toen Savador opperde de fles mee te nemen. 'En daarbij zou je hem toch niet opkunnen, dus kan ik hem net zo goed weer terug pakken,' glimlachte ze, waarna haar hand waar haar hoofd op had geleund soepeltjes bewoog. Zonder enige hapering kwam de fles naar haar toe, totdat hij rustig in haar hand kwam en ze het ding vastpakte. Langzaam bracht ze het weer naar haar lippen, kantelde haar hoofd en de fles waarna ze een paar slokken nam.

Een spottend geluid, diep vanuit zijn keel, was te horen als reactie op Neara's simpele woorden. Hij gooide zojuist een - voor hem - ijzersterk argument op tafel dat meer dan honderd woorden bevatte, en dan kreeg hij er zo'n flutantwoord voor terug. Dat haalde bij hem echt het bloed onder zijn nagels vandaan, ergerlijk kreng dat ze was. 'En hoe je het wend of keert, de mijne zal het beste uitkomen,' siste Savador achterdochtig alsof dat standvast stond. Met een bleke hand streek hij na die woorden ietwat arrogant zijn zwarte lokken achter zijn schouders, kon het moeilijk hebben dat ze - omdat het haar schijnbaar niet lukte om met een beter argument te komen - er niet eens moeite voor deed de discussie op gang te zetten. Als er iets was waarin hij zijn mannetje stond, dan was het wel in een pittige discussie. Het was Neara's doodleuke vraag die de emmer deed overlopen. 'Ja ik ben klaar!' schoot hij onnodig luid snauwend uit zijn slof. Zijn ogen hadden zich overdreven verwijd en zijn bleke gezicht stond strak gespannen. Langzaam probeerde Savador zich weer te kalmeren en tot rust te komen. Het was het niet waard haar te amuseren met zijn boosheid. Hij moest kalm blijven en helder blijven met zijn hoofd om dit spelletje op zijn manier te blijven spelen. De rust keerde later weer weder voor hij zich zacht verslikte. Zijn ogen kneep hij even halfdicht alsof hij contact zo nader niet gewend was toen Neara haar vinger kort tegen de puntje van zijn neus zette. Haar handeling erna vatte hij op als een vuile streek en nam zijn kalmte met een ruk weer net zo snel weg als dat het gekomen was. Zijn hele trui was doorweekt, de zwarte stof was door de grote natte plek zo zwart als het maar zijn kon. Hij voelde de vocht over zijn borst glijden, waardoor de kleding aan zijn huid plakte. Fijn, had ze dat niet kunnen doen nadat hij zijn glas weggezet had? Alsof dat nog niet genoeg was, had hij zich ook opnieuw verslikt. 'Wat denk je zelf!' sneerde hij ongeplezierd tussen het kuchen door op haar zinloze vraag. Zodra hij weer wat bijgekomen was en Neara's woorden weer over zijn eigen gekuch en gehoest heen kon horen, liet Savador zijn armen met een gepikeerde uitdrukking op zijn gezicht langzaam zakken en zette het glas nors weg. 'Ik ga me hier niet omkleden. Daar zit jij enkel op te azen zodat je me verder in je spelletje kan trekken. Maar ik speel het op mijn manier!' maakte hij haar duidelijk, eigenlijk geheel tegen zijn eigen zin in. Het liefst trok hij nu zo snel mogelijk iets anders aan, natte kleding zat nu eenmaal niet echt lekker. Zijn slangachtige ogen waren gevuld met boosheid toen ze vuurschietend naar Neara schoten bij haar spottend klinkende lach. 'Houd je mond toch. Ik heb een poging gedaan vriendelijker tegenover je te doen, dat lijk je niet te accepteren,' mopperde hij zacht met een wat schorre stem terwijl hij met zijn onderarm langs zijn mond streek om de wijnstraaltjes die langs zijn mondhoeken sijpelden weg te vegen. Een moment later krulden zijn mondhoeken ondanks zijn ergernis om tot een klein zuinig glimlachje. 'Je hebt niet gezegd dat ik niet mocht valsspelen bij dit spelletje, wel dan? Ik smokkel de fles vanavond gewoon mee.' Dit keer was het Savador die zacht een lach slaakte. 'Ik dat niet opkunnen? Denk je dat werkelijk? Lieve Neara, ik sla wekelijks een heel rek aan wijnflessen achterover, maandelijks is dat een winkel en jaarlijks een heel magazijn. Ken je me toch nog niet goed genoeg, wat een teleurstelling.' Zacht nagrinnikend sloeg hij zijn benen weer over elkaar en leunde op zijn handen die hij achter zich had neergezet om weer in dezelfde onverschillige houding op de rand van de tafel te gaan zitten zoals hij al vlak na zijn binnenkomst had gezeten. Zijn hooghartigheid leek al net zo sneel weer van zijn gezicht weg te ebben. 'Maar.. ik wilde..' Meer dan zwak gestamel kwam er niet uit toen de wijnfles, waar nog aardig wat in zat om zijn dorst te lessen, zonder aarzeling naar Neara zweefde en ze haar slanke vingers om de glazen hals kon sluiten. Een diepe frons verscheen tussen zijn wenkbrauwen, en Savador mompelde iets dat sterk leek op 'spelbreekster' toen hij vervolgens weer ontevreden achterover ging hangen, zijn blik daarbij niet van haar afscheurend.

Met een geamuseerde glimlach ging haar blik terug naar Savador. 'Iedereen is anders, of je het nou wilt of niet,' sprak ze hem honend toe, waarna haar geamuseerde glimlach breder werd. Glimlachend vielen een paar van haar lokken van haar sneeuwwite haar over haar schouder, waardoor ze tussen die zelfde lokken Savador aankeek. Haar zachte lach, melodieus als de muziek die zachtjes door de kamer heen galmde, was voor een moment hoorbaar. Iets wat weinig voorkwam, maar omhoog was gekomen bij Savadors sneer. Verder reageerde ze niet, rechtte weer in die zelfde kalmte haar rug. 'Zeg, wat denk je dat ik met een trui doe. Ik bied je alleen de mogelijkheid aan om van die nattigheid af te komen, door je een schone en droge aan te bieden. Niet achter elke zin zit een complot, Savador,' haar kalmte en haar strakke blik waren in tegenstelling tot haar beweegbare haar. Door haar statige en strakke houding leek haar haar niet bij haar te passen, het plaatje iets extra's te geven. 'Wat jij wilt, je moet het zelf weten,' vervolgde ze luchtig, waaruit bleek dat het haar totaal niet kon schelen of hij nou wel of niet in een met wijn gegoten trui bleef zitten. Hierbij maakte haar hand een wegwuivend gebaar, om haar woorden kracht bij te zetten. 'Zeg maar als je die nattigheid zat bent,' met een glimlach keek ze weer om, liet haar zilverkleurige ogen waarbij de iris al even bewegelijk als haar haar leek over zijn borst glijden, alsof ze nadruk wilde leggen op de grote vlek. 'Begin je dit nou te verliezen, Savador? Dat had ik nou niet van je verwacht om dat zo makkelijk te winnen. Een temperament als de joune, ja dan is het moeilijk vol te houden aardig tegen iemand te doen,' ze sloeg haar armen soepeltjes rond haar middel, keek hem schuin met een uitdagende blik en een verleidelijke glilmlach aan. 'Wie zegt dat je kan valsspelen? En die fles zal al op zijn voordat je deze kamer verlaat,' glimlachte ze hem geruststellend toe, ging soepeltjes op de leuning van de stoel zitten en sloeg haar ene been over de ander. 'Nou, dan stelt het me teleur dat je de fles meeneemt, en mij hier alleen achter laat. Het is toch veel gezelliger om zo'n fles in een gezeldschap op te drinken, niet. Lieve Savador?' lachtte ze hem al even vriendelijk weer toe, de glimlach en de vrolijke twinkeling in haar ogen verdwenen niet. Een volgende slok nam ze. 'Natuurlijk kan ik hem ook alleen opdrinken, totaal geen problemen mee. Misschien zoek ik Deshas even op, die is waarschijnlijk veel leuker gezeldschap dan jij,' zonder hem aan te kijken glimlachte ze, sloeg de fles weer achterover om daarna haar blik weer op Savador te vestigen. Met haar ene hand naast zich op de stoelleuning leunde ze wat opzij, zette de fles op haar eigen been en bleef Savador afwachtend aankijken.

Op Neara's simpele woorden gingen zijn schouders zwakjes omhoog. 'Iedereen is anders,' herhaalde Savador haar woorden kalm. 'Maar mijn manier blijft de beste,' voegde hij er koppig aan toe met een hooghartig grijnsje op zijn bleke gelaat. Het had hem tot het bot geërgerd dat ze gewoon letterlijk haar plezier uitte in een zuivere lach toen hij zich druk had staan maken. Als anderen lol hadden terwijl hij dat zelf totaal niet had, dat kon hem nog kwader maken dan hij vaak al was. Ondanks de furieuze withete woede die hij vanuit zijn binnenste op voelde borrelen, aangedreven door zijn innerlijke vlam, lukte het hem het straal te negeren. Het was het niet waard. Hij mocht dan wel zinloos energie verspillen door zichzelf zo op te fokken, zij deed het net zo goed door hardop haar amusatie aan hem te laten tonen. Op eigen kracht deed hij een poging zichzelf weer te kalmeren door trillerig door zijn laatste vlagen woede in- en uit te ademen, op het ritme van de zachte muziek die nog altijd door de kamer weerklonk alsof de sfeer al die tijd leuk en gezellig was geweest. Neara's woorden brachten bij hem een zachte grinnik uit. 'Wees toch verstandig, vrouw. Ik weet heus wel dat je heimelijk niet op mijn trui doelt, maar op een half ontbloot mannelijk lichaam. En ik draag al sinds kind geen hempjes meer, dus sta ik hier ook halfnaakt als ik mijn natte trui verwissel,' dat laatste voegde hij toe op een toon alsof Neara het IQ van een plak worst had. 'Wie vertelt me trouwens dat je wel met een trui zult aankomen, en niet met één van je roze kanten vrouwentopjes.' Savador liet zacht een spottende snuif horen, zag Neara er wel voor aan zo'n vuil trucje op hem uit te oefenen. 'Met jou weet je maar nooit,' mompelde hij zacht, deels als aanvulling op zijn vraag, deels als reactie op haar laatste woorden. Ongeplezierd nam hij de natte stof van zijn trui even tussen duim en wijsvinger en trok er even aan. Met zijn kin op zijn borst keek hij met een norse blik hoe de stof automatisch weer terugveerde en weer aan zijn huid bleef plakken. Fronsend sloeg hij zijn blik weer naar Neara op bij haar woorden. 'Het was omdat jij me zonodig achterover moest duwen,' schoof hij de schuld met een grimmige stem op haar. Zijn ogen bleven half toegeknepen, waren nu haast niet meer dan spleetjes toen hij haar onderzoekend aan bleef staren na het horen van haar woorden. 'Bedoel je dat winnen verliezen is en verliezen winnen?' vroeg hij bedenkelijk, haar gemiep over zijn temperament totaal negerend. Er gleed vervolgens een kleine trek over zijn gezicht. 'Zijn we nu jaloers? Ik heb geen enkele moeite mijn vriendelijkheid te behouden tegenover mijn vrouw, mijn kinderen, mijn pleegdochter, mijn familie en vrienden - de mensen die ik liefheb. Als je beter je best zou doen zou jij wellicht ook bij één van die secties kunnen horen,' sprak hij met een glimlach. 'Onzin,' was Savador van mening over haar woorden van het valsspelen. 'Bij ieder spel kun je valsspelen, er is altijd wel een manier.' Hij glimlachte Neara toe bij haar woorden erna. 'Dat is het zeker,' zei hij zacht op haar vraag. 'Maar wie zegt dat ik nu al vertrek? Ik ben nog lang niet van plan te vertrekken - niet midden in een spel dat ik aan het winnen ben.' Hij glimlachte haar al net zo vriendelijk toe, al was het niets meer dan overduidelijk acteerwerk. Zijn mondhoeken zakten even naar beneden, hij leunde wat schuin naar een kant op en liet zijn kin op een hand steunen waarvan hij de arm op zijn bovenbeen had gezet. 'Werkelijk?' zei hij met een hernieuwde glimlach op zijn gezicht, om aan te tonen dat het hem niks maar dan ook helemaal niks deed. 'Toe nou, Neara. Deshas kennende zou hij zich makkelijk laten meeslepen in dat spelletje van jou, ontnomen door lust zal hij niet eens meer dénken aan het winnen. Hij is machtig en bezit over grote mogelijkheden, maar zoals het schijnt niet de slimste. De lol zal er dan snel af zijn en gaan vervelen, noem je dat leuk gezelschap? Maar ik ben niet zo'n gemakkelijke prooi, snoes. Mijn wil is veel sterker en dat heb ik al die tijd sinds je me probeert te verleiden al bewezen, nietwaar?' Zijn glimlach was overgegaan in een grijns met een ondeugend tintje. 'Met mij kun je tenminste spelen, zoals jij dat ongetwijfeld zal opvatten. En was dat al vanaf het begin af aan niet de hele bedoeling van je spelletje?' voegde Savador er grijnzend aan toe, zijn blik geamuseerd op Neara gevestigd.

[ Wat heb je toch weer een geweldig plaatje . Sexy Saf <3 ]

Alsof ze zijn woorden niet had gehoord speelde haar vingers met de onderkant van haar korte nachthemd. De rode, fluwelen stof gleed tussen haar vingers door, waarbij haar zilverkleurige ogen weer op Savador werden gevestigd toen zijn stem haar aandacht weer trok. Het gegrinnik leek niets uit te halen op haar gezicht, haar mondhoeken bleven op hun plaatsen in de ontspannen houding van haar lippen. 'Ach, wat is je geest toch weer gefocust op één ding,' sprak ze zachtjes, haar blik weer terug glijdend naar haar eigen handen. 'Dat zal meer over jou zeggen dan over mij,' glimlachte ze vervolgens naar hem, waarna ze weer op haar eigen benen ging staan. Terwijl ze met de soepele passen die in haar hele lichaam leken te golven liep ze langs Savador heen, zette de fles naast hem neer en liep door zonder haar blik op hem te vestigen. Toen ze na een minuut weer terug kwam had ze een zwarte trui in haar handen. Geen coltrui, die had ze dan weer niet. 'Ik zal hem hier laten liggen, mocht je je bedenken,' met een vriendelijke glimlach, en een haast spottende amusatie in haar ogen draaide ze zich om en gooide met een klein boogje de trui op het bed uit het zicht. 'Mocht je toch voor iets comfortabeler willen kiezen dan dat,' haar vingers omsloten weer de hals van de fles, waarna ze deze weer mee nam en rustig plaats nam op de armleuning van de grote stoel. Haar been sloeg weer over de ander, waarna ze rustig weer een slok nam. 'Niet bestand tegen verrassingen,' concludeerde ze zachtjes waarbij ze de fles weer liet zakken en daarna haar geamuseerde blik op Savador richtte. 'Wie weet wat ik bedoel. Wie zegt of ik nu lieg of niet,' meer woorden brak ze er niet over, leunde met de fles weer op haar eigen knie waarbij ze wat achterover geleund naar Savador keek. 'Dat zal ook niet zo moeilijk zijn. Als ik in aantallen zal spreken,' glimlachte ze honend naar hem. Als hij ging beledigen en uitdagen, kon zij dat ook. Bij zijn woorden over het vals spelen keek ze hem alleen even aan met die zelfde geheimzinnige blik, om vervolgens haar ogen weer te sluiten en naar de muziek te luisteren. De geamuseerde kriebel kroop omhoog in haar buik terwijl ze haar hoofd wat meer naar achter kantelde en naar Savadors woorden luisterde die over de zachte muziek heen kwamen. 'Wat een leuke gedachtegang,' sprak ze zachtjes, de vage glimlach weer op haar lippen hoewel ze haar ogen niet opende of haar hoofd terug bracht. 'Misschien lijk je toch niet zo veel op hem als men denkt,' haar hoofd kwam weer rustig terug, waarbij ze haar ogen al even langzaam weer opende en hem tussen een paar sneeuwwitte lokken door aankeek. 'Spelen doe ik zeker,' haar mondhoeken trokken omhoog, ontblote haar tanden in een zeldzame grijns waarbij haar zilverkleurige ogen leken op te lichten. 'Maar Deshas...' ze zuchtte, bijna verheerlijkt. 'Een geheel andere... ervaring. Maar dat zal jij niet begrijpen. Onmogelijk dat je daar aan kan voldoen,' haar hoofd was weer terug gaan hangen, haar ogen gesloten terwijl ze glashard blufte. Iets wat totaal niet te zien was aan haar, ze zat erbij alsof elk woord de zuivere waarheid was. Haar lichaamstaal alsof ze weer in het moment was met Deshas. Het gaf zo'n ander beeld als je wist wat de ander voelde, maar dan ook precies wat de ander voelde. Ze had er weer vat op gekregen, kon onderscheiden welk gevoel van haar was en welke van hem. 'Maar vervelen zal ik me niet. Ook niet met jou Savador,' haar stem alsof ze hem geruststelde. 'En daarbij zal je vast niet de enige zijn. Zoals Norwood zich gedraagt zou het me niet verbazen dat hij veel meer in zich heeft dan jij,' haar stem klonk bedachtzaam, haar wenkbrauwen wat gefronst waarna haar lippen in een glimlach bogen. 'Maar ach, dat zullen jou zorgen vast niet zijn,' haar ogen opende zich, om zich direct weer in die van Savador te richtten.

(Danku! ;3)

Weer geheel gekalmeerd en met zijn hand nog steunend onder zijn kin, keek Savador wat afwezig toe hoe Neara aan de zoom van haar nachthemd plukte. Verveeld was hij toch alles behalve, ook al liet de uitdrukking op zijn gezicht dat dan wel niet zien, want hij vond dit spelletje veel te amuserend om onafgemaakt links te laten liggen. Haar zacht gesproken woorden brachten een kleine glimlach op zijn smalle lippen. 'Mooi, dat is precies dat ik wil dat je denkt. In tegenstelling tot de meeste mannen kan ik me helaas voor jou wél richten op meerdere dingen tegelijk. En geloof het of niet, ik heb er al veel bij je gevonden waar ik me voorlopig op moet blijven richten. Eén oogblik op iets anders, en ik bevind me in een cruciale status. Dan heb ik het niet over je lichaam zoals je ongetwijfeld zult denken met dat door cohabitatie aangetaste brein, maar over je manier van doen in dat spelletje van je,' sprak hij triomfantelijk. Hij reageerde niet op haar woorden die met een glimlach werden gezegd waarna ze opstond, had die zojuist al teneergehaald door zijn argumentaties. In onderuitgezakte houding bleef hij stil zitten, zijn slangachtige ogen volgden iedere elegante beweging van Neara toen ze vlak langs hem heen liep en de fles bij hem achterliet. Zodra ze de kamer even uit was, pakte hij de fles beet en kantelde die wat om doodkalmpjes zijn lege glas weer bij te vullen. Savador zat weer met een vol glas aan zijn lippen toen Neara terugkwam met een droge trui. Zwart, nog in zijn favoriete kleur ook. Met een kleine worp werd het richting een bed geworpen, waar het hangend over de rand bleef liggen. Even bleef hij er nog naar kijken, maar zette daarna gewoon weer zijn wijnglas aan zijn lippen alsof hij er nooit mee onderbroken was. Toen hij zich weer tot Neara richtte, die neer was gezegen op de armleuning van één van de stoelen, merkte hij dat ze de fles weer had meegenomen. Niet dat dat nu zo'n probleem was; hij had zijn glas nog net op tijd kunnen vullen. 'Wellicht wel als je ze minder onverwacht zou laten komen,' glimlachte hij haar toe bij haar opmerking over dat hij volgens haar niet bestand zou zijn tegen verrassingen. Met diezelfde glimlach nog steeds aanwezig op zijn bleke gelaat, haalde hij opnieuw zwakjes zijn schouders op als reactie op haar woorden erna. 'Wie weet dat jij weet wat ik bedoel. Wie zegt of we beiden niet zitten te liegen wat technisch gezien de waarheid is, of dat het een feit verborgen in een dubbele leugen is?' Als zij een poging wilde doen hem te verwarren, kon hij dat ook. Al net zo honend glimlachte hij naar haar terug, nam eerst kalm een slok van zijn wijn voor hij weer tot haar sprak. 'Het zal zeker niet zo moeilijk zijn. Ik heb enkel niet alle mogelijke secties genoemd. Het zal maar de vraag voor je zijn in welk kader jij tot zou behoren,' maakte hij geheel een omweg om haar beledigingen jegens hem te kunnen omzeilen. Alsof hij er geen antwoord op verwachtte, sloeg Savador het volgende moment zijn wijnglas naar achteren en liet de drank in zijn keel glijden - niet alles in één teug, dat zou zonde zijn. Sluike lokken bedekten de helft van zijn gezicht toen hij zijn blik daarna weer op Neara vestigde, hij staarde haar nu met één goudkleurig oog aan. 'Een gedachtegang dat momenteel al een feit is, zonder dat je het zelf beseft,' antwoordde hij kalm op haar weinig toevoegende woorden, schoof zijn glas daarna aan de kant en stond van de tafel op om zich toch maar naar het bed te begeven om die droge trui aan te trekken. 'Werkelijk,' reageerde Savador totaal niet verbaasd toen Neara van mening was dat hij toch niet zo erg op Deshas leek zoals iedereen beweerde. Hij stond met zijn gezicht naar haar toe terwijl hij zijn eigen natte trui over zijn hoofd uittrok, zodat zijn lijkbleke maar gespierde bovenlichaam voor iemand van zijn leeftijd onthuld werd. 'Vroeger was hij mijn idool, mijn grootste voorbeeld. Als kind reageerde ik op de vraag wat ik later wilde worden vol enthousiasme 'Deshas!', maar nu ik ouder ben is hij mijn beste vriend geworden en realiseer ik me dat ik mijn eigen persoonlijkheid en ambities heb,' nog halfnaakt legde hij zijn eigen bij de borst doorweekte trui gespreid over het bed te drogen en nam de nieuwe droge trui in handen. 'Deshas is mij niet en ik ben hem niet. In werkelijkheid lijken we geen steek op elkaar. Voor wie enkel twee mannen met namen en rangen ziet en van mening is dat ik uit geruchten op hem lijk, is blind. Leeg in de lens en iris, totaal niet bewust van de mogelijkheden die ik zélf tot mijn beschikking heb. Duurt het nog niet veel langer, dan zal ik het verder schoppen dan welke andere Heer der Duisternis die me voor zijn gegaan ook. Inderdaad. Ik heb meer potentie, en dat zal ik bewijzen ook. Voor hem als mijn leermeester en vriend. Alleen als opvolger ben ik al gevreesder en vinden verstandloze mensen me al enger dan hij hier op school. Waren de omstandigheden anders, dan was het Deshas die op mij leek en niet andersom. Ik ben geen kopie. Ik ben enkel iemand die bereid is totaal af te wijken van het monotone beeld dat men van alle Heren der Duisternis heeft, geschiedenis schrijven op een manier zoals nog nooit iemand is opgekomen zal mijn levensdoel worden,' vertelde Savador verder waarna hij de droge trui over zijn hoofd aantrok. Hij trok de zoom van de trui nauw tot aan zijn riem, verder dan dat kwam het niet. De trui zat wat strak en was een aantal maten te klein voor hem, waardoor ieder klein detail van zijn bovenlijf zelfs door de stof heen zichtbaar uit kwam. Niet dat het deerde; het was beter dan niets. Met kalme passen liep hij weer terug naar de tafel, nam er weer plaats om zijn glas op te pakken en op borsthoogte te houden. Het leek hem helemaal niets te doen toen Neara verderging op zijn eerdere woorden over Deshas. 'Totaal niets vergeleken met de ervaring die ik vrouwen laat beleven. Ik kan je verzekeren dat ik je een gevoel kan laten bezorgen dat geen enkele man voor mij ooit heeft kunnen voltooien. Het zal een hemel voor je zijn in vergelijking met Deshas' doen. In feite is hij enkel een stokoude en hoogbejaarde man die zijn eigen aspiraties en waarde door de eeuwen heen bij elkaar houdt door zichzelf een jonge vermomming te geven. Hij zou niets meer zijn dan een verschrompeld hoopje botten en stof, mocht hij dat verliezen. Ogenschijnlijk net als jij en alle andere Legendarische Magicans. Ik denk - nee, ik weet - dat ik die ervaring tientallen keren beter kan overtreffen. Maar wellicht zeg ik dit alles om je te imposeren, zoals jij al de gehele tijd probeert te doen. Enkel de vraag of je mij ooit zover kunt krijgen dat ik mijn mannelijke delen zal gebruiken, al was het alleen voor jouw plezier,' sloeg hij haar woorden zo eenvoudig als het maar zijn kon af, liet ze totaal niet aan de waarheid voldoen waar hij zelf ook aan twijfelde, waarna hij een slok wijn nam en Neara daarna glimlachend aankeek. 'Maar Deshas struint hoogst waarschijnlijk enkel rond omdat zijn eigen partner hem in hoogzwangere staat heeft verlaten, kennelijk kan hij het niet hebben dat hij momenteel alleen is. En dat is begrijpelijk. Allicht dat hij zich dan in alle wanhoop op een vrouw zal storten in de hoop dat die wel bij hem blijft. Ik zou hetzelfde hebben gedaan. Jammer toch dat hij niet lijkt in te zien dat jij weer vertrekt zodra je je spel gespeeld hebt. Maar mijn naaste vriend beledigen is niet mijn bedoeling, hem in bescherming nemen neem ik deels ook aan als mijn taak. Doe je hem nog meer pijn op die wijze, dan zul je spoedig zien wat ervan komt. Wellicht van zijn kant, wellicht van de mijne. Want hoe slecht ik ook over hem mocht spreken, geen vriend zal ik boven hem kiezen.' Zijn voldane blik was vastberaden geworden, haast kwaad van de slangachtige strengheid. Hij had Deshas zijn gang laten gaan, hem gewoon laten doen waar hij behoefte aan had, ook al was Neara één van die dingen geweest - al was het al overduidelijk geweest dat ze hem enkel zou gebruiken als speeltje en hij zo stom was erin te trappen en het zelf niet had willen inzien. Omdat hij zijn vriend was. Maar wee het gebeuren dat Neara of wie dan ook hem daarmee van binnen zou slopen. Dan zou hij voor hem klaarstaan zoals hij behoorde te doen. Savador schoot spontaan in de lach toen Neara ook nog eens over Norwood begon. Hij zag het al voor zich; die zwakke emotionele spriet met een slungelig ongespierd lichaam, geen greintje ervaring en dan samen met een vrouw als Neara samen in bed. Jaja. 'O, doe me een lol en hou Norwood buiten een onderwerp als dit, Neara. Dit heeft betrekking tot grote mensen, niet tot jonge Grenaanse sprietjes,' lachte hij nog half na, kon bijna niet geloven dat hij, die met kop en schouders redelijk boven de maatschappij uitstak aan Deshas' zijde, vergeleken werd op dat gebied met een minuscule persoonlijkheid als Norwood. Voldaan leunde hij wat naar achteren, nam met gesloten ogen nog een slok van zijn wijn. Zodra hij zijn ogen openden staarden ze Neara priemend aan, alsof hij recht in haar ziel kon kijken. 'Neara,' begon hij zacht. 'Denk je werkelijk dat ik jouw spelletje nog niet doorheb? Simpel gezegd is het een gezelschapsspel waar jij bij iedere beurt wonder boven wonder het hoogste getal gooit, je slachtoffers wachten met smacht op de dobbelsteen om hun zet te doen, maar krijgen in plaats daarvan een mogelijkheid hun wildste dromen waar te maken. Dat is waar het bij iedere tot jou uitgekozen man fout gaat. Maar mij krijg je niet zover, schat. Ik mag dan wel wat verder op leeftijd zitten, zo stom ben ik niet. Als we teruggaan naar het gezelschapsspel-complex heb ik een jokerkaart verborgen in mijn mouw, eentje die ik zal gebruiken wanneer jij vrij je slag denkt te kunnen slaan. Jij haalt de mannen over zich geheel mee te laten slepen zodat jij met je ogen dicht kunt winnen, jij laat hen al het werk te doen. Maar is het weleens voorgevallen dat de rollen ooit werden omgedraaid? Dat denk ik niet. Je zult mij zover moeten krijgen als je dit nog wilt winnen. En even voor jouw informatie; ik sta al ver aan top. Laat ik jouw spelletje tot mijn spelletje maken, met mijn regels en op mijn manier. Een spel in een spel, is dat niet leuk? Ik heb een vrouw waar ik dit iedere avond mee kan doen, een vrouw naar mijn hart die ieder ontbrekend plekje van hartstocht, erotiek en vertrouwen opvult - iets wat jij met je eigen slopende spelletje enkel zult afbreken. Nu is het anders, snoes. Nu zal ik die plekken van je afbreken, slopen, ruïneren, verwoesten. Al is het alleen maar om je het een keer zelf te laten evenaren hoe die heel wat mannen die je hebt afgevreeën zich hebben moeten voelen na het beseffen van het doel van het spelletje. Een doel dat enkel en alleen je eigen verlangen vervuld. Toe maar, haal me maar over. Rol die dobbelstenen, je zetten zullen voor mij niets meer dan amusatie zijn als ik mijn troefkaart zal trekken. Noem me maar een dwaas, vind me maar onuitstaanbaar en irritant, haat me tot op het bot zoals zovelen voor je - heb je er de behoefte aan mijn ellenlange verhaal straal te negeren of te antwoorden met woorden waar zowel ik als jij niks aan heb, twijfel er niet over. Het zal enkel bewijzen dat ik je stil gepraat heb, je argumenten op zijn en mijn motieven te sterk zijn voor je zilver sprekende tong. Het was toch zo simpel voor je? Als je hierop toch nog argumenten hebt en denkt jezelf hier nog onderuit te kunnen praten, ga vooral je gang. Ik wacht met smacht.' Met een slinkse glimlach bracht Savador zijn glas weer naar zijn mond, bleef Neara hierbij in de tussentijd verwachtingsvol aankijken.

[ Nooaahlief... had je niets te doen gisternacht? xD *lacht zich dood* Heel mijn kladblok zit vol *pinkt traantje weg*. Waarom ben je ook zo goed met woorden *pruillipje* ]

Alleen met een glimlach keek ze op naar Savador met zijn blijkbare verklaring. 'Brengt alles toch wel een beetje onderuit, als je daarbij nog eens zegt dat dit precies is wat je wil dat ik denk,' glimlachte ze naar hem, waarbij ze haar rug even rechte en opzij leunde tegen de rugleuning van de stoel. Met haar arm over haar eigen heup heen voor haar buik langs hield ze haar blik fonkelend op hem gericht. 'Maar dan zou het geen verassing meer zijn,' sprak ze zachtjes terug, waarna ze haar wenkbrauwen wat optrok en hem vragend aankeek. Haar mondhoeken trokken verder omhoog bij zijn gebrabbel, keek hem alleen maar geamuseerd aan. Als hij dacht slim over te komen daarmee moest hij toch een tweede poging doen, het klonk voor haar meer als een pijnlijke poging zichzelf beter over te laten komen. Rustig speelde haar vinger met de opening van de fles, draaide rondjes waarbij haar blik erop was gericht. Af en toe schoten haar ogen terug naar Savador, waarbij de geamuseerde twinkeling in haar ogen alleen maar groter werd. Alleen een paar veelzeggende blikken kreeg hij naar zich toe geworpen bij zijn woorden, waarbij ze zich verder stil hield. Met haar blik volgde ze hem, toen hij uiteindelijk toch toegaf en naar de slaapkamer liep. Haar ogen bleven op die van hem gericht bij zijn korte opmerking, waarbij hij bijna expres in beeld bleef staan toen hij zijn natte shirt uittrok. Onddanks zijn verschijning bleven haar zilverkleurige ogen in die hem gericht, lieten deze niet los terwijl hij zich omkleedde. Haar vinger bleef de cirkelende beweging op de opening van de fles herhalen terwijl Savador sprak. 'Ieder heeft zijn waanideeën over de toekomst. Jij zit daar blijkbaar ook nog in, hoezeer je jezelf er ook van overtuigd hebt. Natuurlijk zul je nu weer tegen me zeggen dat je wéét dat je beter zal zijn dan ieder ander, omdat jou capaciteiten veel meer inhouden dan die van al je voorgangers. Maar wie denkt dat nou niet van zichzelf?' in haar stem en uitdrukkingen op haar gezicht was te zien hoe ze de spot met hem dreef, en hoe ze eigenlijk geen een woord van hem geloofde. Het was arrogantie waarin hij baadde, en zo snel zou ze niet overtuigd zijn. Even ging haar blik over zijn bovenlichaam, had toch echt verwacht dat ze de goede maat uit de overige kleding had gepakt. Hoe ze aan het shirt was gekomen wist ze niet meer, maakte ook niet uit. Toen Savador weer terug liep vestigde ze haar blik voor een moment op het plafon, sloot haar ogen weer met een ontspannen uitdrukking over haar gelaat. Licht opzij leunend, haar been over de ander geslagen en de fles wijn in haar hand. Haar heldere lach was voor een moment hoorbaar bij Savadors prijzende woorden over zichzelf. 'Je bent zo in van jezelf. Jij weet half niet wat ik in mijn meerdere levens mee gemaakt hebt,' ze kantelde haar hoofd weer terug, vestigde haar blik weer op Savador. Onder de amusatie was een duister tintje te zien, die over haar gehele lichaam heen leek te glijden. 'En daarbij zal ik volgens jou woorden ook een stokoude en hoogbejaarde vrouw zijn. Aangezien mijn leeftijd ook al lang over de driehonderd jaar is gegleden,' haar glimlach was meer een smalle streep geworden, de duistere amustatie nu duidelijk in haar zilvere ogen te zien. De enkele lokken haar die over haar schouders vielen veerde zachtjes op, leken sierlijk weer op hun plaats te vallen terwijl Neara haar blik weer van Savador af richtte. Haar ogen opende zich weer bij Savador bedreigende woorden, hoe zacht ze ook waren gesproken. Haar glimlach had iets hards gekregen. 'Ach gut, denk je nou echt dat Deshas niet voor zichzelf kan zorgen? Hij kan echt wel zijn eigen boontjes doppen, daar hoef jij hem niet als achterliggend hulpje bij te helpen,' bij het laatste klonk een duister lachje terwijl ze het zei, haar glimlach weggezakt tot een illusie ervan. 'En geloof me, hij weet wat mijn bedoelingen zijn. Ik wéét dat hij dat weet,' blijkbaar wist Savador half niet wat er zich had afgespeeld. Wist hij niet dat elke emotie die Deshas onderging, haar niet voorbij liet gaan. Ze had zijn gedachtes niet nodig, emoties vertelde meer dan woorden konden. Dit zou ze niet aan zijn neus hangen, dit was iets tussen haar en Deshas. 'Grote mensen?' klonk het verbaasd, waarbij haar blik weer naar Savador toe schoot bij zijn woorden om Norwood onderuit te halen. Ongelovig haalde ze haar ogen weer van hem af, alsof ze wilde zeggen dat hij nou niet moest gaan beweren zelf bij die grote mensen te horen. Een gedachte die zonder twijfel in zijn hoofd zat. Bij het horen van haar naam, zachtjes, draaide haar hoofd weer naar Savador toe en hield haar vinger op met de cirkelende beweging over het glas. Haar oogleden zakte een stukje terwijl Savador sprak, haar mondhoeken in een zelfde duister glimlachje gebogen. Zijn woordkeuze, duidelijk over na gedacht, waren een mooie vergelijking met haar handelingen. Haar ogen gleden even van hem af, om vervolgens weer op hem te vestigen zonder iets aan de uitdrukking te veranderen. Haar ogen sloegen zich op, bij het horen van haar naam. Zwijgend luisterde ze naar hem, terwijl haar mondhoeken langzaam geamuseerd omhoog slopen en zo bleven hangen in een ontzettend lichte glimlach. Haast onzichtbaar als je enkel naar haar lippen keek, maar als je het volle beeld van haar gezicht zag droop het er van af. ‘Gezelschapspel?’ Herhaalde ze hem, haast zo zacht dat het op een fluistering leek, hoewel er bijna geen vraagtoon te horen was. Haar lippen tuitte zich lichtjes, ‘Hoe amuserend. Eerst zeg je dat je om jouw spel gaat, terwijl je daarvoor toegaf dat je bij míjn spel aan top staat?’ Langzaam keek ze op, haar zilvere blik in die van hem gericht. Nog steeds geamuseerd, geplezierd bij zijn woorden. ‘Ach, Savador lieverd, wat spreek je jezelf toch weer enorm tegen,’ Haar blik gleed kort weg, op een achtelose nonchalante manier. ‘Wat maakt mij het uit dat je een vrouw hebt waarnaar je toerent zodra de tent in je broek wordt opgezet?’ lichtjes gleed haar vingertop over de rand van de fles. ‘Wat maken mij je onuitvoerbare plannen uit?’ Vroeg ze zachtjes door, haar blik nog steeds afgewend. ‘Wat maken mij je belachelijke ideeën uit, waar niks van klopt?’ Nu pas keek ze weer op. ‘Het is.. grappig.. om te zien hoe je me afkapt. Hoe érg je denkt dat je gelijk hebt, terwijl je ongelijk hebt. Hoe sterk je ervan overtuigd dat je wel degelijk wint, wat helemaal niet het geval is. Het is ook triest om te zien hoe erg je in de waan bent van deze dingen. Maar Savador.. sterker dan dit, zal je nooit zijn. En zo sterk als je nu bent, is lang niet sterk genoeg. Je probeert me dan wel onderuit te halen met je troeven, met je valse kaarten, met je extra munten verstopt in je mouwen, je jokers, je magneetjes, of welke ideeën je nog meer hebt. Maar voordat je denkt dat dit gaat werken.. ik heb je al door. Want ik wéét, ik dénk niet Savador, ik wéét .. hoe het mannelijke geslacht in elkaar zit. Ik wéét hoe ze snakken om macht.. maar dat er één verlangen is, wat altijd groter is. En elke keer.. blijkt weer dat ík gelijk heb, élke keer Savador.. En jij bent nou niet degene die gaat bewijzen dat ik ongelijk heb.. Dat weet ik namelijk, ten eerste omdat je óók een man bent. Net zoals de rest,’ langzaam liep ze naar hem toe, was opgestaan uit haar verveelde houding. ‘Ik hoef mijn verlangens, zoals jij ze noemt, niet met jou te delen. Het is eerder amusant om te zien hoe je probeert op te komen.. tjah, voor jezelf? Maar zoals je ziet heb je reddenloos verloren.. Dit spel heeft geen einddoel, Savador. Begrijp je het dan nog niet? Zie je dan niet in dat dit een spel is wat allang gespeeld is? Dat je alláng verloren hebt? Ik heb de blik allang in je ogen gezien, Savador. Ik weet het, en jij ook. Maar ik kan je doorzettingsvermogen wel waarderen.. dat kan ik altijd waarderen,’ Ze haalde nu een lieve glimlach voor hem omhoog, ook al bleven haar ogen iets hards behouden. ‘Het enige wat ik doe,’ zei ze na een korte stilte, ‘Is na genieten,' sprak ze met een voldoening, waarna ze langs hem heen liep