Langzaam liep Jadira door het bos. Het was heerlijk om hier s''avonds rond te lopen en na te denken..als je de weg tenminste wist. In de verte zag ze een schim. Iets sneller liep ze verder. Takken kraakte odner haar voeten. Ze hoopte dat ze de persoon niet had bang gemaakt. ''Hallo?Het ziet er naar uit dat je niet erg bekend bent hier...'''. Ze kneep haar hand even bij elkaar. Een paarsachtig schaduw balletje verscheen dat een zwak lichtje gaf. Zo kon ze nog net het gezicht van de persoon zien. het was een meisje,zeker ouder dan haar. ''Haay...ik ben Jadira..''ze stak haar andere hand uit. ''Zoek je iets?''.